Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 czerwca 2017 roku

Sąd Rejonowy w G. II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR Piotr Gensikowski

Protokolant: Wioletta Fabińska

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w G. M. G.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14.9.2015 r., 27.11.2015 r., 23.3.2016 r., 21.7.2016 r., 04.10.2016 r., 9.12.2016 r., 06.2.2017 r., 10.3.2017 r., 26.5.2017 r.

sprawy karnej przeciwko

1.  M. P. (1),

syna J. i J. z domu L., ur. (...) w I.,
PESEL (...), obywatelstwa polskiego, zam. I., ul. (...) (...), karanego

oskarżonego o to, że:

I. w dniu (...) roku około godziny 7:33 na placu spacerowym A (...) (...) w G., wspólnie i w porozumieniu z innymi osadzonymi tj. J. S., P. L., P. S. i A. K. wzięli udział w pobiciu D. M. w ten sposób, że uderzali go głową i pięściami po głowie i twarzy oraz kopali po całym ciele, czym spowodowali u niego powierzchowne stłuczenie głowy z niewielką raną tłuczoną prawego łuku brwiowego wymagającą założenia dwóch szwów chirurgicznych oraz powierzchowne stłuczenie powłoki klatki piersiowej po stronie prawej na wysokości żeber: VII-IX przez co narazili D. M. na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku określonego w art. 157 § 1 kk, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat odbycia w okresie od 10 grudnia 2006 roku do 24 lipca 2014 części kary dziesięciu lat pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w B. z dnia 10 czerwca 2010 r. sygn.. (...) za czyny z art. 190 § 1 kk w zw. Z art. 157 § 2 kk w zw. Z art. 11 §2 kk w zw. Z art. 64 § 2 kk , art. 158§1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk i art. 159 kk w zw. z art. 157 § 1 kk w zw. z art. 11§ 2 kk i art. 64 § 2 kk, tj. o czyn z art. 158 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk

2.  J. S. ,

syna J. i J. z domu K., ur. (...) w R.,
PESEL (...), obywatelstwa polskiego, przeb. (...) w G., karanego

oskarżonego o to, że:

II. w dniu 24 lipca 2014 roku około godziny 7:33 na placu spacerowym A (...) (...) w G., wspólnie i w porozumieniu z innymi osadzonymi tj. M. P. (1), P. L., P. S. i A. K. wzięli udział w pobiciu D. M. w ten sposób, że uderzali go głową i pięściami po głowie i twarzy oraz kopali po całym ciele, czym spowodowali u niego powierzchowne stłuczenie głowy z niewielką raną tłuczoną prawego łuku brwiowego wymagającą założenia dwóch szwów chirurgicznych oraz powierzchowne stłuczenie powłoki klatki piersiowej po stronie prawej na wysokości żeber: VII-IX przez co narazili D. M. na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku określonego w art. 157 § 1 kk, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat odbycia w okresie od 25 maja 2013 roku do 24 lipca 2014 z zaliczeniem okresu od 20 czerwca 2012 roku do 28 marca 2013 roku części kary trzech lat pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w (...) z dnia 22 listopada 2012 roku sygn.. (...) za czyn z art. 280§ 1 kk w zb. z art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 2 k.k., tj. o czyn z art. 158 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk

3.  P. S. ,

syna K. i M. z domu G., ur. (...) we W.,
PESEL: (...), obywatelstwa polskiego, zam. W., ul. (...), karanego

oskarżonego o to, że:

