Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 stycznia 2018 r.

Sąd Apelacyjny w Białymstoku, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSA Dorota Elżbieta Zarzecka (spr.)

Sędziowie: SA Barbara Orechwa-Zawadzka

SA Bożena Szponar - Jarocka

Protokolant: Agnieszka Charkiewicz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 stycznia 2018 r. w B.

sprawy z odwołania G. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o ponowne ustalenie kapitału początkowego

na skutek apelacji wnioskodawcy G. K.

od wyroku Sądu Okręgowego w Olsztynie IV Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 24 stycznia 2017 r. sygn. akt IV U 1645/16

I.  zmienia zaskarżony wyrok i poprzedzającą go decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. z 31 sierpnia 2016 r. w ten sposób, że do ustalenia wartości kapitału początkowego G. K. zalicza jako okres nieskładkowy okres studiów w Wyższej Oficerskiej Szkole Pożarniczej w W. od 1 czerwca 1980 r. do 1 grudnia 1981 r.,

II.  oddala apelację w pozostałym zakresie,

III.  znosi między stronami wzajemnie koszty procesu.

SSA Bożena Szponar-Jarocka SSA Dorota Elżbieta Zarzecka SSA Barbara Orechwa-Zawadzka

Sygn. akt III AUa 225/17

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. decyzją z 31 sierpnia 2016 r. dokonał ponownego ustalenia kapitału początkowego G. K. – po otrzymaniu nowych dowodów mających wpływ na wysokość kapitału początkowego. Do ustalenia wartości kapitału początkowego organ rentowy nie uwzględnił okresu od 1 sierpnia 1980 r. do 1 grudnia 1981 r. wskazując, iż zgodnie z art. 7 ust. 9 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych okresem nieskładkowym jest nauka w szkole wyższej na jednym kierunku pod warunkiem ukończenia tej nauki, w wymiarze określonym w programie studiów.

W odwołaniu do tej decyzji G. K. podniósł, że organ rentowy nie uwzględnił przy ustaleniu wysokości kapitału początkowego okresu studiów w Wyższej Oficerskiej Szkole Pożarniczej w W., które odbywał od 1 sierpnia 1980 r. do 1 grudnia 1981 r., tj. do dnia rozwiązania uczelni. Wnosił o uznanie, iż okres studiów od marca 1982 r., tj. od II semestru na wydziale Mechanicznym w dawnej Wyższej Szkole (...) w K. (obecnie Politechnika (...)) był w rzeczywistości kontynuacją studiów rozpoczętych w W. – za zgodą ówczesnego Ministra Szkolnictwa Wyższego i Rektora Wyższej Szkoły (...) w K.. Wniósł o zmianę decyzji poprzez uwzględnienie do okresów nieskładkowych maksymalnego okresu wynikającego z programu studiów, tj. 5 lat (10 semestrów).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie.

Sąd Okręgowy w Olsztynie wyrokiem z 24 stycznia 2017 r. odwołanie oddalił. Sąd tan ustalił, że G. K., urodzony (...), w dniu 16 stycznia 2004 r. złożył wniosek o ustalenie kapitału początkowego. Organ ustalił, iż wnioskodawca posiada :

a) 12 lat, 10 miesięcy i 3 dni okresów składkowych: od 15 października 1986 r. do 31 grudnia 1986 r. – zatrudnienie w Fabryce (...) w W. Zakład w N.; od 5 stycznia 1987 r. do 22 grudnia 1987 r. – służba wojskowa w Jednostce Wojskowej (...) w E.; od 31 grudnia 1987 r. do 28 lutego 1991 r. – zatrudnienie w Fabryce (...) w W. Zakład w N.; od 1 marca 1991 r. do 31 grudnia 1999 r. – zatrudnienie w Zespole (...) w N.;

b) 13 dni okresów nieskładkowych.

