Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 grudnia 2017 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Małgorzata Jarząbek

Protokolant: Paulina Filipkowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 grudnia 2017 r. w Warszawie

sprawy B. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania B. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W.

z dnia 6 września 2016 r. znak: (...)

oddala odwołanie.

UZASADNIENIE

B. B. w dniu 22 września 2016 r. wniosła odwołanie za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. do Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie od decyzji ww. organu rentowego z dnia 6 września 2016 r., znak: (...). Odwołująca wniosła o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez przyznanie jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Niezrozumiałym dla ubezpieczonej pozostawała okoliczność, zgodnie z którą nie udowodniła co najmniej 5 lat okresów składkowych i nieskładkowych w dziesięcioleciu przez dniem złożenia wniosku.
W ocenie odwołującej stan jej zdrowia wyklucza możliwość podjęcia przez nią pracy zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami ( k. 2-3 a. s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.
w odpowiedzi na odwołanie z dnia 10 października 2016 r. wniósł o jego oddalenie na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. Organ rentowy wskazał, że orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 29 lipca 2016 r. odwołująca została uznana za zdolną do pracy oraz, że w dziesięcioleciu poprzedzającym złożenie wniosku o rentę udowodniła ona jedynie 3 lata, 8 miesięcy i 3 dni okresów składkowych i nieskładkowych. W związku z tym Oddział odmówił ubezpieczonej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy ( k. 5 a. s.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

B. B. w dniu 2 maja 2016 r. złożyła wniosek
do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. o rentę
z tytułu niezdolności do pracy ( k. 1 a. r., tom IV).

Zgodnie ze świadectwem pracy z dnia 30 czerwca 2009 r., odwołująca była zatrudniona w (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. w okresie od dnia 1 maja 1993 r. do dnia 30 czerwca 2009 r. ( k. 7 a. r., tom II).

W okresie od dnia 7 lipca 2009 r. do dnia 5 kwietnia 2010 r. odwołująca była zarejestrowana w Urzędzie Pracy (...) W. jako bezrobotna
oraz pobierała z tego tytułu zasiłek od dnia 15 lipca 2009 r. do dnia 14 stycznia 2010r. ( zaświadczenie z dnia 12 kwietnia 2010 r.. k. 11 a. r., tom II).

Odwołująca orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z dnia 1 lipca 2016 r. została uznana za zdolną do pracy ( k. 15 a. r., tom IV).

W związku ze sprzeciwem odwołującej z dnia 14 lipca 2016 r., sprawa została skierowana do Komisji Lekarskiej ZUS, która orzeczeniem z dnia 29 lipca 2016 r. również uznała odwołującą za osobę zdolną do pracy ( k. 17 a. r., tom IV i k. 68 dok. lek.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych na podstawie własnych ustaleń wydał zaskarżoną decyzję z dnia 6 września 2016 r., znak: (...), zgodnie z którą odmówił odwołującej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ nie spełniła ona przesłanek mieszczących się w dyspozycji art. 57 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Organ rentowy stwierdził, że zdaniem Komisji Lekarskiej ZUS ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy oraz, że nie udowodniła ona wymaganych łącznie co najmniej 5 lat okresów składkowych i nieskładkowych
w dziesięcioleciu przed dniem złożenia wniosku. W ocenie Oddziału odwołująca udokumentowała w okresie od dnia 2 maja 2006 r. do dnia 1 maja 2016 r. staż pracy w wymiarze 3 lat, 8 miesięcy i 3 dni ( k. 19 a. r., tom IV).

Rozpoznając odwołanie ubezpieczonej od decyzji organu rentowego Sąd na podstawie opinii biegłych sądowych ustalił, że u odwołującej rozpoznano:

- w zakresie neurologicznym niewielkie cechy miażdżycy naczyń mózgowych. Ubezpieczona nie leczyła się kiedykolwiek neurologicznie
i nie miała objawów uszkodzenia układu nerwowego. Obraz kliniczny może odpowiadać przeciążeniowym bólom kręgosłupa z niewielkim zespołem korzeniowym z odcinka lędźwiowego, co nie powoduje u odwołującej niezdolności do pracy z przyczyn neurologicznych, a jedynie ogranicza możliwość ciężkiej pracy fizycznej ( k. 21-22 a. s.);

- w zakresie ortopedycznym stan po złamaniu szyjki kości ramiennej lewej po leczeniu operacyjnym ze zmianami zwyrodnieniowymi stawu barkowo-obojczykowego i ramienno-łopatkowego ze znacznym ograniczeniem zakresów ruchomości lewego stawu barkowego, osteoporozę oraz podejrzenie osteoporotycznego złamania trzonu kręgu Th7. Stwierdzona pourazowa dysfunkcja lewego stawu barkowego z całą pewnością uniemożliwia wykonanie nawet lżejszych prac fizycznych. Zakresy ruchomości lewego stawu barkowego mogą poprawić się po ewentualnym usunięciu materiału zespalającego z lewej kości ramiennej. Ubezpieczona kwalifikuje się do przyznania jej renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia złożenia wniosku do dnia 30 kwietnia 2019 r. ( k. 37 a. s.);

