Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 08 grudnia 2017 roku

Sąd Rejonowy w Ostrołęce V Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Artur Kowalski

Protokolant: sekr. sądowy Emilia Górna

po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 2017 roku w Ostrołęce

na rozprawie spraw:

I.  z powództwa (...) Sp. z o.o. w W.

przeciwko Zarządcy masy sanacyjnej (...) Spółki z o.o. Sp.k. w restrukturyzacji w O.

o zapłatę kwoty 10.864,54 zł

II.  z powództwa (...) Sp. z o.o. w W.

przeciwko Zarządcy masy sanacyjnej (...) Spółki z o.o. Sp.k. w restrukturyzacji w O.

o zapłatę kwoty 11.080,60 zł

orzeka:

I.  w sprawie z powództwa (...) Sp. z o.o. w W. przeciwko Zarządcy masy sanacyjnej (...) Spółki z o.o. Sp.k. w restrukturyzacji w O. o zapłatę kwoty 10.864,54 zł:

1.  zasądza od pozwanego Zarządcy masy sanacyjnej (...) Spółki z o.o. Sp.k. w restrukturyzacji w O. na rzecz powoda (...) Sp. z o.o. w W. kwotę 8.627,44 zł (osiem tysięcy sześćset dwadzieścia siedem złotych 44/100) wraz odsetkami:

- od kwoty 6.948,49 zł ustawowymi za okres od 17 lutego 2014 r. do 31 grudnia 2015 r. oraz ustawowymi za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 1.678,95 zł ustawowymi za okres od 17 marca 2014 r. do 31 grudnia 2015 r. oraz ustawowymi za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty,

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

3.  ustala, że powód (...) Sp. z o.o. w W. wygrał niniejszy proces w 79,41 %, zaś pozwany Zarządca masy sanacyjnej (...) Spółki z o.o. Sp.k. w restrukturyzacji w O. wygrał proces w 20,59 %, pozostawiając szczegółowe rozliczenie kosztów procesu referendarzowi sądowemu,

II.  w sprawie z powództwa (...) Sp. z o.o. w W. przeciwko Zarządcy masy sanacyjnej (...) Spółki z o.o. Sp.k. w restrukturyzacji w O. o zapłatę kwoty 11.080,60 zł:

1.  zasądza od pozwanego Zarządcy masy sanacyjnej (...) Spółki z o.o. Sp.k. w restrukturyzacji w O. na rzecz powoda (...) Sp. z o.o. w W. kwotę 9.156,14 zł (dziewięć tysięcy sto pięćdziesiąt sześć złotych 14/100) wraz z odsetkami:

- od kwoty 1.678,95 zł ustawowymi za okres od 17 stycznia 2014 r. do 31 grudnia 2015 r. oraz ustawowymi za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 7.477,19 zł ustawowymi za okres od 17 czerwca 2014 r. do 31 grudnia 2015 r. oraz ustawowymi za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty,

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

3.  ustala, że powód (...) Sp. z o.o. w W. wygrał niniejszy proces w 82,63 %, zaś pozwany Zarządca masy sanacyjnej (...) Spółki z o.o. Sp.k. w restrukturyzacji w O. wygrał proces w 17,37 %, pozostawiając szczegółowe rozliczenie kosztów procesu referendarzowi sądowemu.

SSR Artur Kowalski

Sygn. akt V GC 817/17

UZASADNIENIE

Powódka (...) Sp. z o.o. w W. w pozwie, który wpłynął do Sądu Rejonowego w dniu 16.02.2015 r., skierowanym przeciwko (...) Sp. z o.o. w O., wniosła o zasądzenie od pozwanej na jej rzecz kwoty 10.864,54 zł wraz z odsetkami ustawowymi od kwoty 9.185,59 zł od dnia 17.02.2014 r. do dnia zapłaty oraz od kwoty 1.678,95 zł od dnia 17.03.2014 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa prawnego, wg norm przepisanych lub wg spisu kosztów, jeśli zostanie przedłożony.

W uzasadnieniu swojego żądania powódka podała, że (...) Sp. z o.o. i (...)Sp. z o.o. zawarły dwie umowy Leasingu Operacyjnego dla samochodów: (...) oraz (...). Prawa i obowiązki (...) Sp. z o.o. zostały przeniesione na rzecz powódki, za zgodą (...)Sp. z o.o. Następnie w dniu 18.06.2013 r. (...) Sp. z o.o. w O. dwie umowy cesji, w której (...) Sp. z o.o. w O. wstąpiła w prawa i obowiązki Zakładu (...) Sp. z o.o., wynikające z umów Leasingu Operacyjnego. Pozwana, nabywając prawa i obowiązki wynikające z umów Leasingu Operacyjnego, zobowiązana jest do terminowego uiszczania opłat leasingowych i innych należności wynikających z umów oraz ogólnych warunków umów leasingowych, w zamian za korzystanie z pojazdów, w tym do pokrycia kosztów naprawy pojazdu po jego zwrocie. Powódka wystawiła pozwanej dwie faktury VAT, tytułem czynszu finansowego za miesiąc luty i marzec 2014 r. oraz tytułem przywrócenia pojazdu do stanu standardowego. Po zwrocie najmowanego przez pozwaną pojazdu (...), pracownik powódki stwierdził brak części wyposażenia w pojeździe. Ponadto samochód posiadał zarysowania, wgniecenia i ślady korozji. Koszt naprawy pojazdu wyceniony został przez niezależnego rzeczoznawcę na kwotę 16.810,86 zł brutto. Natomiast koszt naprawy z uwzględnieniem amortyzacji na kwotę 7.608,64 zł brutto. Natomiast faktyczny koszt naprawy pojazdu wyniósł 7.506,64 zł brutto. Pozwana deklarowała spłatę całości zadłużenia, z uwagi na chęć wykupu jednego z najmowanych pojazdów. Pomimo upływu terminu płatności pozwana nie uregulowała należności.

W dniu 13.03.2015 r. Sąd wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym orzekając zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwana, (...) Sp. z o.o. Sp. k. w O., w sprzeciwie od nakazu zapłaty wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie kosztów procesu, w tym ewentualnych kosztów zastępstwa prawnego, wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwana wskazała, iż (...) Sp. z o.o. Sp. k. w O. jest następcą prawnym (...) Sp. z o.o. w O. i powstała w dniu (...) w wyniku przekształcenia spółki prawa handlowego na podstawie art. 551, 562, 563 oraz 568 kodeksu spółek handlowych – spółki (...) sp. z o.o. z siedzibą w O. – w spółkę komandytową na podstawie Uchwały o przekształceniu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w spółkę komandytową z dnia (...)pojazdu (...), gdyż zakres napraw wykracza dalece ponad uwidocznione w trakcie odbioru pojazdu ślady zewnętrzne użytkowania. Przedstawiciel powódki, podczas wizyty w siedzibie pozwanego sporządził protokół oględzin z dnia 12.12.2013 r., w którym nie wskazano uszkodzeń, czy braków występujących już w opinii załączonej do pozwu. Opinię rzeczoznawcy (...) wykonano już po faktycznym zwrocie pojazdu, tj. 30.12.2013 r. i bez udziału przedstawiciela pozwanej, w związku z czym to badanie i ocena stanu technicznego jest niewiarygodna. Jedynie wady i uszkodzenia ujawnione w protokole odbiorczym z dnia 12.12.2013 r. istniały w samochodzie w tej dacie. Wady samochodu nie mogły powstać na skutek używania samochodu przez (...), a te ujawnione w protokole z dnia 12.12.2013 r. są wynikiem normalnej eksploatacji i dotychczasowy korzystający nie ma obowiązku ich naprawiać. Pozwana neguje wysokość kosztów przywrócenia pojazdu do stanu właściwego, zgodnie z umową leasingu. Ponadto pozwana wskazała, iż powódka, jako podatnik VAT, dochodząc odszkodowania pomniejsza je o należny podatek VAT, zatem nie może domagać się od pozwanego kwot napraw brutto. Pozwana podniosła również ewentualny zarzut potrącenia, wynikający z braku reakcji ze strony powoda na żądanie odbioru pojazdu (...) i braku możliwości jego zwrotu w siedzibie leasingodawcy. W związku z zaistniałą sytuacją przedmiot leasingu – (...), był przetrzymywany na parkingu strzeżonym do dnia zwrotu pojazdu. Z tego tytułu pozwana poniosła koszt w wysokości 738,00 zł brutto. Dlatego też pozwana wystawiła i przesłała powódce fakturę VAT nr (...) z dnia 30.11.2013 r., na kwotę 738,00 zł, tytułem zrefakturowania kosztów przestoju pojazdu. Z uwagi, iż opłata parkingowa została naliczona na skutek opieszałości powódki w odbiorze pojazdu, powódka zobowiązana jest pokryć koszty tej opłaty.