III. w dniu 24 lipca 2014 roku około godziny 7:33 na placu spacerowym A (...) (...) w G., wspólnie i w porozumieniu z innymi osadzonymi tj. M. P. (1), P. L., J. S. i A. K. wzięli udział w pobiciu D. M. w ten sposób, że uderzali go głową i pięściami po głowie i twarzy oraz kopali po całym ciele, czym spowodowali u niego powierzchowne stłuczenie głowy z niewielką raną tłuczoną prawego łuku brwiowego wymagającą założenia dwóch szwów chirurgicznych oraz powierzchowne stłuczenie powłoki klatki piersiowej po stronie prawej na wysokości żeber: VII-IX przez co narazili D. M. na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku określonego w art. 157 § 1 kk, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat odbycia w okresie od 12 grudnia 2013 roku do 12 października 2014 r. całości kary dziecięciu miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego we (...) z dnia 7 lutego 2013 roku sygn.. (...) za czyn z art. 158 § 1 kk w zw. z art. 57a § 1 kk tj. o czyn z art. 158 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

4.  A. K. ,

syna W. i S. z domu B., ur. (...) we W.,
PESEL (...), obywatelstwa polskiego, zam. W., ul. (...), karanego

oskarżonego o to, że:

IV. w dniu 24 lipca 2014 roku około godziny 7:33 na placu spacerowym A (...) (...) w G., wspólnie i w porozumieniu z innymi osadzonymi tj. M. P. (1), P. L., P. S. i J. S. wzięli udział w pobiciu D. M. w ten sposób, że uderzali go głową i pięściami po głowie i twarzy oraz kopali po całym ciele, czym spowodowali u niego powierzchowne stłuczenie głowy z niewielką raną tłuczoną prawego łuku brwiowego wymagającą założenia dwóch szwów chirurgicznych oraz powierzchowne stłuczenie powłoki klatki piersiowej po stronie prawej na wysokości żeber: VII-IX przez co narazili D. M. na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku określonego w art. 157 § 1 kk, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat odbycia w okresie od 18 maja 2013 roku do 24 lipca 2014 r. z zaliczeniem okresu od 21 maja 2012 roku do 20 lutego 2013 części kary dwóch lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego we (...) z dnia 21 grudnia 202 roku sygn.. (...) za czyn z art. 280 § 1 kk w zb. z art. 275 § 1 kk w zb. z art. 276 kk w zw. z art. 11 § 2 kk tj. o czyn z art. 158 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

5.  P. L. ,

syna W. i L. z domu G., ur. (...) w T.,
PESEL (...), obywatelstwa polskiego, zam. T., ul. (...), karanego

oskarżonego o to, że:

V. w dniu 24 lipca 2014 roku około godziny 7:33 na placu spacerowym A (...) (...) w G., wspólnie i w porozumieniu z innymi osadzonymi tj. M. P. (1), J. S., P. S. i A. K. wzięli udział w pobiciu D. M. w ten sposób, że uderzali go głową i pięściami po głowie i twarzy oraz kopali po całym ciele, czym spowodowali u niego powierzchowne stłuczenie głowy z niewielką raną tłuczoną prawego łuku brwiowego wymagającą założenia dwóch szwów chirurgicznych oraz powierzchowne stłuczenie powłoki klatki piersiowej po stronie prawej na wysokości żeber: VII-IX przez co narazili D. M. na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku określonego w art. 157 § 1 kk, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat od odbycia w okresie od 13 grudnia 2012 roku do 12 sierpnia 2014 roku z zaliczeniem okresu od 23 marca 2010 roku do 24 marca 2010 roku części kary 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w (...) z dnia 10 maja 2012 roku sygn. (...) za czyn z art. 207 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i art. 207 § 1 k.k., tj. o czyn z art. 158 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

o r z e k ł :

stosując na podstawie art. 4 § 1 KK przepisy KK obowiązujące do dnia 30 czerwca 2015 r.

