Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 stycznia 2018 roku

Sąd Rejonowy w Toruniu VIII Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Aneta Zawulewska-Glonek

Protokolant sekr. sąd. Ewa Kukla-Karpus

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej Toruń Wschód w Toruniu Violetta Warnel-Krzyżańska

po rozpoznaniu dnia 20.11.2017r., 12.12.2017r., 23.01.2018r.

sprawy:

M. B.

s. L. i A. z domu S.

ur. (...) w T.

oskarżonego o to, że:

1.  w okresie od bliżej nieustalonego dnia września 2016 roku do 08 lutego 2017 roku w T. przy ulicy (...), doprowadził do niekorzystnego rozporządzeniem mieniem P. K., poprzez wprowadzenie w błąd co do wywiązania się z umowy wykonania prac remontowych oraz zakupu materiałów, a następnie wykorzystując ten błąd wyłudził pieniądze w kwocie 29 440 zł, czym działał na szkodę P. K.,

tj. czyn z art. 286 § 1 kk

2.  w okresie od bliżej nieustalonego dnia września 2016 roku do 08 lutego 2017 roku w T. przy ulicy (...), dokonał kradzieży z mieszkania na 18 materaca z pompką o wartości 200 zł, grzejnika łazienkowego o wartości 1000 zł, kratki wentylacyjnej marki (...) 273EX o wartości 300 zł oraz kamieni ozdobnych o łącznej wartości 200 zł, tj. mienia o łącznej wartości 1700 zł na szkodę P. K.,

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk

orzeka:

1.  oskarżonego M. B. uznaje za winnego tego, że działając w krótkich odstępach czasy przy wykorzystaniu tej samej sposobności;

I.  w bliżej nieustalonym dniu miesiąca października 2015 roku w T. przywłaszczył kwotę 3.600 złotych, która została mu przekazana na konto bankowe w dniu 6 października 2015 roku przez P. K. na zakup płyt betonowych do mieszkania położonego w T. przy ulicy (...)

II.  w bliżej nieustalonym dniu miesiąca kwietnia 2016 roku w T. przywłaszczył kwotę 2.000 złotych, która została mu przekazana na konto bankowe w dniu 7 kwietnia roku przez P. K. na zakup szkła do mieszkania położonego w T. przy ulicy (...)

III.  w bliżej nieustalonym dniu miesiąca kwietnia 2016 roku w T. przywłaszczył kwotę 3.800 złotych, która została mu przekazana na konto bankowe w dniu 26 kwietnia roku przez P. K. na zakup materiału i szkła do mieszkania położonego w T. przy ulicy (...)

IV.  w bliżej nieustalonym dniu w okresie od 28 stycznia 2015 roku do bliżej nieustalonego dnia miesiąca sierpnia 2016 roku w T. przywłaszczył kwotę 4.164 złotych, z kwoty 23.500 złotych która została mu przekazana na konto bankowe w okresie od 28 stycznia 2015 roku do 4 sierpnia 2016 przez P. K. na zakup materiałów i prace remontowe w mieszkaniu położonym w T. przy ulicy (...)

tj. dopuścił się występków z art. 284 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk i za to w myśl art. 91 § 1 kk na podstawie art. 284 § 1 kk po zastosowaniu art. 37a kk wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy ograniczenia wolności i na podstawie art. 35 § 1 kk zobowiązuje oskarżonego do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

2.  oskarżonego M. B. uznaje za winnego tego, że w bliżej nieustalonym dniu w okresie od listopada 2014 roku do końca września 2016 roku zabrał w celu przywłaszczenia z mieszkania położonego w T. przy ulicy (...) grzejnik łazienkowy typu drabinka o wartości 1.000 złotych tj. dopuścił się występku z art. 278 § 1 kk i za to na podstawie art. 278 § 1 kk po zastosowaniu art. 37a kk wymierza mu karę 3 (trzech) miesięcy ograniczenia wolności i na podstawie art. 35 § 1 kk zobowiązuje oskarżonego do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

