Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 lutego 2018 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 6 lutego 2018 r. w Giżycku

na rozprawie

sprawy z powództwa J. T.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

1.Zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda J. T. kwotę 2.176,43 zł (dwa tysiące sto siedemdziesiąt sześć złotych 43/100) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwot:

-1.926,43 zł od dnia 09.01.2017r,

-250 zł od dnia 07.02.2017r,

do dnia zapłaty.

2.Oddala powództwo w pozostałym zakresie.

3.Znosi wzajemnie koszty postępowania między stronami.

4.Nakazuje pobrać na rzecz Skarbu Państwa (kasa Sądu Rejonowego w Giżycku) od powoda kwotę 90,73 zł, zaś od pozwanego kwotę 60,48 zł tytułem wydatków.

SSR Anna Kurzynowska – Drzażdżewska

Sygn. akt I C 127/17

UZASADNIENIE

Powód J. T. domagał się zasądzenia na jego rzecz od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwoty 5.350,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwoty 5.100 zł od dnia 30.11.2016 r. do dnia zapłaty oraz od kwoty 250 zł od dnia 7.02.2017 r. do dnia zapłaty. Nadto wniósł o zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu podał, że w dniu 29.10.2016 r. doszło do zdarzenia ubezpieczeniowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd, należący do powoda. Wskazał, że sprawca wypadku miał zawartą polisę ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych ze stroną pozwaną. Pozwany w trakcie postępowania likwidacyjnego zakwalifikował przedmiotową szkodę jako częściową oraz przyznał i wypłacił na rzecz powoda odszkodowanie w kwocie 477,46 zł. Zdaniem powoda zaproponowana przez pozwanego kwota odszkodowania jest rażąco zaniżona, bowiem niezależny rzeczoznawca koszt naprawy pojazdu w celu przywrócenia go do stanu sprzed zdarzenia określił na kwotę 8.893,70 zł, a zatem na kwotę znacznie odbiegającą od ustalonej przez pozwanego ubezpieczyciela. Jednocześnie powód wskazał, że poniósł koszty związane z koniecznością uzyskania prywatnej kalkulacji w wysokości 250 zł (5.350 zł -250 zł).

Pozwany (...) S.A. z siedzibą w W. nie uznał powództwa i wniósł o jego oddalenie w całości oraz o zasądzenie na jego rzecz od powoda kosztów procesu według nom przepisanych. Nie kwestionował wprawdzie, że ze sprawcą wypadku łączyła go umowa ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, ale jednocześnie wskazał, że brak jest podstaw do przyznania powodowi odszkodowania ponad kwotę już wypłaconą. Precyzując swoje stanowisko podał, że powód bezzasadnie zawyżył zakres oraz koszty naprawy uszkodzonego pojazdu i nie dopełnił obowiązku minimalizacji szkody. Wskazywał przy tym, że powoływane przez powoda uszkodzenia nie są związane ze spornym zdarzeniem. Bezzasadne wreszcie, zdaniem pozwanego jest roszczenie powoda o zwrot kosztów opinii prywatnej sporządzonej na zlecenie powoda.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 29.10.2016 r. doszło do zdarzenia komunikacyjnego, w którym kierująca pojazdem marki A. (...), nr rej. (...) M. P. (1) uderzyła w pojazd marki B., nr rej. (...), należący do powoda, powodując jego uszkodzenia. Sprawca zdarzenia nie kwestionował spowodowania szkody.

(dowód: zeznania świadka M. P. (1)- k. 122v, oświadczenie- k. 15, dokumentacja fotograficzna- k. 32-43)

Pojazd sprawcy szkody ubezpieczony był w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanym (...) S.A. z siedzibą w W..

