Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 stycznia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Ośrodek (...) w R.

Wydział IX Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący : SSO Maria Konieczna

Sędziowie: SSO Maria Olszowska /spr/

SSO Barbara Kubasińska- Malcher

Protokolant: st. sekretarz sądowy Dagmara Mazurkiewicz

przy udziale ./.

po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2014r. w Rybniku

sprawy K. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o świadczenie rehabilitacyjne

na skutek apelacji organu rentowego

od wyroku Sądu Rejonowego w Rybniku Wydziału V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 27 września 2013 r. sygn. akt V U 63/13

1.  oddala apelację,

2.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na rzecz ubezpieczonego kwotę 60,00 zł ( sześćdziesiąt złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego za II instancję.

Sędzia: Przewodniczący: Sędzia:

SSO Barbara Kubasińska-Malcher SSO Maria Konieczna SSO Maria Olszowska

Sygn. akt IX Ua 43/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 9.11.2012r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. odmówił ubezpieczonemu K. G. prawa do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od dnia 15 listopada 2012r. do dnia 14 marca 2013r. w wysokości 100% podstawy wymiaru.

Uzasadniając organ rentowy wskazał, że nie uznał zdarzenia z dnia 28 marca 2012r. za wypadek przy pracy, ponieważ zdarzenie opisane w protokole powypadkowym nie spełnia definicji wypadku przy pracy zgodnie z art. 3 ustawy , gdyż brak jest urazu. W konsekwencji brak jest podstaw do wypłaty świadczenia rehabilitacyjnego od 15 listopada 2012r. do 14 marca 2013r. w wysokości 100% z ubezpieczenia wypadkowego.

W odwołaniu od decyzji ubezpieczony wniósł o jej zmianę poprzez przyznanie mu świadczenia rehabilitacyjnego za okres od dnia 15 listopada 2012r do 14 marca 2013r. w wysokości 100% podstawy wymiaru. Ubezpieczony podniósł, że zakład pracy uznał zdarzenie za wypadek przy pracy, a skutkiem było uszkodzenie odcinka szyjnego kręgosłupa.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy potrzymał argumentację z uzasadnienia decyzji .

Wyrokiem z dnia 27 września 2013r. Sąd Rejonowy w Rybniku Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zmienił zaskarżoną decyzję z dnia 9.11.2012r. w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu K. G. prawo do wypłaty świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 15 listopada 2012 roku do 14 marca 2013r., w wysokości stu procent podstawy wymiaru oraz orzekł o kosztach.

Sąd I instancji ustalił, że ubezpieczony K. G. ur. (...) będąc zatrudnionym w (...) Kopalni (...) w R. w dniu 28 marca 2012r. pracując jako górnik uległ wypadkowi przy pracy.

Nastąpiło nagłe odspojenie brył węgla z ociosu węglowego co spowodowało, że bryły wpadły do pola obchodowego, gdzie znajdował się ubezpieczony. Został uderzony bryłami w grzbiet i prawy bark. Ubezpieczony stracił równowagę i upadł . Następnie przetransportowano go do punktu opatrunkowego.

W wyniku tego zdarzenia ubezpieczony pozostawał niezdolnym do pracy w okresie od 15 listopada 2012r. do 14 marca 2013r.

Ubezpieczony został uderzony bryłą węgla w okolicę karkowo- barkową i plecy. Doszło u niego do silnego zespołu bólowego kręgosłupa szyjnego z promieniowaniem do prawej kończyny górnej na tle uwypuklenia jądra miażdżystego C3-C4 i C4-C5. Po wypadku ubezpieczony nie powrócił do uprzednio wykonywanej pracy , następnie przebywał na świadczeniach chorobowych uznanych jako powypadkowe, a później na czteromiesięcznych świadczeniach rehabilitacyjnych.

Ubezpieczony leczył się przede wszystkim z powodu dolegliwości bólowych kręgosłupa szyjnego i barku, dolegliwości te nasiliły się po wypadku z dnia 28 marca 2012r. Podczas zdarzenia polegającego na uderzeniu przez spadającą bryłę węgla doszło do odruchu obronnego polegającego na gwałtownym ruchu w odcinku szyjnym, który spowodował dolegliwości ze strony kręgosłupa szyjnego, barku i kończyny górnej prawej.

