Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 grudnia 2017r.

Sąd Rejonowy w Lesku, Zamiejscowy Wydział VI Karny z siedzibą w Ustrzykach Dolnych w składzie:

Przewodniczący SSR Joanna Turek

Protokolant Beata Filipów

po rozpoznaniu w dniach 11 sierpnia, 6 października i 18 grudnia 2017r. w Ustrzykach Dolnych, na rozprawie

sprawy

A. B. - s. S. i B., ur. (...) w L., zam. (...), obywatelstwa polskiego, nie karanego, PESEL (...)

oskarżonego o to, że:

w dniu 9 września 2016r. w miejscowości C., gmina C., pow. (...), woj. (...) kierował samochodem osobowym marki A. (...) o nr rej. (...) w ruchu lądowym po drodze publicznej będąc w stanie nietrzeźwości nie mniej niż 2,13 promila alkoholu w organizmie

tj. o czyn z art. 178a §1 kk

I.  u z n a j e oskarżonego A. B. za winnego czynu zarzucanego mu aktem oskarżenia, a stanowiącego przestępstwo z art. 178a §1 kk i za to na podstawie art. 178a §1 kk

s k a z u j e

go na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  na podstawie art. 69 §1 i §2 kk i art. 70 §1 kk wykonanie orzeczonej oskarżonemu A. B. kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres 2 (dwóch) lat próby,

III.  na podstawie art. 42 §2 kk w zw. z art. 43 §1 kk orzeka wobec oskarżonego A. B. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3(trzech) lat,

IV.  na podstawie art. 43 §3 kk zobowiązuje oskarżonego A. B. do zwrotu dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdów do właściwego według miejsca zamieszkania Wydziału Komunikacji i Drogownictwa,

V.  na podstawie art. 72 §1 pkt 8 kk zobowiązuje oskarżonego A. B. do przestrzegania porządku prawnego,

VI.  na podstawie art. 43a §2 kk orzeka wobec oskarżonego A. B. świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości 5.000 (pięć tysięcy) złotych,

VII.  na podstawie art. 624 §1 kpk oraz art. 17 ust. 1 ustawy „o opłatach w sprawach karnych” z dnia 23.06.1973 r. (Dz.U. z 1983r. Nr49, poz.223 z zm.) zwalnia oskarżonego od uiszczenia kosztów sądowych w tym opłaty, a wydatkami obciąża Skarb Państwa.

VIII.  na podstawie §17 ust. 1 pkt 1, §17 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U.2016.1714 z dnia 2016.10.18) zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata S. L. kwotę 718,32 (siedemset osiemnaście i 32/100) złotych tytułem nie uiszczonego wynagrodzenia za obronę z urzędu oskarżonego A. B..

Sygn. akt VI K 58/17

UZASADNIENIE

Wyroku z dnia 18 grudnia 2017r.

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 9 września 2016r. oskarżony A. B. przyjechał swoim samochodem do miejscowości C. na działkę M. B. celem wykonywania prac porządkowych, gdzie przebywał już właściciel działki. Generalnie w tym dniu żadne prace porządkowe nie były wykonywane, a oskarżony wspólnie z właścicielem działki spożywali alkohol w postaci piwa i wódki. Po południu oskarżony A. B. wsiadł do samochodu własności M. B. i wspólnie udali się do baru (...) położonego w odległości około 3 kilometrów , przy czym samochodem kierował oskarżony. Tam oskarżony wspólnie z M. B. spożywali w dalszym ciągu alkohol w postaci wódki, a następnie M. B. postanowił odwieźć do domu oskarżonego i wówczas doszło do wypadku w miejscowości C..

W chwili kierowania pojazdem oskarżony A. B. był w stanie nietrzeźwości nie mniej niż 2,13 promila alkoholu w organizmie.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zeznań świadków M. B. (k.26,65-66) , M. W. (k.67-68), T. G. (k.66-67), częściowych wyjaśnień oskarżonego (k.62-63), protokołu badań na zawartość alkoholu (k.5),opinii biegłego lekarza (k.30,128), dokumentacji lekarskiej (k.83-123).

Sąd dał wiarę powyższym dowodom albowiem są one spójne, logiczne i tworzą pozbawiony luk stan faktyczny sprawy.

Świadkowie M. B., M. W. i T. G. zeznają przede wszystkim na okoliczność ilości, rodzaju i czasu spożytego alkoholu oraz faktu kto, w którym, momencie kierował pojazdem, co będzie przedmiotem rozważań w dalszej części niniejszego.

Jeżeli chodzi o zeznania świadka W. J. to właściwie nie wnoszą niczego dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy. Świadek zeznaje na okoliczność telefonu od oskarżonego w celu zabrania jego oraz samochodu.

Jeżeli chodzi o opinię biegłego lekarza A. S. wydana na etapie postępowania przygotowawczego oraz uzupełniającą wydaną w trakcie postępowania sądowego na okoliczność ustalenia stanu nietrzeźwości oskarżonego w chwili kierowania pojazdem to stwierdzić należy, że jest ona pełna, jasna i nie budząca wątpliwości, a Sąd w pełni podziela jej wywody. Poza tym spełnia ona wszelkie wymogi przewidziane przepisami prawa.

