Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 15 lutego 2013 r w godzinach wieczornych oskarżony M. R. wraz z T. M. udali się samochodem O. (...) nr rej. (...) kierowanym przez A. Z. ze S. do P. celem zakupu marihuany. Po przybyciu na miejsce A. Z. zaparkował pojazd na parkingu w pobliżu banku (...). Następnie oskarżony M. R. udał się samotnie na spotkanie ze sprzedawcą narkotyku. W samochodzie pozostali kierowca oraz pasażer T. M.. Po około 40 minutach M. R. powrócił , zajął miejsce na fotelu pasażera po czym mężczyźni udali się w drogę powrotną do S.. Podczas jazdy oskarżony przekazał T. M. siedzącemu z tyłu opakowanie foliowe zawierające 19,516 gram suszu. Po chwili oskarżony wyjął kolejne opakowanie z marihuaną , rozerwał folię po czym nabił fifkę szklaną suszem. M. R. palił konopie w samochodzie wraz z T. M.. Po wjeździe do R. mężczyźni spostrzegli, że jedzie za nimi radiowóz policyjny. Po daniu przez funkcjonariuszy sygnału do zatrzymania pojazdu , A. Z. zatrzymał samochód na ulicy (...). Zaniepokojeni pasażerowie próbowali wówczas pozbyć się posiadanych przez siebie opakowań z suszem. T. M. wrzucił swoją torebkę pod fotel kierowcy. Oskarżony M. R. jedną z posiadanych torebek wyrzucił na dywanik przed fotelem na którym siedział. Z kolei drugie opakowanie w momencie , kiedy wysiadał wrzucił pod pojazd. W dwóch opakowaniach posiadanych przez oskarżonego znajdowało się łącznie 28,067 gram suszu. Jego badanie wykazało , iż jest to ziele konopi innych niż włókniste , ujęte w wykazie środków odurzających grup I-N i IV –N w myśl obowiązującej ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Przypisanego mu czynu oskarżony dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia kary pozbawienia wolności w wymiarze 6 miesięcy orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Nidzicy z 16.03.2006r sygn. II K 67/06 M. R. skazany został za występek określony w art. 62 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. Orzeczoną karę odbył w całości w okresie 18.04.2008 r – 18.10.2008 r .

( dowód: zeznanie świadków K. G. k. 23v-24,339v-340, P. J. k.21v-22,340-340v,T. M. k. 44-45,52v-53,434v-435v, , A. Z. k.46v-47v,55,85-86,578v-579, M. B. k. 579v , G. M. k. 36v-37 oraz z akt Ko 716/17 SR w Przasnyszu , protokół przeszukania samochodu O. (...) k.2-4, protokół przeszukana osoby M. R. k.8-9, protokół przeszukana osoby A. Z. k.10-11; protokół przeszukania osoby T. M. k.12-14; protokół użycia testera narkotykowego k.15; protokół zatrzymania rzeczy od A. Z. k.18-20; protokół przeszukania pomieszczeń T. M. k.26-27; protokół przeszukania pomieszczeń M. R. k.28-29; protokół przeszukania pomieszczeń A. Z. k.33-35; protokół oględzin telefonu A. Z. k.38-40; protokół oględzin telefonu M. R. k.41-42; protokół oględzin torebek z suszem k.56-60; opinia z zakresu badań chemicznych k.93-95; odpisy orzeczeń sądowych k.103-112; zaświadczenie SP ZOZ w S. dot. M. R. k.334; protokół oględzin opakowań foliowych k. 426-427; wyjaśnienia oskarżonego k.98,337v-339v)

Oskarżony M. R. nie przyznał się do stawianego mu zarzutu. Wyjaśnił , że na prośbę T. M. o załatwienie marihuany pojechał wraz z nim oraz kierowcą A. Z. do P.. Po zaparkowaniu przy banku (...) na miejscu zjawił się dealer , z którym kontaktował się telefonicznie oskarżony a który sprzedawał T. M. narkotyki. W tym czasie oskarżony był poza samochodem i rozmawiał przez telefon ze swoją dziewczyną. Gdy oskarżony wrócił do auta rozmawiał przez chwilę z dealerem ,który powiedział mu aby skręcił sobie papierosa i wręczył mu paczkę z marihuaną . Powiedział mu jeszcze aby po skręceniu papierosa resztę przekazał T. M.. M. R. był wówczas nietrzeźwy. Podczas podróży powrotnej oskarżony podjął próbę przygotowania sobie jointa a wówczas nastąpiło zatrzymanie przez Policję. W momencie kontroli wyrzucił opakowanie z narkotykami. Z pozostałymi ujawnionymi w samochodzie paczkami nie miał kontaktu. Zdaniem oskarżonego działania Policji były stronnicze i nakierowane przeciwko jego osobie (k.98,337v-339v).

