Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt.

VIII Ga 167/17

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 stycznia 2018r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VIII Wydział Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący

SSO Marek Tauer

po rozpoznaniu w dniu 24 stycznia 2018r. w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa: (...)

w B.

przeciwko : L. B.

o zapłatę

na skutek apelacji wniesionej przez powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Bydgoszczy

z dnia 10 maja 2017r. sygn. akt VIII GC 623/16 upr

1.  zmienia zaskarżony wyrok w części w ten sposób, że:

I.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 891 zł (osiemset dziewięćdziesiąt jeden 00/100 złotych) z ustawowymi odsetkami od kwot :

- 393,60 zł od dnia 16.09.2013r. do dnia zapłaty

- 233,70 zł od dnia 16.10.2013r. do dnia zapłaty

- 233,70 zł od dnia 17.11.2013r. do dnia zapłaty,

a w pozostałym zakresie oddala powództwo;

II.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 880 zł (osiemset osiemdziesiąt 00/100 złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

2.  oddala apelację w pozostałym zakresie;

3.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 654 zł (sześćset pięćdziesiąt cztery 00/100 złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

SSO Marek Tauer

Sygn. akt VIII Ga 167/17

UZASADNIENIE

Powód (...) w B. domagał się zasądzenia od pozwanego - L. B. prowadzącego działalności gospodarczą pod nazwą: (...) kwoty 6 974,10 złotych wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwot:

od kwoty 319,80 złotych od dnia 15 października 2012 r. do dnia zapłaty,

od kwoty 159,90 złotych od dnia 18 listopada 2012 r. do dnia zapłaty,

od kwoty 159,90 złotych od dnia 17 grudnia 2012 r. do dnia zapłaty,

od kwoty 159,90 złotych od dnia 18 stycznia 2013 r. do dnia zapłaty,

od kwoty 159,90 złotych od dnia 20 lutego 2013 r. do dnia zapłaty,

od kwoty 159,90 złotych od dnia 17 marca 2013 r. do dnia zapłaty,

od kwoty 159,90 złotych od dnia 16 kwietnia 2013 r. do dnia zapłaty,

od kwoty 159,90 złotych od dnia 19 maja 2013 r. do dnia zapłaty,

od kwoty 159,90 złotych od dnia 15 maja 2013 r. do dnia zapłaty,

od kwoty 393,60 złotych od dnia 14 lipca 2013 r. do dnia zapłaty,

od kwoty 233,70 złotych od dnia 16 sierpnia 2013 r. do dnia zapłaty,

od kwoty 233,70 złotych od dnia 15 września 2013 r. do dnia zapłaty,

od kwoty 442,80 złotych od dnia 15 września 2012 r. do dnia zapłaty,

od kwoty 442,80 złotych od dnia 15 października 2012 r. do dnia zapłaty,

od kwoty 442,80 złotych od dnia 18 listopada 2012 r. do dnia zapłaty,

od kwoty 233,70 złotych od dnia 17 grudnia 2012 r. do dnia zapłaty,

od kwoty 535,05 złotych od dnia 16 kwietnia 2013 r. do dnia zapłaty,

od kwoty 535,05 złotych od dnia 19 maja 2013 r. do dnia zapłaty,

od kwoty 233,70 złotych od dnia 16 czerwca 2013 r. do dnia zapłaty,

od kwoty 393,60 złotych od dnia 15 lipca 2013 r. do dnia zapłaty,

od kwoty 393,60 złotych od dnia 17 sierpnia 2013 r. do dnia zapłaty,

od kwoty 393,60 złotych od dnia 16 września 2013 r. do dnia zapłaty,

od kwoty 233,70 złotych od dnia 16 października 2013 r. do dnia zapłaty,

od kwoty 233,70 złotych od dnia 17 listopada 2013 r. do dnia zapłaty.

Nadto powód wniósł o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód podał, że strony zawarły umowę o świadczenie usług pozycjonowania. Z tytułu wykonanych usług powód wystawił pozwanemu faktury VAT, pozwany nie uiścił należnych powodowi kwot w terminach określonych na fakturach. W związku z powyższym powód wezwał pozwanego do zapłaty, lecz pozwany do dnia wniesienie pozwu nie uregulował zadłużenia.

W dniu 4 września 2015 r. Sąd Rejonowy w Bydgoszczy wydał w niniejszej sprawie nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym orzekając zgodnie z żądaniem pozwu oraz rozstrzygnął o kosztach procesu.

Pozwany wniósł sprzeciw od wymienionego nakazu zapłaty, żądając oddalenia powództwa w całości i zasądzenia na jego rzecz zwrotu kosztów procesu, a także wniósł pozew wzajemny. Pozwany podniósł zarzut nieistnienia roszczenia, jego nieudowodnienia oraz zarzut braku legitymacji po stronie powoda.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany zakwestionował podstawę do naliczenia wynagrodzenia przez powoda i wskazał, iż wzywał powoda do zaprzestania wystawiania faktur, lecz bezskutecznie. Ponadto pozwany zaprzeczył, iż otrzymał od powoda faktury VAT. Pozwany zaprzeczył również, by powód wykonywał na jego rzecz usługi.

Na dalszym etapie postępowania strony podtrzymały swoje stanowiska.

