Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 20.04.2017r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w V Wydziale Gospodarczym w składzie:

Przewodniczący: SSR Robert Roliński

Protokolant: Paulina Frelicka

po rozpoznaniu w dniu 06.04. 2017r. w Kaliszu

na rozprawie sprawy

z powództwa: T. O.

przeciwko: R. K.

1.  zasądza od pozwanego R. K. na rzecz powoda T. O. kwotę 21 697,20zł (dwadzieścia tysięcy sześćset dziewięćdziesiąt siedem złotych dwadzieścia groszy) wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwot:

- 3 431,70 zł od dnia 31.10.2015r. do dnia zapłaty; przy czym za okres od dnia 01 stycznia 2016 r. w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie.

- 17 466,00 zł od dnia 08.11.2015r. do dnia zapłaty, przy czym za okres od dnia 01 stycznia 2016 r. w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie.

- 799,50 zł od dnia 08.11.2015r do dnia zapłaty przy czym za okres od dnia 01 stycznia 2016 r. w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie.

2. zasądza od pozwanego R. K. na rzecz powoda T. O. kwotę 5 902 zł (pięć tysięcy dziewięćset dwa złote ) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 4 817 zł (cztery tysiące osiemset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 22 lipca 2016r. powód T. O. wniósł o zasądzenie od pozwanego R. K. kwoty 21.697,20 zł. wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwoty 3.431,70 zł. od dnia 31.10.2015r do dnia zapłaty przy czym za okres od dnia 01.01.2016r. w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie, od kwoty 17.466 zł. od dnia 08.11.2015r do dnia zapłaty przy czym za okres od dnia 01.01.2016r. w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie i od kwoty 799,50 zł. od dnia 08.11.2015r do dnia zapłaty przy czym za okres od dnia 01.01.2016r. w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie. Ponadto powód wniósł o zasądzenie od pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.

W uzasadnieniu pozwu pełnomocnik powoda podniósł, że powód na podstawie zawartej umowy z pozwanym dostarczył pozwanemu beton ora została wykonana usługa sprzętowa. W związku z wykonaniem przedmiotowej umowy powód wystawił pozwanemu faktury VAT na łączną kwotę 21.697,20 zł. Pozwany odebrał towar i nie uregulował należności wobec powoda. Nie uczynił tego również pomimo wezwania do zapłaty. Natomiast pozwany oświadczył, iż poniósł szkodę na skutek rzekomo złej jakości towaru i w związku z tym odmawia zapłaty. Z tym stanowiskiem pozwanego powód się nie zgadza bowiem pozwany nie kwestionował jakości betonu od dnia jego otrzymania, co miało miejsce w miesiącach wrześniu i październiku 2015r., a zaczął kwestionować tą jakość po otrzymaniu wezwania do zapłaty z dnia 21.12.2015r. Ponadto podał, iż powód tylko sprzedał beton, a nie był odpowiedzialny za sposób jego zastosowania czy jakość wykonanych z jego użyciem prac.

(pozew k. 2-5 akt)

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym w dniu 21 września 2016r. Sąd Rejonowy w Kaliszu V Wydział Gospodarczy w osobie Starszego Referendarza Sądowego, w sprawie o sygn. akt V GNc 2767/16, orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty, który został nadany w urzędzie pocztowym w dniu 29.09.2016r. pozwany zaskarżył nakaz zapłaty w całości, wniósł o oddalenie powództwa w całości podnosząc zarzut wadliwości dostarczonego towaru, którego jakość nie odpowiadała normom podawanym przez powoda. Ponadto pozwany wniósł o zasądzenie od powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu sprzeciwu pełnomocnik pozwanego podniósł, że pozwany w trakcie wykonywania nawierzchni drogi ulicy (...) w O. zamówił od powoda beton, który jak się później okazało był złej jakości. W związku z tym pozwany wykonując wspomnianą wyżej nawierzchnię drogi zmuszony został do wykonania części prac ponownie oraz poniósł kary umowne za opóźnienie w realizacji prac.

