Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31.01.2018r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny Sekcja d/s rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Ewa Kokowska-Kuternoga

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Marta Bona

po rozpoznaniu w dniu 31 stycznia 2018r. w Gdyni

sprawy z powództwa (...) Bank (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W.

przeciwko A. W. (1)

o zapłatę

I zasądza od pozwanej A. W. (1) na rzecz powoda (...) Bank (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 4.836, 51 zł (cztery tysiące osiemset trzydzieści sześć złotych 51/100) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 4.716,25 zł od dnia 13.4.2017r. do dnia zapłaty;

II zasądzoną w punkcie pierwszym kwotę rozkłada na 97 rat, 96 rat po 50zł (pięćdziesiąt złotych) miesięcznie, a ostatnia w wysokości 36,51zł (trzydzieści sześć złotych 51/100) płatnych do 15ego dnia każdego miesiąca, poczynając od uprawomocnienia się wyroku, z ustawowymi odsetakmi w razie zwłoki w płatności każdej z rat;

III nie obciąża pozwanej A. W. (1) kosztami postępowania, które wynoszą 978,00 zł ( dziewięćset siedemdziesiąt osiem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym 900,00 (dziewięćset złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

Powód (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniósł pozew przeciwko A. W. (2) o zasądzenie kwoty 4836, 51 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 13 kwietnia 2017 r. do dnia zapłaty i kosztami procesu. W uzasadnieniu pozwu wskazał, iż na podstawie wystawionego przez siebie wyciągu z ksiąg bankowych, posiada wymagalną wierzytelność wobec pozwanego z tytułu umowy o kredyt , wynoszącą na dzień sporządzenia wyciągu, kwotę dochodzoną niniejszym pozwem. Jak wynika z uzasadnienia pozwu, wezwania do spłaty zadłużenia, kierowane na adres pozwanego, nie przyniosły efektu w postaci spłaty zadłużenia.

( pozew, k. 2-4v )

W dniu 4.5.2017r Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym zgodny z żądaniem pozwu

( nakaz zapłaty ,k. 5)

Pozwana, A. W. (2) , złożyła sprzeciw od w/w nakazu zapłaty i wniosła w nim o oddalenie ze względu na nadużycie przez bank zasad współżycia społecznego z art. 5 kc i naruszenia zasad równości stron umowy z art. 357 k c, następnie już na rozprawie przed Sądem Rejonowym w Gdyni , przyznała fakty będące uzasadnieniem pozwu i wniosła o uwzględnienie jej sytuacji majątkowej , rozłożenie na raty powstałego zadłużenia

( sprzeciw ,k .5v-6, zeznania pozwanej, k. 79-80 – na nośniku)

Postanowieniem z dnia 21 czerwca 2017 r. Sąd Rejonowy Lublin - Zachód w Lublinie przekazał rozpoznanie sprawy do Sądu Rejonowego w Gdyni.

(postanowienie – k. 8v

Po wpłynięciu sprawy do Sądu Rejonowego w Gdyni powód (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. usunął braki formalne pozwu i wniósł o zasądzenie od pozwanej A. W. (2) kwoty 4836, 51 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztami postępowania. W uzasadnieniu powód wskazał, że swoje żądanie wywodzi z umowy o kredyt łączącej pozwanego z powodem .

(pozew – k. 14-7.)

W odpowiedzi na pozew pozwana zgłosiła zarzut nadużycia przez bank zasad współżycia społecznego z art. 5 kc i naruszenia zasad równości stron umowy z art. 357 kc, następnie już na rozprawie przed Sądem Rejonowym w Gdyni, przyznała fakty będące uzasadnieniem pozwu i wniosła o uwzględnienie jej sytuacji majątkowej , rozłożenie na raty powstałego zadłużenia

( odpowiedź na pozew, k. 54-55v, zeznania pozwanej,. k .79-80-na nośniku)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

W dniu 10.10.2016 roku (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w W. zawarł z A. W. (2) umowę o kredyt na miarę na kwotę 4800 zł . Pozwana zobowiązała się do spłaty w czasie 5-u lat w 60-u miesięcznych ratach kwoty kredytu wraz z odsetkami umownymi w wysokości 13,77 % w stosunku rocznym oraz prowizja w wysokości 800 zł- łącznie 5418,69 zł, płatnych do 20-go dnia każdego miesiąca.

