Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 14 grudnia 2017r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w V Wydziale Gospodarczym w składzie:

Przewodniczący: SSR Robert Roliński

Protokolant: Paulina Frelicka

po rozpoznaniu w dniu 01.12.2017r. w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z powództwa: R. K.

przeciwko : (...) z/s w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej (...) z/s w W. na rzecz powoda R. K. kwotę 4799,32 zł (cztery tysiące siedemset dziewięćdziesiąt dziewięć złotych trzydzieści dwa grosze) wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 15.04.2015r. do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanej (...) z/s w W. na rzecz powoda R. K. kwotę 3103,60 zł ( trzy tysiące sto trzy złote sześćdziesiąt groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 1500zł (jeden tysiąc pięćset złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

3.  nakazuje pobrać od pozwanej (...) z/s w W. na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Kaliszu kwotę 127,88 zł ( sto dwadzieścia siedem złotych osiemdziesiąt osiem groszy) tytułem zwrotu wydatków.

UZASADNIENIE

Powód R. K. w pozwie z dnia 11 kwietnia 2016 roku wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) z/s w W. kwoty 4.799,32 zł. wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 15 kwietnia 2015r. do dnia zapłaty, a także kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu pełnomocnik powoda wskazał, iż pozwany zamówił u powoda usługi w postaci wymiany filtra i oleju silnikowego, materiały dodatkowe, wymiany filtra paliwa, regulacji zaworów, montażu osłony silnika, wymiany klocków hamulcowych-przód, wymiany oleju w skrzyni biegów, wymiany tarczy hamulcowych-przód, wymiany łożyska przedniej piasty oraz wypożyczenie pojazdu zastępczego na czas przeglądu. Usługi zostały wykonane dla samochodu H. (...)/MR-V 5D 3. (...). Łączna wartość zamówionych usług wraz z materiałami opiewała na kwotę 4.799,32 zł. Powód wywiązał się z umowy wykonując zamówione usługi. Po czym wystawił na rzecz pozwanego fakturę VAT na w/w kwotę. Pomimo upływu terminu płatności oraz wezwań do zapłaty pozwany nie uregulował należności wobec powoda.

(pozew k. 2-4 akt)

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym w dniu 17 maja 2016r. Sąd Rejonowy w Kaliszu V Wydział Gospodarczy w osobie Referendarza Sądowego, w sprawie o sygn. akt V GNc 1414/16, orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty, który został nadany w ustawowym terminie pozwany zaskarżył nakaz zapłaty w całości, podniósł zarzut niewłaściwości miejscowej tutejszego Sądu oraz zarzut nie istnienia roszczenia, w związku z czym wniósł o oddalenie powództwa w całości. Ponadto pozwany wniósł o zasądzenie od powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pełnomocnik pozwanego przyznał, iż zlecił powodowi wykonanie usług wymienionych w załączonej do pozwu fakturze. Usługi te zostały wykonane w należącym do pozwanego pojeździe H. (...)/(...). (...). Jednakże po przejechaniu około 150 km silnik w w/w pojeździe samoczynnie unieruchomił się i nie można go było ponowienie uruchomić. Samochód został ponownie oddany do powoda. Pozwany poinformował powoda, iż do czasu zdiagnozowania usterki wstrzymuje się z zapłatą za usługi. Pracownik powoda poinformował pozwanego, iż z uwagi na brak kompresji na cylindrach 1,3 i 5 dokładna diagnoza polegać będzie na zdemontowaniu głowicy silnika i oddaniu jej do ciśnieniowego sprawdzenia ocenie powoda przyczyna braku kompresji było pękniecie głowicy nie mające związku z wcześniejszą naprawą. Pozwany nie wyraził zgody na demontaż i sprawdzenie głowicy w serwisie powoda. Usługę to zlecił A. S.. W dniu demontażu i oględzin silnika obecny był rzeczoznawca wezwany przez pozwanego A. C., na termin demontażu nie stawił się powód pomimo zawiadomienia. A. C. stwierdził zabrudzenie gniazd zaworowych w głowicy, w tym opiłkami aluminium. Przylgnie zaworów były ponapalane. Zabrudzenie to było przyczyną braku ciśnienia. Usterka była związana z wcześniejszą naprawa serwisową. Ponadto stwierdził istnienie opiłków aluminium na części środkowej kadłuba silnik, co mogło zaistnieć np. podczas przegwintowania otworów. Ponadto rzeczoznawca wycenił koszt usunięcia usterki na kwotę 14.693,60 zł. Poza tym pełnomocnik pozwanego podał, iż poinformował powoda o wstrzymaniu płatności za fakturę wobec wadliwego wykonania usługi.

