Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 stycznia 2018 roku

Sąd Rejonowy Grajewie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Aneta Frączek

Protokolant: Ewa Dziejma

w obecności Prokuratora --------

po rozpoznaniu na rozprawie dnia 22 stycznia 2018 roku sprawy:

A. S.

ur. (...) w S.

syna T. i M. z d. T.

oskarżonego o to, że:

w dniu 3 sierpnia 2017r. na drodze B. – S. woj. (...) umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, iż znajdując się w stanie nietrzeźwości wynoszącym 1,77 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, będąc wcześniej prawomocnie skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Grajewie sygn. akt II K 572/09 z dnia 12.11.2009r. oraz Sądu Rejonowego w Łomży sygn. akt IX K 174/13 z dnia 14.03.2013r. za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, nie stosując się do decyzji Starosty Powiatowego w G. o cofnięciu uprawnień nr (...) z dnia 01.12.2009r. oraz nr WT. (...).505.2013.JD z dnia 29.04.2013r., kierując samochodem marki N. o nr rej. (...) najechał na jadącego prawidłowo w tym samym kierunku rowerem marki R. J. W. (1) doprowadzając do jego potrącenia w wyniku czego pokrzywdzony doznał złamania kości piszczelowej prawej, które to obrażenia naruszają prawidłowe funkcjonowanie czynności organizmu na okres powyżej dni siedmiu, a następnie zbiegł z miejsca zdarzenia,

tj. o czyn z art. 177§1 kk w zb. z art. 178§1 kk w zb. z art.178a§4 kk w zb. z art. 180a kk w zw. z art. 11§2 kk

1.  Oskarżonego A. S. uznaje za winnego tego, że w dniu 3 sierpnia 2017r. na drodze publicznej B. – S. woj. (...) umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, iż znajdując się w stanie nietrzeźwości wynoszącym 1,77 mg/l, 1,78 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, będąc wcześniej prawomocnie skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Grajewie sygn. akt II K 572/09 z dnia 12.11.2009r. oraz Sądu Rejonowego w Łomży sygn. akt IX K 174/13 z dnia 14.03.2013r. za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, kierując samochodem marki N. o nr rej. (...) najechał na jadącego prawidłowo w tym samym kierunku rowerem marki R. J. W. (1) doprowadzając do jego potrącenia, w wyniku czego pokrzywdzony doznał złamania kości piszczelowej prawej, które to obrażenia naruszają prawidłowe funkcjonowanie czynności organizmu na okres powyżej dni siedmiu, a następnie zbiegł z miejsca zdarzenia, tj. za winnego popełnienia czynu z art. 177 § 1 kk w zb. z art. 178 § 1 kk w zb. z art. 178a § 4 kk i za to na podstawie art. 177 § 1 kk w zb. z art. 178 § 1 kk w zb. z art. 178a § 4 kk w zw. z art. 11§2 kk skazuje go, zaś na podstawie art. 178a § 4 kk w zw. z art. 11 § 3 kk wymierza mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności.

2.  Na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności zalicza okres rzeczywistego pozbawienia go wolności w sprawie od dnia 03.08.2017 roku godz. 14.45 do dnia 04.08.2017 roku godz. 21.57.

3.  Na podstawie art. 42 § 4 kk orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci dożywotniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym.

4.  Na podstawie art. 43a § 2 kk orzeka od oskarżonego A. S. świadczenie pieniężne w kwocie 10.000,-(dziesięciu tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.

5.  Na podstawie art. 46 § 1 kk zobowiązuje oskarżonego do naprawienia w części szkody wyrządzonej przestępstwem i z tego tytułu zasądza od oskarżonego A. S. na rzecz pokrzywdzonego J. W. (1) tytułem odszkodowania kwotę 10.000,-(dziesięciu tysięcy) złotych.

6.  Na podstawie art. 43b kk orzeka o podaniu niniejszego wyroku do publicznej wiadomości poprzez wywieszenie odpisu wyroku na tablicy ogłoszeń Urzędu Miasta w S. przez okres 2 (dwóch) tygodni.

