Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 kwietnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 kwietnia 2017 r. w G.

sprawy z powództwa (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W.

przeciwko A. D.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego A. D. na rzecz powoda (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 11.359,88 zł (jedenaście tysięcy trzysta pięćdziesiąt dziewięć złotych 88/100) z odsetkami umownymi za opóźnienie w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego przy czym nie więcej niż dwukrotność odsetek ustawowych za opóźnienie liczonymi od kwot:

- 10952,89 zł od dnia 3 lutego 2016r. do dnia zapłaty;

- 71,46 zł od dnia 25 marca 2016r. do dnia zapłaty;

II. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 5385 zł (pięć tysięcy trzysta osiemdziesiąt pięć złotych) tytułem kosztów procesu.

Sygnatura akt: I C 1154/16

UZASADNIENIE

Powód (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. wniósł pozew przeciwko A. D. domagając się od pozwanego zapłaty kwoty 11.359,88 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od kwoty 10.952,89 zł od dnia 3 lutego 2016r. do dnia zapłaty oraz od kwoty 71,46 zł od dnia 25 marca 2016r. do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu powód podniósł, że przysługuje mu wobec pozwanego wierzytelność pieniężna wynikająca z zawartej na piśmie umowy kredytu gotówkowego z dnia 25 października 2012r. nr KPC\ (...) w kwocie 11.359,88 zł, z czego kwota 10.952,89 zł stanowi niespłaconą należność główną, kwota 71,46 zł odsetki umowne za opóźnienie w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP obliczone od kwoty 10.952,89 zł za okres od 9 grudnia 2015r. do dnia 2 lutego 2016r., a kwota 335,53 zł opłaty i prowizji, naliczone zgodnie z tabelą opłat i prowizji, stanowiącą integralną część umowy. Powyższe należności nie zostały uregulowane przez pozwanego w terminach określonych w umowie, w związku z tym powód wypowiedział umowę ze skutkiem na dzień 25 stycznia 2016r.

(pozew k. 3-5, pismo procesowe powoda k. 52)

W odpowiedzi na pozew wniósł o ustalenie kwoty, która bezsprzecznie należy się stronie powodowej oraz obciążenie powoda kosztami postępowania sądowego. Pozwany zwrócił uwagę, że w korespondencji przesłanej mu przez bank wynika, że całkowite zadłużenie pozwanego na dzień 10 listopada 2015r. wynosiło 10.614,22 zł, stąd zasadnym jest ustalenie która kwota stanowi kwotę zadłużenia. Pozwany podniósł, że prowadzenie przez bank korespondencji na nieaktualny adres pozwanego pozbawiło go możliwości negocjacji, przedstawienia trudnej sytuacji finansowej i porozumienia się w sprawie dalszych spłat kredytu. Pozwany podniósł także nie doręczono mu wypowiedzenia umowy kredytowej.

(odpowiedź na pozew k. 73-74)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Na podstawie zawartej w dniu 25 października 2012r. umowy kredytu nr KPC\ (...) powód (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. udzielił pozwanemu A. D. kredytu w wysokości 30.900 zł na sfinansowanie bieżącej działalności na okres do dnia 7 listopada 2016r. Oprocentowanie kredytu było stałe i wynosiło 14,99 % w skali roku. Kredytodawca uprawniony był do pobierania prowizji i opłat zgodnie ze stawkami i trybem opisanym w Tabeli prowizji i opłat bankowych pobieranych od przedsiębiorców w (...) Bank S.A., stanowiącej integralną część umowy. Spłata kredytu miała nastąpić w 48 ratach miesięcznych obejmujących kapitał i odsetki od kredytu w 5. dniu każdego miesiąca spłaty, poczynając od dnia 5 grudnia 2012r. Wysokość jednej raty wynosiła 866,97 zł, z zastrzeżeniem, że ostatnia rata spłaty kredytu ma charakter wyrównawczy i służy rozliczeniu całości zobowiązania kredytobiorcy wobec banku. Kredytodawca był zobowiązany do zapewnienia na rachunku wystarczającej ilości środków na pokrycie zobowiązań wynikających z umowy na co najmniej 1 dzień roboczy przed terminem ich wymagalności, a w przypadku, gdy w tym terminie brak środków na rachunku kredytobiorcy, bank od dnia, w którym maiła nastąpić spłata miał prawo zastosować do niespłaconej w terminie raty kapitału oprocentowanie określone w Tabeli oprocentowania środków dla przedsiębiorców w (...) Bank S.A. w wysokości obowiązującej dla zadłużenia przeterminowanego, o ile w tym dniu nie nastąpiła spłata. Na dzień zawarcia umowy wysokość oprocentowania dla zadłużenia przeterminowanego wynosiła 25 % w skali roku. Umowa mogła być wypowiedziana na warunkach i w trybie określonym w Regulaminie.

