Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

L., dnia 21 kwietnia 2016 r.

Sąd Okręgowy w Legnicy II Wydział Cywilny Odwoławczy w następującym składzie:

Przewodniczący SSO Sabina Ziser

Sędziowie SSO Elżbieta Piotrowska (sprawozdawca)

SSO Jolanta Pratkowiecka

Protokolant st. sekr. R. B.

po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2016 r. w Legnicy

na rozprawie sprawy

z powództwa Gminy Miejskiej Z.

przeciwko pozwanym R. K., L. K., K. K. (1), K. K. (2), A. W., T. T. oraz małoletnim E. K.
i W. K. reprezentowanym przez przedstawicielkę ustawową A. W.

o opróżnienie lokalu mieszkalnego

na skutek apelacji pozwanych R. K. i L. K.

od wyroku Sądu Rejonowego w Złotoryi

z dnia 28 września 2015 r. sygn. akt I C 584/15

oddala apelację.

Jolanta Pratkowiecka S. E. P.

poczatektekstu

[Sędzia sprawozdawca 00:00:02.367]

... Apelacja złożona w tej sprawie przez pozwanych nie zasługuje na uwzględnienie i dlatego na mocy artykułu 385 Kodeksu postępowania cywilnego podlegała oddaleniu. Odnosząc się do pierwszego zarzutu, a to zarzutu naruszenia prawa procesowego artykułu 227 k.p.c., 232 k.p.c. w związku z artykułem 207 k.p.c. i artykułem 217 k.p.c. poprzez oddalenie wniosku o dopuszczenie z informacji dotyczących dat i sposobu nabycia oraz korzystania z lokali mieszkalnych pozyskanych z zasobów Gminy Miejskiej przez wskazane tutaj osoby, przez 6 osób jest o tyle niezasadne, że przesłuchanie wskazanych w apelacji i wcześniej w odpowiedzi na pozew osób, miałoby uzasadniać, że Gmina, jeśli chodzi o te osoby, z którymi zawarła umowę najmu mieszkania komunalnego dopuściła się nieprawidłowości. Sąd Odwoławczy podziela argumentację Sądu I instancji, który uznał, że przeprowadzenie takiego dowodu nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia w tej sprawie. Gdyby nawet okazało się, że istotnie zostały popełnione nieprawidłowości przy przyznaniu tymże osobom, wskazanym osobom lokali komunalnych, to tym samym nie mogłoby to usprawiedliwiać działania takiego samego działania w stosunku do pozwanych, że oni również mieliby uzyskać lokal mieszkalny z pominięciem obowiązujących przepisów prawa lokalnego oraz z pominięciem kolejki, w jakiej oczekują na przydział mieszkania komunalnego. Sąd Odwoławczy dodatkowo pragnie podkreślić, że jeżeli by nawet przyjąć, że tym sześciu osobom zostały przyznane mieszkania z pominięciem właściwej kolejki, to dla państwa oznaczałoby tylko tyle, że wasza kolejka uległa by skróceniu o te 6 mieszkań. Jednakże nieprawidłowości, ewentualne nieprawidłowości, bo to nie zostało w tej sprawie wykazane, no nie mogłyby stanowić takiego samego zachowania przy przydzieleniu państwa tego mieszkania, dlatego też ten zarzut był niezasadny. Jeśli chodzi o kolejny zarzut o błąd w ustaleniach faktycznych Sąd Rejonowy nie dopuścił się zarzucanych błędów w ustaleniach faktycznych, gdyż wszystkie te ustalenia zostały dokonane w sposób prawidłowy, bo mają potwierdzenie w zebranym materiale dowodowym. W szczególności nie mają racji państwo skarżący, którzy uważają, że posiadają tytułu prawny do zajmowania tego spornego mieszkania, dlatego, że doszło do nawiązania stosunku najmu z powodową Gminą przez czynności dokonane. No taka sytuacja nie ma miejsca w tej sprawie, dlatego też, że nie można mówić, że za czynności dokonane można uznać dwa pisma, które zostały złożone do Gminy przez pozwanego pana R. K., jedno pismo to jest z 29 stycznia 2014 roku, jeszcze za życia głównej najemczyni, pani A. O. [? 00:03:44.779]

