Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 stycznia 2018 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia X Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu

w składzie:

Przewodniczący: SSR Agnieszka Chlipała - Kozioł

Protokolant: Katarzyna Kunik

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 stycznia 2018 r. we W.

połączonych spraw

z odwołania K. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W.

z dnia 24 czerwca 2016 r. znak: (...)

oraz od zmieniającej powyższą decyzję decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W.

z dnia 18 sierpnia 2016 r. znak: (...)

o świadczenie rehabilitacyjne

I.  zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. z dnia 24 czerwca 2016 r. znak: (...) oraz zmieniającą ją zaskarżoną decyzję z dnia 18 sierpnia 2016 r. znak: (...) w ten sposób, że przyznaje wnioskodawcy K. M. prawo do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od dnia 19.05.2016 r. do dnia 15.10.2016 r. w wysokości 100% podstawy wymiaru, tj. w związku z wypadkiem przy pracy;

II.  zasądza od strony pozwanej na rzecz wnioskodawcy kwotę 737 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego

III.  orzeka, że koszty sądowe ponosi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 24.06.2016 r. (znak (...) – (...)) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. przyznał wnioskodawcy K. M. prawo do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 19.05.2016 r. do 16.08.2016 r. w wysokości 90% podstawy wymiaru, od 17.08.2016 r. do 15.10.2016 r. w wysokości 75% podstawy wymiaru, a jednocześnie odmówił prawa do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 19.05.2016 r. do 15.10.2016 r. w wysokości 100% podstawy wymiaru.

W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że lekarz orzecznik ZUS orzekł o celowości przyznania wnioskodawcy świadczenia rehabilitacyjnego w związku z ogólnym stanem zdrowia.

Decyzją z dnia 18.08.2016 r. (znak (...) – (...)) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. przyznał wnioskodawcy K. M. prawo do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 19.05.2016 r. do 16.08.2016 r. w wysokości 90% podstawy wymiaru, od 17.08.2016 r. do 15.10.2016 r. w wysokości 75% podstawy wymiaru, a jednocześnie odmówił prawa do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 19.05.2016 r. do 15.10.2016 r. w wysokości 100% podstawy wymiaru. W decyzji organ wskazał, że niniejsza decyzja zmienia decyzję ZU S z dnia 24.06.2016 r. o tym samym znaku w części dotyczącej wydanego orzeczenia.

W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 10.08.2016 r. orzekła o celowości świadczenia rehabilitacyjnego z ogólnego stanu zdrowia.

W odwołaniu od obu decyzji wnioskodawca K. M. domagał się zmiany decyzji i przyznania świadczenia rehabilitacyjnego w wysokości 100% podstawy wymiaru. Podkreślił, że występują u niego zmiany zwyrodnieniowe, ale do wypadku funkcjonował zawodowo i prywatnie bez dokuczliwego ciągłego bólu i poważnych ograniczeń ruchowych. Podkreślił, że jego stan zdrowia psychicznego jest następstwem wypadku komunikacyjnego z 16.11.2015 r.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy domagał się jego oddalenia. W uzasadnieniu wskazał ponownie na okoliczności podniesione w treści zaskarżonych decyzji.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca K. M. pracował jako kierowca autobusu.

W okresie 19.11.2015 do 18.05.2016 r. wnioskodawca miał prawo do zasiłku chorobowego z ubezpieczenia wypadkowego.

W dniu 16.11.2015 r. wnioskodawca doznał wypadku w pracy, po którym pozostawał niezdolny do pracy i otrzymywał zasiłek chorobowy.

W dniu 26.04.2016 r. złożył wniosek o przyznanie prawa do świadczenia rehabilitacyjnego w związku z wypadkiem przy pracy, który miał miejsce w dniu 16.11.2015 r., z uwagi na wyczerpanie okresu zasiłkowego. Celem ustalenia stanu zdrowia wnioskodawca został skierowany na badanie lekarza orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 20.06.2016 r. uznał wnioskodawcę za niezdolnego do pracy i wskazał, że istnieją przesłanki do przyznania mu świadczenia rehabilitacyjnego na okres 5 miesięcy od daty wyczerpania zasiłku chorobowego. Uznał jednocześnie, że świadczenie to nie pozostaje w związku z wypadkiem przy pracy.