(sprzeciw od nakazu zapłaty k. 64-67 akt)

W odpowiedzi na sprzeciw od nakazu zapłaty pełnomocnik powoda podtrzymał swoje stanowisko w sprawie, wskazując, że zaprzecza twierdzeniom pozwanej jakoby beton dostarczony przez powoda był złej jakości. Wskazując, iż powód zawarł umowę na sprzedaż betonu i jego dostarczenie przez co nigdy nie odpowiadał za sposób jego wykorzystania (rozprowadzenia, zagęszczenia), zabezpieczenia do czasu wykorzystania, sposobu jego wylania czy ułożenia, a także za pielęgnacje (polewanie) już wylanego betonu.

(odpowiedz na sprzeciw od nakazu zapłaty k. 77-80 akt)

Sąd poczynił następujące ustalenia faktyczne:

Powód T. O. jest wpisany do ewidencji podmiotów prowadzących działalność gospodarczą.

(dowód: informacja z (...) k. 33-34 akt)

Pozwany R. K. jest wpisany do ewidencji podmiotów prowadzących działalność gospodarczą.

(dowód: informacja z (...) k.35 akt)

W dniach 30.09.2015r. i 08.10.2015r. pozwany zakupił od powoda beton B 10, B 15 i RM 1.5 wraz z usługą sprzętową. W związku z powyższym powód wystawił pozwanemu faktury VAT: nr (...) na kwotę 10.252,05 zł. z terminem płatności na dzień 30.10.2015r., nr (...) na kwotę 799,50 zł. z terminem płatności na dzień 07.11.2015r. oraz nr (...) na kwotę 17.466 zł. Faktury te zostały zaksięgowane przez pozwanego w całości. Towar został dostarczony pozwanemu. Wraz z towarem dostarczono pozwanemu dokumenty dostawy, na których widnieje deklaracja zgodności.

(dowód: faktury VAT k. 9,17 i 19 akt;

dokumentacja księgowa pozwanego k. 95-128 akt;

dokumenty dostawy k. 10-16; 18; 20-32 akt)

Mieszanka betonowa dostarczona pozwanemu była badana w momencie wytwarzania.

(dowód: zeznania świadka Z. T. e-protokół z dnia 16.01.2017r. 00:40:17 min)

Dostarczony przez powoda towar był tzw. suchym betonem. (...) przed wylaniem był wysypywany, zagęszczany i polewany wodą, te czynności wykonywali pracownicy pozwanego. (...) wylewała firma pozwanego. Pozwany nie pobierał próbek do analizy suchego betonu przywożonego przez powoda. Próbki do badania zostały pobrane po zabetonowaniu.

(dowód: zeznania świadka K. K. e-protokół z dnia 16.01.2017r. 00:29:33 min;

zeznania świadka J. H. e-protokół z dnia 06.04.2017r. 00:05:50, 00:17:57

min)

Po ułożeniu 500 m betonu i krawężników wykonano badanie podbudowy. (...) nie miał właściwości betonu B-10.

(dowód: zeznania świadka K. K. e-protokół z dnia 16.01.2017r. 00:10:30 min;

zeznania świadka J. B. e-protokół z dnia 06.04.2017r. 00:24:43 min;

świadectwo badania k. 176,177 akt)

(...) poddany badaniu w części nie spełniał wymogów betony B-10. Przyczyną niewłaściwej jakości betonu mogła być zła jakość samego betonu, zła pielęgnacja betonu, nieprawidłowe wbudowanie i zagęszczenie, za późne wbudowanie. (...) aby mógł zachować swoje właściwości powinien być prawidłowo zagęszczony oraz prawidłowo polewany wodą, co zależy od temperatury otoczenia. Rozbieżności w zakresie jakości betonu są normalne jeśli beton był słabo zagęszczony. Suchość betonu nie świadczy o jego jakości.