ciotki pozwanych, w którym to piśmie pozwany określił siebie, jako współnajemcę i wnosił o rozłożenie zaległości czynszowych na raty. To, że pan R. K. tak siebie oznaczył, określił w tym piśmie, to wcale nie oznacza, że w istocie miał przymiot współnajemcy. Ponieważ w tym okresie na mocy artykułu 688(1) Kodeksu cywilnego był pan solidarnie zobowiązany do uiszczania tych opłat czynszowych związanych z zajmowaniem lokalu, dlatego też Gmina odpowiedziała pozytywnie na to pismo, ale w swoim piśmie nie zwracała się już do pana, jako współnajemcy tylko określała pan z imienia, pana pozwanego z imienia i nazwiska. Jeśli chodzi o kolejne pismo pana pozwanego R. K. z 7 października 2014 roku, w którym pan wnosi o przyznanie panu przymiotów głównego najemcy. To, że pan wnosi o przyznanie panu przymiotu głównego najemcy to wcale nie oznacza, że po pana stronie było takie uprawnienie do tak siebie nazywania i takie było uzasadnione przekonanie okolicznościami w tej sprawie. W odpowiedzi na to pismo Gmina konsekwentnie już odmawiała zawarcia tej umowy najmu. Jeśli natomiast chodzi o przyjmowanie tych należności w czasie jeszcze, kiedy żyła pani A. O. [? 00:05:26.802]

, już po śmierci A. O. [? 00:05:29.107]

, które były uiszczane przez pana R. K. i były określane czynszem, no to przede wszystkim należy zwrócić uwagę, co wynika z zeznań świadka pani A. Ł. [? 00:05:43.597]

pozywani nie powiadomili Gminy, jako właściciela tego lokalu o śmierci głównej najemczyni. O śmierci głównej najemczyni Gmina dowiedziała się w związku ze sprawą adopcji, wcześniej z koniecznością umieszczenia wnuczka zmarłej głównej najemczyni w domu dziecka w związku ze śmiercią jego ojca. Także okoliczność, że pan pozwany w tych przelewach wpisywał czynsz za określony tam miesiąc po śmierci głównej najemczyni i Gmina to ewidencjonowała, to wcale też nie oznacza, że traktowała pana pozwanego R. K., jako najemcę czy współnajemcę tego mieszkania. Także ta argumentacja no jest pozbawiona jakiejś logicznej, logicznych podstaw. Zresztą gdyby pozwani, a przede wszystkim pan R. K. miał takie przekonanie, że ma uprawnienie do, uprawnienie głównego najemcy to w swoich pismach nie występowałby o zawarcie z nim takiej umowy najmu. Przy tym należy również podkreślić, że świadomość państwa o braku przymiotu jest wynikiem również tego, że z akt wynika, że państwo istotnie od dłuższego czasu starali się o uzyskanie mieszkania z zasobów Gminy Miejskiej Z., jednakże nie jest to tak jak w apelacji jest podniesione, że staraliście się państwo od kilkunastu czy kilkudziesięciu lat. Bo istotnie był złożony wniosek o przydzielenie lokalu komunalnego w 1990 roku i ten wniosek był czynny w cudzysłowie do 1995 roku. Kolejny wniosek został złożony dopiero w 2009 roku, jak z akt wynika, kiedy powstała konieczność wyremontowania budynku, w którym państwo zajmowali mieszkanie razem z główną najemczynią, matką pana pozwanego R. K.. Przydzielony na ten czas tego remontu lokal czy to zamienny czy to socjalny, bo nie wiadomo dokładnie, jaka była forma tego lokalu, co wynika z zeznań pani L. K. był bardzo mały, bo był to lokal o metrażu 15 metrów kwadratowych. Z zeznań pani pozwanej wynika również, że była możliwość uzyskania lokalu większego o powierzchni 45 metrów kwadratowych, jednakże państwo poniechaliście już starań o taki lokal, nie wiadomo też, na jaki okres była by zawarta umowa dotycząca zajmowania przez państwa tego lokalu, na jakich zasadach. Pozwani poniechali tych starań, gdyż ostatecznie zdecydowali się zamieszkać w lokalu swojej ciotki, gdzie wprowadzili się w listopadzie 2009 roku. Nie ma błędu również w ustaleniach faktycznych, że Gmina nie wyrażała zgody na zamieszkiwanie państwa pozwanych w tym lokalu. W dacie, kiedy państwo zdecydowaliście się wprowadzić do mieszkania pani A. O. [? 00:09:24.793]