W okresie obowiązywania umowy A. W. (2) doprowadziła do powstania zaległości z tytułu zaciągniętego kredytu, co spowodowało wypowiedzenie umowy kredytu w dniu 23.2.2017r z zachowaniem 30-o dniowego okresu wypowiedzenia i wystawienie wyciągu z ksiąg bankowych w dniu 13.4.2017r, w którym stwierdzono, iż w księgach (...) Banku (...) S.A. figuruje w stosunku do A. W. (2) wymagalne zobowiązanie w kwocie 4836,51 zł, wynikające z umowy o kredyt na miarę z dnia 10 .10. 2016 r. Na tę kwotę składają się: należność główna-kapitał w wysokości 4716, 25 zł, odsetki umowne w wysokości 107,00 zł , odsetki za opóźnienie w wysokości 13,26 zł liczone od dnia 10.4.2017r do dnia wystawienia w/w wyciągu.

odpis z KRS k. 20-33, umowa o kredyt k. 34-41 ,wypowiedzenie, k. 44, W. z ksiąg Banku- k. 46 , zeznania pozwanej, k. 79-80 – na nośniku, zestawienie transakcji, k. 63

Wypowiedzenie wraz z wezwaniem do zapłaty zadłużenia, , kierowane na adres A. W. (2) nie spowodowało zapłaty zadłużenia .

n iesporne,

A. W. (2) nie otrzymała wynagrodzenia za październik 2016r, a w dniu 28.2.2017r straciła pracę z powodu upadłości pracodawcy (...) SA. Zarejestrowała się z Powiatowym Urzędzie Pracy z dniem 12.4.2017r jako bezrobotna. I otrzymała zasiłek w wysokości 831 zł do dnia 8.10.2017r.

Obecnie A. W. (2) pracuje i zarabia ok. 1500 zł , wydatki miesięczne wynoszą ok. 400 zł miesięcznie; jej mąż nie pracuje.

Wobec A. W. (2) komornik prowadził egzekucję w sprawie Km 1430/17 i zajął jej wynagrodzenie. Ponadto Prezydent Miasta G. prowadzi egzekucję zaległości podatkowych, w toku jest sprzedaż licytacyjna nieruchomości. A. W. (2) ma jeszcze kredyt. Ok. 11.000 zł u powoda

dowód: zaświadczenie z dnia 10.11.2016r k. 71, wypowiedzenie umowy o pracę, k. 72,decyzja PUP k. 73-74, ,pismo komornika k. 77-78, zajęcie (...) k. 75

Po stracie pracy, A. W. (2) zwracała się do (...) Bank (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. o renegocjację posiadanych tam kredytów z powodu utraty dochodów, w tym kredytu objętego w/w pozwem, ale bez efektu

dowód: pismo, k.56-59, zeznania pozwanej, k. 79-80 – na nośniku

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów przedłożonych przez strony w toku postępowania oraz zeznań pozwanej A. W. (2), której dał wiarę w całości . Dowody uznane zostały za wiarygodne w całości, albowiem nie budzą one zastrzeżeń, co do autentyczności i prawdziwości twierdzeń w nich zawartych, tym bardziej, że żadna ze stron, nie negowała ich mocy dowodowej. Pozwana zaś zeznawał logicznie, spójnie, niesprzecznie z dowodami w postaci dokumentów przedłożonymi przez strony w toku sprawy.

W niniejszej sprawie bezspornym było, iż na podstawie umowy, wyciągu z ksiąg bankowych powoda, zadłużenie pozwanego z tytułu zawartej w dniu 10.10.2016 r umowy o kredyt na miarę, stanowi kwotę 4836,51 zł. Na podstawie powyższych dokumentów, powodowi należne są również odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia 13 kwietnia 2017 r. do dnia zapłaty.

Stan faktyczny niniejszej sprawy był w zasadzie niesporny, albowiem pozwana przyznała fakty wskazane w pozwie w swoich zeznaniach; spór między stronami sprowadzał się do ustalenia, czy w świetle zgłaszanych przez pozwaną zarzutów dotyczących nadużycia przez bank zasad współżycia społecznego z art. 5 kc i naruszenia zasad równości stron umowy z art. 357 k c ,powodowi przysługiwało roszczenie w żądanej pozwem wysokości, przy czym ostatecznie pozwana zrezygnowała z kwestionowania roszczenia powoda, także w zakresie jego wysokości, powołując się jedynie na trudną sytuację materialną i zdrowotną, w jakiej się znalazła.

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w przeważającej części.

Jak stanowi art. 69 ust. 1 Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz.U.02.72.665) przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na określony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Zgodnie natomiast z treścią przepisu art. 76 powyższej ustawy, zasady oprocentowania kredytu określa umowa kredytu.

Art. 5. kc:” Nie można czynić ze swego prawa użytku, który by był sprzeczny ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem tego prawa lub z zasadami współżycia społecznego. Takie działanie lub zaniechanie uprawnionego nie jest uważane za wykonywanie prawa i nie korzysta z ochrony.”, nie zabrania dochodzenia przed Sądem zaległości z tytułu niespłacanego kredytu. Bank miał prawo nie uwzględnić podań pozwanej o renegocjacje kredytu, albowiem tylko zgodne stanowisko obu stron mogło umożliwić zmianę warunków umowy. Choć dyskusyjne w potocznym znaczeniu etyki, nie jest naruszeniem art. 5 kc, albowiem bank skorzystał z uprawnień zapisanych w treści umowy, o istnieniu których pozwana wiedziała i podpisała umowę mimo tego. Wskazać należy, iż, w ocenie Sądu, zarzuty te nie zostały zasadnie podniesione.