(sprzeciw od nakazu zapłaty k. 27-32 akt)

W piśmie procesowym z dnia 03.10.2016r. pełnomocnik powoda podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie, jednocześnie negując, aby do opisanego przez pozwanego uszkodzenia silnika mogło dojść na skutek regulacji zaworów.

(pismo k.67-68 akt)

Sąd poczynił następujące ustalenia faktyczne:

Powód R. K. jest wpisany do (...) jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą pod (...) R. K..

(dowód: wydruk z (...) k. 8 akt)

Pozwany (...) z/s w W. jest wpisany do rejestru przedsiębiorców prowadzonego w ramach Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem (...).

(dowód: informacja odpowiadająca odpisowi aktualnemu z rejestru przedsiębiorców k. 9-12

akt)

Strony w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej zawarły ustną umowę mającą polegać na wykonaniu przez powoda w samochodzie pozwanego H. (...)/(...) (...) usługi polegającej na wymianie filtra i oleju silnikowego, wymiany filtra paliwa, regulacji zaworów, montażu osłony silnika, wymiany klocków hamulcowych-przód, wymiany oleju w skrzyni biegów, wymiany tarczy hamulcowych-przód, wymiany łożyska przedniej piasty wraz z materiałami dodatkowymi oraz wypożyczenie pojazdu zastępczego na czas przeglądu. Wynagrodzenie za wykonaną usługę ustalono na kwotę 4.799,32 zł.. Po wykonaniu w/w usługi powód wystawił pozwanemu fakturę VAT nr (...) na kwotę 4.799,32 zł. z terminem płatności na dzień 14 kwietnia 2015r.

(dowód: faktura VAT nr k. 6-7 akt)

W celu regulacji zaworów dokonano zdjęcia pokrywy, zdjęcia cewek zapłonowych. Zawory wymagały regulacji, w związku z tym specjalnym przyrządem dokonano ich regulacji. Po regulacji założono nowa uszczelkę, pokrywę zaworów, którą dokręcono. Podczas odkręcania jak również przykręcania pokrywy nie było żadnych problemów. Śruby prawidłowo się odkręcały i przykręcały. Firma (...) nie przewiduje montażu instalacji gazowej do tego typu silnika. Podczas dokonywania czynności regulacji zaworów nie doszło do powstania zabrudzenia w tym opiłków aluminium, które mogłyby spowodować uszkodzenie silnika. Naprawy serwisowe odbywają się wg napraw przewidzianych przez producenta, dokładnego harmonogramu czynności zgodnie z instrukcja serwisową.

(dowód: zeznania świadka Ł. K. e-protokół z dnia 26.01.2017r. 00:30:33-

00:52:39 min;

zeznania świadka W. B. e-protokół z dnia 26.01.2017r. 00:56:11-

01:04:29 min)

Po przejechaniu około 200 km serwisowany u powoda pojazd uległ awarii polegającej na unieruchomieniu silnika i braku możliwości powtórnego jego uruchomienia. Pojazd został przetransportowany do serwisu prowadzonego przez powoda celem zdiagnozowania usterki. Powód poinformował pozwanego, iż usterka polega na braku kompresji na cylindrach 1,3 i 5. Dokładna diagnoza będzie polegała na zdemontowaniu głowicy silnika i oddaniu do ciśnieniowego sprawdzenia. Prawdopodobną przyczyną braku kompresji jest pęknięcie głowicy silnika. Powyższa usterka nie ma związku z wcześniejszą naprawą samochodu.