i doszło o zameldowania w grudniu 2013 roku nikt nie pytał właściciela, czyli Gminę, o możliwość zamieszkiwania i o zgodę na zameldowanie, bo taka zgoda nie była wymagana, była wymagana zgoda głównej najemczyni i główna najemczyni wyrażała, wyraziła taką zgodę, co spowodowało, że państwo zostali wymeldowani z pobytu stałego z poprzedniego mieszkania komunalnego i uzyskali zameldowanie na pobyt stały w tym spornym lokalu. Kiedy jednak po śmierci głównej najemczyni Gmina dowiedziała się, że państwo zajmują ten lokal to nie wyrażała zgody na zamieszkiwanie, na zajmowanie tego lokalu i w związku z powyższym to ustalenie, że Gmina nie wyrażała zgody na zamieszkiwanie państwa w tym lokalu jest jak najbardziej prawidłowe. Prawidłowe jest również ustalenie dotyczące tej propozycji najmu innego lokalu, o którym to lokalu mówiła pani pozwana L. K.. W zawiązku z powyższym nie można tutaj powiedzieć, że Sąd dopuścił się błędów w ustaleniach faktycznych, gdyż takiego błędu w ustaleniach faktycznych nie popełnił. Jeszcze raz podkreślam, że wszystkie ustalenia faktyczne mają poparcie w zebranym materiale dowodowym, a ten materiał dowodowy został oceniony wszechstronnie z uwzględnieniem zasad logicznego rozumowania. Sądowi nie można zarzucić ani braku logiki, ani sprzeczności w przeprowadzonym wyprowadzeniu wniosków z prawidłowo ustalonego stanu faktycznego. Nie naruszył również Sąd przywołanych w apelacji przepisów prawa materialnego, to jest artykułu 659 poprzez pominięcie, że między stronami przez czynności konkludentne doszło do zawarcia umowy najmu. Ten zarzut jest niezasadny, został omówiony przeze mnie przy ocenie niezasadności zarzutu braku właściwej oceny materiału dowodowego i wobec niezasadności zarzutu błędów w ustaleniu faktycznym, że pozwanym nie przysługuje uprawnienie do zajmowania tego lokalu. Nie naruszył również Sąd artykułu 4 Ustawy o ochronie praw lokatorów, który to artykuł statuuje między innymi obowiązek Gminy do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych lokalnej wspólnoty. Z akt sprawy wynika, że praktycznie państwo cały czas zaspakajacie swoje potrzeby mieszkaniowe w mieszkaniach, w lokalach komunalnych. Także ten zarzut, że Gmina nie zaspakaja państwa potrzeb mieszkaniowych no jest nieuzasadniony. Tym bardziej nieuzasadniony jest ten zarzut skoro w wyniku zaskarżonego orzeczenia zostało wprawdzie orzeczone eksmisja wobec państwa, ale zostało przyznane państwu uprawnienie do lokalu socjalnego, czyli nawet, jeżeli o ile dojdzie niewiadomo czy w ogóle dojdzie i kiedy dojdzie do tej eksmisji to nie będzie to eksmisja do lokalu do jakiegoś pomieszczenia zastępczego, tylko będzie to eksmisja do lokalu socjalnego, czyli do lokalu o gorszych parametrach, o gorszym standardzie niż dotychczas zajmowany. W związku z powyższym też nie można powiedzieć, że nie jest naruszony przepis, że Gmina nie zaspakaja dalszych potrzeb mieszkaniowych. Nie ma również naruszenia artykuł 32 Konstytucji Rzeczypospolitej, jeśli chodzi o naruszenie zasady równego traktowania wszystkich obywateli. Jeżeli nawet przyjąć, jak już wcześniej powiedziałam, że te sześć osób przy przyznaniu lokalu komunalnego tym sześciu osobom wystąpiły jakieś nieprawidłowości, to nie znaczy, że te same nieprawidłowości należy zastosować w stosunku do państwa i w tym znaczeniu mówi, że była by zachowana równość, zasada równości obywateli. I niezasadny jest ostatni zarzut, a to naruszenia artykułu 5 Kodeksu cywilnego, to jest zasad współżycia społecznego. Sąd Odwoławczy nie znajduje żadnych podstaw, aby w ustalonych okolicznościach faktycznych tej sprawy mówić, że istotnie jesteście państwo w wyjątkowo trudnej sytuacji i że przez zasady współżycia społecznego należałoby oddalić żądanie windykacyjne strony