I.  Oskarżonego M. P. (1) uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie I-szym aktu oskarżenia, to jest czynu zabronionego z art. 158 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 158 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. wymierza mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  Oskarżonego J. S. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie II-gim aktu oskarżenia, z tym ustaleniem, że karę orzeczoną wyrokiem (...) rozpoczął odbywanie od dnia 15 maja 2013 t., to jest czynu zabronionego z art. 158 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 158 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. wymierza mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności,

III.  Oskarżonego P. S. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie III-cim aktu oskarżenia, z tym ustaleniem, że w dniu zdarzenia karę orzeczoną w sprawie o sygn. (...) odbywał do 24 lipca 2014 r., to jest czynu zabronionego z art. 158 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 158 § 1 k.k. wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności,

IV.  Oskarżonego A. K. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie IV-tym aktu oskarżenia, to jest czynu zabronionego z art. 158 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 158 § 1 k.k. wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności,

V.  Oskarżonego P. L. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie V-tym aktu oskarżenia, z tym ustaleniem, że w dniu zdarzenia karę orzeczoną wyrokiem o sygn. (...) odbywał do dnia 24 lipca 2014 r., to jest czynu zabronionego z art. 158 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 158 § 1 k.k. wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności,

VI.  Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. P. (2) kwotę 840 zł (osiemset czterdzieści) złotych +23% podatku VAT tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oskarżonemu P. S. w toku postępowania przed sądem,

VII.  Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. R. S. kwotę 756 zł (siedemset pięćdziesiąt złotych) +23% podatku VAT tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oskarżonemu M. P. (1) w toku postępowania przed sądem,

VIII.  Zwalnia oskarżonych od obowiązku uiszczenia opłaty, zwalnia oskarżonych
od obowiązku uiszczenia wydatków postępowania, obciążając nimi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Wyrokiem Sądu Rejonowego we (...) z dnia 7 lutego 2013 roku sygn.. (...) za czyn z art. 158 § 1 kk w zw. z art. 57a § 1 kk P. S. został skazany na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, którą rozpoczął odbywać od dnia 12 grudnia 2013 r.

dowód: odpis wyroku (k. 291)

Dnia 24 lipca 2014 roku około godziny 7:33 na placu spacerowym A (...) (...) w G., P. S. korzystał ze spaceru. W tym samym czasie na placu spacerowym przebywali także M. P. (1), P. L., J. S., A. K., a także D. M..

dowód: wyjaśnienia oskarżonego P. S. (k. 844v.), zeznania świadka D. M. (k. 129v.)

M. P. (1), P. L., J. S., A. K., P. S. należeli do podkultury grypsujących.

dowód: zeznania świadka P. C. (k. 127v.)

W trakcie spaceru D. M. słownie sprowokował M. P. (1).

dowód: zeznania świadka P. C. (k. 127v.)

W reakcji na te słowa M. P. (1) wstał z ławki, podszedł do D. M. i uderzył go pięścią w twarz. D. M. zaczął oddalać się, na co M. P. (1) założył mu ręce na szyję i chciał go uderzyć głową, po czym przewrócił go na ziemię. Wstającego D. M. z nogi kopnął J. S.. M. P. (1) przytrzymał D. M., a J. S. zaczął go kopać. D. M. wstał i próbował się bronić, rzucając się z rękoma na M. P. (1). W tym momencie podbiegli do nich P. L., J. S., P. S. i A. K. i wraz z M. P. (1) zaczęli uderzać go głową i pięściami po głowie i twarzy oraz kopali po całym ciele, czym spowodowali u niego powierzchowne stłuczenie głowy z niewielką raną tłuczoną prawego łuku brwiowego wymagającą założenia dwóch szwów chirurgicznych oraz powierzchowne stłuczenie powłoki klatki piersiowej po stronie prawej na wysokości żeber: VII-IX przez co narazili D. M. na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku określonego w art. 157 § 1 kk. Mężczyzn rozdzielił inny osadzony.

dowód: zeznania świadka P. C. (k. 127v.-128), nagranie (k. 709), protokół oględzin (k. 132-135), opinia sądowo –lekarska (k. 125)

P. S. nie jest osobą chorą psychicznie, upośledzoną umysłowo, nie cierpi na zaburzenia innych czynności psychicznych.

dowód: opinia sądowo –psychiatryczna (k. 611-612)

