Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19.09.2017r

Sąd Rejonowy w Zakopanem Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Janusz Kukla

Protokolant sek. sąd. G. P.

po rozpoznaniu dnia 31.05.2017r; 06.09.2017r sprawy

B. S.

urodz. (...) w Z.

s. J. i Z. z d. S.

oskarżonego o to , że :

w dniu 11.08.2016r w Z., na posesji przy ul. (...), poprzez kopniecie w plecy i zadawanie uderzeń pięściami po głowie spowodował u oskarżyciela prywatnego W. K., naruszenie czynności narządu jego ciała lub rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż 7 dni,

to jest o przestępstwo z art. 157§2kk

I.  uznaje oskarżonego B. S. za winnego popełnienia czynu polegającego na tym, że w dniu 11.08.2016r w Z., na posesji przy ul. (...), poprzez kopniecie w plecy spowodował u oskarżyciela prywatnego W. K. stłuczenie okolicy talerza biodrowego prawego, co stanowiło naruszenie czynności narządu ciała na okres poniżej siedmiu dni, to jest występku z art. 157§2kk, przy czym na mocy art. 66§1kk i art. 67§1kk postępowanie karne przeciwko B. S. warunkowo umarza na okres 1 (jednego) roku próby;

II.  na mocy art. 67§3kk orzeka od oskarżonego B. S. na rzecz Funduszu Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej kwotę 800 (osiemset) złotych tytułem świadczenia pieniężnego;

III.  na mocy art. 626§1kpk w zw. z art. 628 pkt 1kpk zasądza od oskarżonego B. S. na rzecz oskarżyciela prywatnego W. K. kwotę 300 (trzysta) złotych tytułem poniesionych przez niego kosztów procesu oraz na mocy art. 7 ustawy o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 (sto) złotych tytułem opłaty sądowej.

Sygn. akt II K 607/16

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 19 września 2017 roku

Sąd ustalił stan faktyczny:

J. K. i K. K. (1) we wrześniu 2016 r. uzyskali rozwód. Nadal jednak zamieszkują w jednym budynku na posesji w Z. przy ul. (...). Pomiędzy w/w oraz ich rodzinami istnieje zaogniony konflikt na tle majątkowym przejawiający się wzajemnymi oskarżeniami oraz licznymi interwencjami policji. Oskarżyciel prywatny W. K. jest bratem J. K.. Oskarżyciel prywatny jest zaangażowany w konflikt pomiędzy byłymi małżonkami, opowiadając się po stronie swojego brata J. K.. Natomiast oskarżony B. S. jest bratem K. K. (1), który w istniejącym konflikcie stoi po stronie swojej siostry.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego B. S. k. 44, zeznania oskarżyciela prywatnego W. K. k. 2-3 akt Ds. 414.2017, k. 45, zeznania świadków S. K. k. 45-46 i w aktach Ds. 414.2017, W. W. (1) k. 46, M. H. k. 59 w korelacji z notatką urzędową jego autorstwa z akt Ds. 414.2017, K. K. (2) k. 58-59,

W dniu 11 sierpnia 2016 r. W. K. przebywał na posesji przy ul. (...) w Z.. O godz. 15.15 oskarżony B. S. przejeżdżał na motorze drogą dojazdową do w/w posesji. Oskarżony widząc W. K. zatrzymał się, zszedł z motoru po czym zaatakował oskarżyciela prywatnego w ten sposób, ze kopnął go w plecy. Następnie oskarżony odjechał motorem z miejsca zdarzenia.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego B. S. k. 44, zeznania oskarżyciela prywatnego W. K. k. 2-3 akt Ds. 414.2017, k. 45, zeznania świadków S. K. k. 45-46 i w aktach Ds. 414.2017, W. W. (1) k. 46, M. H. k. 59 w korelacji z notatką urzędową jego autorstwa z akt Ds. 414.2017, K. K. (2) k. 58-59,

W. K. na skutek działania oskarżonego doznał stłuczenia okolicy talerza biodrowego prawego, które to obrażenia naruszyły czynności jego narządów ciała poniżej 7 dni trwający.

