Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 stycznia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny:
Przewodniczący: SSR Tadeusz Kotuk
Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Szymańska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 stycznia 2018 r. w G. sprawy z powództwa Ł. D. przeciwko (...) spółka akcyjna z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) spółka akcyjna z siedzibą w W. na rzecz powoda Ł. D. kwotę 12.162,87 zł (dwanaście tysięcy sto sześćdziesiąt dwa złote osiemdziesiąt siedem groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia 30 maja 2016 r. do dnia zapłaty;

II.  w pozostałym zakresie powództwo oddala

III.  zasądza od pozwanego (...) spółka akcyjna z siedzibą w W. na rzecz powoda Ł. D. kwotę 3.688,85 zł (trzy tysiące sześćset osiemdziesiąt osiem złotych osiemdziesiąt pięć groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 1375/16

UZASADNIENIE

Stan faktyczny

W dniu 27 kwietnia 2016 r. doszło do kolizji drogowej w G. na ul. (...), w wyniku której uszkodzeniu uległ będący własnością powoda samochód osobowy S. (...) nr rej. (...)/Y. Winę za spowodowanie kolizji ponosił kierujący V. (...) nr rej. (...). W chwili zdarzenia pojazd sprawcy był ubezpieczony w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w (...) S.A. w W.. Poszkodowany nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Okoliczności bezsporne

Zakład ubezpieczeń po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego wypłacił poszkodowanemu odszkodowanie w kwocie 10.821,17 zł.

Okoliczności bezsporne

Ponadto zakład ubezpieczeń wypłacił poszkodowanemu odszkodowanie za poniesiony wydatek na najem pojazdu zastępczego za 11 dni (1.285,35 zł) oraz holowania (246 zł).

Okoliczności bezsporne (vide k. 135)

Celowy i uzasadniony koszt przywrócenia pojazdu do stanu poprzedniego, przy zastosowaniu części oryginalnych, nowych, typu Q wyniósłby 22.984,04 zł brutto.

Dowód: opinia biegłego R. D., k. 92-115

Ocena dowodów

Opinię biegłego R. D. Sąd uznał za jasną, wewnętrznie niesprzeczną i metodologicznie poprawną. Dodatkowo, odnosząc się do zgłoszonych do opinii zarzutów, biegły przekonująco na rozprawie wyjaśnił, że nie ma żadnych zaleceń producenta, aby używać przy naprawie części typu O. Elementy typu O i Q są tożsame. Nie ma więc żadnych normatywnych ani technologicznych podstaw do przyjmowania „automatycznie”, że przy wyliczeniu odszkodowania za uszkodzenie pojazdu winno się przyjmować tylko części typu O. Przyjęto więc na potrzeby wyrokowania wariant opinii biegłego określający koszt przywrócenia stanu poprzedniego przy uwzględnieniu części zamiennych typu Q. Przyjęcie wariantu droższego w okolicznościach sprawy powodowałoby nieuzasadnione wzbogacenie poszkodowanego.

Faktura VAT na kwotę 984 zł (k. 22) nie posiada wystarczającej wartości dowodowej i nie może stanowić samodzielnego dowodu na zasadność roszczenia w tej wysokości. Sposób określenia usługi na fakturze (w jednym punkcie, ogólnikowo, bez wyszczególnienia poszczególnych, zupełnie nie podobnych do siebie czynności: zgromadzenie akt versus sporządzenie kosztorysu) nie jest zdatny do rzetelnej oceny zasadności poszczególnych czynności. Innymi słowy, nie wiadomo ile tak naprawdę kosztowało sporządzenie kosztorysu, zaś pozostałe elementy zdaniem Sądu w ogóle nie wymagają usługi specjalisty (gromadzenie i analiza akt sprawy), gdyż może je wykonać każdy dorosły człowiek z wykształceniem średnim.

Kwalifikacja prawna

Powództwo było zasadne w odniesieniu do różnicy pomiędzy wyliczonym przez biegłego wariantem restytucji uszkodzeń pojazdu przy użyciu części typu Q (wypłaconym odszkodowaniem faktycznie wypłaconym w zakresie kosztu naprawy pojazdu (22.984,04 zł) a dobrowolnie wypłaconą z tego tytułu kwotą przez pozwanego (10.821,17 zł), czyli co do sumy 12.162,87 zł.

W pozostałym zakresie było niezasadne. Koszt holowania i najmu pojazdu zastępczego został zrefundowany przed wniesieniem pozwu, zaś w odniesieniu do kosztu usług objętych fakturą k. 22, wyjaśnienie nieuznania tego roszczenia za zasadne znajduje się w poprzedniej części niniejszego uzasadnienia (czyli z powodu niedostatecznego udowodnienia, art. 6 k.c.).

Sąd nie podzielił poglądu prawnego strony pozwanej, optującego za nieuwzględnieniem podatku VAT w ramach wyliczenia odszkodowania. Powołane przez pozwanego orzecznictwo jest przykładem nielicznych odstępstw od dominującej linii orzecznictwa w tym temacie (por. m.in. uchwała SN z dnia 15 listopada 2001 r., III CZP 68/01, wyrok SN z dnia 20 lutego 2002 r., V CKN 908/00, wyrok SA w Poznaniu z dnia 22 lutego 2007 r., I ACa 1179/06), która sąd orzekający w pełni afirmuje. Sąd uznał więc, że poszkodowanemu nie będącemu podatnikiem podatku VAT odszkodowanie wraz z tym podatkiem przysługuje.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w punkcie I. sentencji na mocy art. 436 § 1 k.c. w zw. z art. 481 § 1 i § 2 k.c. w zw. z art. 822 § 1 k.c. w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych […].

W pozostałym zakresie powództwo oddalono na podstawie art. 362 § 1 k.c. a contrario i art. 6 k.c. ( punkt II. sentencji).

Koszty

W punkcie III. sentencji orzeczono o kosztach procesu na mocy art. 100 k.p.c. (rozkład proporcjonalny). Powód wygrał proces w 76%, pozwany – w 24%. Koszty powoda to: opłata sądowa od pozwu (723 zł), opłata za czynności radcy prawnego w stawce minimalnej (4.800 zł, § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 15 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, w brzmieniu pierwotnym), wykorzystana część zaliczki (834,91 zł), opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł). 76% z sumy tych kosztów to: 4844,93 zł. Koszty pozwanego to: opłata za czynności radcy prawnego w stawce minimalnej (4.800 zł, § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 15 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, w brzmieniu pierwotnym), opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł). 24% z sumy tych kosztów to: 1156,08 zł. Różnica na korzyść powoda to: 3688,85 zł.