Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 lutego 2018r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 25 stycznia 2018 r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania M. J.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 31 maja 2017 r. Nr (...) i z dnia 25 lipca 2017r. Nr (...)

w sprawie M. J.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżone decyzje i przyznaje M. J. prawo do emerytury od dnia 01 marca 2017 r.

Sygn. akt IV U 577/17

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 31.05.2017 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonemu M. J. przyznania prawa do emerytury na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 887 ze zm.) w zw. z par. 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8 poz. 43), ponieważ wnioskodawca nie wykazał na dzień 1.01.1999 r. co najmniej 15-letniego okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach, a także nie udowodnił 25-letniego stażu ubezpieczeniowego.

Od decyzji tej odwołanie złożył ubezpieczony M. J., który wnosił o jej zmianę. Mianowicie, domagał się zaliczenia okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach od 3.09.1980 r. do 15.06.1993 r. nie wskazując, o jakie zatrudnienie chodzi i o który zakład. Ponadto domagał się zaliczenia pracy w Zakładzie (...) w W. od 1.03.1974 r. do 31.05.1976 r.

Pozwany organ rentowy po złożeniu odwołania wydał w dniu 25.07.2017 r. kolejną decyzję w przedmiocie prawa do emerytury. Na mocy tej decyzji, uwzględnił wnioskodawcy staż pracy w szczególnych warunkach na podstawie art. 40 w wymiarze 14 lat, 9 miesięcy i 3 dni. Pozwany ZUS na mocy tej kolejnej decyzji również odmówił ubezpieczonemu prawa do emerytury w wieku obniżonym, gdyż nie spełnił ponownie tych samych dwóch przesłanek, które zostały wymienione w poprzedniej decyzji.

Od tej kolejnej decyzji M. J. również złożył odwołanie. Jego treść była taka sama jak w przypadku poprzedniego odwołania.

W odpowiedzi na obydwa odwołania, pozwany organ rentowy wnosił o ich oddalenie argumentując, iż brak jest podstaw do zaliczenia do stażu ubezpieczeniowego okresu pracy ubezpieczonego w gospodarstwie rolnym od 1.03.1974 r. do 31.05.1976 r., ponieważ w tym okresie odbywał on praktyczną naukę zawodu w miejscowości oddalonej od miejsca zamieszkania o 58 km. Ponadto, ZUS twierdził, iż ten sam okres nie może być zaliczony jako okres zatrudnienia w warsztacie mechaniki pojazdowej w W., ponieważ brak jest dokumentacji potwierdzającej ubezpieczenie w tym okresie.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony M. J., urodzony (...), złożył wniosek o emeryturę do pozwanego Oddziału ZUS w dniu 28.03.2017 r. Na podstawie przedłożonych świadectw pracy, organ rentowy przyjął, iż wnioskodawca na dzień 1.01.1999 r., legitymuje się okresem ubezpieczeniowym w wymiarze 23 lat, 4 miesięcy i 18 dni. Nie zaliczył żadnego okresu zatrudnienia do stażu pracy w warunkach szczególnych. Decyzją z dnia 31.05.2017 r., odmówił M. J. przyznania prawa do emerytury (k. 59 a. e.). W związku ze stwierdzonym z urzędu przez organ rentowy nieprawidłowym raportem z analizy konta, pozwany ZUS wydał kolejną decyzję w przedmiocie prawa do emerytury M. J.. Decyzja ta wydana w dniu 25.07.2017 r. uwzględniała pracę w szczególnych warunkach zaliczoną na podstawie art. 40 ustawy emerytalnej okresy: od 27.10.1977 r. do 31.10.1979 r. służbę wojskową oraz od 3.09.1980 r. do 15.06.1993 r. Łącznie do tej kategorii zatrudnienia zaliczył 14 lat, 9 miesięcy i 3 dni. Natomiast staż ubezpieczeniowy ponownie został ustalony w tym samym wymiarze, tj. 23 lata, 4 miesiące i 18 dni. Decyzją z dnia 25.07.2017 r. organ rentowy odmówił M. J. przyznania prawa do emerytury (k. 62 a. e.).

Na rozprawie ubezpieczony wnosił o zaliczenie do zatrudnienia w szczególnych warunkach okresu od 1.03.1974 r. do 31.05.1976 r., tj. zatrudnienia w Warsztacie (...) w W., gdzie został zatrudniony w celu nauki rzemiosła. Ponadto wnosił o zaliczenie do kategorii pracy w szczególnych warunkach okresu pracy od 16.06.1993 r. do 11.11.1997 r. w firmie (...) jako kierowca tira.

