Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 25 stycznia 2018 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy,

w składzie:

Przewodniczący: SSR Mariusz Zawicki

Protokolant: Maciej Żuchowski

po rozpoznaniu w dniu 25 stycznia 2018 r. w Szczecinie na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością

przeciwko J. N.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 52160,52 zł (pięćdziesiąt dwa tysiące sto sześćdziesiąt zł pięćdziesiąt dwa gr) z ustawowymi odsetkami:

- ustawowymi za okres od 2 marca 2015 do 31 grudnia 2015 roku

- ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 7070,00 zł (siedem tysięcy siedemdziesiąt zł) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygnatura akt: XI GC 1311/17

Sprawa rozpoznana w postępowaniu zwykłym

UZASADNIENIE

W dniu 23 lutego 2017 roku powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w M. złożył pozew przeciwko J. N. o zapłatę kwoty 52.160,52 złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych od dnia 2 marca 2015 roku do dnia zapłaty. Zażądał również zasądzenia na jego rzecz, od pozwanego kosztów procesu.

W uzasadnieniu wskazał, ze strony zawarły umowę sprzedaży urządzeń sportowych. Urządzenia zostały wydane a zapłata nie nastąpiła.

Wydany został nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym (karta 6).

W sprzeciwie od nakazu zapłaty (karta 9) pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów sądowych od pozwanego na jego rzecz. Pozwany wskazał, że strony łączyła umowa o dzieło, choć została zatytułowana „umowa o roboty budowlane”. Umowa miała zostać wykonana przez pozwanego 20 stycznia 2015 roku. Odbiór nastąpił 5 lutego 2015 roku. Powód wystawił fakturę wykonawszy dzieło a przedmiot umowy został wykonany 19 stycznia 2015 roku. Roszczenie stało się wymagalne 18 lutego 2015 roku albowiem strony ustaliły trzydziestodniowy termin płatności.. Roszczenia przedmiotowego typu przedawniają się z upływem dwóch lat (art. 646 k.c. Zatem roszczenie powoda jest przedawnione albowiem roszczenie powoda uległo przedawnieniu najpóźniej w dniu 18 lutego 2017 roku.

Postanowieniem z dnia 10 sierpnia 2017 roku (karta 17) sprawę przekazano do rozpoznania tutejszemu sądowi.

W piśmie z dnia 30 października 2017 roku (karta 23) powód podtrzymał swoje stanowisko. Wyjaśnił, że strony zawarły umowę o roboty budowalne. Dodatkowo, pozwany dokonał przerwania biegu przedawnienia uznając dług w wiadomości e-mail. Zgodnie ze swoim zobowiązaniem spłacał należność w ustalonych przez siebie ratach.

Mimo zobowiązania do ustosunkowania się do pisma powoda (zobowiązanie karta 62) pozwany nie ustosunkował się do pisma, co skutkowało tym (zarządzenie punkt 7 karta 62) przyjęciem ,że wnosi wyłącznie jak w sprzeciwie złożonym w postępowaniu elektronicznym upominawczym.

Na rozprawie (karta 107) powód podtrzymał swoje stanowisko.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 30 września 2014 roku zamawiający J. N. zawarł z (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w M. umowę o dzieło, zatytułowaną „umowa na wykonanie robót budowlanych”. Wykonawca (spółka) zobowiązała się do dostawy i montażu wyposażenia sportowego na zadanie „(...) S. (...)przy Szkole Podstawowej nr (...) w C.. Wynagrodzenie miało wynieść 51.000 złotych plus podatek VAT.

Wykonawca zrealizował wszystkie obowiązki wynikające z umowy w zakreślonym mu terminie. Strony ustaliły datę oddania dzieła na dzień 20 stycznia 2015 roku, odbiór odbył się w dniu 5 lutego 2015 roku a w protokole odbioru nie stwierdzono usterek.

Niesporne a ponadto dowody:

- umowa, karta 37 – 40;

- kalkulacja, karta 41-42, karta 45 – 47;

- aneks, karta 43, 44;

- wykaz wyposażenia, karta 48 – 50;

- dziennik budowy, karta 73- 103;

- zeznania świadka L. M., karta 108;

- zeznania przedstawiciela powoda, karta 108 – 109;

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w M. wystawiła za wykonane czynności fakturę VAT numer (...) z dnia 30 stycznia 2015 roku z terminem płatności na dzień 1 marca 2015 roku na kwotę 80.660,52 złotych. Do zapłaty pozostała kwota 52.160,52 złotych. Faktura była doręczona J. N..

Dowód:

- faktura, karta 35 - 36;

- zeznania przedstawiciela powoda, karta 108 – 109;

W dniu 30 października 2015 roku J. N. wystosował e-mail do wykonawcy (spółki) w którym odwołał się do rozmowy telefonicznej dotyczącej zapłaty za fakturę wystawioną przez wykonawcę w kwocie 60.660,52 złotych. Wskazał na swoją trudną sytuację majątkową i poprosił o zgodę na spłatę długu w sześciu miesięcznych ratach po 10.110,09 złotych począwszy od dnia 30 listopada 2015 roku.

