Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 października 2017 roku

Sąd Rejonowy w Radomsku, I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 27 października 2017 roku w Radomsku na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Bank Spółki Akcyjnej w W.

przeciwko D. N.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego D. N. na rzecz (...) Bank Spółki Akcyjnej w W. kwotę 37.795,24 złotych (trzydzieści siedem tysięcy siedemset dziewięćdziesiąt pięć złotych i 24/100);

2.  zasądza od pozwanego D. N. na rzecz (...) Bank Spółki Akcyjnej w W. kwotę 529,17 złotych (pięćset dwadzieścia dziewięć złotych i 17/100) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 729/17

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 20 czerwca 2016 roku powód G. (...) Bank Spółka
Akcyjna w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego D. N. kwoty
37.795,24 złotych wraz z odsetkami oraz kosztami procesu.

(pozew – k. 2-5)

Nakazem zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym z dnia
9 sierpnia 2016 roku w sprawie VI Nc-e (...) Sąd Rejonowy Lublin – Zachód
w L. orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

(nakaz zapłaty – k. 7)

Sprzeciwem z dnia 19 grudnia 2016 roku pozwany zaskarżył powyższy nakaz.

(sprzeciw – k. 22-25)

W odpowiedzi na sprzeciw z dnia 12 lipca 2017 roku powód poparł powództwo
w całości.

(odpowiedź na sprzeciw – k. 37)

Zarządzeniem z dnia 7 sierpnia 2017 roku, doręczonym pozwanemu w dniu
8 września 2017 roku, na podstawie art. 505 ³⁷§3 kpc wezwano stronę pozwaną
do uzupełnienia sprzeciwu poprzez złożenie go w formie pisma procesowego spełniającego wymogi art. 126§1 kpc oraz art. 503§1 kpc, w terminie tygodnia pod rygorem pominięcia twierdzeń i dowodów.

(zarządzenie – k.64, zwrotne potwierdzenie odbioru –k.65)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 26 czerwca 2013 roku pomiędzy powodowym bankiem a pozwanym
doszło do zawarcia umowy kredytu na kwotę 79.545,45 złotych. Kredyt został udzielony
na okres 84 miesięcy, a miał być spłacany w ratach miesięcznych: pierwsza w wysokości 1.2986 złotych, a każda następna w kwocie po 1.320,13 złotych. W paragrafie 1., 2. i 6. umowy uregulowano opłaty i prowizje bankowe oraz sposób i wysokość naliczania odsetek
w tym odsetek od kapitału przeterminowanego.

(okoliczności bezsporne, umowa kredytu – k.40-42)

Pismem z dnia 18 sierpnia 2015 roku umowę wypowiedziano w związku
z nieregulowaniem zaległości w spłacie, a wraz ze ziszczeniem się skutku wypowiedzenia pozwany został poinformowany przez powoda kolejnym pismem z dnia 28 października
2015 roku, iż na dzień sporządzenia pisma przysługuje mu względem D.
N. wymagalna wierzytelność wynikająca z przedmiotowej umowy w łącznej kwocie
68.405,34 złotych. Jednocześnie pozwany został wezwany do uiszczenia wymienionej należności w terminie 7 dni od daty otrzymania pisma.

(okoliczności bezsporne, pisma – k. 45, 47, 49, 52, zwrotne poświadczenia odbioru
– k. 46, 48, 50-51, 53-54)

W dniu 8 czerwca 2016 roku powód wystawił wyciąg z ksiąg banku,
w którym wskazano, iż w księgach banku figuruje wymagalne zadłużenie pozwanego
z tytułu przedmiotowej umowy kredytu, na które składa się należność główna w kwocie 30.163,52 złotych, odsetki umowne za okres od 27 kwietnia 2015 roku do 28 października
2015 roku w kwocie 3.414,06 złotych, odsetki za opóźnienie za okres od 27 kwietnia
2015 roku do 8 czerwca 2016 roku w kwocie 4.138,76 złotych oraz opłaty i prowizje
w wysokości 78,90 złotych. W wyciągu wskazano, iż dalsze należne odsetki będą obciążać dłużnika od dnia 9 czerwca 2016 roku

