Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 29 marca 2017r. skierowanym przeciwko M. F., K. F. (1) reprezentująca małoletniego A. F., wniosła o podwyższenie alimentów zasądzonych od pozwanego na rzecz małoletniego powoda wyrokiem Sądu Okręgowego w Gliwicach z dnia 20 października 2010r. z kwoty po 400,0zł miesięcznie do kwoty po 800,00zł miesięcznie wraz z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w terminie płatności którejkolwiek z rat począwszy od dnia 15 kwietnia 2017r.

W uzasadnieniu pozwu matka powoda wskazała, iż po wydaniu wyroku nastąpiła istotna zmiana w zakresie usprawiedliwionych potrzeb małoletniego powoda oraz wysokości kosztów jego utrzymania. Podała, iż od lat nie wnosiła o podwyższenie alimentów, gdyż stale pozwany ją zapewniał, że nie może znaleźć pracy i ma problemy rodzinne. Niezależnie od tego małoletni powód rośnie, nie rozwija się harmonijnie, ponieważ jest osobą niepełnosprawną z pierwszą grupą inwalidztwa z niemożliwością podęcia jakiejkolwiek pracy w przyszłości. Obecnie małoletni jest uczniem Ośrodka (...) – Wychowawczego w C.. Powodowi potrzebna jest ciągła rehabilitacja np. basen. Nie wszystkie jednak zajęcia jest w stanie zapewnić (...). Małoletni jest pod stałą kontrolą specjalistów: psychiatry, psychologa, neurologa, laryngologa, alergologa, logopedy, ortopedy i dermatologa. Problemem powoda jest również jego niska odporność co powoduje częste infekcje i zapalenia różnego rodzaju. Między innymi z tego powodu miał wielokrotnie nauczanie indywidualne. Z powodu opieki nad synem matka powoda nie może podjąć jakiejkolwiek pracy. Małoletni powód jest niezdolny do samodzielnego funkcjonowania tj. trzeba dopilnować: brania przez niego leków, higieny, prawidłowego ubioru, jedzenia itp. Powód też poprzez swoje nieskoordynowane ruchy oraz brak podstawowych zasad zachowania, zużywa odzież i buty o wiele szybciej niż zdrowi rówieśnicy.

W odpowiedzi na pozew z dnia 18 maja 2017r. (k.29), pozwany wniósł o oddalenie powództwa i wskazał, iż nie uchyla się od ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego. Wskazał, iż mimo braku stałych środków do życia, spłat zobowiązań alimentacyjnych dokonywał regularnie. Podkreślił, iż zasądzona od niego kwota alimentów jest jedynie częścią kosztów ponoszonych na dziecko, ponieważ pozwany dodatkowo opłacał abonament tv kablowej, komórkę syna a od lipca 2016r. przelewa na konto matki powoda kieszonkowe dla syna. Dofinansował też wyjazd syna na zieloną szkołę i ponosił inne potrzebne wydatki. Przez ostatnie dwa lata pozwany borykał się z postępującą chorobą swojej matki, powodującą konieczność stałej opieki i pielęgnacji. Po śmierci matki pozwany mógł spłacić zobowiązania alimentacyjne, dzięki kwotom uzyskanym z polisy na życie i ostatniego świadczenia emerytalnego matki. Pozwany korzysta z pomocy MOPS i jest zarejestrowany w PUP w R., bez prawa do zasiłku, a liczbę dostępnych mu ofert pracy ogranicza jego niepełnosprawność oraz wiek. Jednocześnie pozwany wskazał, iż niemożność podjęcia pracy przez byłą żonę jest jej wolnym wyborem, albowiem małoletni powód nie wymaga opieki przez 24 godziny, codziennie przez pół dnia przebywa w ośrodku a w soboty u pozwanego, więc podjęcie przez ww. zatrudnienia jest możliwe. W ocenie pozwanego orzeczenie o całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy nie oznacza niemożliwości podjęcia przez powoda pracy w przyszłości. Ponadto niebawem powód ukończy 18 lat, co uprawni go do otrzymania renty. Pozwany zaprzeczył aby powód poprzez swoje nieskoordynowane ruchy szybciej zużywał odzież czy obuwie, wręcz przeciwnie wskazał, iż w wielu przypadkach powód jest niezwykle precyzyjny, a szereg specjalistów z których pomocy powód korzysta, bynajmniej nie świadczy o jego niepełnosprawności.