Dowód: dokumentacja lekarska k. 8-10, opinia lekarska k. 14 i 51 akt Ds. 414.2017

Tego dnia na posesji przy ul. (...) w Z. miały miejsce cztery interwencje policji, w tym po jednej ze zgłoszenia K. K. (1) i jej syna S. K. oraz dwie ze zgłoszenia J. K.. Wszystkie w/w osoby wzajemnie się oskarżały.

Dowód: pismo KPP w Z. k. 54,

Oskarżony B. S. nie był dotychczas karany. Jest żonaty, posiada 2 małoletnich dzieci, które utrzymuje. Z zawodu jest monterem instalacji sanitarnych. Żona oskarżonego prowadzi wraz z nim działalność gospodarczą – wynajem pokoi, a oskarżony trudni się też przewozem osób. Ze swojej pracy osiąga dochód około 1000 – 2000 zł. Posiada działki o pow. około 4000 mkw, samochód marki V. (...) rok prod. 2000 i we współwłasności z żoną samochód marki A. (...) rok prod. 2008. Jest zdrowy psychicznie i fizycznie. Oskarżony posiada dobrą opinię w środowisku w którym zamieszkuje, jak również w miejscu pracy.

Dowód: dane osobo-poznawcze k. 21, karta karna k. 26, wywiad środowiskowy k. 28-29,

W toku postępowania oskarżony B. S. nie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu oraz złożył wyjaśnienia. Oskarżony wyjaśnił, że miedzy nim a oskarżycielem prywatnym nie ma żadnego konfliktu, nie toczą sporów sądowych. Jak wyjaśnił pomiędzy jego siostrą K. K. (1), a jej mężem J. K. (bratem oskarżyciela), toczy się postępowanie rozwodowe, sprawa jest w toku i pomiędzy nimi dochodzi do awantur. W przypadku incydentu od razu jest oskarżony on, syn K. i J. K. tj. S. K. i D. D., który mieszka w pobliżu ale nie jest zaangażowany w żaden konflikt. Odnośnie meritum sprawy, oskarżony wskazał, że zdarzenie z dnia 11.08.2016 r. w ogóle nie zaistniało, jest przedmiotem konfabulacji oskarżyciela prywatnego. Oskarżony wyjaśnił, że tego dnia, w ogóle nie widział oskarżyciela prywatnego i do żadnego incydentu nie doszło. Nic mu nie wiadomo aby była wtedy interwencja policji, tym bardziej nie był wtedy rozpytywany. Nic też nie wie, aby oskarżyciel prywatny miał doznać jakichkolwiek obrażeń ciała, albo żeby korzystał z pomocy lekarskiej. Zdaniem oskarżonego, oskarżyciel prywatny całą sprawę sobie wymyślił.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego B. S. k. 44,

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o częściowo wyjaśnienia oskarżonego B. S. oraz zgromadzone w sprawie dowody w postaci: zeznań oskarżyciela prywatnego W. K. i świadków: S. K., W. W. (1), M. H. w korelacji z notatką urzędową jego autorstwa z akt Ds. 414.2017, K. K. (2) oraz dokumentów w postaci dokumentacji lekarskiej, opinii lekarza biegłego sądowego, akt sygn.. Ds. 414.2017, pisma KPP w Z. z dnia 10 sierpnia 2017 r., a także karty karnej, danych osobo-poznawczych i wywiadu środowiskowego.