W piśmie procesowym wniesionym do tut. Sądu w dniu 28.07.2015 r. (data złożenia pisma w placówce operatora pocztowego) powódka wniosła o zasądzenie od pozwanej (...) Sp. z o.o. Sp. k. w O. na rzecz powódki kwoty 10.864,54 zł wraz z odsetkami ustawowymi od kwoty 9.185,59 zł od dnia 17.02.2014 r. do dnia zapłaty oraz od kwoty 1.678,95 zł od dnia 17.03.2014 r. do dnia zapłaty. oraz o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa prawnego, wg norm przepisanych lub wg spisu kosztów, jeśli zostanie przedłożony. Ponadto powódka wniosła o wydanie wyroku częściowego w zakresie kwoty 3.357,90 zł wraz z odsetkami ustawowymi od kwoty 1.678,95 zł od dnia 17.02.2014 r. do dnia zapłaty oraz od kwoty 1.678,95 zł od dnia 17.03.2014 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu powódka wskazała, że pozwana nie kwestionuje zasadności i wysokości naliczonego czynszu finansowego za pojazd (...) o nr rej. (...) w wysokości 1.678,95 zł brutto za luty 2014 r. oraz w wysokości 1.678,95 zł brutto za marzec 2014 r., tj. w łącznej kwocie 3.357,90 zł. Pozwana kwestionuje jedynie zasadność i wysokość poniesionych przez powódkę kosztów przywrócenia pojazdu (...) do stanu standardowego w wysokości 7.506,64 zł brutto. Tym samym, zdaniem powódki, zasadne jest wydanie wyroku częściowego co do kwoty niespornej dotyczącej czynszu najmu za pojazd (...). Ponadto powódka podniosła, iż wbrew twierdzeniom pozwanej, podstawą wyceny kosztów naprawy pojazdów przez rzeczoznawcę był stan pojazdów w dacie ich zwrotu powódce. Zgodnie zaś z Przewodnikiem Zwrotu Pojazdów zwracany samochód należy umyć. Wnętrze oddawanego pojazdu powinno być czyste i wolne od trwałych i nieprzyjemnych zapachów. Wobec braku spełnienia tych warunków, samochody nieprzygotowane do odbioru są dokładnie opisywane dopiero po ich umyciu, a zanotowane wówczas uszkodzenia obciążają Leasingobiorcę. Pracownik powódki, odbierający pojazd, wskazał jedynie ogólny stan pojazdu i wyposażenia. Natomiast stan techniczny pojazdu jest szczegółowo ustalany przez rzeczoznawców po jego odbiorze w warsztacie samochodowym. Poza tym powódka wskazała, iż nie godzi się na pokrycie kosztu parkingu poniesionego przez pozwaną, gdyż konieczność pozostawienia pojazdu na parkingu wynika wyłącznie z winy pozwanej. Zgodnie z umową cesji zawartej pomiędzy powódką a (...) za zgodą pozwanej, powódka przejęła wszystkie prawa i obowiązki wynikające z tej umowy, w związku z czym zwrot pojazdu powinien nastąpić w siedzibie powódki. Nie można ponadto uznać, iż korozja, zarysowania, czy uszczerbki lakieru są następstwem prawidłowego używania pojazdu, gdyż uszkodzenia te powinny zostać każdorazowo zgłoszone przez pozwaną podczas serwisowania pojazdu. Ponadto należności wynikające z naprawy pojazdu zostały pomniejszone o 60 %, tj. współczynnik normalnej eksploatacji pojazdu.

Powódka (...) Sp. z o.o. w W. w pozwie, który wpłynął do Sądu Rejonowego w dniu 02.03.2015 r., skierowanym przeciwko (...) Sp. z o.o. w O., wniosła o zasądzenie od pozwanej na jej rzecz kwoty 11.080,60 zł wraz z odsetkami ustawowymi od kwoty 9.401,65 zł od dnia 17.06.2014 r. do dnia zapłaty oraz od kwoty 1.678,95 zł od dnia 17.01.2014 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa prawnego, wg norm przepisanych lub wg spisu kosztów, jeśli zostanie przedłożony.

W uzasadnieniu swojego żądania powódka podała, że (...) Sp. z o.o. i (...)Sp. z o.o. zawarły umowę Leasingu Operacyjnego dla samochodu (...). Prawa i obowiązki (...) Sp. z o.o. zostały przeniesione na rzecz powódki, za zgodą (...) Sp. z o.o. Następnie w dniu 18.06.2013 r. (...)Sp. z o.o. zawarła z (...) Sp. z o.o. w O. umowę cesji, w której (...) Sp. z o.o. w O. wstąpiła w prawa i obowiązki (...)Sp. z o.o., wynikające z umowy Leasingu Operacyjnego. Pozwana, nabywając prawa i obowiązki wynikające z umów Leasingu Operacyjnego, zobowiązana jest do terminowego uiszczania opłat leasingowych i innych należności wynikających z umów oraz ogólnych warunków umów leasingowych, w zamian za korzystanie z pojazdu, w tym do pokrycia kosztów naprawy pojazdu po jego zwrocie. Powódka wystawiła pozwanej dwie faktury VAT, tytułem czynszu finansowego za okres od dnia 01.01.2014 r. do dnia 31.01.2014 r. oraz za okres od dnia 31.03.2014 r. do dnia 10.05.2014 r. oraz tytułem przywrócenia pojazdu do stanu standardowego. Po zwrocie najmowanego przez pozwaną pojazdu, pracownik powódki stwierdził brak części wyposażenia w pojeździe oraz brak oryginalnych opon. Ponadto samochód był brudny wewnątrz i na zewnątrz, a wykładzina od strony kierowcy była zniszczona. Koszt naprawy pojazdu wyceniony został przez niezależnego rzeczoznawcę na kwotę 12.653,92 zł brutto. Natomiast koszt naprawy pojazdu z uwzględnieniem amortyzacji wyniósł 7.289,42 zł brutto. Pozwana deklarowała spłatę całości zadłużenia, z uwagi na chęć wykupu jednego z najmowanych pojazdów. Pomimo upływu terminu płatności pozwana nie uregulowała należności.

W dniu 19.03.2015 r. Sąd wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym orzekając zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwana, (...) Sp. z o.o. Sp. k. w O., w sprzeciwie od nakazu zapłaty wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie kosztów procesu, w tym ewentualnych kosztów zastępstwa prawnego, wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwana wskazała, iż (...) Sp. z o.o. Sp. k. w O. jest następcą prawnym (...) Sp. z o.o. w O. i powstała w dniu (...)r., w wyniku przekształcenia spółki prawa handlowego na podstawie art. 551, 562, 563 oraz 568 kodeksu spółek handlowych – spółki (...) sp. z o.o. z siedzibą w O. – w spółkę komandytową na podstawie Uchwały o przekształceniu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w spółkę komandytową z dnia (...)Pozwana potwierdziła fakt przejęcia praw i obowiązków z umów leasingu operacyjnego załączonych do pozwu. Jednocześnie pozwana nie zgodziła się z obciążeniem jej należnościami z tytułu naprawy pojazdu (...) gdyż zakres napraw wykracza dalece ponad uwidocznione w trakcie odbioru pojazdu ślady zewnętrzne użytkowania. Przedstawiciel powódki, podczas wizyty w siedzibie pozwanego sporządził protokół oględzin z dnia 09.05.2014 r., w którym nie wskazano uszkodzeń, czy braków występujących już w opinii załączonej do pozwu. Opinię rzeczoznawcy (...) wykonano już po faktycznym zwrocie pojazdu, tj. 12.05.2014 r. i bez udziału przedstawiciela pozwanej, w związku z czym to badanie i ocena stanu technicznego jest niewiarygodna. Jedynie wady i uszkodzenia ujawnione w protokole odbiorczym z dnia 09.05.2014 r. istniały w samochodzie w tej dacie. Wady samochodu nie mogły powstać na skutek używania samochodu przez (...), a te ujawnione w protokole z dnia 09.05.2014 r. są wynikiem normalnej eksploatacji i dotychczasowy korzystający nie ma obowiązku ich naprawiać. Pozwana neguje wysokość kosztów przywrócenia pojazdu do stanu właściwego, zgodnie z umową leasingu. Ponadto pozwana wskazała, iż powódka, jako podatnik VAT, dochodząc odszkodowania pomniejsza je o należny podatek VAT, zatem nie może domagać się od pozwanego kwot napraw brutto.

W piśmie procesowym wniesionym do tut. Sądu w dniu 18.05.2016 r. (data złożenia pisma w placówce operatora pocztowego) powódka wniosła o zasądzenie od pozwanej (...) Sp. z o.o. Sp. k. w O. na rzecz powódki kwoty 11.080,60 zł wraz z odsetkami ustawowymi od kwoty 9.401,65 zł od dnia 17.06.2014 r. do dnia zapłaty oraz od kwoty 1.678,95 zł od dnia 17.01.2014 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa prawnego, wg norm przepisanych lub wg spisu kosztów, jeśli zostanie przedłożony. Ponadto powódka wniosła o wydanie wyroku częściowego w zakresie kwoty 3.791,18 zł wraz z odsetkami ustawowymi od kwoty 1.678,95 zł od dnia 17.01.2014 r. do dnia zapłaty oraz od kwoty 2.112,23 zł od dnia 17.06.2014 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu powódka wskazała, że pozwana nie zakwestionowała zasadności i wysokości naliczonego czynszu finansowego za pojazd (...) nr rej. (...) w wysokości 1.678,95 zł brutto za luty 2014 r. oraz w wysokości 2.112,22 zł brutto za okres od dnia 31.03.2014 r. do dnia 10.05.2014 r., tj. w łącznej kwocie 3.791,18 zł. Pozwana kwestionuje jedynie zasadność i wysokość poniesionych przez powódkę kosztów przywrócenia pojazdu (...) do stanu standardowego w wysokości 7.289,42 zł brutto. Tym samym, zdaniem powódki, zasadne jest wydanie wyroku częściowego co do kwoty niespornej dotyczącej czynszu najmu za pojazd (...)Ponadto powódka podniosła, iż wbrew twierdzeniom pozwanej, podstawą wyceny kosztów naprawy pojazdów przez rzeczoznawcę był stan pojazdów w dacie ich zwrotu powódce. Zgodnie zaś z Przewodnikiem Zwrotu Pojazdów zwracany samochód należy umyć. Wnętrze oddawanego pojazdu powinno być czyste i wolne od trwałych i nieprzyjemnych zapachów. Wobec braku spełnienia tych warunków, samochody nieprzygotowane do odbioru są dokładnie opisywane dopiero po ich umyciu, a zanotowane wówczas uszkodzenia obciążają Leasingobiorcę. Ponadto zgodnie z protokołem zwrotu pojazdu z dnia 09.05.2014 r. wskazano, że napraw blacharsko-lakierniczych wymagają zderzak, maska, zderzak tylny, błotnik przedni prawy; napraw lakierniczych: błotnik przedni lewy, pokrywa bagażnika, dach, próg przedni, drzwi przedni prawe; natomiast wymiany: szyba czołowa oraz kołpaki i opony. Poza tym wnętrze pojazdu wymaga prania, w nogach kierowcy porwana jest wykładzina oraz pojazd nie posiada oryginalnych opon do tego modelu samochodu. Odbierający pojazd wskazał, że z uwagi na brak przygotowania pojazdu do zwrotu brak jest możliwości oceny stanu technicznego pojazdu, a dokładna weryfikacja uszkodzeń pojazdu nastąpi podczas oględzin pojazdu przez rzeczoznawcę (...). W protokole wskazano również, że użytkownik pojazdu nie oddał jednego kompletu kluczy, książki serwisowej, karty obsługi pojazdu, instrukcji obsługi pojazdu, zestawu naprawczego koła, apteczki, zapalniczki, koła zapasowego. Powódka podniosła również, iż wzięła pod uwagę uszkodzenia mogące powstać przez lata normatywnej eksploatacji pojazdu, pomniejszając należność wynikającą z naprawy pojazdu o 50 %. Ponadto powódka podniosła, iż żądana przez nią kwota pieniężna nie posiada cech odszkodowania za poniesioną szkodę. Żądana przez powódkę kwota stanowi natomiast ekwiwalent za świadczone przez powódkę usługi, zgodnie z umową. Niezależnie od nomenklatury otrzymane świadczenie odszkodowawcze jest w rzeczywistości wynagrodzeniem za świadczoną usługę jaką jest przywrócenie pojazdu do stanu standardowego. Zdaniem powódki żądane kwoty nie posiadają cech odszkodowania za poniesioną szkodę, a są ekwiwalentem za działanie, do którego, na mocy podpisanej umowy zobowiązała się pozwana. Pozwana zobowiązała się do świadczenia określonych czynności, tj. zwrotu pojazdu w stanie niepogorszonym. Zachowania podmiotów wynikają z łączącej ich umowy. Żądana przez powódkę wartość nie jest związana z uzyskaniem przez nią korzyści. Żądana kwota nie jest zadośćuczynieniem, lecz stanowi formę wynagrodzenia za świadczenie usług określonych w umowie. W konsekwencji podlega opodatkowaniu, do zapłaty którego zobowiązana jest pozwana.

