Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 września 2017 r.

Sąd Rejonowy – w Piotrkowie Tryb. VII Wydział Karny

w składzie:

Przewodnicząca: SSR Jolanta Korkus

Protokolant: Agnieszka Chojnacka

w obecności oskarżyciela publicznego przedstawiciela (...) (...) w Ł. B. G.

po rozpoznaniu w dniach 08.12.2016r., 05.04.2017r., 15.05.2017r., 23.06.2017r., 05.09.2017r. roku, sprawy J. T. syna A. i A. z domu N. , urodzonego (...) w D.,

oskarżonego o to, że:

w okresie od 01.11.2012 roku do 07.12.2012 roku w Barze (...) w P. urządzał gry na automacie o nazwie E. (...), wbrew art. 3 ustawy z dnia 19.11.2009 roku o grach hazardowych (Dz.U. nr 201 , poz. 1540), w ten sposób, że udostępnił automat do gier w celu jego eksploatacji w w/w punkcie

tj. o przestępstwo skarbowe określone w art. 107 § 1 kks

1.  oskarżonego J. T. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu wyczerpującego dyspozycję art. 107 § 1 kks w zw. z art. 2 § 2 kks i za to na podstawie art. 107 § 1 kks wymierza mu karę grzywny w wysokości 20 (dwudziestu ) stawek dziennych, przyjmując wartość jednej stawki na kwotę 100 (sto) złotych,

2.  na podstawie art. 30 § 5 kks orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa automatu do gry E. (...) (...) i nakazuje jego zniszczenie;

3.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 90,00 (dziewięćdziesiąt ) złotych tytułem zwrotu poniesionych wydatków oraz kwotę 200,00 ( dwieście ) złotych tytułem opłaty.

Sygn. akt VII K 17/14

1.  Uzasadnienie

J. T. został oskarżony o to, że:

w okresie od dnia 01.11.2012r. do dnia 07.12.2012 r. w Barze (...) w P. urządzał gry na automacie o nazwie (...) wbrew art.3 Ustawy z dnia 19.11.2009 roku o grach hazardowych (Dz.U. nr 201, poz. 1540), w ten sposób, że udostępnił automat do gry do eksploatacji w w/w punkcie,

tj. o przestępstwo skarbowe z art. 107 § 1 kks .

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

J. T. w 2012 r. pełnił funkcję przedstawiciela spółki (...) Sp. z o.o. (...) w S., której zakresem działalności było między innymi prowadzenie gier losowych i zakładów wzajemnych.

J. T. w dniu 01.11. 2012 roku jako przedstawiciel firmy (...) spółki z o.o. (...) w S. zawarł z M. B. (1) właścicielem Baru (...) w P. przy ul. (...) umowę najmu części lokalu o powierzchni 1 m ² w celu wstawienia urządzenia komputerowego (...) zaopatrzonego w system i akcesoria do poboru opłat. Na podstawie w/w umowy wstawiono do baru automat do gry o nazwie (...) nr (...). Na tym urządzeniu grali różni klienci baru. Niektórzy z nich wygrywali wygrane pieniężne.

( umowa k. 35-37, zeznania A. P. k. 16, k. 54-55, k. 321, zeznania M. B. (1) k. 18-19, k. 33-34, k. 230v – 231v, k. 322-323, zeznania P. K. (1) k. 48-49, k.231-233, k. 332, zeznania P. K. (2) k. 233-233v, k. 50-51, k. 323 )

W dniu 12 grudnia 2012 roku została przeprowadzona kontrola przez funkcjonariuszy celnych – U. (...) w P. (...) G. B., M. T., M. B. (2) i P. R. w lokalu Bar (...) w P. przy ul. (...) w zakresie przestrzegania, urządzania i prowadzenia gier na automatach zgodnie z ustawą z dnia 09.11.2009 r. – o grach hazardowych. Kontroli zostało poddane urządzenie o nazwie (...) (...) (...) o wyglądzie zewnętrznym i budowie identycznej jak automat do gier hazardowych, które było podłączone do sieci elektrycznej oraz do routera internetowego.