Decyzją z 24 maja 2006 r. Zakład ustalił wnioskodawcy wartość kapitału początkowego na kwotę 99.713,90 zł. Wnioskiem z 26 lipca 2016 r. skarżący zwrócił się do organu o ponowne ustalenie jego kapitału początkowego z uwzględnieniem ponownie obliczonej podstawy wymiaru kapitału początkowego z faktycznego okresu ubezpieczenia i nauki w szkole wyższej, mając na uwadze dołączone do wniosku zaświadczenia. W wyniku tego wniosku ZUS wydał zaskarżoną obecnie decyzję.

Z ustaleń Sądu pierwszej instancji wynikało, że w okresie od 1 sierpnia 1980 r. do 1 grudnia 1981 r. wnioskodawca był słuchaczem byłej Wyższej Oficerskiej Szkoły Pożarniczej w W., w tym od 1 sierpnia 1980 r. do 30 września 1980 r. odbywał szkolenie kandydackie. Z dniem 1 grudnia 1980 r., po zdaniu egzaminów (sprawnościowy z gaszenia pożarów) rozpoczął naukę połączoną z pełnieniem służby w jednostce gaśniczej przy szkole. Wyższa Oficerska Szkoła Pożarnictwa w W. została zlikwidowana w grudniu 1981 r. Po powołaniu Szkoły Głównej (...) Pożarniczej w W. wnioskodawca nie został zakwalifikowany na studia na ww. uczelni. Od 15 marca 1982 r. do 19 września 1986 r. skarżący studiował na Wydziale Mechanicznym Wyższej Szkoły (...) w K. (obecnie Politechnika (...)). Planowany okres ww. studiów to 5 lat – 10 semestrów. Wnioskodawca został przyjęty na studia od II semestru, a okres jego studiów trwał 4,5 roku – 9 semestrów. W ramach ww. studiów otrzymał zgodę na zaliczenie jednego z przedmiotów (fizyka) na podstawie zaliczenia uzyskanego jeszcze w byłej Wyższej Oficerskiej Szkoły Pożarniczej w W..

Oceniając tak ustalony stan faktyczny sprawy Sąd pierwszej instancji odwołał się do przepisów wskazujących sposób ustalania kapitału początkowego: art. 173 ust. 1, art. 174 ust. 1, art. 53 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Zgodnie z art. 174 ust. 2, przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy: okresy składkowe, o których mowa w art. 6 (pkt 1); okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 5 (pkt 2) oraz okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 1-3 i 6-12, w wymiarze nie większym niż określony w art. 5 ust. 2 (pkt 3). Zgodnie zaś z art. 175 ust.4 ponowne ustalenie wysokości kapitału początkowego następuje w okolicznościach określonych w art. 114.

Do wniosku o ponowne ustalenie kapitału początkowego ubezpieczony dołączył dodatkową dokumentację świadczącą o odbywaniu nauki w Wyższej Oficerskiej Szkole Pożarniczej oraz Wyższej Szkole (...) w K. na Wydziale Mechanicznym. Przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się m. in. przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy okresy nauki w szkole wyższej na jednym kierunku, pod warunkiem ukończenia tej nauki, w wymiarze określonym w programie studiów (art. 7 pkt 9 ustawy o emeryturach i rentach z FUS). Odwołujący wnosił o doliczenie do kapitału początkowego okresu nauki od 1 sierpnia 1980 r. do 1 grudnia 1981 r., kiedy był słuchaczem byłej Wyższej Oficerskiej Szkoły Pożarniczej w W.. Swoje stanowisko argumentował tym, że w późniejszym okresie, z racji likwidacji uczelni, kontynuował naukę w na Wydziale Mechanicznym Wyższej Szkoły (...) w K., a było to spowodowane niezależnymi od niego ruchami społecznymi.

