Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 12 marca 2018 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Teresa Kalinka ( spr)

Sędziowie: SSO Grzegorz Tyrka

SSR del Anna Capik-Pater

po rozpoznaniu sprawy 12 marca 2018 w G.

na posiedzeniu niejawnym

w sprawie P. B. (B.)

przeciwko Zakładom (...) Spółka Akcyjna w G.

o ustalenie stosunku pracy lub przywrócenie do pracy

na skutek zażalenia powoda

od postanowienia Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 18 stycznia 2018 sygn. akt VI P 12/18

w przedmiocie zabezpieczenia powództwa

p o s t a n a w i a:

1.  oddalić zażalenie;

2.  zasądzić od powoda na rzecz pozwanej kwotę 120 zł (sto dwadzieścia złotych) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu zażaleniowym.

(-) SSO Grzegorz Tyrka (-) SSO Teresa Kalinka ( spr) (-) SSR del Anna Capik-Pater

Sędzia Przewodniczący Sędzia

Sygn. VIII Pz 13/18

UZASADNIENIE

Powód z pozwie zgłosił roszczenia „ ustalenia istnienia stosunku pracy , ewentualnie o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach”. Domagał się zabezpieczenia powództwa poprzez zobowiązanie pozwanej do zatrudnienia powoda na dotychczasowym stanowisku oraz zakazanie J. C. i C. G. dokonywania jakichkolwiek czynności z zakresu prawa pracy w imieniu pozwanej.

Postanowieniem z dnia 18 stycznia 2018 roku Sąd Rejonowy w G. oddalił wniosek o zabezpieczenie roszczeń stwierdzając, że roszczenie ma charakter pieniężny. Na uzasadnienie swojego stanowiska przytoczył między innymi treść art. 747 k.p.c. wskazując, że przepisy kodeksu postępowania cywilnego nie znają takich sposobów zabezpieczenia roszczeń pieniężnych, jakich domaga się powód.

W zażaleniu powód zarzucił naruszenie przepisów art. 747 k.p.c poprzez błędne zastosowanie oraz art. 755 §1 pkt. 1 k.p.c. poprzez jego niezastosowanie.

Zarzucił również naruszenie a przepisów prawa materialnego, a to art. 189 k.p.c. i 22 § 1 k.p. poprzez błędną wykładnię polegającą na mylnym przyjęciu, że dochodzone roszczenia mają charakter pieniężny.

Pozwana wniosła o oddalenie zażalenia i zasądzenie kosztów postępowania zażaleniowego.

Żądanie dopuszczenia do pracy zmierza do zaspokojenia roszczenia i jest sprzeczne z treścią art. 731 k.p.c. Wskazała również na treść art. 477 ² § 2 k.p.c.

Żądanie zakazu działania przez osoby ujawnione w Krajowym Rejestrze Sądowym jest nieadekwatne do zgłoszonego roszczenia. Zdaniem pozwanej wniosek o zabezpieczenie powództwa należy w tej części odrzucić na podstawie art. 755 § 2 ¹ k.p.c.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Mimo, że zażalenie zawiera uzasadnioną podstawę należało je oddalić.

Zgodnie z przepisem art. 382 kpc Sąd drugiej instancji orzeka na podstawie materiału zebranego w postępowaniu w pierwszej instancji oraz w postępowaniu apelacyjnym. Sąd odwoławczy jest zobowiązany do oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego. Do postępowania toczącego się na skutek zażalenia stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu apelacyjnym. ( art. 397 § 2 k.p.c.)

Sąd Okręgowy podziela stanowisko powoda, że roszczenia o ustalenie stosunku pracy i przywrócenie do pracy nie są roszczeniami pieniężnymi. Są to roszczenia majątkowe niepieniężne ( por. postanowienie SN z dnia 20 maja 2003 roku sygn. I PZ 29/03 i uchwała SN z dnia24 lutego 2011 sygn. I PZP 6/11) „… roszczenia o uznanie za bezskuteczne wypowiedzenia umowy o pracę i o przywrócenie do pracy oraz ustalenie sposobu ustania stosunku pracy z żądaniem nawiązania stosunku pracy. Wszystkie te sprawy są sprawami majątkowymi, lecz - w przeciwieństwie do odszkodowania - niepieniężnymi, a ich wspólnym mianownikiem jest to, że dotyczą istnienia, bytu stosunku pracy, podczas gdy roszczenie o odszkodowanie jest zamiennikiem roszczeń skierowanych na zapobieżenie rozwiązaniu stosunku pracy (żądanie uznania wypowiedzenia umowy o pracę za bezskuteczne) lub restytucję już zakończonego stosunku (żądanie przywrócenia do pracy).”

