Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 15-01-2018 r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Katarzyna Porada-Łaska

Protokolant:sekretarz sądowy Sylwia Marek

po rozpoznaniu w dniu 15-01-2018 r. w Kaliszu na rozprawie

sprawy z powództwa (...) S.A. z siedzibą w G.

przeciwko P. W.

o zapłatę 785,77 zł

I. zasądza od pozwanej P. W. na rzecz powoda (...) S.A. z siedzibą w G. kwotę 221,22 zł (dwieście dwadzieścia jeden złotych 22/100) z odsetkami odpowiednio od kwot:

a. 90,05 zł – z odsetkami ustawowymi od dnia 30.09.2014 r. do dnia 31.12.2015 r. oraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1.01.2016 r. ,

b. 106,46 zł – z odsetkami ustawowymi od dnia 18.04.2015 r. do dnia 31.12.2015 r. oraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1.01.2016 r. ,

c. 24,71 zł – z odsetkami ustawowymi od dnia 19.06.2015 r. do dnia 31.12.2015 r. oraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1.01.2016 r. ,

do dnia zapłaty,

II. oddala powództwo w pozostałym zakresie,

III. rozdziela stosunkowo koszty procesu i z tego tytułu zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 238,00 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

SSR Katarzyna Porada - Łaska

Sygn. akt I C 2705/16

UZASADNIENIE

(...) Spółka Akcyjna z siedzibą w G. pozwem wniesionym w dniu 27.05.2016r. w elektronicznym postępowaniu upominawczym domagała się zasądzenia od pozwanej P. W. kwoty 785,77 zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwot i od dat szczegółowo określonych w pozwie. Nadto powódka domagała się zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, kosztów prowizji od uiszczonej przez stronę powodową opłaty sądowej od pozwu oraz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powódka wyjaśniła, że dochodzi niniejszym pozwem należności za świadczenie usługi polegającej na dostarczaniu stronie pozwanej energii elektrycznej do lokalu wskazanego w zawartej miedzy stronami umowie. Powódka podała, że w związku z wykonywaniem usługi wystawiła i doręczyła pozwanej łącznie dwadzieścia faktur VAT, w tym siedem faktur, które stały się wymagalne dnia 29.09.2014r., osiem faktur, które stały się wymagalne dnia 17.04.2015r., cztery faktury, które stały się wymagalne dnia 18.06.2015r. oraz notę odsetkową wymagalną od dnia 18.06.2015r. Strona pozwana nie wywiązała się z obowiązku zapłaty powyższych należności.

Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie postanowieniem z dnia 05.09.2016r. przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Kaliszu wobec stwierdzenia braku podstaw do wydania nakazu zapłaty.

Zarządzeniem z dnia 15.09.2017r. Sąd Rejonowy w Kaliszu ustanowił kuratora procesowego w osobie adwokata K. S. dla pozwanej P. W., której miejsce pobytu nie jest znane.

Kurator procesowy nieznanej z miejsca pobytu pozwanej P. W. wniósł o oddalenie powództwa w całości, obciążenie powódki kosztami postępowania według norm przepisanych oraz przyznanie wynagrodzenia za pełnienie funkcji kuratora procesowego.

Argumentując swoje stanowisko kurator procesowy podniósł, że roszczenie powódki jest bezzasadne. Kurator zwrócił uwagę na liczne rozbieżności w uzasadnieniu pozwu. Podniósł, że w wezwaniu do zapłaty powódka wnosiła o zapłatę kwoty 785,77 zł, w pozwie domaga się kwoty 785,77 zł przy czym zliczając wartości wskazane w petitum pozwu (pkt 1 do 20) pojawia się kwota 716,61 zł. Kolejno z treści pozwu wynika, że zadłużenie na indywidulanym koncie pozwanej wynosi 859,96 zł, a w pozwie brak jest informacji o jakichkolwiek częściowych spłatach zadłużenia przez pozwaną. Kurator procesowy podał także, że do pozwu zostały dołączone tylko trzy faktury za świadczenie energii elektrycznej.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 10.04.2012r. strony zawarły umowę nr (...), której przedmiotem było świadczenie usługi kompleksowej przez powódkę polegającej na dostarczaniu pozwanej energii elektrycznej na potrzeby jej gospodarstwa domowego do lokalu zlokalizowanego w K. na ulicy (...). Pozwana zobowiązała się zaś do zakupu i odbioru energii elektrycznej w ilości 1.500 kWh rocznie zgodnie z warunkami przyłączenia nr (...) oraz umową o przyłączenie. Umowa została zawarta na czas nieokreślony. Rozliczenia między stronami z tytułu świadczenia usługi kompleksowej miały się odbywać według następujących zasad:

a)  z tytułu sprzedaży energii elektrycznej wg grupy taryfowej o symbolu (...), zgodnie z aktualna Taryfą lub Cennikiem Dostawcy,

b)  z tytułu świadczenia usług dystrybucji wg grupy taryfowej o symbolu (...), zgodnie z aktualną Taryfą Dystrybutora.