Wyjaśnienia oskarżonego w zakresie w jakim nie przyznawał się do popełnienia zarzucanego mu czynu oraz wskazywał, iż zdarzenie będące meritum sprawy nie miało miejsca i jest wymysłem oskarżyciela prywatnego, Sąd uznał za niewiarygodne. Wyjaśnienia w tym zakresie były niezgodne z zeznaniami oskarżyciela prywatnego, a także z dokumentacją lekarską oraz opinią biegłego lekarza sadowego, z których wynika, że oskarżony na skutek kopnięcia przez oskarżonego doznał stłuczenia okolicy talerza biodrowego prawego. Oczywistym jest, iż pomiędzy K. K. (1) i J. K. istnieje konflikt na tle majątkowym w który pośrednio zaangażowani są po przeciwnych sobie stronach oskarżony i oskarżyciel prywatny. Stąd też na przedmiotowe zdarzenia należy popatrzeć z pewną dozą krytycyzmu. Jednak zeznania oskarżyciela prywatnego, który twierdził iż w dniu zdarzenia został zaatakowany przez oskarżonego w zestawieniu z dokumentacją lekarską obrazująca powstałe po stronie W. K. obrażenia, przekonuje, iż zdarzenie owo w rzeczywistości miało miejsce. Ponadto wyjaśnienia oskarżonego sprzeczne są z zeznaniami świadka K. K. (2) – jednego z funkcjonariuszy przeprowadzających interwencję w dniu zdarzenia. Świadek zeznał, że W. K., w czasie interwencji poinformował funkcjonariuszy, że w tym dniu na posesji (...), był obecny B. S., który wg oświadczenia W. K., miał wszcząć z nim awanturę w toku której doszło do szarpaniny. Tym samym wyjaśnienia oskarżonego kwestionujące całe zdarzenie uznać należy, za realizację przyjętej linii obrony, która jednak w świetle powyższych dowodów okazała się niemiarodajna.

Sąd co do meritum dał wiarę zeznaniom oskarżyciela prywatnego. W. K. zeznał, że w dniu 11 sierpnia 2016 r. przebywał na posesji na ul. (...) w Z.. Oskarżony przejeżdżał na motocyklu ulicą obok jego domu, zatrzymał się na ulicy, oddzielonej od posesji płotem i wyzywał go, mówiąc, że jak go spotka na drodze, to powybija wszystkie zęby. W. K. zeznał, że odparł słowny atak oskarżonego, na co B. S. oparł motocykl o siatkę ogrodzeniową, wbiegł na posesje i taras, po czym kopnął go w plecy i pięściami uderzał po głowie, kilkakrotnie. Po chwili zrzucił go z tego tarasu na ziemię posesji. W powyższym zakresie Sąd uznał za wiarygodne zeznania oskarżyciela prywatnego odnośnie tego, że oskarżony w trakcie całego zajścia kopnął go w plecy. W tej bowiem części zeznania oskarżyciela korespondowały z dokumentacją lekarską ze Szpitala (...) w Z. z której wynika, iż na skutek działania znanego sprawcy doznał stłuczenia okolicy talerza biodrowego prawego. Oskarżyciel prywatny zeznał, ponadto że w tym czasie chodnikiem przechodziło dziecko W. W. (1), która mieszka w sąsiedztwie i widząc to pobiegło po matkę, która po chwili przyleciała na miejsce i widziała fragment zdarzenia. Po chwili jednak oskarżony wsiadł na motocykl i odjechał. Świadek W. W. (1) zeznała, iż nie posiada wiedzy odnośnie przedmiotowego zdarzenia.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków M. H. i K. K. (2) – funkcjonariuszom policji, którzy w dniu zdarzenia przeprowadzili interwencję ze zgłoszenia J. K.. Świadkowie ci zeznali co do okoliczności o których wiedzę posiadali, i które zaobserwowali będąc obecnymi na miejscu zdarzenia. Zeznania świadków były logiczne i spójne, wzajemnie się uzupełniały. Świadkowie są osobami obcymi dla stron, zetknęli się z nimi w toku wykonywanych czynności służbowych, stąd też nie posiadali interesu w korzystnym rozstrzygnięciu dla którejkolwiek ze stron, a ich zeznania nosiły walor obiektywizmu. Ponadto zeznania świadków korespondowały ze sporządzoną przez M. H. notatką urzędową z przedmiotowego zdarzenia. Świadek K. K. (2) zeznał, że na miejscu zdarzenia zastali zgłaszającego J. K. oraz W. K.. W. opowiedział, że kiedy wracał spod sklepu (...) prowadząc konia, na chodniku miał oczekiwać jego bratanek S. K., który bez powodu zaatakować miał tym gazem zarówno jego jak i prowadzonego przez niego konia, a następnie oddalił się w nieznanym kierunku. Ponadto W. K. mówił, że w tym samym dniu zaatakowany został przez żonę swojego brata J. K., która uderzyła go otwarta ręką w okolice twarzy i faktycznie miał zaczerwienienie w okolicy oka, prawdopodobnie pochodzące od uderzenia ręką. Świadek zeznał, że W. K., w czasie interwencji dodał też, że w tym dniu na posesji (...), był obecny B. S., który wg oświadczenia W. K., miał wszcząć z awanturę w toku której doszło do szarpaniny. Natomiast świadek M. H. potwierdził okoliczności wynikające z notatki urzędowej z dnia zdarzenia jego autorstwa.

