Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 13 kwietnia 2017 r. w sprawie o sygn. akt: IV K 150/16 Sąd Rejonowy dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi uniewinnił oskarżonego R. G. (1) od zarzucanego mu czynu z art. 284§2 kk.

Apelację od powyższego wyroku wniósł prokurator. Skarżący przedmiotowemu wyrokowi zarzucił: błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku i wnosił o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi rejonowemu do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Złożona apelacja nie jest zasadna, a podniesione w niej zarzuty nie zasługują na uwzględnienie.

Sąd rejonowy w sposób staranny zgromadził materiał dowodowy w analizowanej sprawie. Już na tym etapie uzasadnienia należy podkreślić, że znaczny wpływ na ostateczne rozstrzygnięcie miała dokumentacja uzyskana od firmy (...) S.A. dopiero na etapie postępowania sądowego. Pozwoliła ona zweryfikować materiał dowodowy zgromadzony w toku dochodzenia – w tym zeznania świadków, którzy nie znając tej dokumentacji i nie wiedząc o jej istnieniu przedstawiali inny obraz zdarzeń.

Wbrew twierdzeniom skarżącego, analiza zgromadzonych dowodów została przeprowadzona należycie i jako ocena całości materiału dowodowego okazała się wystarczająca do dokonania niebudzących wątpliwości ustaleń faktycznych stanowiących podstawę rozstrzygnięcia w sprawie. Przekonanie sądu rejonowego o wiarygodności poszczególnych dowodów spełnia wymogi utrwalone w orzecznictwie, których podstawą jest art. 7 k.p.k., jest bowiem poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy, stanowi wyraz rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść jak i na niekorzyść oskarżonego, jest zgodne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, a nadto zostało wyczerpująco i logicznie uargumentowane w uzasadnieniu wyroku.

Zasadniczą część pisemnego uzasadnienia sąd I instancji poświęcił na analizę i ocenę zeznań świadka J. W., na które powołuje się skarżący. Wyczerpująco wskazał w jakim zakresie uznał je za wiarygodne, a w jakim nie i dlaczego. Wywody zawarte w apelacji nie są nawet w części tak wnikliwe i logiczne jak rozważania sądu i nie mogą być podstawę do wzruszenia tego rozumowania. Skarżący przedstawia jedynie swoją subiektywną i niepogłębioną wersję wydarzeń, co jest jedynie polemiką z prawidłowymi ustaleniami sądu rejonowego.

Formułując tezę o dokonaniu przez oskarżonego przestępstwa skarżący nie wskazał na czy miałby polegać jego realny zysk czy też jaką korzyść R. G. miałby z przestępstwa odnieść. Przecież w zamian za przekazane mu przez świadka W. aparaty telefoniczne przekazał jej inne o ekwiwalentnej wartości.

Oczywiście sposób postępowania oskarżonego jako przedstawiciela firmy (...), dopełnianie przez niego formalności mogą być oceniane różnie, ale nie to jest przedmiotem niniejszego postępowania karnego. Symptomatyczne jest to, że sam oskarżyciel posiłkowy, który miałby być realnie pokrzywdzony, w analizowanej sprawie nie zaskarżył wyroku uniewinniającego.

Reasumując, sąd rejonowy nie dopuścił się błędu w ustaleniach faktycznych i trafnie oceniając zgromadzone dowody wydał prawidłowe rozstrzygnięcie.

Choć nie jest to przedmiotem zarzutów apelacyjnych, należy podkreślić, że na całkowitą akceptację zasługują także rozważania sądu rejonowego dotyczące niemożności przypisania oskarżonemu przestępstwa oszustwa.

Z uwagi na powyższe, Sąd Okręgowy utrzymał w mocy zaskarżony wyrok, obciążając kosztami postępowania odwoławczego Skarb Państwa.