Integralną cześć umowy stanowiły: załącznik „ogólne warunki umów kompleksowych (...) SA”, kserokopia dokumentu potwierdzającego tytuł prawny do obiektu oraz aneks do umowy nr (...).

(dowód: umowa wraz z aneksem k.24-25)

W trakcie trwania umowy powódka z tytułu wynagrodzenia za sprzedaż energii elektrycznej i świadczenie usługi dystrybucji wystawiła następujące faktury VAT:

- fakturę nr (...) opiewającą na kwotę 226,80 zł za okres od 14.03.2014r. do dnia 12.09.2014r. z terminem płatności do dnia 12.09.2014r.,

- fakturę nr (...) opiewającą na kwotę 479,56 zł za okres od 13.09.2014r. do dnia 01.04.2015r. z terminem płatności do dnia 17.04.2015r.,

- fakturę nr (...) opiewającą na kwotę 546,26 zł za okres od 02.04.2015r. do dnia 20.05.2015r. z terminem płatności do dnia 18.06.2015r.

(dowód: faktury VAT k. 17-19v)

Tytułem kosztów windykacyjnych powódka wystawiała następujące noty obciążeniowe:

- nr (...) tytułem opłaty za monit od wezwania nr (...) z dnia 05.11.2014r. na kwotę 7,60 zł z terminem płatności do dnia 18.06.2015r.,

- nr (...) tytułem opłaty za monit od wezwania nr (...) z dnia 02.06.2015r. na kwotę 34,39 zł z terminem płatności do dnia 18.06.2015r.,

- nota odsetkowa nr (...) na kwotę 0,17 zł, bez terminu wymagalności.

(dowód: noty obciążeniowe k. 20-22)

Pozwana zaprzestała uiszczać miesięcznych należności wynikających z umowy mimo braku jej wypowiedzenia. Pozwana nie uiściła kwoty wynoszącej łącznie 221,22 zł, w tym kwoty w wysokości 90,05 zł z faktury nr (...), kwoty 106,46 zł z faktury nr (...) oraz kwoty 24,71 zł z faktury nr (...).

Powódka bezskutecznie wzywała pozwaną do zapłaty nieuregulowanych przez nią należności pismem z dnia 02.07.2015r.

(dowód: wezwanie do zapłaty k. 26)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wymienionych wyżej dokumentów, których prawdziwość i wiarygodność nie budziła wątpliwości , a ich autentyczność nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części, albowiem powódka w toku procesu zdołała wykazać wysokość dochodzonego roszczenia jedynie w nieznacznym zakresie.

W obowiązującym w polskim prawie cywilnym kontradyktoryjnym modelu postepowania sądowego o rodzaju i zakresie roszczenia decyduje powód, a ciężar udowodnienia twierdzeń spoczywa na tej stronie, która je zgłasza. Zgodnie bowiem z treścią art. 6 k.c. strona wywodząca z danego faktu skutki prawne powinna fakt ten udowodnić. Procesowym wyrazem przedstawionej reguły dowodowej jest treść art. 232 k.p.c., z którego wynika, iż strona jest zobowiązana do wskazania dowodów dla stwierdzenia faktów, z których wywodził skutki prawne. Rzeczą Sądu nie jest zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na uwodnienie, ani też Sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (tak wyrok Sądu Najwyższego z 17.12.1996r., sygn. akt I CKU 45/96).

Przepis art. 227 k.p.c. przewiduje zaś, że przedmiotem dowodu są fakty istotne dla rozstrzygnięcia sprawy. Istotność określonego faktu wynika z przedmiotu postępowania i wiąże się z twierdzeniami faktycznymi stron, przede wszystkim zaś z podstawą faktyczną powództwa. Przepis art. 232 k.p.c. nakłada na strony obowiązek wskazywania dowodów dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Zgodnie z tą zasadą powódka zobowiązana była udowodnić okoliczności uzasadniające przyjęcie w podstawie faktycznej rozstrzygnięcia będącej pochodną podstawy faktycznej żądania (art. 187 § 1 pkt 1 k.p.c. w zw. z art. 321 k.p.c.).

Powódka niniejszym pozwem dochodziła od pozwanej zapłaty wynagrodzenia za świadczenie kompleksowej usługi polegającej na sprzedaży i dystrybucji energii elektrycznej obejmującej dwadzieścia faktur VAT, szczegółowo wymienionych w pozwie.