W myśl poglądu wyrażonego przez judykaturę odnośnie wykładni art. 7 pkt 9 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, jak również art. 4 ust. 1 pkt 10 ustawy z 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz zmianie niektórych ustaw (w brzmieniu zbieżnym z treścią art. 7 pkt 9 ustawy o emeryturach i rentach z FUS), jeśli studia na jednym kierunku zostały ukończone to okres studiów podlega zaliczeniu do okresów nieskładkowych zawsze w wymiarze wynikającym z programu nauczania (por. wyrok Sądu Najwyższego z 24 czerwca 2008 r., sygn. akt I BU 19/07 oraz wyrok Sądu Najwyższego z 3 lutego 1994 r., sygn. akt II URN 55/93). Sąd Najwyższy stanął na stanowisku, iż do stażu należy zaliczyć cały okres nauki przewidziany programem nauczania, niezależnie od tego, czy doszło do faktycznego skrócenia okresu studiów. Jak wynika z ustalonego w sprawie stanu faktycznego G. K. ukończył naukę w Wyższej Szkoły (...) w K., na której przewidziany był pięcioletni program nauczania. Jednakże mając na uwadze brzmienie przepisu art. 7 pkt 9 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, a także przedstawiony pogląd Sądu Najwyższego, Sąd Okręgowy przyjął, że nie można uznać, iż pomimo okoliczności, iż faktyczna nauka odwołującego na studiach trwała 4,5 lat (9 miesięcy), to do jego okresu nieskładkowego należy zaliczyć wymiar nauki przewidziany w programie nauczania, tj. 5 lat. Sąd odwołał się również do wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie z 14 lutego 2013 r. w sprawie o sygn. akt III AUa 1120/12, wyroku Sądu Najwyższego z 3 lutego 1994 r., sygn. akt II URN 55/93 (OSNC rok 1994, nr 7-8, poz. 164), wyroku Sądu Najwyższego z 24 czerwca 2008 r., sygn. akt I BU 19/07 (OSNP rok 2009, nr 21-22, poz. 299), z których wynika, że możliwe jest jedynie poszerzenie okresu nauki, o którym mowa w cytowanym przepisie, jeśli był krótszy od programowego, o okres po zakończeniu nauki (np. po obronie pracy), do czasu rozpoczęcia okresu składkowego, lecz nie dłużej.

Zdaniem Sądu pierwszej instancji, z przedłożonych przez wnioskodawcę dokumentów nie można było również wysnuć wniosku, że nauka na Wyższej Szkole (...) w K. stanowiła kontynuację nauki rozpoczętej, jednakże niezakończonej w Wyższej Oficerskiej Szkole Pożarniczej w W., gdyż wówczas odwołujący zostałby przyjęty na IV semestr, a nie jak miało to miejsce - na II semestr.

Skarżący podnosił, że w spornym okresie płacony był mu żołd, gdyż ww. uczelnia miała charakter skoszarowany, dlatego okres od 1 sierpnia 1980 r. do 1 grudnia 1981 r. należałoby zaliczać, jako okres składkowy – okres służby. Zgodnie z treścią art. 6 pkt. 6 cyt. ustawy do okresów składkowych zaliczyć należy także okres pełnionej w Polsce służby min. w Państwowej Straży Pożarnej. Zdaniem Sądu Okręgowego żądanie skarżącego było niezasadne. Katalog okresów nieskładkowych i składkowych, jest katalogiem enumeratywnie zamkniętym i nie jest możliwe stosowanie wykładni rozszerzającej. Jedynie okresy wskazane w art. 6 i 7 powołanej ustawy podlegają wliczeniu do stażu ubezpieczeniowego na potrzeby m. in. świadczeń emerytalno-rentowych. Okres nauki w szkole pożarniczej nie jest w tym katalogu wskazany, co eliminuje możliwość jego uwzględnienia do stażu ubezpieczeniowego skarżącego jako okresu składkowego. Wprawdzie okresami składkowymi są także okresy czynnej służby wojskowej w Wojsku Polskim lub okresy jej równorzędne albo okresy zastępczych form tej służby (art. 6 ust. 1 pkt 4 cytowanej ustawy) oraz pełnionej w Polsce służby między innymi w Państwowej Straży Pożarnej, jednakże sporny okres nie stanowił służby (formy zastępczej), a tę wnioskodawca odbył w okresie od 5 stycznia 1987 r. do 22 grudnia 1987 r.