(wyciąg z ksiąg banku – k. 38)

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o złożone do akt sprawy dokumenty, których autentyczność nie budziła wątpliwości Sądu i nie została skutecznie podważona przez stronę pozwaną. Podkreślenia wymaga przy tym, iż wniesienie sprzeciwu
w elektronicznym postępowaniu upominawczym ma ten tylko skutek, iż niweczy wydany
w sprawie nakaz zapłaty, stąd brak wymagania, aby zawierał on jakieś dodatkowe treści
– art. 505 ³⁵ kpc. Natomiast o skuteczności podniesionych przez stronę zarzutów decyduje prekluzja dowodowa zakreślona przez Sąd meriti – w realiach niniejszej sprawy narzucony mocą zarządzenia z dnia 7 sierpnia 2017 roku obowiązek uzupełnienia sprzeciwu zgodnie
z treścią art. 503§1 kpc, któremu to zobowiązaniu strona pozwana nie podołała.
Z drugiej zaś strony, wykraczając poza narzucone na niego obowiązki procesowe, szczególną aktywność dowodową wykazał powód, który wzmocnił swoje twierdzenia powołując się
na dokumenty złożone wraz z odpowiedzią na sprzeciw.

W powyższym stanie faktycznym, Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest zasadne.

Stan faktyczny został potwierdzony dokumentami załączonymi do akt, nie został skutecznie zakwestionowany przez stronę pozwaną w żadnym zakresie.

Jakkolwiek nie ulega wątpliwości, iż przedłożony przez powoda wyciąg z ksiąg banku ma charakter dokumentu prywatnego. Zgodnie bowiem z przepisem art. 95 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Prawo bankowe (Dz.U. z 2012 r., poz. 1376 j.t. ze zm.) księgi rachunkowe banków i sporządzone na ich podstawie wyciągi oraz inne oświadczenia podpisane przez osoby upoważnione do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych banków i opatrzone pieczęcią banku, jak również sporządzone w ten sposób pokwitowania odbioru należności mają moc prawną dokumentów urzędowych w odniesieniu do praw i obowiązków wynikających z czynności bankowych oraz ustanowionych na rzecz banku zabezpieczeń i mogą stanowić podstawę do dokonania wpisów w księgach wieczystych (ust. 1). Moc prawna dokumentów urzędowych, o której mowa w ust. 1,
nie obowiązuje w odniesieniu do dokumentów wymienionych w tym przepisie
w postępowaniu cywilnym (ust. 1a). Należy wskazać, iż wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 15 marca 2011 roku, w sprawie P 7/09 (OTK-A 2011/2/12),
przepis art. 95 ust. 1 został uznany za niekonstytucyjny w zakresie, w jakim nadaje moc prawną dokumentu urzędowego księgom rachunkowym i wyciągom z ksiąg rachunkowych banku w odniesieniu do praw i obowiązków wynikających z czynności bankowych
w postępowaniu cywilnym prowadzonym wobec konsumenta, co znalazło następnie wyraz
w nowelizacji tego przepisu poprzez dodanie do art. 95 ust. 1a ustawą z dnia 19 kwietnia 2013 roku o zmianie ustawy – Prawo bankowe oraz ustawy o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. z 2013 r. poz. 777), która weszła w życie w dniu 20 lipca 2013 roku.