3.  na podstawie art. 85 § 1 kk i art. 86 § 1 kk w miejsce kar orzeczonych w punktach 1 i 2 wobec oskarżonego M. B. wymierza karę łączną 10 (dziesięciu) miesięcy ograniczenia wolności i na podstawie art. 35 § 1 kk zobowiązuje oskarżonego do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

4.  na podstawie art. 46 § 1 kk zasądza od oskarżonego M. B. na rzecz pokrzywdzonej P. K. kwotę 13.564 (trzynaście tysięcy pięćset sześćdziesiąt cztery) złotych tytułem naprawienia szkody;

5.  oskarżonego M. B. uznaje za winnego tego, że w bliżej nieustalonym dniu w okresie od listopada 2014 roku do końca września 2016 roku zabrał w celu przywłaszczenia z mieszkania położonego w T. przy ulicy (...) materac o wartości 200 złotych tj. dopuścił się wykroczenia z art. 119 § 1 kw i za to na podstawie art. 119 § 1 kw wymierza mu karę 1 (jednego) miesiąca ograniczenia wolności i na podstawie art. 21 § 1 kw zobowiązuje oskarżonego do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

6.  oskarżonego M. B. uznaje za winnego tego, że w bliżej nieustalonym dniu w okresie od listopada 2014 roku do końca września 2016 roku zabrał w celu przywłaszczenia z mieszkania położonego w T. przy ulicy (...) kratkę wentylacyjną o wartości 300 złotych tj. dopuścił się wykroczenia z art. 119 § 1 kw i za to na podstawie art. 119 § 1 kw wymierza mu karę 1 (jednego) miesiąca ograniczenia wolności i na podstawie art. 21 § 1 kw zobowiązuje oskarżonego do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

7.  oskarżonego M. B. uznaje za winnego tego, że w bliżej nieustalonym dniu w miesiącu wrześniu 2016 roku w T. przywłaszczył pieniądze w kwocie 200 złotych pochodzące ze zwrotu kamieni, które miały być ułożone na balkonie w mieszkaniu położonym w T. przy ulicy (...) tj. dopuścił się wykroczenia z art. 119 § 1 kw i za to na podstawie art. 119 § 1 kw wymierza mu karę 1 (jednego) miesiąca ograniczenia wolności i na podstawie art. 21 § 1 kw zobowiązuje oskarżonego do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

8.  na podstawie art. 9 § 2 kw w miejsce kar orzeczonych w punktach 5, 6 i 7 wobec oskarżonego M. B. orzeka karę łączną 1 (jednego) miesiąca ograniczenia wolności i na podstawie art. 21 § 1 kw zobowiązuje oskarżonego do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

9.  na podstawie art. 119 § 4 kw zobowiązuje oskarżonego M. B. do zapłaty rzecz pokrzywdzonej P. K. kwotę 700 (siedemset) złotych tytułem równowartości mienia ukradzionego i przywłaszczonego;

10.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem opłaty i obciąża go wydatkami w kwocie 70 (siedemdziesiąt) złotych.

Sygn. akt VIII K 607/17

UZASADNIENIE

P. K. w dniu 3 lipca 2013 roku kupiła mieszkanie w stanie deweloperskim o powierzchni 70 m2 w T. przy ulicy (...). Prace wykończeniowe zleciła M. B., które rozpoczęły się w listopadzie 2014 roku. W związku z tym wykonawcy zostały przekazane klucze do mieszkania i bramy. Początkowo współpraca układała się właściwie. Na prośbę M. B. przelewała na jego konto pieniądze na poczet wykonywanych prac i zakup materiałów.

