Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 listopada 2013 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSR del. Urszula Sipińska-Sęk

Protokolant st. sekr. sądowy Zofia Aleksandrowicz

po rozpoznaniu w dniu 21 listopada 2013 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku A. Ś.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o dalszą rentę w związku z chorobą zawodową

na skutek odwołania A. Ś.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 30 stycznia 2013 r. sygn.(...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje A. Ś. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową na okres od dnia 1 stycznia 2013 roku do dnia 31 grudnia 2014 roku.

Sygn. akt VU 214/13

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją z dnia 30 stycznia 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił A. Ś. prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową, podnosząc w uzasadnieniu, że nie jest ona niezdolna do pracy w związku z chorobą zawodową.

A. Ś. złożyła w dniu 7 lutego 2013 roku odwołanie od powyższej decyzji, domagając się jej zmiany poprzez przyznanie jej żądanego prawa.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

A. Ś. urodziła się w dniu (...)roku, posiada wykształcenie zawodowe. W okresie swojej aktywności zawodowej pracowała jako malarz na szkle (zdobnik szkła) przez 20 lat oraz szlifierz szkła przez 8 lat, a ostatnio jako sprzątaczka-pokojowa.

(dowód: świadectwo pracy z dnia 17 lutego 2008r. – k. 7 akt rentowych, kwestionariusz dotyczący okresów składkowych i nieskładkowych – k. 5 akt rentowych, zaświadczenie o pracy – k. 79 akt rentowych)

Decyzją nr (...) z dnia 14 stycznia 2008 roku Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w P.. , na podstawie orzeczenia lekarskiego z dnia 3 grudnia 2007r. stwierdził u A. Ś. chorobę zawodową – przewlekłą chorobę obwodowego układu nerwowego wywołaną sposobem wykonywania pracy pod postacią zespołu cieśni w obrębie nadgarstka prawego.

Z tytułu zespołu cieśni nadgarstka prawego lekarz orzecznik ZUS w dniu 18 marca 2008r. ustalił 16% długotrwały uszczerbek na zdrowiu wnioskodawczyni spowodowany chorobą zawodową.

(dowód: decyzja nr (...)z 14 stycznia 2008r. – k. 39 dokumentacji medycznej zał. do akt rentowych, orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z 18.03.2008r. – k. 41 dokumentacji medycznej zał. do akt rentowych )

Decyzją nr (...)z dnia 14 października 2008r. Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w P.. stwierdził u wnioskodawczyni kolejną chorobę zawodową- przewlekłe zapalenie okołostawowe barku prawego. Orzeczeniem z dnia 4 listopada 2008r. lekarz orzecznik ZUS ustalił, iż schorzenie to skutkuje 10% długotrwałym uszczerbkiem na zdrowiu z tytułu choroby zawodowej.

(dowód: decyzja nr (...) z 14.10.2008r. – k. 48 dokumentacji medycznej zał. do akt rentowych, orzeczenie z 4.11.2008r. – k. 53 dokumentacji medycznej zał. do akt rentowych)

W okresie od 13 listopada 2008 roku do dnia 31 grudnia 2012 roku A. Ś. uprawniona była do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową.

(dowód: odpis wyroku Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 15.06.2009 r. k. 33 akt rentowych, decyzja ZUS z dnia 20.08.2009 r. k. 65 akt rentowych, decyzja z dnia 30.03.2010 roku k. 89 akt rentowych, decyzja z dnia 17.04.2012 r. k. 140 akt rentowych, decyzja z dnia 15.06.2012 r. k. 144 akt rentowych)

W dniu 30 listopada 2012 r. A. Ś. wystąpiła o prawo do dalszej renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową.

(dowód: wniosek z dnia 30.11.2012 r. k. 6 akt rentowych plik II)

Orzeczeniem z dnia 2 stycznia 2013 roku lekarz orzecznik ZUS stwierdził, iż wnioskodawczyni jest zdolna do pracy. Taki wniosek wywiódł ze stopnia zaawansowania rozpoznanych u niej schorzeń w postaci: przebytego przed rokiem leczenia odbarczającego zespołu cieśni nadgarstka prawego, nieznacznego przykurczu barku prawego oraz nadciśnienia tętniczego ustabilizowanego.

(dowód: orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 2.01.2013 r. wraz z dokumentacją medyczną – k.5 akt ZUS)

Od powyższego orzeczenia wnioskodawczyni wniosła sprzeciw, w wyniku czego sprawę skierowano na komisję lekarską ZUS, która orzeczeniem z dnia 18 stycznia 2013 r. uznała, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy - po zdiagnozowaniu u wnioskodawczyni: zespołu cieśni nadgarstka prawego leczonego operacyjnie w 2008 roku i przewlekłego okołostawowego barku prawego bez zaników mięsni i bez istotnej niesprawności ruchowej, zespołu bólowego biodra lewego, nadciśnienia tętniczego poddającego się leczeniu oraz nadwagi.