7.  Zwalnia oskarżonego od opłaty sądowej i pozostałych kosztów sądowych w sprawie, którymi obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt II K 271/17

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego w sprawie ustalono następujący stan faktyczny:

W dniu 3 sierpnia 2017 roku J. W. (2) kierując rowerem poruszał się na trasie z B. do S.. W pewnym momencie zauważył, że za nim drogą jedzie samochód. W związku z tym zjechał na prawe pobocze. Samochód uderzył w tył jego roweru, na skutek czego J. W. (1) spadł z roweru na asfalt. Po uderzeniu w rower kierowca samochodu, którym był znany J. W. (1) A. S., zatrzymał pojazd. A. S. wysiadł z pojazdu, poprawił coś w nim i odjechał z miejsca nie reagując na wołanie J. W. (2) proszącego o udzielenie pomocy. Następnie, na miejsce nadjechał J. P., który po dowiedzeniu się o wypadku ruszył za samochodem N. (...) o nr rej. (...). Po dojechaniu w pobliże samochodu zauważył, że samochód zjeżdża na prawą stronę, na pobocze. J. P. zatrzymał swój samochód, wysiadł i zwrócił się do kierowcy N. o oddanie kluczy od wozu, co ten zrobił. J. P. o wypadku zawiadomił policję.

Po wypadku okazało się, że A. S. kierował pojazdem mechanicznym znajdując się w stanie nietrzeźwości, tj. mając w wydychanym powietrzu stężenie alkoholu na poziomie 1,77 mg/l, 1,78 mg/l.

Na skutek wypadku drogowego J. W. (1) doznał obrażeń ciała w postaci złamania kości piszczelowej prawej, które to obrażenia naruszają prawidłowe funkcjonowanie czynności organizmu na okres powyżej dni siedmiu.

Okazało się także, że A. S. w przeszłości był już skazywany za kierowanie pojazdami mechanicznymi w stanie nietrzeźwym. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Grajewie z dnia 12.11.2009 roku wydanym w sprawie II K 572/09 skazano go za przestępstwo z art. 178 a § 1 kk. Powyższy wyrok uprawomocnił się w dniu 19.11.2009 roku. Następnie, wyrokiem Sądu Rejonowego w Łomży z dnia 14.03.2013 roku wydanym w sprawie IX K 174/13 skazano go ponownie za czyn z art. 178 a § 4 kk. Wyrok ten uprawomocnił się w dniu 21.03.2013 roku. Żadne z powyższych skazań nie uległo zatarciu.

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie następujących dowodów: wyjaśnień oskarżonego k. 177 odw, 61-63, 70-72, 115-116, zeznań świadków: J. W. (1) k. 177 odw – 178, 39-41, J. P. k. 178 – 178 odw, Ł. G. k. 54-55, informacji o przestępstwie k. 1, protokołu badania stanu trzeźwości wraz ze świadectwem wzorcowania k. 4-5, 6-8, protokołu oględzin pojazdów k. 9-12, protokołu oględzin miejsca zdarzenia drogowego k. 14-28, karty karnej k. 79, 83-84, odpisów wyroków k. 97-98, dokumentacji lekarskiej k. 102, opinii lekarskiej k. 111, dokumentacji lekarskiej J. W. (1) k. 122-147.

A. S. będąc słuchany jako oskarżony przed tut. Sądem przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu oraz wyjaśnił, że nie pamięta wypadku. Pamięta, że obudził się w policyjnej izbie zatrzymań i policjant powiedział mu co się zdarzyło.

Wobec tego, że oskarżony nie pamiętał szczegółów ujawniono jego wyjaśnienia z dochodzenia. Słuchany jako podejrzany A. S. wyjaśnił, że w dniu wypadku spożywał alkohol, był to najprawdopodobniej spirytus. Upił się praktycznie do stanu nieprzytomności. Nie pamiętał w jaki sposób potrącił J. W. (1). Kojarzył wyłącznie moment wyprowadzania go z samochodu przez policjantów oraz skucia rąk kajdankami. Widział leżący na drodze rower oraz słyszał, że ktoś jest ranny. Nie potrafił powiedzieć, skąd wziął kluczyki do samochodu oraz dokąd oraz po co jechał. Potwierdził, że jest alkoholikiem oraz że postanowieniem tut. Sądu wydanym w sprawi III Alk 20/17 został skierowany na leczenie odwykowe.