W 2015 roku na konto M. B. przelała w sumie kwotę 15.600 złotych;

- w dniu 28 stycznia 2015 roku kwotę 2.000 złotych

- w dniu 6 lutego 2015 roku kwotę 2.000 złotych

- w dniu 12 maja 2015 roku kwotę 3.000 złotych

- w dniu 6 października 2015 roku kwotę 3.600 złotych na zakup płyt betonowych

- w dniu 10 listopada 2015 roku kwotę 5.000 złotych

W 2016 roku na konto M. B. przelała w sumie kwotę 17.300 złotych;

- w dniu 24 marca 2016 roku kwotę 5.000 złotych

- w dniu 7 kwietnia 2016 roku kwotę 2.000 złotych na zakup szkła

- w dniu 26 kwietnia 2016 roku kwotę 3.800 złotych na materiał i zakup szkła

- w dniu 8 lipca 2016 roku kwotę 2.000 złotych

- w dniu 15 lipca 2016 roku kwotę 2.500 złotych

- w dniu 4 sierpnia 2016 roku kwotę 2.000 złotych

P. K. przelała w sumie na konto M. B. kwotę 32.900 złotych na poczet prac budowlanych i zakupu materiału.

W dniu 12 września 2016 roku P. K. uzyskała informację od M. B., że wymienił w sklepie kamienie, które nie pasowały na balkon. Wartości tych kamieni wynosiła 200 złotych.

We wrześniu 2016 roku P. K. zadzwoniła do firmy, która miała dostarczyć płyty betonowe i uzyskała informację, że nie doszło do ich zamówienia oraz zapłaty.

W tym okresie P. K. powzięła wątpliwości co do rzetelności M. B..

Jesienią 2016 roku P. K. zauważyła brak grzejnika o wartości 1.000 złotych, kratki wentylacyjnej o wartości 300 złotych oraz materaca o wartości 200 złotych.

(dowód; zeznania świadka P. K. k. 104 v – 105, 187 – 187v)

W dniu 26 listopada 2016 roku w mieszkaniu odbyło się spotkanie P. K. z M. B.. W tym spotkaniu uczestniczył również ojciec kobiety oraz inspektor nadzoru budowlanego M. C.. W czasie tego spotkania została spisana notatka, z której wynika, że M. B. zobowiązał się do zwrotu kwoty 8.400 złotych, którą otrzymał na zakup płyt betonowych i szkła. Podczas tego spotkania M. B. przedstawił kosztorys na kwotę 19.336 złotych.

(dowód; zeznania świadka P. K. k. 104 v – 105, 187 – 187v

zeznania M. C. k. 106v – 107, 186v - 187

zeznania Z. K. k. 106

notatka z dnia 26.11.2016 roku k. 7

kopie przelewów k. 112 - 122

kosztorys wykonawcy k. 109 - 111

Z uwagi, że prace wykonane przez M. B. zostały wykonane nieprawidłowo P. K. zleciła prace K. L. i z tego tytułu poniosła koszty za prace budowlane w wysokości 12.100 złotych.

(dowód; zeznania świadka P. K. k. 104 v - 105

kosztorysy k. 9,10

W dniu 30 maja 2017 roku grzejnik został wydany P. K., który został znaleziony w wyniku przeszukania domu zajmowanego przez M. B. w miejscowości Z. w dniu 29 maja 2017 roku.

(dowód; protokół przeszukania k. 72 – 74

Protokół oględzin k. 80 - 84

Protokół okazania P. K. k.

Oskarżony M. B. jest kawalerem. Na utrzymaniu ma córkę w wieku 3 lat. Jest bezrobotny i utrzymuje się z rac dorywczych, z tytułu której osiąga dochody w wysokości 3.000 złotych. Jest zdrowy i nie leczył się psychiatrycznie. W przeszłości karany za czyn z art. 286 § 1 kk w sprawie II K 1571/14.

(dowód; wyjaśnienia oskarżonego M. B. k. 103

karta karna k. 57 – 58)

Oskarżony M. B. nie przyznał się do zarzucanych mu czynów. Jednak potwierdził, że otrzymał od pokrzywdzonej pieniądze w kwocie 3.600 złotych i 5.800 złotych, które miał przeznaczyć na zakup materiału. Pieniądze rozeszły się na jego dojazdy, pracowników i jego koszty. Prawdą jest, że musi oddać kwotę około 10.000 złotych, a nie oddał ich ponieważ miał problemy finansowe.