(dowód: okoliczności bezsporne)

W toku postępowania likwidacyjnego ubezpieczyciel, uznając swoją odpowiedzialność co do zasady zakwalifikował szkodę w pojeździe powoda jako częściową i decyzją z dnia 10.01.2017 r. określił wysokość odszkodowania na kwotę 477,46 zł. Kwota ta w całości została wypłacona powodowi. Pozwany w ramach owej likwidacji należne odszkodowanie wyliczył metodą kosztorysową, tj. jako symulację kosztu ewentualnej naprawy, uznając że bez związku ze szkodą są między innymi uszkodzenia kierunkowskazu prawego, drzwi tylnych prawych oraz nakładki lusterka prawego pojazdu powoda.

(dowód: decyzja z dnia 10.01.2017 r. – k. 92-94, akta szkody nr 0008527116- k. 79)

Powód, nie zgadzając się z wysokością odszkodowania oraz zakresem przyjętych do kalkulacji naprawy uszkodzeń samochodu, uznając wypłacone odszkodowanie za zaniżone, zlecił niezależnemu rzeczoznawcy techniki motoryzacyjnej sporządzenie kalkulacji naprawy pojazdu. Zgodnie ze sporządzoną kalkulacją koszt naprawy pojazdu w celu przywrócenia go do stanu sprzed zdarzenia wynosi 8.893,70 zł. Koszt sporządzenia prywatnej kalkulacji wynosił 250 zł.

Powód powołując się na powyższą wycenę wezwał ubezpieczyciela do pełnej kompensacji doznanej szkody. Pozwany odmówił dalej idącego odszkodowania.

(dowód: kalkulacja naprawy- k. 20-27, faktura Vat- k. 28)

W toku postępowania stwierdzono, że uszkodzenia pojazdu, które mogły powstać w przedmiotowym zdarzeniu to: deformacja drzwi przednich prawych na tylnej krawędzi i tylnych prawych w przedniej części, listew tych drzwi i obudowy lusterka prawego. Z kolei zarysowanie drzwi przednich prawych, zarysowanie błotnika przedniego prawego, pęknięcie kierunkowskazu przedniego w błotniku przednim prawym oraz zarysowanie ściany tylnej prawej pozostaje bez związku z przedmiotowym zdarzeniem. Koszt naprawy pojazdu z wykorzystaniem oryginalnych części z zastosowaniem cen obowiązujących na dzień szkody wynosi 1.926,43 zł brutto przy uwzględnieniu uszkodzeń pozostających w związku z przedmiotowym zdarzeniem. Z kolei koszt naprawy przy uwzględnieniu uszkodzeń wskazanych przez powoda wynosi 2.879,93 zł brutto.

(dowód: opinia biegłego sądowego A. S.- k. 136-158, opinia uzupełniająca- k. 204-205)

Przed wypadkiem pojazd powoda działał bez zarzutu, nie nosił śladu żadnej kolizji. Charakter uszkodzeń sugeruje, że tylko raz był kontakt pomiędzy pojazdami uczestniczącymi w zdarzeniu. Powód nie naprawiał uszkodzonego w zdarzeniu z dnia 29.10.2016 r. pojazdu. Pojazd B. po sprowadzeniu z Niemiec był po wypadku, przechodził już naprawy blacharsko lakiernicze, głównie dotyczy to przedniej prawej strony pojazdu, ściany tył prawej, pokrywy komory bagażnika i prawdopodobnie drzwi przednich lewych.

(dowód: opinia biegłego sądowego A. S.- k. 136-158, zeznania świadka J. G.- k. 96v-97, zeznania świadka M. P. (1)- k. 122v, zeznania świadka T. G.- k. 122v, zeznania świadka W. P.- k. 122v-123, zeznania powoda- k. 211-211v)

Sąd zważył, co następuje:

Bezspornym w sprawie jest ustalony wyżej stan faktyczny w zakresie samego zaistnienia szkody z dnia 29.10.2016 r. oraz tego, że pojazd należący do powoda został uszkodzony. Bezspornym był także fakt obowiązującej w dniu zdarzenia ochrony ubezpieczeniowej w ramach ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego za szkody związane z ruchem pojazdu sprawcy kolizji, przebieg postępowania likwidacyjnego, przeprowadzonego przez pozwanego po dokonanym przez powoda zgłoszeniu. W szczególności w tym kontekście bezsporną pozostała kwota 477,46 zł, stanowiąca wysokość odszkodowania ustalonego przez pozwanego. Bezspornym było wreszcie sporządzenie prywatnej opinii przez rzeczoznawcę (...) serwisu (...) w (...) Sp. z o.o. na zlecenie powoda. Powyższe wynika tak z niekwestionowanych przez strony dokumentów, jak i twierdzeń samych stron.