Funkcjonariusze przeprowadzili eksperyment w postaci kilku gier na w/w urządzeniu .

Eksperyment wykazał, że w grze na urządzeniu występował element losowości, wynik gry nie zależał od grającego , był nieprzewidywalny i niezależny od woli grającego. Wynik gry zależny był tylko od urządzenia , naciśnięcie pola (...) na ekranie powodowało rozegranie gry polegającej na wprowadzeniu w ruch symboli i automatyczne zatrzymanie ich przez urządzenie w odpowiedniej konfiguracji w przypadkowym układzie. Aby zagrać na urządzeniu grający musiał wprowadzić do urządzenia środki pieniężne . Natomiast po zakończonej grze urządzenie wypłaciło dwie monety 5 zł do rynienki znajdującej się w dolnej części od przodu urządzenia.

Urządzenie to zostało zatrzymane przez funkcjonariuszy.

Wewnątrz automatu ujawniono środki pieniężne w kwocie 675 złotych.

( protokół kontroli k. 2-4, płyta k. 9, zdjęcia k. 20-25, protokół zatrzymania rzeczy k. 11-12, protokół oględzin k. 14-15, spis i opis rzeczy k. 13, pokwitowanie k. 10, wykaz dowodów rzeczowych k. 29, protokół przeliczenia środków pieniężnych k. 76, zeznania G. B. k. 319-321)

Biegły sądowy z zakresu informatyki, telekomunikacji i automatów do gier przeprowadził wnikliwe badania zatrzymanego przez funkcjonariuszy celnych urządzenia do gry E. (...) Po włączeniu urządzenia i załadowaniu systemu operacyjnego W. (...) rozpoczęło się ładowanie zapisanej w pamięci komputera aplikacji (...) (...) (...) sterującej pracą urządzenia. Uruchomienie aplikacji zostało przerwane z powodu błędów systemowych. W trakcie ekspertyzy stwierdzono, że z powodu błędu systemowego niemożliwe jest uruchomienie aplikacji (...) Terminal (...) sterującej pracą urządzenia. Z uwagi na to, że niemożliwe było przez biegłego dokonanie eksperymentu na automacie celem sprawdzenia dostępności charakteru gier stopniowania stawek i wygranych , możliwości gry automatycznej biegły wydał opinię w oparciu o analizę protokołu kontroli oraz zapis video z gry kontrolnej przeprowadzonej przez funkcjonariuszy (...) Terminal udostępniał 7 gier losowych (...) Po wybraniu gry , za wpłacone do urządzenia 10 zł, w polu C. otrzymano 100 punktów. Gra rozpoczyna się od ustawienia stawki gry i naciśnięcia pola Start na ekranie dotykowym. Naciśnięcie pola Start rozpoczynało obracanie się bębnów z symbolami, po czym gra została przerwana i wyświetlił się komunikat „ E. (...)( (...)). P. (...) oraz podświetlone na zielono pole OK. Po naciśnięciu pola OK urządzenie powracało do stanu gry sprzed momentu naciśnięcia pola Start.

Po wyjściu z aplikacji gier i powrocie do ekranu startowego można dokonać wypłaty środków . Punkty z licznika C. po przeliczeniu na PLN (1 punkt=0,10 PLN) zostają wyświetlone w polu S. (...) a po naciśnięciu pola WYPŁAĆ – wypłacane monetami o nominale 5 zł. W aplikacji nie ma licznika czasu. W wyniku analizy danych zapisanych na dysku twardym badanego urządzenia stwierdzono, że w urządzeniu zainstalowana jest aplikacja (...) (...)( w katalogu easytele/ (...) (...)Na dysku twardym zapisane są pliki konfiguracyjne urządzenia , pliki aplikacji i inne pliki systemowe. F. (...) (...) (...) C. (...) zawiera pliki uruchamiania aplikacji (...) w okresie od 04.09.2012 r. do 07.12.2012r. W plikach konfiguracyjnych ustawione jest m.in. połączenie z serwerem (...) udostępniającym rozgrywane w terminalu gry losowe. W urządzeniu nie ma założonych plomb zabezpieczających dostęp do komputera sterującego pracą urządzenia. W badanym urządzeniu były aplikacje gier losowych. Ze względu na występujący przy próbach rozegrania gier błąd biegły nie wypowiedział się jednoznacznie, czy badane urządzenie umożliwia rozgrywanie gier o wygrane pieniężne lub rzeczowe, w których gra zawiera element losowości.

