Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 października 2017 r.

Sąd Okręgowy___________________ w Gliwicach Wydział IX

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

w składzie:

przy udziale ./.

po rozpoznaniu w dniu 31 października 2017 r. w Rybniku

sprawy z odwołania Z. P. (1) ( P. )

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o ponowne ustalenie wysokości emerytury

na skutek odwołania Z. P. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

z dnia 27 lutego 2017 r. Znak (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu Z. P. (1) ( P. ) prawo do ponownego przeliczenia emerytury na podstawie art. 110 a ustawy o emeryturach i rentach z FUS począwszy od dnia (...)

Sędzia

Sygn. akt: IX U 512/17

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 27 lutego 2017r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. odmówił ubezpieczonemu Z. P. (1) ponownego przeliczenia podstawy wymiaru emerytury na podstawie art. 110a ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. W uzasadnieniu decyzji ZUS wskazał, iż wyliczony dla ubezpieczonego, w oparciu o przedstawione przez niego dowody, maksymalny wskaźnik wysokości podstawy wymiaru nie przekroczył 250% .

W odwołaniu od powyższej decyzji, ubezpieczony wniósł o jej zmianę i przeliczenie świadczenia w myśl art. 110a., kwestionując przyjęcie przez ZUS do ponownego przeliczenia minimalnego wynagrodzenia za lata 1967-1978 .

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy podtrzymał stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Dodatkowo podniósł, iż badając wskaźnik wysokości podstawy ubezpieczonemu z 20 najkorzystniejszych lat, uznał, że wynosi on 217,96%.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony Z. P. (1) urodził się w dniu (...), prawo do emerytury górniczej uzyskał z dniem 1 maja 1993r.

Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury organ rentowy przyjął wynagrodzenie z okresu od stycznia 1983 do grudnia 1986 r., gdzie wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 344,98% i zgodnie z przepisami został ograniczony do 250%.

Po uzyskaniu prawa do emerytury górniczej ubezpieczony pozostawał w zatrudnieniu aż do dnia 28 września 1993r. w zakładzie pracy gdzie pracował od 4.07.1967r. tj. w KWK (...).

W dniu 18 stycznia 2017r. ubezpieczony wniósł o przeliczenie emerytury, powołując się na nowelizację ustawy o emeryturach i rentach z dnia 5 marca 2015r., tj. na podstawie art. 110a ustawy emerytalno – rentowej. Do wniosku załączył zaświadczenia Rp-7 potwierdzające osiągane przez niego wynagrodzenia za lata 1979-1993r..

Decyzją z dnia 27 lutego 2017r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. odmówił ubezpieczonemu ponownego przeliczenia podstawy wymiaru emerytury na podstawie art. 110a ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. W uzasadnieniu decyzji ZUS wyjaśnił, iż wyliczony dla ubezpieczonego, w oparciu o przedstawione przez niego dowody, maksymalny wskaźnik wysokości podstawy wymiaru okazał się niższy od 250%.

(dowód: akta rentowe)

Ubezpieczony od 4.07.1967 do 28.09.1993r. pracował w KWK (...) na następujących stanowiskach pracy: do 16.09.1968r. jako stażysta w oddziale górniczym pod ziemią, od 17.09.1968 jako górnik pod ziemią, od 1.01.1970 jako dozorca oddziału przewozu pod ziemią, od 1.10.1970 jako nadgórnik oddziału robót przygotowawczych p.z., od 1.05.1972 sztygar zmianowy oddziału robót przygotowawczych p.z.,

W dniu 25.10.1969r.. ubezpieczony zawarł związek małżeński. Był uprawniony do 8 ton węgla.

Ubezpieczony pracował w pełnym wymiarze czasu pracy, w systemie trzyzmianowym, we wszystkie soboty, dwie niedziele w miesiącu.