Niewątpliwie jednak wymieniony wyciąg został podpisany przez osoby upoważnione do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych banku (pełnomocnictwo k.55) i opatrzony pieczęcią banku. Niemniej abstrahując od oceny możliwości potraktowania tego dokumentu jako dokumentu urzędowego, nie może być kwestionowanym, że powołany dokument spełnia wymogi co najmniej dokumentu prywatnego (tak wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 27 lutego 2014 roku, I ACa 290/13, LEX nr 1451726). Wyciąg zawiera pieczęć banku i treść określonego oświadczenia wiedzy, wynikającej z ksiąg bankowych, podpisaną przez wyraźnie określone osoby fizyczne, tj. pracowników powodowego banku. Powód dla wykazania istniejącego zadłużenia dysponował szerokim wachlarzem środków dowodowych, do których zalicza się wyciąg
z ksiąg banku jako dokument prywatny, który w ocenie Sądu potwierdza niesporne
w zasadzie zadłużenie. Przepis art. 245 kpc zawiera domniemanie, które powinien uwzględnić sąd, iż osoba, która złożyła podpis na dokumencie złożyła zawarte w nim oświadczenie. Ma to takie znaczenie, że do tego domniemania znajduje zastosowanie
art. 234 kpc, według którego domniemania ustanowione przez prawo wiążą sąd, mogą być jednak obalone, ilekroć ustawa tego nie wyłącza. Nie oznacza to, że moc dowodowa dokumentu prywatnego ogranicza się do konsekwencji wynikających z przewidzianego
w art. 245 kpc domniemania. W pozostałym bowiem zakresie – nieobjętym tym domniemaniem – moc dowodowa dokumentu prywatnego podlega ocenie przez sąd zgodnie
z regułami zawartymi w art. 233§1 kpc, tak jak każdego innego dowodu (tak wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 grudnia 2013 roku, III CSK 66/13, LEX nr 1463871).

Pozwany kwestionując zasadność powództwa w ogólności, nie zaprzeczył w istocie okolicznościom zawarcia przedmiotowej umowy kredytu, czy też treści wynikających
z wyciągu, w szczególności nie można uznać, iż podważył jego wiarygodność, czy też rzetelność. Nie zostało wykazane, iż pozwany spłacił swoje zobowiązanie w całości
lub w części, zarówno w odniesieniu do kapitału, jak i do odsetek. Same twierdzenia pozwanego wyrażone w lakonicznym sprzeciwie złożonym w elektronicznym postępowaniu upominawczym nie mogły także prowadzić do ustalenia, iż wskazane przez powoda zadłużenie jest nieważne z przyczyn leżących po jego stronie. W tym zakresie nie została podjęta przez pozwanego żadna inicjatywa dowodowa mimo stosownych sugestii ze strony Sądu. W tych okolicznościach mając na uwadze treści powołanego wyciągu z ksiąg bankowych, jak również złożoną do akt sprawy umowę kredytu oraz wezwanie do zapłaty, nie wystąpiły przesłanki do zanegowania zasadności powództwa jedynie w oparciu
o gołosłowne twierdzenia strony przeciwnej. I tak zdaniem Sądu zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwolił na pozytywne zweryfikowanie okoliczności podnoszonych w pozwie. Powód wykazał źródło zobowiązania pozwanego, jego istnienie oraz wysokość. Wymieniony wyciąg, jak również treść umowy kredytu dokumentują sposób, okres i podstawę naliczenia odsetek.

Reasumując powództwo zasługiwało na uwzględnienie. Nie zakwestionowano bowiem skutecznie, iż strony łączyła umowa kredytu zawarta zgodnie z przepisami ustawy
z dnia 29 sierpnia 1997 roku Prawo bankowe (Dz.U. z 2012 r., poz. 1376 j.t. ze zm.),
a pozwany nie wykazał, iż zobowiązanie jest nieważne.

O odsetkach orzeczono zgodnie z paragrafem 6. umowy w związku z art. 359§2 ¹ kc.

Art. 98§1 kpc wyraża zasadę odpowiedzialności za wynik procesu. Zgodnie z nią, ponieważ powód ostał się ze swoim żądaniem w całości, dlatego to pozwany winien być obciążony obowiązkiem zwrotu kosztów procesu. W niniejszej sprawie na koszty procesu poniesione przez powoda złożyły się:

⚫

473,00 złotych z tytułu opłaty od pozwu;

⚫

4,73 złotych z tytułu kosztów manipulacyjnych w epu

⚫

51,44 złotych z tytułu poświadczeń notarialnych;

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w punkcie drugim sentencji wyroku.

Z/ odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć powodowi.