- ponownie w zakresie ortopedycznym stan po złamaniu szyjki kości ramiennej lewej po leczeniu operacyjnym ze znacznym upośledzeniem sprawności, stan po złamaniu TH7 w przebiegu osteoporozy, osteoporozę oraz bóle kręgosłupa lędźwiowego w przebiegu dyskopatii. Ubezpieczona jest częściowo niezdolna do pracy od dnia złamania szyjki kości ramiennej lewej w dacie 2 kwietnia 2011 r. do dnia 30 kwietnia 2019 r. Powodem niezdolności do pracy ubezpieczonej jest znaczna dysfunkcja barku lewego u osoby wykonującej pracę wymagającą sprawności obu rąk. Odwołująca jest również częściowo niezdolna do pracy, albowiem wykonywała pracę wymagającą sprawności obu rąk oraz dźwigania ( k. 56-58 a. s.).

Na podstawie opinii łącznej biegłych sądowych M. G. i K. K. ponownie rozpoznano u odwołującej w zakresie ortopedycznym stan po złamaniu szyjki kości ramiennej lewej, po leczeniu operacyjnym ze zmianami zwyrodnieniowymi, ze znacznym upośledzeniem sprawności, stan po złamaniu TH7 w przebiegu osteoporozy, osteoporozę oraz bóle kręgosłupa lędźwiowego w przebiegu dyskopatii. Ubezpieczona jest częściowo niezdolna do pracy od daty złożenia wniosku do dnia 30 kwietnia 2019 r. Powodem niezdolności
do pracy są zmiany w obrębie i dysfunkcja w obrębie barku lewego spowodowane przebytym złamaniem w dniu 2 kwietnia 2011 r. Znaczna dysfunkcja barku lewego występuje u osoby wykonującej pracę wymagającą sprawności obu rąk oraz podnoszenia i noszenia ciężarów. Również lekarz konsultant ortopeda w organie rentowym potwierdził znaczne ograniczenie zakresu ruchów czynnych barku lewego i cechy barku zamrożonego stwierdzając jednocześnie wskazania do przekwalifikowania. Ubezpieczona mogłaby wykonywać jedynie prace lekkie i niewymagające dźwigania ( k. 85 a. s.).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty zgromadzone w aktach sprawy, w tym aktach rentowych ubezpieczonej. Autentyczność zgromadzonych dokumentów nie była kwestionowana przez żadną ze stron, dlatego Sąd uznał je za pełnowartościowy materiał dowodowy. W ocenie Sądu, opinie biegłych sądowych lekarzy specjalistów są wiarygodnym dowodem w sprawie, gdyż wydane zostały w oparciu o obiektywne wyniki badań odwołującej. Lekarze są specjalistami w swoich dziedzinach posiadającymi bogatą wiedzę medyczną oraz wieloletnie doświadczenie zawodowe. Zdaniem Sądu, opinie powołanych
w sprawie biegłych nie pozostawiają żadnych wątpliwości co do dokładnego określenia stanu zdrowia wnioskodawczyni. Sąd ustalił, że w niniejszej sprawie najwyższy walor dowodowy ma opinia łączna biegłych sądowych z zakresu ortopedii. Biegli zbieżnie wskazali, że ubezpieczona jest częściowo niezdolna do pracy od dnia złożenia wniosku w dniu 2 maja 2016 r. do dnia 30 kwietnia 2019 r. Odwołująca nie wnosiła o wydanie opinii uzupełniającej albo o dopuszczenie dowodu z opinii innych biegłych sądowych, a zatem treść opinii łącznej tak, jak i wnioski z niej wynikające Sąd uznał za własne jako dające podstawę do wydania rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

Sąd zważył co następuje:

Odwołanie B. B. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych(...) Odział w W. z dnia 6 września 2016 r., znak: (...) jest niezasadne i podlega oddaleniu.

W myśl art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz. U. z 2016 r., poz. 887 z późn. zm.) zwanej dalej ,,ustawą’’, renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w okresach składkowych wymienionych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Zgodnie z art. 58 ust. 1 pkt 5 ustawy, warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego, w myśl art. 57 ust. 1 pkt 2 ustawy, uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony osiągnął okres składkowy i nieskładkowy wynoszący łącznie co najmniej 5 lat - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat.