Decyzją z dnia 24.06.2016 r. (znak (...) – (...)) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. przyznał wnioskodawcy K. M. prawo do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 19.05.2016 r. do 16.08.2016 r. w wysokości 90% podstawy wymiaru, od 17.08.2016 r. do 15.10.2016 r. w wysokości 75% podstawy wymiaru, a jednocześnie odmówił prawa do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 19.05.2016 r. do 15.10.2016 r. w wysokości 100% podstawy wymiaru.

W orzeczeniu z dnia 10.08.2016 r. komisja lekarska uznała, ze istnieją przesłanki uzasadniające ustalenie uprawnień do świadczenia rehabilitacyjnego za okres 5 miesięcy licząc od daty wyczerpania zasiłku chorobowego, jednak bez związku z wypadkiem przy pracy.

Decyzją z dnia 18.08.2016 r. (znak (...) – (...)) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. przyznał wnioskodawcy K. M. prawo do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 19.05.2016 r. do 16.08.2016 r. w wysokości 90% podstawy wymiaru, od 17.08.2016 r. do 15.10.2016 r. w wysokości 75% podstawy wymiaru, a jednocześnie odmówił prawa do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 19.05.2016 r. do 15.10.2016 r. w wysokości 100% podstawy wymiaru. W decyzji organ wskazał, że niniejsza decyzja zmienia decyzję ZU S z dnia 24.06.2016 r. o tym samym znaku w części dotyczącej wydanego orzeczenia.

Dowód:

Okoliczności bezsporne, a nadto:

Dokumenty złożone w aktach rentowych (załącznik)

Ze względów ortopedyczno – neurologicznych powód był nadal w okresie od 19.05.2016 r. do 15.10.2016 r. niezdolny do pracy na ostatnio zajmowanym stanowisku, jednak niezdolność ta nie pozostawała w związku z wypadkiem z 16.11.2015 r.

Dowód:

Opinia biegłych ortopedy i neurologa k. 24-25, 67

Ze względów psychiatrycznych powód był nadal w okresie od 19.05.2016 r. do 15.10.2016 r. niezdolny do pracy na ostatnio zajmowanym stanowisku. Niezdolność ta nie pozostawała w związku z wypadkiem z 16.11.2015 r., ponieważ aktualny stan psychiczny wnioskodawcy był wynikiem traumatycznego wydarzenia, jakim był dla niego wypadek. Stan psychiczny wnioskodawcy nie pozwalał na wykonywanie w omawianym zakresie pracy kierowcy z powodu stanu emocjonalnego, lęku przed ruchem ulicznym, zaburzeniami koncentracji.

Dowód:

Opinia psychiatryczna k. 83-92

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Odwołanie było uzasadnione.

Zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej przysługują m.in. następujące świadczenia:

1) "zasiłek chorobowy" - dla ubezpieczonego, którego niezdolność do pracy spowodowana została wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową;

2) "świadczenie rehabilitacyjne" - dla ubezpieczonego, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy.

W myśl art. 7 w/w ustawy, przy ustalaniu prawa do świadczeń wymienionych w art. 6 ust. 1 pkt 1-3, podstawy wymiaru i ich wysokości, a także przy ich wypłacie, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia chorobowego, z uwzględnieniem przepisów niniejszej ustawy.

Zgodnie z art. 9 ust 1 w/w ustawy, zasiłek chorobowy i świadczenie rehabilitacyjne z ubezpieczenia wypadkowego przysługują w wysokości 100% podstawy wymiaru.

Jak stanowi art. 58 w/w/ ustawy, w zakresie nieuregulowanym ustawą stosuje się odpowiednio przepisy ustawy o świadczeniach pieniężnych w razie choroby i macierzyństwa oraz ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Jak zaś stanowi art. 18 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, informacje o jednostce

świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonemu, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy (ust 1 ). Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy (ust. 2). O okolicznościach, o których mowa w ust. 1 i 2, orzeka lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (ust. 3). Od orzeczenia lekarza orzecznika ubezpieczonemu przysługuje sprzeciw do komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w terminie i na zasadach przewidzianych w przepisach o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (ust. 4). Orzeczenie lekarza orzecznika, od którego nie wniesiono sprzeciwu lub co do którego nie wniesiono zarzutu wadliwości, albo orzeczenie komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych stanowi podstawę do wydania decyzji w sprawie świadczenia rehabilitacyjnego (ust. 6).

Spór między stronami koncentrował się wokół kwestii, czy niezdolność do pracy w okresie od 19.05.2016 r. do 16.08.2016 r., na okres której przyznano wnioskodawcy świadczenie rehabilitacyjne z funduszu chorobowego w związku z rokowaniem odzyskania zdolności do pracy i wyczerpaniem okresu zasiłkowego, pozostawało w związku z wypadkiem z dnia 16.11.2015 r.