Świadek W. W. (1), nie miała żadnych informacji odnośnie przebiegu przedmiotowego zdarzenia. Natomiast zeznała, iż jest sąsiadką K. i J. K., którzy nie żyją ze sobą w zgodzie.

Również świadek S. K. nie posiadał informacji odnośnie meritum sprawy. Zeznał, iż nie słyszał aby jego wujek B. S. miał dokonać pobicia W. K.. Co do okoliczności pobocznych potwierdził istniejący w rodzinie konflikt na tle majątkowym. Zeznał, iż ma złe stosunki z oskarżycielem prywatnym, bowiem w istniejącym konflikcie rodzinnym świadek opowiada się po stronie swojej matki – K. K. (1).

Opinie lekarskie k. 14 i 51 akt Ds. 414.2017 wydane w niniejszej sprawie przez biegłych sadowych Sąd uznał za wiarygodne, albowiem były rzetelne, fachowe i bezstronne, a nadto znajdują oparcie w całokształcie materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, a w szczególności w dokumentacji lekarskiej. Z opinii tych wynika, że pokrzywdzony doznał obrażeń w postaci: stłuczenia lewej okolicy jarzmowej głowy oraz stłuczenia okolicy talerza biodrowego prawego. Opinie te korespondują z zeznaniami oskarżyciela prywatnego oraz zalegającą w aktach dokumentacją lekarską. W tym miejscu wskazać należy, jednak, iż jak wynika z ustalonego stanu faktycznego, oskarżony B. S. w czasie zdarzenia kopnął oskarżyciela prywatnego ,stąd też ze wskazanych w opiniach obrażeń, jako skutek działania tego oskarżonego należało przypisać tylko stłuczenie okolicy talerza biodrowego prawego. Powstałe obrażenie ciała naruszyło czynności narządu ciała w stopniu lekkim tj. poniżej 7 dni, co biegli wywiedli we wnioskach wydanych opinii.

Wszystkie zgromadzone w sprawie dokumenty Sąd uznał za wiarygodne. Nie budziły one wątpliwości, co do ich autentyczności oraz nie były kwestionowane przez żadną ze stron postępowania.

