Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 marca 2018 r.

Sąd Rejonowy w Legionowie w II Wydziale Karnym

w składzie:

Przewodniczący: S.S.R. Grzegorz Woźniak

Protokolant: Arleta Agata

przy udziale Prokurator Joanny Niedzielskiej

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11.12.2017 r., 15.01. i 21.03.2018 r.

sprawy przeciwko

M. G. urodz. (...) w M.

syna H. i E. z d. G.

oskarżonego o to, że: w dniu 6 września 2016 r. w bliżej nieustalonym miejscu, a ujawnionym w N., pow. (...), woj. (...), za pośrednictwem sieci Internet z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wprowadził w błąd co do zamiaru wywiązania się z transakcji i doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem K. W. w ten sposób, że za pomocą sieci internet aplikacji M. na portalu społecznościowym F. zaproponował pokrzywdzonej sprzedaż dwóch biletów na mecze LM (...), następnie wysłał link do aukcji na portalu A., gdzie były wystawione do sprzedaży dwa kupony do płacenia w sieci o wartości 611,98 zł, a po zakupie ich przez pokrzywdzoną podstępem uzyskał od niej kody, zrealizował kupony na stronie e., po czym nie wywiązał się z umowy i nie przesłał biletów, ani nie zwrócił pieniędzy, czym spowodował straty w wysokości 611,98 zł na szkodę ww. pokrzywdzonej,

tj. o czyn art. 286 § 1 k.k.

orzeka

I. Uznaje oskarżonego M. G. za winnego popełnienia zarzucanego mu w akcie oskarżenia czynu, stanowiącego przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. i za to na mocy powołanego przepisu oraz art. 33 § 2 i 3 k.k. wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności oraz 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny, oznaczając wysokość jednej stawki na kwotę 10 (dziesięciu) złotych.

II. Na podstawie art. 626 § 1 k.p.k. oraz art. 627 k.p.k. w zw. z art. 2 ust. 1 pkt. 2 i art. 3 ust. 1 Ustawy o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa zwrot kosztów sądowych w kwocie 408 (czterysta osiem) złotych.

Sygn. akt II K 464/17

UZASADNIENIE WYROKU

z dnia 21 marca 2018 r.

Sąd, na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego podczas rozprawy głównej, ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżony M. G. postanowił dokonać fikcyjnej kart P. C. na opłacenie zakupów biletów na mecze L. M.. W tym celu posłużył się kontem na portalu F. (...) i zamieścił ogłoszenie o sprzedaży dwóch biletów na mecze piłkarskie, wskazał sektor, na który mają być sprzedane bilety, ich cenę 305 złotych. Ofertą tą zainteresowała się w dniu 6 września 2016 r. K. W.. Za pośrednictwem sieci Internet aplikacji M. dopytywała oskarżonego o szczegóły tej transakcji. Oskarżony stwierdził, że transakcja będzie zrealizowana za pośrednictwem aukcji na A., bilety otrzyma przez kuriera. Pokrzywdzona zdecydowała się na zakup kart (...)prepaid za kwotę 611,98 złotych. Oskarżony zapewnił ją, że kartami tymi zapłaci za bilety, które chciała zakupić pokrzywdzona i wyśle je przez kuriera, wskazał, że potrzebuje danych osobowych do wpisania ich w bilety, bo miały być imienne, a także numery kart (...)prepaid. K. W. podała mu numery kart (...)prepaid. Oskarżony nie przesłał zamówionych biletów, bo od początku nie miał takiego zamiaru. Karty (...)prepaid zostały przelane na stronę internetową e., oskarżony zrealizował za nie zakupy nieustalonych gier internetowych. Natomiast w dniu 30 grudnia 2017 r. zwrócił pokrzywdzonej 612 złotych.

Dowód:

- zeznania K. W. (k.2-3,199),

- zeznania M. K. (k.52,159v-160),

- dokumentacja korespondencji mailowej (k.10-20),

- potwierdzenie wpłaty (k.33),

- pismo e. (k.61,203),

- pismo (...) (k.79).

Oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu w trakcie pierwszego przesłuchania i złożył wyjaśnienia (k.115). Stwierdził, że nie zna K. W., nigdy nie oferował jej na portalu A. żadnych biletów do sprzedaży. Ma konto na tym portalu, ale dokonuje tylko zakupów, nic nie sprzedaje. Posiada konto na portalu e., jest to konto bukmacherskie, logował się do niego z konta (...), ale z tego co pamiętał konto to było zamknięte. Konto na tym portalu doładowuje się za pomocą kodów P. C.. Nie otrzymał od K. W. żadnych tego typu kodów. Wskazał, że zajmuje się skupowaniem kodów na różnych forach internetowych, ale nie ma nic wspólnego z oszustwami. Był przesłuchiwany w podobnych sprawach jako świadek. Podczas rozprawy również nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia (k.159). Wskazał, że w ostatnim czasie był dwukrotnie przesłuchiwany w podobnych sprawach jako świadek, a jedna sprawa przeciwko niemu została umorzona. Nie korzystał z portalu F. i bezpośrednio nie wykorzystał pokrzywdzonej.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego, gdyż są sprzeczne z zeznaniami K. W. (2-3,199) oraz treści korespondencji mailowej (k.10-20), transakcji zakupu kart P. C. (k.32-33). Należy uwzględnić, że portal e. potwierdził, że oskarżony założył konto (...) ( (...)), za pomocą którego wykorzystano karty P. C. zakupione przez pokrzywdzoną (k.61,203) i pismo (...) (k.79), z którego wynika, że oskarżony użytkował numer (...) (k.79), który również służył do realizacji transakcji na portalu e. (k.61,203). Zatem karty (...) zakupione przez pokrzywdzoną zostały wykorzystane przez oskarżonego. Ponadto oskarżony miał interes procesowy w naprawieniu szkody i stąd szkodę tą naprawił w dniu 20 grudnia 2017 r. (k.193), nastąpiło to kilka dni po terminie rozprawy (k.153). Należy zwrócić uwagę, że inna osoba nie miała powodu do naprawienia szkody po upływie prawie półtora roku po oszustwie. Gdyby bowiem ktoś inny dokonał oszustwa na szkodę K. W. i nie został ujawniony, to nie miałby żadnego racjonalnego powodu do naprawienia szkody. Nielogicznym jest bowiem argument użyty przez (...), iż wróciła na F. po wypadku i blokadzie konta (k.194). Nie można natomiast wyciągać wniosków z innych prowadzonych równocześnie spraw (por. k. 220,230). Nawet jeśli w innych, pozornie podobnych sprawach oskarżony był przesłuchiwany jako świadek, każda sprawa powinna być rozpatrywana indywidualnie.

Pokrzywdzona K. W. zeznała w postępowaniu przygotowawczym (k.2-3), iż znalazła w Internecie ogłoszenie sprzedaży biletów na mecze L. M., zainteresowała się tą ofertą. Kontaktowała się z oferentem za pomocą M.. Uzgodniła, że na aukcji A. zostaną zakupione karty Pre paid, za które zostaną kupione bilety. Zgodziła się i wzięła udział w licytacji, przesłała 611,98 złotych na zakup dwóch kar (...). Oferent wystąpił do niej o przesłanie danych osobowych, które miały być wpisane w treść biletów, a także numerów kart (...). Przesłała numery (...), nie otrzymała biletów ani zwrotu pieniędzy. Ustaliła, że karty (...) przez nią zakupione zostały wykorzystane w sklepie internetowym zarejestrowanym na M.. Podczas rozprawy zeznała (k.199), że chciała kupić bilety przez Internet, została jednak oszukana. Wyrządzona szkoda została naprawiona przez osobę, która ją wyrządziła.

Zeznania te zasługują na wiarę, gdyż są logiczne, rzeczowe i znajdują potwierdzenie w korespondencji mailowej (k.10-20), potwierdzeniu płatności (k.32-33), piśmie e. (k.61,203) i przelewie (k.193).

Świadek M. K. zeznał w postępowaniu przygotowawczym (k.52), że zajmuje się sprzedażą kart P. C.. W dniu 6 września 2016 r. osoba podająca się za K. W. kupiła dwie takie karty, łącznie za 600 złotych. Przesłał te karty na wskazany adres internetowy. Podczas rozprawy zeznał (k.159v-160), że nie kojarzy sprawy z udziałem oskarżonego, podtrzymał wcześniejsze zeznania. Pokrzywdzona kupiła od niego na portalu A. dwie karty P. C., które uprawniają do dokonania zakupów towarów w Internecie. Wysłał jej te karty w formie kodów PIN, które upoważniają do skorzystania z płatności tych kart.

Zeznania te zasługują na wiarę, gdyż są logiczne, rzeczowe i znajdują potwierdzenie w zeznaniach K. W. (k.2-3,199), korespondencji mailowej (k.10-20) i potwierdzeniu płatności (k.32-33).

Zgromadzony materiał dowodowy w postaci dokumentów wymienionych na k. 239 został sporządzony przez powołane do tego osoby, poszczególne dokumenty były sporządzone obiektywnie i nie zachodzą wątpliwości odnośnie ich autentyczności.