Wyrokiem z dnia 10 maja 2017 r. Sąd Rejonowy w Bydgoszczy oddalił powództwo i obciążył powoda kosztami procesu w kwocie 1200 zł (sygn. akt VIII 623/16 upr). Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny w sprawie. W dniu 20 marca 2012 roku strony zawarły umowę o świadczenie usług pozycjonowania słów kluczowych w wyszukiwarkach internetowych. W § 1 ust. umowy powód zobowiązał się do pozycjonowania serwisu internetowego Usługobiorcy, dostępnego pod adresem (...) w wyszukiwarce internetowej na warunkach określonych w umowie. W ustępie § 1 ust. 2 umowy wskazano, że przez pozycjonowanie serwisu w wyszukiwarce rozumie się prace polegające na zapewnieniu mu wysokich pozycji w wynikach wyszukiwania pod wybranymi przez usługobiorcę słowami kluczowymi. W § 1 ust. 3 wskazano, ze pozwani zlecają powódce pozycjonowanie słów (fraz) kluczowych w wyszukiwarce (...) . W § 3 strony ustaliły, że z tytułu świadczenia usługi pozycjonowania powódce będzie przysługiwało okresowe wynagrodzenie zależne od osiągniętych efektów. W tym samym paragrafie ustalono wysokość wynagrodzenia stosownie do miejsca, które dane słowo kluczowe będzie zajmowało w wyszukiwarce. W § 3 ust 3 podano, że podstawą do stwierdzenia wyniku na dane słowo kluczowe będzie pozycja zajmowana przez wybraną frazę określana na podstawie raportów wykonywanych do 5 dnia każdego miesiąca, którego dotyczy opłata okresowa. Zgodnie z § 3 ust 4 okresem rozliczeniowym jest jeden miesiąc. Raport miał być przygotowywany na podstawie czterech kontroli pozycji z miesiąca poprzedniego. W § 3 ust. 5 wskazano, że podstawą do obliczenia wynagrodzenia z okres rozliczeniowy będzie pozycja w wyszukiwarce danego serwisu dla wskazanego słowa kluczowego w dniu wysłania raportu. Raporty miały być wysyłane na adres e-mailowy (...) W przypadku braku odpowiedzi przez dwa dni robocze, zakłada się, że pozwany nie zgłasza zastrzeżeń i akceptuje przygotowany raport. W § 4 umowy strony uzgodniły, że wynagrodzenie będzie płatne na podstawie faktury wystawionej przez powódkę w terminie 7 dni od daty ich wystawienia. W treści § 7 ust. 2 ustalono, że umowa zostaje zawarta na okres 18 miesięcy z możliwością wcześniejszego rozwiązania umowy za porozumieniem stron. W dalszej części wskazano, że po upływie okresu 18 miesięcy, na który umowa została zawarta, automatycznie staje się ona umową na czas nieokreślony z możliwością jej wypowiedzenia z zachowaniem jednomiesięcznego okresu wypowiedzenia ze skutkiem na ostatni dzień miesiąca, zaś możliwość złożenia oświadczenia o wypowiedzeniu aktualizuje się z pierwszym dniem, od którego umowa nabiera charakteru umowy na czas nieokreślony. Nadto w § 9 ust. 1 uzgodniono, że w sprawach nieuregulowanych umową zastosowanie znajdą odpowiednie przepisy Kodeksu cywilnego ( dowód: umowa k. 43-45 akt). W dniu 23 marca 2012 roku strony zawarły umowę o świadczenie usług pozycjonowania słów kluczowych w wyszukiwarkach internetowych. W § 1 ust. umowy powód zobowiązał się do pozycjonowania serwisu internetowego Usługobiorcy, dostępnego pod adresem (...) w wyszukiwarce internetowej na warunkach określonych w umowie. W ustępie § 1 ust. 2 umowy wskazano, że przez pozycjonowanie serwisu w wyszukiwarce rozumie się prace polegające na zapewnieniu mu wysokich pozycji w wynikach wyszukiwania pod wybranymi przez usługobiorcę słowami kluczowymi. W § 1 ust. 3 wskazano, ze pozwani zlecają powódce pozycjonowanie słów (fraz) kluczowych w wyszukiwarce (...) . W § 3 strony ustaliły, że z tytułu świadczenia usługi pozycjonowania powódce będzie przysługiwało okresowe wynagrodzenie zależne od osiągniętych efektów. W tym samym paragrafie ustalono wysokość wynagrodzenia stosownie do miejsca, które dane słowo kluczowe będzie zajmowało w wyszukiwarce. W § 3 ust 3 podano, że podstawą do stwierdzenia wyniku na dane słowo kluczowe będzie pozycja zajmowana przez wybraną frazę określana na podstawie raportów wykonywanych do 5 dnia każdego miesiąca, którego dotyczy opłata okresowa. Zgodnie z § 3 ust 4 okresem rozliczeniowym jest jeden miesiąc. Raport miał być przygotowywany na podstawie czterech kontroli pozycji z miesiąca poprzedniego. W § 3 ust. 5 wskazano, że podstawą do obliczenia wynagrodzenia z okres rozliczeniowy będzie pozycja w wyszukiwarce danego serwisu dla wskazanego słowa kluczowego w dniu wysłania raportu. Raporty miały być wysyłane na adres e-mailowy (...) W przypadku braku odpowiedzi przez dwa dni robocze, zakłada się, że pozwany nie zgłasza zastrzeżeń i akceptuje przygotowany raport. W § 4 umowy strony uzgodniły, że wynagrodzenie będzie płatne na podstawie faktury wystawionej przez powódkę w terminie 7 dni od daty ich wystawienia. W treści § 7 ust. 2 ustalono, że umowa zostaje zawarta na okres 18 miesięcy z
możliwością wcześniejszego rozwiązania umowy za porozumieniem stron. W dalszej
części wskazano, że po upływie okresu 18 miesięcy, na który umowa została
zawarta, automatycznie staje się ona umową na czas nieokreślony z możliwością jej
wypowiedzenia z zachowaniem jednomiesięcznego okresu wypowiedzenia ze
skutkiem na ostatni dzień miesiąca, zaś możliwość złożenia oświadczenia o wypowiedzeniu aktualizuje się z pierwszym dniem, od którego umowa nabiera charakteru umowy na czas nieokreślony. Nadto w § 9 ust. 1 uzgodniono, że w sprawach nieuregulowanych umową zastosowanie znajdą odpowiednie przepisy Kodeksu cywilnego ( dowód: umowa k. 40-42 akt). Powód wystawił pozwanemu następujące faktury VAT:

- nr (...) z dnia 5 września 2012 r. na kwotę 442,80 zł tytułem pozycjonowania strony (...) za miesiąc sierpień 2012 r. - (...) w kwocie 209,10 zł oraz tytułem pozycjonowania strony (...) za miesiąc sierpień 2012 r. - (...) w kwocie 233,70 zł, z terminem płatności do dnia 15 września 2012 r.,

- nr (...) z dnia 4 października 2012 r. na kwotę 442,80 zł tytułem pozycjonowania (...)za miesiąc wrzesień 2012 r. (...) w kwocie 209,10 zł oraz tytułem pozycjonowania strony (...) za miesiąc wrzesień 2012 r. - (...) w kwocie 233,70 zł, z terminem płatności do dnia 14 października 2012 r.,

- nr (...) z dnia 14 października 2012 r. na kwotę 319,80 zł <*> tytułem pozycjonowania strony (...) za miesiąc wrzesień 2012 r. - (...)w kwocie 159,90 zł oraz tytułem pozycjonowania strony (...) za miesiąc wrzesień 2012 r.- (...) w kwocie 159,90 zł, z terminem płatności do dnia 14 października 2012 r.

- nr (...) z dnia 7 listopada 2012 r. na kwotę 442,80 zł tytułem pozycjonowania strony (...) za miesiąc październik 2012 r. (...) w kwocie 209,10 zł oraz tytułem pozycjonowania strony (...) za miesiąc październik 2012 r. - (...) w kwocie 233,70 zł, z terminem płatności do dnia 17 listopada 2012 r.,

- nr (...) z dnia 7 listopada 2012 r. na kwotę 159,90 zł tytułem pozycjonowania strony (...) za miesiąc październik 2012 (...), z terminem płatności do dnia 17 listopada 2012 r.

- nr (...) z dnia 6 grudnia 2012 r. na kwotę 233,70 zł tytułem pozycjonowania strony (...) za miesiąc listopad 2012 r. - (...) w kwocie 233,70 zł, z terminem płatności do dnia 16 grudnia 2012 r.,

- nr (...) z dnia 6 grudnia 2012 r. na kwotę 159,90 zł tytułem pozycjonowania strony (...) za miesiąc listopad 2012 r. (...), z terminem płatności do dnia 16 grudnia 2012 r.,

- nr (...) z dnia 7 stycznia 2013 r. na kwotę 159,90 zł tytułem pozycjonowania strony (...) za miesiąc grudzień 2012 r. - (...), z terminem płatności do dnia 17 stycznia 2013 r.,

- nr (...) z dnia 9 lutego 2013 r. na kwotę 159,90 zł tytułem pozycjonowania strony (...) za miesiąc styczeń 2012 r. (...), z terminem płatności do dnia 19 lutego 2013 r.,

- nr (...) z dnia 6 marca 2013 r. na kwotę 159,90 zł tytułem pozycjonowania strony (...) za miesiąc luty 2013 r. - (...), z terminem płatności do dnia 16 marca 2013 r.,

- nr (...) z dnia 5 kwietnia 2013 r. na kwotę 535,05 zł tytułem pozycjonowania strony (...) za miesiąc marzec 2013 r. (...) w kwocie 209,10 zł, tytułem pozycjonowania strony (...) za miesiąc marzec 2013 r. - (...) w kwocie 233,70 zł oraz tytułem pozycjonowania strony (...) za miesiąc marzec 2013 r. - (...) w kwocie 92,25 zł z terminem płatności do dnia 15 kwietnia 2013 r.

- nr (...) z dnia 5 kwietnia 2013 r. na kwotę 159,90 zł tytułem pozycjonowania strony (...) za miesiąc marzec 2013 r. (...), z terminem płatności do dnia 15 kwietnia 2013 r.,

- nr (...) z dnia 7 maja 2013 r. na kwotę 535,05 zł tytułem pozycjonowania strony (...) za miesiąc kwiecień 2013 r. (...) w kwocie 209,10 zł, tytułem pozycjonowania strony (...) za miesiąc kwiecień 2013 r. - (...) w kwocie 159,90 zł oraz tytułem pozycjonowania strony (...) za miesiąc kwiecień 2013 r. - (...) w kwocie 166,05 zł z terminem płatności do dnia 18 maja 2013 r.