Na rozprawie w dniu 22 maja 2017r.(k.60) pozwany uznał żądanie pozwu do kwoty po 500,00zł miesięcznie, na co matka małoletniego powoda nie wyraziła zgody, oświadczając, iż zadowoliłaby ją jedynie kwota po 700,00zł miesięcznie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

Małoletni A. F. ur. (...) w T., jest przysposobionym synem K. F. (1) i M. F..

Wyrokiem z dnia 20 października 2010r. Sąd Okręgowy w Gliwicach rozwiązał przez rozwód związek małżeński rodziców powoda, a wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnim A. F. powierzył matce, pozostawiając ojcu prawo do współdecydowania o istotnych sprawach dziecka takich jak leczenie, kształcenie czy miejsce zamieszkania. Sąd nałożył na oboje rodziców obowiązek ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania małoletniego i określił udział pozwanego w tychże kosztach poprzez zasądzenie na rzecz małoletniego alimentów w kwocie po 400,00zł miesięcznie wraz z ustawowymi odsetkami, począwszy od uprawomocnienia się wyroku. Sąd uregulował również kontakty pozwanego z małoletnim (k.119 akt Sądu Okręgowego w Gliwicach o sygn. I RC 1389/10).

W 2010r. kiedy obowiązek alimentacyjny pozwanego określono na kwotę 400,00zł miesięcznie, sytuacja osobista i materialna stron przedstawiała się następująco: K. K. nie pracowała, mieszkała z synem u swojej matki i utrzymywała się z emerytury matki oraz zasiłków uzyskiwanych z opieki społecznej. Pozwany M. F. mieszkał sam, od września 2010r. czerpał dochód jedynie z wyprzedaży towarów pozostałych z zawieszonej działalności gospodarczej oraz z prac dorywczych uzyskując z tego tytułu kwoty nie przekraczające 800,00zł miesięcznie. Oprócz powoda nie miał innych osób na utrzymaniu.

Obecnie K. F. (1) lat 47 zamieszkuje z powodem sama. Za czynsz płaci 106,85zł, za wodę 129,87 zł, za fundusz remontowy 26,54 zł, za energię elektryczną 134,00zł. Opłaty za gaz są zmienne, ostatnio 211,00zł, za telefon z internetem 59,89 zł, za telewizję kablową 60,00zł, za (...) 63,60zł.

K. F. (1) nie ma możliwości podjęcia pracy, ponieważ pobiera świadczenie pielęgnacyjne z tytułu rezygnacji z zatrudnienia. Na mocy decyzji z dnia 5 stycznia 2017r. pobiera świadczenie w wysokości 1.406,00, które przyznano do dnia 30 września 2020r. (k.4). Świadczenie wychowawcze w wysokości 500,00zł przysługuje do ukończenia przez powoda 18 lat i będzie wypłacane do dnia 7 sierpnia 2017r. (k.56). Oprócz tego K. F. (1) otrzymuje zasiłek rodzinny na dziecko w wysokości 135,00zł miesięcznie oraz dodatek do zasiłku rodzinnego z tytułu kształcenia i rehabilitacji dziecka niepełnosprawnego, jak również jednorazowy dodatek z tytułu rozpoczęcia roku szkolnego w kwocie 100,00zł. (k.52).

W sierpniu br. A. F. ukończy 18 lat, więc jeszcze za lipiec otrzyma ostatnią pełną kwotę świadczenia 500+, natomiast w październiku będzie wypłacona ostatnia kwota zasiłku rodzinnego po około 130,00zł oraz dodatku z tytułu rehabilitacji po 110,00zł miesięcznie. Ww. nie dostanie zasiłku rodzinnego i dodatku z tytułu rehabilitacji, bo przekroczy wraz z matką kwotę uprawniającą do zasiłku z uwagi na wysokość świadczeń pielęgnacyjnych wypłacanych w kwotach kolejno po 1.100,00zł, 1.200,00zł, 1.300,00zł i obecnie 1.400,00zł. Zasiłek pielęgnacyjny powód będzie pobierał w dalszym ciągu już na siebie.

Na mocy orzeczenia Miejskiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności z dnia 29 września 2015r. małoletni A. F. zaliczony został do znacznego stopnia niepełnosprawności od urodzenia do 30 września 2020r. z powodu upośledzenia umysłowego, choroby psychicznej i całościowego zaburzenia rozwojowego (k.10).