W niniejszej sprawie, na gruncie spornej decyzji organ rentowy podnosił, że ubezpieczona nie spełniła naczelnych przesłanek wynikających z art. 58 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, a mianowicie nie jest niezdolna do pracy oraz nie udowodniła okresu składkowego i nieskładkowego wynoszącego łącznie co najmniej 5 lat w ostatnim dziesięcioleciu przed złożeniem wniosku o rentę z tytułu niezdolności do pracy.

Sąd Okręgowy dysponując zgromadzonym materiałem dowodowym w postępowaniu wyjaśniającym, dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych celem ustalenia, czy odwołująca jest niezdolna do pracy ze szczególnym wskazaniem daty powstania tej niezdolności. Zdaniem Sądu, treść oraz wnioski wynikające ze wszystkich zgromadzonych w sprawie opinii sporządzonych przez biegłych sądowych, którzy są wieloletnimi specjalistami w zakresie swoich dziedzin, są rzetelne, logiczne i prawidłowe. Istotnym jest, że strony, a w szczególności odwołująca nie wnosiła uwag do opinii biegłych sądowych. W związku
z tym Sąd uznał je za mające wysoki walor dowodowy. Sąd doszedł
do przekonania, że najistotniejsze w sprawie schorzenia dotyczące ubezpieczonej leżały po stronie ortopedycznej. Zatem Sąd uznał opinię łączną biegłych sporządzoną przez lekarzy ortopedów M. G. i K. K. za odnoszącą się w pełnym zakresie do możliwości podjęcia pracy przez ubezpieczoną. Sąd doszedł do przekonania, że odwołująca jest częściowo niezdolna do pracy od dnia 2 maja 2016 r., czym jednocześnie wypełniła przesłankę do uzyskania renty zawartą w dyspozycji art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy. Jednakże
na podstawie poglądu Sądu Apelacyjnego, który został w całości zaaprobowany, iż ,,zgodnie z art. 58 ust. 1 pkt 5 ustawy warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego, w myśl art. 57 ust. 1 pkt 2, uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony osiągnął okres składkowy i nieskładkowy wynoszący łącznie co najmniej 5 lat - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat. Okres ten w myśl ust. 2 powinien przypadać w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy. Art. 58 ust. 4 stanowi natomiast, że ust. 2 nie stosuje się
do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy, o którym mowa
w art. 6, wynoszący co najmniej 30 lat dla mężczyzny, który jest całkowicie niezdolny do pracy. Ponieważ warunki te muszą być spełnione łącznie, niespełnienie jednego z nich uzasadnia odmowę prawa do renty.’’ ( wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 5 sierpnia 2015 r., sygn. akt III AUa 432/15)

Przekładając obowiązujący stan prawny na grunt niniejszej sprawy Sąd zważył, że odwołująca oprócz spełnienia przesłanki niezdolności do pracy, miała obowiązek udowodnić, że posiada wymagany prawem 5-letni okres składkowy i nieskładkowy liczony w dziesięcioleciu przed dniem złożenia wniosku o świadczenie. Z niekwestionowanego stanu faktycznego wynika, że ubezpieczona wystąpiła z wnioskiem do organu rentowego o przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w dniu 2 maja 2016 r. Zatem w sposób prawidłowy organ rentowy wyliczył ubezpieczonej staż pracy w okresie od dnia 2 maja 2006 r. do dnia 1 maja 2016 r. Sąd zważył, że ubezpieczona udowodniła staż pracy wynoszący jedynie 3 lata, 8 miesięcy i 3 dni. Zatem odwołująca nie spełniła przesłanki zawartej w art. 57 ust. 1 pkt 2 uprawniającej do pobierania renty z tytułu niezdolności do pracy. Sąd zważył, że odwołująca powinna legitymować się co najmniej 5-letnim okresem składkowym i nieskładkowym liczonym w dziesięcioleciu na dzień złożenia wniosku w dniu 2 maja 2016 r., ponieważ jej niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 roku życia. Z ustalonego stanu faktycznego wynika bowiem, że w spornym okresie czasu odwołująca była zatrudniona w (...)Sp. z o.o.
z siedzibą w W. do dnia 30 czerwca 2009 r., a ponadto jako bezrobotna pobierała zasiłek z Urzędu Pracy (...) W. od dnia15 lipca 2009 r. do dnia 14 stycznia 2010 r. W związku z tym ubezpieczona nie udowodniła, aby legitymowała się 5-letnim wymiarem okresów składkowych i nieskładkowych w okresie od dnia 2 maja 2006 r. do dnia 1 maja 2016 r. co powoduje, że nie spełnia warunków z art. 57 ust. 1 pkt 2 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Z tych przyczyn Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł, jak w sentencji.

Zarządzenie: (...)