Sąd zważył, co następuje:

Wyjaśnienia przyznającego się do winy oskarżonego zasługują na obdarzenie ich wiarą. Znalazły odzwierciedlenie w pozostałych dowodach zgormadzonych w sprawie.

Fakt, że do wypadku doszło na skutek działania oskarżonego potwierdził poszkodowany J. W. (3) . Zeznając świadek wskazał, że do powstania jego obrażeń ciała doszło na skutek tego, że w tył kierowanego przez niego roweru uderzył samochód kierowany przez oskarżonego. Świadek nie miał wątpliwości co do osoby kierowcy, gdyż zna osobiście oskarżonego. Potwierdził także, że po zaistnieniu wypadku oskarżony zatrzymał samochód, jednakże nie po to, aby udzielić mu pomocy. Poprawił coś przy samochodzie i odjechał mimo, że J. W. (1) wołał prosząc o pomoc.

J. P. potwierdził, że po nadjechaniu na miejsce wypadku i po ujrzeniu na jezdni poszkodowanego został przez niego powiadomiony o wypadku. Ruszył za samochodem oskarżonego, którego ostatecznie udało mu się zatrzymać oraz powiadomić policję.

Na miejsce wypadku drogowego zostali skierowani Ł. G. i J. Z., funkcjonariusze KPP w G. (por. treść informacji o przestępstwie k. 1). Z zeznań Ł. G. wynika, że po dojechaniu na miejsce, zgłaszający wypadek J. P. wskazał im stojący na poboczu samochód N. (...) o nr rej. (...), którym poruszał się sprawca. Sprawcą okazał się A. S.. J. P. przekazał kluczyki od samochodu. Na pierwszy rzut oka widać było, że A. S. był pod znacznym wpływem alkoholu. Znajdował się w swoim pojeździe na miejscu kierowcy. Około 150 m dalej policjanci znaleźli J. W. (1). Poszkodowany miał złamaną nogę. J. W. (1) opisał wypadek tak, jak na rozprawie przed tut. Sądem. Jak podkreślał świadek G., nie można było nawiązać kontaktu z oskarżonym. A. S. bełkotał. Pytał tylko, co się stało. Pytanie powtarzał wiele razy. Badanie przeprowadzone na miejscu urządzeniem alcoblow wykazało, że był w stanie nietrzeźwości. Co do J. W. (1) – urządzenie wykazało śladową ilość alkoholu.

W ocenie Sądu, zeznania powyższych świadków zasługują na obdarzenie ich wiarą. Świadkowie nie mają żadnego powodu do tego, aby zeznawać na niekorzyść oskarżonego. J. W. (1) zna oskarżonego, nie był z nim skłócony. Świadek Ł. G. oskarżonego znał jedynie z widzenia, J. P. nie znał go w ogóle. W swoich zeznaniach świadkowie relacjonowali wyłącznie to, co zaobserwowali na własne oczy.

Wreszcie, w sprawie została przesłuchana także matka oskarżonego – M. S.. Jej zeznania nie wniosły do sprawy niczego istotnego. M. S. nie wiedziała, kiedy jej syn spożył alkohol. Twierdziła, że przed wypadkiem był w jej domu, pomagał ojcu w obsadzeniu drzwi, nie było widać, aby był pod wpływem alkoholu. Po wykonaniu pracy zamierzał powrócić do domu, do S..

Po przewiezieniu do G., poddano oskarżonego i poszkodowanego badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Okazało się, że J. W. (3) nie miał alkoholu w wydychanym powietrzu. W wydychanym przez oskarżonego powietrzu ujawniono stężenie alkoholu na poziomie: o godz. 15:59 – 1,77 mg/l, o godz. 16:03- 1,78 mg/l (por. treść protokołu badania stanu trzeźwości wraz ze świadectwem wzorcowania k. 4-5, 6-8).