(dowód: zeznania świadka J. B. e-protokół z dnia 06.04.2017r. 00:31:01 min)

W dniu 23.10.2015r. pozwany zwrócił się do powoda o prolongatę terminu płatności za wystawione faktury na towar o 15 dni , z uwagi na przedłużający się odbiór końcowy robót na budowie O., ul. (...). W dniu 20.11.2015r. pozwany został obciążony karą umowną w kwocie 125.045,24 zł. przez Miasto i Gminę O. w związku z niewywiązaniem się z umowy.

(dowód: pismo k. 81 akt;

nota obciążeniowa k. 82,83 akt)

W dniu 21.12.2015r. pełnomocnik powoda wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 21.697,20 zł. wraz z odsetkami ustawowymi w terminie 3 dni.

(dowód: wezwanie do zapłaty wraz z potwierdzeniem nadania k. 36,37 akt)

W piśmie z dnia 22.12.2015r. pełnomocnik pozwanego poinformował powoda, iż na skutek cesji większość zamówionego betonu została zapłacona. Natomiast co do pozostałej części, wobec złej jakości towaru potwierdzonej badaniami strona pozwana nie uregulowała należności bowiem w związku ze złą jakością betonu pozwany miał opóźnienia w realizowaniu prac, co wiązało się z koniecznością zapłacenia kar za opóźnienia. Jednocześnie pełnomocnik pozwanego zadeklarował chęć ugodowego zakończenia sporu. W odpowiedzi pełnomocnik powoda, potwierdził chęć powoda takiego zakończenia sporu, przy czym wskazał, iż powód domaga się zapłaty należności głównej wskazując, iż dostarczony przez powoda towar był dobrej jakości potwierdzonej protokołami badań mieszanki betonowej.

(dowód: pismo k. 38, 40 akt;

protokoły badania mieszanki betonowej k. 42-45 akt)

W związku z brakiem odpowiedzi pozwanego na pismo powoda z dnia 30.12.2015r. powód ponownie wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 21.697,20 zł. w terminie do dnia 23.03.2016r.

(dowód: pismo k. 46 wraz z potwierdzeniem nadania k. 47 akt)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego w postaci dokumentów, których prawdziwości żadna ze stron nie kwestionowała. Ponadto sąd ustalił powyższy stan faktyczny w oparciu o zeznania świadków Z. T., J. H., J. B., które w sposób logiczny, spójny i rzeczowy uzupełniły materiał dowodowy oparty na dokumentach. Ponadto Sąd poczynił ustalenia faktyczne na podstawie zeznań świadka K. K., jednakże tylko w części w jakiej są one zgodne z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym.

Sąd natomiast czyniąc ustalenia faktyczne nie oparł się na zeznaniach tego świadka w pozostałym zakresie uznając je ze względu na ich treść jako pozbawione waloru dowodowego. Powyższej oceny zeznań tego świadka sąd dokonał w oparciu o treść art. 233§1 k.p.c. mając na uwadze, że świadek ten pomimo, że jak zeznał „ja de facto zajmowałem się budową” zasłaniał się niepamięcią m.in. świadek nie pamiętał, w jakich miesiącach były prowadzone prace, nie pamiętał kiedy były zgłaszane przez inwestora pierwsze zastrzeżenia co do jakości betonu, nie pamiętał kiedy pozwany otrzymał wezwanie do zapłaty zaległych faktur. Nie wiedział, czy po przedłożeniu wyników badań betonu pozwany kontaktował się w tej sprawie z powodem. Z kolei Sąd uznał za niewiarygodne twierdzenia tego świadka, że komisja stwierdziła, iż niezależenie czy beton był polewany nie miał swoich właściwości bowiem nie znajdują one potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym. Ponadto świadek ten jest ojcem pozwanego, który co wynika z treści jego zeznań de facto zajmował się budową, a zatem jest osobiście zaangażowany w sprawę i w związku z tym jest zainteresowany jej wynikiem.