Zgodnie z Regulaminem kredytowania działalności gospodarczej, niespłacenie przez kredytobiorcę kredytu lub jego raty kapitałowej/odsetkowej w umownym terminie płatności lub spłacenie ich w niepełnej wysokości spowoduje, że w tym samym dniu niespłacona należność z tego tytułu staje się należnością wymagalną, która do czasu spłaty, jest oprocentowana według stopy procentowej dla zadłużenia przeterminowanego w wysokości określonej w Tabeli oprocentowania środków dla przedsiębiorców w (...) Bank S.A. W przypadku niedotrzymania przez kredytobiorcę warunków udzielenia kredytu bank mógł wypowiedzieć umowę z zachowaniem 30 – dniowego terminu wypowiedzenia. W przypadku wypowiedzenia umowy kredytobiorca był zobowiązany do spłaty całego niespłaconego kredytu wraz z odsetkami i innymi kosztami wynikającymi z umowy najpóźniej następnego dnia po upływie okresu wypowiedzenia umowy.

Zgodnie z Tabelą oprocentowania środków dla przedsiębiorców w (...) Bank S.A. oprocentowanie dla zadłużenia przeterminowanego było równe czterokrotności wysokości stopy kredytu lombardowego NBP.

(dowód: umowa o (...) Kredyt (...) nr KPC\ (...) k. 28-31 wraz z załącznikiem nr 1 k. 32, Regulamin kredytowania działalności gospodarczej k. 120-126, Tabela opłat i prowizji k. 105-116, Tabela oprocentowania k. 117-119)

Pismem z dnia 13 listopada 2013r. powód wezwał pozwanego do spłaty zaległości pod rygorem wypowiedzenia umowy kredytowej. Wezwanie zostało skierowane na adres G., ul. (...). W odpowiedzi na to wezwanie pozwany skierował do powoda e- maila.

(dowód: wezwanie do zapłaty z dnia 13 listopada 2015r. k. 76, wydruk wiadomości e – mail z dnia 20 listopada 2015r. k. 75)

W związku z niedotrzymaniem terminów płatności rat kredytu, pismem z dnia 9 grudnia 2015r. powód wypowiedział umowę kredytu nr KPC\ (...) i wezwał pozwanego do spłaty całości kredytu.

(dowód: wypowiedzenie k. 42 wraz z dowodem nadania k. 43-45)

Na zadłużenie pozwanego z tytułu kredytu składają się następujące kwoty:

- 10.952,89 zł z tytułu niespłaconego kapitału,

- 71,46 zł z tytułu niespłaconych odsetek umownych za opóźnienie okres od 26 listopada 2012r. do 2 lutego 2016r.,

- 335,53 zł z tytułu opłat i prowizji.

(dowód: wyciąg z ksiąg bankowych nr (...) z dnia 8 czerwca 2016r. k. 27, raport – zestawienie należności i spłat kredytu od dnia 29 października 2012r. do 5 stycznia 2016r. k. 87-104)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w całości na podstawie dowodów z dokumentów prywatnych przedłożonych przez stronę powodową. Zważyć należy, iż wszystkie te dokumenty zostały poświadczone za zgodność z oryginałem przez fachowego pełnomocnika powoda – radcę prawnego, a zgodnie z treścią przepisu art. 129 § 3 k.p.c. zawarte w odpisie dokumentu poświadczenie zgodności z oryginałem przez występującego w sprawie pełnomocnika strony będącego adwokatem, radcą prawnym, rzecznikiem patentowym lub radcą Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa ma charakter dokumentu urzędowego. Podkreślić należy, iż strona pozwana nie wzruszyła domniemania autentyczności przedłożonych przez powoda dokumentów prywatnych ani też domniemania, że oświadczenia zawarte w dokumentach pochodzą od osób, które te dokumenty podpisały, mało tego pozwany nawet tych okoliczności nie kwestionował. W tym stanie rzeczy brak było jakichkolwiek podstaw, aby dokumentom złożonym przez stronę powodową odmówić waloru wiarygodności i mocy dowodowej.