W dniu 17 czerwca 2016 r. Sąd Rejonowy w Ostrołęce V Wydział Gospodarczy postanowił połączyć powyższą sprawę, tj. sprawę o sygn. V GC 298/16 z powództwa (...) Sp. z o.o. w W. przeciwko (...) Sp. z o.o. w O. o zapłatę kwoty 11.080,60 zł, ze sprawą o sygn. V GC 280/16 z powództwa (...) Sp. z o.o. w W. przeciwko (...) Sp. z o.o. w O. o zapłatę kwoty 10.864,54 zł, do łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia oraz dalszego prowadzenia sprawy pod sygn. V GC 280/16.

W dniu 07.09.2017 r. Sąd Rejonowy w Białymstoku VIII Wydział Gospodarczy postanowił otworzyć postępowanie sanacyjne dłużnika (...) Sp. z o.o. Sp. k. w O. oraz odebrać zarząd własny dłużnikowi i wyznaczyć zarządcę (...) Sp. z o.o. w W., reprezentowaną przez prezesa zarządu D. K..

W dniu 22.09.2017 r. Sąd Rejonowy w Ostrołęce V Wydział Gospodarczy postanowił na podstawie art. 174 § 1 pkt 4 k.p.c. zawiesić postępowanie w sprawie. Na mocy art. 174 § 3 k.p.c. Sąd postanowił wezwać do udziału w przedmiotowej sprawie Zarządcę masy sanacyjnej (...) Sp. z o.o. Sp. k. w O. – (...) Sp. z o.o. w W., zaś na podstawie art. 180 § 1 pkt 5 d k.p.c. podjąć postępowanie z udziałem Zarządcy masy sanacyjnej (...) Sp. z o.o. Sp. k. w O. – (...) Sp. z o.o. w W.. Jednocześnie sprawa została zarejestrowana pod sygn. akt V GC 817/17.

W toku postępowania strony podtrzymały swoje stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Strony są przedsiębiorcami.

( bezsporne , odpis aktualny z KRS powódki – k. 4-5v, 195-196v, odpis pełny z KRS powódki – k. 45-51, 207-210, odpis aktualny z KRS (...) Sp. z o.o. w O. – k. 6-8, 197-199, odpis aktualny z KRS (...) Sp. z o.o. w O. – k. 63-65v, 220-222v, odpis aktualny z KRS (...) Sp. z o.o. w O. – k. 66-68v, 223-225v)

(...) Sp. z o.o. w W. (zwana w umowie jako finansujący) zawarła w dniu 24.07.2009 r. z (...) Sp. z o.o. w S. (zwana w umowie jako korzystający) Umowę Leasingu Operacyjnego nr (...), której przedmiot stanowił (...), rok produkcji 2008 – 1 szt. (ust. 1 umowy). Na mocy umowy finansujący zobowiązał się wydać korzystającemu określony w umowie przedmiot leasingu na czas trwania umowy leasingowej, a korzystający zobowiązał się do terminowego uiszczania opłat leasingowych i innych należności wynikających z umowy oraz Ogólnych Warunków Umów Leasingowych (OWUL) stanowiących jej integralną część, jako załącznik nr 1 (ust. 2 umowy). W czasie trwania umowy korzystający został zobowiązany do uiszczania na rzecz finansującego następujących opłat: opłaty wstępnej płatnej jednorazowo przy zawarciu umowy oraz 48 miesięcznych opłat leasingowych (ust. 6 umowy). Wysokość i termin w/w opłat określa harmonogram opłat leasingowych stanowiących integralną część umowy (ust. 7 umowy). Ustalono miejsce zwrotu przedmiotu leasingu: (...), ul. (...) lub siedziba (...) Sp. z o.o. Odbiór przedmiotu leasingu stwierdzony zostanie protokołem odbioru przedmiotu leasingu podpisanym przez obie strony (ust. 14 umowy). W dniu zakończenia umowy leasingowej Korzystający zobowiązany jest zwrócić Finansującemu przedmiot leasingu na swój koszt i ryzyko w stanie odpowiadającym normalnemu zużyciu eksploatacyjnemu (ust. 19 umowy). W przypadku stwierdzenia zwrócenia przedmiotu leasingu w pogorszonym stanie, nie odpowiadającym normalnemu zużyciu eksploatacyjnemu, jego uszkodzeniu, przerobieniu lub dokonaniu w nim zmian niezgodnych z umową, Korzystający zapłaci Finansującemu odszkodowanie według aktualnych cen rynkowych części i robocizny (ust. 20 umowy). Z koeli w przypadku opóźnienia lub zwłoki w zwrocie przedmiotu leasingu Korzystający obowiązany jest do uiszczenia Finansującemu kary umownej w wysokości odpowiadającej 1/10 miesięcznej opłaty leasingowej, za każdy dzień opóźnienia lub zwłoki (ust. 21 umowy). Wszystkie zmiany w/w umowy wymagają formy pisemnej pod rygorem nieważności (ust. 22 umowy). Korzystający obowiązany jest używać przedmiot leasingu zgodnie z jego przeznaczeniem, właściwościami, instrukcjami producenta i dostawcy oraz utrzymywać go w stanie wynikającym z prawidłowej eksploatacji (V.1. OWUL). Korzystający ponosi wszelkie koszty związane z utrzymaniem przedmiotu leasingu w należytym stanie (V. 2. OWUL). Korzystający obowiązany jest chronić przedmiot leasingu przed uszkodzeniem, zniszczeniem oraz utratą (V. 3. OWUL). Bez pisemnej zgody Finansującego Korzystający nie może użyczać przedmiotu leasingu osobom trzecim oraz ustanawiać na nim jakichkolwiek praw na rzecz tych osób (V. 4. OWUL). Wszelkie zmiany, przeróbki oraz udoskonalenia przedmiotu leasingu, a także jakiekolwiek zmiany dotyczące warunków korzystania z przedmiotu leasingu wymagają pisemnej zgody Finansującego (V. 5. OWUL).

( dowód: Umowa Leasingu Operacyjnego nr (...) – k. 12-12v, Ogólne Warunki Umów Leasingowych do umowy nr (...) – k. 13-13v, Harmonogram Opłat Leasingowych do umowy nr (...) – k. 14)

W dniu 18.03.2010 r. (...)Sp. z o.o. w S. złożyła wniosek leasingowy do umowy nr (...), do (...) Sp. z o.o. w W., o zawarcie umowy leasingu operacyjnego na samochód (...)

( dowód: wniosek leasingowy do umowy nr (...) – k. 11v, 169v)

(...) Sp. z o.o. w W. (zwana w umowie jako finansujący) zawarła w dniu 18.03.2010 r. z (...) Sp. z o.o. w S. (zwana w umowie jako korzystający) Umowę Leasingu Operacyjnego nr (...), której przedmiot stanowił (...) – 1 szt. (ust. 1 umowy). Na mocy umowy finansujący zobowiązał się wydać korzystającemu określony w umowie przedmiot leasingu na czas trwania umowy leasingowej, a korzystający zobowiązał się do terminowego uiszczania opłat leasingowych i innych należności wynikających z umowy oraz Ogólnych Warunków Umów Leasingowych (OWUL) stanowiących jej integralną część, jako załącznik nr 1 (ust. 2 umowy). W czasie trwania umowy korzystający został zobowiązany do uiszczania na rzecz finansującego następujących opłat: opłaty wstępnej płatnej jednorazowo przy zawarciu umowy oraz 48 miesięcznych opłat leasingowych (ust. 6 umowy). Wysokość i termin w/w opłat określa harmonogram opłat leasingowych stanowiących integralną część umowy (ust. 7). Ustalono miejsce zwrotu przedmiotu leasingu: (...)-(...) W., ul. (...). Odbiór przedmiotu leasingu stwierdzony zostanie protokołem odbioru przedmiotu leasingu podpisanym przez obie strony (ust. 14 umowy). W dniu zakończenia umowy leasingowej Korzystający zobowiązany jest zwrócić Finansującemu przedmiot leasingu na swój koszt i ryzyko w stanie odpowiadającym normalnemu zużyciu eksploatacyjnemu (ust. 19 umowy). W przypadku stwierdzenia zwrócenia przedmiotu leasingu w pogorszonym stanie, nie odpowiadającym normalnemu zużyciu eksploatacyjnemu, jego uszkodzeniu, przerobieniu lub dokonaniu w nim zmian niezgodnych z umową, Korzystający zapłaci Finansującemu odszkodowanie według aktualnych cen rynkowych części i robocizny (ust. 20 umowy). W przypadku opóźnienia lub zwłoki w zwrocie przedmiotu leasingu Korzystający obowiązany jest do uiszczenia Finansującemu kary umownej w wysokości odpowiadającej 1/10 miesięcznej opłaty leasingowej, za każdy dzień opóźnienia lub zwłoki (ust. 21 umowy). Wszystkie zmiany w/w umowy wymagają formy pisemnej pod rygorem nieważności (ust. 22 umowy). Korzystający obowiązany jest używać przedmiot leasingu zgodnie z jego przeznaczeniem, właściwościami, instrukcjami producenta i dostawcy oraz utrzymywać go w stanie wynikającym z prawidłowej eksploatacji (V.1. OWUL). Korzystający ponosi wszelkie koszty związane z utrzymaniem przedmiotu leasingu w należytym stanie (V. 2. OWUL). Korzystający obowiązany jest chronić przedmiot leasingu przed uszkodzeniem, zniszczeniem oraz utratą (V. 3. OWUL). Bez pisemnej zgody Finansującego Korzystający nie może użyczać przedmiotu leasingu osobom trzecim oraz ustanawiać na nim jakichkolwiek praw na rzecz tych osób (V. 4. OWUL). Wszelkie zmiany, przeróbki oraz udoskonalenia przedmiotu leasingu, a także jakiekolwiek zmiany dotyczące warunków korzystania z przedmiotu leasingu wymagają pisemnej zgody Finansującego (V. 5. OWUL).