- nr (...) z dnia 7 maja 2013 r. na kwotę 159,90 zł tytułem pozycjonowania strony (...) za miesiąc kwiecień 2013 r. (...), z terminem płatności do dnia 18 maja 2013 r.,

- nr (...) z dnia 4 czerwca 2013 r. na kwotę 159,90 zł tytułem pozycjonowania strony (...) za miesiąc maj 2013 r. - (...), z terminem płatności do dnia 14 czerwca 2013 r.,

- nr (...) z dnia 4 czerwca 2013 r. na kwotę 233,70 zł tytułem pozycjonowania strony (...) za miesiąc maj 2013 r- (...) w kwocie 233,70 zł z terminem płatności do dnia 15 czerwca 2013 r,

- nr (...) z dnia 3 lipca 2013 r. na kwotę 393,60 zł tytułem pozycjonowania strony (...) za miesiąc czerwiec 2013 - (...) w kwocie 233,70 zł oraz tytułem pozycjonowania strony (...) za miesiąc czerwiec 2013 (...) w kwocie 159,90 zł, z terminem płatności do dnia 13 lipca 2013 r.,

- nr (...) z dnia 4 lipca 2013 r. na kwotę 393,60 zł tytułem pozycjonowania strony (...) za miesiąc czerwiec 2013 (...) w kwocie 233,70 zł oraz tytułem pozycjonowania strony (...) za miesiąc czerwiec 2013 r. - (...) w kwocie 159,90 zł z terminem płatności do dnia 14 lipca 2013 r.,

- nr (...) z dnia 5 sierpnia 2013 r. na kwotę 233,70 zł tytułem pozycjonowania strony (...) za miesiąc lipiec 2013 r. - (...), z terminem płatności do dnia 15 sierpnia 2013 r.

- nr (...) z dnia 6 sierpnia 2013 r. na kwotę 393,60 zł tytułem pozycjonowania strony (...) za miesiąc lipiec 2013 r.- (...) w kwocie 233,70 zł oraz tytułem pozycjonowania strony (...) za miesiąc lipiec 2013 r. - (...) w kwocie 159,90 zł z terminem płatności do dnia 16 sierpnia 2013 r.,

- nr (...) z dnia 4 września 2013 r. na kwotę 233,70 zł tytułem
pozycjonowania strony (...) za miesiąc sierpień 2013 r. -
(...), z terminem płatności do dnia 14 września 2013 r.,

- nr (...) z dnia 5 września 2013 r. na kwotę 393,60 zł tytułem pozycjonowania strony (...) za miesiąc sierpień 2013 (...) w kwocie 233,70 zł oraz tytułem pozycjonowania strony (...) za miesiąc sierpień 2013 r. - (...) w kwocie 159,90 zł z terminem płatności do dnia 15 wrzesień 2013 r.,

- nr (...) z dnia 5 października 2013 r. na kwotę 233,70 zł tytułem pozycjonowania strony (...) za miesiąc wrzesień 2013 r.- (...), z terminem płatności do dnia 15 października 2013 r.,

- nr (...) z dnia 6 listopada 2013 r. na kwotę 233,70 zł tytułem
pozycjonowania strony (...) za miesiąc październik 2013 r.-
(...), z terminem płatności do dnia 16
listopada 2013 r. ( dowód: faktury VAT, k. 16-39 akt).

Oświadczeniami oznaczonymi datą 5 listopada 2012 roku pozwany wypowiedział umowy z dnia 20 i 23 marca 2012 roku ( dowód: oświadczenia pozwanego - karty 68 i 70 akt). Powód wzywał pozwanego do zapłaty należności z tytułu wymienionych wyżej faktur VAT, jednak bezskutecznie ( okoliczności bezsporne).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wyżej wymienione dowody z dokumentów prywatnych, których prawdziwość, autentyczność i moc dowodowa nie budziły jego wątpliwości, a także w oparciu o zeznania świadka K. O. i pozwanego, których zeznaniom, w zakresie istotnym dla postępowania Sąd dał wiarę.

Sąd Rejonowy zważył, że łączące strony umowy stanowiły umowy nienazwane o przeważających cechach umowy o świadczenie usług, do której na mocy art. 750 k.c. zastosowanie mają przepisy art. 734 i następne k.c. dotyczące umowy zlecenia. Z treści kontraktu zawartego przez strony wynikało bowiem, że powód był zobowiązany świadczyć czynności w zakresie pozycjonowania serwisu internetowego. Pozycjonowanie - w myśl § 1 ust. 2 umowy - oznaczać miało „prace" polegające na zapewnieniu serwisowi wysokich pozycji w wynikach wyszukiwania pod wybranymi frazami kluczowymi. Jednocześnie obowiązkiem pozwanego było świadczenie obejmujące zapłatę wynagrodzenia.

W ocenie Sądu I instancji, umowy stron nie stanowiły umowy o dzieło w rozumieniu art. 627 k.c. Zgodnie bowiem z treścią art. 627 k.c. przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. W odróżnieniu od umów o świadczenie usług umowa o dzieło wymaga, aby starania przyjmującego zamówienie doprowadziły w przyszłości do konkretnego, indywidualnie oznaczonego w umowie rezultatu, zaś wykonanie oznaczonego dzieła było określonym procesem pracy lub twórczości o możliwym do wskazania momencie początkowym i końcowym (zob: S. Buczkowski (w:) System prawa cywilnego, t. III, cz. 2, s. 416-417).