Przedmiotem ochrony przestępstwa powszechnego, określonego w art. 157 § 2 kk jest zdrowie człowieka. Należy zaznaczyć, że lekki uszczerbek na zdrowiu, o którym mowa w tym przepisie determinowany jest czasem trwania naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia pokrzywdzonego. Artykuł 157 § 2 kk wymaga naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia. Istotne zatem jest jedynie ustalenie, czy uszkodzony narząd pozbawiony był zdolności do normalnego działania przez okres do 7 dni, czy też przez okres dłuższy, albo przez jaki czas występowały zaburzenia w funkcjonowaniu organizmu zarówno o charakterze fizycznym, jak i psychicznym. Czynność sprawcza polega na "powodowaniu" opisanego w art. 157 § 2 kk skutku. Pojęcie to obejmuje wszystkie zachowania oskarżonego, pozostające w związku przyczynowym i normatywnym ze skutkiem w postaci naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia pokrzywdzonego. Co do strony podmiotowej zauważyć należy, iż przestępstwo określone w art. 157 § 2 kk może być popełnione umyślnie zarówno z zamiarem bezpośrednim, jak i z zamiarem wynikowym. Sprawca nie musi uświadamiać sobie i chcieć, aby powodowany przez niego uszczerbek na zdrowiu trwał nie dłużej niż 7 dni. Wystarczy dla przyjęcia realizacji znamion typu określonego w art. 157 § 2 kk, że sprawca chciał albo przewidując możliwość na to się godził, że spowodowany uszczerbek na zdrowiu będzie lekki.

W tej sytuacji z całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego oraz poczynionej analizy prawnej wynika, że oskarżony w dniu 11.08.2016r w Z., na posesji przy ul. (...), poprzez kopniecie w plecy spowodował u oskarżyciela prywatnego W. K. stłuczenie okolicy talerza biodrowego prawego, co stanowiło naruszenie czynności narządu ciała na okres poniżej siedmiu dni. Co do powstałych u oskarżyciela prywatnego obrażeń ciała Sąd miał na względzie zalegające w aktach opinie biegłych lekarzy sądowych wydane na podstawie dokumentacji medycznej załączonej do akt sprawy. Okoliczność, iż oskarżony kopnął wynika zarówno z zeznań oskarżyciela prywatnego, jak również z charakteru ujawnionych u oskarżyciela obrażeń. Uznać należy, iż oskarżony kopiąc W. K. w plecy mógł przewidzieć, iż swoim zachowaniem wywoła u niego stosowne obrażenia ciała, chociażby w postaci stłuczenia. Wobec powyższego należy przyjąć, iż oskarżony swoim działaniem wypełnił znamiona występku z art. 157§2 kk.

Natomiast nie sposób przypisać oskarżonemu aby miał w dniu zdarzenia zadawać oskarżycielowi prywatnemu uderzenia pięściami po głowie. W tym miejscu wskazać należy, iż w toku przeprowadzonej interwencji W. K. poinformował funkcjonariuszy, iż w tym samym dniu zaatakowany został przez żonę swojego brata J. K., która uderzyła go otwarta ręką w okolice twarzy. Powyższa okoliczność wynika z zeznań świadka K. K. (2) oraz ze sporządzonej przez świadka M. H. notatki urzędowej, której treść potwierdził w toku złożonych przed Sądem zeznań. Z w/w dowodów wynika, iż oskarżyciel prywatny w czasie interwencji faktycznie miał zaczerwienienie w okolicy oka, prawdopodobnie pochodzące od uderzenia ręką. Mając na uwadze powyższe należało wyeliminować powyższe okoliczności z opisu czynu zarzuconego oskarżonego B. S., chociaż nie można wykluczyć, aby oskarżony zadawał również oskarżycielowi uderzenie ręką.

Z uwagi na okoliczności faktyczne sprawy, rozważenia wymagała kwestia zastosowania instytucji warunkowego umorzenia postępowania karnego. Sąd może bowiem warunkowo umorzyć postępowanie karne, stosownie do treści art. 66 § 1 i 2 kk, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy nie karanego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia, uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa, przy czym warunkowego umorzenia nie stosuje się do sprawcy przestępstwa zagrożonego karą przekraczającą 5 lat pozbawienia wolności.