Art. 357[1] kc stanowi, że :”. Jeżeli z powodu nadzwyczajnej zmiany stosunków spełnienie świadczenia byłoby połączone z nadmiernymi trudnościami albo groziłoby jednej ze stron rażącą stratą, czego strony nie przewidywały przy zawarciu umowy, sąd może po rozważeniu interesów stron, zgodnie z zasadami współżycia społecznego, oznaczyć sposób wykonania zobowiązania, wysokość świadczenia lub nawet orzec o rozwiązaniu umowy. Rozwiązując umowę sąd może w miarę potrzeby orzec o rozliczeniach stron, kierując się zasadami określonymi w zdaniu poprzedzającym.”

W niniejszej sprawie, zgodnie z postanowieniami zawartej przez strony umowy o kredyt, spłata następować miała poprzez dokonywanie spłat w miesięcznych ratach przez pięć lat tj. do 2021 r. Brak wymaganej spłaty stanowił podstawę rozpoczęcia dochodzenia całości zaległego zadłużenia oraz naliczania opłat za obsługę nieterminowej płatności, zgodnie z tabelą opłat i prowizji oraz wypowiedzenia umowy przed terminem jej zakończenia, co też uczynił, z zachowaniem okresu wypowiedzenia, ze skutkiem na 9 kwietnia 2017 roku.

W niniejszej sprawie pozwana nie kwestionowała ostatecznie zarówno tego, że korzystała z przyznanego jej kredytu, jak też tego, iż w związku z trudną sytuacją finansową , spłata zadłużenia nie była regularna i nie następowała w pełnych wysokościach wynikających ze wskazań salda zadłużenia zgodnie z harmonogramem spłat .

Pozwana, poza ogólnikowym i gołosłownym powołaniem się na nieprawidłowości w naliczaniu przez powoda kwotach, nie przedstawiła żadnych dowodów na uzasadnienie swoich twierdzeń. Zważyć zaś należy, iż zgodnie z obowiązującą w postępowaniu cywilnym zasadą rozkładu ciężaru dowodu, strona, która z danego faktu wywodzi skutki prawne, obowiązana jest fakt ów wykazać (art. 6 k.c.), nadto, to strony mają dążyć do wyjaśnienia istotnych okoliczności sprawy, a w razie nieuzasadnionej bierności dana strona naraża się na sankcję w postaci przegrania procesu.

Wobec powyższego, w ocenie Sądu, pozwana nie podołała ciążącemu na niej obowiązkowi w powyższym zakresie, jak również nie wskazała nawet, na czym nieprawidłowości, jakich zdaniem pozwanej dopuścił się powód, miałyby polegać.

Brak jest też podstaw, aby korzystać z dyspozycji art. 357 -1 k.c., albowiem pozwana wniosła o rozłożenie na raty długu , a międzyczasie zatrudniła się i ma dochody.

W tym miejscu należy wskazać, iż w oparciu o materiał dowodowy zgromadzony w niniejszej sprawie Sąd nie dopatrzył się , by obciążenie pozwanej opłatami za czynności podejmowane przez stronę powodową nie znajdowało uzasadnienia, albowiem, z łączącej strony umowy, regulaminu te opłaty i ich wysokość wynikają.

Koszty podejmowania takich czynności, podobnie jak odsetki mogły obciążać pozwaną, a co więcej powstanie tych kosztów było konsekwencją działań samej pozwanej, która wbrew ciążącemu na niej obowiązkowi zaprzestała dokonywania regularnych spłat rat.

Mając na względzie powyższe ,Sąd uwzględniając powództwo, orzekł jak w punkcie I wyroku, na podstawie art. 69 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Prawo bankowe (tekst jednolity: Dz. U. z 2015 roku, poz. 128 ze zmianami) Sąd zasądził kwotę 4836,51 złotych, czemu dał wyraz w punkcie I wyroku.