(dowód: korespondencja mailowa k. 94-95 akt

zeznania prezesa pozwanego L. P. e-protokół z dnia 01.12.2017r.

00:04:55-00:20:39 min)

W piśmie z dnia 29 kwietnia 2015r. pozwany poinformował powoda, iż do czasu poznania przyczyny niesprawności silnika wstrzymuje płatność faktury nr (...).

(dowód: pismo k. 93 akt)

Pozwany nie zdecydował się na demontaż głowicy w serwisie powoda, przeprowadzenie powyższej czynność zlecił A. S., do którego warsztatu pojazd został przetransportowany. Na umówiony termin dokonania demontażu głowicy tj. 26 czerwca 2015r. stawił się wezwany przez pozwanego rzeczoznawca, nikt ze strony powoda nie stawił się pomimo prawidłowego zawiadomienia potwierdzonego mailowo przez powoda.

A. S. stwierdził, na zewnątrz silnika dużo nieczystości, w tym opiłki z aluminium. Podczas rozbiórki silnika na przylgniach zaworów było widać zanieczyszczenia, na skutek regulacji zaworów nie mogły postać opiłki aluminium. Uszkodzenia silnika, które miały miejsce mogły być przyczyną nieprawidłowej instalacji gazowej. A. S. naprawił głowice. Jednakże po uruchomieniu silnik nie miał właściwej kompresji.

(dowód: korespondencja mailowa k. 96 akt;

zeznania świadka A. S. e-protokół z dnia 26.01.2017r. 00:06:26-

00:26:41 min;

zeznania prezesa pozwanego L. P. e-protokół z dnia 01.12.2017r.

00:04:55-00:20:39 min)

W dniu 08 lipca 2015r. w odpowiedzi na wezwanie do zapłaty pełnomocnik pozwanego poinformował powoda, iż na chwilę obecną nie jest możliwe uregulowanie faktury nr (...) z powodu wadliwie przeprowadzonych czynności serwisowych. W odpowiedzi na w/w pismo pełnomocnik powoda zakwestionował przedłożoną mu przez pozwanego ekspertyzę.

(dowód: pismo k. 107,109-110 akt)

W styczniu 2016r. pozwany sprzedał pojazd S. S. i jego żonie. S. S. po rozebraniu silnika stwierdził, iż 1,3 i 5 cylinder został przegrzany. Po wyciagnięciu pierścieni, ich oczyszczeniu, ponownym zamontowaniu i złożeniu silnika S. S. stwierdził, iż silnik ma normalną kompresję i działa prawidłowo. S. S. nie widział w silniku żadnych śladów przegwintowywania. Pojazd został ponownie sprzedany. Nabywca nie zgłaszał S. S. żadnych zastrzeżeń co do pracy silnika.

(dowód: zeznania świadka S. S. e-protokół z dnia 20.10.2016r. 00:12:05-00:18:45

min)

W dniu 30 października 2015r. powód wezwał pozwanego do uregulowania należności wobec powoda w kwocie 4.799,32 zł. wynikającej z faktury nr (...) w terminie 7 dni na wskazany rachunek bankowy.

(dowód: wezwanie do zapłaty k. 13 akt;

potwierdzenie nadania i odbioru k. 14 akt)

Pojazd miał zamontowaną instalację gazową.

(dowód: zeznania świadka Ł. K. e-protokół z dnia 26.01.2017r. 00:30:33-

00:52:39 min;

zeznania świadka W. B. e-protokół z dnia 26.01.2017r. 00:56:11-

01:04:29 min;

zeznania prezesa pozwanego L. P. e-protokół z dnia 01.12.2017r.

00:04:55-00:20:39 min)

Pojazd w chwili zamontowania instalacji gazowej miał przejechane około 10.000 tyś mil, natomiast w chwili oddania go do serwisu powoda miał przejechane około 160.000 tyś mil.

(dowód: zeznania prezesa pozwanego L. P. e-protokół z dnia 01.12.2017r.

