Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 marca 2018 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

Wydział V Karny Sekcja Odwoławcza

w składzie:

Przewodniczący: SSO Sławomir Klekocki

Protokolant: Beata Pinior

w obecności Marcina Darmochwala Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Raciborzu

po rozpoznaniu w dniu 29 marca 2018 r.

sprawy: G. S. /S./

syna Z. i T.

ur. (...) w R.

oskarżonego o przestępstwo z art. 157 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę

od wyroku Sądu Rejonowego w Raciborzu

z dnia 20 listopada 2017r. sygn. akt II K 879/16

I.utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

II. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatki za postępowanie odwoławcze w kwocie 20zł (dwadzieścia złotych ) i obciąża go opłatą za II instancję w kwocie 180 zł ( sto osiemdziesiąt złotych).

SSO Sławomir Klekocki

Sygn. akt V.2 Ka 74/18

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 20 listopada 2017 r. Sąd Rejonowy w Raciborzu uznał G. S. za winnego tego, że w nocy z 8/9 sierpnia 2016r. w R. poprzez siłowe wepchnięcie dłoni do ust, a następnie bicie pięściami po twarzy S. S. (2), spowodował u niej obrażenia ciała w postaci podwójnego złamania żuchwy po stronie lewej, rany wargi górnej i krwiaka prawego oczodołu w wyniku czego pokrzywdzona S. S. (2) doznała naruszenia czynności narządów ciała na czas powyżej siedmiu dni i za to na podstawie art. 157 § 1 kk wymierzył mu karę 1 roku pozbawienia wolności .

Na podstawie art. 46 § 1 kk orzekł wobec oskarżonego zadośćuczynienie za doznaną krzywdę poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej S. S. (2) kwoty 5000zł.

Na podstawie art. 627 kpk i art. 617 kpk w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe obejmujące opłatę w wysokości 180zł oraz wydatki w wysokości 308zł.

Apelację od tego wyroku wniósł obrońca oskarżonego G. S. zaskarżając wyrok w całości zarzucając :

1.błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, a mający wpływ na jego treść, polegający na stwierdzeniu, że oskarżony G. S. dopuścił się zarzuconego mu czynu, pomimo wątpliwości wynikających z zeznań świadków A. S., R. S., W. G. i pokrzywdzonej S. S. (2),

2.obrazę przepisów prawa procesowego, które miało wpływ na treść wyroku, a mianowicie art. 4,7 i 410 i 424 § 1 pkt 1 kpk, która miała wpływ na treść wyroku, a wynika z oparcia orzeczenia o winie tylko na dowodach obciążających i pominięcie dowodów korzystnych dla oskarżonego bez należytego uzasadnienia takiego stanowiska.

W oparciu o w/w zarzuty obrońca oskarżonego wnosił o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