Odnosząc się do ustaleń dokonanych w niniejszym postępowaniu Sąd Rejonowy zważył, że przedmiot świadczenia powódki nie nosi cech dzieła. Przede wszystkim umowa łącząca strony nie określa ostatecznego, koniecznego do osiągnięcia rezultatu, do jakiego winien dążyć powód. Wartość pozycji osiąganej przez konkretną frazę był jedynie wyznacznikiem wysokości należnego wynagrodzenia. Niewątpliwie zamierzeniem stron było osiągnięcie najwyższej pozycji frazy podczas jej wyszukiwania, jednak strony dopuszczały możliwość osiągnięcia różnych wyników dopuszczając możliwość osiągnięcia przez frazę kolejno pozycji: 1-3, 4-10, 11-20. Z treści umowy należy wnioskować, iż nie wykluczono w realizacji umowy nawet braku osiągnięcia wskazanych pozycji przez frazę. Ponadto nie ma możliwości zastosowania do działań powódki przepisów o rękojmi za wady dzieła, w tym realizowania obowiązków w zakresie np.: usunięcia wad dzieła.

Sąd Rejonowy zważył następnie, że zgodnie z art. 117 k.c. z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu. Po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba, że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia. Jeżeli zaś przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata (art. 118 k.c.) Wskazał, że bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne, a wymagalność roszczenia należy łączyć z upływem ostatniego dnia, w którym dłużnik może spełnić świadczenie zgodnie z treścią zobowiązania. W przypadku zobowiązań terminowych roszczenie staje się wymagalne z upływem terminu spełnienia świadczenia, określanego w odniesieniu do zobowiązań pieniężnych terminem zapłaty (wyrok SN z dnia 13 lipca 2005 r. I CK 65/05 Lex nr 159107).

Wobec uznania, że mamy do czynienia z umową, w stosunku do której należy stosować przepisy regulujące umowę o świadczenie usług, Sąd Rejonowy przyjął dwuletni termin przedawnienia w odniesieniu do roszczeń powoda o zapłatę wynagrodzenia (art. 751 § 1 k.c).

Uwzględniając okoliczność, iż powództwo wytoczono w dniu 27 sierpnia 2015 roku Sąd I instancji doszedł do przekonania, że przed wniesieniem pozwu termin przedawnienia upłynął w odniesieniu do faktur VAT nr (...), nr (...), nr (...), nr (...), nr (...) nr(...) nr (...), nr (...), nr (...), nr (...), nr (...), nr (...), nr (...), nr (...), nr (...), nr (...), nr (...), nr (...), nr (...) oraz nr (...), w przypadku których termin spełnienia świadczenia upłynął przed dniem 27 sierpnia 2013 roku. Rozważając zasadność żądań powoda w pozostałym zakresie Sąd Rejonowy miał na względzie złożone przez pozwanego oświadczenia z dnia 5 listopada 2012 roku. Powód nie kwestionował, by oświadczenia takie do powoda dotarły. Jednocześnie pozwany wskazał, że „odstępuje od umowy, wypowiadając ją w trybie natychmiastowym", co jednoznacznie wskazywało, w ocenie Sądu Rejonowego, na wolę rezygnacji pozwanego z dalszej współpracy stron, co najmniej na przyszłość. Powyższe okoliczności oraz brak ze strony pozwanego woli rozliczenia się w szczególny sposób powodowało, że Sąd uznał oświadczenia pozwanego w omawianym zakresie jako oświadczenia o wypowiedzeniu umów. Jednocześnie Sąd miał na uwadze treść przepisu art. 746 § 1 k.c, zgodnie z którym dający zlecenie może je wypowiedzieć w każdym czasie. Umowy zawarto w marcu 2012 roku, zatem oświadczenia pozwanego z dnia 5 listopada 2012 roku zostały złożone przez pozwanego w czasie, gdy zgodnie z § 7 ust. 2 kontrakt był - zgodnie z ustaleniami stron - zawarty na czas określony. Jednocześnie strony w treści umowy nie zawarły żadnej regulacji odnośnie dopuszczalności i zasad ewentualnego wypowiedzenia umowy w tym okresie. W ocenie Sądu Rejonowego, nie sposób uznać, by regulacja zawarta w § 7 ust. 3 zd. 3 umowy miała dotyczyć okresu pierwszych 18 miesięcy trwania umowy. Przeczy bowiem takiej możliwości wykładnia językowa samego przepisu. W umowie wskazano, że „po zakończeniu okresu, o którym mowa w ustępie poprzedzającym, umowa automatycznie nabiera charakteru umowy na czas nieokreślony, z możliwością jej wcześniejszego wypowiedzenia z jednomiesięcznym okresem wypowiedzenia ze skutkiem na ostatni dzień miesiąca. Możliwość złożenia oświadczenia o wypowiedzeniu aktualizuje się z pierwszym dniem, od którego umowa nabiera charakteru umowy na czas nieokreślony". W ocenie Sądu Rejonowego, powyższe ustalenie wyraźnie oddziela regulację zawartą w ust. 3. od określonej ust. 2. Umowy, odnosząc się do czasu „po zakończeniu okresu, o którym mowa w ustępie poprzedzającym". Ponadto oznaczenie momentu powstania uprawnienia do złożenia oświadczenia o wypowiedzeniu umowy zostało zawarte w kontrakcie bezpośrednio po oznaczeniu reguł wypowiedzenia umowy stron, co w ocenie Sądu należy interpretować nie jako powstanie uprawnienia strony w ogóle, lecz powstanie uprawnienia strony do wypowiedzenia umowy na zasadach wyraźnie zdefiniowanych w zdaniu poprzedzającym. Nadto na sposób rozumienia zapisów umowy ma wpływ również umiejscowienie tej regulacji w osobnej jednostce redakcyjnej, która dotyczy innego zakresu temporalnego, niż pierwsze 18 miesięcy trwania kontraktu. Stosując zasady uwzględniane przy dokonywaniu wykładni systemowej prawa należy wskazać, miejsce normy w danym fragmencie regulacji prawnej (także kontraktowej) nie jest przypadkowe, lecz wynika z racjonalnego działania autora aktu prawnego, który dokonując umiejscowienia normy, ma na celu osiągnięcie określonego celu. Sąd Rejonowy zauważył, że zasady dopuszczalności wypowiedzenia umowy stron zostały wprowadzone do punktu umowy określającego warunki współpracy stron po upływie okresu 18 miesięcy od daty zawarcia umów. Jednocześnie nie wyłączono ich również do osobnego punktu, który mógłby odnosić się do obu okresów trwania umowy jednocześnie. Powyższe wskazuje, że omawiany zapis, regulujący dopuszczalność i sposób wypowiedzenia umowy stron, winien być interpretowany jako obowiązujący w odniesieniu do umowy stron dopiero po upływie 18 miesięcy od jej zawarcia. Wobec powyższego, przy ocenie skuteczności oświadczeń o wypowiedzeniu umowy, złożonych w dniu 5 listopada 2012 roku przez pozwanego, należało mieć, zdaniem Sądu I instancji, na względzie § 9 ust. 1 umowy, gdzie uzgodniono, że w sprawach nieuregulowanych umową zastosowanie znajdą odpowiednie przepisy Kodeksu cywilnego. Oświadczenia pozwanego wobec brzmienia cytowanego wcześniej przepisu art. 476 § 1 k.c. należało uznać za skuteczne, a tym samym umowa stron ustała przy braku szczegółowej regulacji w zakresie terminu wypowiedzenia z upływem terminu, który normalnie, zwyczajowo pozwoliłby stronom na zakończenie współpracy. Zasady logicznej oceny pozwalają uznać, że na pewno upłynąłby ten termin przed wrześniem 2013 roku, kiedy to pozwany wystawił kolejne faktury z tytułu wynagrodzenia za świadczone usługi, w odniesieniu do których nie upłynął termin przedawnienia. Wobec złożonego oświadczenia o wypowiedzeniu umowy faktury VAT wystawione po sierpniu 2013 roku nie znajdowały, w ocenie Sądu Rejonowego, podstawy prawnej w stosunku prawnym łączącym strony po wypowiedzeniu umów przez pozwanego. Mając na uwadze powyższe Sąd I instancji na podstawie art. 735 k.c. i 746 § 1 k.c. w związku z art. 750 k.c. a contrario oraz art. 117 § 2 k.c. oddalił powództwo. O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 99 k.p.c. stosując zasadę odpowiedzialności za wynik procesu.