Sąd zważył, co następuje:

Sąd jedynie częściowo dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego. Zdaniem sądu prawdziwe są twierdzenia M. R. odnośnie tego , że umówił się telefonicznie na spotkanie z dealerem narkotyków w P.. Prawdą jest również to ,że oskarżony w czasie kontroli policyjnej w R. wrzucił posiadane opakowanie z marihuaną pod samochód , którym jechały zatrzymane osoby. Powyższe okoliczności wynikają nie tylko z wyjaśnień oskarżonego lecz również z zeznań T. M. i A. Z. a także zeznań kontrolujących policjantów K. G. i P. J.. Nie są prawdziwe wyjaśnienia oskarżonego w pozostałej części , w której opisywał okoliczności wejścia w posiadanie narkotyku. Wyjaśnienia oskarżonego sprzeczne są z pierwszymi zeznaniami A. Z. (k.46v-47v) oraz sprzeczne są z częścią zeznania T. M. (k. 44-45,52v-53,434v-435v) , którą uznano za prawdziwą. Zdaniem sądu to oskarżony M. R. nabył marihuanę od nieustalonej osoby w P. a następnie podzielił się nią z T. M.. Gdy zorientował się ,że spośród osób podróżujących samochodem O. (...) nr rej. (...) został postawiony w stan oskarżenia jako jedyny , poczuł złość , szczególnie wobec osoby T. M.. Swoją niechęć wobec T. M. oskarżony wyraził w swych wyjaśnieniach w których obciążał wymienionego. Zapewne M. R. liczył na to , że T. M. jako osoba młodociana i dotąd niekarana weźmie na siebie całość odpowiedzialności za ujawnione w samochodzie narkotyki. W tej sytuacji wobec młodocianego sprawcy mogła być wymierzona stosunkowo łagodna kara. T. M. nie miał jednak ochoty na taki gest wobec oskarżonego.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka T. M. w części. Zeznanie w znacznej mierze odpowiada prawdzie , gdyż koresponduje z dowodami ,którym dano wiarę. Koresponduje w szczególności z pierwszym zeznaniem A. Z. (k. 44-45) . Mimo tego co do niektórych okoliczności świadek , zdaniem sądu , zeznał nieprawdziwe. Nieprawdą jest ,że T. M. pojechał wraz z oskarżonym do P. dla towarzystwa. Świadek miał ostatni autobus ze S. do miejsca swego zamieszkania w W. o godz. 20.10 , jednak z niezrozumiałych powodów na niego nie poszedł (k.45). Z zeznania A. Z. wynikało , że mężczyźni podczas drogi samochodem do P. rozmawiali o tym że jadą po susz. Podczas drogi powrotnej z P. M. R. podał pasażerowi siedzącemu z tyłu opakowanie wielkości piłki do tenisa ziemnego. Wynika to z zeznań zarówno A. Z. jak i T. M.. Mimo tego T. M. zeznawał nieprawdziwie , że paczkę z narkotykiem zwrócił oskarżonemu. A. Z. o takim szczególe nie wspominał. Następnie po zatrzymaniu pojazdu przez Policję pod fotelem kierowcy odnaleziono jedno z opakowań z suszem. Opakowanie to umieścił w tym miejscu T. M. siedzący z tyłu pojazdu. Wprawdzie świadek tłumaczył ,że w chwili kontroli paczkę z narkotykiem rzucił w jego kierunku M. R., jednak kierowca samochodu o takim szczególe również nie zeznawał. Powyższe okoliczności, zdaniem sądu , świadczą o tym że T. M. wybrał się do P. po narkotyki oraz wszedł w posiadanie jednego opakowania z suszem , które udzielił mu oskarżony. Ze zrozumiałych powodów T. M. wyparł się tego podczas przesłuchań. Wywołało to przypływ irytacji u M. R.. Nie jest również prawdziwe stwierdzenie świadka ,że M. R. dzielił w trakcie drogi powrotnej posiadany narkotyk na dwie części. Zabezpieczone w samochodzie torebki były szczelnie i trwale zamknięte poprzez zgrzanie ich górnej części. (zob. protokół oględzin k.56v) Tylko jedna torebka posiadała ślady rozerwania. To tę torebkę rozerwał w samochodzie oskarżony aby nabić suszem szklaną lufkę do palenia . Nadto o dzieleniu narkotyku nie zeznawał przesłuchiwany kierowca A. Z..