Badanie MR kręgosłupa potwierdziło obecność początkowych zmian zwyrodnieniowych w odcinku szyjnym z towarzyszącymi zmianami dyskopatycznymi oraz zwężeniem kanału kręgowego. Czynnik zewnętrzny lub wysiłek fizyczny powodujący w czasie pracy uszkodzenie organu wewnętrznego ubezpieczonego dotkniętego schorzeniami samoistnymi stanowi przyczynę zewnętrzną. Zdarzenie zewnętrzne przyspieszyło, pogorszyło istniejący stan choroby. Spadająca bryła węgla spowodowała gwałtowny skręt karku, który nałożył się na występujące wcześniej zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne i doprowadziło to do wystąpienia dolegliwości o charakterze rwy szyjno- barkowej prawostronnej.

W konkluzji niezdolność do pracy ubezpieczonego w okresie od 15 listopada 2012r. do 14 marca 2013r. spowodowana została zdarzeniem z dnia 28 marca 2012r., które spowodowało potrzebę przewlekłego leczenia kręgosłupa szyjnego i braku prawego.

Decyzją z dnia 9 listopada 2012r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. odmówił ubezpieczonemu K. G. prawa do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od dnia 15 listopada 2012r. do dnia 14 marca 2013r. w wysokości 100% podstawy wymiaru.

Sąd Rejonowy ustalił stan faktyczny w oparciu o powołane dowody z dokumentów, których zgodności z prawdą strony nie kwestionowały oraz w oparciu o zeznania ubezpieczonego jak też opinię główną i uzupełniającą biegłego lek. med. L. K.. Sąd Rejonowy dał wiarę opiniom biegłego, gdyż wyjaśnił on w sposób precyzyjny i przystępny jaki był jego tok rozumowania, ściśle odpowiedział na zakreśloną przez Sąd tezę dowodową. Zarzuty organu rentowego wobec treści opinii biegłego neurologa nie dają w ocenie Sądu Rejonowego podstawy do tego by powoływać dowód z kolejnej opinii kolejnego biegłego. Ta która jest w aktach sprawy umożliwiała wydanie orzeczenia już na tym etapie postępowania.

Sąd I instancji zważył, że art. 3 . 1. ustawy z dnia 30.10.2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych stanowi, że za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą:

1) podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych;

2) podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia;

3) w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy.

Organ rentowy w niniejszej sprawie nie kwestionował, że ubezpieczony w okresie od dnia 15 listopada 2012r. do dnia 14 marca 2013r. był niezdolny do pracy co wynika bezpośrednio z zaskarżonej decyzji i jej uzasadnienia . Organ rentowy odmówił prawa do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od dnia 15 listopada 2012r. do dnia 14 marca 2013r. w wysokości 100% podstawy wymiaru , kwestionował bowiem, że owa niezdolność ma związek z wypadkiem przy pracy, któremu ubezpieczony uległ w dniu 28 marca 2012r.

W ocenie Sądu Rejonowego z przeprowadzonego postępowania dowodowego, a w szczególności z opinii biegłego z zakresu neurologii lek. med. L. K. wynika, że wskutek zdarzenia z dnia 28 marca 2012r. doszło do urazu w postaci wystąpienia dolegliwości o charakterze rwy szyjno- barkowej prawostronnej. Zdarzeniem , które spowodowało ten uraz było uderzenie bryły węgla przed którą uchylić próbował się ubezpieczony.

Opinia biegłego zarówno główna jak też uzupełniając była konkretna, jasno opisywała zajęte przez biegłego stanowisko i przybliżyła tok rozumowania i wnioskowania biegłego na tyle prawdopodobnie, że Sąd Rejonowy orzekając oparł się na niej, dając jej wiarę w całości i na jej podstawie ustalił wystąpienie urazu oraz związek przyczynowy.

Ustalenia te pozwoliły Sądowi Rejonowemu przyjąć, że zdarzenie z dnia 28 marca 2012r. było wypadkiem przy pracy.