P. S. był w przeszłości 8 razy karany za popełnienie przestępstw, głównie przeciwko mieniu, bezpieczeństwu w ruchu drogowym, zdrowiu lub życiu człowieka.

dowód: karta karna (k. 815)

Oskarżony P. S. zarówno w toku postępowania przygotowawczego, jak i w toku postępowania sądowego nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu zabronionego (k. 182-183, k. 844-845). Wsparciem dla wyjaśnień oskarżonego nie były wyjaśnienia współoskarżonych J. S. (k. 189, k. 677), M. P. (1) (k. 727v.), P. L. (k. 273-274), A. K. (k. 196-197), a także zeznania świadka D. M. (k. 129-130, k. 883-884), gdyż negowali oni pobicie pokrzywdzonego. Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego P. S. zaprzeczającego zadawaniu ciosów pokrzywdzonemu, jak również zeznaniom świadka D. M. , gdyż były sprzeczne z zeznaniami świadka P. C. (k. 127-128, k. 859v.-860). Zeznania świadka zasługują na wiarygodność ponadto z tego względu, że znajdują wsparcie w nagraniu zdarzenia na płycie CD (k. 709), a także znajdują wsparcie w treści sprawozdania (k. 1-2-). Sąd ustalając stan faktyczny w sprawie dał wiarę temu dokumentowi, a także innym dokumentom zgromadzonym w sprawie, których autentyczności ani prawdziwości żadna ze stron postępowania, ani też Sąd z urzędu nie zakwestionował. Przy ocenie zachowania oskarżonego P. S. Sąd uwzględnił również opinię sądowo –psychiatryczną (k. 611-612). Sąd podzielił wnioski tej opinii, gdyż została sporządzona na podstawie jednorazowego badania oskarżonego. Wnioski wynikające z opinii należy uznać za kategoryczne. Oceniając skutki zachowania oskarżonego Sąd podzielił wnioski wynikające z opinii biegłego z zakresu chirurgii dr nauk medycznych A. W. (k. 125), gdyż przytoczona opinia została wydana na podstawie całej dokumentacji lekarskiej zgromadzonej w sprawie.

P. S. został oskarżony o to, że w dniu 24 lipca 2014 roku około godziny 7:33 na placu spacerowym A (...) (...) w G., wspólnie i w porozumieniu z innymi osadzonymi tj. M. P. (1), P. L., J. S. i A. K. wzięli udział w pobiciu D. M. w ten sposób, że uderzali go głową i pięściami po głowie i twarzy oraz kopali po całym ciele, czym spowodowali u niego powierzchowne stłuczenie głowy z niewielką raną tłuczoną prawego łuku brwiowego wymagającą założenia dwóch szwów chirurgicznych oraz powierzchowne stłuczenie powłoki klatki piersiowej po stronie prawej na wysokości żeber: VII-IX przez co narazili D. M. na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku określonego w art. 157 § 1 kk, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat odbycia w okresie od 12 grudnia 2013 roku do 12 października 2014 r. całości kary dziecięciu miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego we (...) z dnia 7 lutego 2013 roku sygn.. (...) za czyn z art. 158 § 1 kk w zw. z art. 57a § 1 kk, tj. o czyn z art. 158 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

Oskarżony P. S. w swych wyjaśnieniach nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. W ocenie Sądu w świetle materiału dowodowego zebranego w niniejszej sprawie popełnienie przez oskarżonego zarzucanego mu czynu przestępnego nie ulegało jednak wątpliwości. Wniosek ten wynikał z zeznań świadka P. C. (k. 127-128, k. 859v.-860), nagraniu zdarzenia na płycie CD (k. 709), opinii sądowo -lekarskiej. Na podstawie tych dowodów sąd przyjął, że oskarżony brał udział w pobiciu pokrzywdzonego D. M., w wyniku którego to pobicia doszło do narażenia go na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku określonego w art. 157 § 1 k.k. Oskarżony popełnił ten czyn po odbyciu od 12 grudnia 2013 r. kary co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności za podobne przestępstwo umyślne z art. 158 § 1 k.k. w sprawie Sądu Rejonowego we (...) o sygn. (...). Z tych też względów Sąd uznał oskarżonego P. S. za winnego popełnienia czynu zabronionego określonego w art. 158 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