Sąd dał wiarę pierwszemu zeznaniu A. Z. (k. 44-45). Jak wynika z dowodów w sprawie świadek miał jedynie podwieźć oskarżonego i T. M. do P. aby zakupili sobie marihuanę. Wymienionych osób A. Z. nie znał i widział ich po raz pierwszy. Wnosić z tego należy , że po zatrzymaniu przez Policję świadek nie miał żadnego interesu aby zeznawać tendencyjnie , zwłaszcza że z narkotykami ujawnionymi w jego samochodzie nie miał nic wspólnego. Świadek zeznawał szczerze , gdyż nie ukrywał niewygodnej dla siebie okoliczności , iż wiedział w jakim celu podwoził M. R. i T. M. do P.. Sytuacja uległa zmianie po zwolnieniu świadka przez Policję. A. Z. wystosował list w którym poprosił o ponowne przesłuchanie go przez Prokuratora. Zeznając przed Prokuratorem (k.85v-86) świadek podał wersję wydarzeń zdecydowanie odmienną od zeznań składanych pierwotnie. Kolejne zeznanie nie jest zbieżne z relacjami pozostałych osób podróżujących samochodem O. (...) jak również sprzeczne jest z zeznaniami policjantów, którzy dokonali zatrzymania pojazdu. A. Z. tłumaczył ,że po zatrzymaniu funkcjonariusze krzykiem wpływali na niego oraz wpierali mu nieprawdziwe okoliczności. Świadek potwierdził to co oni chcieli „dla świętego spokoju” oraz podpisał protokół. W trakcie rozprawy sądowej A. Z. zeznawał dość niespójnie. Podał przykładowo nowy , dość nieprawdopodobny szczegół ,że w Komisariacie Policji w R. umieszczono go w miniaturowym pomieszczeniu , gdzie przykuto go kajdankami do kaloryfera (k.579). O takiej sytuacji świadek nie wspominał wcześniej Prokuratorowi. Sąd uznał , że kolejne zeznania świadka nie polegają na prawdzie. Najprawdopodobniej świadek zdecydował się na zmianę swych zeznań za sprawą czyjejś namowy. Dało się zauważyć, że A. Z. podczas kolejnych przesłuchań przekonywał ,że całość zabezpieczonego w aucie suszu stanowiła własność T. M.. Akurat w tym szczególe nieprawdziwe zeznanie A. Z. pokrywa się z nieprawdziwym wyjaśnieniem M. R..

Sąd dał wiarę zeznaniom funkcjonariuszy Policji K. G. (k. 23v-24,339v-340) oraz P. J. (k.21v-22,340-340v). Zeznania funkcjonariuszy korespondują wzajemnie . Nie są też sprzeczne z innymi dowodami ,którym dano wiarę. Policjanci zeznawali o sytuacji zaobserwowanej w trakcie pełnienia rutynowych obowiązków służbowych i nie mieli żadnego interesu aby zeznawać nieprawdziwie.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków M. B. (k. 579v) oraz G. M. (k. 36v-37 oraz z akt Ko 716/17 SR w Przasnyszu). Zeznania tych osób nie miały jednak większego znaczenia dla ustaleń faktycznych w sprawie.

Sąd dał wiarę pozostałym dowodom ujawnionym podczas przewodu sądowego w szczególności opinii z zakresu badań chemicznych (k.93-95) . Opinia została sporządzona w sposób rzetelny i fachowy i nie spotkała się z zastrzeżeniami uczestników procesu. W trakcie badań dokonano dokładnego przeważenia suszu roślinnego umieszczonego w poszczególnych opakowaniach. Masa netto suszu wynosiła w opakowaniu nr 1 – 5,677 grama , w opakowaniu nr 2 - 19,516 grama oraz w opakowaniu nr 3 -22,390 grama (k.94v).