Do czerwca ubiegłego roku K. F. (1) opiekowała się powodem w zwiększonym wymiarze bo miał orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego w szkole, gdzie przebywał dwie godziny lekcyjne 4 razy w tygodniu. W dzień wolny matka powoda woziła go na rehabilitację. Tam gdzie zachodzi taka możliwość K. F. (1) chodzi z synem pieszo, w dalsze miejsca jeździ 15 – letnim samochodem, który pozostał jej z czasów małżeństwa.

Powód uczęszcza na zajęcia w Ośrodku (...)-rehabilitacyjno-Wychowawczym w C. przy ul. (...), gdzie odpłatne jest jedzenie i konieczne dodatki, (wyżywienie od 90,00zł do 165,00zł).

W 2010r. powód uczęszczał do szkoły integracyjnej, później do szkoły specjalnej. W ośrodku powód przebywa codziennie w godzinach od 8 ⁰⁰ do (...). W tym czasie K. F. (2) zajmuję się sprawami domowymi i załatwia wizyty lekarskie.

Stan zdrowia powoda ciągle się pogarsza. Ww. choruje na płodowy zespół alkoholowy, ma alergię i częste infekcje górnych dróg oddechowych, problemy dermatologiczne, nieprawidłowo wykształcone uszy.

Lekarstwa z tytułu schorzeń laryngologicznych i dermatologicznych miesięcznie wynoszą około 200,00zł.

Małoletni powód marzy o tym, żeby mieć swój laptop lub/i porządną komórkę. Chciałby też korzystać z internetu w większym wymiarze niż obecnie K. F. (1) może sobie na to pozwolić. Chciałby też z matką pojeździć na rowerze, lecz mają tylko jeden rower, bo z poprzednich powód wyrósł. Pozwany najczęściej widuje powoda raz w tygodniu w sobotę (zeznania K. F. (1) – k.60v).

M. F., lat 52, ostatnio pracował na umowie zlecenia w marcu 2013r., otrzymywał wynagrodzenie prowizyjne, uzależnione od sprzedaży, zarabiał wówczas od 800,00zł do 1.200,00zł. W lipcu 2013r. pozwany zarejestrował się w PUP i pozostawał zarejestrowany bez prawa do zasiłku. Na okres od 1 kwietnia 2017r. do 31 maja 2017r. pozwany uzyskał zasiłek dla bezrobotnych w kwocie 317,00zł za każdy miesiąc (k.26, 33). Pozwany chodzi na terminy do PUP, osobiście również składa CV.

Decyzją z dnia 2 maja 2017r. przyznano pozwanemu zasiłek celowy na dofinansowanie żywności w wysokości 200,00zł (k.34), oraz decyzją z dnia 28 kwietnia 2017r. dodatek mieszkaniowy w wysokości 191,53zł miesięcznie na okres od 1 maja 2017r. do 31 października 2017r. (k.35). Pozwany do czynszu dopłaca około 200,00zł.

Na mocy orzeczenia o stopniu niepełnosprawności Miejskiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w R. (k.51), pozwany M. F. do dnia 30 listopada 2016r. był zaliczony do lekkiego stopnia niepełnosprawności z powodu niedosłuchu. Pozwany nosi aparat słuchowy. Ostatnio 3 lata temu miał refundowany aparat z PFRON-u i z MOPS-u.

Po śmierci matki pozwany odziedziczył samochód osobowy marki D. (...) o wartości 1000,00zł. Innych składników majątku nie odziedziczył. Mieszkanie w którym zamieszkuje jest wynajmowane. Mama pozwanego pozostawiła niespłacony kredyt. Część kredytu bank umorzył, a część w wysokości ponad 10.000,00zł pozwany musi spłacić.

W czasie gdy żyła matka pozwanego utrzymywali się wspólnie z jej emerytury w wysokości około 2.000,00zł. Po śmierci matki pozwany dostał ostatnie świadczenie emerytalne w wysokości 1.800,00zł i otrzymał z mojej polisy (...) 2.400,00zł, co pozwoliło pozwanemu uregulować zaległości wobec powoda.

Za energię elektryczną w zajmowanym mieszkaniu pozwany płaci około 50,00zł miesięcznie, za gaz 70,00zł miesięcznie, za telefon komórkowy płaci 60,00zł, za Internet 50,00zł, za tv kablową 50,00zł miesięcznie, ma jednak zamiar zmniejszyć swoje wydatki na komórkę i telewizję.

Oprócz alimentów w wysokości 400,00zł, od lipca 2016r. pozwany wpłaca na konto matki powoda kieszonkowe dla syna w wysokości po 40-50,00zł. Wcześniej opłacał też telefon komórkowy i abonament. Pozwany dokłada się od czasu do czasu do wydatków, kupił synowi buty zimowe, dołożył się w ubiegłym roku do zielonej szkoły, czasem daje środki na lekarstwa. W czasie kontaktów powód pozostaje w całości na utrzymaniu ojca.