Podstawę prawną roszczenia powoda stanowił przepis art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Prawo bankowe (tekst jednolity Dz.U.2015.128), zgodnie z którym przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Przechodząc do rozważań merytorycznych wskazać należy, iż w odpowiedzi na pozew pozwany kwestionował przede wszystkim skuteczność wypowiedzenia umowy kredytowej, podnosząc, że wypowiedzenie zostało skierowane na nieaktualny adres zamieszkania. Pozwany wskazywał, że od października 2014r. nie zamieszkuje w G. przy ul. (...), o czym informował powoda. Zarzut ten okazał się bezzasadny. Podkreślić należy, iż zgodnie z treścią art. 61 § 1 k.c. oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, jest złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią. W rozumieniu przytoczonego przepisu możliwość zapoznania się z treścią oświadczenia przez adresata nie może, z jednej strony, być utożsamiana z rzeczywistym zapoznaniem się przez niego z tym oświadczeniem (faktem zapoznania się), co oznacza, że skuteczne złożeniu oświadczenia woli następuje także, w sytuacji, w której co prawda adresat oświadczenia woli nie zna jego treści, ale miał realną możliwość zapoznania się z nią, gdyż doszła ona do niego w taki sposób, że mógł się z nią zapoznać. Jak podnosi się w judykaturze dwukrotne awizowanie przesyłki poleconej stwarza domniemanie faktyczne możliwości zapoznania się przez adresata z jego treścią, co oznacza przerzucenie na niego ciężaru dowodu braku możliwości zapoznania się z treścią oświadczenia (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 października 2005r., I PK 37/05, OSNP 2006/17-18/263). W judykaturze podnosi się, że dowód nadania przesyłki rejestrowanej stanowi uprawdopodobnienie doręczenia jej adresatowi, który może to domniemanie obalić wykazując, że nie miał możliwości zapoznania się z jej treścią (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 marca 2010r. II CSK 454/09, L.). Do akt niniejszego postępowania powód załączył dowód nadania wypowiedzenia na adres pozwanego G., ul. (...). Pozwany natomiast w niniejszym postępowaniu nie udowodnił, ze nie miał możliwości zapoznania się z oświadczeniem woli powoda. Sam bowiem wskazał, że korespondencja była przekierowywana na jego aktualny adres przez operatora pocztowego. Dodatkowo zauważyć należy, iż sam pozew w sprawie stanowi wezwanie do zapłaty. Wobec powyższych okoliczności zarzut przedwczesności powództwa także należało uznać za nieuzasadniony.

W ocenie Sądu, w świetle przedłożonej dokumentacji, zawarte w pozwie i kolejnych pismach procesowych twierdzenia powoda o istnieniu roszczenia i jego wysokości nie budziły żadnych wątpliwości. Przede wszystkim powód wykazał, że strony łączył stosunek prawny kredytu wynikający z zawartej przez nie w dniu 25 października 2012r. umowy kredytu nr KPC\ (...). Jak wynika z przedłożonego odpisu umowy powodowy bank udzielił pozwanemu kredytu w wysokości 30.900 zł na sfinansowanie bieżącej działalności. Zgodnie z umową pozwany był zobowiązany do zwrotu kredytu w 48 ratach miesięcznych obejmujących kapitał i odsetki od kredytu w 5 dniu każdego miesiąca spłaty, poczynając od dnia 5 grudnia 2012r. Pozwany nie wykonał jednak swojego zobowiązania. Z zestawienia należności i spłat kredytu w okresie od 29 października 2012r. do 5 stycznia 2016r. oraz z treści wypowiedzenia wynika, że zadłużenie pozwanego na dzień poprzedzający złożenie wypowiedzenia wynosiło 3.184,21 zł. W związku z powyższym powód nabył uprawnienie do wypowiedzenia kredytu. Zgodnie z § 10 Regulaminu kredytowania działalności gospodarczej, stanowiącego integralną część umowy, w przypadku niedotrzymania przez kredytobiorcę warunków udzielenia kredytu bank mógł wypowiedzieć umowę z zachowaniem 30 – dniowego terminu wypowiedzenia. W przypadku wypowiedzenia umowy kredytobiorca był zobowiązany do spłaty całego niespłaconego kredytu wraz z odsetkami i innymi kosztami wynikającymi z umowy najpóźniej następnego dnia po upływie okresu wypowiedzenia umowy. Zdaniem Sądu, powód wykazał, że doszło do skutecznego rozwiązania umowy w myśl cytowanego postanowienia umowy, przedłożył bowiem odpis wypowiedzenia oraz dowód jego nadania. W związku z powyższym z upływem okresu wypowiedzenia doszło do rozwiązania umowy. Z tą datą cała kwota kredytu stała się natychmiast wymagalna i powód nabył uprawnienie do naliczania odsetek za opóźnienie od całego zadłużenia przedterminowego. Wysokość oprocentowania dla zadłużenia przeterminowanego została określona w Tabeli oprocentowania środków dla przedsiębiorców w (...) Bank S.A. i odpowiadała czterokrotności wysokości stopy kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym. Nadto, zgodnie z treścią § 8 umowy bank miał prawo do podjęcia czynności windykacyjnych, gdy w jego ocenie istnieje konieczność podjęcia czynności majonych na celu windykację należności banku, a także zgodnie z § 1 umowy był uprawniony był do pobierania prowizji i opłat zgodnie ze stawkami i trybem opisanym w Tabeli prowizji i opłat bankowych pobieranych od przedsiębiorców w (...) Bank S.A., stanowiącej integralną część umowy. Zatem, w świetle przedłożonych dokumentów roszczenie powoda należało uznać za uzasadnione co do zasady.