W ustaleniach faktycznych Sąd przyjął, że oskarżony i oskarżyciel prywatny zaangażowani sa w konflikt na tle majątkowym istniejący pomiędzy K. i J. K.. Ponadto Sad miał na uwadze, że pomiędzy stronami dochodzi do licznych wzajemnych pretensji i konfliktów, skutkujących interwencjami policji. Sąd miał na uwadze, iż oskarżony kopnął oskarżyciela prywatnego w plecy, co było jednorazowym incydentem. Co więcej uwzględniono charakter powstałego po stronie W. K. obrażenia ciała. Powyższe dało Sądowi I instancji asumpt do łagodniejszego potraktowania oskarżonego i w efekcie warunkowego umorzenia wobec niego postępowania karnego.

Sąd zdecydował się na zastosowanie wobec oskarżonego instytucji pośredniej pomiędzy skazaniem, a bezwarunkowym umorzeniem postępowania karnego mając przede wszystkim na względzie charakter inkryminowanego czynu, jak również dotychczasowy tryb życia oskarżonego. Oceniając zachowanie oskarżonego przez pryzmat stopnia jego naganności, wyznaczonego rodzajem naruszonych dóbr należało stwierdzić, że społeczna szkodliwość czynu była niewątpliwie wyższa niż znikoma. Oskarżony bowiem nie był zmuszony do siłowej metody rozwiązania konfliktu, zdecydował się jednak na zaatakowanie oskarżyciela poprzez kopnięcie go w plecy, co nie może znaleźć uznania w oczach sądu. Z drugiej strony sąd uwzględnił, iż B. S. dotychczas nie był karany sądownie, wiódł ustabilizowany tryb życia, jest osobą, która posiada dobrą opinie zarówno w środowisku w którym zamieszkuje jak i w miejscu pracy, jest lubiany, nie przejawia skłonności do agresywnych zachowań, nie nadużywa alkoholu bądź innych używek. Sąd biorąc pod uwagę przytoczone okoliczności uznał, że postępowanie karne prowadzone wobec oskarżonego o zarzucony mu czyn, należy warunkowo umorzyć. Przytoczone powyżej właściwości i warunki osobiste oskarżonego nie wskazują na potrzebę wymierzenia jakiejkolwiek kary kryminalnej. Gdyby natomiast oskarżony nadużył okazanego mu zaufania, istnieje możliwość podjęcia warunkowo umorzonego postępowania, co powinno dodatkowo motywować go do przestrzegania porządku prawnego. Sąd wyznaczył dla oskarżonego roczny okres próby. Długość orzeczonego rocznego okresu próby jest w ocenie sądu wystarczająca do weryfikacji postawionej prognozy kryminologicznej wobec oskarżonego. W tym czasie oskarżony będzie mieć okazję do wykazania, iż czyn którego się dopuścił był jedynie odosobnionym incydentem.

Aby wzmóc oddziaływanie w zakresie prewencji indywidualnej, jak również, aby zadośćuczynić zasadzie kompensaty krzywd wyrządzonych czynem zabronionym Sąd na mocy art. 67§3kk orzekł oskarżonemu świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej, w kwocie 800 zł. Stwierdzić należy, że jest wskazane aby oskarżony wspomógł tą kwotą wskazany cel społeczny, co niewątpliwie będzie miało określony walor dydaktyczny i przyczyni się do wdrożenia oskarżonego do przestrzegania porządku prawnego. W żadnym wypadku nie można też twierdzić, aby wysokość orzeczonego świadczenia przekraczała realne możliwości płatnicze oskarżonego.

Na mocy art. 626§1kpk w zw. z art. 628 pkt 1kpk zasądzono od oskarżonego B. S. na rzecz oskarżyciela prywatnego W. K. kwotę 300 złotych tytułem poniesionych przez niego kosztów procesu oraz na mocy art. 7 ustawy o opłatach w sprawach karnych zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 złotych tytułem opłaty sądowej. Przesłanki mogące skutkować zwolnieniem oskarżonego od ponoszenia kosztów postępowania, a o jakich stanowi art. 624§1kpk nie zachodzą.

Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w sentencji wyroku.