Dowód:

- wiadomość e- mail, karta 51;

- zeznania przedstawiciela powoda, karta 108 – 109;

Tytułem spłaty należności J. N. uiszczał spłaty na rzecz spółki kwoty 20.000 złotych w dniu 22 stycznia 2015 roku tytułem zaliczki, 1.000 złotych w dniu 26 kwietnia 2016 roku, 7.500 złotych w dniu 13 maja 2016 roku.

Dowód:

- dowody spłaty, karta 52, 53, 54.

- zeznania przedstawiciela powoda, karta 108 – 109;

Spółka trzykrotnie wezwała do zapłaty J. N..

Dowód:

- wezwania do zapłaty z dowodami nadania, karta 55 – 60;

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się zasadne, za wyjątkiem części dotyczącej części oznaczenia odsetek.

Podstawę prawną powództwa stanowi przepis art. 627 k.c. stanowiący, że przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. Zgodnie z art. 646 k.c. roszczenia wynikające z umowy o dzieło przedawniają się z upływem lat dwóch od dnia oddania dzieła, a jeżeli dzieło nie zostało oddane - od dnia, w którym zgodnie z treścią umowy miało być oddane.

W niniejszej sprawie nie był sporny fakt zawarcia umowy, jej treści, faktu wykonania umowy, jej właściwego i bezusterkowego wykonania, wysokości kwoty należnej powodowej spółce, wymagalności roszczenia, częściowej zapłaty, kwoty pozostałej do zapłaty.

Mimo twierdzeń powoda, że strony zawarły umowę o roboty budowalne, sąd ustalił w oparciu o treść samej umowy oraz w oparciu o zeznania przedstawiciela powoda, że strony zawarły umowę o dzieło. Była to umowa mieszana (sprzedaży i dostawy) ale przeważające były elementy właściwe dla umowy o dzieło (wykonanie urządzeń i ich montaż). Montaż tychże nie podlegał prawu budowalnemu, nie wymagał stosownych zezwoleń.

Pozwany wskazał w sprzeciwie, co było niesporne, że strony ustaliły datę oddania dzieła na dzień 20 stycznia 2015 roku, odbiór odbył się 5 lutego 2015 roku a w protokole odbioru nie stwierdzono usterek. Roszczenie powoda o zapłatę stało się wymagalne z dniem 18 lutego 2015 roku wobec trzydziestodniowego terminu zapłaty.

Zgodnie z art. 117 § 1 k.c. z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu. Zgodnie z art. 123 § 1 pkt 2 k.c. bieg przedawnienia przerywa się przez uznanie roszczenia przez osobę, przeciwko której roszczenie przysługuje.

W przedmiotowej sprawie doszło do przerwania biegu przedawnienia. W przywołanej wiadomości e-mail pozwany uznał dług, wniósł o rozłożenie go na raty i po części dług ten po dniu wymagalności spłacał. Pełnomocnikowi pozwanego doręczono sprzeciw, nie wypowiedział się co do tego dowodu, nie kwestionował jego prawdziwości, stąd należało uznać, że doszło do uznania roszczenia w dniu 30 października 2015 roku. W myśl art. 124 § 1 k.c. po każdym przerwaniu przedawnienia biegnie ono na nowo.

Termin przedawnienia przedmiotowego roszczenia to 2 lata. Termin rozpoczął biec na nowo w dniu uznania roszczenia. Pozew wniesiono 23 lutego 2017 roku a zatem przed upływem terminu przedawnienia.

Mając na uwadze powyższe należało zasądzić roszczenie od pozwanego na rzecz powoda. Powód żądał odsetek ustawowych za opóźnienie w transakcjach handlowych od dnia 2 marca 2015 roku. Odsetki tego typu nie istniały w wymienionej dacie. Istniały odsetki wymienione w ustawie o terminach zapłaty w transakcjach handlowych ale obliczane według przepisów dotyczących Ordynacji podatkowej. O zasądzenie takich odsetek nie wnosił powód zatem od dnia wymagalności roszczenia do dnia 31 grudnia 2015 roku zasądzić należało zatem odsetki ustawowe, zaś od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty zasądzić należało odsetki ustawowe za opóźnienie w transakcjach handlowych. Orzeczenie o odsetkach oparte jest o normę art. 481 k.c. i art. 4,6, 8 i 11 b ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych.

Powód wygrał sprawę w całości, poza omówionymi odsetkami, zatem w myśl art. 98 zasądzono na jego rzecz, od pozwanego koszty procesu, na które składa się opłata od pozwu 653 złotych, opłata od pełnomocnictwa 17 złotych, wynagrodzenie pełnomocnika 5.400 złotych zgodnie z § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych. W myśl art. 98 § 3 k.p.c. na rzecz powoda zasądzono koszty osobistego stawiennictwa – koszt dojazdu w kwocie 1.000 złotych albowiem przedstawiciel powoda wezwany na rozprawę przebył drogę z miejsca zamieszkania do sądu i z powrotem 1.374 km, a opłata miała pokryć koszty paliwa i opłat autostradowych (wniosek karta 109).

Mając n uwadze powyższe, orzeczono jak w wyroku.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

4.  (...)

5.  (...)