Ponadto Sąd pierwszej instancji zauważył, że organ rentowy błędnie w odpowiedzi na odwołanie wskazywał na uwzględnienie jako okresu składkowego u skarżącego służby wojskowej od 1 października 1984 r. do 28 maja 1985 r. Analiza akt kapitałowych dowodzi, iż na poczet ustalenia kapitału początkowego ZUS przyjął prawidłowo okres odbywania tej służby przypadający na rok 1987.

Sąd Okręgowy pominął wniosek skarżącego o dopuszczenie dowodu z akt emerytalnych S. K., pobierającego emeryturę mundurową na okoliczność zaliczenia do okresu służby w organach Policji okresu jego nauki w Wyższej Oficerskiej Szkole Pożarniczej uznając, iż jest to dowód nieprzydatny dla rozstrzygnięcia niniejszego sporu. Inne bowiem przepisy stanowią podstawę ustalania prawa do emerytur mundurowych, a inne warunkują prawo do świadczeń z powszechnego systemu ubezpieczeń społecznych.

Tym samym Sąd pierwszej instancji uznał, że zaskarżona decyzja organu rentowego była prawidłowa i na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. odwołanie oddalił.

Apelację od tego wyroku złożył G. K.. Wniósł o zmianę wyroku i uznanie okresu studiów w Wyższej Oficerskiej Szkole Pożarniczej od 1 sierpnia 1980 r. do 2 grudnia 1981 r., tj., do czasu rozwiązania uczelni przez Radę Ministrów – za okres składkowy. Nadto wniósł o zmianę okresu nieskładkowego określonego w decyzji z 31 sierpnia 2016 r. i potwierdzonego wyrokiem na 4 lata, 6 miesięcy. W przypadku niemożliwości podzielenia ww. poglądu wniósł o uznanie okresu studiów w Wyższej Oficerskiej Szkole Pożarniczej od 1 sierpnia 1980 r. do 2 grudnia 1981 r. za okres nieskładkowy, uzupełniający okres nauki w WSI w K., do pełnego 5 – letniego okresu studiów wynikającego z programu studiów, tj. 60 miesięcy.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja jest zasadna częściowo, mianowicie w zakresie uznania nauki G. K. w Wyższej Oficerskiej Szkole Pożarniczej w W. od 1 sierpnia 1980 r. do 1 grudnia 1981 r. za okres nieskładkowy, w zakresie niezbędnym do uzupełnienia uwzględnionego przez organ rentowy jako okres nieskładkowy nauki w Wyższej Szkole (...) w K. do pełnego 5 – letniego okresu studiów, wynikającego z programu tych studiów.

Poza sporem pozostaje, że od 1 sierpnia 1980 r. do 1 grudnia 1981 r. skarżący studiował w Wyższej Oficerskiej Szkole Pożarniczej w W.. Nauka ta została przerwana 2 grudnia 1981 r. z uwagi na likwidację uczelni. Bezsporne jest też to, że G. K. od 15 marca 1982 r. rozpoczął studia na Wydziale Mechanicznym Wyższej Szkoły (...) w K. i ukończył je 19 września 1986 r. Został przyjęty do Wyższej Szkoły (...) od początku na II semestr. Okres studiów trwał łącznie 4,5 roku – 9 semestrów (zaświadczenie, k. 15) i został uwzględniony do okresów nieskładkowych wnioskodawcy (z wyłączeniem okresu odbywania służby wojskowej w okresie od 1 października 1984 r. do 28 maja 1985 r., który to został uwzględniony jako okres składkowy).

Organ rentowy oraz Sąd pierwszej instancji swoje stanowiska odnośnie niemożności zaliczenia G. K. do okresu nieskładkowego studiów w Wyższej Oficerskiej Szkole Pożarniczej uzasadniły treścią art. 7 pkt 9 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Zgodnie z tym przepisem, okresami nieskładkowymi są okresy nauki w szkole wyższej na jednym kierunku, pod warunkiem ukończenia tej nauki, w wymiarze określonym w programie studiów. Nieuwzględnienie ww. okresu spowodowane było tym, że skarżący nie ukończył tej nauki, zaś jako okres nieskładkowy uwzględniono mu okres studiów na Wydziale Mechanicznym Wyższej Szkoły (...) w K..

