Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 stycznia 2018 roku

Sąd Rejonowy w Puławach II Wydział Karny

w składzie: Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Bartosz Kamieniak

Protokolant: Emilia Krzak

bez udziału Prokuratora

po rozpoznaniu w dniu 16 listopada 2017 r. i 9 stycznia 2018 r.

sprawy Z. C. syna C. i J. z domu K., urodzonego (...) w J. L.

oskarżonego o to, że w dniu 13 marca 2017 roku na ulicy (...) w P., woj. (...) prowadził na drodze publicznej samochód marki L., o nr rej. (...) nie stosując się do decyzji nr (...)o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami wydanej w dniu 17 września 2014 roku przez Starostę (...), tj. o czyn z art. 180a k.k.

1. oskarżonego Z. C. uniewinnia od popełnienia zarzucanego mu czynu;

2. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Z. C. kwotę 619,92 (sześćset dziewiętnaście 92/100) złote tytułem zwrotu kosztów postępowania;

3. kosztami postępowania obciąża Skarb Państwa;

Sygn. akt II K 457/17

UZASADNIENIE

Z. C. został oskarżony o to, że w dniu 13 marca 2017 roku na ulicy (...) w P., woj. (...) prowadził na drodze publicznej samochód marki L., o nr rej. (...) nie stosując się do decyzji nr (...) o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami wydanej w dniu 17 września 2014 roku przez Starostę (...), tj. o czyn z art. 180a k.k.

Sąd Rejonowy w Puławach ustalił następujący stan faktyczny:

Na podstawie decyzji Starosty (...) z dnia 31 lipca 2014 r. (nr decyzji: (...)) Z. C. został skierowany na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji kierowcy w formie egzaminu państwowego (decyzja w teczce kierowcy k. 58)

15 września 2014 roku Z. C. przystąpił do egzaminu sprawdzającego i uzyskał negatywy wynik z egzaminu praktycznego.

W dniu 17 września 2014 roku Starosta (...) wydał decyzję nr (...)w której orzeczono o cofnięciu uprawnień kategorii B wobec Z. C. (decyzja w teczce kierowcy k. 58) Decyzję tę opracowała i podpisała z upoważnienia Starosty (...) urzędnik Starostwa Powiatowego w P. H. C.. Decyzja ta nigdy nie została doręczona Z. C., lecz informację o jej wydaniu przekazano Komendzie Powiatowej Policji w P..

W dniu 9 stycznia 2017 roku Z. C. złożył w Starostwie Powiatowym w P. oświadczenie o zagubieniu prawa jazdy tego też dnia otrzymał tzw. profil kierowcy umożliwiający mu przystąpienie do egzaminu sprawdzającego.

W dniu 13 marca 2017 roku na ulicy (...) w P. w czasie kontroli drogowej Z. C. kierującego samochód marki L., o nr rej. (...) funkcjonariusze policji w osobach A. Ż. i J. B. ustalili w tzw. bazie (...), iż wobec Z. C. wydano decyzję o cofnięciu uprawnień.

Decyzją Starosty (...) z dnia 11 kwietnia 2017 roku (...)orzeczono o przywróceniu cofniętego uprawnienie do prowadzenia pojazdów mechanicznych kategorii B.

Powyższy stan faktyczny Sąd Rejonowy w Puławach ustalił przede wszystkim w oparciu o dokumenty zebrane w tzw. teczce kierowcy k. 58 oraz w oparciu o dowody z zeznań świadków H. C. k. 61v-62v, M. S. k. 26v-27v, 54 -55, J. B. k. 23v. 54 oraz wyjaśnień oskarżonego k. 53v

Dokumenty dołączone do akt sprawy, a których oryginały znajdują się w teczce kierowcy nie były kwestionowane przez żadną ze stron, stąd też zostały ocenione jak wiarygodne. Sąd dał też wiarę zeznaniom świadków jak i wyjaśnieniom oskarżonego.

Sąd Rejonowy w Puławach zważył co następuje:

W niniejszej sprawie jedynym wyrokiem, który mógł zostać wydany jest wyrok uniewinniający

Zgodnie z art. 110 k.p.a. organ administracji publicznej, który wydał decyzję jest nią związany od chwili jej doręczenia lub ogłoszenia, o ile kodeks nie stanowi inaczej. Decyzja organu pierwszej instancji, która została doręczona stronom postępowania i która zawiera niezbędne elementy - oznaczenie organu administracji wydającego akt, wskazanie adresata aktu, rozstrzygnięcie o istocie sprawy oraz podpis osoby reprezentującej organ administracji - wywiera dla tych stron skutki prawne i istnieje w obrocie prawnym. Wypływająca zatem z powyższego przepisu zasada związania organu administracji publicznej wydaną przez siebie decyzją oznacza w aspekcie proceduralnym to, że decyzja, która została doręczona (ogłoszona) stronie, nie może być zmieniona ani uchylona przez organ, który ją wydał, inaczej niż w postępowaniu administracyjnym przewidzianym w kodeksie i z udziałem stron tego postępowania. W orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się, że Dopóki decyzja nie zostanie doręczona stronie w sposób zgodny z przepisami o doręczeniach, nie wchodzi ona do obrotu prawnego (vide wyrok WSA Poznań z dnia 02-04- 2015 r. w sprawie (...) SA/Po 1346/14) Wniesienie odwołania przed datą doręczenia decyzji stronie, czyli przed rozpoczęciem biegu terminu do dokonania tej czynności, jest przedwczesne i nie może wywoływać skutków prawnych. Decyzja, która nie została doręczona stronie jest bowiem decyzją nieistniejącą, która nie weszła do obrotu prawnego. (vide wyrok WSA Opole z dnia 05-06-2014 r. w sprwie (...) SA/Op 137/14). Taki stan rzeczy wstępuje w niniejszej sprawie. Jak bowiem ustalono przedmiotowa decyzja o cofnięciu uprawnień nie została doręczona oskarżonemu pomijając więc nawet okoliczność, iż nie wiedział on o jej wydaniu to nie miał możliwości wniesienia do tej decyzji odwołania. Brak doręczenia decyzji oprócz braku związania nią organu administracyjnego powoduje też to, że decyzja ta nigdy nie stała się ostateczna. W aktach administracyjnych brak jest dowodu doręczenia tejże decyzji, oskarżony twierdzi, że nigdy jej nie otrzymał, z zeznań pracownika Starostwa Powiatowego w P., który został upoważniony do wydawania takich decyzji wnika, iż nie wie on czy decyzja w ogóle nie była wysyłana do kierowcy czy też zaginęło zwrotne poświadczenie odbioru. To wszystko nie pozwala na dokonanie ustaleń, iż przedmiotowa decyzja wywierała wobec oskarżonego jakikolwiek skutki prawne, a także nie pozwala na ustalenie, iż kierując swym autem działał on z zamiarem niestosowania się do decyzji o cofnięciu uprawnień, skoro zwyczajnie o niej nie wiedział. To, że przy okazji uzyskiwania tzw. profilu kierowcy , a więc w dniu 9 stycznia 2017 r. oskarżony mógł zostać ustnie poinformowany o przedmiotowej decyzji nie jest równoważne z jej doręczeniem i uzyskaniem cech ostateczności decyzji oraz możliwości jej egzekwowania. W takim stanie rzeczy zarzucane oskarżonemu zachowanie nie może zostać uznane za czyn wyczerpujący wszystkie znamiona czynu zabronionego opisanego w art. 180a k.k. i wobec tego oskarżony został uniewinniony od jego popełnienia.

Orzeczenie o kosztach jest uzasadnione treścią art. 632 pkt 2 k.p.k.