wynagrodzenia za świadczone usługi, w odniesieniu do których nie upłynął termin przedawnienia.

Wobec złożonego oświadczenia o wypowiedzeniu umowy faktury VAT wystawione po sierpniu 2013 roku nie znajdowały, w ocenie Sądu Rejonowego, podstawy prawnej w stosunku prawnym łączącym strony po wypowiedzeniu umów przez pozwanego.

Mając na uwadze powyższe Sąd na podstawie art. 735 k.c. i 746 § 1 k.c. w związku z art. 750 k.c. a contrario oraz art. 117 § 2 k.c. Sąd oddalił powództwo.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 99 k.p.c. stosując zasadę odpowiedzialności za wynik procesu.

Powód w apelacji zaskarżył w/w wyrok całości, domagając się jego zmiany w punkcie I poprzez zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 6974,10 zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwot:

- 319,80 zł od dnia 15.10.2012 do dnia zapłaty,

- 159,90 zł od dnia 18.11.2012 do dnia zapłaty,

- 159,90 zł od dnia 17.12.2012 do dnia zapłaty,

- 159,90 zł od dnia 18.01.2013 do dnia zapłaty,

- 159,90 zł od dnia 20.02.2013 do dnia zapłaty,

- 159,90 zł od dnia 17.03.2013 do dnia zapłaty,

- 159,90 zł od dnia 16.04.2013 do dnia zapłaty,

- 159,90 zł od dnia 19.05.2013 do dnia zapłaty,

- 159,90 zł od dnia 15.05.2013 do dnia zapłaty,

- 393,60 zł od dnia 14.07.2013 do dnia zapłaty,

- 233,70 zł od dnia 16.08.2013 do dnia zapłaty,

- 233,70 zł od dnia 15.09.2013 do dnia zapłaty,

- 442,80 zł od dnia 15.09.2012 do dnia zapłaty,

- 442,80 zł od dnia 15.10.2012 do dnia zapłaty,

- 442,80 zł od dnia 18.11.2012 do dnia zapłaty,

- 233,70 zł od dnia 17.12.2012 do dnia zapłaty,

- 535,05 zł od dnia 16.04.2013 do dnia zapłaty,

- 535,05 zł od dnia 19.05.2013 do dnia zapłaty,

- 233,70 zł od dnia 16.06.2013 do dnia zapłaty,

- 393,60 zł od dnia 15.07.2013 do dnia zapłaty,

- 393,60 zł od dnia 17.08.2013 do dnia zapłaty,

- 393,60 zł od dnia 16.09.2013 do dnia zapłaty,

- 233,70 zł od dnia 16.10.2013 do dnia zapłaty,

- 233,70 zł od dnia 17.11.2013 do dnia zapłaty,

Ponadto skarżący domagał się zmiany zaskarżonego wyroku w punkcie II poprzez zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz zwrotu kosztów procesu; oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu przed sądem drugiej instancji, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Zaskarżonemu wyrokowi pozwany zarzucił:

1/ naruszenie prawa materialnego, a w szczególności:

- art. 627, art. 638 Kodeksu cywilnego przez przyjęcie, że umowy łączące strony nie jest umową o dzieło, a umową o świadczenie usług, do której stosuje się przepisy o zleceniu; przepisu art. 56 oraz 65 § 1 i 2 k.c., a także postanowień § 7 ust 2 w zw. z § 3 Umów z dnia 20 marca 2012roku oraz 23 marca 2012 zawartej pomiędzy powodem a pozwanym, w szczególności poprzez przyjęcie, że pozwany w okresie pierwszych 18 miesięcy mógł wypowiedzieć umowę bez ograniczenia,

- 750 k. c w zw. z art. 746§ 1 k. c poprzez błędne przyjęcie, iż po stronie pozwanej zaistniały ważne powody uzasadniające wypowiedzenie umowy.

- art. 751 pkt 1 k.c. poprzez błędne zastosowanie,

2/ naruszenie przepisów prawa procesowego, a w szczególności art. 233 § 1 k.p.c. i art. 328 § 2 k.p.c, poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów, przez przyjęcie, że umowy zawarte pomiędzy powodem, a pozwanym nie są umowami o dzieło, a umowami o świadczenie usług, do których stosuje się przepisy o zleceniu, a tym samym, że Pozwany skutecznie wypowiedział umowę ze skutkiem natychmiastowym, podczas gdy umowa łącząca strony jest umową o dzieło i nie mają do niej zastosowania przepisy dotyczące umowy zlecenia, a także obowiązuje w stosunku do roszczeń z niej wynikających ogólny 3-letni termin przedawnienia.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja powoda zasługiwała na częściowe uwzględnienie bowiem w sprawie jedynie zarzut dotyczący skuteczności wypowiedzenia zawartej umowy okazał się zasadny.

Na wstępie Sąd Okręgowy wskazuje, że sprawa toczy się w postępowaniu uproszczonym dlatego uzasadnienie Sądu II instancji ma formę wynikającą z treści art. 505 13 § 2 k.p.c.

W postępowaniu uproszczonym apelacja została ukształtowana w sposób istotnie odbiegający od ujęcia zawartego w przepisach ogólnych o apelacji. Zgodnie z art. 505 9 § 1 1 k.p.c., apelację można oprzeć na zarzutach naruszenia prawa materialnego przez błędna jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie oraz naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło mieć wpływ na wynik sprawy.

Odnosząc się w pierwszej kolejności do zarzutu naruszenia przepisów prawa procesowego a w szczególności art. 233 § 1 k.p.c. i art. 328 § 2 k.p.c. stwierdzić należy.

W orzecznictwie aktualny jest pogląd, że zarzut naruszenia art. 233 k.p.c. musi być poparty wykazaniem przez skarżącego, że sąd chybił zasadom logicznego rozumowania lub doświadczeniu życiowego. Tylko takie okoliczności mogą być podstawą naruszenia omawianego przepisu. Nie wystarczy przy tym ogólne wskazanie, że przyjęta ocena dowodów jest sprzeczna z powyższymi zasadami a z zebranego materiału dowodowego można ustalić inny stan faktyczny. Jedynie w przypadku gdy sąd dokonał oceny zebranego materiału dowodowego oraz ustalił stan faktyczny w sposób nie logiczny lub sprzeczny z doświadczeniem życiowym, dochodzi do naruszenia art. 233 k.p.c. W przeciwnym wypadku byłoby to sprzeczne z zasadą swobody oceny dowodów. W niniejszej sprawie Sąd Rejonowy prawidłowo ocenił umowę jako umowę mającą cechy umowy zlecenia. Ta ocena jest logiczna jeśli się zważy, że w orzecznictwie przyjmuje się, że umowy oświadczenie usług pozycjonowania słów kluczowych w wyszukiwarkach internetowych są kwalifikowane do umów o świadczenie usług do których stosuje się przepisy o umowie zlecenia (art. 734 k.c. w zw. z art. 750 k.c.) . Podobnie w doktrynie umowy o świadczenie usług pozycjonowania są kwalifikowane do umów nienazwanych o cech zbliżonych do umów zlecenia. Z tego tez względu zarzut naruszenia art. 233 k.p.c. należało uznać za bezzasadny.

W orzecznictwie wyraźnie wskazuje się, iż zarzut naruszenia art. 328 § 2 k.p.c. powinien być uznany za uzasadniony jedynie w przypadkach wyjątkowych, kiedy treść uzasadnienia całkowicie uniemożliwia sądowi drugiej instancji dokonanie oceny wywodu, który doprowadził do wydania orzeczenia. Aby skutecznie odwołać się do zarzutu naruszenia art. 328 § 2 k.p.c. strona obowiązana jest zatem wykazać, że struktura wewnętrzna motywów wyroku sądu niższej instancji jest tak wadliwa, że nie zawiera danych pozwalających na instancyjną kontrolę tak umotywowanego rozstrzygnięcia. Inaczej rzecz ujmując zarzut ten jest tylko wówczas trafny, gdy lektura uzasadnienia nie pozwala na stwierdzenie czy sąd pierwszej instancji prawidłowo zastosował prawo materialne i procesowe.