Występek przewidziany w art. 158 § 1 k.k. jest zagrożony karą pozbawienia wolności do lat 3. Rozważając w tych ramach wymiar kary wobec oskarżonego Sąd uwzględnił następujące okoliczności. Uwzględniając dyrektywę proporcjonalności kary do stopnia społecznej szkodliwości czynu przestępnego, Sąd na niekorzyść oskarżonego potraktował działanie wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, a także działanie w obecności funkcjonariuszy Służby Więziennej, a także innych osadzonych. W ramach oceny zachowania oskarżonego z punktu widzenia dyrektywy proporcjonalności kary do stopnia winy sprawcy Sąd na niekorzyść oskarżonego potraktował nagły zamiar, z jakim oskarżony popełnił ten czyn, niejako pod wpływem impulsu, bez zastanowienia. Z kolei na korzyść oskarżonego Sąd uwzględnił, że jego działanie, podobnie jak pozostałych współoskarżonych, było odpowiedzią na ustne zaczepki nieustalonej treści pokrzywdzonego. W ramach dyrektywy prewencji indywidualnej na niekorzyść oskarżonego Sąd potraktował uprzednią wielokrotną karalność oskarżonego za przestępstwa, w tym za przestępstwa podobne.

Mając na względzie wszystkie powyżej opisane okoliczności Sąd uznał, że należało wymierzyć wobec oskarżonego na podstawie art. 158 § 1 k.k. karę 8 miesięcy pozbawienia wolności. Wymiar tej kary odpowiada zdaniem Sądu stopniowi społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego, który należy ocenić jako dość znaczny. W ocenie Sądu kara co do jej rodzaju i wymiaru nie przekracza stopnia winy oskarżonego, który należy uznać podobnie za dość znaczny. Sąd wymierzając karę pozbawienia wolności w tym wymiarze wyszedł z przekonania, że jej rodzaj odpowiada dyrektywie prewencji indywidualnej. Zdaniem Sądu poprzednia wielokrotna karalność oskarżonego za przestępstwa przemawiała za tym, że czyn, który popełnił oskarżony nie miał charakteru wyjątkowego i stanowił wyraz lekceważenia i nieakceptowania zasad współżycia w społeczeństwie. W świetle tych okoliczności nie ulega zatem wątpliwości, że dla powstrzymania oskarżonego przed popełnieniem innego lub podobnego przestępstwa za konieczne należy uznać wymierzenie mu kary pozbawienia wolności. W ocenie Sądu kara ta zdaje się wreszcie czynić zadość wskazaniom prewencji ogólnej, a mianowicie uzmysławia ona społeczeństwu, ale przede wszystkim społeczności, w której znajduje się oskarżony, że pobicie innej osoby spotyka się z reakcją organów wymiaru sprawiedliwości. Zdaniem Sądu wykonanie tej kary wobec oskarżonego jawiło się w momencie orzekania jako bezwzględnie konieczne, gdyż z uwagi na uprzednią wielokrotną karalność za przestępstwa (k. 815) nie zasługiwał on na zastosowanie dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary. Z tych wszystkich względów orzeczono jak w punkcie III-cim wyroku.

W punkcie VI-tym wyroku orzeczono o kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu, zasądzając od Skarbu Państwa na rzecz kancelarii adwokackiej adw. M. P. (2) kwotę 840 zł + 23% podatku VAT.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. oraz art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. z 1983 r. Dz. U. Nr 49, poz. 223 ze zm.) w zw. z art. 624 § 1 k.p.k. Sąd w punkcie VIII-mym wyroku zwolnił oskarżonego w całości od obowiązku uiszczenia opłaty, zwolnił także go od obowiązku uiszczenia wydatków postępowania w części go obciążającej, którymi obciążył Skarb Państwa. Podejmując takie rozstrzygnięcie Sąd miał na względzie okoliczność, że obecnie oskarżony nie ma stałych dochodów umożliwiających poniesienie tych kosztów.