Kwestią sporną w niniejszej sprawie pozostała wysokość należnego powodowi odszkodowania. Twierdzenia bowiem stron w tym zakresie wzajemnie się wykluczały. O ile bowiem pozwany nie kwestionował prawa powoda do odszkodowania, czego dowodem była zresztą zapłata na rzecz powoda kwoty 477,46 zł z tego tytułu, o tyle nie zgodził się już z wysokością odszkodowania, dochodzonego przez powoda ponad wypłaconą kwotę. Sporną w tym kontekście pozostały okoliczności zdarzenia, tj. czy doszło do dwukrotnego zderzenia pojazdów, a w konsekwencji sporny był zakres uszkodzeń pojazdu powoda. To z kolei determinuje wysokość odszkodowania należnego powodowi. Sporne nadto pozostało roszczenie powoda w zakresie kosztów sporządzenia prywatnej wyceny rzeczoznawcy.

W powyższym kontekście zauważyć należy, że istota ubezpieczenia OC wyraża się w powstaniu obowiązku świadczenia zakładu ubezpieczeń i możliwości dochodzenia przysługujących poszkodowanym roszczeń bezpośrednio od tego zakładu ubezpieczeń, w którym właściciel pojazdu ubezpieczył swoją odpowiedzialność cywilną.

Aktem prawnym, który kompleksowo reguluje ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone w związku z ruchem pojazdu mechanicznego jest ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, U. (...) i P. (...) (tekst jednolity z dnia 8 lutego 2013 r. Dz.U. z 2013 r. poz. 392). Jej przepisy stanowią lex specialis względem art. 822 § 1 kc i mają pierwszeństwo w zastosowaniu, na co wskazuje wyraźnie art. 22 ust. 1 ustawy.

Z kolei zgodnie z art. 34 ust. 1 ustawy, z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest zniszczenie lub uszkodzenie mienia.