Ustalony stan faktyczny tworzy spójną, logiczną całość, poszczególne wiarygodne dowody wzajemnie się uzupełniają i potwierdzają. Na podstawie tego stanu faktycznego wina i okoliczności popełnienia przestępstwa przypisanego oskarżonemu nie budzą wątpliwości.

Sąd zważył, co następuje:

Oskarżony postanowił uzyskać korzyść majątkową w ten sposób, że zaproponuje sprzedaż biletów na mecz L. M. w atrakcyjnej cenie przez Internet, zapewni o woli wywiązania się z umowy, a następnie po przelaniu pieniędzy na zakup kart (...) nie prześle zamówionej rzeczy. W tym celu oskarżony założył konto internetowe i oferował do sprzedaży bilety, których w ogóle nie był właścicielem. Oskarżony w dniu 6 września 2016 r. nakłonił K. W. do udziału w aukcji internetowej, podczas której uzyskała ona możliwość zakupu dwóch kart (...). Oskarżony zapewniał, że przedmiotowe karty wykorzysta do zakupu biletów i prześle je po wypełnieniu danych osobowych, wskazał, że potrzebował do dokonania tej transakcji numerów kart (...).

Sposób działania oskarżonego polegał zatem na wprowadzeniu w błąd, czyli podjęciu podstępnych zabiegów w celu wzbudzenia u pokrzywdzonej mylnego wyobrażenia o rzeczywistym stanie rzeczy. Oskarżony działał z chęci uzyskania korzyści majątkowej i w ten sposób doprowadził pokrzywdzoną do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 611,98 złotych. Zgodnie z treścią wyroku Sądu Najwyższego z dnia 27.10.1986 r., II KR 134/86, OSNPG 1987, Nr 7, poz. 80, należy zatem jego zachowanie zakwalifikować jako przestępstwo oszustwa. Po opłaceniu powyższych kart, oskarżony dokonał za nie zakupów rzeczy dla siebie, nie zamierzał kupować biletów dla pokrzywdzonej, ani nie chciał jej zwrócić pieniędzy. Uwzględniając powyższe uznać należy, że zachowanie oskarżonego wyczerpuje znamiona występku określonego w art. 286 § 1 k.k.

Kara powinna przekonać oskarżonego i ogół społeczeństwa, że popełnianie przestępstw nie jest opłacalne i zamiast spodziewanych korzyści przynosi dolegliwości i ewentualnie konieczność naprawienia wyrządzonej szkody. Celem kary jest również kształtowanie w społeczeństwie szacunku dla norm prawnych i słusznych interesów innych osób oraz wskazywanie, że reguły współżycia społecznego wykluczają doprowadzanie innych do niekorzystnego rozporządzenia mieniem.

Oskarżony ma 27 lat, jest kawalerem, nie ma nikogo na utrzymaniu, zdobył wykształcenie średnie informatyczne, obecnie pozostaje na utrzymaniu rodziców (oświadczenie z k.159), był 6 razy karany, zawsze za podobne czyny (k.139).

Okolicznościami obciążającymi są niewątpliwie podstępne działanie oskarżonego, wykorzystanie naiwności pokrzywdzonej i jej zaufania, naruszenie zaufania do bezpieczeństwa transakcji internetowych oraz karalność oskarżonego (k.139), jedyną okolicznością łagodzącą jest natomiast naprawienie przez oskarżonego szkody (k.193).

Biorąc pod uwagę powyżej wymienione okoliczności wymiaru kary Sąd uznał, że karą adekwatną do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu oraz zdolną spełnić swe cele prewencji indywidualnej i generalnej powinna być wobec oskarżonego kara 8 miesięcy pozbawienia wolności. Oskarżony dopuścił się przestępstwa przeciwko mieniu i powinien uświadomić sobie, że dokonywanie takich czynów nie prowadzi do wzbogacenia, stąd Sąd wymierzył mu grzywnę. Kara 50 stawek dziennych grzywny jest adekwatna do osiągniętej bezprawnie korzyści majątkowej. Uwzględniając, że aktualnie oskarżony nie ma dochodów wysokość, wysokość stawki dziennej została ustalona na minimalnej wysokości.

Oskarżony był w czasie czynu karany na karę pozbawienia wolności (por. odpisy wyroków choćby z k.172-175,176), zgodnie zatem z treścią art. 69 § 1 k.k. kara pozbawienia wolności wymierzona mu nie może zostać warunkowo zawieszona.

Oskarżony nie ma aktualnie dochodów, ale jest młodym, zdrowym człowiekiem i nie ma nikogo na utrzymaniu. Stąd Sąd zobowiązał go do zwrotu kosztów sądowych, które nie są znaczne, ale nie powinny być przerzucane na ogół podatników.