Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 listopada 2013 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Anna Skibińska

Protokolant Joanna Szajkowska

po rozpoznaniu w dniu 26 listopada 2013 r.

sprawy K. R.

syna K. i B. z d. K.

urodzonego w dniu (...) w J.

oskarżonego o to, że:

w dniu 25 stycznia 2013 roku w J.woj. (...)działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej działając w krótkich odstępach czasu dokonał kradzieży z włamaniem pieniędzy z bankomatu w ten sposób, że bez upoważnienia uprawnionej osoby wpływając na automatyczne przetwarzanie danych informatycznych, posługując się uprzednio zabraną w celu przywłaszczenia bez wiedzy użytkownika kartą bankomatową wydaną przez (...)na nazwisko P. M.oraz uzyskaną bezprawnie informację o kodzie numerycznym PIN dokonał kolejno trzykrotnej wypłaty pieniędzy z bankomatu (...)przy ul. (...)w kwocie łącznej 1.750,00 złotych czym działał na szkodę M. P.i (...)

to jest o czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 287 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

I.  oskarżonego K. R. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 287 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to na podstawie art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza mu karę 7 (siedmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 69 § 1 i § 2 k.k. w związku z art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie kary pozbawienia wolności w stosunku do oskarżonego K. R. warunkowo zawiesza na okres próby wynoszący 5 (pięć) lat;

III.  na podstawie art. 33 § 2 k.k. orzeka wobec oskarżonego K. R. karę grzywny w wysokości 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięciu) złotych,

IV.  na podstawie art. 72 § 1 pkt 4 k.k. zobowiązuje oskarżonego do wykonywania stałej pracy zarobkowej,

V.  na podstawie art. 627 k.p.k., art. 2 ust. 1 pkt 2 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego K. R. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym 420 (czterysta dwadzieścia) złotych opłaty.

Sygn. akt II K 896/13

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 25 stycznia 2013 roku K. R.przebywał w mieszkaniu znanego mu wcześniej M. P.położonym w J.. K. R.wiedział, że M. P.posiada kartę bankomatową. Znał również numer PIN do tej karty, ponieważ wcześniej obserwował M. P.w czasie dokonywania transakcji tą kartą i widział numer PIN, jakim posłużył się M. P.. Wykorzystując nieuwagę M. P.zabrał należącą do M. P.kartę bankomatową wydaną przez (...)SA z siedzibą we W.. Po opuszczeniu mieszkania M. P.działając ze z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i w krótkich odstępach czasu bez upoważnienia posiadacza karty dokonał kolejno trzykrotnej wypłaty pieniędzy z bankomatu (...)położonego w J.przy ul. (...)na łączną kwotę 1.750,00 zł. Czynem tym działał na szkodę M. P.i (...)SA z siedzibą we W.. K. R.zwrócił M. P.całą skradzioną kwotę.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego K. R. – k. 21,34, 52, 82, zeznania świadka M. P. – k. 6, 9-10, zeznania świadka I. P. – k. 15-16, zeznania świadka W. Ł. – k. 28-29, wyciąg z rachunku bankowego – k. 42-48.

K. R. był w przeszłości karany.

Dowód: dane o karalności – k. 26, odpis wyroku – k. 27.

Dowód: dane o osobie – k. 82.

W toku postępowania przygotowawczego oskarżony K. R. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia zasadniczo zgodne z ustalonym stanem faktycznym.

W toku postępowania sądowego oskarżony K. R. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia zasadniczo zgodne z ustalonym stanem faktycznym.

Sąd zważył, co następuje:

Wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie stawianego mu zarzutu Sąd dał wiarę w całości. W tym zakresie wyjaśnienia oskarżonego pozostają zgodne z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. Sąd dostrzegł rozbieżności pomiędzy poszczególnymi wyjaśnieniami oskarżonego w zakresie okoliczności, w jakich doszło do zaboru karty, odwoływania się do stanu nietrzeźwości czy uprzednio zażytych leków, jak również jego zachowania po popełnieniu przestępstwa. Okoliczności te pozostają jednak obojętne dla czynienia ustaleń stanu faktycznego w zakresie objętym zarzutem stawianym oskarżonemu i w ocenie Sądu stanowią wyraz nieudolnej linii obrony oskarżonego, upatrującego w eksponowaniu tego rodzaju okoliczności usprawiedliwienia dla swojego zachowania a w konsekwencji zminimalizowania grożących mu konsekwencji.

Zeznaniom wszystkich przesłuchanych w sprawie świadków Sąd dał wiarę w całości, wobec braku podstaw do ich kwestionowania.

Treść dokumentów zawartych w aktach sprawy nie budzi w ocenie Sądu wątpliwości, gdyż zostały one sporządzone w prawidłowy sposób, przez osoby posiadające ku temu stosowne uprawnienia, a ich treść nie była w toku postępowania kwestionowana.

K. R. jest zdolny do zawinienia. Osiągnął on odpowiedni wiek i stopień rozwoju intelektualnego, a więc miał możliwość rozpoznania bezprawności popełnionego czynu. Nie był niepoczytalny, jak również nie pozostawał w usprawiedliwionym błędzie co do bezprawności czynu lub okoliczności ją wyłączającej. Działał w normalnej sytuacji motywacyjnej, nie pozostawał w stanie wyższej konieczności, nie działał w warunkach obrony koniecznej.