Czyniąc ustalenia faktyczne Sąd pominął dokumenty znajdujące się na k. 84,85,86,87,139-152,157 akt jako nie pozostające w bezpośrednim związku z przedmiotem sporu.

Sąd oddalił wniosek pozwanego o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego bowiem ze względu na okoliczności na które ten dowód miałby być przeprowadzony uznał, że przeprowadzenie tego dowodu w związku z poczynionymi ustaleniami faktycznymi jest bezprzedmiotowe bowiem jak wynika to z zeznań zawnioskowanego przez pozwanego świadka J. B., która wykonywała badania betonu, przyczyn złej jakości betonu mogło być wiele m.in. „zła jakość samego betonu, zła pielęgnacja betonu, nieprawidłowe wbudowanie i zagęszczenie, za późne wbudowanie”. Ponadto świadek ten zeznał, że „beton, aby mógł zachować swoje właściwości powinien być prawidłowo zagęszczony oraz prawidłowo polewany wodą, co zależy od temperatury otoczenia. Rozbieżności w zakresie jakości betonu są normalne jeśli beton był słabo zagęszczony. Suchość betonu nie świadczy o jego jakości”.

Wobec powyższego zbadanie wbudowanej próbki betonu nie pozwoli na udzielenie jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, czy tzw. suchy beton dostarczony przez powoda odbiegał od norm jakościowych przewidzianych dla betonu B-10.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie, co do zasady i co do wysokości.

Bezsporny w sprawie jest fakt, że ramach współpracy handlowej pozwany pozostawał i pozostaje z powodem w stałych stosunkach gospodarczych (pozwany nadal kupuje beton od powoda). W ramach tej współpracy pozwany kupował od powoda tzw. suchy beton, który był dowożony przez powoda na wskazane przez pozwanego miejsce. Za część faktur pozwany zapłacił przelewając na powoda przysługującą mu wierzytelność wobec podmiotu trzeciego. Natomiast za sporne faktury pozwany odmówił zapłaty wskazując, że dostarczony towar był złej jakości.

Zatem w świetle zgromadzonego materiału dowodowego należy uznać, że strony przedmiotowego sporu łączyła umowa kupna – sprzedaży powiązana ze świadczoną przez powoda usługą sprzętową. Zgodnie z art. 535 § 1 k.c. przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzecz i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Przy umowach sprzedaży stosunek zobowiązaniowy łączący strony jest ściśle zindywidualizowany. Z samej istoty umowy sprzedaży wynika, iż opiera się na stosunku wzajemnych świadczeń wierzyciela oraz dłużnika. Świadczenie jest wzajemne, gdy spełnienie świadczenia przez jedną ze stron rodzi określony obowiązek po drugiej stronie stosunku zobowiązaniowego (W.Katner „umowne przeniesienie własności ruchomości w prawie polskim”, Warszawa 1992r., str 51-55). Powód zgodnie z zawartą umową sprzedaży zobowiązał się sprzedać pozwanemu tzw. suchy beton o określonych właściwościach, co też uczynił wydając i przenosząc własność tego towaru na pozwanego. Zatem powód jako strona sprzedająca wykonał ciążący na nim obowiązek wynikający z zawartej umowy. Z kolei udowodnienie faktu zawarcia umowy, jej treści i jej wykonania poprzez dostarczenie towaru pozwanemu przesądza o wypełnieniu obowiązku udowodnienia przez powoda faktu, którego ciężar udowodnienia spoczywał na nim. Odmiennie przedstawia się sytuacja związana z wykonaniem ciążącego na pozwanym obowiązku odebrania rzeczy i zapłaty ceny. Otóż pozwany wykonał spoczywający na nim obowiązek w sposób połowiczny co oznacza, że jakkolwiek odebrał przedmiot umowy to nie zapłaciła umówionej ceny. Pozwany nie kwestionując faktu dostarczenia towaru oraz jego ceny odmawiając zapłaty za towar podniósł zarzut wadliwości dostarczonego towaru, którego jakość nie odpowiadała normom podawanym przez powoda.

