Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 stycznia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Lwówku Śląskim, II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Roman Chorab

Protokolant Edyta Mytych

bez udziału Prokuratora

po rozpoznaniu w dniu 16.01.2018 r.

sprawy K. M.

ur. (...) w L.

syna J. i J. z d. W.

podejrzanego o to, że:

1. w dniu 26 grudnia 2016 r. w Z., powiecie (...), działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi osobami, co do których materiały wyłączono do odrębnego postępowania, naruszył mir domowy H. i A. Ś. w ten sposób, że wtargnął na teren ogrodzonej posesji, którego następnie nie chciał opuścić wbrew wyraźnemu żądaniu pokrzywdzonych,

tj. o przestępstwo z art. 193 kk

I.  ustala, iż K. M. dopuścił się czynu opisanego w części wstępnej wyroku i na zasadzie art. 66 § 1 i 2 k.k. i art. 67 § 1 k.k. postępowanie karne warunkowo umarza na okres próby wynoszący 1(jeden) rok;

II.  na podstawie art. 67 § 3 k.k. i art. 39 pkt 7 k.k. orzeka od oskarżonego K. M. świadczenie pieniężne w kwocie 1000 (tysiąc) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

III.  na podstawie art. 624 § 1 kpk zwalnia oskarżonego K. M. w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych i nie wymierza mu opłaty.

Sygn. akt II K 423/ 17

UZASADNIENIE

W wyniku przewodu sądowego ustalono następujący stan faktyczny:

K. M. w chwili obecnej jest 32 – letnim stałym mieszkańcem L. , powiatu (...) , posiadającym zawód wyuczony – technik elektronik.

( dowód: dane osobowe oskarżoneg o K. M. – k. 11-116 ).

W dniu 26 grudnia 2016 r. K. M. wraz ze znajomymi był w barze (...) w L.. Przychodząc do tego baru (...) był już nietrzeźwy , a będąc w lokalu spożył około 5-6 piw. W pewnej chwili któraś z osób będących w tym barze powiedziała aby pojechać do miejscowości Z. , bo tam „ktoś kogoś pobił”. K. M. będąc już pod znacznym wpływem alkoholu , nie wiedząc o co dokładnie chodzi przyłączył się do grupy kilku osób , które samochodami pojechali do Z.. Będąc na miejscu K. M. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi osobami , co do których materiały wyłączono do odrębnego postępowania naruszył mir domowy H. i A. Ś. w ten sposób , że wtargnął na teren ogrodzonej posesji należącej do H. i A. Ś. , której następnie nie chciał opuścić wbrew wyraźnemu żądaniu pokrzywdzonych.

( dowód: wyjaśnienia oskarżonego K. M. k. 117 ; notatka urzędowa – k. 3 , k. 8 , k. 9 , k.10 ; protokół przyjęcia ustnego zawiadomienia o przestępstwie i przesłuchania w charakterze świadka osoby zawiadamiającej - A. Ś. – k.4-5 ; zeznania świadka H. Ś. – k. 21- 24 ).

Niemniej jednak po około 10-15 minutach K. M. i pozostałe osoby kiedy usłyszały , że o zajściu zostanie zawiadomiona policja natychmiast opuściły posesję H. i A. Ś..

( dowód: wyjaśnienia oskarżonego K. M. k. 117 ; zeznania świadka H. Ś. – k. 21- 24 ).

K. M. w przeszłości nie był karany sądownie.

( dowód: zapytanie o karalność dotyczące osoby oskarżonego K. M. - k. 126 ).

Sąd zważył co następuje:

Przechodząc do oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności do oceny wyjaśnień oskarżonego K. M. należy wskazać, że na wiarygodność zasługują one w całości.

Wyjaśnienia te bowiem znalazły potwierdzenie w zeznaniach pokrzywdzonych H. Ś. i A. Ś. w zakresie w którym podają oni , że grupa mężczyzn , w tym K. M. wtargnęli na teren ich ogrodzonej posesji 26 grudnia 2016 w Z. i wbrew wyraźnemu żądaniu nie chciał jej opuścić.