Analizując zdiagnozowaną wyżej kwestię sporną, dotyczącą wysokości należnego powodowi odszkodowania Sąd dostrzegł, że koszt naprawy uszkodzeń pojazdu powoda z wykorzystaniem oryginalnych części z zastosowaniem cen obowiązujących na dzień szkody został ustalony na kwotę 1.926,43 zł brutto przy uwzględnieniu uszkodzeń pojazdu, powstałych w związku ze zdarzeniem z dnia 29.10.2016 r. Wartość ta wynika wprost z opinii biegłego sądowego z zakresu rekonstrukcji wypadków, którą to opinię Sąd uznał za wiarygodny i istotny dowód w sprawie. Biegły w konsekwencji zgłoszonych do opinii zarzutów ustalił również wysokość odszkodowania przy uwzględnieniu uszkodzeń wskazanych przez powoda na kwotę 2.879,93 zł brutto. Wskazać jednak należy, że ze sporządzonej w sprawie opinii biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych wynika ów sporny zakres uszkodzeń pojazdu powoda. Biegły sądowy wskazał, że uszkodzenia, które mogły powstać w przedmiotowym zdarzeniu to deformacja drzwi przednich prawych na tylnej krawędzi i tylnych prawych w przedniej części, listew tych drzwi i obudowy lusterka prawego. Z kolei zarysowanie drzwi przednich prawych, zarysowanie błotnika przedniego prawego, pęknięcie kierunkowskazu przedniego w błotniku przednim prawym oraz zarysowanie ściany tylnej prawej pozostaje bez związku z przedmiotowym zdarzeniem. Sąd przy tym zauważył, że z twierdzeń powoda i świadek J. G. (uczestników zdarzenia) wynika, że pojazd powoda z pojazdem sprawcy zderzył się dwukrotnie, co spowodowało większy zakres uszkodzeń. Jednak wersja sprawcy zdarzenia- świadek M. P. tego nie potwierdziła. Z zeznań M. P. wynika, że „to była lekka obcierka”. Sąd przy tym dostrzegł również, że jakkolwiek wszyscy słuchani w sprawie świadkowie potwierdzili, że samochód powoda przed wypadkiem działał bez zarzutów, nie nosił śladów kolizji, był zadbany, to jednak wynika z nich również, że samochód po sprowadzeniu z Niemiec był po wypadku i był wcześniej malowany. Również biegły wskazał, że pojazd przechodził już naprawy blacharsko lakiernicze. Wprawdzie nie stwierdził jednoznacznie, czy nastąpił podwójny kontakt między pojazdami czy nie, ale wskazał, że charakter uszkodzeń sugeruje, że tylko raz był kontakt między pojazdami. To zdaniem Sądu pozwala na przyjęcie wersji zdarzeń M. P., a tym samym nakazuje przyjęcie zakresu uszkodzeń pojazdu powoda wskazanych przez biegłego jako tych, pozostających w związku ze zdarzeniem. Owa konkluzja biegłego stanowiła dla tut. Sądu podstawę do ustalenia wysokości należnego odszkodowania. Sam zresztą biegły wskazał, że jako kwota zasadna za naprawę pojazdu z wykorzystaniem oryginalnych części z zastosowaniem cen obowiązujących na dzień szkody wynosi 1.926,43 zł brutto. Wskazać należy przy tym, iż specyfika oceny dowodu z opinii biegłego wyraża się w tym, że sfera merytoryczna opinii kontrolowana jest przez Sąd, który nie posiada wiadomości specjalnych, tylko w zakresie zgodności z zasadami logicznego myślenia, doświadczenia życiowego i wiedzy powszechnej. Kryteria oceny tego dowodu stanowią również: poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania sformułowanych w nich stanowisk oraz stopień stanowczości wyrażonych w nich ocen. Opinie sporządzone w niniejszej sprawie są – w ocenie Sądu – wnikliwe i wyczerpujące, logiczne i spójne, a wnioski w nich zawarte prawidłowo uzasadnione. Biegły w sposób wyczerpujący i przekonywujący wskazał dlaczego wydał opinie powyższej treści, zatem Sąd nie widzi jakichkolwiek podstaw do podważenia wyprowadzonych przez biegłego wniosków. Sąd wobec powyższego uznał wspomnianą opinię biegłego za fachową, rzetelną i obiektywną, mogącą stanowić opokę dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Powyższe czyni roszczenia powoda usprawiedliwionymi tak co do zasady, jak i co do wysokości. Na marginesie jedynie wskazać należy, że zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego (wyrok z dnia 27.06.1988 r. sygn. akt I CR 151/88) roszczenie o świadczenia należne od zakładu ubezpieczeń w ramach ubezpieczenia komunikacyjnego odpowiedzialności cywilnej (OC) z tytułu kosztów przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu pierwotnego jest wymagalne niezależnie od tego, czy naprawa została już dokonana, wysokość świadczeń obliczać należy na podstawie ustaleń co do zakresu uszkodzeń i technicznie uzasadnionych sposobów naprawy, przy przyjęciu przewidzianych kosztów niezbędnych materiałów i robocizny według cen z daty ich ustalenia. Naprawa pojazdu przed uzyskaniem świadczeń z ubezpieczenia i jej faktyczny zakres nie ma zasadniczego wpływu na powyższy sposób ustalenia ich wysokości. Wobec powyższego należy stwierdzić, iż szkodą poniesioną przez poszkodowanego jest sam fakt pogorszenia stanu należącego do niego pojazdu, a wysokość szkody uzależniona jest jedynie od ekonomicznie uzasadnionych kosztów jego naprawy bez względu na to, czy naprawa ta w ogóle nastąpiła lub ma nastąpić.