00:04:55-00:20:39 min)

W wyniku prac serwisowych wskazanych na fakturze nr (...) tj. regulacji zaworów w silniku i innych prac tam wskazanych nie mogły powstać opiłki metali, aluminium i innego tworzywa. Prace obsługowe wskazane na w/w fakturze nie mogły być powodem usterek opisanych przez pozwanego. Przyczyną braku kompresji w silniku mogą być uszkodzenia silnika spowodowane jego wcześniejszą długotrwałą eksploatacją. Nadpalenie przylgni zaworowych i gniazd skutkuje utrata szczelności i spadkiem kompresji silnika mogące być skutkiem normalnej wieloletniej eksploatacji silnika. Ingerencja w silnik w postaci montażu instalacji gazowej może spowodować powstanie w silniku opiłków aluminium i doprowadzić do powstania usterek stwierdzonych przez pozwaną.

(dowód: opinia biegłego sądowego mgr W. A. k. 142-150 akt;

ustna uzupełniająca opinia biegłego e-protokół z dnia 26.06.2017r. 00:04:15-

00:49:39 min)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego w postaci dokumentów. Dokumenty te, w ocenie Sądu nie budzą wątpliwości co do ich rzetelności i zgodności z treścią łączącego strony stosunku prawnego, albowiem ich treść i autentyczność nie była przez strony kwestionowana, a w toku postępowania nie pojawiły się żadne okoliczności rzutujące na ich autentyczność. Ponadto zebrana w aktach dokumentacja stała się podstawą opracowania opinii przez biegłego i w takim zakresie akta te mają istotne znaczenie dla sprawy. Ponadto Sąd ustalił okoliczności faktyczne sprawy na podstawie opinii głównej oraz opinii uzupełniającej w formie ustnej biegłego sądowego mgr W. A..

Opinia biegłego ma na celu ułatwienie Sądowi należytej oceny zebranego materiału wtedy, gdy potrzebne są do tego wiadomości specjalne. Sama opinia nie może być źródłem materiału faktycznego sprawy ani stanowić podstawy ustalenia okoliczności będących przedmiotem oceny biegłych. Opinia biegłego podlega, jak inne dowody, ocenie według art. 233§1 kpc, lecz co odróżnia ją pod tym względem, to szczególne dla tego dowodu kryteria oceny, które stanowią: poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania sformułowanego w niej stanowiska oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej ocen, a także zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej (postanowienie SN z dnia 07.11.2000r., I CKN 1170/98, OSNC 2001/4/64). Specyfika oceny tego dowodu wyraża się w tym, że sfera merytoryczna opinii kontrolowana jest przez Sąd, który nie posiada wiadomości specjalnych, w istocie tylko w zakresie zgodności z zasadami logicznego myślenia i wiedzy powszechnej.

Z uwagi na powyższe okoliczności Sąd podzielił opinie biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej mgr W. A..

W ocenie Sądu opinia biegłego jest jasna i logiczna, a nadto została sporządzona fachowo i rzetelnie. Wnioski wywiedzione w opinii są należycie uzasadnione i wolne od błędów logicznych oraz wewnętrznych sprzeczności, co świadczy o dużym doświadczeniu zawodowym i rzetelnej wiedzy fachowej biegłego. Opinia ta, jako sporządzona zgodnie ze stanem wiedzy, przez fachowca w swojej dziedzinie jest rzeczowa, logiczna, pozbawiona wewnętrznych sprzeczności i oparte na zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. Biegły w sposób kompleksowy i wyczerpujący wykluczył możliwość powstania usterek opisanych przez pozwanego na skutek prac serwisowych wykonanych przez powoda ponadto wskazał ewentualne przyczyny tych usterek. Mimo zarzutów pełnomocnika pozwanego Sąd podzielił opinię i ustną opinię uzupełniające biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej, mając na uwadze wyżej wymienione okoliczności.

Ponadto sąd ustalił powyższy stan faktyczny w oparciu o zeznania świadków S. S., Ł. K. i W. B. bowiem w sposób logiczny, spójny i rzeczowy uzupełniły materiał dowodowy oparty na dokumentach.

Z kolei Sąd dał wiarę zeznaniom świadka A. S. i prezesa pozwanego w części w jakiej są one zgodne z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym.