Sąd Okręgowy ustalił, iż ubezpieczony zawarł w dniu 1.03.1974 r. umowę o naukę rzemiosła w Warsztacie (...) w W., za zgodą Izby Rzemieślniczej w W. (oryginał umowy k. 53). W ramach tej umowy, M. J. pracował w Warsztacie J. P. w każdym dniu tygodnia po 8 godzin, a w soboty po 6 godzin, zaś w sobotę po południu i w niedzielę uczył się w zasadniczej szkole zawodowej. Mieszkał wtedy u rodziców i codziennie dojeżdżał do warsztatu J. P.. Za tą pracę miał przyznane wynagrodzenie w kwocie 800 zł miesięcznie (zeznania świadka K. K., zeznania ubezpieczonego k. 55v a. s. oraz umowa o naukę rzemiosła). Zatrudnienie w tym zakładzie wykonywał do dnia 31.05.1976 r. (pismo sporządzone przez J. P. z dnia 31.05.1976 r. koperta k. 53). Umowa o pracę została wypowiedziana w związku z likwidacją warsztatu. W późniejszym czasie M. J. zdał egzamin czeladniczy.

Ponadto Sąd ustalił, iż ubezpieczony w okresie od 16.06.1993 r. do 31.10.1996 r. był pracownikiem (...) sp. z o. o. Zakład Produkcyjny w S. na stanowisku kierowcy (świadectwo pracy k. 36 a. e.). Zakład ten był firmą meblową, która produkowała meble i transportowała je do odbiorców. Ubezpieczony był kierowcą samochodu ciężarowego typu tir. Jako kierowca rozwoził meble z Polski do Niemiec, a także z Niemiec do Rosji, gdyż w Niemczech miała siedzibę macierzysta firma. W S. pod W. znajdowała się baza samochodów ciężarowych (zeznania świadków K. R. (1) i K. R. (2) k. 55 a. s. oraz zeznania ubezpieczonego k. 40 a. s.). Ten rodzaj pracy ubezpieczony wykonywał w pełnym wymiarze.

W ocenie Sądu Okręgowego, poczynione ustalenia dają podstawę do przyjęcia, iż ubezpieczony spełnił warunki do uzyskania prawa do emerytury w wieku obniżonym na podstawie art. 184 ustawy o FUS w zw. z par. 3, par. 4 ust. 1 pkt 1 i 3 cyt. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. Zdaniem Sądu, okres zatrudnienia w celu nauki rzemiosła w Warsztacie (...) w W. podlega zaliczeniu do stażu ubezpieczeniowego w myśl przepisu art. 6 ust. 2 pkt 3 ustawy emerytalnej, tj. zatrudnienia młodocianych na obszarze państwa Polskiego na warunkach określonych w przepisach obowiązujących przed 1.01.1991 r. Na podstawie art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 2 lipca 1958 r. o nauce zawodu, przyuczaniu do określonej pracy i warunkach zatrudniania młodocianych w zakładach pracy oraz o wstępnym stażu pracy (Dz. U. z 1958 r. Nr 45 poz. 226 i z 1961 Nr 42 poz. 160) wydane było rozporządzenie Przewodniczącego Komitetu Drobnej Wytwórczości w sprawie nauki w rzemieślniczych zakładach pracy z dnia 30.06.1971 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 188). Powołany akt prawny regulował zasady zawierania umów o naukę zawodu i zakres uprawnień, jakie nabywali uczniowie w związku z zatrudnieniem. Przepis par. 9 ust. 4 tego rozporządzenia stanowił, iż okres nauki zawodu jest okresem zatrudnienia. Wymieniony akt prawny reguluje również kwestię wypłacania wynagrodzeń miesięcznych uczniom młodocianym w okresie nauki zawodu. Zdaniem Sądu, w świetle przytoczonych przepisów, okres nauki zawodu wnioskodawcy w Warsztacie (...) (...) J. P. podlegał zaliczeniu. Brak danych o odprowadzaniu składek od wypłaconych wynagrodzeń nie pozbawia możliwości zaliczenia tego okresu ubezpieczonemu jako okresu składkowego. Doliczenie tego okresu do stażu ubezpieczeniowego uznanego przez ZUS skutkuje tym, iż łączny wymiar okresów składkowych i nieskładkowych na dzień 1.01.1999 r. przekroczył wymiar 25 lat. Ponadto, zdaniem Sądu, poczynione ustalenia pozwalają na zaliczenie okresu zatrudnienia w spółce (...) od 16.06.1993 r. do 31.10.1996 r. jako okresu pracy w warunkach szczególnych. Sąd dał wiarę zeznaniom ubezpieczonego jak i świadków, iż w wymienionym okresie pracował on w pełnym wymiarze jako kierowca samochodu ciężarowego. Ten rodzaj pracy wymieniony jest w załączniku A dział VIII pkt 2 do powołanego wyżej rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. Doliczenie tego okresu sprawia, iż M. J. przekroczył minimalny próg zatrudnienia w warunkach szczególnych (tj. 15 lat) na dzień 1.01.1999 r.

W tej sytuacji, Sąd przyjął, że w dacie złożenia wniosku o emeryturę ubezpieczony spełnił wszystkie warunki ustawowe, określne w podanych wyżej przepisach, do uzyskania prawa do emerytury w wieku obniżonym.

Z tych względów, na podstawie art. 477 ¹⁴ par. 2 kpc, Sąd orzekł jak w sentencji.