Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 01 lutego 2018 r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Łukasz Rybus

Protokolant Aleksandra Sobótka
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 01 lutego 2018 r. w K.

sprawy z powództwa A. P.

przeciwko (...) Spółka Akcyjna w Ł.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna w Ł. na rzecz powoda A. P. kwotę 8.042,80 (osiem tysięcy czterdzieści dwa 80/100) złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 13 stycznia 2017 r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3.220 (trzy tysiące dwieście dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu;

III.  nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w K. kwotę 17,90 (siedemnaście 90/100) złotych tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

SSR Łukasz Rybus

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym 27.03.2017 r. powód A. P. wystąpił o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego (...) Spółka Akcyjna w Ł. kwoty 8.042,80 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 13.01.2017 r. do dnia zapłaty, a także kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu swojego żądania podniósł, że doszło do zdarzenia komunikacyjnego, na skutek którego uszkodzony został samochód powoda marki (...) nr rej. (...). Sprawca szkody był ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej u pozwanego ubezpieczyciela. Pozwany przyznał powodowi odszkodowanie w kwocie 7.784,35 zł, co pokryło jedynie część szkody, albowiem niezależny rzeczoznawca oszacował szkodę na 16.270 zł. Pozwany dokonał dopłaty na rzecz powoda 442,85 zł.

Pozwany (...) Spółka Akcyjna w Ł. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu swojego stanowiska pozwany nie negował, że w dacie zdarzenia ubezpieczał w zakresie odpowiedzialności cywilnej sprawcę kolizji, przyznał również, że wypłacił dotychczas z tego tytułu wskazaną w pozwie kwotę. Argumentował, że wypłacone powodowi odszkodowanie obejmuje uzasadnione koszty naprawy, a dalsze roszczenia powoda są bezpodstawne.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 07.11.2016 r. doszło do kolizji drogowej, w której uszkodzony został samochód powoda marki (...) nr rej. (...). Sprawca kolizji ubezpieczony był od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanym (...) S.A. w Ł.. Pozwany po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego przyznał i wypłacił powodowi odszkodowanie w wysokości 8.227,20 zł.

(dowód: bezsporne)

Koszt naprawy uszkodzeń w pojeździe powoda, powstałych na skutek zdarzenia z dnia 07.11.2016 r., wynosi 25.172,15 zł brutto. Powód dokonał naprawy pojazdu za kwotę 20.012,10 zł.

(dowód: opinia biegłego sądowego A. O. k.134-151; faktura – k.38 )

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo było zasadne w całości.

Sąd ustalił stan faktyczny w oparciu o dokumenty zgromadzone w aktach niniejszej sprawy, w tym w aktach szkody pozwanego, albowiem nie zostały one zakwestionowane przez żadną ze stron i nie budziły wątpliwości. Ponadto Sąd uwzględnił opinię biegłego sądowego A. O. (2), uznając ją za fachową, jasną i pełną.

W przedmiotowej sprawie poza sporem pozostawał fakt, iż samochód powoda uległ uszkodzeniu w wyniku zdarzenia, do którego doszło w dniu 07.11.2016 r. Bezspornym było również to, iż odpowiedzialność gwarancyjną w zakresie odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody ponosi pozwany.

Podstawę odpowiedzialności pozwanego stanowią przepisy art. 805 § 1 kc w zw. z art. 822 kc. Stosownie do treści art. 805 § 1 kc ubezpieczyciel przez umowę ubezpieczenia zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Zgodnie z treścią art. 822 § 1 kc przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela (§ 4).

Jak stanowi art. 361 § 1 i § 2 kc, zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Zgodnie z art. 363 § 1 kc, naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu.

Dla ustalenia wielkości odszkodowania bez znaczenia pozostaje okoliczność, czy poszkodowany naprawił lub zaniechał naprawy pojazdu. Zgodnie z ugruntowanym poglądem orzecznictwa, wyrażonym w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7 sierpnia 2003 r. w sprawie IV CKN 387/01, szkoda powstaje zwykle w chwili wypadku komunikacyjnego i podlega naprawieniu według zasad określonych w art. 363 § 2 kc. Obowiązek naprawienia szkody przez wypłatę odpowiedniej sumy pieniężnej powstaje z chwilą wyrządzenia szkody i nie jest uzależniony od tego, czy poszkodowany dokonał naprawy rzeczy i czy w ogóle zamierza ją naprawiać.

Wobec faktu, iż pozwany uznał co do zasady swoją odpowiedzialność, Sąd skoncentrował swoje rozważania na kwestii będącej przedmiotem sporu między stronami, czyli na wysokości odszkodowania należnego powodowi w związku z powstałymi w jego samochodzie uszkodzeniami.

Zgodnie z treścią art. 6 kc, ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. To na powodzie spoczywał więc obowiązek udowodnienia, iż na skutek zdarzenia komunikacyjnego faktycznie poniósł on szkodę w rozmiarze większym, aniżeli odszkodowanie wypłacone mu dotychczas.

Z uwagi na rozbieżność stanowisk stron w zakresie kosztów naprawy, a co za tym idzie wysokości należnego odszkodowania, Sąd odwołał się do wiadomości specjalnych biegłego z zakresu techniki samochodowej A. O. (2).

Biegły przedstawił 2 warianty wyceny kosztów naprawy pojazdu powoda. Zgodnie z opinią biegłego koszt naprawy uszkodzeń w pojeździe powoda w warsztacie autoryzowanym przy stawce za roboczogodzinę bez podpisanej umowy z firmą wynosi 25.172,15 zł brutto. Podkreślić trzeba, że opinia biegłego nie była kwestionowana przez strony, a w ocenie Sądu nie budzi ona wątpliwość, gdyż została sporządzona rzetelnie. W konsekwencji należało więc przyjąć, że skoro powód nie posiadał umowy z warsztatem autoryzowanym, która umożliwiałaby mu naprawę po preferencyjnej stawce za roboczogodzinę, wysokość należnego odszkodowania wynosi 25.172,15 zł brutto.

W tych warunkach, wobec wypłacenia powodowi uprzednio kwoty 8.227,20 zł tytułem odszkodowania, oraz poniesienia przez powoda faktycznych kosztów naprawy w wysokości 20.012,10 zł, należało zasądzić od pozwanego na rzecz powoda całą dochodzoną z tego tytułu kwotę 8.042,80 zł.

Sąd zasądził odsetki zgodnie z żądaniem powoda wyrażonym w pozwie uznając, iż roszczenie powoda było w tym czasie już wymagalne. Pozwany został bowiem skutecznie wezwany do zapłaty najpóźniej 01.12.2017 r. (k.36). Sąd miał na uwadze treść przepisu art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (t.j. Dz. U. 2013.392 ze zm.), zgodnie z którym zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 kpc. Powód poniósł uzasadnione koszty w łącznej wysokości 3.220 zł (koszty zastępstwa procesowego – 1.800 zł, opłata od pełnomocnictwa – 17 zł, opłata od pozwu – 403 zł, wykorzystana zaliczka – 1.000 zł).

O nieuiszczonych kosztach sądowych obejmujących wynagrodzenie biegłego orzeczono na podstawie art. 98 kpc w zw. z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398 z późn. zm.), jak w pkt III wyroku