powodowej. Zważyć, bowiem należy na działania, jakie państwo podejmowaliście w tej sprawie. Przede wszystkim niezasadny jest zarzut, że to sporne mieszkanie stanowi dom rodzinny, mieszkanie rodzinne pana R. K.. Jako że z akt wynika, że pan R. K. wyprowadził się razem ze swoimi rodzicami z tego mieszkania nie wtedy, kiedy był już dorosły i już się ożenił, tylko wyprowadził się z tego mieszkania mając 4 lata. Pan urodził się w (...) roku, natomiast wyprowadzenie się z rodzicami miało miejsce w 1972 roku, czyli pana dom rodzinny to dom rodzinny pana rodziców, czyli dom rodzinny, w którym państwo byliście zameldowani do grudnia 2013 roku. Przeprowadzka do tego spornego lokalu nastąpiła po 27 latach nie mieszkania w nim, dlatego nie można tutaj mówić o szczególnych okolicznościach. Kolejna sytuacja, kolejny fakt, a to czynienia przez państwa remontów w tym mieszkaniu. Sąd Rejonowy zwrócił również uwagę na taką okoliczność, że własnymi siłami państwo nie staraliście się poprawić swoich warunków mieszkaniowych. Dysponując, bowiem oszczędnościami, które państwo twierdzicie zostały ulokowane w remont tego spornego mieszkania, który został dokonany bez zgody Gminy. Te oszczędności postanowiliście ulokować w tym spornym lokalu, do którego nie przysługiwał wam tytuł prawny. Nie staraliście się poprawić swojej sytuacji mieszkaniowej poprzez na przykład zamianę czy wpłynięcie na mamę, która była główną najemczynią lokalu zajmowanego przez państwa na zamienię tego mieszkania na większe. Taka sytuacja zamieszkanie w lokalu ciotki i wymeldowanie się z dotychczas zajmowanego lokalu spowodowało, że państwa sytuacja mieszkaniowa no pogorszyła się o tyle, że utraciliście państwo prawo do zamieszkiwania w innym lokalu komunalnym. Wybraliście państwo zamieszkiwanie bez tytułu na podstawie użyczenia, więc tu do śmierci ciotki można mówić, że był tytuł prawny, ale wybraliście państwo lokal o powierzchni ponad 90 metrów kwadratowych, a nie zdecydowaliście się państwo zamienić to mieszkanie mamy wspólnie z mamą na większe, przy wykorzystaniu posiadanych oszczędności. W związku z powyższym nie można mówić, że takie zachowanie ma premiować tym, że będzie pominięta kolejka, będzie pominięty normy prawa materialnego, kto może wstąpić w stosunek najmu po śmierci głównego najemcy, jak i będą tutaj naruszone przepisy prawa miejscowego, które statuują, w jakich przypadkach można skutecznie ubiegać się o przydział lokalu komunalnego. Państwo jesteście na liście osób ubiegających się o przydział lokalu komunalnego, tyle, że jesteście w odległej kolejce, ale jesteście, czyli spełniacie te wymogi. Na dzień dzisiejszy trudno powiedzieć, żeby poprzez takie działanie wprowadzenie się, wybór większego mieszkania, dokonywanie remontów, wyprowadzenie się z innego mieszkania komunalnego, żeby takie czynności podejmowane przez osobę, która no nie legitymuje się statusem współnajemcy, no miałoby uprawniając do przyznania mu lokalu komunalnego czy też w tej sprawie do uznania, że przysługuje mu skuteczne uprawnie do władania tym lokalem. W tej sprawie nie doszło do nawiązania stosunku najmu poprzez czynności konkludentne i ten wniosek Sądu Rejonowego jest uprawniony. W związku z powyższym to żądanie eksmisyjne było uzasadnione. Z tych względów apelacja, jako nieusprawiedliwiona została oddalona. Na marginesie tylko powiem, że poprzez czynności faktyczne dokonywane przez państwo, gdzie na początku pozwanych było tylko 3 osoby, kolejno wprowadzały się do tego lokalu kolejne 5 osób, doprowadziło do tego, że faktycznie wszyscy pozwani mają uprawnienie przy orzeczonej eksmisji mają uprawnienie do otrzymania lokalu socjalnego, czyli do otrzymania lokalu z zasobów mieszkaniowych Gminy Miejskiej...

[koniec części 00:19:50.595]