W ocenie Sądu powód sprostał także ciężarowi dowodu w zakresie wysokości dochodzonego w niniejszej sprawie roszczenia. Na tę okoliczność bank przedłożył bowiem dokument prywatny w postaci wyciągu z ksiąg rachunkowych banku. Nie budzi wątpliwości, że zgodnie z treścią przepisu art. 95 ust. 1a ustawy Prawo bankowe moc prawna dokumentów urzędowych, o której mowa w ust. 1, nie obowiązuje w odniesieniu do dokumentów wymienionych w tym przepisie w postępowaniu cywilnym. Zatem dokument ten stanowi jedynie dokument prywatny w rozumieniu art. 245 k.p.c. Zgodnie z tym przepisem dokument prywatny stanowi dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie. Dokument prywatny nie jest zatem wyposażony w domniemanie zgodności z prawdą złożonych w nim oświadczeń, lecz jedynie w domniemanie wyłączające potrzebę dowodu, że osoba, która dokument podpisała, złożyła zawarte w nim oświadczenie; dokument prywatny nie jest sam przez się dowodem rzeczywistego stanu rzeczy (por. wyrok SN z dnia 25 września 1985 r., IV PR 200/85, OSNC 1986, nr 5, poz. 84). Powyższe nie oznacza jednak, że dokument prywatny nie może stanowić dowodu na istnienie czy wysokość roszczenia w postępowaniu cywilnym. Dowód taki podlega bowiem ocenie w trybie przepisu art. 233 k.p.c. i ostatecznie – po rozważeniu całokształtu materiału dowodowego – może zostać uznany za dowód w pełni wiarygodny. Powyższy wniosek znajduje potwierdzenie w judykaturze. W wyroku z dnia 21 maja 2014r. w sprawie o sygnaturze akt I ACa 444/14 LEX nr 1785807 Sąd Apelacyjny we Wrocławiu stwierdził, że brak jest przeszkód natury procesowej dla wykazania istnienia roszczenia i jego wysokości wyłącznie w oparciu o dokumenty prywatne (co przecież w sferze stosunków cywilnoprawnych jest regułą). Zgodnie z systematyką dowodów w kodeksie postępowania cywilnego, dokument prywatny stanowić może zatem dostateczny dowód istnienia roszczenia. W ocenie Sądu przedłożony przez powoda wyciąg z ksiąg rachunkowych banku stanowi w pełni wiarygodny dowód na okoliczność wysokości zadłużenia, tym bardziej, że nie był w żaden sposób kwestionowany przez stronę pozwaną. Zgodnie z ww. dokumentem na dochodzoną w sprawie należność składa się: należność główna w kwocie 10.952,89 zł, skapitalizowane odsetki umowne za opóźnienie w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP obliczone od kwoty 10.952,89 zł za okres od 9 grudnia 2015r. do dnia 2 lutego 2016r. w łącznej kwocie 71,46 zł, a także należne opłaty i prowizje w kwocie 335,53 zł, wyliczone zgodnie z zasadami określonymi w Tabeli opłat i prowizji, stanowiącej załącznik do umowy.

Mając na uwadze wszystkie podniesione powyżej okoliczności – na mocy art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Prawo bankowe – Sąd uwzględnił powództwo w całości i zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 11.359,88 zł. Nadto, zgodnie z żądaniem pozwu – na mocy art. 481 § 1 i 2 k.c. – Sąd zasądził odsetki umowne za opóźnienie w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP od kwoty 10.952,89 zł od dnia 3 lutego 2016r. do dnia zapłaty, a od kwoty 71,46 zł od dnia 25 marca 2016r. do dnia zapłaty. Jednocześnie, z uwagi na nowelizację Kodeksu cywilnego w zakresie art. 481 k.c., która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2016r., Sąd zastrzegł, że zasądzone odsetki umowne za opóźnienie nie mogą przekroczyć wysokości maksymalnych odsetek ustawowych za opóźnienie.

O kosztach procesu Sąd orzekł na mocy art. 98 k.p.c. w zw. z § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.2015.1804) i zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy zasądził od przegrywającego niniejszą sprawę pozwanego na rzecz powoda kwotę 5.385 zł, na którą składa się opłata sądowa od pozwu w wysokości 568 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł oraz opłata za czynności fachowego pełnomocnika powoda – radcy prawnego w kwocie 4.800 zł.