( dowód: Umowa Leasingu Operacyjnego nr (...) – k. 9-9v, 167-167v, Ogólne Warunki Umów Leasingowych do umowy nr (...) – k. 10-10v, 168-168v, Harmonogram Opłat Leasingowych do umowy nr (...) – k. 11, 169)

W dniu 05.01.2012 r. (...) Sp. z o.o. w W. złożył oświadczenie, iż w dniu 05.12.2011 r. w/w spółka zbyła na rzecz (...) Sp. z o.o. w W. pojazdy samochodowe wymienione w załączniku nr 1 do przedmiotowego oświadczenia, w tym m.in. samochody będące przedmiotem w/w umów leasingu operacyjnego.

( dowód: oświadczenie z dnia 05.01.2012 r. – k. 15, 170, załącznik nr 1 do oświadczenia z dnia 05.01.2012 r. – k. 15v-18, 170v-173)

W dniu 18.06.2013 r., pomiędzy (...) Sp. z o.o. w O. (zwaną dalej Cesjonariuszem) a (...)Sp. z o.o. w S. (zwaną dalej Korzystającym), z udziałem (...) Sp. z o.o. w W. (zwaną dalej Finansującym) została zawarta umowa cesji wierzytelności. Zważywszy, że

- w dniu 18.03.2010 r. (...) Sp. z o.o. w W. zawarli Umowę Leasingu Operacyjnego nr (...) dla samochodu marki (...)

- w dniu 18.10.2010 r. Korzystający i (...)Sp. z o.o. w W. zawarli umowę na Zarządzanie (...) dla samochodu (...)

- prawa i obowiązki (...) Sp. z o.o. w W. zostały przeniesione na rzecz Finansującego za zgodą Korzystającego,

- Cesjonariusz pragnie wstąpić w prawa i obowiązki Korzystającego wynikające z Umowy Leasingu Operacyjnego i Umowy na Zarządzanie (...)strony zawarły przedmiotową umowę.

Mocą umowy, z dniem 01.07.2013 r., Korzystający przenosi na Cesjonariusza swoje prawa i obowiązki wynikające z umowy leasingu operacyjnego i Umowy na Zarządzanie(...) zaś Cesjonariusz wstępuje w miejsce korzystającego w całość jego praw i obowiązków wynikających z Umowy Leasingu Operacyjnego i Umowy na Zarządzanie (...) (§ 1 ust. 1 umowy cesji). Z dniem 01.07.2013 r. Korzystający zostaje zwolniony z wynikających z Umowy Leasingu Operacyjnego i Umowy na Zarządzanie (...) obowiązków względem Finansującego, z zastrzeżeniem, iż przez cały okres obowiązywania Umowy Leasingu Operacyjnego i Umowy na Zarządzanie(...)będzie wobec Finansującego odpowiedzialny solidarnie za zobowiązania Cesjonariusza wynikające z Umowy Leasingu Operacyjnego i Umowy na Zarządzanie (...) (§ 1 ust. 2). Z dniem 01.07.2013 r. wszelkie obowiązki Korzystającego względem Finansującego z tytułu Umowy Leasingu Operacyjnego i Umowy na Zarządzanie(...)przechodzą na Cesjonariusza z zastrzeżeniem postanowień § 1 ust. 2. W szczególności Cesjonariusz zobowiązany będzie z tytułu pokrycia kosztów przywrócenia samochodu do stanu standardowego (§ 1 ust. 3). Finansujący wyraził zgodę na wstąpienie w zakresie objętym umową cesji przez Cesjonariusza w prawa i obowiązki Korzystającego wynikające z Umowy Leasingu Operacyjnego i Umowy na Zarządzanie (...)oraz zwolnienie w tym zakresie Korzystającego z jego obowiązków wynikających z Umowy Leasingu Operacyjnego, z zastrzeżeniem § 1 ust. 2 (§ 2 umowy cesji). Przejęcie przez Cesjonariusza samochodu będącego przedmiotem umowy Leasingu Operacyjnego nastąpi na podstawie protokołu przejęcia podpisanego przez Korzystającego i Cesjonariusza. Kopia protokołu zostanie przesłana Finansującemu w terminie 3 dni od podpisania (§ 3 ust. 1 umowy cesji). Cesjonariusz oraz Korzystający zgodnie oświadczają, że stan samochodu będącego przedmiotem umowy Leasingu Operacyjnego jest im znany i nie wnoszą do niego żadnych zastrzeżeń (§ 3 ust. 2 umowy cesji). Wszelkie zobowiązania Korzystającego z tytułu ewentualnych uszkodzeń samochodu przechodzą na Cesjonariusza (§ 3 ust. 3 umowy cesji). Wynagrodzenie należne Finansującemu z umowy Leasingu Operacyjnego płatne będzie przez Cesjonariusza począwszy od dnia przejścia praw i obowiązków wskazanego w § 1 ust. 1 przedmiotowej umowy. W przypadku nieuregulowania tych płatności, obowiązek ich zapłaty przechodzi na cesjonariusza (§ 4 umowy cesji).

( dowód: umowa cesji z dnia 18.06.2013 r. – k. 19-19v)

W dniu 18.06.2013 r., pomiędzy (...) Sp. z o.o. w O. (zwaną dalej Cesjonariuszem) a (...)Sp. z o.o. w S. (zwaną dalej Korzystającym), z udziałem (...) Sp. z o.o. w W. (zwaną dalej Finansującym) została zawarta umowa cesji wierzytelności. Zważywszy, że

- w dniu 24.07.2009 r. Korzystający i (...)Sp. z o.o. w W. zawarli Umowę Leasingu Operacyjnego nr (...) dla samochodu marki (...)

- w dniu 24.07.2009 r. Korzystający i (...) Sp. z o.o. w W. zawarli umowę na Zarządzanie(...)nr (...) dla samochodu (...)

- prawa i obowiązki (...) Sp. z o.o. w W. zostały przeniesione na rzecz Finansującego za zgodą Korzystającego,

- Cesjonariusz pragnie wstąpić w prawa i obowiązki Korzystającego wynikające z Umowy Leasingu Operacyjnego i Umowy na Zarządzanie (...)strony zawarły przedmiotową umowę.

Mocą umowy, z dniem 24.06.2013 r., Korzystający przenosi na Cesjonariusza swoje prawa i obowiązki wynikające z umowy leasingu operacyjnego i Umowy na Zarządzanie(...) zaś Cesjonariusz wstępuje w miejsce korzystającego w całość jego praw i obowiązków wynikających z Umowy Leasingu Operacyjnego i Umowy na Zarządzanie (...) (§ 1 ust. 1 umowy cesji). Z dniem 24.06.2013 r. Korzystający zostaje zwolniony z wynikających z Umowy Leasingu Operacyjnego i Umowy na Zarządzanie (...)obowiązków względem Finansującego, z zastrzeżeniem, iż przez cały okres obowiązywania Umowy Leasingu Operacyjnego i Umowy na Zarządzanie (...) będzie wobec Finansującego odpowiedzialny solidarnie za zobowiązania Cesjonariusza wynikające z Umowy Leasingu Operacyjnego i Umowy na Zarządzanie (...) (§ 1 ust. 2 umowy cesji). Z dniem 24.06.2013 r. wszelkie obowiązki Korzystającego względem Finansującego z tytułu Umowy Leasingu Operacyjnego i Umowy na Zarządzanie (...) przechodzą na Cesjonariusza z zastrzeżeniem postanowień § 1 ust. 2. W szczególności Cesjonariusz zobowiązany będzie z tytułu pokrycia kosztów przywrócenia samochodu do stanu standardowego (§ 1 ust. 3 umowy cesji). Finansujący wyraził zgodę na wstąpienie w zakresie objętym umową cesji przez Cesjonariusza w prawa i obowiązki Korzystającego wynikające z Umowy Leasingu Operacyjnego i Umowy na Zarządzanie (...)oraz zwolnienie w tym zakresie Korzystającego z jego obowiązków wynikających z Umowy Leasingu Operacyjnego, z zastrzeżeniem § 1 ust. 2 (§ 2 umowy cesji). Przejęcie przez Cesjonariusza samochodu będącego przedmiotem umowy Leasingu Operacyjnego nastąpi na podstawie protokołu przejęcia podpisanego przez Korzystającego i Cesjonariusza. Kopia protokołu zostanie przesłana Finansującemu w terminie 3 dni od podpisania (§ 3 ust. 1 umowy cesji). Cesjonariusz oraz Korzystający zgodnie oświadczają, że stan samochodu będącego przedmiotem umowy Leasingu Operacyjnego jest im znany i nie wnoszą do niego żadnych zastrzeżeń (§ 3 ust. 2 umowy cesji). Wszelkie zobowiązania Korzystającego z tytułu ewentualnych uszkodzeń samochodu przechodzą na Cesjonariusza (§ 3 ust. 3 umowy cesji). Wynagrodzenie należne Finansującemu z umowy Leasingu Operacyjnego płatne będzie przez Cesjonariusza począwszy od dnia przejścia praw i obowiązków wskazanego w § 1 ust. 1 przedmiotowej umowy. W przypadku nieuregulowania tych płatności, obowiązek ich zapłaty przechodzi na cesjonariusza (§ 4 umowy cesji).