Do wartości odszkodowania należnego powodowi Sąd doliczył kwotę 250 zł poniesioną przez niego tytułem sporządzonej na jego zlecenie ekspertyzy. Wysokość tej kwoty wynika z rachunku dołączonego do akt sprawy. Sąd uznał w tym kontekście, ze wykonanie takiej ekspertyzy było uzasadnione, albowiem powód nie mógł w inny sposób udokumentować pozwanemu zasadności i wysokości zgłoszonych roszczeń. Kwota ta mieści się w ramach adekwatnego związku przyczynowego ze szkodą (tak też Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 18.05.2004 r. III CZP 24/04, publ. OSNC 2004/7-8/117). Jednocześnie wskazać należy, że to na pozwanym ciążył obowiązek ustalenia wysokości odszkodowania we właściwej kwocie, gdyż to pozwany, jako profesjonalista podejmuje postępowanie dotyczące ustalenia stanu faktycznego spornego zdarzenia, zasadności zgłoszonych roszczeń i wysokości świadczenia. Wobec niewywiązania się przez pozwanego z tego obowiązku powód musiał skorzystać z opinii niezależnego rzeczoznawcy. Opinia prywatna posiada walor dowodowy jako dokument prywatny i w tym charakterze mogła zostać zaliczona w poczet materiału postępowania, a wskutek tego mieć znaczenie dla oceny innych dowodów zaoferowanych w sprawie. Wobec tego, że treść tej opinii była kwestionowana, ustalenie okoliczności sprawy wymagało wiadomości specjalnych, konieczne wiec było przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego sądowego (por. m.in. Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17.11.2010 r., I CSK 57/10, Lex nr 688661). W szczególności dopiero opinia biegłego pozwoliła na stwierdzenie, że pozwany w toku postępowania likwidacyjnego zaniżył wysokość wypłaconego powodowi odszkodowania. Czyni to zarzuty w kontekście w/w wyceny i jej mocy dowodowej całkowicie bezprzedmiotowymi na gruncie rozpoznawanej sprawy.

Biorąc pod uwagę ustalony przez biegłego sądowego koszt naprawy pojazdu powoda na kwotę 1.926,43 zł brutto oraz uzasadnione żądanie o zapłatę kwoty 250 zł poniesionej przez powoda w związku z prywatną kalkulacją, roszczenie powoda pozostało zasadne co do kwoty 2.176,43 zł. Z tych względów Sąd orzekł po myśli powołanych przepisów jak w pkt I sentencji. O odsetkach Sąd orzekł po myśli art. 481 k.c. w zw. z art. 14 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, U. (...) i P. (...), uwzględniając przy tym żądanie pozwu oraz fakt zgłoszenia szkody pozwanemu w dniu 9.12.2016 r. (odsetki od należności głównej) i przedsądowe ostateczne wezwanie do zapłaty doręczone w dniu 30.01.2017 r. (co do odsetek od kwoty 250 zł). Niezasadnie, zdaniem tut. Sądu powód na rozprawie w dniu 6.02.2018 r. doprecyzował żądanie odsetek od dnia 30.11.2016 r. (k. 211v), zważywszy na w/w zgłoszenie szkody w dniu 9.12.2016 r.

W pozostałym zakresie powództwo polegało oddaleniu, o czym Sąd orzekł jak w pkt II sentencji.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 102 k.p.c., o czym jak w pkt III sentencji wyroku, uwzględniając przy tym stopień w jaki obie strony okazały się przegrywającym i wygrywającym a zarazem wysokość kosztów poniesionych przez każdą z nich (Sąd Apelacyjny w Białymstoku w wyroku z dn. 22 grudnia 2016 r. (I ACa 653/16).

Na podstawie art. 113 ust.1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t. j. Dz. U. z 2014 r., poz.1025 ze zm.) w zw. z art. 100 k.p.c. Sąd nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa- Sądu Rejonowego w Giżycku kwotę 60,48 zł tytułem wydatków, zaś od powoda kwotę 90,73 zł. W związku z tym Sąd orzekł jak w pkt IV sentencji.