Oględziny miejsca wypadku drogowego pozwoliły na ustalenie, że do potrącenia poszkodowanego doszło na prostym odcinku drogi asfaltowej o nr (...), pomiędzy miejscowościami B. i M.. Warunki atmosferyczne tego dnia były dobre (por. treść protokołu oględzin miejsca zdarzenia drogowego k. 14-28). W wyniku zdarzenia drogowego uszkodzeniu uległy zarówno rower poszkodowanego, jak i samochód oskarżonego (por. treść protokołu oględzin pojazdów k. 9-12).

Na skutek wypadku J. W. (1) doznał obrażeń ciała w postaci złamania kości piszczelowej prawej, które to obrażenia naruszają prawidłowe funkcjonowanie czynności organizmu na okres powyżej dni siedmiu (por. treść dokumentacji lekarskiej k. 102, dokumentacji lekarskiej J. W. (1) k. 122-147, opinii lekarskiej k. 111).

Okazało się, że oskarżony w dniu wypadku nie miał uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi.

Jak wynika z informacji Starostwa Powiatowego w G. oraz kopii decyzji o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami (por. treść informacji ze starostwa powiatowego o prawie jazdy k. 90, kopii decyzji o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami k. 106-110, a także por. treść danych z (...) k. 161-165), A. S. figuruje w ewidencji kierowców jako osoba posiadająca cofnięte uprawnienia do kierowania pojazdami decyzjami Starosty (...) z dnia 29.04.2013 r. i 01.12.2009 r. i podlega kontrolnemu sprawdzeniu kwalifikacji. Jego prawo jazdy znajduje się w aktach ewidencyjnych kierowcy. Z treści decyzji z dnia 29.04.2013 roku wydanej przez Starostę (...) w sprawie WT. (...).505.2013.JD wynika, ze cofnięto oskarżonemu uprawnienia do kierowania pojazdami mechanicznymi kat. B, T na okres 3 lat, od dnia 21.03.2013 roku do dnia 21.03.2016 roku (k. 109). Powyższa decyzja stała się prawomocna z dniem 15.05.2013 roku.

Okazało się, że A. S. w przeszłości był już skazywany za kierowanie pojazdami mechanicznymi w stanie nietrzeźwym. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Grajewie z dnia 12.11.2009 roku wydanym w sprawie II K 572/09 skazano go za przestępstwo z art. 178 a § 1 kk. Powyższy wyrok uprawomocnił się w dniu 19.11.2009 roku. Następnie, wyrokiem Sądu Rejonowego w Łomży z dnia 14.03.2013 roku wydanym w sprawie IX K 174/13 skazano go ponownie za czyn z art. 178 a § 4 kk. Wyrok ten uprawomocnił się w dniu 21.03.2013 roku. Żadne z powyższych skazań nie uległo zatarciu (por. treść odpisów wyroków k. 97-98, karty karnej k. 79, 83-84).

Powyższe dowody pozwoliły na przypisanie oskarżonemu A. S. popełnienia czynu o znamionach określonych w art. 177 § 1 kk w zb. z art. 178 § 1 kk w zb. z art. 178a § 4 kk polegającego na tym, że A. S. w dniu 3 sierpnia 2017r. na drodze publicznej B. – S. woj. (...) umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, iż znajdując się w stanie nietrzeźwości wynoszącym 1,77 mg/l, 1,78 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, będąc wcześniej prawomocnie skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Grajewie sygn. akt II K 572/09 z dnia 12.11.2009r. oraz Sądu Rejonowego w Łomży sygn. akt IX K 174/13 z dnia 14.03.2013r. za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, kierując samochodem marki N. o nr rej. (...) najechał na jadącego prawidłowo w tym samym kierunku rowerem marki R. J. W. (1) doprowadzając do jego potrącenia, w wyniku czego pokrzywdzony doznał złamania kości piszczelowej prawej, które to obrażenia naruszają prawidłowe funkcjonowanie czynności organizmu na okres powyżej dni siedmiu, a następnie zbiegł z miejsca zdarzenia. Oskarżony bowiem kierował pojazdem mechanicznym po drodze publicznej znajdując się w stanie nietrzeźwości, o jakim mowa w art. 115 § 1 kk. Po spowodowaniu wypadku zbiegł z miejsca zdarzenia mimo, że poszkodowany prosił go o pomoc. Kierował pojazdem mechanicznym będąc już dwukrotnie skazywanym za prowadzenie pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym w stanie nietrzeźwości.