Sąd natomiast nie dał wiary zeznaniom świadka A. S. w części, w której twierdził on, iż po zdjęciu głowic i przekręceniu silnika nie stwierdził żadnych zatarć na cylindrach oraz, że po cylindrach nie było też widać, aby były one przegrzane bowiem okoliczności te nie znalazły potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym, a przede wszystkim są sprzeczne z zeznaniami innego świadka strony pozwanej S. S.. Ponadto należy mieć na uwadze, iż świadek ten nie ma wykształcenia w kierunku mechaniki samochodowej, jednakże skoro jak twierdził od 25 lat naprawia samochody to zapewne w okolicznościach w jakich zlecono mu dokonanie naprawy zwrócił by uwagę na to, czy otwory w pokrywie głowicy były przegwintowywane, w związku z czym, jego twierdzenia, że nie zwrócił uwagi, czy otwory w pokrywie głowicy były przegwintowywane są niewiarygodne.

Sąd natomiast nie dał wiary zeznaniom pozwanego w części w której twierdził on, iż był umówiony w serwisie powoda ze swoim rzeczoznawcą i wobec nie przygotowania serwisu na rozebranie głowicy i braku czasu rzeczoznawcy na ponowny przyjazd zabrał pojazd na demontaż do innego warsztatu bowiem z treści sprzeciwu od nakazu zapłaty wynika, iż pozwany na skutek uzasadnionych wątpliwości co do obiektywizmu i bezstronności serwisu powoda w diagnozowaniu przyczyn usterki nie wyraził zgody na demontaż i sprawdzenie głowicy w serwisie powoda.

Jakkolwiek Sąd dopuścił dowód z prywatnej ekspertyzy przedłożonej przez pozwanego, to przy ustalaniu okoliczności faktycznych niniejszej sprawy Sąd pominął ten dokument, opracowany na zlecenie pozwanego, gdyż zgodnie z obowiązującym orzecznictwem stanowi on jedynie umotywowane stanowisko strony (tak wyrok SN z dnia 09.05.2007r., II CSK 77/07, L., wyrok SA w Warszawie z dnia 27.09.2011r., I ACa 133/11, L.).

Wobec zgłoszonego przez pozwanego zarzutu formalnego związanego z domaganiem się przekazania sprawy do sądu właściwości ogólnej pozwanego Sąd uznał za właściwe wskazanie w tym miejscu, że zarzut ten nie mógł zostać uwzględniony bowiem powód w sposób właściwy uzasadniła właściwość miejscową tutejszego sadu powołując się na tzw. właściwość przemienną i wskazując jako podstawę tejże właściwości art. 34 k.p.c. w zw. z art. 454§1 k.c.

Sąd zważył, co następuje:

Na gruncie przedmiotowej sprawy nie budzi wątpliwości okoliczność, że strony zawarły umowę mieszaną polegająca na wymianie zużytych części zamiennych, montażu osłony silnika, regulacji zaworów oraz wynajęciu pojazdu zastępczego na czas przeglądu. Zatem strony tej umowy w ramach przewidzianej w art. 353 ¹k.c. zasady swobody umów zawarły umowę nienazwaną, w ramach której powód zobowiązał się do wykonania zleconej usługi natomiast pozwany zobowiązał się do zapłaty umówionego wynagrodzenia. Ponieważ celem zawartej pomiędzy stronami umowy było osiągnięcie uzgodnionego przez strony rezultatu, to umowa ta w zakresie prac serwisowych ma charakter umowy o dzieło, a więc należy do niej odpowiednio stosować przepisy dotyczące umowy o dzieło.