Nieposiadając wiadomości specjalnych z zakresu medycyny, Sąd zlecił sporządzenie opinii w sprawie biegłym ortopedzie, neurologowi i psychiatrze.

W ocenie Sądu, wydane w sprawie opinie biegłych są rzetelne, jasno uzasadnione, logiczne, konsekwentne i wyczerpujące, a nadto prawidłowo oparte na dokumentacji zgromadzonej w aktach sprawy. Sąd w pełni podzielił dokonane w nich przez biegłych ustalenia, uznając że nie ma podstaw do zanegowania prezentowanego przez biegłych stanowiska.

Opinia biegłego sądowego podlega ocenie przy zastosowaniu art. 233 § 1 k.p.c. – na podstawie właściwych dla jej przymiotu kryteriów zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego, podstaw teoretycznych opinii, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażanych w niej wniosków. Sąd Najwyższy w swoim wyroku z dnia 19 grudnia 1990 r. (I PR 148/90, OSP 1991/11/300) stwierdził, iż „Sąd może oceniać opinię biegłego pod względem fachowości, rzetelności czy logiczności. Może pomijać oczywiste pomyłki czy błędy rachunkowe. Nie może jednak nie podzielać poglądów biegłego, czy w ich miejsce wprowadzać własnych stwierdzeń”.

Sąd, w ramach zastrzeżonej dla niego swobody, decyduje, czy ma możliwość oceny dowodu w sposób pełny i wszechstronny, czy jest w stanie prześledzić jego wyniki oraz - mimo braku wiadomości specjalnych - ocenić rozumowanie, które doprowadziło biegłego do wydania opinii. Sąd czyni to zapoznając się z całością opinii, tj. z przedstawionym w niej materiałem dowodowym, wynikami badań przedmiotowych i podmiotowych. Wszystko to, a nie tylko końcowy wniosek opinii, stanowi przesłanki dla uzyskania przez sąd podstaw umożliwiających wyjaśnienie sprawy. Z tego też względu zastosowanie art. 286 k.p.c. , tj. wezwanie biegłych do ustnego wyjaśnienia opinii, pozostawione jest uznaniu sądu. W niniejszej sprawie skorzystanie z dyspozycji tego przepisu było w ocenie Sądu zbędne.

Ze sporządzonych opinii wynika jednoznacznie, że o ile neurologiczno – ortopedyczne przyczyny niezdolności wnioskodawcy do pracy w spornym okresie nie pozostawały w związku z wypadkiem w pracy, o tyle związek ten istniał pomiędzy wypadkiem a niezdolnością do pracy, której podłoże stanowiły problemy zdrowia psychicznego. Biegła z zakresu psychiatrii wyczerpująco w opinii i opinii uzupełniającej wykazała istnienie tego związku i Sąd nie znalazł podstaw, by okoliczność tę zakwestionować. Jak wskazała biegła, stan psychiczny wnioskodawcy był wynikiem traumatycznego wydarzenia, jakim był dla niego wypadek. Stan ten nie pozwalał na wykonywanie w omawianym zakresie pracy kierowcy z powodu stanu emocjonalnego, lęku przed ruchem ulicznym, zaburzeniami koncentracji.

Z uwagi na powyższe, Sąd na mocy przepisu art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. w pkt. I sentencji wyroku, zmienił obie zaskarżone decyzje organu rentowego w ten sposób, że zmienił zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. z dnia 24 czerwca 2016 r. znak: 470000/602/RW/19170/2016-ZAS oraz zmieniającą ją zaskarżoną decyzję z dnia 18 sierpnia 2016 r. znak: 470000/602/RW/19170/2016-ZAS w ten sposób, że przyznaje wnioskodawcy K. M. prawo do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od dnia 19.05.2016 r. do dnia 15.10.2016 r. w wysokości 100% podstawy wymiaru, tj. w związku z wypadkiem przy pracy.

O kosztach, jak w punkcie II sentencji wyroku orzeczono w oparciu o art. 98 k.p.c. i par. 9 ust. 2 aktualnego na dzień wniesienia odwołania Rozporządzenia z dnia 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych i zasądził od strony pozwanej na rzecz wnioskodawcy kwotę 737 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w dwóch połączonych sprawach (360 plus 360 plus 17 zł)

Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.