Co do drugiego czynu również się czynu nie przyznał. Wyjaśnił, że grzejnik wyniósł z tego mieszkania, bo mu przeszkadzał. Materac również wywiózł, bo mu przeszkadzał i był zniszczony - uchodziło z niego powietrze. Potwierdził, że jedna kratka wentylacyjna gdzieś zaginęła. Odnośnie kamieni na taras wyjaśnił, że zwrócił do sklepu, a pieniądze w kwocie 200 złotych zostały u niego.

Oskarżony w swych wyjaśnieniach nie kwestionuje, że od pokrzywdzonej otrzymywał pieniądze na prace remontowe i zakup materiał. Nie kwestionował również, że przyjął od P. K. kwotę w wysokości 8.400 złotych na zakup szkła i płyt betonowych. Przyznał, że nie dokonał zakupu materiału i pieniądze rozporządził na własne potrzeby. Potwierdził również, że zwrócił do sklepu płytki betonowe, za które otrzymał 200 złotych i pieniędzy nie oddał. W ocenie sądu w tej części wyjaśnienia oskarżonego są wiarygodne i w pełni są zbieżne z zeznaniami pokrzywdzonej.

Na wiarę nie zasługują natomiast wyjaśnienia oskarżonego, że wyniósł grzejnik i materac, bo mu przeszkadzały. W tej części wyjaśnienia oskarżonego należy uznać na nielogiczne i mało prawdopodobne, biorąc pod uwagę metraż remontowanego mieszkania oraz istnienia pomieszczenia gospodarczego należącego do tego mieszkania. Za niewiarygodne należy uznać wyjaśnienia oskarżonego, że nie wie co stało się z kratką wentylacyjną, albowiem tylko on miał dostęp do tego mieszkania i możliwość jej demontażu.

Świadek P. K. zeznała, że zawarła umowę ustną z oskarżonym o przeprowadzenie robót wykończeniowych w mieszkaniu zakupionym przez nią w dniu 3 lipca 2013 roku w T. przy ulicy (...). Prace rozpoczęto w listopadzie 2014 roku i oskarżonemu zostały mu przekazane klucze do mieszkania i bramy. Na prośbę oskarżonego przelewała na jego konto pieniądze na poczet wykonywanych prac. Za przekazane pieniądze oskarżony miał dokonywać zakupów materiałów niezbędnych do prac remontowych.

Zeznała, że w dniu 6 października 2015 roku przelała oskarżonemu kwotę 3600 złotych na płyty betonowe, które miał zamówić i za nie zapłacić. Kiedyś zapytała się oskarżonego czy zakupił płyty na co ten odpowiedział, że tak i znajdują się u niego w garażu. Wydało jej się wtedy to nielogiczne z uwagi, na konieczność ich podwójnego transportowania. Zadzwoniła do tej firmy i dowiedziała się, że towar nie został wyprodukowany, z uwagi że za niego nie zapłacono. Nadto zeznała, że w dniu 7 kwietnia 2016 roku na konto oskarżonego przekazała kwotę 2.000 złotych tytułem prac remontowych i zakupu szkła. Następnie w dniu 26 kwietnia 2016 roku przelała kwotę 3.800 złotych za materiał i szkło z montażem. Kiedy pracownicy dostarczyli towar dowiedziała się, że nie zapłacono za niego. We wrześniu 2016 roku oskarżony zaczął ją okłamywać co do przebiegu remontu. Kiedyś pojechała do mieszkania i stwierdziła brak materaca z pompką o wartości 200 złotych, grzejnika łazienkowego typu drabinka o wartości 1000 złotych, kamieni ozdobnych o wartości 200 złotych i kratki wentylacyjnej o wartości 300 złotych.