Pozwany mieszka sam. Ww. utrzymuje bliższą znajomość z E. M., która ma jednak swoje mieszkanie i w nim zamieszkuje. Korzysta też ze swoich dochodów pochodzących z zatrudnienia w charakterze nauczyciela. Pomaga pozwanemu w utrzymaniu i zapewnia mu żywność.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zeznań K. F. (1), M. F., akt Sądu Okręgowego w Gliwicach o sygn. I RC 1389/10, decyzji o pomocy socjalnej przyznanej K. F. (1) i M. F., orzeczenia o stopniu niepełnosprawności małoletniego A. F., orzeczenia Poradni P. – Pedagogicznej, odpisu skróconego aktu urodzenia, zaświadczeń Powiatowego Urzędu Pracy w R., dokumentacji dotyczącej opłat i wydatków stron, kopii decyzji emerytalnej matki pozwanego, kopii orzeczenia o stopniu niepełnosprawności pozwanego oraz pozostałej dokumentacji dołączonej do akt.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie w przeważającej części.

Niezbędnym do dokonania rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie było ustalenie sytuacji materialnej stron wobec żądania K. F. (1) reprezentującej małoletniego M. F., podwyższenia kwoty alimentów do kwoty po 800,00zł miesięcznie, a więc stwierdzenie czy obecna sytuacja materialna stron kwalifikuje się do zmiany orzeczenia dotyczącego obowiązku alimentacyjnego, wynikającego z art. 138 k.r. i o.

Zgodnie z treścią art. 133 §1 k.r.i o. i art. 135 §1 k.r.i o., na obojgu rodzicach spoczywa obowiązek partycypowania w kosztach utrzymania dziecka, które nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie. Treścią obowiązku alimentacyjnego jest więc dostarczanie uprawnionemu przez zobowiązanego środków utrzymania, a w miarę potrzeby środków wychowania (art.128 k.r.i o.).

Reasumując, istotą obowiązku alimentacyjnego jest stworzenie uprawnionemu normalnych warunków bytowania odpowiadających jego wiekowi czy stanowi zdrowia.

Zgodnie z art. 138 k.r.i o., w razie zmiany stosunków, można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego.

Podwyższenie alimentów następuje wówczas, gdy zwiększeniu uległy potrzeby uprawnionego albo wzrosły możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego. Zakres obowiązku alimentacyjnego zależy z jednej strony od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, z drugiej zaś od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Pojęcia usprawiedliwionych potrzeb nie można jednoznacznie zdefiniować, ponieważ nie ma jednego stałego kryterium odniesienia. Rodzaj i rozmiar tych potrzeb jest uzależniony od cech osoby uprawnionej. Zakres obowiązku alimentacyjnego wyznaczać będą poszczególne sytuacje uprawnionego i zobowiązanego, konkretne warunki społeczno – ekonomiczne oraz cele i funkcje obowiązku alimentacyjnego (uchwała Pełnego Składu Izby Cywilnej i Administracyjnej Sądu Najwyższego z dnia 17 grudnia 1987r. CZP 91/86).

Zgodnie z utrwaloną w orzecznictwie zasadą, dzieci mają prawo do równej stopy życiowej z rodzicami i to zarówno wtedy gdy żyją z nimi wspólnie jak i wtedy gdy żyją oddzielnie. Oznacza to, że rodzice powinni zapewnić dziecku warunki materialne odpowiadające tym, w jakich żyją sami. Rodzice nie mogą uchylić się od obowiązku alimentacyjnego na tej podstawie, że wykonywanie tego obowiązku stanowiłoby dla nich nadmierny ciężar. Są obowiązani podzielić się z dzieckiem nawet najmniejszymi dochodami (wyrok SN z dnia 6 stycznia 2000r. I CKN 1077/99). Regulując kwestie zobowiązań alimentacyjnych rodziców dzieci, Sąd Najwyższy wskazał nawet na tak daleko idące zobowiązania polegające na tym, iż w szczególnych przypadkach, gdy sytuacja dziecka tego wymaga, rodzice mają obowiązek wyzbywania się posiadanego majątku bądź jego niektórych składników, aby w ten sposób podołać ciążącemu na nich obowiązkowi alimentacyjnemu (uchwała SN z dnia 17 grudnia 1987r. CZP 91/86).