Oskarżony A. B. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu
i złożył wyjaśnienia, w których opisał jaki alkohol, kiedy i gdzie spożywał w dniu zdarzenia. Oskarżony nie przyznał się do tego, że w dniu 9 września 2016r. będąc w stanie nietrzeźwości wsiadł do samochodu i pojechał do baru (...). Oskarżony wyjaśnił bowiem, że do baru jechał M. B.. Takie twierdzenia oskarżonego pozostają jednak w sprzeczności ze zgromadzonym materiałem dowodowym, a to zeznaniami świadków M. B., M. W. oraz T. G.. Świadkowie ci zgodnie zeznają, że gdy samochód własności M. B. podjechał pod bar (...) za jego kierownicą siedział oskarżony A. B.. Ich zeznania są spójne, logiczne i konsekwentne i brak jest podstaw w świetle zgromadzonego materiału dowodowego, aby odmówić im wiary.

Oskarżony pytany dlaczego świadkowie składają zeznania, które go obciążają wyjaśnia, że M. B. obciąża go dlatego, że oskarżony ma w stosunku do niego roszczenia finansowe w związku z wypadkiem, a z kolei T. G. i M. W. są znajomymi M. B., a dodatkowo są przeciwko ludziom z P.. Takie twierdzenia oskarżonego są w ocenie Sądu podnoszone tylko i wyłącznie na użytek przedmiotowej sprawy i mają prowadzić do podważenia zeznań świadków obciążających oskarżonego. Dodatkowo zaznaczyć należy, że świadkowie ci nie mają żadnego interesu
w tym, aby obciążać oskarżonego. Przede wszystkim M. B. został już prawomocnie skazany za jazdę w stanie nietrzeźwości.

Reasumując stwierdzić należy, że wyjaśnienia oskarżonego w tym zakresie jakoby w dniu 9 września 2016r. nie kierował pojazdem będąc w stanie nietrzeźwości są niewiarygodne, pokrętne i w jego zamierzeniu mają prowadzić do uniknięcia odpowiedzialności karnej a jako takim należało odmówić wiary.

Tak jak to zostało już nadmienione w niniejszym uzasadnieniu Sąd dał wiarę w całości zeznaniom świadka M. B.. Świadek ten podaje kiedy, jaki i gdzie alkohol spożywali oraz kto i kiedy prowadził samochód. Zeznania tego świadka są spójne, szczere, konsekwentne i brak jest podstaw w świetle zgromadzonego materiału dowodowego, aby odmówić im wiary.

Ponadto Sąd dał wiarę zeznaniom świadków M. W. i T. G., którzy zeznają na okoliczność kierowania pojazdem przez oskarżonego i jego przyjazdu
z M. B. do baru przez nich prowadzonego. Ich zeznania są spójne, logiczne, konsekwentne, a jako takim należało dać wiarę w całości. Brak jest podstaw w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, aby odmówić im wiary.

Reasumując powyższe rozważania stwierdzić należy, że oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przestępstwa z art.178a §1 kk albowiem kierował pojazdem mechanicznym będąc w stanie nietrzeźwości. Biegły wyliczył, że w chwili kierowania pojazdem stan nietrzeźwości był nie mniejszy niż 2,13 promila alkoholu.

Uznając oskarżonego A. B. winnym popełnienia czynu zarzucanego mu
z art. 178a§1 kk Sąd wymierzył oskarżonemu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 69§1 i 2 kk i art. 70§1 kk wykonanie orzeczonej oskarżonemu A. B. kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres 2 (dwóch) próby.

Sąd zawiesił wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności uznając, że kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania jest wystarczająca dla osiągnięcia wobec sprawcy celów kary.

Ponadto na podstawie art. 42§2 kk orzeczono środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 (trzech) lat. Jest to dolna granica tego środka karnego w przypadku skazania za jazdę w stanie nietrzeźwości. Sąd uznał, że taki czasokres jest wystarczający w przypadku oskarżonego dla osiągnięcia swoich celów. Dodatkowo na podstawie art.43§3 kk zobowiązano oskarżonego do zwrotu prawa jazdy.

Poza tym na podstawie art.43a§2 kk orzeczono wobec oskarżonego świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości 5.000 (pięciu tysięcy) złotych. Orzeczona nawiązka jest również obligatoryjna biorąc pod uwagę brzmienie w/w przepisu.

Ponadto na podstawie art.72 §1 pkt 8 kk zobowiązano oskarżonego do przestrzegania porządku prawnego.

.Sąd wymierzył karę pozbawienia wolności w przedmiotowej sprawie stosownie do treści przepisu art. 53§1 kk:

- według swojego uznania,

- bacząc by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy,

- uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu,

- biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Jako okoliczności obciążające przy wymiarze kary Sąd wziął pod uwagę duży stan nietrzeźwości oskarżonego i brak skruchy ze strony oskarżonego.

Jako okoliczność łagodzącą przy wymiarze kary Sąd wziął pod uwagę fakt dotychczasowej niekaralności (vide: karta karna k.40).

Na podstawie art. 624§1 kpk i art. 17 ust.1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r.
o opłatach w sprawach karnych (Dz. U z 1983r. Nr 49 poz.223 ze zm.) Sąd zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych w tym opłaty, a wydatkami obciążył Skarb Państwa. Wydając to rozstrzygnięcie Sąd wziął pod uwagę fakt, że oskarżony utrzymuje się
z zasiłku socjalnego w niewielkiej kwocie, a dodatkowo nie może podejmować prac dorywczych z uwagi na stan zdrowia.

Na podstawie Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. 2016.1714) zasadzono od Skarbu Państwa na rzecz adwokata S. L. kwotę 718,32 (siedemset osiemnaście złotych i 32/100) tytułem nieuiszczonego wynagrodzenia za obronę z urzędu oskarżonego.