UZASADNIENIE

Wyrokiem Sądu Okręgowego w B. z dnia 10 czerwca 2010 roku sygn. (...) M. P. (1) został skazany na karę 10 lat pozbawienia wolności, którą rozpoczął odbywać od dnia 10 grudnia 2006 r. Wymieniona kara obejmowała karę 2 lat pozbawienia wolności za przestępstwo z art. 158 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk orzeczoną wyrokiem Sądu Okręgowego w B. w sprawie o sygn. (...)

dowód: odpisy wyroków (k. 239-240, k. 241-243)

Dnia 24 lipca 2014 roku około godziny 7:33 na placu spacerowym A (...) (...) w G., P. S. korzystał ze spaceru. W tym samym czasie na placu spacerowym przebywali także M. P. (1), P. L., J. S., A. K., a także D. M..

dowód: wyjaśnienia oskarżonego P. S. (k. 844v.), zeznania świadka D. M. (k. 129v.)

M. P. (1), P. L., J. S., A. K., P. S. należeli do podkultury grypsujących.

dowód: zeznania świadka P. C. (k. 127v.)

W trakcie spaceru D. M. słownie sprowokował M. P. (1).

dowód: zeznania świadka P. C. (k. 127v.)

W reakcji na te słowa M. P. (1) wstał z ławki, podszedł do D. M. i uderzył go pięścią w twarz. D. M. zaczął oddalać się, na co M. P. (1) założył mu ręce na szyję i chciał go uderzyć głową, po czym przewrócił go na ziemię. Wstającego D. M. z nogi kopnął J. S.. M. P. (1) przytrzymał D. M., a J. S. zaczął go kopać. D. M. wstał i próbował się bronić, rzucając się z rękoma na M. P. (1). W tym momencie podbiegli do nich P. L., J. S., P. S. i A. K. i wraz z M. P. (1) zaczęli uderzać go głową i pięściami po głowie i twarzy oraz kopali po całym ciele, czym spowodowali u niego powierzchowne stłuczenie głowy z niewielką raną tłuczoną prawego łuku brwiowego wymagającą założenia dwóch szwów chirurgicznych oraz powierzchowne stłuczenie powłoki klatki piersiowej po stronie prawej na wysokości żeber: VII-IX przez co narazili D. M. na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku określonego w art. 157 § 1 kk. Mężczyzn rozdzielił inny osadzony.

dowód: zeznania świadka P. C. (k. 127v.-128), nagranie (k. 709), protokół oględzin (k. 132-135), opinia sądowo –lekarska (k. 125)

M. P. (1) nie jest osobą chorą psychicznie, upośledzoną umysłowo, nie cierpi na zaburzenia innych czynności psychicznych.

dowód: opinia sądowo –psychiatryczna (k. 525-526)

M. P. (1) był w przeszłości 10 razy karany za popełnienie przestępstw, głównie przeciwko mieniu, zdrowiu lub życiu człowieka.

dowód: karta karna (k. 813)

