Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 grudnia 2013 r.

Sąd Rejonowy w Pruszkowie, V Wydział Karny, w składzie:

Przewodniczący: SSR Przemysław Dziwański

Protokolant: Katarzyna Kucharska

w obecności Prokuratora:

po rozpoznaniu w dniu 13.11.2013 r., 18.12.2013 r. sprawy

A. M. s. Z., ur. (...) w W.,

oskarżonego o to, że:

I.  w dniu 3 sierpnia 2013 r. w n. G.– gm. R.dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pojazdu marki O. (...)o rej. (...)o wartości około 3500 zł na szkodę R. M., tj. o czyn z art. 278 §1 kk;

II.  w dniu 6 sierpnia 2013 r. w nowych G. – gm. R. dokonał zaboru w celu przywłaszczenia dowodu osobistego oraz prawa jazdy na szkodę M. M., tj. o czyn z art. 275 §1 kk w zb. z art. 276 kk w zw. z art. 11 §2 kk;

orzeka

I.  na podstawie art. 17 §1 pkt 10 kpk w zw. z art. 414 §1 kpk umarza postępowanie w zakresie pierwszego z zarzucanych oskarżonemu czynów;

II.  oskarżonego A. M. uniewinnia od popełnienia drugiego z zarzucanych mu czynów;

III.  na podstawie art. 618 §1 pkt 11 kpk oraz §2 ust. 1, §14 ust. 1, §19 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. H. kwotę 180 (stu osiemdziesięciu) złotych powiększoną o podatek od towarów i usług tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu;

IV.  na podstawie art. 632 kpk kosztami sądowymi obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt V K 1164/13

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Pruszkowie ustalił następujący stan faktyczny w sprawie.

W dniu 3.08.2013 r. rano A. M. znalazł dowód osobisty i prawo jazdy matki M. M. na podłodze. Wziął dokumenty aby zawieźć do pracy matki. Nie miał telefonu, więc nie dzwonił do niej. Pojechał w kierunku W., gdyż chciał najpierw załatwić tam sprawy. W W. zatrzymali go funkcjonariusze Policji, którzy znaleźli przy nim dowód osobisty i prawo jazdy matki.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyjaśnień A. M. (k. 82-83), opinii (k. 33-35), notatek urzędowych (k. 1, 11, 18) – na okoliczność faktu ich sporządzenia, protokołu oględzin (k. 9-10, 13-16), protokołu zatrzymania (k. 19), protokołu przeszukania (k. 20-21), karty karnej (k. 43-45).

Oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Wyjaśnił, że 3.08.2013 r. rano znalazł dowód osobisty i prawo jazdy matki na podłodze. Wziął je aby zawieźć do pracy matki. Nie miał telefonu, więc nie dzwonił do niej. Pojechał w kierunku W., bo chciał najpierw załatwić tam sprawy. W W. zatrzymali go funkcjonariusze Policji, którzy znaleźli przy nim dowód osobisty i prawo jazdy matki (k. 82-83).

Sąd Rejonowy zważył co następuje.

Po dokonaniu analizy całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego jako logicznym i spójnym. Przedstawiona przez niego wersja wydarzeń nie została skutecznie podważona za pomocą innych dowodów przeprowadzonych w sprawie.

Wobec odmowy składania zeznań przez wszystkich świadków zawnioskowanych przez oskarżyciela, sąd nie wziął pod uwagę ich słów z postępowania przygotowawczego.

Nie było powodu do odmowy wiary opinii (k. 33-35), jako logicznej, spójnej i klarownej. Sąd uznał za wiarygodne dowody w postaci: notatek urzędowych (k. 1, 11, 18) – na okoliczność faktu ich sporządzenia, protokołu oględzin (k. 9-10, 13-16), protokołu zatrzymania (k. 19), protokołu przeszukania (k. 20-21), karty karnej (k. 43-45). Dowody te współgrają z dowodem osobowym, nikt nie podważał ich wiarygodności.

Jako, że pokrzywdzony R. M. przed rozpoczęciem przewodu sądowego cofnął wniosek o ściganie (k. 75) czynu z pkt I aktu oskarżenia, a nadto jest on osobą najbliższą dla oskarżonego (bratem), należało postępowanie w zakresie powyższego czynu umorzyć na podstawie art. 17 §1 pkt 10 kpk w zw. z art. 414 §1 kpk.

Zdaniem Sądu istnieją poważne wątpliwości, czy oskarżony popełnił zarzucany mu w pkt II aktu oskarżenia czyn. Z jego wyjaśnień wynika, że znalazł na podłodze dokumenty i wziął je z zamiarem zwrócenia matce. Nie ukradł ich ani nie przywłaszczył. Nie miał zamiaru ani ich używać, ani też ukrywać, usuwać, czynić bezużytecznymi czy zniszczyć. Nie skontaktował się z matką gdyż nie miał telefonu. Po drodze do matki chciał załatwić sprawę w W.. Dokumentów nie zdążył oddać z powodu zatrzymania przez Policję. Powyższa wersja zdarzenia nie została w żaden sposób podważona. Wszyscy świadkowie oskarżenia odmówili składania zeznań (jako osoby najbliższe).

Zauważyć należy również, że zgromadzony przez Sąd materiał dowodowy jest niewątpliwie pełny. Przesłuchano oskarżonego i usiłowano przesłuchać jego matkę i brata. Brak jest innych świadków zdarzeń. W wystarczającym i racjonalnym zakresie zgromadzono inne dowody.

Reasumując, należy stwierdzić, że pomimo przeprowadzenia pełnego postępowania dowodowego co do drugiego z czynów w sprawie pozostały wątpliwości, które zgodnie z treścią art. 5 §2 kpk należało rozstrzygnąć na korzyść oskarżonego.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 17 §1 pkt 2 kpk w zw. z art. 414 §1 kpk, należało uniewinnić A. M. od popełnienia drugiego z zarzucanych mu czynów, uznając, że brak jest danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie jego popełnienia.

Wobec podjęcia obrony w postępowaniu przygotowawczym, sąd zasądził na rzecz adw. M. C. koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, licząc po stawkach minimalnych.

Orzeczenie o kosztach postępowania oparto o treść art. 632 kpk obciążając nimi Skarb Państwa.