Zdaniem Sądu Rejonowego skoro postępowanie dowodowe wykazało, że uraz wystąpił w związku z przyczyną zewnętrzną , a z opinii biegłego wynika, że niezdolność do pracy w okresie od dnia 15 listopada 2012r. do dnia 14 marca 2013r. była związana z wypadkiem przy pracy , można zastosować art. 9 ustawy z dnia z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych.

Art. 9 ust 1 stanowi, że zasiłek chorobowy i świadczenie rehabilitacyjne z ubezpieczenia wypadkowego przysługują w wysokości 100 % podstawy wymiaru.

Na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. Sąd Rejonowy zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał ubezpieczonemu prawo do zasiłku chorobowego za okres od dnia 15 listopada 2012r. do dnia 14 marca 2013r. w wysokości 100% podstawy wymiaru.

O kosztach Sąd Rejonowy orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. w zw.§ z 12 ust 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Apelację od wyroku Sądu Rejonowego w Rybniku z dnia 27.09.13r wniósł organ rentowy zaskarżając go w całości zarzucając mu naruszenie przepisów prawa materialnego art.3 ust.1 i art.6 ust.1 pkt.2 ustawy z dnia 30.10.2002r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych ( Dz. U., nr.199, poz.1673 z późn. zm) poprzez błędne uznanie, że ubezpieczony spełnia przesłanki do przyznania świadczenia rehabilitacyjnego.

Wskazując na ww podstawy apelacji, organ rentowy wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie odwołania albo uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

W uzasadnieniu apelacji organ rentowy podniósł, że wg. lekarza orzecznika opinia biegłego sądowego przeprowadzona w sprawie nie zasługuje na uznanie.

Ubezpieczony zdarzenie z 28.03.2012r. jako wypadek zgłosił 17.07.2012r.

Ubezpieczony przedstawił inne dolegliwości w dniu zdarzenia na Izbie Przyjęć a inne po 4 miesiącach w protokole powypadkowym, zatem dolegliwości kręgosłupa w odcinku szyjnym nie pozostają w związku przyczyno-skutkowym z wypadkiem z dnia 28.03.2012r.

W odpowiedzi na apelację organu rentowego ubezpieczony wniósł o jej oddalenie i zasądzenie od organu rentowego na rzecz ubezpieczonego kosztów zastępstwa adwokackiego wg. norm przepisanych.

Ubezpieczony podniósł, że Sąd Rejonowy właściwie ocenił materiał dowodowy, w szczególności opinie biegłego sądowego a zarzuty apelacji są niezasadne.

Rozpoznając apelację Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja organu rentowego nie zasłużyła na uwzględnienie ponieważ argumenty w niej zawarte nie mogły skutecznie podważyć ustaleń dokonanych przez Sąd Rejonowy, zwłaszcza w odniesieniu do wskazania podstawy faktycznej przyjętego przez ten Sąd rozstrzygnięcia.

Zdaniem Sądu Okręgowego, Sąd I instancji przeprowadził w rozpoznawanej sprawie właściwe postępowanie dowodowe, a wnioski, które wywiódł na tej podstawie były w pełni uprawnione, w niczym nie naruszając sformułowanej w art.233 par.1 kpc zasady swobodnej oceny dowodów.

W szczególności Sąd Okręgowy uznał, iż dokonana w sprawie ocena opinii biegłego sądowego przez Sąd I instancji była w pełni uprawniona. Biegły w sposób przekonywujący i wyczerpujący odpowiedział na istotne dla sprawy pytania, wyjaśnił mechanizm urazu ubezpieczonego, który spowodował dolegliwości skutkujące przyznaniem ubezpieczonemu dochodzonych świadczeń powypadkowych, a zatem zastrzeżenia organu rentowego wobec opinii należało uznać za bezzasadne.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy po myśli art.385 kpc oddalił apelację jako pozbawioną podstaw.

O kosztach orzeczono po myśli art.98 kpc w związku z par.13 ust.1 pkt.1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ( Dz. U nr.163, poz.1348 z późn. zm).

Sędzia Przewodniczący Sędzia

SSO Barbara Kubasińska- Malcher SSO Maria Konieczna SSO Maria Olszowska