Oskarżony M. P. (1) zarówno w toku postępowania przygotowawczego, jak i w toku postępowania sądowego nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu zabronionego (k. 727v.). Wsparciem dla wyjaśnień oskarżonego nie były wyjaśnienia współoskarżonych J. S. (k. 189, k. 677), P. L. (k. 273-274), A. K. (k. 196-197), a także zeznania świadka D. M. (k. 129-130, k. 883-884), gdyż negowali oni pobicie pokrzywdzonego. Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego M. P. (1) zaprzeczającego zadawaniu ciosów pokrzywdzonemu, jak również zeznaniom świadka D. M. , gdyż były sprzeczne z zeznaniami świadka P. C. (k. 127-128, k. 859v.-860). Zeznania świadka zasługują na wiarygodność ponadto z tego względu, że znajdują wsparcie w nagraniu zdarzenia na płycie CD (k. 709), a także znajdują wsparcie w treści sprawozdania (k. 1-2-). Sąd ustalając stan faktyczny w sprawie dał wiarę temu dokumentowi, a także innym dokumentom zgromadzonym w sprawie, których autentyczności ani prawdziwości żadna ze stron postępowania, ani też Sąd z urzędu nie zakwestionował. Przy ocenie zachowania oskarżonego M. P. (1) Sąd uwzględnił również opinię sądowo –psychiatryczną (k. 525-526). Sąd podzielił wnioski tej opinii, gdyż została sporządzona na podstawie jednorazowego badania oskarżonego. Wnioski wynikające z opinii należy uznać za kategoryczne. Oceniając skutki zachowania oskarżonego Sąd podzielił wnioski wynikające z opinii biegłego z zakresu chirurgii dr nauk medycznych A. W. (k. 125), gdyż przytoczona opinia została wydana na podstawie całej dokumentacji lekarskiej zgromadzonej w sprawie.

M. P. (1) został oskarżony o to, że w dniu 24 lipca 2014 roku około godziny 7:33 na placu spacerowym A (...) (...) w G., wspólnie i w porozumieniu z innymi osadzonymi tj. J. S., P. L., P. S. i A. K. wzięli udział w pobiciu D. M. w ten sposób, że uderzali go głową i pięściami po głowie i twarzy oraz kopali po całym ciele, czym spowodowali u niego powierzchowne stłuczenie głowy z niewielką raną tłuczoną prawego łuku brwiowego wymagającą założenia dwóch szwów chirurgicznych oraz powierzchowne stłuczenie powłoki klatki piersiowej po stronie prawej na wysokości żeber: VII-IX przez co narazili D. M. na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku określonego w art. 157 § 1 kk, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat odbycia w okresie od 10 grudnia 2006 roku do 24 lipca 2014 części kary dziesięciu lat pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w B. z dnia 10 czerwca 2010 r. sygn.. (...) za czyny z art. 190 § 1 kk w zw. Z art. 157 § 2 kk w zw. Z art. 11 §2 kk w zw. Z art. 64 § 2 kk , art. 158§1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk i art. 159 kk w zw. z art. 157 § 1 kk w zw. z art. 11§ 2 kk i art. 64 § 2 kk, tj. o czyn z art. 158 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk

Oskarżony M. P. (1) w swych wyjaśnieniach nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. W ocenie Sądu w świetle materiału dowodowego zebranego w niniejszej sprawie popełnienie przez oskarżonego zarzucanego mu czynu przestępnego nie ulegało jednak wątpliwości. Wniosek ten wynikał z zeznań świadka P. C. (k. 127-128, k. 859v.-860), nagraniu zdarzenia na płycie CD (k. 709), opinii sądowo -lekarskiej. Na podstawie tych dowodów sąd przyjął, że oskarżony brał udział w pobiciu pokrzywdzonego D. M., w wyniku którego to pobicia doszło do narażenia go na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku określonego w art. 157 § 1 k.k. Oskarżony popełnił ten czyn po odbyciu od dnia 19 grudnia 2006 r. kary co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej w sprawie Sądu Okręgowego w B. o sygn. (...) za podobne przestępstwo umyślne z art. 158 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. w sprawie o sygn. (...) Z tych też względów Sąd uznał oskarżonego M. P. (1) za winnego popełnienia czynu zabronionego określonego w art. 158 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k.