Badane urządzenie nie służyło do komunikacji telefonicznej.

/dowód: opinia biegłego k. 95-99, k. 312-314 /

Oskarżony J. T. ma 53 lata. Ma wykształcenie średnie techniczne, z zawodu jest technikiem telekomunikacji. Aktualnie jest zatrudniony jako operator urządzeń elektromechanicznych, z wynagrodzeniem miesięcznym 1400 zł miesięcznie. Jest rozwiedziony, ma czworo dzieci, w tym 2 dzieci na utrzymaniu w wieku 15 i 14 lat . Oskarżony nie posiada majątku. Oskarżony nie był uprzednio karany.

/ dowód: dane o oskarżonym- k. 309, karta karna- k. 269/

Oskarżony J. T. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Zarówno w toku postępowania przygotowawczego jak i sądowego nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień i odpowiedzi na pytania.

/dowód: wyjaśnienia oskarżonego- k. 309-310, k. 229odwrót , k. 115-116/

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

W niniejszej sprawie Sąd odmówił w całości waloru wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego J. T. nie przyznającego się do popełnienia zarzucanego mu czynu, albowiem były one sprzeczne z zebranym w sprawie materiałem dowodowym w szczególności rzeczowymi źródłami dowodowymi w postaci protokołu kontroli k. 2-4, nagraniem na płycie k. 9, zdjęć k. 20-25, protokołu zatrzymania rzeczy k. 11-12, protokołu oględzin k. 14-15, spisowi i opisowi rzeczy k. 13, pokwitowania k. 10, wykazu dowodów rzeczowych k. 29, protokołu przeliczenia środków pieniężnych k. 76.

Jednocześnie Sąd dał wiarę osobowym źródłom dowodowym w postaci zeznań świadków: M. L., A. P., M. B. (1) , P. K. (1) , P. K. (2).

M. L. jednoznacznie potwierdził, że nie doszło do stworzenia we współpracy z oskarżonym sieci telefonii internetowej z przyczyn leżących po stronie oskarżonego, a ponadto w okresie objętym zarzutem współpraca została zakończona, umowy między nimi już wygasły.

Zeznania pozostałych świadków odnośnie wstawienia automatu do baru (...), jego podłączenia, działania, zainstalowanych gier, wypłacania nagród pieniężnych wzajemnie się potwierdzają i uzupełniają.

Sąd w całości zaakceptował zeznania świadka G. B.. Świadek nie ma powodu zeznawać nieprawdy. Jest osobą obcą dla oskarżonego i niezainteresowaną wynikiem sprawy.

W realiach niniejszej sprawy poza sporem były fakty takie, iż:

- oskarżony w roku 2012 był przedstawicielem spółki (...) Sp. z o.o. (...)w S.,

- urządzenie o nazwie (...) należały do wspomnianej spółki,

- wstawienie przedmiotowego urządzenia w Barze (...) w P.

- prowadzenia przez funkcjonariuszy celnych w dniu 07.12.2012r. kontroli w Barze (...) w P.

Poza sporem jest też fakt, że spółka (...) reprezentowane przez J. T. nie posiadała koncesji na prowadzenie kasyna. Oskarżony tym faktom nie zaprzeczał. Na zatrzymanym urządzeniu urządzano gry, na co pośrednio wskazują dowody z zeznań świadków: A. P., M. B. (1) , P. K. (1) , P. K. (2). Wprawdzie świadkowie nie uczestniczyli bezpośrednio w obsłudze automatów, ale obserwowali fakt ich zainstalowania, zainteresowania graczy, wypłaty wygranych.