W przypadku powództwa o ustalenie istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa o tym, czy chodzi o spór o prawo majątkowe, decyduje interes prawny powoda oraz cel, jaki powództwo to ma realizować. Na podstawie tego kryterium do praw majątkowych zaliczyć należy, między innymi żądanie ustalenia stosunku pracy, czy żądanie przywrócenia do pracy.

W niniejszej sprawie Sąd I instancji oparł swoje rozstrzygnięcie na błędnym założeniu, ze roszczenie powoda jest roszczeniem pieniężnym i w związku z tym zastosował niewłaściwe przepisy k.p.c. dotyczące postępowania zabezpieczającego.

Skoro żądania powoda są roszczeniami majątkowymi niepieniężnymi – do rozpoznania wniosku o zabezpieczenie powództwa trzeba zastosować art. 755 k.p.c. Przepis ten stanowi : § 1. Jeżeli przedmiotem zabezpieczenia nie jest roszczenie pieniężne, sąd udziela zabezpieczenia w taki sposób, jaki stosownie do okoliczności uzna za odpowiedni, nie wyłączając sposobów przewidzianych dla zabezpieczenia roszczeń pieniężnych. W szczególności sąd może:

1) unormować prawa i obowiązki stron lub uczestników postępowania na czas trwania postępowania;

2) ustanowić zakaz zbywania przedmiotów lub praw objętych postępowaniem;

3) zawiesić postępowanie egzekucyjne lub inne postępowanie zmierzające do wykonania orzeczenia;

4) uregulować sposób roztoczenia pieczy nad małoletnimi dziećmi i kontaktów z dzieckiem;

5) nakazać wpisanie stosownego ostrzeżenia w księdze wieczystej lub we właściwym rejestrze…..

§ 2 ¹. P§ 2 ¹pisu art. 731 nie stosuje się, jeżeli zabezpieczenie jest konieczne dla odwrócenia grożącej szkody lub innych niekorzystnych dla uprawnionego skutków.

W niniejszej sprawie żądanie zabezpieczenia powództwa poprzez dopuszczenie do pracy na poprzednio zajmowanym stanowisku należałoby rozpoznać na podstawie § 1 pkt 1 powołanego przepisu. Należy jednak mieć na względzie treść § 2 ¹ . Art. 731 stanowi, że zabezpieczenie nie może zmierzać do zaspokojenia roszczenia, chyba że ustawa stanowi inaczej. Ma rację pozwana, że nakazanie dopuszczenia powoda do pracy na poprzednich warunkach pracy i płacy do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia sporu stanowiłoby zaspokojenie roszczenia o przywrócenie do pracy lub ustalenia stosunku pracy. Jednak ta okoliczność ma znaczenie drugorzędne.

Decydujące bowiem sprawie jest, że powód wywodzi swoje żądanie z bezprawnego, jego zdaniem, rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia. Zdaniem Sądu zobowiązanie pozwanej do zatrudnienia ( dopuszczenia do pracy) na czas toczącego się postępowania jest niedopuszczalne. Umowa o pracę uległa rozwiązaniu z chwilą doręczenia powodowi oświadczenia pracodawcy. Stosunek pracy przestał istnieć i do jego restytucji konieczne jest wydanie orzeczenia o przywróceniu do pracy. Podstawy do wykonywania pracy na dotychczasowym stanowisku ( sprzed rozwiązania umowy o pracę) nie może stanowić orzeczenie sądu o zabezpieczeniu powództwa.

Sąd Najwyższy w ostanowieniu z dnia 12 lipca 1985 roku w sprawie (...) stwierdził, że „ nie można by zabezpieczyć roszczenia o przywrócenie do pracy przez nakazanie zatrudnienia pracownika na czas trwania sporu o przywrócenie do pracy.”

Z art. 730 § 1 i art. 755 § 1 k.p.c. wynika, że zastosowany przez sąd środek zabezpieczenia powództwa powinien pozostawać w związku z przedmiotem powództwa, czego nie można powiedzieć o żądaniu zakazania wskazanym osobom podejmowania czynności z zakresu prawa pracy w imieniu pozwanej. W tym zakresie żądanie zabezpieczenia powództwa jest nieuzasadnione.

Reasumując, żądanie powoda o zabezpieczenie powództwa poprzez dopuszczenie do pracy jest niedopuszczalne, a w zakresie zakazu podejmowania czynności z zakresu prawa pracy przez J. C. i C. G. niezwiązane z przedmiotem sporu. Zażalenie oddalono.

Postanowienie wydano w oparciu o art. 397 § 1 i§ 2 k.p.c. w związku z art. 385 k.p.c. O kosztach postępowania zażaleniowego orzeczono na podstawie art. 102 k.p.c. w związku z § 10 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych ( Dz. U 2018 poz. 265 ).

(-) SSO Grzegorz Tyrka (-) SSO Teresa Kalinka ( spr) (-) SSR del Anna Capik-Pater

Sędzia Przewodniczący Sędzia