Występek przewidziany w art. 158 § 1 k.k. jest zagrożony karą pozbawienia wolności do lat 3. Rozważając w tych ramach wymiar kary wobec oskarżonego Sąd uwzględnił następujące okoliczności. Uwzględniając dyrektywę proporcjonalności kary do stopnia społecznej szkodliwości czynu przestępnego, Sąd na niekorzyść oskarżonego potraktował działanie wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, a także działanie w obecności funkcjonariuszy Służby Więziennej, a także innych osadzonych. W ramach oceny zachowania oskarżonego z punktu widzenia dyrektywy proporcjonalności kary do stopnia winy sprawcy Sąd na niekorzyść oskarżonego potraktował nagły zamiar, z jakim oskarżony popełnił ten czyn, niejako pod wpływem impulsu, bez zastanowienia. Z kolei na korzyść oskarżonego Sąd uwzględnił, że jego działanie, podobnie jak pozostałych współoskarżonych, było odpowiedzią na ustne zaczepki nieustalonej treści pokrzywdzonego. W ramach dyrektywy prewencji indywidualnej na niekorzyść oskarżonego Sąd potraktował uprzednią wielokrotną karalność oskarżonego za przestępstwa, w tym za przestępstwa podobne.

Mając na względzie wszystkie powyżej opisane okoliczności Sąd uznał, że należało wymierzyć wobec oskarżonego na podstawie art. 158 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. karę 10 miesięcy pozbawienia wolności. Kara wymierzona temu oskarżonemu jest o 2 miesiące wyższa od kar wymierzonych współoskarżonym P. S., P. L. oraz A. K., gdyż oskarżony M. P. (1) odpowiadał w tej sprawie w warunkach art. 64 § 2 k.k. Wymiar tej kary odpowiada zdaniem Sądu stopniowi społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego, który należy ocenić jako dość znaczny. W ocenie Sądu kara co do jej rodzaju i wymiaru nie przekracza stopnia winy oskarżonego, który należy uznać podobnie za dość znaczny. Sąd wymierzając karę pozbawienia wolności w tym wymiarze wyszedł z przekonania, że jej rodzaj odpowiada dyrektywie prewencji indywidualnej. Zdaniem Sądu poprzednia wielokrotna karalność oskarżonego za przestępstwa przemawiała za tym, że czyn, który popełnił oskarżony nie miał charakteru wyjątkowego i stanowił wyraz lekceważenia i nieakceptowania zasad współżycia w społeczeństwie. W świetle tych okoliczności nie ulega zatem wątpliwości, że dla powstrzymania oskarżonego przed popełnieniem innego lub podobnego przestępstwa za konieczne należy uznać wymierzenie mu kary pozbawienia wolności. W ocenie Sądu kara ta zdaje się wreszcie czynić zadość wskazaniom prewencji ogólnej, a mianowicie uzmysławia ona społeczeństwu, ale przede wszystkim społeczności, w której znajduje się oskarżony, że pobicie innej osoby spotyka się z reakcją organów wymiaru sprawiedliwości. Zdaniem Sądu wykonanie tej kary wobec oskarżonego jawiło się w momencie orzekania jako bezwzględnie konieczne, gdyż z uwagi na uprzednią wielokrotną karalność za przestępstwa (k. 813) nie zasługiwał on na zastosowanie dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary. Z tych wszystkich względów orzeczono jak w punkcie I-szym wyroku.

W punkcie VII-mym wyroku orzeczono o kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu, zasądzając od Skarbu Państwa na rzecz kancelarii adwokackiej adw. R. S. kwotę 756 zł + 23% podatku VAT.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. oraz art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. z 1983 r. Dz. U. Nr 49, poz. 223 ze zm.) w zw. z art. 624 § 1 k.p.k. Sąd w punkcie VIII-mym wyroku zwolnił oskarżonego w całości od obowiązku uiszczenia opłaty, zwolnił także go od obowiązku uiszczenia wydatków postępowania w części go obciążającej, którymi obciążył Skarb Państwa. Podejmując takie rozstrzygnięcie Sąd miał na względzie okoliczność, że obecnie oskarżony nie ma stałych dochodów umożliwiających poniesienie tych kosztów.