Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 września 2017 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Eliza Skotnicka

Protokolant prot. sąd. Magda Biernat

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 września 2017 roku w Kłodzku

sprawy z powództwa K. z siedzibą w W.

przeciwko W. R.

o zapłatę 4.306,15 zł

I.  zasądza od pozwanej W. R. na rzecz strony powodowej K. z siedzibą w W. kwotę 4.278,76 zł (cztery tysiące dwieście siedemdziesiąt osiem złotych 76/100) wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 28 kwietnia 2017 roku do dnia zapłaty,

II.  dalej idące powództwo oddala,

III.  zasądza od pozwanej na rzecz strony powodowej kwotę 712,70 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Strona powodowa K. z siedzibą w W. pozwem z dnia 28 kwietnia 2017 r. wniosła o zasądzenie od pozwanej kwoty 4 306,15 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 600 zł i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu pozwu podała, że dochodzona wierzytelność wynika z braku zapłaty przez pozwaną należności z tytułu zawartej umowy kredytu między jej poprzednikiem prawnym a pozwaną, którego pierwotna kwota wynosiła 4 200 zł. Strona powodowa podała, że z uwagi na rażące naruszenia postanowień w/w umowy, została ona wypowiedziana, wobec czego na pozwanej ciąży obowiązek zwrotu pobranych środków pieniężnych. Podniosła także, że wzywała pozwaną do zapłaty, jednak nie zastosowała się ona do wezwania i nie spłaciła zadłużenia.

Pozwana W. R. w sprzeciwie od nakazu zapłaty wydanego przez Referendarza Sądowego w Sądzie Rejonowym w Kłodzku w dniu 31 maja 2017 r. w sprawie (...), wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Pozwana podniosła, że powódka nie udowodniła dochodzonego roszczenia, nie wykazała istnienia wierzytelności - zobowiązania pozwanej, jego wysokości i terminu wymagalności świadczenia, a nadto legitymacji procesowej.

W odpowiedzi na sprzeciw od nakazu zapłaty, strona powodowa podtrzymała swoje żądanie i wskazała, że na wartość przedmiotu sporu tj. kwotę 4 306,15 zł składają się następujące należności: 3 758,04 zł tytułem niespłaconej kwoty kapitału, 388,20 zł tytułem odsetek karnych naliczonych przez poprzedniego wierzyciela od kwoty niespłaconego kapitału, 10 zł tytułem kosztów wezwań, upomnień i opłat poniesionych przez poprzedniego wierzyciela oraz 149,91 zł tytułem odsetek karnych naliczonych od kwoty niespłaconego kapitału od dnia 1 października 2016 r. do dnia wniesienia pozwu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 15 stycznia 2015 r. pozwana W. R. zawarła z G. w S. umowę o kredyt gotówkowy, na kwotę 4 200 zł. Pozwana zobowiązała się do spłaty kredytu w 60 comiesięcznych ratach, płatnych do 20. dnia każdego miesiąca, przy czym całkowita spłata kredytu miała nastąpić do 14 stycznia 2020 r. Całkowita kwota do zapłaty na dzień zawarcia umowy, wraz z prowizją przygotowawczą i odsetkami, wyniosła 5 970,73 zł.

W ramach zawartej umowy pozwana podpisała oświadczenie o poddaniu się egzekucji, w ramach którego kredytodawca mógł wystawić bankowy tytuł egzekucyjny do kwoty zadłużenia wynoszącej nie więcej niż 8 400 zł i przysługiwało mu prawo wystąpienia, do dnia 14 stycznia 2023 r., o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu.

Dowód:

- umowa o kredyt gotówkowy nr (...) z 15.01.2015 r. - k. 253 - 255

- oświadczenie o poddaniu się egzekucji z 15.01.2015 r. - k. 256

Pozwana nie regulowała należności, wobec czego, pismem z dnia 14 września 2016 r. Bank wypowiedział zawartą umowę kredytu ze skutkiem rozwiązującym po upływie 30 dni od dnia doręczenia pisma wypowiadającego i wezwał do zapłaty zadłużenia w kwocie 4 118,51 zł.

Dowód: wypowiedzenie umowy o kredyt gotówkowy z 14.09.2016 r. z kserokopią przesyłki poleconej nadanej do pozwanej - k. 257 - 258

W dniu 16 grudnia 2016 r. G. w S. zawarł ze stroną powodową umowę przelewu wierzytelności, której przedmiotem była należność przysługująca wobec pozwanej, a wynikająca z umowy kredytu nr (...) z dnia 15.01.2015 r.

Dowód:

- umowa przelewu wierzytelności z 16.12.2016 r. - k. 24 - 29

- oświadczenie o zapłacie ceny - k. 30 - 31

- wyciąg z załącznika nr 1 do umowy przelewu wierzytelności z 16.12.2016 r. - k. 9 - 14

- pełnomocnictwa i odpisy z Krajowych Rejestrów Sądowych potwierdzające umocowanie podmiotów biorących udział w cesji wierzytelności z 16.12.2016 r. - k. 32 - 249

- wyciąg z elektronicznego załącznika do umowy cesji z 16.12.2016 r. - k. 250

Strona powodowa sporządziła w dniu 16 grudnia 2016 r. pismo, w którym zawiadomiła pozwaną o przelewie wierzytelności.

Dowód: zawiadomienie o przelewie wierzytelności z 16.12.2016 r. - k .251

Pismem z dnia 20 stycznia 2017 r. strona powodowa wezwała pozwaną do zapłaty zadłużenia w wysokości 4 241,28 zł, na które składały się kapitał - 3 758,04 zł, odsetki naliczone przez Bank - 388,20 zł, koszty naliczone przez Bank - 10 zł i odsetki od 27.01.2017 r. - 85,04 zł.