( dowód: umowa cesji z dnia 18.06.2013 r. – k. 20-20v)

Pismem z dnia 05.11.2013 r., zatytułowanym „dot. zakończenia umowy leasingu nr (...) pojazdu (...) nr rej. (...)”, (...) Sp. z o.o. w O. oświadczyła (...) Sp. z o.o. w W., iż nie korzysta ona z opcji wykupu w/w pojazdu, wobec czego umowa leasingu ulega rozwiązaniu. Jednocześnie (...) Sp. z o.o. w O. wezwała powódkę do wskazania miejsca zwrotu pojazdu. Wyjaśniła ona, że zgodnie z pkt 14 umowy leasingu z dnia 24.07.2009 r., nr (...), miejscem zwrotu przedmiotu leasingu miała być siedziba pierwotnego Finansującego, tj. spółki (...) Sp. z o.o., mieszczącej się przy ul. (...) w W.. W dniu 31.10.2013 r. pracownik pozwanej udał się w/w pojazdem pod wskazany adres, jednak do zwrotu pojazdu nie doszło. W związku z zaistniałą sytuacją pozwana oświadczyła, iż przedmiot leasingu pojazd (...) o nr rej. (...) – znajduje się na terenie (...) Sp. z o.o. w O., przy ul. (...). Samochód od dnia 31.10.2013 r. nie jest używany. Z uwagi na gotowość pozwanej do zwrotu pojazdu i przeszkodę uniemożliwiającą wykonanie obowiązku, która leży po stronie powódki, (...) Sp. z o.o. w O. poinformowała (...) Sp. z o.o. w W., iż nie będzie ponosić odpowiedzialności za niezwrócenie pojazdu w terminie wynikającym z umowy leasingu. Dodatkowo, w przypadku zwłoki we wskazaniu pozwanej miejsca zwrotu pojazdu, pozwana zastrzegła możliwość naliczenia opłat za parkowanie pojazdu na terenie (...) Sp. z o.o. w O..

( dowód: pismo (...) Sp. z o.o. w O. z dnia 05.11.2013 r. – k. 59, zeznania świadków)

W dniu 30.11.2013 r., (...) Sp. z o.o. w O. wystawiła na rzecz (...) Sp. z o.o. w W. fakturę VAT nr (...), tytułem „opłata parkingowa za samochód marki (...) o nr rej (...) od 01-11-2013 do 31-11-2013”, na kwotę 738,00 zł brutto i terminem płatności do dnia 14.12.2013 r.

( dowód: faktura VAT nr (...) – k. 60)

W dniu 12.12.2013 r. (...) Sp. z o.o. w O. zwróciła powódce pojazd marki (...)o nr rej. (...). Zwrot w/w pojazdu został potwierdzony sporządzonym protokołem zwrotu pojazdu. W uwagach w/w protokołu stwierdzono: „urwany zaczep zderzaka przedniego pod reflektorem przednim prawym; brak zaślepek gniazd zapalniczek; samochód zabrudzony – brak dokładnej oceny powłoki lak. – blach.; szyba czołowa – naprawa; wypalenia na fotelu pasażera i kanapie tylnej; brak końcówki drążka hamulca ręcznego; […]; dołączone badanie techniczne ze stacji kontroli pojazdów”, stan opon (letnie): dobry, stan wnętrza: średni, dywaniki/wykładzina: średni, deska rozdzielcza: dobry. Ustalono stan nadwozia: zderzak przedni – lakierowanie, maska – lakierowanie, błotnik przedni lewy – lakierowanie, błotnik tylny lewy – lakierowanie i naprawa blacharska, zderzak tylny – lakierowanie, błotnik przedni prawy – lakierowanie i naprawa blacharska.

( dowód: protokół zwrotu pojazdu – k. 104, 299, zeznania świadków)

Na zlecenie powódki z dnia 23.12.2013 r., rzeczoznawca (...) Sp. z o.o. w W., A. J., w dniu 30.12.2013 r., sporządził ocenę stanu technicznego oraz kosztorys naprawy pojazdu (...) o nr rej. (...), zgodnie z który koszt naprawy z uwzględnieniem amortyzacji (części: 60%, robocizna: 60%, lakierowanie: 60%) został oszacowany na łączną kwotę 6.102,96 zł netto (7.506,64 zł brutto).

( dowód: ocena stanu technicznego wraz z kosztorysem naprawy pojazdu (...)o nr rej. (...) – k. 26-34v)

W dniu 01.01.2014 r. (...) Sp. z o.o. w W. wystawiła na rzecz (...) Sp. z o.o. w O. fakturę VAT nr (...), tytułem „Dotyczy: łączna, miesięczna faktura za użytkowane pojazdy zgodna z załączoną specyfikacją według numerów rejestracyjnych”, na kwotę 1.678,95 zł brutto i terminem płatności do dnia 16.01.2014 r. Do faktury został dołączony załącznik, w którym został wskazany użytkowany pojazd, tj. (...) (...)

( dowód: faktura VAT nr (...) wraz z załącznikiem – k. 178-179)

W dniu 01.02.2014 r. (...) Sp. z o.o. w W. wystawiła na rzecz (...) Sp. z o.o. w O. fakturę VAT nr (...), tytułem „Dotyczy: łączna miesięczna faktura za użytkowane pojazdy zgodna z załączoną specyfikacją według numerów rejestracyjnych”, na kwotę 9.185,59 zł brutto i terminem płatności do dnia 16.02.2014 r. Do faktury został dołączony załącznik, w którym zostały wymienione użytkowane pojazdy, tj. (...) (...), (...) (...)Ponadto do w/w faktury VAT została załączona „specyfikacja do załącznika do faktury – 1”, zgodnie z którą koszt przywrócenia do stanu standardowego pojazdu (...) wyniósł 6.102,96 zł netto.

( dowód: faktura VAT nr (...) wraz z załącznikami – k. 21-23)

W dniu 01.03.2014 r. (...) Sp. z o.o. w W. wystawiła na rzecz (...) Sp. z o.o. w O. fakturę VAT nr (...), tytułem „Dotyczy: łączna miesięczna faktura za użytkowane pojazdy zgodna z załączoną specyfikacją według numerów rejestracyjnych”, na kwotę 1.678,95 zł brutto i terminem płatności do dnia 16.03.2014 r. Do faktury został dołączony załącznik, w którym został wskazany użytkowany pojazd, tj. (...) (...)

( dowód: faktura VAT nr (...) wraz z załącznikiem – k. 24-25)

Pismem z dnia 22.04.2014 r., zatytułowanym „ostateczny termin zwrotu pojazdu i uregulowania należności” (...) Sp. z o.o. w W. zwróciła (...) Sp. z o.o. w O. uwagę, iż dnia 14.04.2014 r. została wypowiedziana umowa Leasingu Operacyjnego nr (...), której przedmiotem był pojazd (...) o nr rej. (...). W/w pojazd miał zostać zwrócony do dnia 18.04.2014 r. do: (...), a wszelkie należne spółce kwoty, wynikające z niezapłaconych faktur, w łącznej wysokości 24.145,65 zł, miały zostać wpłacone do dnia 18.04.2014 r., na konto Spółki, wraz z ustawowymi odsetkami. W związku z powyższym powódka wydłużyła termin oddania pojazdu o nr rej. (...) do dnia 23.04.2014 r.

( dowód: pismo „ostateczny termin zwrotu pojazdu i uregulowania należności” z dnia 22.04.2014 r. – k. 35, 194)

W dniu 09.05.2014 r. (...) Sp. z o.o. w O. zwróciła powódce pojazd marki (...) o nr rej. (...). Zwrot w/w pojazdu został potwierdzony sporządzonym protokołem zwrotu pojazdu. W w/w protokole, w uwagach odbierającego, zaznaczono: „wnętrze do prania, nie oryginalne opony nie od tego modelu samochodu (...)porwana wykładzina podłogi w nogach kierowcy. Samochód nieprzygotowany do zwrotu – brak możliwości oceny stanu pojazdu – weryfikacja uszkodzeń podczas oględzin pojazdu przez rzeczoznawcę. Obciążenie zgodnie z oceną rzeczoznawcy (...). opony (...)Ponadto odbierający wskazał: stan wnętrza – średni, stan siedzeń – średni, stan deski rozdzielczej – średni, brak zapachu tytoniu/innego nieprzyjemnego zapachu. Odbierający ustalił stan nadwozia: zderzak – lakierowanie i naprawa blacharska, maska – lakierowanie i naprawa blacharska, szyba czołowa – wymiana, błotnik przedni lewy – lakierowanie, zderzak tylny - lakierowanie i naprawa blacharska, pokrywa bagażnika – lakierowanie, dach – lakierowanie, próg prawy – lakierowanie, drzwi przednie prawe – lakierowanie, błotnik przedni prawy – lakierowanie i naprawa blacharska, opony - wymiana. Z kolei w w/w protokole, w uwagach zdającego, zaznaczono: „samochód sprawny i w dobrym stanie, nie zgadzam się z opisanymi uszkodzeniami pojazdu”. W/w protokół został podpisany przez odbierającego pojazd, R. S. i zdającego pojazd, R. Ż..

( dowód: protokół zwrotu pojazdu – k. 180, zeznania świadków)

Na zlecenie powódki z dnia 09.05.2014 r., rzeczoznawcy (...) Sp. z o.o. w W., J. T. i A. S., w dniu 15.05.2014 r., sporządzili ocenę stanu technicznego oraz kosztorys naprawy pojazdu (...) o nr rej. (...), zgodnie z którym koszt naprawy z uwzględnieniem amortyzacji (części: 50%, robocizna: 50%, lakierowanie: 50%) został oszacowany na łączną kwotę 5.926,36 zł netto (7.289,42 zł brutto).