Sprawstwo oskarżonego nie budzi wątpliwości. W dniu 25 stycznia 2013 roku w J.woj. (...)działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej działając w krótkich odstępach czasu dokonał kradzieży z włamaniem pieniędzy z bankomatu w ten sposób, że bez upoważnienia uprawnionej osoby wpływając na automatyczne przetwarzanie danych informatycznych, posługując się uprzednio zabraną w celu przywłaszczenia bez wiedzy użytkownika kartą bankomatową wydaną przez (...)na nazwisko P. M.oraz uzyskaną bezprawnie informację o kodzie numerycznym PIN dokonał kolejno trzykrotnej wypłaty pieniędzy z bankomatu (...)przy ul. (...)w kwocie łącznej 1.750,00 złotych czym działał na szkodę M. P.i (...). Działał przy tym umyślnie w zamiarze bezpośrednim, albowiem chcąc dokonać opisanego powyżej czynu, zamiar ten realizował i zrealizował. Czynem tym wypełnił znamiona przestępstwa określonego w art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 287 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

Sąd dostrzega rozbieżność pomiędzy przyjętą kwalifikacją prawną a wymiarem kary. Omyłkowo Sąd nie dokonał zmiany kwalifikacji czynu poprzez przyjęcie, iż czyn wypełnia również znamiona czynu z art. 283 k.k., mimo, że kwalifikacja taka była wskazywana w treści wniosku w trybie art. 335 § 1 k.p.k.

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd miał na względzie istnienie okoliczności łagodzących i obciążających wobec oskarżonego. za okoliczność łagodzącą Sąd uznał fakt konsekwentnego przyznawania się przez oskarżonego do popełnienia zarzucanego mu czynu i dobrowolnego naprawienia wyrządzonej przez oskarżonego szkody. Za okoliczność obciążającą Sąd uznał uprzednią karalność oskarżonego, w szczególności, iż uprzedni wyrok dotyczył czynów o bardzo zbliżonym charakterze. Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności Sąd uznał, iż zasadnym jest orzeczenie wobec oskarżonego kary siedmiu miesięcy pozbawienia wolności. W ocenie Sądu wymierzona oskarżonemu kara uświadomi mu naganność tego typu postępowania oraz winna zapobiec popełnianiu przestępstw w przyszłości, jak również spełni swe cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Aby uzmysłowić oskarżonemu rozmiar wyrządzonej przez niego szkody, a także z uwagi na fakt, iż oskarżony działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, obok kary pozbawienia wolności Sąd orzekł wobec oskarżonego karę grzywny w wysokości 150 stawek dziennych. Mając na uwadze sytuację majątkową oskarżonego Sąd ustalił wysokość jednej stawki dziennej na kwotę dziesięciu złotych.

Sąd postawił oskarżonemu pozytywną prognozę kryminologiczną, albowiem w ocenie Sądu właściwości i warunki osobiste oskarżonego uzasadniają przekonanie, że nie powróci on do przestępstwa i będzie przestrzegał porządku prawnego. Oskarżony jest co prawda osobą uprzednio karaną, jednak prowadzącą ustabilizowany tryb życia, wykonuje stałą pracę zarobkową, wobec czego Sąd uznał, iż wykonanie orzeczonej kary nie jest konieczne dla wdrożenia oskarżonego do przestrzegania porządku prawnego. Orzeczenie wobec oskarżonego maksymalnego, pięcioletniego okresu próby jest uzasadnione uprzednią karalnością oskarżonego, w szczególności faktem, iż oskarżony został w przeszłości skazany za popełnienie przestępstw o bardzo zbliżonym charakterze. Orzeczenie warunkowego zawieszenia wykonania kary jest wobec oskarżonego wystarczające dla wdrożenia do przestrzegania prawa, a jednocześnie, wyklucza, w ocenie Sądu, poczucie bezkarności u oskarżonego, albowiem wymusza na nim konieczność przestrzegania porządku prawnego, a w razie popełnienia przestępstwa skutkuje lub może skutkować, w zależności od jego rodzaju i orzeczonej kary, wykonaniem orzeczonej kary. W ocenie Sądu cele wychowawcze kary zostaną najlepiej zrealizowane w warunkach wolnościowych, gdzie oskarżony będzie miał możliwość wdrożenia do prawidłowego funkcjonowania w społeczeństwie, czego z całą pewnością nie osiągnąłby w warunkach izolacyjnych, gdzie wobec oskarżonego osiągnięty zostałby skutek odwrotny.

Aby skłonić oskarżonego do prawidłowego funkcjonowania w społeczeństwie Sąd zobowiązał oskarżonego do wykonywania stałej pracy zarobkowej.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 627 k.p.k. uznając, iż sytuacja majątkowa oskarżonego, zdolnego do pracy i będącego w wieku umożliwiającym jej wykonywanie pozwala na zgromadzenie przez niego środków na uiszczenie kosztów sądowych.