apelacja obrońcy nie zasługuje na uwzględnienie. Obrońca oskarżonego w swojej apelacji przede wszystkim podnosi zarzut błędu w ustaleniach faktycznych. Taki zarzut byłyby zasadny jedynie wówczas, gdyby sąd I instancji oparł swój wyrok na faktach , które nie znajdują potwierdzenia w wynikach postępowania dowodowego, albo też z faktów tych wyciągnął wnioski niezgodne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego. Takich uchybień sąd rejonowy w przedmiotowej sprawie się nie dopuścił, albowiem wskazał dowody , na których oparł swoje ustalenia jednocześnie wskazując przesłanki , którymi się kierował odmawiając wiary dowodom przeciwnym przy czym dokonanych ustaleń dokonał zgodnie z zasadami swobodnej oceny dowodów. Obrońca oskarżonego w swojej apelacji powiela linię obrony prezentowaną przez oskarżonego w trakcie postępowania przygotowawczego jak i przed sądem I instancji. Twierdzenie oskarżonego, że pokrzywdzona, gdy przyszła po raz drugi do oskarżonego do domu była pobita i zakrwawiona nie zasługuje na wiarę w świetle pozostałego materiału dowodowego. Z zeznań pokrzywdzonej S. S. (2) wynika jednoznacznie, że to oskarżony pobił ją i spowodował u niej obrażenia w postaci podwójnego złamania żuchwy po stronie lewej i rany wargi górnej oraz krwiaka prawego oczodołu. Z zeznań A. S. i R. S. wynika także, że gdy pokrzywdzona po raz drugi szła do mieszkania oskarżonego szła samodzielnie i nie przewracała się Matka pokrzywdzonej W. G. zeznała, że gdy córka około godziny 00:30 przyszła do jej mieszkania była zakrwawiona i opuchnięta, i wyraźnie wskazała, że pobił j oskarżony G. S., to samo potwierdziła córka pokrzywdzonej A. S.. Wersje pokrzywdzonej potwierdza również dokumentacja medyczna oraz opinia sądowo-lekarska. W tych okolicznościach w ocenie Sądu Okręgowego nie ulega wątpliwości, iż zachowanie oskarżonego wyczerpało znamiona przypisanego mu czynu z art. 157 § 1 kk przyjętego przez sąd rejonowy. Tym samym zarzuty podniesione w apelacji obrońcy oskarżonego mają w ocenie Sądu Okręgowego charakter czysto polemiczny i sprowadzają się do negowania właściwych ocen i ustaleń sądu, przeciwstawiając im własne oceny i wnioski, które w żadnym razie nie mogą podważyć trafności rozstrzygnięcia sądu rejonowego. Zgodnie z orzeczeniem Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 8.06.2004 r. sygn. II Aka 112/04 KZS 2004/7-8/6 "sama tylko możliwość przeciwstawienia ustaleniom dokonanym w zaskarżonym wyroku odmiennego poglądu uzasadnionego odpowiednio dobranym materiałem dowodowym nie świadczy, że dokonując tych ustaleń sąd popełnił błąd. Dla skuteczności zarzutu błędu niezbędne jest wykazanie nie tylko wadliwości ocen (wniosków wyprowadzonych przez sąd) ale i wykazanie konkretnych uchybień w ocenie materiału dowodowego jakich dopuścił się sąd. Sąd I instancji nie dopuścił się jak sugeruje w swojej apelacji obrońca oskarżonej obrazy przepisów postępowania art. 7 kpk, ponieważ dokonana przez sąd rejonowy ocena zgromadzonych w sprawie dowodów była bezstronna, rzetelna i kompleksowa. W przedmiotowej sprawie Sąd rejonowy w pełni bezstronnie i obiektywnie rozważył wszystkie okoliczności przemawiające zarówno na korzyść jak i nie korzyść oskarżonego, a rozważania te zostały poparte stosowną argumentacją w myśl art. 4 kpk. Podstawą wyroku, zgodnie z treścią art. 410 kpk stanowił jedynie całokształt okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej. Sąd I instancji sporządził uzasadnienie rzetelnie i wnikliwie, w sposób szczegółowy wskazując , jakie fakty uznał za udowodnione , a jakie za nie udowodnione i na jakich oparł się dowodach oraz z jakich względów nie uznał za wiarygodne dowodów przeciwnych spełnia zatem ono wymogi określone w art. 424 kpk. W niniejszej sprawie sąd I instancji wymierzając oskarżonemu kary nie naruszył zasady i dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 kk sąd rejonowy miał na uwadze zarówno przesłanki negatywne jak i pozytywne dotyczące oskarżonego. Przy wymiarze kary 1 roku pozbawienia wolności sąd wziął pod uwagę dotychczasową karalność oskarżonego oraz fakt, że oskarżony swoim zachowaniem naruszył dobro prawne pokrzywdzonej w postaci zdrowia i życia. Dolegliwość tej kary nie przekracza zdaniem Sądu Okręgowego stopnia winy oskarżonego i prawidłowo realizuje cele zapobiegawcze w zakresie prewencji indywidualnej jak i ogólnej. Odnośnie orzeczonego od oskarżonego obowiązku zadośćuczynienia za doznaną krzywdę na rzecz pokrzywdzonej wysokości 5.000 zł , to biorąc pod uwagę obrażenia ciała, cierpienia psychiczne i fizyczne jakie doznała pokrzywdzona wysokość tej kwoty zadośćuczynienia jest zasadna. Z tych też względów nie uznając zasadności zarzutów apelacji obrońcy oskarżonego, nie podzielając przytoczone na ich poparcie argumentów Sąd Okręgowy zaskarżony wyrok utrzymał w mocy. O kosztach postępowania orzeczono na postawie art. 636 § 1 kpk.

SSO Sławomir Klekocki