(dowód: orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 18.01.2013 r. wraz dokumentacją medyczną k. 8 akt ZUS)

Aktualnie u wnioskodawczyni występują następujące schorzenia:

- nawrotowy zespól cieśni nadgarstka prawego w okresie zaostrzenia objawów,

- stan po operacji cieśni nadgarstka prawego w dniu 30.01.2008 r.,

- przewlekłe zapalenie okołostawowe barku prawego,

- zespól bólowy kręgosłupa na podłożu zmian zwyrodnieniowych.

(dowód: opinia biegłej neurolog A. P. k. 12-15,

częściowo opinia biegłego neurochirurga R. K. k. 19-21,

opinia biegłego ortopedy R. E. k. 25-26,

opinia biegłego neurologa A. N. (1) k. 42-45 wraz opinią uzupełniającą k. 63-63verte )

Rozpoznane schorzenia neurologiczne czynią wnioskodawczynię częściowo niezdolną do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami począwszy od daty ustania poprzednich świadczeń tj. od 1 stycznia 2013r.do 31.12.2014r. Niezdolność do pracy ma związek z chorobami zawodowymi wnioskodawczyni.

U wnioskodawczyni następuje stopniowa progresja ciasnoty w kanale nadgarstka, co wymaga ponownego leczenia operacyjnego (termin ponownej operacji prawego nadgarstka ustalony jest na 19 marca 2014r. ). Nasilenie cech uszkodzenia neurofizjologicznego prawego nerwu pośrodkowego, mimo zastosowanej w styczniu 2008r. operacji i rehabilitacji po niej, potwierdza kontrolne badanie przewodnictwa w nerwie pośrodkowym prawym (EMG) z listopada 2011 roku. Kontrolne badanie wykonane we wrześniu 2012r. wykazało pogorszenie zapisu EMG w stosunku do badania z listopada 2011r. Mniejszą sprawność prawej kończyny górnej nasila ponadto zespól bólowy prawego barku.

Wywiad, badanie neurologiczne i badanie neurograficzne nie budzą wątpliwości co do rozpoznania nawrotowego prawostronnego zespołu cieśni nadgarstka. Wnioskodawczyni jest obecnie w takiej samej sytuacji klinicznej jak w listopadzie 2012r. W zespole cieśni nadgarstka dominują zwykle objawy subiektywne (ból i drętwienie palców ręki), które to objawy nasilają się podczas ruchu, wysiłku i prac związanych z przeciążeniem nadgarstka i uniemożliwiają lub w znacznym stopniu utrudniają wykonywanie takich prac. Jednocześnie zaś w nocy występują w stanie spoczynku. Przeciążenie nadgarstka nasilać również może ciasnotę w kanale nerwu pośrodkowego.

(dowód: opinia biegłej neurolog A. P. k. 12-15,

opinia biegłego neurologa A. N. (1) k. 42-45 wraz opinią uzupełniającą k. 63-63verte )

Sąd Okręgowy dokonał oceny dowodów i zważył co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 6 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 października 2002r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych ( Dz.U. Nr 199 poz. 1673 z późn. zm. ) renta przysługuje ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej. Prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową przysługuje niezależnie od długości okresu ubezpieczenia oraz bez względu na datę powstania niezdolności do pracy spowodowanej chorobą zawodową (art. 17 ust 2 ustawy).

Z mocy art. 17 ust 1 powołanej ustawy przy ustalaniu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, do ustalenia wysokości tego świadczenia oraz jego wypłaty stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz.U. z 1998r., nr 162, poz. 1118 z późn.zm. ).

Przepisy tej ustawy mają zastosowanie do oceny niezdolności do pracy. I tak, zgodnie z art. 12 ustawy o emeryturach i rentach z FUS niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Z kolei przepisy art. 12 ust. 2 i 3 stanowią, że całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, zaś częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się po pierwsze stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji oraz po drugie możliwości wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (art. 13 ust. 1).