Dowód: wezwanie do zapłaty z 20.01.2017 r. - k. 252

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu w przeważającej części.

Strona powodowa wywodziła swoje roszczenie z umowy o kredyt gotówkowy z 15.01.2015 r., której podstawy zawarcia uregulowane zostały w art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2016 r. poz. 1988 t.j.). Zgodnie z treścią tego przepisu przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Na podstawie przeprowadzonego postępowania dowodowego Sąd uznał, że strona powodowa wykazała zasadność roszczenia dochodzonego pozwem, a zatem uczyniła zadość obowiązkowi wynikającemu z przepisu art. 6 k.c., zgodnie z którym ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne.

Sąd nie podziela poglądu pełnomocnika pozwanej, że cesja wierzytelności nie została należycie wykazana, bowiem dokumenty zgromadzone w aktach sprawy potwierdzają zawarcie umowy cesji strony powodowej z pierwotnym wierzycielem, fakt prawidłowego zawiadomienia pozwanej o dokonanym przelewie oraz należycie udokumentowane istnienie wierzytelności, tj. umowa kredytu z pierwotnym wierzycielem, wypowiedzenie umowy i korespondencja zwrotna skierowana do pozwanej.

W świetle zgromadzonych dowodów Sąd ustalił, że pozwana była stroną umowy kredytu z dnia 15 stycznia 2015 r. zawartej z poprzednikiem prawnym strony powodowej – G. w S.. Jak wynika z pisma Banku z 14 września 2016 r. przedmiotowa umowa została wypowiedziana z powodu zaległości w spłacie rat, zaś należność na dzień wypowiedzenia wynosiła 4 118,51 zł. Pozwana nie kwestionowała faktu zawarcia tej umowy, jak również, że została ona wypowiedziana i Bank wystawił przeciwko niej bankowy tytuł egzekucyjny.

Należy wskazać, że umowa przelewu wierzytelności jest umową rozporządzającą, na mocy której dochodzi do przeniesienia na nabywcę określonych praw przysługujących zbywcy, zaś warunkiem skutecznej cesji wierzytelności jest istnienie tego prawa, jak również dostateczne zindywidualizowanie przedmiotu przelewu poprzez dokładne określenie stosunku zobowiązaniowego, z którego wynika (art. 509 k.c i nast.).

W ocenie Sądu przedłożone przez stronę powodową dokumenty w sprawie nie nasuwały żadnych wątpliwości, że jest ona następcą prawnym dotychczasowego wierzyciela tj. G. w S.. Umowa, na podstawie której została przelana wierzytelność przysługująca względem pozwanej była ważna i skuteczna w kontekście obowiązujących przepisów prawa. Dodatkowo, załącznik do umowy jednoznacznie i szczegółowo określał, jaka wierzytelność została przelana i z jakiego tytułu, bezsprzecznie wynika z niego, że źródłem zobowiązania była umowa kredytu nr (...) z 15.01.2015 r. Nie sposób przyznać zatem racji pozwanej, by powódka nie udowodniła swojego roszczenia, w szczególności, by nie przysługiwała jej legitymacja czynna w przedmiotowej sprawie.

Mając powyższe na uwadze, należało stwierdzić, że na mocy skutecznej umowy cesji wierzytelności zawartej pomiędzy G. w S. a K. z siedzibą w W. doszło do powstania pomiędzy pozwaną a stroną powodową stosunku o charakterze obligacyjnym, którego źródłem jest wierzytelność wynikająca z umowy kredytu z 15 stycznia 2015 r. W związku z tym stronie powodowej przysługuje prawo dochodzenia od pozwanej roszczeń z tego tytułu.

Pozwana słusznie zarzuciła, że odsetki od kapitału zostały niewłaściwie naliczone, bowiem wypowiedzenie umowy kredytu nastąpiło pismem z dnia 14 września 2016 r., zaś przesyłka adresowana do pozwanej była dwukrotnie awizowana i nie została podjęta w terminie. Druga awizacja miała miejsce 30 września 2016 r., a zatem należy uznać, że skoro pozwana mogła odebrać korespondencję w terminie 7 dni, to doręczenie pisma wypowiadającego umowę nastąpiło 7 października 2016 r. W związku z powyższym, termin 30 - dniowy wskazany w wypowiedzeniu upłynął 7 listopada 2016 r., dlatego też dalsze odsetki winny zostać naliczone nie wcześniej niż od dnia 8 listopada 2016 r. Dokonując wyliczenia tych odsetek, należało przyjąć datę początkową jako 8 listopada 2016 r., a datę końcową jako dzień przed wniesieniem pozwu, czyli 27 kwietnia 2017 r. Mając zatem na względzie kwotę kapitału - 3 758,04 zł, należy stwierdzić, że odsetki powinny wynieść 122,52 zł, nie zaś 149,91 zł, jak wskazano w pozwie. Wobec powyższego, Sąd zasądził od pozwanej na rzecz strony powodowej kwotę 4 278,76 zł, oddalając powództwo w części dotyczącej tych skapitalizowanych na dzień wniesienia pozwu odsetek. O dalszych odsetkach ustawowych za opóźnienie liczonych od dnia wniesienia pozwu tj. 28 kwietnia 2017r. orzeczono zgodnie z art. 481 i 482§1 k.c.

O kosztach procesu orzeczono po myśli art. 100 k.p.c., stosunkowo je rozdzielając. Strona powodowa poniosła koszty procesu w wysokości 717 zł, na które składały się: opłata sądowa od pozwu - 100 zł, koszty zastępstwa procesowego - 600 zł i opłata skarbowa od pełnomocnictwa - 17 zł. Skoro zatem pozwana przegrała proces w 99,36%, to należało zasądzić od niej na rzecz strony powodowej kwotę 712,70 zł.