Odtwarzając wynagrodzenie ubezpieczonego za lata 1974-1978 organ rentowy uwzględnił wynagrodzenie zasadnicze Z. P. wynikające z karty przebiegu pracy które wynosiło;

-od 1.01.1974 -3800 zł

-od 1.02.1974r-4600 zł plus dodatek funkcyjny 1000 zł

-od 1.09.1978-4600 zł plus dodatek funkcyjny 1250 zł

Ponadto ZUS uwzględnił zapisy wynikające z karty zasiłkowej .

(dowód: akta osobowe ubezpieczonego, w szczególności karta przebiegu pracy, karty zasiłkowe, zeznania ubezpieczonego k. 21-22 akt,).

Wynagrodzenie ubezpieczonego w latach 1974-1978 wynosiło:

⚫

1974 88 209,66 zł

⚫

1975 89.528,84zł

⚫

1976 91 768,12zł

⚫

1977 95 299,99zł

⚫

1978 92 148,84 zł

(dowód: wyliczenia wynagrodzenia ubezpieczonego przez organ rentowy, k. 28-29 akt )

Za okres 1979-1993 wynagrodzenie ubezpieczonego zostało wykazane w wystawionym ubezpieczonemu zaświadczeniu o zatrudnieniu i wynagrodzeniu Rp 7 z dn.12.12.2016r.

(dowód: Rp 7 k.45-45 akt emerytalnych ubezpieczonego)

Najkorzystniejszy wskaźnik wysokości podstawy wymiaru, wyliczony z 20 najkorzystniejszych lat, tj. z lat 1974-1993 z uwzględnieniem podstawy wymiaru przypadającej w części po przyznaniu świadczenia tj. 1993r, przy odtworzeniu zarobków ubezpieczonego z okresu jego pracy w KWK (...) „za lata 1974-1978 w oparciu o dane zawarte w aktach rentowych, aktach osobowych, kartach zasiłkowych i innej dokumentacji płacowej z uwzględnieniem obowiązujących w tym okresie uregulowań płacowych, wynagrodzenia za lata 1979-1993 wykazanego w wystawionym Rp-7 z KWK (...) wynosi 254,44 %, a więc jest wyższy niż 250%.

(dowód: wydruk komputerowego wyliczenia WWPW przez organ rentowy, k. 30-31 akt )

Zgromadzony materiał dowodowy, Sąd uznał za kompletny, wiarygodny i mogący stanowić podstawę ustaleń faktycznych i rozstrzygnięcia sprawy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie bezsporne jest, że ubezpieczony jest uprawniony do emerytury górniczej obliczonej w oparciu o wynagrodzenie z okresu od stycznia 1983 do grudnia 1986 r., gdzie wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 344,98% i zgodnie z przepisami został ograniczony do 250%.Bezspornie ubezpieczony po uzyskaniu prawa do emerytury pozostawał w zatrudnieniu.

Przedmiotem sporu jest wysokość emerytury ubezpieczonego. Ubezpieczony złożył bowiem w dniu 18 stycznia 2017 r. wniosek o przeliczenie emerytury w związku ze zmianą przepisów ustawy emerytalno-rentowej z dniem 1 maja 2015r. i wprowadzeniem art. 110a.

Ustawą z dnia 5 marca 2015r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2015r. poz. 552) wprowadzono zmiany w przepisach ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Zgodnie z wprowadzonym wskazaną wyżej nowelizacją art. 110a ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2015r., poz.748 ze zm.) wysokość emerytury oblicza się ponownie od podstawy wymiaru ustalonej w sposób określony w art. 15, z uwzględnieniem art. 110 ust. 3, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego przypadającą w całości lub w części po przyznaniu świadczenia, a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru przed zastosowaniem ograniczenia, o którym mowa w art. 15 ust. 5, jest wyższy niż 250%.

Zgodnie z ust. 2 ustalenie wysokości emerytury zgodnie z ust. 1 może nastąpić tylko raz.

Art. 110a znajduje zastosowanie do przeliczenia emerytur przyznanych na starych zasadach tj. obliczonych w myśl art. 53 ustawy emerytalno-rentowej, gdzie bezpośredni wpływ na wysokość świadczenia ma kwota bazowa oraz wskaźnik wysokości podstawy wymiaru świadczenia.