Częściowa niezdolność do pracy polega na utracie w znacznym stopniu zdolności do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. „Doniosłe znaczenie w konstrukcji częściowej niezdolności do pracy (której definicję zawiera art. 12 ust. 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS) ma podkreślenie, że chodzi o ocenę zachowania zdolności do wykonywania nie jakiejkolwiek pracy, lecz pracy „zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji”. Ratio legis wyodrębnienia tej przesłanki stanowi wyeliminowanie sytuacji, w których ubezpieczeni o wyższych kwalifikacjach po utracie zdolności do ich zarobkowego wykorzystania zmuszeni byliby podjąć pracę niżej kwalifikowaną, do której zachowali zdolność, wobec braku środków do życia. Inaczej mówiąc, ubezpieczony może być uznany za częściowo niezdolnego do pracy, gdy zachował zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy (na przykład pracy wymagającej niższych albo niewymagającej w ogóle jakichkolwiek kwalifikacji), lecz jednocześnie utracił w znacznym stopniu zdolność do pracy, do której posiada kwalifikacje.

W będącej przedmiotem osądu sprawie bezspornym było, iż u wnioskodawczyni na skutek pracy zawodowej w charakterze zdobnika szkła i szlifierza szkła, gdzie była narażona na wibrację miejscową, podczas używania w pracy narzędzi wytwarzających drgania mechaniczne, powstała choroba zawodowa pod postacią zespołu cieśni nadgarstka prawego oraz przewlekłego zapalenia okołostawowego barku prawego. Przedmiotowe choroby zostały ustalone u wnioskodawczyni decyzją nr(...) z dnia 14 stycznia 2008 roku oraz decyzją nr(...) z dnia 14 października 2008r. Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w P.. Przedmiotowe choroby zawodowe – jak wynika z orzeczeń Lekarzy Orzeczników ZUS z dnia 18 marca 2008r. i 4 listopada 2008r.– spowodowały długotrwały uszczerbek na zdrowiu A. Ś. wynoszący łącznie 26% (10% i 16%).

Istotą sporu w niniejszej sprawie było ustalenie, czy A. Ś. na skutek choroby zawodowej stała się osobą niezdolną do pracy.

W tym celu Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy neurologów A. P. i A. N. (1), a także ortopedy R. E. i neurochirurga R. K., biegłych z zakresu dziedzin medycyny, w ramach których mieszczą się rozpoznane u niej schorzenia.

Biegli sporządzili opinie po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną wnioskodawczyni, wynikami dodatkowych badań oraz po przeprowadzeniu jej osobistego badania. Ze zgodnych w swej treści opinii biegłych wynika, że u wnioskodawczyni występują następujące schorzenia: nawrotowy zespól cieśni nadgarstka prawego w okresie zaostrzenia objawów, przewlekłe zapalenie okołostawowe barku prawego oraz zespól bólowy kręgosłupa na podłożu zmian zwyrodnieniowych.

Biegli odmiennie ocenili jednak wpływ przedmiotowych schorzeń na zdolność wnioskodawczyni do pracy. I tak, biegli neurolodzy A. P. oraz A. N. (1) stwierdzili, że w/w schorzenia czynią wnioskodawczynię częściowo okresowo niezdolną do pracy, natomiast biegły neurochirurg R. K. oraz ortopeda R. E. byli przeciwnego zdania. Różnica w ocenie stanu zdrowia wnioskodawczyni przez biegłych lekarzy wynika ze specyfiki posiadanych przez nich specjalizacji. Biegły neurochirurg R. K. zwracał bowiem przede wszystkim uwagę na ograniczenia przedmiotowe ruchomości (sprawności) poszczególnych części ciała: kręgosłupa, kończyn dolnych i górnych, barku. Również biegły R. E. oceniał zdolność do pracy wnioskodawczyni przez pryzmat schorzeń nadgarstka prawego oraz barku prawego pod kątem przedmiotowego naruszenia sprawności. Tymczasem przy zespole cieśni nadgarstka, na które cierpi wnioskodawczyni, jak wynika z opinii biegłego neurologa A. N. (1) - ból jest objawem wiodącym i to ból właśnie stanowi o ograniczeniu sprawności palców unerwionych przez nerw pośrodkowy, a nie podnoszone przez biegłego neurochirurga i ortopedę ograniczenia przedmiotowe. Palce są niesprawne nie z powodu niedowładu i zaniku, lecz z powodu bardzo przykrych bólów występujących przy ruchach obciążających nadgarstek. Biegły A. N. (1) zwraca uwagę na to, że dolegliwości subiektywne w przebiegu zespołu cieśni nadgarstka nie zawsze pokrywają się obiektywnym stanem klinicznym, ocenianym na podstawie badania przedmiotowego. Dlatego podstawową metodą diagnostyczną w zespole cieśni nadgarstka jest badanie neurofizjologiczne — badanie przewodnictwa nerwu pośrodkowego. To badanie jest bardziej miarodajne niż badanie przedmiotowe, na które powołują się biegli neurochirurg i ortopeda . A u wnioskodawczyni kolejne badania przewodnictwa w nerwie pośrodkowym ulegały stopniowej progresji, co niewątpliwie jest paralelne do dolegliwości i upośledzenia funkcji dynamicznych prawej ręki i praktycznego ograniczenia jej sprawności. Ostatnio przeprowadzone badanie EnG w nerwie pośrodkowym prawym w dniu 28 września 2012 wykazało w stosunku do badania w listopadzie 2011 roku, co podkreślają neurolodzy, istotne pogorszenie przewodnictwa. Wywiad, badanie neurologiczne i badanie neurograficzne potwierdzają rozpoznanie u badanej nawrotowego prawostronnego zespołu cieśni nadgarstka. Biegły neurolog A. N. (1) podkreśla, że wnioskodawczyni jest obecnie w takiej samej sytuacji klinicznej i orzeczniczej jak w dniu 5 listopada 2012r., kiedy to uznano ją za okresowo, częściowo niezdolną do pracy zarobkowej.