W ocenie sądu relacja świadka jest w pełni przekonująca i wiarygodna. Zeznania w pełni korespondują z wyjaśnieniami oskarżonego w zakresie przekazywanych mu kwot pieniędzy i celu ich wydatkowania, braku materaca, grzejnika, kamieni oraz kratki wentylacyjnej. Nadto zeznania świadka znajdują potwierdzenie w złożonych przez nią dokumentach w postaci przelewów

Świadek M. C. - jako inspektor budowy uczestniczył w spotkaniu w dniu 26 listopada 2016 roku. Podczas, którego odnotowano szereg wad w ramach wykonywanych przez oskarżonego prac remontowych. Podobnie świadek Z. K. uczestniczył w spotkaniu w dniu 26 listopada 2016 roku i potwierdził tego spotkania.

Zdaniem sądu zeznania świadków są wiarygodne i korespondują z zebranym w sprawie materiałem dowodowym.

Za niewiarygodne sąd uznał zeznania świadka L. B. w zakresie, że materac znajdujący się w mieszkaniu był stary i nadawał się jedynie do wyrzucenia oraz polecenia pokrzywdzonej przechowania grzejnika poza mieszkanie, bowiem pozostają w zasadniczej sprzeczności z konsekwentnymi i rzeczowymi zeznaniami pokrzywdzonej.

Sąd dał wiarę w całości dowodom z dokumentów zebranych w toku postępowania, uznając je za w pełni wiarygodne i nie znajdując argumentów do poddania wątpliwości co ich autentyczności. Wskazane dokumenty zostały sporządzone we właściwej formie, przez uprawnione osoby i organy. Tym samym Sąd nie znalazł podstaw, by wskazanym dokumentom odmówić wiary i mocy dowodowej.

M. B. w punkcie I aktu oskarżenia został oskarżony o czyn z art. 286 § 1 kk.

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego w postaci zeznań świadka P. K. i wyjaśnień oskarżonego oraz dokumentów w postaci przelewów dokonanych przez pokrzywdzoną oraz kosztorysu oskarżonego wynika, że oskarżony na polecenie P. K. wykonywał prace remontowe w okresie od listopada 2014 roku do jesieni 2016 roku. Pomiędzy stronami został ustalony zakres prac i oskarżony etapowo je wykonywał. Z tego tytułu na jego konto została przekazana kwota 32.900 złotych, które oskarżony miał przeznaczać na zakup materiałów i jego robociznę. Według relacji pokrzywdzonej współpraca w 2015 roku układała się prawidłowo i nie miała zastrzeżeń co do pracy oskarżonego. W dniu 6 października 2015 roku oskarżony otrzymał od pokrzywdzonej kwotę 3.600 złotych na zakup płyt betonowych. Oskarżony w swych wyjaśnieniach nie kwestionował tego faktu i przyznał, że kwotę rozdysponował na swoje potrzeby. Jednocześnie jak wynika z relacji pokrzywdzonej utrzymywał ją w przekonaniu, że płyty zostały zamówione i znajdują się u niego w garażu. Dopiero inicjatywa pokrzywdzonej we wrześniu 2016 roku po kontakcie z firmą, która miała jej dostarczyć płyty uświadomiła ją, że oskarżony nie wydatkował pieniędzy na cel wskazany przez nią. Podobnie sytuacja przedstawiała się z kwotą 2000 złotych przekazaną oskarżonemu w dniu 7 kwietnia 2016 roku oraz kwotą 3.800 złotych przekazaną 24 kwietnia 2016 roku na zakup szkła i materiały do jego zamontowania. Oskarżony przyznał, że otrzymał te kwoty, ale przeznaczył je na inne prywatne cele. Oprócz w/w kwot (9.400 złotych) oskarżony otrzymał kwotę 23.500 złotych. Jak wynika w wyjaśnień oskarżonego i zeznań świadka ta kwota została przekazywana w transzach miała być przeznaczana na zakup materiałów i jego robociznę. Oskarżony przedstawił kosztorys na kwotę 19.336 złotych. Zatem oskarżony nie rozliczył się również z kwoty 4.164 złotych. Bezspornym w niniejszej sprawie jest, że pokrzywdzona kwestionuje prawidłowość wykonanych prac i uważa, że została oszukana przez oskarżonego do wysokości przekazanych mu kwot, która ostatecznie na podstawie złożonych przez pokrzywdzoną poleceń przelewów w toku postępowania sądowego została ustalona na kwotę 32.900 złotych w miejsce kwoty wskazanej w akcie oskarżenia 29.400 złotych. Zdaniem sądu brak jest jakichkolwiek podstaw ustalenia, że oskarżony działał z góry powziętym zamiarem doprowadzenia pokrzywdzonej do niekorzystnego rozporządzenia mieniem poprzez wprowadzenie jej w błąd co do wywiązania się z umowy w zakresie prac remontowych, bowiem jak wynika z zeznań pokrzywdzonej prace remontowe były realizowane, odnośnie efektów pracy oskarżonego w 2015 roku była zadowolona, a dopiero jesienią 2016 roku pojawiły się zastrzeżenia co do jego pracy. Potwierdził je inspektor budowlany M. C. wskazując wady w wykonanej przez oskarżonego pracy. Jednakże niewłaściwe wykonanie zobowiązania polegające na wykonaniu prac remontowych i stwierdzenie wad w wykonanych pracach nie podlega przepisom karnym, a dochodzenie roszczeń z tego tytułu powinno odbywać się na drodze postępowania cywilnego.