( dowód: ocena stanu technicznego wraz z kosztorysem naprawy pojazdu (...) o nr rej. (...) – k. 26-34v, 243-258v)

W dniu 01.06.2014 r. (...) Sp. z o.o. w W. wystawiła na rzecz (...) Sp. z o.o. w O. fakturę VAT nr (...), tytułem „Dotyczy: łączna, miesięczna faktura za użytkowane pojazdy zgodna z załączoną specyfikacją według numerów rejestracyjnych”, na kwotę 9.401,65 zł brutto i terminem płatności do dnia 16.06.2014 r. Do faktury został dołączony załącznik, w którym zostały wskazany użytkowany pojazd, tj. (...) (...) Ponadto do w/w faktury VAT została załączona „specyfikacja do załącznika do faktury – 1”, zgodnie z którą koszt przywrócenia do stanu standardowego pojazdu (...)wyniósł 5.926,36 zł netto. Poza tym do w/w faktury VAT została załączona również „specyfikacja do załącznika do faktury – 2; załącznik i uzasadnienie kilometrów i czasu z faktury (...)”, zgodnie z którą pojazd (...)był wynajmowany od dnia 01.07.2013 r. do dnia 09.05.2014 r.

( dowód: faktura VAT nr (...) wraz z załącznikami – k. 174-177)

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Powództwa były uzasadnione jednakże nie w pełnym zakresie.

Już w treści sprzeciwów pozwana wskazała, że co do zasady potwierdza fakt przejęcia praw i obowiązków z umów leasingu operacyjnego nr (...) z dnia 18 marca 2010 r. dotyczącego samochodu marki (...)nr rej pojazdu (...)oraz umowy nr (...) z dnia 24 lipca 2009 r. dotyczącego samochodu marki (...) o nr rej. (...) od uprzedniego leasingobiorcy – firmy (...) Sp. z o.o. w S.. Jednocześnie wyraźne oświadczenia zawarte w sprzeciwach wskazuje, że pozwana nie zgodziła się jedynie z obciążeniem jej należnościami z tytułu napraw pojazdów. Pozwana, pomimo żądania oddalenia powództw w całości, nie przedstawia jakiejkolwiek argumentacji mogącej świadczyć o tym, że neguje w jakikolwiek sposób poprawności obciążenia jej należnościami z tytułu czynszu finansowego. W zakresie faktury VAT nr (...) z dnia 01 lutego 2014 r. jest to kwota 1.678,95 zł, faktury VAT nr (...) z dnia 01 marca 2014 r. kwota 1.678,95 zł, faktury VAT nr (...) z dnia 01 stycznia 2014 r. kwota 1.678,95 zł, faktury VAT nr (...) z dnia 01 czerwca 2014 r. 2.112,22 zł. Odnośnie tej części żądania sformułowanego przez powódkę, pozwana nie przedstawiła jakichkolwiek twierdzeń ani dowodów.

Pozwana podniosła natomiast zarzut potrącenia, wynikający z braku reakcji ze strony powoda na żądanie odbioru pojazdu (...) i braku możliwości jego zwrotu w siedzibie leasingodawcy. W związku z zaistniałą sytuacją przedmiot leasingu – (...), był przetrzymywany na parkingu strzeżonym do dnia zwrotu pojazdu. Z tego tytułu pozwana poniosła koszt w wysokości 738,00 zł brutto. Dlatego też pozwana wystawiła i przesłała powódce fakturę VAT nr (...) z dnia 30.11.2013 r., na kwotę 738,00 zł, tytułem zrefakturowania kosztów przestoju pojazdu. Z uwagi, iż opłata parkingowa została naliczona na skutek opieszałości powódki w odbiorze pojazdu, powódka – w ocenie pozwanej - zobowiązana jest pokryć koszty tej opłaty.

W ocenie Sądu, oświadczenie pozwanej o potrąceniu nie wywołało skutków prawnych w postaci umorzenia wzajemnych zobowiązań do wysokości niższej wierzytelności, z uwagi na niewykazanie przez nią spełnienia wszystkich przesłanek przewidzianych w art. 498 § 1 k.c. Zgodnie z tym przepisem, do potrącenia należności może dość jedynie w sytuacji, gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, przedmiotem obu są pieniądze, obie są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem. Pozwana nie godziła się na obciążenie jej należnością za parking strzeżony, na którym przetrzymywany pojazd marki (...) aż do momentu jego odebrania przez powódkę. Argumentacja powódki, przedstawiona w odpowiedzi na zarzut potrącenia, zasługiwała na uwzględnienie. Zgodnie z umową cesji zawartą pomiędzy powódką a (...), za zgodą pozwanej, powódka przejęła wszelkie prawa i obowiązki wynikające z tej umowy. Zgodzić należało się z powódką, że w takich okolicznościach nielogiczne i niezrozumiale było dokonanie zwrotu pojazdu w siedzibie (...) Sp. z o.o., skoro pojazd w momencie zwrotu należał już do powódki. Wprawdzie pkt 14 umowy leasingu określał wprost miejsce zwrotu przedmiotu leasingu, to jest ulicę (...) w W., jednakże zapis ten był logiczną konsekwencją tego, iż taką siedzibę posiadał Finansujący w dacie zawarcia umowy. Zmiana stron stosunku zobowiązaniowego rodziła określone konsekwencje, nawet bez dokonywania wprost zmiany w umowie. Zarówno pozwana jak i powódka są profesjonalnymi podmiotami działającymi na rynku od wielu lat. Niewątpliwie zmiany umowy wymagały formy pisemnej pod rygorem nieważności, jednakże w zakresie zapisu odnośnie miejsca zwrotu pojazdu, pierwszeństwo winny znaleźć zasady logiki i doświadczenia życiowego. Skoro miejscem zwrotu pojazdu miała być siedziba finansującego, bez wątpienia z uwagi na przejście praw i obowiązków z umowy na powódkę, zwrot pojazdu powinien nastąpić w siedzibie powódki. Nie było jakichkolwiek racjonalnych podstaw, aby zwrotu pojazdu dokonywać w siedzibie Spółki (...), z pewnością nie może takiego zwrotu uzasadniać tylko i wyłącznie zapis umowy z 2010 r. Pozwana z wiadomych tylko sobie względów, najprawdopodobniej własnej nieuwagi, podjęła próbę zwrotu pojazdu na nieprawidłowy adres, a zatem nie może zasadnie obciążyć wynikającymi stąd kosztami powódki. Przede wszystkim jednakże, nie wykazała pozwana, że informowała powódkę o zamiarze zwrotu pojazdu w siedzibie Spółki (...) oraz że otrzymała ze strony powódki akceptację na dokonanie zwrotu pod tym adresem a nie w siedzibie aktualnego na datę zwrotu finansującego. Ponadto, nawet jeżeli zwrot pojazdu w siedzibie Spółki (...) nie był możliwy, nie było przeszkód, aby skontaktować się z przedstawicielem powódki i podjąć próbę zdania pojazdu pod innym adresem, skoro pojazd znajdował się już i tak w W. (odległość pomiędzy ulicą (...) a (...)wynosi 7,2 km). Za nieracjonalną należy uznać podjętą w tych warunkach decyzję o powrocie pojazdem do O.. Słusznie również zwraca uwagę powódka, że pozwana nie wykazała, że w dniu 31 października 2013 r. pracownik pozwanej udał się w ogóle do siedziby Spółki (...). Na okoliczność tę nie przedstawiono jakiegokolwiek dokumentu. Pozwana winna w takiej sytuacji ponieść koszty nieprzemyślanych działań i z tego też względu tak sformułowany zarzut potrącenia nie zasługuje na uwzględnienie.

Za uzasadnione w znacznej części należało natomiast uznać roszczenia powódki o zasądzenie odszkodowań w oparciu o pkt 20 Umów Leasingu Operacyjnego nr (...)oraz nr(...) Stosownie do tych zapisów, w przypadku stwierdzenia zwrócenia przedmiotu leasingu w pogorszonym stanie, nie odpowiadającym normalnemu zużyciu eksploatacyjnemu, jego uszkodzeniu, przerobieniu lub dokonaniu w nim zmian niezgodnych z umową, korzystający zapłaci finansującemu odszkodowanie według aktualnych cen rynkowych części i robocizny.

Mając na uwadze, że pozwana kwestionowała kosztorysy naprawy pojazdów, a rozstrzygnięcie sprawy wymagało wiadomości specjalnych Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego na okoliczności szczegółowo wskazane w tezie postanowienia z dnia 08 grudnia 2016 r. (k. 327). Zasadnicze wnioski opinii biegły oparł na ustaleniach, iż w dniu 12 grudnia 2013 r. pozwana w O. dokonała zwrotu pojazdu (...)pojazd zdano przy stanie licznika 160.729 km. Zwrot udokumentowano „Protokołem Zwrotu Pojazdu”. W protokole tym, popisanym przez przedstawicieli powódki i pozwanej odnotowano uszkodzenia, przy czym jednocześnie dokonano adnotacji o braku możliwości dokładnej oceny powłok blacharsko-lakierniczych z uwagi na zakurzenie pojazdu. W dniu 30 grudnia 2013 r. w R. działający na zlecenie powódki rzeczoznawca (...) Polska dokonał oględzin pojazdu dokumentując zakres uszkodzeń stwierdzonych w pojeździe fotograficznie oraz w dokumencie „Ocena stanu technicznego pojazdu”. Biegły stwierdził, że zakres uszkodzeń stwierdzonych w pojeździe wynikający z dokumentów „Ocena stanu technicznego pojazdu” oraz „Kosztorys Naprawy” jest szerszy niż wynikający z „Protokołu Zwrotu Pojazdu”. Biorąc pod uwagę 18-dniową różnicę pomiędzy datami sporządzenia „Protokołu Zwrotu Pojazdu” a oględzinami przeprowadzonymi przez przedstawiciela pozwanej oraz ilość kilometrów przejechanych w tym czasie, biegły uznał, że uszkodzenia pojazdu w postaci pęknięcia uchwytu mocującego reflektor przedni prawy, zarysowanie klamki zewnętrznej drzwi tylnych lewych, pękniecie pokrywy ozdobnej koła przedniego lewego oraz tylnego lewego, ubytek odprysk lakieru, wgniecenia na poszyciu drzwi tylnych prawych, zarysowanie lakieru, ubytek/odpryski lakieru, wgniecenie na pokrywie tylnej mogły powstać po dacie sporządzenia dokumentu w postaci „Protokołu Zwrotu Pojazdu”. Na pozostałych elementach oblachowania pojazdu zaznaczonych na rys. 2 stwierdzono i udokumentowano fotograficznie ogniska korozji. Uwzględniając okres dzielący zdanie pojazdu powódce i datę oględzin, stwierdzone uszkodzenia powstały w dacie użytkowania pojazdu przez pozwaną. Biegły wskazał, że biorąc pod uwagę zebrany w sprawie materiał dowodowy brak jest jednoznacznych podstaw do twierdzenia, że wyżej uszkodzenia wymienione w pkt od 1 do 5 stwierdzone na pojeździe powstały w dacie użytkowania pojazdu przez pozwaną. Pozostałe uszkodzenia stwierdzone na pojeździe a wyszczególnione w dokumentach „Ocena techniczna Pojazdu” i „Kosztorys Naprawy” pokrywają się w uszkodzeniami wyszczególnionymi w dokumencie „Protokół Zwrotu Pojazdu” bądź ich charakter wskazuje, że powstały w dacie użytkowania pojazdu przez pozwaną. Uszkodzenia te nie noszą cech odpowiadających normalnemu zużyciu eksploatacyjnemu.