Pogarszające się wyniki badań przewodnictwa w nerwie pośrodkowym stanowią zatem obiektywny dowód na to, że stan zdrowia wnioskodawczyni nie uległ poprawie, jak sugeruje biegły ortopeda na podstawie badania przedmiotowego. Mniejszą sprawność prawej kończyny górnej nasila ponadto, na co zwraca uwagę biegła neurolog A. P., zespól bólowy prawego barku. O progresji choroby wnioskodawczyni świadczy najdobitniej konieczność wykonania kolejnej operacji prawego nadgarstka (poprzednią wykonano w 2008r.), która ma być przeprowadzona już w marcu 2014r. Przemawia za tym również to, że podejmowane przez wnioskodawczynię zatrudnienie (praca w charakterze sprzątaczki-pokojowej), tak istotnie pogarszało jej stan zdrowia, że kończyło się jej okresową niezdolnością do pracy, a w końcu utratą pracy. Każda zatem praca fizyczna prowadzi w obecnym stanie zaawansowania choroby wnioskodawczyni, czekającej na kolejną operację, do takiego jej zaostrzenia, iż skutkuje niezdolnością do pracy. Jak bowiem wyjaśnił biegły A. N. (2) w zespole cieśni nadgarstka dominują zwykle objawy subiektywne (ból i drętwienie palców ręki), które to objawy nasilają się podczas ruchu, wysiłku i prac związanych z przeciążeniem nadgarstka i uniemożliwiają lub w znacznym stopniu utrudniają wykonywanie takich prac. Jednocześnie zaś w nocy bóle i drętwienie palców występują również w spoczynku. Przeciążenie nadgarstka nasilać może również ciasnotę w kanale nerwu pośrodkowego.

O należytym stanu zdrowia wnioskodawczyni w szczególności nie świadczy podnoszony przez organ rentowy brak zaników mięśni ręki (na co także zwraca uwagę biegły neurochirurg R. K.). Biegły neurolog A. N. (1) wyjaśnił, że obecnie w przebiegu choroby zespołu cieśni nadgarstka zanik mięśni obserwuje się rzadziej i tylko w zaniedbanych przypadkach, co wiąże się z poprawą diagnostyki i stosunkowo wczesnym podejmowaniem leczenia operacyjnego. Brak zaniku mięśni w żadnym wypadku nie jest zatem dowodem na poprawę występującej u wnioskodawczyni choroby zawodowej, a li tylko świadczy o prawidłowo prowadzonym leczeniu.

Biegły neurolog A. N. (1) zwrócił uwagę na to, że większość przypadków cieśni nadgarstka jest diagnozowana przez lekarzy neurologów i to oni kierują pacjentów na leczenie operacyjne zwykle do neurochirurga lub ortopedy, a zatem doświadczenie neurologów w zakresie tej choroby jest większe od ortopedów i neurochirurgów.

Podzielając tą argumentację Sąd stwierdził, że opinie biegłych neurologów z uwagi na występujące u ubezpieczonej choroby natury neurologicznej (zespół cieśni w obrębie nadgarstka prawego oraz przewlekłe zapalenie okołostawowego barku prawego) są bardziej miarodajne do oceny stanu zdrowia badanego i jego wpływu na zdolność do pracy. To biegli neurolodzy, a nie neurochirurg czy ortopeda, posiadają bowiem największą wiedzę specjalistyczną do tego, aby móc ocenić wpływ przedmiotowych chorób na zdolność do pracy zgodnej z kwalifikacjami.