Natomiast działanie oskarżonego w ewidentny sposób wskazuje, że oskarżony swym zachowaniem wyczerpał znamiona występku z art. 284 § 1 kk, bowiem był świadomy, że pieniądze pochodzące od inwestora powinny być przeznaczone na zakup materiałów wskazanych przez niego. Tymczasem oskarżony mając taką świadomość pieniądze przeznaczał na swoje cele, nie realizując polecenia inwestora. Takie zachowanie w pełni wypełnia znamiona występku z art. 284 § 1 kk.

Tym samym sąd uznał, że oskarżonego za winnego tego, że działając w krótkich odstępach czasy przy wykorzystaniu tej samej sposobności;

- w bliżej nieustalonym dniu miesiąca października 2015 roku w T. przywłaszczył kwotę 3.600 złotych, która została mu przekazana na konto bankowe w dniu 6 października 2015 roku przez P. K. na zakup płyt betonowych do mieszkania położonego w T. przy ulicy (...)

- w bliżej nieustalonym dniu miesiąca kwietnia 2016 roku w T. przywłaszczył kwotę 2.000 złotych, która została mu przekazana na konto bankowe w dniu 7 kwietnia roku przez P. K. na zakup szkła do mieszkania położonego w T. przy ulicy (...)

- w bliżej nieustalonym dniu miesiąca kwietnia 2016 roku w T. przywłaszczył kwotę 3.800 złotych, która została mu przekazana na konto bankowe w dniu 26 kwietnia roku przez P. K. na zakup materiału i szkła do mieszkania położonego w T. przy ulicy (...)

- w bliżej nieustalonym dniu w okresie od 28 stycznia 2015 roku do bliżej nieustalonego dnia miesiąca sierpnia 2016 roku w T. przywłaszczył kwotę 4.164 złotych, z kwoty 23.500 złotych która została mu przekazana na konto bankowe w okresie od 28 stycznia 2015 roku do 4 sierpnia 2016 przez P. K. na zakup materiałów i prace remontowe w mieszkaniu położonym w T. przy ulicy (...) i tym samym dopuścił się występków z art. 284 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk i za to w myśl art. 91 § 1 kk na podstawie art. 284 § 1 kk po zastosowaniu art. 37a kk została mu wymierzona karę 8 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym.