Należy zatem wskazać, że oskarżony K. M. swoim zachowaniem wyczerpał ustawowe znamiona przestępstwa z art. 193 kk. w ten sposób, że :

w dniu 26 grudnia 2016 r. w Z. , powiecie (...) działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, co do których materiały wyłączono do odrębnego rozpoznania , naruszył mir domowy H. i A. Ś. w ten sposób , że wtargnął na teren ogrodzonej posesji , którego następnie nie chciał opuścić wbrew wyraźnemu żądaniu pokrzywdzonych.

W ocenie Sądu żadnej wątpliwości nie może budzić, kwalifikacja prawna zarzucanego oskarżonemu K. M. przestępstwa. Nie sposób kwestionować faktu , że K. M. wtargnął na teren cudzej posesji i wbrew żądaniu tych właścicieli nie chciał jej opuścić.

Zważywszy , na to że , w ocenie Sądu , wina oskarżonego K. M. i społeczna szkodliwość czynu przez niego popełnionego nie jest znaczna postępowanie karne wobec wyżej wymienionego mogło zostać warunkowo umorzone zgodnie z wnioskiem w tym zakresie Prokuratora Rejonowego w Lwówku Śląskim.

Zdaniem Sądu o powyższym zdecydowały następujące okoliczności : niewątpliwie sprawca tego czynu działał pod wpływem zachowania grupy innych osób , w której się znajdował , a podczas pobytu u pokrzywdzonych nie zachowywał się agresywnie i chciał nawet załagodzić całą sytuację.

Skoro zatem , w tym przypadku łącznie ujęte przedmiotowe i podmiotowe przesłanki określone w art. 66 kk. , zostały spełnione pozwoliło to na uwzględnienie wniosku Prokuratora Rejonowego w Lwówku Śląskim i warunkowe umorzenie postępowania wobec oskarżonego K. M.. Zatem biorąc pod uwagę postawę sprawcy – K. M. -nie karanego w przeszłości za żadne przestępstwa , jego właściwości i warunki osobiste , oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniający przypuszczenie , że pomimo umorzenia postępowania będzie on przestrzegał porządku prawnego i nie popełni w przyszłości przestępstwa , Sąd uznał właśnie za zasadne warunkowe umorzenie postępowania wobec jego osoby.

Przy czym nie sposób stracić z pola widzenia również osób pokrzywdzonych , a mianowicie H. i A. Ś.. Jak bowiem wynika z notatki urzędowej ( z k. 10v) z relacji (...) wynika , że A. i H. Ś. nadużywają alkoholu wraz synem B. , jest on ich „oczkiem w głowie” i w sytuacjach konfliktowych nie potrafią racjonalnie podejść do sprawy. A. Ś. jest postrzegany jako osoba uzależniona od alkoholu, impulsywna , wulgarna i nieobliczalna.

Zresztą całe zdarzenie , którego uczestnikiem był K. M. było poprzedzone zdarzeniem właśnie z udziałem B. Ś..

Wracając natomiast do przedmiotowej kwestii warunkowego umorzenia postępowania , Sąd uznał ,że właściwym okresem próby będzie okres jednego roku ( art. 67 § 1 kk.).

Na podstawie art. 67 § 3 kk. i art. 39 pkt. 7 kpk. , Sąd orzekł od oskarżonego K. M. na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 1.000 złotych. Wskazane świadczenie , zdaniem Sądu uświadomi K. M. , że jednak dopuścił się popełnienia przestępstwa i zarazem zobliguje go do przestrzegania porządku prawnego na przyszłość.

Mając na uwadze fakt , że osk. K. M. nie posiada pracy, Sąd uznał, iż zachodzą wobec niego podstawy do zwolnienia go od ponoszenia kosztów sądowych ( i obciążenia nimi Skarbu Państwa ) oraz nie wymierzania mu opłaty.

Podstawę ku temu stanowiły przepisy art. 624 § 1 kpk i art. 17 ust. 1 Ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych. ( tekst jedn.: Dz. U. 49 z 1983 r. poz. 223 z późn. zm. ).