Sytuacja wyglądała podobnie w zakresie pojazdu marki (...) z tym że pomiędzy sporządzeniem „Protokołu Zwrotu Pojazdu” podpisanym przez przedstawicieli stron a dokonaniem oględzin pojazdu na zlecenie powódki oraz sporządzeniem dokumentu „Ocena Stanu technicznego” minęło tylko 3 dni. Ponadto stan licznika z daty zwrotu jak i oględzin nie uległ zmianie a zatem w okresie tym pojazd w ogóle się nie poruszał. Biegły zauważył również, że zakres uszkodzeń stwierdzonych na pojeździe wynikający z dokumentów „Ocena stanu technicznego pojazdu” oraz „Kosztorys naprawy” jest szerszy niż wynikając z „Protokołu Zwrotu Pojazdu”. Stan licznika pojazdu Ford Mondeo na dzień jego zwrotu przez pozwaną i na dzień wykonania oględzin przez przedstawia (...) był identyczny. Ponadto w Protokole Zwrotu Pojazdu podpisanym przez przedstawiciela pozwanej widnieje zapis, że uszkodzenia stwierdzone na pojeździe udokumentowano fotograficznie. Zakres udokumentowanych fotograficznie uszkodzeń pojazdu (...)pokrywa się z zakresem uszkodzeń wynikającym z Oceny technicznej Pojazdu oraz Kosztorysu Naprawy. Powyższe wskazuje, że wszelkie uszkodzenia stwierdzone na pojeździe (...) a wynikające z wyżej wymienionych dokumentów powstały w dacie użytkowania pojazdu przez pozwaną.

Biorąc pod uwagę powyższe wyjściowe ustalenia biegły przedstawił wykaz uszkodzeń pojazdu (...) powstałych w okresie jego użytkowania przez pozwaną, które nie były wynikiem normalnej jego eksploatacji, wykraczających ponad normalne zużycie eksploatacyjne, stosownie do zasad określonych w Przewodniku Zwrotu Pojazdów (strona od 11 do 15 opinii). Biegły nie uwzględnił natomiast uszkodzeń, które mogły powstać już po już po zwrocie pojazdu powódce, ze względu na 18-dniową różnicę pomiędzy datami sporządzenia „Protokołu Zwrotu Pojazdu” oraz oględzinami przeprowadzonymi przez przedstawiciela powódki oraz ilość kilometrów przejechanych w tym czasie (wymienione w pięciu punktach na stronie 11 opinii).

Wykaz uszkodzeń pojazdu marki (...) powstałych w okresie jego użytkowania przez pozwaną, które nie były wynikiem normalnej jego eksploatacji, wykraczających ponad normalne zużycie eksploatacyjne stosownie do zasad określonych w przewodniku zwrotu pojazdów biegły przedstawił z kolei na stronie od 17 do 20 opinii.

Ustalając zakres uszkodzeń każdego z pojazdów biegły wskazał, że koszt naprawy uszkodzeń pojazdu (...)stwierdzonych w dniu jego zwrotu, które nie były wynikiem normalnej eksploatacji wynosi 4.469,54 zł netto, to jest 5.497,53 zł brutto. Odnośnie pojazdu marki(...)były to kwoty 4.264,96 zł netto, 5.245,90 zł brutto.

W ocenie Sądu opinia biegłego stanowiła pełnowartościową podstawę do czynienia ustaleń faktycznych w sprawie. Opinia była szczegółowa, rzetelna, charakteryzując się wysokim poziomem merytorycznym. Logicznie odnosiła się do przyjętej przez biegłego metodologii, zawierała wnioski korespondujące z tezą dowodową. W sposób przekonujący biegły uzasadnił swój tok rozumowania.

Nie sposób przy tym podzielić zasadności tezy strony pozwanej, że uszkodzenia każdego z pojazdów takie jak zadrapania, odpryski lakieru, korozja, zużycie tapicerki samochodowej, czy plastykowych elementów wyposażenia wnętrza, pęknięcie zaczepu reflektora, nie wykraczają poza normalne następstwa użytkowania pojazdu w warunkach, w jakich pojazd był eksploatowany. Podkreślić należy, że zadaniem biegłego było określenie zakresu uszkodzeń w zakresie wykraczającym poza normalne zużycie eksploatacyjne. Biegły wskazując na uszkodzenia uwzględnił zatem znaczny przebieg pojazdu, wielość kierowców, fakt że pojazd wykorzystywany był dla celów firmowych. Ustalenie, które z uszkodzeń wykraczały poza normalne użytkowanie pojazdów, wymagało odniesienia się do obiektywnego kryterium, którym w ocenie Sądu były „wytyczne” wynikające z dokumentu w postaci „Przewodnika Zwrotu Pojazdów” (k. 82-99). Pozwana w toku niemniejszego procesu nie podnosiła, że dokument nie był jej znany, nie kwestionowała jego treści. Jednocześnie w opinii biegły rzetelnie odniósł się do dokumentów w postaci ocen stanu technicznego pojazdów, protokołów zwrotu pojazdów oraz kosztorysów napraw.

W sposób krytyczny i wnikliwy biegły ustosunkował się do kwestii przemieszczania się pojazdu (...)pomiędzy momentem jego zwrotu a dokonaniem oględzin przez przedstawiciela powódki. Przekonująco i szczegółowo biegły uzasadnił, z jakich względów różnica w odczycie stanu licznika, winna prowadzić do ustalenia, iż niektóre z uszkodzeń pojazdu mogły powstać po dniu 12 grudnia 2013 r. W takim przypadku, brak pewności co do tego, że uszkodzenia powstały w okresie eksploatacji pojazdu przez pozwaną, nie mogą prowadzić do ustalenia jej odpowiedzialności w tym zakresie. Podzielając co do zasady stanowisko powódki, że pojazd (...) winien być zwrócono w R. a nie w O., zauważyć należy że odległość pomiędzy O. a R. wynosi 164 km. Tymczasem różnica w odczycie stanu licznika pomiędzy 12 grudnia a 30 grudnia 2013 r. sprowadza się do 261 km. Nawet zatem przy przyjęciu, że zwrot pojazdu nastąpił w miejscu innym niż przewidziane umową, pojazd i tak był użytkowany w zakresie przekraczającym konieczny powrót do R.. Odpowiedzialność pozwanej za zużycie pojazdu nie może być ustalana w sposób dowolny i to nawet przy przyjęciu rachunku prawdopodobieństwa, że stan pojazdu z daty 30 grudnia 2013 r. wynika z użytkowania pojazdu przez pozwaną. Powódka winna wykazać, że wszelkie uszkodzenia pojazdu powstały w czasie eksploatacji przez pozwaną, jakiekolwiek użytkowanie pojazdu już po jego zwrocie powódce a przed dokonaniem oględzin, rodzi wątpliwości, które muszą być rozstrzygnięte na korzyść pozwanej.

W ocenie Sądu pozwana winna być również obciążona kwotami z tytułu braku drugiego kluczyka zapłonu oraz braku książki serwisowej (...) a w zakresie (...) kwotą za utratę drugiego kluczyka zapłonu. Są to obciążenia wynikające jednoznacznie z zapisów dokumentu w postaci Przewodnika Zwrotu Pojazdu (k. 83). Wprawdzie dokument ten wskazuje również na obowiązek zwrotu instrukcji obsługi pojazdu (k. 83v – „Dokumenty”), jednakże nie określa konsekwencji z tym związanych, w tym w szczególności wysokości należności finansowych. Kwota 150 zł netto z tytułu braku instrukcji obsługi pojazdu została zatem ustalona dowolnie przez powódkę. Podobnie, Przewodnik Zwrotu Pojazdu nie przewiduje zryczałtowanej opłaty za czyszczenie wnętrza, powódka nie przedstawiła natomiast rachunku za wykonanie tej usługi.

Sąd nie znalazł również podstaw do obciążania pozwanej kosztami wymiany 4 opon (...) wartości 246 zł netto każda, podzielając w tym zakresie ustalenia biegłego. Przede wszystkim z zebranego materiału dowodowego nie wynika, jakie opony były zamontowane na pojeździe w dniu rozpoczęcia użytkowania pojazdu przez pozwaną. Pozwana w okresie trwania leasingu przejechała pojazdem około 127 tys. km. Biorąc pod uwagę możliwy do pokonania kilometraż na jednym komplecie opon jest mało prawdopodobnym, aby w dniu zwrotu pojazdu zamontowane na nim były opony tego samego rodzaju, co w dniu rozpoczęcia leasingu. Ponadto, zgodnie z opisanym w Przewodniku Zwrotu Pojazdu kryterium stanowiącym podstawę naliczenia kosztów związanych z wymianą opon jest ich fizyczne uszkodzenie bądź zużycie do granic wyznaczników eksploatacyjnych. Z zebranego materiału dowodowego nie wynika, aby w dniu zwrotu pojazdu (...) opony na nim zamontowane były uszkodzone bądź zużyte poniżej normy. Ponadto brak podstaw do ustalenia, aby powódka pomimo naliczenia kosztów związanych z wymianą nowych opon, dokonała zwrotu pozwanej opon zamontowanych na pojeździe. Z powyższego wynika, że pozwana rozpoczęła użytkowanie pojazdu na oponach o bliżej nieokreślonej marce i parametrach, zużyła te opony a następnie zwróciła pojazd na innych oponach, w stanie nie uzasadniającym ich wymiany i pozwalającym na dalszą eksploatację. W ocenie Sądu dowolny jest wniosek powódki, że zwrot pojazdu wraz z fabrycznym wyposażeniem dotyczy również opon. W ten sposób powódka nie uwzględnia dostatecznie, że co do zasady korzystający oddaje pojazdu w pewnym stopniu zużyty, odszkodowanie należne jest natomiast dopiero w przypadku, gdy zużycie przekracza normalna eksploatację. Jak wskazał biegły stan opon w dacie zwrotu pojazdu pozwalał na ich dalsze użytkowanie. Ich stan nie uzasadniał wymiany opon na nowe, a w konsekwencji obciążeniem wynikającymi stąd kosztami pozwanej.