W myśl art. 627 k.c. przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. Umowa o dzieło jest umową konsensualną, dwustronnie zobowiązującą, wzajemną i odpłatną, a jej zawarcie następuje zgodnie z ogólnymi zasadami dotyczącymi umów. Ekwiwalentem świadczenia przyjmującego zamówienie, które polega na wykonaniu dzieła, jest świadczenie zamawiającego polegające na zapłacie wynagrodzenia. Jest to umowa o "rezultat usługi" (w szczególności w odróżnieniu od umowy o pracę i umowy zlecenia; zob. K. Kołakowski (w:) G. Bieniek, Komentarz, t. II, 2006, s. 166-167; W. Siuda, Istota i zakres umowy o dzieło, Poznań 1964, s. 102 i n). W wypadku umowy o dzieło niezbędne jest, aby starania przyjmującego zamówienie doprowadziły w przyszłości do konkretnego, indywidualnie oznaczonego rezultatu jako koniecznego do osiągnięcia. W wyroku z 26 stycznia 2006 r. (III AUa 1700/05, OSA 2008, z. 3, poz. 5) Sąd Apelacyjny w Lublinie stwierdził, że istotą umowy o dzieło jest osiągnięcie określonego, zindywidualizowanego rezultatu w postaci materialnej lub niematerialnej.

W świetle okoliczności niniejszej sprawy fakt uzgodnienia przez strony wysokości należnego powodowi wynagrodzenia jak również wykonania przez powoda zleconej usługi w całości jest w ocenie Sądu nie wątpliwy.

Z kolei odnosząc się do zarzutu pozwanego, który kwestionował istnienie roszczenia powoda wskazując, iż powód nie wykonał usługi w sposób należyty bowiem na skutek dokonania w sposób nieprawidłowy czynności serwisowych doszło do uszkodzenia silnika pojazdu należącego do pozwanego, należy wskazać, iż jest on bezpodstawny. Otóż mając na uwadze zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie sposób podzielić w/w twierdzenia pozwanego, gdyż pozwany nie wykazał okoliczności, które warunkowały by odpowiedzialność powoda za powstałą szkodę na gruncie przepisu art. 471 k.c., który przewiduje odpowiedzialność odszkodowawczą kontrahenta za szkodę, która jest następstwem niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania. Przede wszystkim pozwany nie wykazał, iż usterki jakie powstały w pojeździe były skutkiem nienależytego wykonania przez powoda ciążącego na nim zobowiązania w postaci wykonania usługi serwisowej.

W świetle art. 471 k.c. w zw. z art. 361 § 2 k.c. należy uznać, iż na gruncie art. 471 k.c. wierzyciela obciąża dowód niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, istnienia szkody w określonej wysokości oraz normalnego związku przyczynowego między naruszeniem przez dłużnika więzi zobowiązaniowej a szkodą wyrządzoną wierzycielowi.

Wobec tego, iż powód konsekwentnie zaprzeczał, aby usługa zlecona przez pozwanego została wykonana w sposób wadliwy oraz aby istniał związek przyczynowy pomiędzy naprawą wykonaną przez powoda a awarią pojazdu pozwanego to na pozwanym ciążył obowiązek wykazania, iż powód wykonał zobowiązanie nienależycie.

W ocenie Sądu pozwany temu obowiązkowi nie sprostał. W przedmiotowej sprawie brak jest jakichkolwiek dowodów, które wskazywałby na to, iż powód wykonał zobowiązanie w sposób niewłaściwy. Mianowicie brak jest jakichkolwiek śladów na głowicy wskazujących na dokonane przegwintowanie otworów lub chociażby zeskrobywanie uszczelki z głowicy, przy czym skoro na głowicy i kadłubie silnika znajdowały się opiłki aluminium, to zapewne takie ślady zeskrobywania zostałyby na powierzchni głowicy i podczas jej demontażu zostałyby zapewne stwierdzone przez A. S., który jednakże nie twierdził, iż takie ślady uszkodzenia powierzchni aluminiowej głowicy miały miejsce. W niniejszej sprawie brak jest też jakichkolwiek dowodów świadczących o przegwintowywaniu otworów w głowicy, śladów takich czynności nie stwierdził świadek S. S., nie potwierdził także świadek A. S..

W tym miejscu należy wskazać, iż jakkolwiek sąd czyniąc ustalenia faktyczne nie oparł się na prywatnej opinii przedłożonej do akt przez pozwanego, to jednakże zwrócić należy uwagę na okoliczność iż jakkolwiek rzeczoznawca stwierdził, iż istnienie opiłków aluminium także na części środkowej kadłuba silnika mogło nastąpić podczas operacji przegwintowywania otworów, to jednakże nie poczynił w tym zakresie żadnych ustaleń, co niewątpliwe powinien był zrobić, aby potwierdzić lub ewentualnie wykluczyć taką okoliczność.