Koszty utrzymania wynikają w głównej mierze z konieczności zapewnienia uprawnionemu mieszkania, wyżywienia, odzieży, leczenia czy też pielęgnacji w chorobie. Zaspokojenie potrzeb dziecka w zakresie wychowania następuje poprzez zapewnienie poza środkami materialnymi osobistej opieki, troski o rozwój fizyczny i umysłowy oraz przygotowanie go do samodzielnej egzystencji w społeczeństwie.

Ustalenia poczynione w niniejszej sprawie pozwalają stwierdzić, iż powództwo o podwyższenie alimentów jest słuszne co do zasady, jednakże nie uzasadnia podwyższenia alimentów do kwoty żądanej przez stronę powodową.

Dotychczasowa wysokość alimentów dla powoda ustalona została w 2010r., a więc niemal 7 lat, zatem już sam upływ czasu wpłynąć winien na ponowną ocenę potrzeb powoda, okoliczność zaś że jest on osobą zaliczoną do znacznego stopnia niepełnosprawności, co niewątpliwie zwiększa jego koszty utrzymania, powoduje iż powództwo o podwyższenie alimentów jest uzasadnione.

W chwili obecnej K. F. (1) nie pracuje, pobiera z opieki społecznej świadczenie dla osób które zrezygnowały z zatrudnienia w celu sprawowania opieki nad niepełnosprawnym dzieckiem. Ww. pobiera również świadczenia i zasiłki na powoda, jednakże zważywszy na stan jego zdrowia, niewątpliwie nie wystarczają one na zaspokojenie wszelkich potrzeb. Nieuzasadnioną w ocenie Sądu jest argumentacja pozwanego jakoby matka powoda w czasie jego codziennego pobytu w Ośrodku (...)-Wychowawczym w C., mogła efektywnie świadczyć pracę zawodową, albowiem powód w Ośrodku przebywa niespełna 7 godzin dziennie (wymaga każdorazowo przyprowadzenia i odebrania go z Ośrodka), ponadto z racji swojej kondycji psycho – fizycznej nie jest w stanie załatwić szeregu spraw, którymi zajmuje się jego matka. Oczywistym więc jest że w czasie pobytu powoda w Ośrodku, K. F. (1) zajmuje się sprawami bieżącymi, w tym dotyczącymi zapewnienia powodowi dostępu do odpowiedniego leczenia i rehabilitacji, co bez wątpienia nie byłoby możliwe gdyby systematycznie wykonywała pracę zawodową. Trzeba zwrócić uwagę, że poza pobytem w ośrodku matka małoletniego nie ma możliwości odpoczynku od sprawowania opieki nad synem, więc nadużyciem ze strony pozwanego jest twierdzenie, że mogłaby w tym czasie jeszcze pracować.

W przeciwieństwie do matki powoda, pozwany nie powinien mieć trudności w podjęciu zatrudnienia. Pozwany wskazywał wprawdzie na okoliczność zaliczenia go do stopnia niepełnosprawności, jednakże przedłożone przez niego orzeczenie o stopniu niepełnosprawności wydane zostało do dnia 30 listopada 2016r., nowego orzeczenia pozwany nie przedłożył, brak jest więc zatem aktualnego potwierdzenia zaliczenia go do osób niepełnosprawnych. Ponadto przedłożone orzeczenie, dokumentowało zaliczenie do lekkiego stopnia niepełnosprawności z uwagi na ubytek słuchu, który odpowiadał za obniżoną zdolność do wykonywania pracy, a nie za całkowity brak tej zdolności. Pozwany korzysta z aparatu słuchowego, który wyrównuje jego ubytek słuchu i przywraca mu możliwość słyszenia. M. F. bez wątpienia już dawno mógłby i powinien podjąć pracę zarobkową, żeby wspomagać finansowo matkę dziecka. Ostatni raz pracował aż 4 lata temu, na umowę zlecenia, co wskazuje na jego niechęć do podjęcia pracy. Nawet kiedy nie było konieczności opieki nad matką, wtedy także nie podejmował pracy.

Budzi poważne wątpliwości decyzja o spłacie długów matki w wysokości ponad 10.000,00 zł, w sytuacji kiedy w skład masy spadkowej – według twierdzeń pozwanego wchodziło tylko prawo własności samochodu, który jest wartości 1.000,00 zł.