W ocenie Sądu Okręgowego, tego rodzaju zasadniczych wad konstrukcyjnych motywy zaskarżonego wyroku nie zawierają. Uzasadnienie wyroku jest czytelne. Sąd Rejonowy szczegółowo wyjaśnił na jakiej podstawie uznał, że roszczenie w stosunku do faktur VAT nr (...), nr (...), nr (...), nr (...), nr (...) nr (...), nr (...), nr (...), nr (...), nr (...), nr (...), nr (...), nr (...), nr (...), nr (...), nr (...), nr (...), nr (...), nr (...) oraz nr (...) jest przedawnione. Sąd Okręgowy ustalenia te podziela i przyjmuje za własne. W sprawie zarzut przedawnienia okazał się zasadny i skutkował w tej części oddaleniem powództwa. Co prawda w uzasadnienia wyroku Sąd Rejonowy nie ustosunkował się do ponoszonej przez powoda kwestii, że roszczenie powoda ma charakter okresowy i dlatego też przedawnia się z upływem lat 3 to jednak w sprawie nie można przyjąć, że przedawnienie następuje po upływie nie 2 a 3 lat. Przede wszystkim dla terminu przedawnienia świadczeń okresowych istotne jest to czy dla danego rodzaju świadczenia przepis szczególny nie ustanawia innego terminu przedawnienia. Inaczej rzecz ujmując mimo, że dane świadczenie ma charakter okresowy tj. jest spełniane w określonym przedziale czasowym termin przedawnienia nie wynosi lat 3. Z taką właśnie sytuacja mamy w sprawie do czynienia. W sprawie bowiem termin przedawnienia wynika z przepisu szczególnego tj. art. 751 k.c. w zw. z art. 750 k.c., który to przepis Sąd Rejonowy prawidłowo zastosował. W tym też zakresie apelacja okazała się bezzasadna.

W pozostałym zakresie apelacja jest zasadna bowiem dochodzone roszczenie nie jest przedawnione i znajduje uzasadnienie w wiążącej strony umowie. W tym zakresie zasadnie skarżący zarzucił naruszenie przez Sąd Rejonowy art. 746 § 1 k.c. Trzeba zauważyć, że Sąd Rejonowy przywołując ten przepis odwołał się do zapisu umowy stron ( § 9 pkt 1) gdzie uzgodniono, że w sprawach nieuregulowanych umową zastosowanie znajdują odpowiednie przepisy Kodeksu cywilnego. Tymczasem kwestie obowiązywania umowy, rozwiązania i wypowiedzenia zostały w umowie w jej § 7 uregulowane. W § 7 pkt 2. 2 zapisano „ Umowa zostaje zawarta na czas określony – 18 miesięcy. Strony zastrzegają prawo do wcześniejszego rozwiązania umowy za porozumieniem stron.’’ Taki zapis powoduje, że przy braku porozumienia złożone przez pozwanego oświadczenia z dnia 5 listopada 2012 r. są prawnie nieskuteczne. W sprawie powód wykazał, że strony wiązały umowy o świadczenie usług pozycjonowania słów kluczowych w wyszukiwarkach internetowych nr 26/P/12 z dnia 23.03.2012 r. i nr 27/P/12 z dnia 20.03.2012 r. Jak wynika z § 3 pkt 4 powyższych umów okresem rozliczeniowym był okres jednego miesiąca. Natomiast zgodnie z § 3 pkt 5 podstawą do obliczenia za okres rozliczeniowy będzie pozycja w wyszukiwarce danego serwisu dla wskazanego słowa kluczowego w dniu wysłania raportu. W przypadku braku odpowiedzi przez dwa dni robocze zakłada się, że Usługodawca nie wnosi zastrzeżeń oraz akceptuje przygotowany raport. W sprawie pozwany nie zakwestionował raportu pozycji. W konsekwencji opłaty wynikające z faktur (...), (...), (...) które są zgodne z tabelą w § 3 umów są wynagrodzeniem przysługującym powodowi za wykonane usługi za te miesiące.

Mając zatem na uwadze wszystkie powyższe okoliczności na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok jak w punkcie 1 podpunkt I sentencji. Ponadto w punkcie 1 podpunkt II należało zmienić rozstrzygnięcie o kosztach procesu za I instancję skoro pozwany wygrał w 88 % to z poniesionych przez niego kosztów prawidłowo wyliczonych przez Sąd Rejonowy w kwocie 1200 zł. należało na rzecz pozwanego od powoda zasadzić kwotę 880 zł. przy uwzględnieniu, że powód w sprawie poniósł koszty w kwocie 1467 zł., a wygrał sprawę w 12 %.

W pozostałym zakresie apelacja jako bezzasadna podlega oddaleniu na podstawie art. 385 k.p.c., o czym orzeczono jak w punkcie 2 sentencji.

O kosztach postępowania apelacyjnego jak w punkcie 3 sentencji, orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c. zgodnie z zasadą stosunkowego rozdzielenia kosztów. Pozwany wygrał postępowanie apelacyjne w 88 %,a powód w 12 %. Różnica poniesionych kosztów na korzyść pozwanego wynosi 654 zł.