Odnosząc się do podniesionego przez pozwanego zarzutu wskazać należy, iż w ocenie Sądu jest on bezpodstawny i nie znajduje potwierdzenia w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. Zgłoszony zarzut zmierza do wykazania winy po stronie powodowej, której podstawę pozwany upatruje w nienależytym wykonaniu zobowiązania przez powoda polegającym na dostarczeniu towaru złej jakości.

Zgodnie z art. 471 k.c. dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Do przesłanek odpowiedzialności kontraktowej dłużnika należy zatem w pierwszej kolejności powstanie szkody majątkowej po stronie wierzyciela. Po wtóre szkoda ta musi być spowodowana niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem zobowiązania przez dłużnika. Po trzecie wreszcie pomiędzy powstałą szkodą a jej niewykonaniem (lub nienależytym wykonaniem) musi zaistnieć adekwatny związek przyczynowy (art. 361 §1 k.c.). Trzeba przy tym podkreślić, że w świetle art. 471 k.c. spełnienie się powyższych przesłanek nie przesądza jeszcze o powstaniu po stronie wierzyciela roszczenia o naprawienie szkody, bowiem niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania musi być następstwem okoliczności, za które dłużnik ponosi odpowiedzialność.

Jakkolwiek nie negując okoliczności związanych z faktem, iż wbudowany beton był wadliwy bowiem nie spełniał stosownych norm, to jednakże nie sposób stwierdzić, iż odpowiedzialność za ten stan rzeczy ponosi powód, a zatem, że powyższa okoliczność jest efektem nienależytego wykonania zobowiązania przez powoda.

Otóż w niniejszej sprawie należy mieć na uwadze, co jest istotne dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy , iż przedmiotem zawartej umowy pomiędzy stronami nie był gotowy beton lecz tzw. sucha mieszanka betonowa, która przed „wbudowaniem” wymaga odpowiedniego przygotowania w postaci zagęszczenia i polewania wodą, które to czynności nie były wykonywane przez powoda bowiem nie należało to do jego obowiązków. Stosownie do poczynionych ustaleń faktycznych czynności te zostały wykonane przez pracowników pozwanego.

W związku z powyższym skoro pozwany miał świadomość, iż de facto przygotowanie właściwego betonu wymagało przedsięwzięcia dodatkowych czynności, które miały istotny wpływ na jakości zastosowanego materiału, to chociażby z uwagi na powyższe obowiązkiem pozwanego było sprawdzenie jakości dostarczonej mieszanki betonowej przez powoda i to nawet pomimo, iż powód dostarczył pozwanemu stosowne dokumenty, z których wynikała jakość tego towaru.

Skoro dostarczony przez powoda materiał nie znajdował się w stanie gotowym do użycia lecz wymagał dokonania wymienionych wyżej czynności, a które to czynności wykonywali pracownicy pozwanego, a więc nie powoda, to rzeczą oczywistą było pobranie przez pozwanego próbek przewiezionej mieszanki czego pozwany zaniechał. Tymczasem skoro pozwany jest przedsiębiorcą to mając na uwadze zawodowy charakter prowadzonej przez niego działalności gospodarczej oraz okoliczności faktyczne należało od niego oczekiwać, iż w ramach należytej staranności powinien takie próbki pobrać.

Z kolei twierdzenia pozwanego, iż dostarczony przez powoda towar był złej jakości w oparciu o przeprowadzone badania wbudowanego betonu w żaden sposób, nie mogą stanowić wypełnienia ciążącego na pozwanym obowiązku wykazania okoliczności nienależytego wykonania zobowiązania przez powoda. W tym miejscu należy zaznaczyć, iż dowodem, który miałby służyć wykazaniu powyżej okoliczności nie może być opinia biegłego z powodów wskazanych już przez Sąd, a uzasadniających oddalenie wniosku o dopuszczenie tego wniosku dowodowego.