Analizując treść przepisu art. 7 pkt 9 ustawy emerytalnej należy jednak zauważyć, iż określa on konkretne cechy okresu nieskładkowego, jakim jest okres nauki w szkole wyższej. Przepis ten umożliwia uznanie za okres nieskładkowy okresu nauki na jednym kierunku, jako warunek wskazuje ukończenie tej nauki oraz precyzuje, że okres ten zostaje uwzględniony w wymiarze określonym w programie studiów. Zatem, skoro do okresów nieskładkowych wnioskodawcy uwzględniony został okres jego studiów w Wyższej Szkole (...) w K. (jako okres nauki na jednym kierunku, ukończony przez ubezpieczonego), to okres ten powinien zostać zaliczony w wymiarze nie faktycznego okresu studiowania przez wnioskodawcę, a w wymiarze określonym w programie tych studiów.

Mając powyższe na uwadze, wbrew stanowisku wyrażonemu w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sądu Okręgowego, do okresów nieskładkowych wnioskodawcy należało zaliczyć również okres nauki w Wyższej Oficerskiej Szkole Pożarniczej ze względu na to, iż następnie podjęta nauka w Wyższej Szkole (...) w K. stanowiła kontynuację nauki w Wyższej Oficerskiej Szkole Pożarniczej. Podkreślenia wymaga okoliczność, iż planowany okres studiów, które podjął skarżący w Wyższej Szkole (...) w K. wynosił 5 lat – 10 semestrów (zaświadczenie, k. 15). Okres studiów skarżącego został skrócony z 10 do 9 semestrów właśnie z uwagi na poprzedzającą go naukę w Wyższej Oficerskiej Szkole Pożarniczej od 1 sierpnia 1980 r. do 1 grudnia 1981 r., która została przerwana z uwagi na likwidację tej szkoły po strajku studentów. W ramach studiów w Wyższej Szkole (...) skarżący otrzymał zgodę na zaliczenie jednego z przedmiotów (fizyki) na podstawie zaliczenia uzyskanego w Wyższej Oficerskiej Szkole Pożarniczej w W. oraz umożliwiono mu zdawanie egzaminu z matematyki w terminie przyspieszonym z uwagi na to, że materiał z II semestru w Wyższej Szkole (...) był zawarty na egzaminie z matematyki, który odwołujący zdał podczas nauki w Wyższej Oficerskiej Szkole Pożarniczej (pismo do dyrektora szkoły z 5 kwietnia 1982 r., k. 14).

Nie bez znaczenia w sprawie pozostaje więc to, że nieukończenie przez skarżącego nauki w Wyższej Oficerskiej Szkole Pożarniczej w W. wynikało z przyczyn niezależnych od niego, spowodowanych wyłącznie likwidacją szkoły, jak też to, że skrócenie okresu studiów w Wyższej Szkole (...) w K. wynikało z wcześniejszej nauki, co umożliwiło skarżącemu rozpoczęcie studiów od II semestru. W przypadku zatem, gdyby skarżący nie uczęszczał do Wyższej Oficerskiej Szkoły Pożarniczej w W. w okresie od 1 sierpnia 1980 r. do 1 grudnia 1981 r., musiałby rozpocząć studia w Wyższej Szkole (...) w K. od I semestru i wówczas do jego okresów nieskładkowych uwzględniony zostałyby cały, 5 – letni okres studiów przewidziany w programie tych studiów. Jak wynikało z wyjaśnień odwołującego, po likwidacji Wyższej Oficerskiej Szkoły Pożarniczej w W. skarżący dostał możliwość studiowania w Wyższej Szkole (...) w K., wskazanej przez Ministerstwo Szkolnictwa Wyższego do kontynuacji podjętej nauki. Warunkiem kontynuowania nauki było zdanie egzaminu z matematyki (k. 20).