Sporne pomiędzy stronami było również, czy kwoty odszkodowania przewidzianego w pkt 20 umów leasingu tytułem rekompensaty za zwrot pojazdu w pogorszonym stanie, nie odpowiadającym normalnemu zużyciu eksploatacyjnemu, winny być zasądzone wraz z podatkiem od towarów i usług. Już w sprzeciwach od nakazów zapłaty pozwana podniosła, że powódka jest płatnikiem podatku od towarów i usług a zatem dochodząc odszkodowania winna je pomniejszyć o należny podatek VAT i nie może w takiej sytuacji domagać się kwot brutto. Do kwestii tej powódka odniosła się szczegółowo w piśmie procesowym z dnia 06 października 2017 r. (k. 406-406v).

Zdaniem Sądu argumentacja przytoczona przez stronę powodową nie stanowi wystarczającej podstawy do uznania zasadności żądania dochodzonych kwot odszkodowania wraz z podatkiem od towarów i usług. Zgodnie z Umową Leasingu Operacyjnego finansujący zobowiązuje się wydać korzystającemu określony w umowie przedmiot leasingu na czas trwania umowy leasingowej a korzystający zobowiązuje się do terminowego uiszczania opłat leasingowych i innych należności wynikających z umowy oraz Ogólnych Warunków Umów Leasingowych (OWUL) stanowiących jej integralną część (pkt 2 umowy). Taki zapis nie zmienia jednakże faktu, że w pkt 20 umowy mowa jest wprost o odszkodowaniu – w przypadku stwierdzenia zwrócenia przedmiotu leasingu w pogorszonym stanie, nie odpowiadającym normalnemu zużyciu eksploatacyjnemu, jego uszkodzeniu, przerobieniu lub dokonaniu w nim zmian niezgodnych z umową. Nieprzekonująca jest argumentacja powódki, iż żądana kwota pieniężna nie posiada cech odszkodowania za poniesioną szkodę, stanowi zaś ekwiwalent za świadczone przez powódkę usługi zgodnie z umową. Za dowolne należy uznać twierdzenie powódki, że niezależnie od nomenklatury otrzymane świadczenie odszkodowawcze jest w rzeczywistości wynagrodzeniem za świadczoną usługę, jaką jest przywrócenie pojazdu do stanu standardowego. W ocenie Sądu usługą jest przekazanie do dyspozycji korzystającego pojazdu i zapewnienie mu możliwości korzystania z niego. Co do zasady korzystający winien zwrócić pojazd w stanie zużycia nie przekraczającego normalnej eksploatacji leasingowej. Dopiero w przypadku ponadstandardowego zużycia korzystający zobowiązany jest to zapłaty kwoty równoważącej uszczerbek, który winien być rozumiany jako odszkodowanie zmierzające do naprawienia szkody (art. 361 i nast. k.c.). Z tych też względów nie sposób podzielić stanowiska powódki, że świadczenie przewidziane w pkt 20 umowy nie stanowi odszkodowania a jedynie formę wynagrodzenia za świadczenie usług określonych w umowie. Zasadność takiej interpretacji, pozostającej w całkowitym oderwaniu od literalnego brzmienia pkt 20 umowy nie została w żaden sposób wykazana przez powódkę. Powódka pomimo powoływanie się na spory i wątpliwości odnośnie uznania wypłaconych kwot tytułem odszkodowania jako wynagrodzenia za wykonaną usługę, nie przedstawiła żadnej interpretacji organu podatkowego zgodną z jej twierdzeniami, pomimo że zarzut co do wadliwego doliczania podatku VAT został podniesiony przez pozwaną już w sprzeciwach od nakazu zapłaty (data wpływu 20 maja 2015 r.).

Biorąc pod uwagę dotychczasowe interpretacje podatkowe, orzecznictwo polskich sądów a także Trybunału Sprawiedliwości UE, można przyjąć że kara umowna w znaczeniu „odszkodowanie za wyrządzoną szkodę” nie podlega opodatkowaniu VAT jako czynność niemieszcząca się w katalogu czynności opodatkowanych, określonych w art. 5 ustawy o VAT. Kara umowna nie stanowi bowiem wynagrodzenia z tytułu realizacji określonej umowy, ale odszkodowanie z tytułu wykonania bądź niewłaściwego wykonania zobowiązania (brak lub niewłaściwa realizacja zawartej umowy). Również ETS w wyroku z 28 lutego 1994 r. w sprawie C 215/94 wyjaśnił, że wypłata odszkodowania nie jest świadczeniem usług w zamian za wynagrodzenie, ponieważ nie ma w tych przypadkach żadnego konkretnego beneficjenta takiej sytuacji. Jeżeli zatem kara umowna (odszkodowanie) ma charakter świadczenia, któremu nie towarzyszy żadne świadczenie zwrotne (wzajemne), to stanowi ona czynność, która nie miesi się w katalogu czynności opodatkowanej VAT.

Czynności, które skutkują koniecznością wypłaty odszkodowania przez korzystającego, nie stanowią ani dostawy towarów, ani świadczenia usług. Wraz z wypowiedzeniem umowy korzystający jest bowiem zobowiązany dokonać zwrotu przedmiotu tej umowy – zapłata odszkodowania na rzecz finansującego nie wiąże się więc z jakimkolwiek świadczeniem zwrotnym ze strony finansującego. Odszkodowanie to nie podlega więc opodatkowaniu VAT, nawet jeśli odpowiada ono kwotowo niezapłaconym, przyszłym ratom leasingowym. Stanowisko to było dość powszechnie prezentowane przez organy podatkowe (np. w interpretacji Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z 12.07.2006 r., sygn. 1471/NTR2/443-146/06/MŻ, interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 9.11.2009 r., nr IPPP3/443-775/09-3/MM). W świetle wydawanych przez organy podatkowe interpretacji, w przypadku gdy kwoty należne do zapłaty na rzecz finansującego wynikają z wykonanych już usług, podlegają opodatkowaniu VAT. Jeśli natomiast kwoty te odpowiadają wysokości rat leasingowych, ale są wynikiem rozwiązania umowy leasingu, stanowią odszkodowanie niepodlegające opodatkowaniu VAT. Stanowisko takie prezentują również sądy administracyjne, wskazując, że otrzymanie odszkodowania (jak i kary umownej) jest neutralne dla rozliczenia z VAT, ponieważ nie można go traktować jak wynagrodzenia za usługę (na przykład wyrok WSA w Warszawie z 1.04.2008 roku, sygn. akt III SA/Wa 2166/07).

Zgodzić należy się z pełnomocnikiem powódki, że od kilku lat obserwuje się w tym zakresie istotne rozbieżności wśród organów podatkowych. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z 28.01.2010 (IPPP3/443-1180/09-2/MM) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał, iż korzystający jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego VAT od opłaty za przedwczesne rozwiązanie umowy leasingu, gdyż opłata ta jest elementem świadczonej usługi leasingu. Tym samym, co do zasady opłatę taką organ uznał za podlegającą opodatkowaniu VAT (v. informacje dostępne na stronach internetowych www.mojafirma.infor.pl oraz stronie internetowej Polskiego Związku Leasingu www.leasing.org.pl). Co do zasady zatem kwestia charakteru odszkodowania budzi poważne wątpliwości, jednakże powódka nie przedstawiła jednoznacznej interpretacji podatkowej, która przesądziłaby, że kwota odszkodowania będzie podlegała opodatkowaniu. W tych okoliczności istniejące wątpliwości należało interpretować na korzyść korzystającego z przedmiotu leasingu.

Mając na uwadze powyższe w ramach pierwszej z połączonych spraw Sąd w pkt I. 1 wyroku zasądził:

- z tytułu opłaty leasingowej z faktury VAT nr (...) z dnia 01 lutego 2014 r. kwotę 1.678,95 zł,

- z tytułu odszkodowania w zakresie pojazdu(...) kwoty 4.469,54 zł netto oraz 800 zł netto,

- z tytułu opłaty leasingowej z faktury VAT nr (...) z dnia 01 marca 2014 r. kwotę 1.678,95 zł – łącznie 8.627,44 zł.

W drugiej z połączonych spraw Sąd w pkt II. 1 wyroku zasądził:

- z tytułu opłaty leasingowej z faktury VAT nr (...) z dnia 01 stycznia 2014 r. kwotę 1.678,95 zł,

- z tytułu odszkodowania w zakresie pojazdu (...)kwoty 4.264,96 zł netto, 800 zł netto i 300 zł netto,

- z tytułu opłaty leasingowej z faktury VAT nr (...) z dnia 01 czerwca 2014 r. kwotę 2.112,23 zł – łącznie 9.156,14 zł.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 § 1 k.c., zgodnie z którym jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Odsetki zasądzono od dnia następnego od ustalonego jako termin płatności każdej z faktur, również w zakresie odszkodowania którego wysokość była określana przez powódkę już w tych dokumentach.

Oba powództwa w dalej idącym zakresie podlegały oddaleniu w pkt I. 2 oraz II. 2 wyroku.

W zakresie kosztów procesu Sąd rozstrzygnął w pkt I. 3 i II. 3 wyroku - w oparciu o art. 108 § 1 k.p.c. - jedynie o zasadach ich poniesienia przez strony, mając na uwadze jego wynik.

W pierwszej z połączonych spraw powódka wygrała proces w 79,14 %, pozwany zaś w 20,59 %. W drugiej ze spraw, odpowiednio w 82,63 % i 17,37 %. Szczegółowe wyliczenie pozostawiono referendarzowi sądowemu. W takiej sytuacji, po uprawomocnieniu się orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie, referendarz sądowy w sądzie pierwszej instancji wydaje postanowienie, w którym dokonuje szczegółowego wyliczenia kosztów obciążających strony.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powódki.

Dn. 29 grudnia 2017 r.