Bezspornie ubezpieczony pobiera emeryturę obliczoną na starych zasadach. Nadto kontynuował zatrudnienie i wskazał podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne przypadającą w części po przyznaniu świadczenia, gdzie wskaźnik wysokości podstawy wymiaru przed zastosowaniem ograniczenia, o którym mowa w art. 15 ust. 5, jest wyższy niż 250%.

Art. 110a ustawy, znajdzie zatem zastosowania do ubezpieczonego, który spełnił wymagane w nim przesłanki.

Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie była wysokość emerytury ubezpieczonego, któremu zaskarżoną decyzją odmówiono przeliczenia świadczenie, gdyż przyjęto wynagrodzenie minimalne za lata 1967-1978 i stąd wwpw wyniosło poniżej 250%.

Organ rentowy odmawiając wliczenia do podstawy wymiaru świadczenia wynagrodzenia za sporny okres w kwotach wnioskowanych przez ubezpieczonego, kierował się treścią § 21 ust. 1 rozporządzenia z dnia 11 października 2011r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe (Dz. U. Nr 237, poz. 1412), zgodnie z którym środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu oraz uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty są zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacja ubezpieczeniowa lub inny dokument, na podstawie którego można ustalić wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu lub uposażenia.

Niemniej jednak przepisy rozporządzenia regulującego postępowanie o świadczenia emerytalno-rentowe przed organem rentowym, zawierające ograniczenia dowodowe, nie mają zastosowania w postępowaniu sądowym, opartym na zasadzie swobodnej oceny dowodów. Dopuszczalnym jest, więc ustalenie wysokości wynagrodzenia ubezpieczonego w oparciu o dowody zastępcze (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 grudnia 2006r. w sprawie I UK 179/06, opubl. w LEX nr 342283; wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi, z dnia 21 sierpnia 2013r., III AUa 1768/12).

Sąd orzekający w niniejszej sprawie w pełni akceptuje stanowisko wyrażone przez Sąd Apelacyjny w Lublinie z dnia 4 października 2012r., w sprawie III AUa 305/12, gdzie wskazano, iż w przypadku braku dokumentacji płacowej istnieje możliwość ustalenia wysokości wynagrodzenia ubezpieczonego w oparciu o dokumentację zastępczą znajdująca się w aktach osobowych, takich jak umowy o pracę, angaże, w których zawarte są dane dotyczące wynagrodzenia, wówczas można uwzględniać tylko takie składniki, które są pewne, wypłacane były w danym okresie stale i w określonej wysokości.

Jak wykazało przeprowadzone postępowanie dowodowe ubezpieczony spełnia warunki umożliwiające przeliczenie emerytury na podstawie art.110a ustawy emerytalnej, gdyż ustalony wskaźnik wysokości podstawy wymiaru przekracza 250%.

Organ rentowy dokonał wyliczenia wynagrodzenia ubezpieczonego na podstawie angaży ubezpieczonego i deputatu węglowego w ilości 8 ton, a następnie obliczył najkorzystniejszy wwpw , z uwzględnieniem wystawionego zaświadczenia Rp-7 i z uwzględnieniem zarobków osiągniętych w części po przyznaniu emerytury.

Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru, obliczony z 20 najkorzystniejszych lat, tj. z lat1974-1993r wynosi 254,44%, czyli uzasadnia przeliczenie emerytury ubezpieczonego na zasadzie art. 110 a ustawy emerytalnej od (...) , tj.od miesiąca złożenia wniosku.

Mając powyższe na uwadze Sąd kierując się powołanymi przepisami, z mocy art.477 ¹⁴ § 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w sentencji wyroku.

SSO Joanna Smycz

Sygn. akt IX U 512/17

ZARZĄDZENIE

1.  odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć organowi rentowemu z pouczeniem

o sposobie i terminie zaskarżenia

2.  kal. 14 dni.

R., dnia: 17 listopada 2017r. Sędzia