W ocenie sądu orzeczona kara jest adekwatna do stopnia winy oskarżonego, uwzględnia warunki i właściwości osobiste oskarżonego oraz jego dotychczasowy sposób życia. i społecznej szkodliwości czynu. Kara ta uwzględnia więc zasady prewencji indywidualnej, ale także generalnej. W tym ostatnim aspekcie zawiera walor wychowawczy wskazując jakie skutki niesie za sobą nieprzestrzeganie zasad obowiązującego porządku prawnego doskonale znanego oskarżonemu. W ocenie Sądu orzeczona kara jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu, uwzględnia w sposób całościowy okoliczności popełnienia przestępstwa, zaś jej dolegliwość nie przekraczają stopnia winy, zgodnie z dyrektywami zawartymi w przepisie art. 53 kk.

Nadto z uwagi, że szkoda nie została naprawiona na podstawie art. 46 § 1 kk sąd zasądził od oskarżonego kwotę 13.564 złotych stanowiącą równowartość przywłaszczonych pieniędzy.

Nadto M. B. w punkcie II aktu oskarżenia został oskarżony o czyn z art. 278 § 1 kk .

Z zeznań świadka P. K. wynika, że w okresie od listopada 2014 do końca września 2016 roku oprócz niej kluczami do mieszkania dysponował jedynie oskarżony. W tym czasie oprócz oskarżonego nikt inny nie wykonywał żadnych prac. Świadek zeznała, że jesienią 2016 roku, w miesiącu wrześniu, kiedy wyczuliła się na jego zachowanie w związku z niewykonaniem zamówień materiałów, stwierdziła że w mieszkaniu brakuje grzejnika łazienkowego o wartości 1.000 złotych, materaca o wartości 200 złotych, kamieni na balkon o wartości 200 złotych i kratki wentylacyjnej o wartości 300 złotych. Jednocześnie zeznała, że nie zezwoliła oskarżonemu na przeniesienie grzejnika poza mieszkanie i wskazała, że do mieszkania przynależy pomieszczenie gospodarcze i tam można było składować rzeczy, które na danym etapie były zbędne do remontu. Odnoście kamieni zeznała, że zleciła oskarżonemu wymianę ich na odpowiednie do ułożenia. W mieszkaniu stwierdziła brak wymienionych kamieni, a także nie otrzymała za nie od oskarżonego żadnych pieniędzy. Tymczasem oskarżony przyznał, że zwrócił kamienie do sklepu, a uzyskaną kwotę 200 złotych pozostawił dla siebie. Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego, że materac i grzejnik wyniósł z mieszkania z uwagi, że mu przeszkadzał uznając, je za nielogiczne. Sąd nie dał również wiary twierdzeniom oskarżonego, że nie wie co stało się z kratką wentylacyjną.

Mając na uwadze powyższe ustalenia sąd uznał, że oskarżony że w bliżej nieustalonym dniu w okresie od listopada 2014 do końca września 2016 roku zabrał w celu przywłaszczenia z mieszkania położonego w T. przy ulicy (...) grzejnik łazienkowy typu drabinka o wartości 1.000 złotych tj. dopuścił się występku z art. 278 § 1 kk i za to na podstawie art. 278 § 1 kk po zastosowaniu art. 37a kk wymierza mu karę 3 miesięcy ograniczenia wolności oraz zobowiązał go do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym.

W ocenie sądu orzeczona kara jest adekwatna do stopnia winy oskarżonego, uwzględnia warunki i właściwości osobiste oskarżonego oraz jego dotychczasowy sposób życia. i społecznej szkodliwości czynu. Kara ta uwzględnia więc zasady prewencji indywidualnej, ale także generalnej.

Na podstawie art. 85 § 1 kk i art. 86 § 1 kk w miejsce kar orzeczonych za czyn z art. 284 § 1 kk i czyn z art. 278 § 1 kk sąd wymierzył oskarżonemu karę łączną 10 miesięcy ograniczenia wolności i na podstawie art. 35 § 1 kk zobowiązał go do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym. Orzekając karę łączną sąd miał na uwadze w szczególności ścisły związek podmiotowy, przedmiotowy lub czasowy.