Unormowanie zawarte w art. 361 § 1 opiera się na założeniach teorii przyczynowości adekwatnej, zgodnie z którą związek przyczynowy zachodzi tylko wtedy, gdy w zestawie wszystkich przyczyn i skutków mamy do czynienia jedynie z takimi przyczynami, które normalnie czyli w zwykłej typowej kolejności rzeczy powodują określone skutki.

W niniejszej sprawie mając na uwadze poczynione ustalenia faktyczne nie sposób stwierdzić, iż pomiędzy szkodą jaką poniósł pozwany, a zachowaniem pracowników powoda zachodzi adekwatny związek przyczynowy. Z opinii biegłego wynika niepodważalnie, iż w wyniku prac serwisowych wskazanych na fakturze nr (...) tj. regulacji zaworów w silniku i innych prac tam wskazanych nie mogły powstać opiłki metali, aluminium i innego tworzywa oraz że prace obsługowe wskazane na w/w fakturze nie mogły być powodem usterek opisanych przez pozwanego.

Zatem to strona powodowa wykazała, iż nie ponosi odpowiedzialności za uszkodzenie silnika w pojeździe pozwanego, bowiem brak jest związku przyczynowego pomiędzy usterkami silnika a naprawą wykonaną przez powoda.

Mając na uwadze powyższe Sąd powództwo uwzględnił o czym orzekł jak w pkt. 1 sentencji wyroku.

O odsetkach Sąd orzekł w oparciu o art. 481§1k.c. w zw. z art. 476 k.c. i art. 359 k.c., uznając, iż w związku z tym, iż pozew został złożony po dniu 01.01.2016r. powódka domaga się zasądzenia odsetek ustawowych od w/w dnia wg stawki wynikającej z treści art. 359 k.c. Zasądzeniu odsetek w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie sprzeciwiał się art. 321 k.p.c., albowiem zasądzenie odsetek ustawowych za opóźnienie, w sytuacji w której powódka żądała jedynie odsetek za opóźnienie (skoro wysokość tych pierwszych jest większa) stanowiłoby orzeczenie ponad żądanie. (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 10 kwietnia 2017 r., I ACa 1261/16 Legalis nr 1611702).

O kosztach postępowania Sąd orzekł zgodnie z art. 98 k.p.c. Stosownie do w/w przepisu, strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Powołany przepis ustanawia dwie zasady rozstrzygania o kosztach procesu, tj. zasadę odpowiedzialności za wynik procesu oraz zasadę orzekania o zwrocie kosztów niezbędnych i celowych. Przepisy art. 98 § 2 i 3 k.p.c. statuują niezbędne koszty procesu, i tak stosownie do § 3 do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa w sądzie. Kosztami postępowania sąd obciążył pozwanego jako stronę, która przegrała proces i zasądził ich zwrot od pozwanego na rzecz powoda w całości. W niniejszej sprawie koszty postępowania po stronie powodowej wyniosły 3.103,60 złotych i złożyły się na nie opłata sądowa w kwocie 100 złotych, wynagrodzenie pełnomocnika powoda w kwocie 1.200 złotych, zgodnie z § 2 pkt. 3 oraz rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U.2015.1800), a także w postępowaniu zażaleniowym w kwocie 300 zł. (§10 ust.2 pkt.1 w/w rozporządzenia), opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 złotych oraz koszty zaliczki na poczet opinii biegłego w kwocie 1.486,60 zł.

W myśl zaś art. 113 ust 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. 2005 Nr 167, poz. 1398 ze zmianami) kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić lub których nie miał obowiązku uiścić kurator albo prokurator, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. W związku z tym, mając na uwadze, że pozwany przegrał proces Sąd stosownie do punktu 3 wyroku nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kaliszu kwotę 127,88 zł. tytułem zwrotu wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa, na które składają się koszty stawiennictwa biegłego na rozprawę.