Sąd przyjął w ramach oskarżenia , że oskarżony M. R. w chwili kontroli drogowej na ulicy (...) w R. posiadał wbrew przepisom ustawy opakowania nr 1 oraz nr 3 ( opakowanie rozerwane ) zawierające łącznie 28,067 gram netto ziela konopi innych niż włókniste , ujętego w wykazie środków odurzających z grupy I-N i IV-N. Jedno z tych opakowań ujawniono na dywaniku przed fotelem pasażera , natomiast drugie pod samochodem w okolicy przednich drzwi pasażera. W miejscu tym siedział oskarżony. Ustalono , że opakowanie nr 2 , jak zeznawał A. Z. - o wielkości piłki do tenisa , oskarżony podczas jazdy na trasie P. N. udzielił T. M.. Opakowanie to ujawniono później pod fotelem kierowcy. O popełnienie tego czynu M. R. nie został jednak oskarżony. Przypisanego mu czynu M. R. dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa. Oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona zarzuconego mu przestępstwa z art. 62 ust.1 ustawy z 29.07.2005 r o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.64 § 1 kk albowiem posiadał ustalone ilości środka odurzającego. Na gruncie prawa karnego znamię czasownikowe „posiada” występuje w znaczeniu powszechnym „mieć” i polega na faktycznym władztwie nad rzeczą (zob. postanowienie SN –Izby Karnej z 08.04.2014 r sygn. III KK 88/14 , Legalis nr 998587)

Wymierzając karę sąd wziął pod uwagę nie tylko granice ustawowego wymiaru kary. Niewątpliwie czyn przypisany oskarżonemu cechuje się znacznym stopniem społecznej szkodliwości. Posiadanie narkotyków oraz ich zażywanie powoduje niekorzystne skutki nie tylko dla oskarżonego i jego rodziny, lecz również w szerszym wymiarze . Zazwyczaj w tego typu procederze uczestniczą inne osoby zajmujące się nielegalną uprawą roślin , ich przetwarzaniem czy rozprowadzaniem co wynika również z ustaleń w niniejszej sprawie . Wymierzając karę sąd wziął pod uwagę ilość środka odurzającego posiadanego przez oskarżonego. Okoliczności towarzyszące jego zakupowi nakazują przypuszczać , że został on częściowo nabyty dla celów własnych. Już w drodze powrotnej M. R. rozerwał jedno z opakowań aby zażyć narkotyk. Wprawdzie tego samego dnia oskarżony uczestniczył w spotkaniu terapeutycznym (zaświadczenie k.334) , jednak uzależnienie najwyraźniej wzięło górę nad siłą woli M. R.. Na niekorzyść M. R. sąd poczytał również jego dotychczasową karalność , głównie z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii (k.574). Na podstawie przepisu art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii sąd wymierzył oskarżonemu za popełnienie przypisanego mu przestępstwa karę 6 miesięcy pozbawienia wolności uznając , że orzeczona kara jest sprawiedliwą reakcją wobec jego czynu . Sąd dostrzegł ,że oskarżony czynił próby aby zmienić swoje życie i wyzwolić się z nałogu. Przebywając za granicą zdobył kwalifikacje budowlane w zakresie konstrukcji dachowych , nauczył się języka oraz łożył na utrzymanie córki (k.390-397). Mimo tego wytrwanie w całkowitej abstynencji nie jest zadaniem łatwym dla osoby od szeregu lat uzależnionej od narkotyków o czym świadczą chociażby okoliczności związane z deportacją oskarżonego z Wielkiej Brytanii. Dotychczas , ilekroć uzależnienie brało górę , oskarżony popadał w konflikt z prawem czego skutkiem było odbywanie kolejnych kar pozbawienia wolności . Należy mieć nadzieję ,że niniejsze orzeczenie , mimo wszystko , pomoże oskarżonemu wyciągnąć pozytywne wnioski na przyszłość oraz odnaleźć siłę aby w sposób trwały wygrać z nałogiem.

Na podstawie art.63 § 1 kk na poczet orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności zaliczono okres jego rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniach 15.02.2013 r godz. 23.30 – 16.02.2013 r godz. 22.30.

Na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii orzeczono przepadek zabezpieczonych środków odurzających i zarządzono ich zniszczenie.

O kosztach obrony świadczonej z urzędu orzeczono w pkt IV wyroku.

Z uwagi na sytuację materialną oskarżonego i fakt odbywania przez niego kary pozbawienia wolności na podstawie przepisów powołanych w pkt V wyroku sąd zwolnił go od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych przejmując je na rachunek Skarbu Państwa.

ZARZĄDZENIE

- (...)

- (...)

- (...)

(...)