Eksperyment przeprowadzony przez funkcjonariuszy celnych w stosunku do opisanego w protokole kontroli urządzenia, jak i dowód z opinii biegłego wskazuje na występujący w grach dostępnych na urządzeniu będącym przedmiotem zainteresowania w tej sprawie element losowości (grający nie miał wpływu na ułożenie się symboli na ekranie, które było zależne tylko od urządzenia, w grach padały wygrane rzeczowe w postaci punktów, które umożliwiały grającemu przedłużenie gry bez konieczności wpłaty stawki za udział w grze, wygraną rzeczową można było zamienić na wygraną pieniężną, co zostało dokonane w trakcie prowadzonej gry, urządzenie było wyposażone w hoper czyli miało możliwość wypłacania pieniędzy). Gry na automatach będące przedmiotem zainteresowania w tej sprawie, to gry w rozumieniu 2 ust. 3 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz.U. Nr 201, poz. 1540 ze zm.).

Mimo, iż biegły nie wypowiedział się jednoznacznie co do hazardowego charakteru badanego urządzenia to jednak w opinii pisemnej jak i ustnej wskazywał na cechy świadczące o tym, że badane urządzenie ma cechy automatu do gier w rozumieniu przepisów ustawy o grach hazardowych z dnia 19.11.2009 r. W badanym urządzeniu były dostępne aplikacje gier losowych, urządzenie łączyło się z serwerem za pomocą Internetu i umożliwiało rozgrywanie gier, przyjmowało pieniądze i wypłacało pieniądze za pomocą hopera. W urządzeniu nie było głośnika, słuchawek ani mikrofonu, które mogłyby służyć telefonii. Przerwanie połączenia z Internetem powodowało przerwanie gry. Te okoliczności w powiązaniu z protokołem kontroli oraz zeznaniami świadka G. B. powodują, że Sąd stwierdził , iż zatrzymane urządzenie (...) stanowi automat do gry w rozumieniu przepisów ustawy o grach hazardowych z dnia 19.11.2009r.

Stąd też opierając się o tak zgromadzony materiał dowodowy Sąd stwierdził , że oskarżony J. T. wyczerpał dyspozycję art. 107 § 1 kks , ponieważ okresie od dnia 01.11.2012r. do dnia 07.12.2012 r. w Barze (...) w P. urządzał gry na automacie o nazwie (...) wbrew art.3 Ustawy z dnia 19.11.2009 roku o grach hazardowych (Dz.U. nr 201, poz. 1540), w ten sposób, że udostępnił automat do gry do eksploatacji w w/w punkcie.

Przechodząc do strony podmiotowej należy wskazać, iż przestępstwo skarbowe z art. 107 § 1 kks ma charakter formalny, jest przestępstwem powszechnym, którego sprawcą może być każda osoba zdolna do ponoszenia odpowiedzialności. Przestępstwo skarbowe z art. 107 § 1 kks można popełnić tylko umyślnie w obu postaciach zamiaru – bezpośrednim i ewentualnym. Zamiar bezpośredni polega na chęci popełnienia czynu zabronionego. Zamiar ewentualny polega natomiast na tym, iż sprawca wprawdzie nie chce popełnienia czynu zabronionego, lecz przewiduje realną możliwość jego popełnienia i mimo wszystko godzi się na to. Istotą zamiaru ewentualnego jest to, że występuje zawsze w związku z jakimś zachowaniem celowym i oznacza akceptację możliwości, że to zachowanie może realizować znamiona czyny zabronionego albo wywołać skutek objęty takimi znamionami.

Nie wymaga szerszych analiz, że przepis art. 107 § 1 kks jest normą blankietową i dla skompletowania znamion opisanego tam występku konieczne jest sięgnięcie do przepisów ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych, zwanej dalej ustawą. Stosownie do treści art. 3 ustawy urządzanie i prowadzenie działalności w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych i gier na automatach jest dozwolone wyłącznie na zasadach określonych w ustawie, te zaś określają art. 14 ust 1 ustawy oraz art. 6 ust. 1 ustawy.