Ponadto należy mieć na uwadze, iż de facto pozwany pomimo tego, iż dysponował wynikami badań wbudowanego betonu, co najmniej od 08 listopada 2015r. to jednakże nie zgłosił powodowi tej okoliczności, natomiast na złą jakość dostarczonego towaru powołał się po raz pierwszy dopiero w piśmie z dnia 22.12.2015r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie do zapłaty, co zdaję się świadczyć o tym, iż pozwany zdawał sobie sprawę z faktu, iż zła jakość betonu mogła być efektem błędów popełnionych przez jego pracowników przy przygotowaniu betonu.

Na marginesie należy zaznaczyć, iż jakkolwiek pełnomocnik pozwanego uzasadniając podniesiony zarzut złej jakości towaru nie wskazał, iż pozwany korzysta w tym zakresie z instytucji rękojmi, to Sąd uznał za właściwe wskazanie, iż stosownie do treści art. 563 § 1 k.c., przy sprzedaży między przedsiębiorcami utrata uprawnień z tytułu rękojmi następuje, jeżeli kupujący nie zbadał rzeczy w czasie i w sposób przyjęty przy rzeczach tego rodzaju i nie zawiadomił niezwłocznie sprzedawcy o wadzie, a w wypadku gdy wada wyszła na jaw dopiero później - jeżeli nie zawiadomił sprzedawcy niezwłocznie po jej stwierdzeniu.

Zatem na podmiot prowadzący działalność gospodarczą ustawodawca nakłada obowiązek badania rzeczy w sposób przyjęty przy rzeczach danego rodzaju. Obowiązek ten jest elementem aktów pilności, jakie na wskazany krąg podmiotów nakłada powołany przepis. Zaniechanie temu obowiązkowi, jak i obowiązkowi powiadomienia sprzedawcy, powoduje utratę uprawnień z tytułu rękojmi. Pozwany tego obowiązku nie wykonał bowiem nie pobrał próbek mieszanki betonowej dostarczonej przez powoda, w sytuacji gdy nie było żadnych przeszkód, które obiektywnie uniemożliwiłyby pozwanemu wykonanie tej czynności. Pozwany takich okoliczności nawet nie powołał.

Mając powyższe ma uwadze Sąd uwzględnił powództwo, czemu dał wyraz w punkcie 1 sentencji wyroku.

O odsetkach Sąd orzekł w oparciu o art. 481§1k.c. w zw. z art. 476 k.c. przy czym za okres od dnia wymagalności świadczenia do dnia 31.12.2015r. sąd orzekł w oparciu o w/w przepis art. 481§1k.c. według jego treści obowiązującej przed dniem 01.01.2016r. mając na uwadze treść art. 56 ustawy z dnia 09.10.2015r. o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U z 2015r., poz. 1830)

O kosztach postępowania Sąd orzekł zgodnie z art. 98 k.p.c. Stosownie do w/w przepisu, strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Powołany przepis ustanawia dwie zasady rozstrzygania o kosztach procesu, tj. zasadę odpowiedzialności za wynik procesu oraz zasadę orzekania o zwrocie kosztów niezbędnych i celowych. Przepisy art. 98 § 2 i 3 k.p.c. statuują niezbędne koszty procesu, i tak stosownie do § 3 do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa w sądzie. Jednakże pełnomocnikiem strony powodowej był radca prawny, zatem zastosowanie obok art. 98 k.p.c. znajduje art. 99 k.p.c., zgodnie z którym stronom reprezentowanym przez radcę prawnego zawraca się koszty w wysokości należnej według przepisów o wynagrodzeniu adwokata. W niniejszej sprawie koszty postępowania wyniosły 5.902 zł. i złożyły się na nie opłata sądowa w kwocie 1.085 zł. wynagrodzenie pełnomocnika powoda w kwocie 4.800 zł., zgodnie z § 2 pkt. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2015, poz. 1804) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.

W związku z powyższym Sąd mając na uwadze, że pozwany przegrał sprawę w całości orzekł jak w punkcie 2 wyroku.