W ocenie Sądu, w sprawie nie było podstaw do przypisania oskarżonemu działania w warunkach art. 180 a kk. Jak się wskazuje w orzecznictwie sądowym (por. treść wyroku Sądu Okręgowego w Gliwicach z dnia 11.05.2017 roku w sprawie V Ka 93/17, opubl. LEX nr 2300796): ,,Art. 180a k.k. wprost odnosi się do decyzji właściwego organu. Postępowanie sprawcy wbrew decyzji administracyjnej jest penalizowane wspomnianym przepisem. Brak takiej decyzji oznacza, że nie zostało wypełnione wskazane znamię. Przestępstwo to ma charakter formalny, nie jest wymagane nastąpienie jakiegokolwiek skutku. Przestępstwo to może popełnić tylko osoba wobec której decyzja administracyjna zapadła ale tylko w okresie na jaki cofnięto tą decyzją uprawnienia. Słusznie zatem obrońca w apelacji zacytował wyrok Sądu Najwyższego z 1 października 2009 r. IV KK 455/08 stanowiący, że jeżeli konkretna sytuacja prawna może być ukształtowana wyłącznie orzeczeniem organu administracji, a orzeczenia takiego brak to sąd karny musi brać pod uwagę przy rozpoznawaniu sprawy karnej wynikające z tego faktu konsekwencje. W rozpoznawanej sprawie co prawda decyzja administracyjna jest, jednakże określa konkretny termin (dzień 22 października 2013 r.) utraty uprawnień do kierowania pojazdami. Ww. decyzja jest rozstrzygnięciem " kształtującym stosunek prawny". Do tej decyzji odnosi się norma art. 180a kk, który to występek zarzucany jest oskarżonemu. Decyzja ta i jej treść ma kluczowe znaczenie w kontekście ujęcia znamion czynu zabronionego. Odrzucenie przez Sąd karny decyzji administracyjnej o charakterze konstytutywnym może mieć jedynie miejsce wtedy jeżeli decyzja ta jest pozbawiona podstaw prawnych”.

Odnosząc się do realiów niniejszej sprawy, takie stanowisko prezentowane w orzecznictwie sądowym nakazuje uznać, że skoro oskarżony kierował pojazdem mechanicznym po okresie, w jakim miał cofnięte uprawnienia do kierowania pojazdami, tym samym w jego czynie nie ma znamion przestępstwa z art. 180 a kk.

Przy wymiarze kary dla oskarżonego Sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary określonymi w art. 53 § 1 i 2 kk i art. 58 § 1 kk.

Sąd wymierzając karę oskarżonemu miał na uwadze, aby wymierzona kara nie przekraczała stopnia winy, społecznej szkodliwości czynu oraz aby spełniła swoje cele tak w zakresie celów zapobiegawczych i wychowawczych, jak i względów prewencji ogólnej.

Niewątpliwą okolicznością obciążającą jest duży stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego czynu przejawiający się w charakterze naruszonego przez oskarżonego dobra jakim bezpieczeństwo w ruchu drogowym, oraz z uwagi na skutki, jakie to zdarzenie drogowe spowodowało polegające na tym, że działanie oskarżonego spowodowało u poszkodowanego powstanie obrażeń ciała, o jakich mowa w art. 157 § 1 kk. Okolicznością obciążającą jest stan opilstwa alkoholowego oskarżonego, który nie pamięta, jak doszło do wypadku, zaś uderzył w rower kierowany przez J. W. (1) pomimo tego, że ten zjechał na prawe pobocze (por. także protokół oględzin miejsca wypadku z zaznaczeniem śladów kół pojazdu oraz zdjęcia z oględzin np. z k. 16, ślad nr 1). Ponadto oskarżony kierował pojazdem mechanicznym mimo, że nie miał uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi, gdyż nie przystąpił do kontrolnego sprawdzenia kwalifikacji. Okolicznością obciążającą jest, że oskarżony jest osobą dwukrotnie karaną sądownie za przestępstwa polegające na kierowaniu pojazdami mechanicznymi w ruchu lądowym w stanie nietrzeźwości (por. treść karty karnej oraz treść informacji o karalności za wykroczenia p-ko bezpieczeństwu w komunikacji k. 113). Okolicznością obciążającą jest, że odjechał z miejsca zdarzenia mimo, że poszkodowany prosił go o udzielenie mu pomocy.