Zgodnie z treścią art. 320 k.p.c. w szczególnie uzasadnionych wypadkach Sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie. Niniejszy przepis zezwala więc Sądowi na dokonanie modyfikacji sposobu spełnienia zasądzonego świadczenia poprzez ustalenie rat spłaty, dając możliwość orzekania o sposobie spełnienia świadczenia w sposób bardziej dogodny dla zobowiązanego, aniżeli wynikałoby to z regulacji prawa materialnego. Nie ulega wątpliwości, iż skorzystanie z tego uprawnienia możliwe jest tylko w szczególnie uzasadnionych przypadkach i Sąd powinien korzystać z tego uprawnienia wyjątkowo i ze szczególną ostrożnością. Za szczególnie uzasadnione uznać należy sytuacje, w których ze względu na stan majątkowy, rodzinny, czy zdrowotny spełnienie zasądzonego świadczenia byłoby dla pozwanego niemożliwe do wykonania lub w każdym razie bardzo utrudnione; jednakże przy równoczesnym wzięciu pod uwagę sytuacji finansowej i interesów wierzyciela. Z uwagi bowiem na fakt, że rozłożenie na raty zasądzonego świadczenia wiąże się z określoną zmianą wysokości zobowiązania (zmniejsza je w zakresie odsetkowym), rozważając zastosowanie przepisu art. 320 k.p.c. nie można kierować się jedynie sytuacją materialną dłużnika, ale należy brać pod uwagę także interes wierzyciela, bowiem rozłożenie na raty należności powoduje, że wierzycielowi nie przysługują odsetki od świadczeń ratalnych za okres pomiędzy wydaniem wyroku a datą płatności poszczególnych rat (tak Sąd Najwyższy w uchwale 7 Sędziów z dnia 22 września 1970 roku, sygn. akt III PZP 11/70, OSNCP 1971/4/61). Przy czym jednolicie przyjmuje się w orzecznictwie, że rozłożenie na raty może mieć miejsce tylko wtedy, gdy w sprawie zostanie wykazane, że pozwany będzie w stanie realizować spłatę w ratach, że będzie dysponować środkami dla wykonania tak zmodyfikowanego obowiązku.

Pozwana A. W. (2) wskazała, iż jedynym źródłem jej dochodu jest umowa o pracę w wysokości 1500 złotych netto i że prowadzi wspólne gospodarstwo domowe wraz z mężem, który nie ma dochodów. Pozwana wskazała również, iż wraz z mężem spłacają pożyczki, długi podatkowe i mają w toku sprzedaż licytacyjną domu . Aktualnie przeciwko pozwanej toczy się postępowanie egzekucyjne prowadzone przez Miasto G. podatku od nieruchomości , w związku z czym wynagrodzenie pozwanej jest częściowo zajęte .

W ocenie Sądu w niniejszej sprawie wniosek pozwanej o rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty zasługiwał na uwzględnienie, zwłaszcza, że powód też w umowie o kredyt ustalił ratalne spłacanie długu. Z uwagi na dochody osiągane przez pozwaną i brak ich u Jej męża, prowadzących wspólne gospodarstwo domowe, przejściowy brak pracy pozwanej, można przyjąć, iż zachodzą owe szczególne okoliczności, o jakich mowa w treści art. 320 k.p.c. ,albowiem, wierzyciel otrzyma ratami dochodzoną należność, a pozwany nie popadnie w dalsze obciążenia, których nie będzie w stanie płacić.

Wobec treści art. 481 § 1 i 2 k.c. stanowiącego, że jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi, natomiast jeżeli stopa odsetek nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe, przy czym gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej niż stopa ustawowa, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy. Zgodnie z art. 482 § 1 k.p.c. od zaległych odsetek można żądać odsetek za opóźnienie dopiero od chwili wytoczenia o nie powództwa, chyba że po powstaniu zaległości strony zgodziły się na doliczenie zaległych odsetek od dłużnej sumy, w zakresie żądanych odsetek umownych i ustawowych liczonych od poszczególnych kwot za okres od dnia następującego po dniu ich wymagalności do dnia zapłaty, powództwo jest w pełni uzasadnione.

O kosztach procesu w pkt III sentencji wyroku Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu na podstawie art. 98 kpc i art. 108 kpc w zw. z § 6 pkt 3 w zw. z § 2 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych, nie obciążając pozwanego kosztami procesu w całości z tych samych powodów, co rozłożono należność pozwanej na raty, Sąd uznał więc, iż w niniejszej sprawie zachodzi szczególnie uzasadniony przypadek, o którym mowa w treści przepisu art. 102 k.p.c., w szczególności Sąd w wyniku przeprowadzonej analizy sytuacji finansowej pozwanej, znalazł uzasadnienie dla skorzystania z dobrodziejstwa określonego we wskazanym wyżej przepisie; sytuacja majątkowa pozwanej nie jest dobra, bo ma długi i w toku egzekucje , przejściowo straciła pracę nie ze swej winy, ale poczuwa się do wyrównania tych długów, tyle, że w ratach dogodnych ze względu na sytuację majątkową. W tej sytuacji obciążanie jej jeszcze kosztami procesu byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego Na koszty tej sprawy w kwocie 978 zł składają się: 61 zł –opłata od pozwu/ uiszczono tylko 61 zł/, 17 zł- opłata od pełnomocnictwa, 900 zł –wynagrodzenie pełnomocnika.