W świetle powyższych rozważań, uprawnione jest twierdzenie, że zachowanie sprzeczne z treścią przepisu art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych może stanowić podstawę do pociągnięcia do odpowiedzialności karnoskarbowej za czyn z art. 107 § 1 kks. Zgodnie z jego brzmieniem (na daty zarzutów), działalność w zakresie gier na automatach mogła być prowadzona na podstawie udzielonej koncesji na prowadzenie kasyna gry. Ten przepis nie miał, i także po zmianie treści obowiązującej od dnia 3 września 2015 r., nie ma charakteru technicznego, co wykazano w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 17 stycznia 2017 r., odwołując się do orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 13.10.2016r. w sprawie C-303/15.

W realiach tej sprawy poza sporem pozostają fakty urządzania gier na automacie opisanym w akcie oskarżenia w lokalu – Bar (...) w P., bez koncesji na prowadzenie kasyna gry. Takiej dokumentacji nie przedstawiono ani kontrolującym funkcjonariuszom celnym, ani w postępowaniu karnym. Lokalizacja urządzeń do gry dodatkowo uprawdopodobnia brak takiej koncesji. Skoro oskarżony J. T. prowadził działalność w zakresie gry na automatach bez koncesji; to z naruszeniem zasad określonych w tej ustawie, a tym samym, nawiązując już do brzmienia art. 107 § 1 k.k.s., wbrew przepisom ustawy.

Jak już wyżej zauważono, przepis art. 3 ust 1 ustawy traktuje, że urządzanie i prowadzenie działalności w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych i gier na automatach jest dozwolone wyłącznie na zasadach określonych w ustawie. Działalność w zakresie gier na automatach, w rozumieniu art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz.U. Nr 201, poz. 1540 ze zm.), urządzana bez stosownej koncesji oraz poza kasynem gry, jest zawsze działalnością nielegalną (uzasadnienie wyroku SN z dnia 16 marca 2017 r. V KK 21/17). Dlatego też, każdy kto spełnia powyższe kryteria zakwalifikowania go jako urządzającego grę hazardową, bez względu na formę prawną oraz gdy miejscem urządzenia gry nie będzie kasyno gry, narusza przepisy ustawy karnoskarbowej.

Dlatego Sąd Rejonowy korzystając z domniemania konstytucyjności przepisów art. 6 ust. 1 oraz art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych oraz na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego, w szczególności dwóch opinii procesowych, uznał w niniejszej sprawie za udowodnione, iż oskarżony J. T. wypełnił swoim zachowaniem zarówno stronę przedmiotową jak i podmiotową przestępstwa karnoskarbowego z art. 107 § 1 kks opisanego w treści aktu oskarżenia.

Przy wymiarze kary Sąd poczytał oskarżonemu jako okoliczność łagodzącą uprzednią niekaralność oskarżonego, natomiast za okoliczności obciążające Sąd uznał znaczy stopień społecznej szkodliwości popełnionego czynu, nagminność tego rodzaju przestępstw na terenie właściwości tutejszego Sądu i całego kraju.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, że karą adekwatną do stopnia winy oskarżonego i okoliczności popełnienia przez niego czynu jest kara grzywny w rozmiarze 20 stawek dziennych, w wysokości po 100 zł każda. Przy kształtowaniu wysokości grzywny Sąd miał na uwadze treść art. 23 § 1 i 3 kks. Kara w tej wysokości należycie odzwierciedla wszystkie okoliczności sprawy i w zupełności spełni zamierzone cele zapobiegawcze i wychowawcze wobec oskarżonego i w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Kara grzywny uwzględnia możliwości majątkowe i finansowe oskarżonego.

Jednocześnie Sąd orzekł na podstawie art. 30 § 5 kks orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych szczegółowo opisanych w wykazie dowodów rzeczowych.

W oparciu o treść art. 626 § 1 kpk w zw. z art. 618 § 1 kpk, art. 616 § 2 kpk, art. 627 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks orzeczono o kosztach postępowania uznając, że oskarżony J. T., jako osoba uzyskująca stałe dochody miesięcznie, jest w stanie uiścić je w całości. Natomiast wysokość opłaty wobec oskarżonego ustalona została na podstawie art. 3 ust. 1 z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych ( Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm. ).