W powyższej sprawie okolicznością łagodzącą może być wyłącznie przyznanie się do winy. Nie jest taką okolicznością to, że oskarżony został zdiagnozowany jako alkoholik.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd wymierzył A. S. za przypisane mu przestępstwo na podstawie art. 178 a § 4 kk w zw. z art. 11 § 3 kk karę 2 lat pozbawienia wolności, z zaliczeniem na jej poczet okresu rzeczywistego pozbawienia oskarżonego wolności w sprawie (por. treść protokołu zatrzymania k. 36). Orzeczona wobec oskarżonego kara pozbawienia wolności spełnia wymogi zarówno prewencji indywidualnej jak i generalnej, a także odpowiada stopniowi zawinienia i społecznej szkodliwości czynu. Winna spełnić wobec oskarżonego funkcję wychowawczą i powstrzymać go w przyszłości od popełnienia podobnych czynów. Należy zauważyć, iż tylko bezwzględna kara pozbawienia wolności może skłonić oskarżonego do refleksji nad swoim zachowaniem i powstrzymać od popełnienia w przyszłości podobnych przestępstw. Dotychczas orzekane wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania nie odniosły pożądanego skutku w postaci zmiany zachowania A. S.. Kara ta winna spełnić przede wszystkim wobec oskarżonego funkcję represyjną. Na wymiar kary pozbawienia wolności wobec oskarżonego miał przede wszystkim sposób jego działania oraz skutki jakie jego czyn spowodował. Dlatego wymierzona wobec oskarżonego kara pozbawienia wolności w powyższym przypadku winna przede wszystkim na pierwszym miejscu zrealizować dyrektywę prewencji ogólnej izolując go od społeczeństwa, dla którego stanowi niewątpliwe duże zagrożenie.

Sąd orzekł wobec oskarżonego na podstawie art. 42 § 4 kk dożywotni zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym.

Na podstawie art. 43 a § 2 kk orzeczono wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 10.000,- złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. W ocenie Sądu świadczenie to winno być orzeczone w minimalnej określonej prawem wysokości z uwagi na sytuację majątkową oskarżonego, który chociaż jest właścicielem gospodarstwa rolnego o pow. 13,5876 ha (por. treść informacji o stanie majątkowym k. 88, poświadczenia zameldowania k. 86), to jak wynika z jego twierdzeń, w rzeczywistości utrzymuje się z prac dorywczych z których uzyskuje wynagrodzenie rzędu 2.000zł miesięcznie zaś na utrzymaniu ma dziecko w wieku 12 lat (k. 177 oraz por. treść informacji o podejrzanym k. 69).

Na podstawie art. 46 § 1 kk zobowiązano oskarżonego do naprawienia w części szkody wyrządzonej przestępstwem i z tego tytułu zasądzono od oskarżonego A. S. na rzecz pokrzywdzonego J. W. (1) tytułem odszkodowania kwotę 10.000,- złotych.

Na podstawie art. 43b kk orzeczono o podaniu niniejszego wyroku do publicznej wiadomości poprzez wywieszenie odpisu wyroku na tablicy ogłoszeń Urzędu Miasta w S. przez okres 2 tygodni.

O kosztach sądowych i opłacie sądowej orzeczono w myśl art.624 § 1 kpk i art.17 ust.1 ustawy z dn.23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1973r. Nr 49, poz.223 ze zm.), skoro oskarżony jest obecnie osobą bezrobotną, utrzymuje się z prac dorywczych, na utrzymaniu ma jedno dziecko.

Nie będą omawiane jako niemające znaczenia dla ustalenia stanu faktycznego, kwalifikacji prawnej czynu oraz wymiaru kary dowody w postaci: pokwitowana k. 13, protokołu tymczasowego zajęcia mienia ruchomego k. 65-66, zaświadczenia z centralnej bazy danych systemu informatycznego prokuratury k. 80-82.