Nadto należy zauważyć, że pozwany nie kontaktuje się z synem, nie wspiera matki w opiece nad synem, co biorąc pod uwagę niepełnosprawność syna, byłoby bardzo pożądane. Żadnych zatem osobistych starań pozwanego nie można zaliczyć na poczet obowiązku alimentacyjnego i dlatego musi on być w całości realizowany w pieniądzu.

Zatem w ocenie Sądu możliwości finansowe pozwanego są wystarczające do tego aby mógł alimentować małoletniego w zakresie 700,00zł. Możliwości zarobkowe zobowiązanego, nie mogą być zawsze utożsamiane z faktycznie osiąganymi zarobkami czy dochodami. Wskazane bowiem w art. 135 k.r.i o. możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego, rozumieć należy nie tylko zarobki i dochody rzeczywiście uzyskiwane ze swojego majątku, lecz te zarobki i te dochody, które osoba zobowiązana może i powinna uzyskiwać przy dołożeniu należytej staranności i przestrzeganiu zasad prawidłowej gospodarki oraz stosownie do swoich sił umysłowych i fizycznych. W przypadkach uzasadnionych obejmują one także wysokość zarobków, które zobowiązany jest w stanie uzyskać, lecz nie osiąga ich z przyczyn nie zasługujących na uwzględnienie. Dotyczy to sytuacji, w których osoba zobowiązana, przykładowo nie wykonuje wyuczonego i dobrze wynagradzanego zawodu, pracuje w niepełnym wymiarze czasu pracy lub pracuje dorywczo (por. uchwała Pełnego Składu Izby Cywilnej i Administracyjnej Sądu Najwyższego z dnia 17 grudnia 1987r. CZP 91/86).

Wobec powyższego nie jest też istotną okoliczność, iż obecnie pozwany jest osobą bezrobotną. Pozwany posiada atrybuty wystarczające do podjęcia zatrudnienia, a ewentualne posiadanie przez niego kolejnego orzeczenia stopniu niepełnosprawności, również rodzi określone możliwości w zakresie podjęcia zatrudnienia w odpowiednich podmiotach.

Podwyższając wartość alimentów w niniejszej sprawie Sąd miał na uwadze, iż pozwany poza wartością zasądzonych alimentów wspomagał syna (kieszonkowe, niektóre rachunki), jednakże nie może to być powodem dla którego ujawnione w sprawie okoliczności faktyczne przemawiałyby za niemożnością uwzględnienia powództwa. Powód jest osobą niemal pełnoletnią, w znacznym stopniu niepełnosprawną, co do której K. F. (1) sprawuje bieżącą i stałą opiekę (poza sobotnimi kontaktami pozwanego z synem) zatem pozwany winien w większym niż dotąd zakresie uczestniczyć przynajmniej w zabezpieczeniu mu środków utrzymania.

Okoliczność, iż pozwany przelewa na rzecz małoletniego powoda kieszonkowe jest korzystna, jednakże nie ulega wątpliwości, iż w pierwszej kolejności pozwany winien zapewnić synowi środki na utrzymanie i bieżące wydatki związane z jego potrzebami, do których kieszonkowe ewidentnie nie należy. Wreszcie w porównaniu z matką powoda, pozwany ma bez wątpienia lepsze możliwości zarobkowania, ma też więcej czasu aby pracy zawodowej się poświęcić, zatem mając na uwadze powyższe oraz potrzeby powoda, uzasadnionym było podwyższenie alimentów.

Mając na uwadze powyższe, Sąd zasądził od pozwanego M. F. na rzecz małoletniego A. F. alimenty w kwocie po 700,00zł miesięcznie począwszy od dnia 15 kwietnia 2017r. do rąk matki powoda, z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, w miejsce alimentów zasądzonych wyrokiem Sądu Okręgowego w Gliwicach z dnia 20 października 2010r. w sprawie I RC 1389/10 na kwotę po 400,00zł miesięcznie. W pozostałym zakresie Sąd powództwo oddalił jako nieuzasadnione z podanych wyżej przyczyn.

Sąd odstąpił od obciążania strony powodowej kosztami procesu, oraz nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 192,00zł tytułem zwrotu kosztów procesu oraz na mocy art. 333 §1 k.p.c. Sąd nadał wyrokowi w części zasądzającej rygor natychmiastowej wykonalności.

SSR Joanna Gwizdak

ZARZĄDZENIE

1.  Odnotować,

2.  Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pozwanemu z pouczeniem o apelacji,

3.  Akta przedłożyć z wpływem lub za 21 dni.

C., dnia 8 czerwca 2017r.,

SSR Joanna Gwizdak