Należy podzielić stanowisko wyrażone w wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 13 maja 2016 r., sygn. III AUa 27/16 zgodnie z którym fakt, iż wnioskodawca odbywał naukę w szkole wyższej na dwóch wydziałach różnych uczelni, nie stanowiłby - co do zasady - przeszkody do uwzględnienia w wysokości jego emerytury okresu tej nauki w wymiarze określonym w programie studiów, które ukończył. Sformułowanie zawarte w art. 7 pkt 9 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych nie oznacza bowiem, że musi to być nauka od początku do końca na tym samym wydziale szkoły wyższej. Ograniczenie możliwości uwzględnienia studiów na jednym tylko kierunku dotyczy osób, które ukończyły naukę na dwóch i więcej kierunkach.

Odnosząc powyższe stanowisko do sprawy niniejszej, należy mieć na uwadze, że skarżący ukończył naukę tylko na jednym kierunku: na Wydziale Mechanicznym Wyższej Szkoły (...) w K. (kierunek mechanika). Zasadne jest tym samym uwzględnienie jako okresu nieskładkowego okresu nauki w wymiarze określonym w programie studiów, które ukończył, zatem 5 letniego okresu studiów wynikającego z programu studiów na Wydziale Mechanicznym Wyższej Szkoły (...) w K.. Ponieważ skarżącemu uwzględniono 4,5 roku studiów w tej szkole, to w ocenie Sądu Apelacyjnego zasadne jest doliczenie do tego okresu jeszcze 6 ostatnich miesięcy nauki w Wyższej Oficerskiej Szkole Pożarniczej w W., zatem okresu: od 1 czerwca 1981 r. do 1 grudnia 1981 r.

Końcowo należy wyjaśnić, że nie są zasadne roszczenia skarżącego zgłaszane alternatywnie w toku niniejszego postępowania, w tym w apelacji. Przede wszystkim nie ma możliwości uznania okresu nauki G. K. w Wyższej Oficerskiej Szkole Pożarniczej w W. od 1 sierpnia 1980 r. do 1 grudnia 1981 r. za okres składkowy. Okresami składkowymi są okresy wymienione w art. 6 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, które mogą zostać uwzględnione na podstawie świadectw pracy, zaświadczeń potwierdzających zatrudnienie lub innych dokumentów, z których wynika podleganie ubezpieczeniom społecznym oraz odprowadzanie składek od wynagrodzenia uzyskiwanego w tych okresach. W sprawie niniejszej brak jest dokumentów spełniających te warunki, bowiem skarżący przedstawił jedynie zaświadczenie z 8 listopada 2004 r. potwierdzające jego naukę w Wyższej Oficerskiej Szkole Pożarniczej w W. od 1 sierpnia 1980 r. do 1 grudnia 1981 r. Okres nauki w szkole wyższej jest okresem nieskładkowym i nie ma możliwości uznania go za okres składkowy (jako okres równoznaczny z okresem odbywania służby).

Odnosząc się natomiast do błędnego, zdaniem wnioskodawcy, wyłączenia z okresu nauki na Wydziale Mechanicznym Wyższej Szkoły (...) w K. okresu odbywania służby wojskowej od 1 października 1984 r. do 28 maja 1985 r. należy wyjaśnić, że okres ten został uznany przez organ rentowy za okres składkowy (k. 62), zatem korzystniejszy dla wnioskodawcy, niż okres nieskładkowy. Okres składkowy jest bowiem uwzględniany w całości, natomiast zgodnie z treścią art. 5 ust. 2 ustawy emerytalnej przy ustalaniu prawa do emerytury i renty oraz obliczaniu ich wysokości okresy nieskładkowe uwzględnia się w wymiarze nieprzekraczającym jednej trzeciej udowodnionych okresów składkowych. W myśl art. 11 ustawy emerytalnej, jeżeli okresy, o których mowa w art. 6, 7 i 10, zbiegają się w czasie, przy ustalaniu prawa do świadczeń określonych w ustawie uwzględnia się okres korzystniejszy. Tym samym, brak jest powodu do zmiany powyższego ustalenia w myśl zasady wyrażonej w art. 384 k.p.c., iż Sąd nie może uchylić lub zmienić wyroku na niekorzyść strony wnoszącej apelację, chyba że strona przeciwna również wniosła apelację.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. i 385 k.p.c. O kosztach procesu orzekł, na podstawie art. 100 k.p.c.