Z uwagi na brak możliwości dokładnego ustalenia czasu zaboru przez oskarżonego kratki wentylacyjnej i materaca, brak było możliwości ustalenia ewentualnego czynu ciągłego.

Mając na względzie wartość kratki wentylacyjnej i materaca sąd ustalił, że oskarżony swym zachowaniem wyczerpał znamiona wykroczenia z art. 119 § 1 kw. Mając na uwadze powyższe rozważania sąd uznał, że oskarżony nieustalonym dniu w okresie od listopada 2014 do końca września 2016 roku zabrał w celu przywłaszczenia kratkę wentylacyjną o wartości 300 złotych i materac o wartości 200 złotych z mieszkania położonego w T. przy ulicy (...) i wymierzył mu karę po 1 miesiącu ograniczenia wolności oraz zobowiązał go do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym.

W ocenie sądu orzeczona kara jest adekwatna do stopnia winy oskarżonego, uwzględnia warunki i właściwości osobiste oskarżonego oraz jego dotychczasowy sposób życia. i społecznej szkodliwości czynu. Kara ta uwzględnia więc zasady prewencji indywidualnej, ale także generalnej.

Jednocześnie wyjaśnienia oskarżonego i zeznań świadka P. zgodnie dowodzą, że oskarżony na polecenie kobiety miał zwrócić niepasujące kamienie i wymienić je na właściwe. Pokrzywdzona w dniu 12 września 2016 roku otrzymała smsa, że wykonał jej polecenie. Tymczasem na rozprawie oskarżony przyznał, że zwrócił kamienie do sklepu a uzyskaną kwotę pozostawił dla siebie. Takie zachowanie wyczerpuje znamiona wykroczenia z art. 119 § 1 kw z uwagi na wartość przywłaszczonego mienia a oskarżony miał świadomość, że rozporządził pieniędzmi, które powinien zwrócić pokrzywdzonej.

Mając na uwadze powyższe rozważania sąd uznał oskarżonego za winnego tego, że w bliżej nieustalonym dniu w miesiącu wrześniu 2016 roku w T. przywłaszczył pieniądze w kwocie 200 złotych pochodzące ze zwrotu kamieni, które miały być ułożone na balkonie w mieszkaniu położonym w T. przy ulicy (...) tj. dopuścił się wykroczenia z art. 119 § 1 kw i za to na podstawie art. 119 § 1 kw wymierzył mu karę 1 miesiąca ograniczenia wolności i na podstawie art. 21 § 1 kw zobowiązał go do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym.

W ocenie sądu orzeczona kara jest adekwatna do stopnia winy oskarżonego, uwzględnia warunki i właściwości osobiste oskarżonego oraz jego dotychczasowy sposób życia. i społecznej szkodliwości czynu. Kara ta uwzględnia więc zasady prewencji indywidualnej, ale także generalnej.

Mając na względzie związek podmiotowy i czasowy podstawie art. 9 § 2 kw w miejsce kar orzeczonych w punktach 5, 6 i 7 orzekł wobec oskarżonego karę łączną miesiąca ograniczenia wolności i na podstawie art. 21 § 1 kw zobowiązuje oskarżonego do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym;

Z uwagi, że zachowanie oskarżonego wyrządziło szkodę, która nie została naprawiona sąd na podstawie art. 119 § 4 kw zobowiązał oskarżonego do zapłaty rzecz pokrzywdzonej P. K. kwotę 700 złotych tytułem równowartości mienia ukradzionego i przywłaszczonego.

O kosztach postępowania sąd orzekł na podstawie art. 626 § 1 kpk i art. 627 oraz art. 2 ust. pkt 3 ustawy o opłatach w sprawach karnych.