Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 listopada 2013 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie :

Przewodniczący SSO Romuald Kompanowski

Protokolant Anna Werner-Dudek

po rozpoznaniu w dniu 8 listopada 2013 r. w Kaliszu

odwołania J. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 29 listopada 2012 r. 14 stycznia 2013 r. Nr (...)

w sprawie J. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o prawo do emerytury

1.  Zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. z dnia 29 listopada 2012 r. i z dnia 14 stycznia 2013 r. znak (...)w ten sposób, że przyznaje odwołującemu J. B.prawo do emerytury poczynając od dnia 01 stycznia 2013 r.

2.  W pozostałym zakresie odwołanie oddala.

3.  Zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. na rzecz odwołującego J. B.kwotę 120 tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

Decyzjami z dnia 29 listopada 2012 r. i z dnia 14 stycznia 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.odmówił J. B.prawa do emerytury dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach, albowiem wnioskodawca nie udowodnił wymaganego 15-letniego okresu takiej pracy. Tym samym organ rentowy nie uwzględnił wnioskodawcy do okresu pracy w warunkach szczególnych zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...)w O. w latach 1978 – 90.

Odwołania od powyższych decyzji złożył J. B. wnosząc o zmianę decyzji i przyznanie prawa do emerytury, przy zaliczeniu pracy wykonywanej w latach 1978 – 90 jako okresu pracy w warunkach szczególnych. Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd ustalił, co następuje:

Odwołujący J. B., urodzony dnia (...), w okresie 01.02.1978 r. – 1.02.1990 r. był pracownikiem Przedsiębiorstwa (...)w O.. W okresie tym odwołujący był zatrudniony na stanowisku operatora spycharki (dowód: świadectwo pracy w aktach ZUS, podanie o przyjęcie do pracy oraz umowa o pracę w aktach osobowych odwołującego). Odwołujący pracę na wskazanym wyżej stanowisku wykonywał codziennie i w pełnym wymiarze czasu pracy. Praca polegała na obsługiwaniu spycharki na podwoziu gąsiennicowym przy wykonywaniu prac ziemnych (dowód: zeznania odwołującego, akta osobowe odwołującego, zeznania świadków: J. K., C. S., E. G.).

Łączny okres składkowy i nieskładkowy odwołującego, na dzień 1 stycznia 1999 r., wynosi 26 lat 3 miesiące i 10 dni. Zaliczony przez ZUS okres pracy w warunkach szczególnych wynosi 4 lata 2 miesiące i 8 dni. Przypada on w latach 1972 - 76. Stosunek pracy zawiązany w 1994 r. trwa nadal.

(bezsporne)

Ustalając powyższy stan faktyczny sąd dał wiarę zeznaniom odwołującego oraz zeznaniom świadków. Sąd dał wiarę również dokumentom znajdującym się w aktach osobowych.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 32 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17.12. 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. nr 162 poz. 1118 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r., będącymi pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 ustawy. Osoby urodzone po dniu 31 grudnia 1948 r. w myśl uregulowania zawartego w przepisie art. 184 ust. 1 cytowanej ustawy mogą nabyć prawo do emerytury na powyższych warunkach po osiągnięciu wieku określonego w art.32 ustawy, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy tj. w dniu 1 stycznia 1999 r. osiągnęli:

-

okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat;

oraz

-

okres składkowy i nieskładkowy wynoszący w przypadku mężczyzn co najmniej 25 lat.

Dla celów ustalenia uprawnień, o których mowa wyżej, za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia w podmiotach, w których obowiązują wykazy stanowisk ustalone na podstawie przepisów dotychczasowych.

Wiek emerytalny, o którym mowa w ust. 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie, których osobom wymienionym wyżej przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych.

Zgodnie z przepisem § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. nr 8 poz. 43 ze zm.) za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej "wymaganym okresem zatrudnienia", uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami składkowymi, okresami nieskładkowymi oraz ewentualnie okresami uzupełniającymi (okresy ubezpieczenia rolniczego, okresy pracy w gospodarstwie rolnym). W myśl § 4 ust. 1 cytowanego rozporządzenia pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1.  osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn;

2.  ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy wskazuje jednoznacznie, iż odwołujący legitymuje się wymaganym okresem pracy w warunkach szczególnych. Od dnia 1 lutego 1978 r. aż do dnia 14 grudnia 1990 r. odwołujący wykonywał pracę operatora spycharki na podwoziu gąsiennicowym. Prace takich pracowników jak odwołujący wymienione są w wykazie A dział V pkt. 3 oraz dział VIII pkt. 3 załącznika do cytowanego wyżej rozporządzenia. Zaliczeniu zatem podlegała w całości pracy na stanowisku operatora spycharki. W sumie okresy te wynoszą 12 lat 10 miesięcy i 14 dni. Suma tego okresu i okresu uznanego przez ZUS sprawi o tym, że odwołujący legitymuje się ponad 15- letnim okresem pracy w warunkach szczególnych.

Poza sporem pozostawało spełnienie przez odwołującego pozostałych warunków koniecznych do przyznania emerytury. Odwołujący legitymował się ponad 26-letnim okresem ubezpieczenia i w chwili wydawania zaskarżonej decyzji miał ukończony 60-ty rok życia.

Od dnia 1 stycznia 2013 r. odwołujący spełnił więc warunki do przyznania wnioskowanego świadczenia mimo pozostawania w stosunku pracy. Z tym dniem bowiem ustał obowiązek rozwiązania stosunku pracy jako warunek nabycia prawa do emerytury w trybie powołanego na wstępie przepisu art. 184 ustawy o emeryturach i rentach. W tych warunkach orzec należało jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

Wobec pozostawania odwołującego w stosunku pracy, odwołania za okres do dnia 31 grudnia 2012 r. nie były uzasadnione. Koniecznym zatem stało się ich oddalenie w tej części.

O kosztach sąd orzekł w oparciu o przepis art. 98 § 3 k.p.c. oraz § 11 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu uznając jednocześnie, iż nakład pracy pełnomocnika procesowego odwołującego uzasadnia przyznanie mu wynagrodzenia w stawce powiększonej. Ilość odbytych posiedzeń oraz dodatkowe czynności poza rozprawą uzasadniają dwukrotność stawki minimalnej.