Zgodnie z dyspozycją przepisu art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997r. Prawo energetyczne (tj.Dz.U.2017.220 ze zm.) dostarczanie energii elektrycznej odbywa się m.in. na podstawie umowy sprzedaży i umowy o świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji, przy czym zgodnie z art. 5 ust. 3 tej ustawy dostarczanie energii może odbywać się na podstawie umowy zawierającej postanowienia umowy sprzedaży i umowy o świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji tych paliw lub energii, zwanej dalej „umową kompleksową”, umowa kompleksowa powinna także określać warunki stosowania cen i stawek opłat obowiązujących w tych przedsiębiorstwach.

Przystępując do oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego stwierdzić należało, że powódka wykazała – poprzez przedłożenie umowy kompleksowej zawartej z pozwaną – istnienie między stronami stosunku obligacyjnego, na której podstawie wywodziła swoje roszczenie. Strony łączy bowiem tzw. umowa kompleksowa w rozumieniu wyżej cytowanego art. 5 ustawy Prawo energetyczne, czego strona przeciwna nie kwestionowała. Na podstawie zawartej umowy pozwana obowiązana zatem była regulować na rzecz powódki należności za dostarczaną energię elektryczną.

W ocenie Sądu orzekającego, wprawdzie powódka zdołała udowodnić swoje roszczenie co do zasady, jednakże nie sprostała ciężarowi procesowemu polegającemu na wykazaniu, że pozwana nie wykonała swojego świadczenia pieniężnego z tytułu łączącej ich umowy w wysokości objętej żądaniem pozwu.

Zauważyć należy, że powódka dołączyła do pozwu jedynie trzy z dwudziestu faktur VAT, z których wywodzi wysokość swojego roszczenia. W aktach sprawy znajdują się bowiem faktury o następujących numerach: (...), (...) oraz (...), z czego z każdej z nich powódka domaga się mniejszej kwoty niż kwota na jaką opiewa faktura. Powódka domaga się od pozwanej zapłaty kwoty 90,05 zł jako należności wynikającej z pierwszej z wymienionych faktur, kwoty 106,46 zł wynikającej z drugiej z wymienionych faktu i kwoty 24,71 zł z tytułu trzeciej faktury. Łącznie kwota zaległości pozwanej wobec powódki wynosi 221,22 zł. Zdaniem Sądu powódka zdołała wykazać za pomocą przedłożonych dokumentów wierzytelność przysługującą jej od strony przeciwnej jedynie w tej części.

Stwierdzić również należy, że strona powodowa nie udowodniła w toku prowadzonego w niniejszej sprawie postępowania dowodowego, aby przysługiwały jej wobec pozwanej należności na jakie opiewają noty obciążeniowe (k.20-21) i nota odsetkowa (k.22). Przedłożone dokumenty nie dowodzą faktu, że zaszły w ogóle podstawy do naliczania tych należności, ani jej wysokości. Powódka nie wykazała bowiem, iż wystosowała do pozwanej monity windykacyjne o numerach podanych w tytule tych not obciążeniowych. Powódka nie wykazała również, aby pozwana pozostawała w opóźnieniu za zapłatę faktur, od których naliczyła notę odsetkową.

W konsekwencji powyższych ustaleń i rozważań, Sąd na podstawie art. 5 ust. 1 i 3 Prawa Energetycznego i art. 481 § 1 i 2 k.c. orzekł jak w punkcie I sentencji orzeczenia, a w konsekwencji oddalił powództwo w pozostałej części zgodnie z dyspozycją punktu II wyroku.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajduje oparcie w treści normy art. 108 k.p.c. w zw. z art. 100 k.p.c., zgodnie z którą w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie, nie ulega wątpliwości, że powódka wygrała ten proces w 28%, a pozwana w 72%.

Wobec jednie częściowego uwzględnienia powództwa, Sąd rozdzielił koszty stosunkowo i z tego tytułu zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 238 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania, stanowiącą 28% poniesionych przez stronę powodową w niniejszym postępowaniu kosztów niezbędnych do celowego dochodzenia praw i celowej obrony w łącznej kwocie 849,80 zł (849,80 zł *28%). Na poniesione przez powódkę koszty składały się następujące kwoty: 30 zł tytułem opłaty sądowej od pozwu (k.2), 360 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego zgodnie z § 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.2015.1808) w brzmieniu obowiązującym do dnia 26.10.2016r. wobec daty wniesienia pozwu (data prezentaty: 27.05.2016r., k.2) i 17 zł tytułem opłaty od pełnomocnictwa (k.12) oraz 442,80 zł tytułem zaliczki na poczet wynagrodzenia kuratora procesowego (k.52).

SSR Katarzyna Porada–Łaska