Mając powyższe na względzie Sąd nie podzielił opinii biegłego neurochirurga R. K. oraz biegłego ortopedy E. R. co do zdolności wnioskodawczyni do pracy. Tym bardziej, że biegły R. K. wypowiadając się co do zdolności wnioskodawczyni do pracy, nie odniósł się do posiadanych przez nią kwalifikacji zawodowych, lecz poprzestał na stwierdzeniu, że może wykonywać lekką pracę fizyczną. Tymczasem wnioskodawczyni przed utratą zdolności do pracy na skutek stwierdzonych u niej chorób zawodowych cały czas pracowała jako szlifierz i zdobnik szkła, jest to wyspecjalizowany zawód, a jego wykonywanie wiąże się z dużym wysiłkiem fizycznym. Jak wynika z opinii biegłej neurolog A. P. oraz biegłego A. N. (1) wnioskodawczyni nie może wykonywać tej pracy. Co więcej nie może wykonywać także żadnej innej pracy wymagającej dużego wysiłku fizycznego, w czym wszyscy biegli są zgodni, a do której to pracy wnioskodawczyni była predestynowana. W tej sytuacji możliwość wykonywania przez wnioskodawczynię li tylko lekkiej pracy fizycznej, oznacza nic więcej, jak jej częściową niezdolność do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami zawodowymi. Wykonywanie lekkich, prostych prac fizycznych, nisko opłacanych, należy bowiem uznać za prace poniżej kwalifikacji zawodowych wnioskodawczyni, która była wykwalifikowanym specjalistą. A skoro tak to uprawnia to do wniosku o częściowej niezdolności do pracy wnioskodawczyni, jak wynika z opinii biegłych neurologów.

Podnoszona zatem przez organ rentowy okoliczność wykonywania przez wnioskodawczynię zatrudnienia w charakterze sprzątaczki oraz pokojowej, nie świadczy o jej zdolności do pracy zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami. Praca w takim charakterze była pracą poniżej posiadanych przez nią kwalifikacji wykwalifikowanego robotnika. Zatrudnienie się było podyktowane życiową koniecznością, chęcią posiadania ubezpieczenia społecznego oraz środków do życia. Ponadto organ rentowy wydaje się nie zauważać, że w trakcie trwania tego zatrudnienia, wnioskodawczyni przebywała na zwolnieniu lekarskim. Wreszcie stan zdrowia nie pozwolił jej na powrót do pracy i w konsekwencji umowa o pracę została rozwiązana.

W aspekcie oceny zdolności ubezpieczonej do pracy Sąd oparł się zatem na spójnych, logicznych i zgodnych w swych treściach opiniach sporządzonych przez biegłych neurologów: A. P. i A. N. (1), z których wynika iż jest ona w dalszym ciągu, od ustania poprzednich uprawnień do renty, częściowo, okresowo niezdolna do pracy do dnia 31 grudnia 2014r., a niezdolność ta ma związek z rozpoznanymi u niej chorobami zawodowymi. Choroby te powstały na skutek wieloletniej pracy wnioskodawczyni w charakterze zdobnika szkła oraz szlifierza szkła. Oba te zawody były związane z przewlekłym przeciążeniem stawów nadgarstkowych i stały się przyczyną prawostronnego zespołu nadgarstka prawego.

Należy podkreślić, że w opiniach, na których Sąd się oparł, zostało jednoznacznie wykazane, że nasilenie schorzeń i dolegliwości występujących u wnioskodawczyni aktualnie daje podstawy do orzeczenia niezdolności do pracy.

Mając powyższe na względzie Sąd uznał, że wnioskodawczyni jest nadal częściowo niezdolna do pracy zgodnej z kwalifikacjami począwszy od daty ustania poprzednich świadczeń tj. od dnia 1 stycznia 2013r. do dnia 31 grudnia 2014r., a niezdolność ta ma związek z chorobą zawodową.

Wobec stanowczych wniosków płynących z opinii biegłych z zakresu neurologii, nie było potrzeby dalszego mnożenia opinii uzupełniających, ani powoływania kolejnych biegłych z tej samej dziedziny na okoliczności, które zostały już dostatecznie wyjaśnione. Opinie te, po ich uzupełnieniu, należało bowiem przy uwzględnieniu treści art. 233 § 1 k.p.c. ocenić jako fachowe, rzetelne oraz pełne.

Wbrew stanowisku organu rentowego biegli w sposób dostateczny wykazali, iż wnioskodawczyni utraciła częściowo zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji w okresie procesu leczenia schorzenia i rehabilitacji z tym związanej.

Uwzględniając powyższe Sąd Okręgowy uznał, że zaskarżona decyzja ZUS odmawiająca wnioskodawczyni prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową jest nieprawidłowa, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji wyroku.