Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 stycznia 2018r

Sąd Rejonowy w Toruniu V Wydział Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Sądu Rejonowego Urszula Martenka

po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2018r w Toruniu

na rozprawie

sprawy z powództwa Ł. O.

przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w P.

o zapłatę

I zasądza od pozwanego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P. na rzecz powoda Ł. O. kwotę 33.694,56 zł (trzydzieści trzy tysiące sześćset dziewięćdziesiąt cztery złote pięćdziesiąt sześć groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie:

- od kwoty 5.896,56 zł (pięć tysięcy osiemset dziewięćdziesiąt sześć złotych pięćdziesiąt sześć groszy) od dnia 6 lipca 2016 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 1.353 zł (tysiąc trzysta pięćdziesiąt trzy złote) od dnia 8 lipca 2016 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 307,50 zł (trzysta siedem złotych pięćdziesiąt groszy) od dnia 16 lipca 2016 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 713,40 zł (siedemset trzynaście złotych czterdzieści groszy) od dnia 3 sierpnia 2016 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 11.070 zł (jedenaście tysięcy siedemdziesiąt złotych) od dnia 24 sierpnia 2016 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 1.014,75 zł (tysiąc czternaście złotych siedemdziesiąt pięć groszy) od dnia 15 września 2016 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 11.070 zł (jedenaście tysięcy siedemdziesiąt złotych) od dnia 11 października 2016 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 2.152,50 zł (dwa tysiące sto pięćdziesiąt dwa złote pięćdziesiąt groszy) od dnia 19 października 2016 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 116,85 zł (sto szesnaście złotych osiemdziesiąt pięć groszy) od dnia 31 grudnia 2016 r. do dnia zapłaty ;

II zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 5 302 zł (pięć tysięcy trzysta dwa złote) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt V GC 752/17

UZASADNIENIE

Powód Ł. O. wniósł w dniu 26 stycznia 2017 r. pozew przeciwko pozwanej (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. o zapłatę kwoty 33 694,56 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie i kosztami procesu.

W uzasadnieniu wskazano, że strony, w ramach prowadzonych działalności gospodarczych, zawierały liczne umowy, przedmiotem których była sprzedaż produktów oferowanych przez powoda. Zawarcie umów, ich treść oraz warunki płatności zostały stwierdzone fakturami VAT. Pozwana nie uregulowała swych należności względem powoda, mimo wezwania do zapłaty.

W dniu 24 lutego 2017 r. Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym w Toruniu wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym nakazał pozwanej zapłatę na rzecz powoda kwoty dochodzonej pozwem wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie i kosztami procesu (k. 25).

Od powyższego nakazu pozwana wniosła sprzeciw w całości, wnosząc o przekazanie sprawy według właściwości miejscowej do Sądu Rejonowego Poznań – Stare Miasto w P., oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwana wskazała, że nie wyraziła zgody na spełnienie świadczenia w oddziale banku, który prowadzi rachunek dla strony powodowej, dlatego przepisy o właściwości przemiennej nie mają zastosowania w sprawie. Ponadto zaprzeczyła wszelkim twierdzeniom powódki, wskazując, że przedstawiony w pozwie stan faktyczny pozostaje odmienny (k. 29).

W odpowiedzi na sprzeciw (piśmie z dnia 20 lipca 2017 r.) powód wniósł o przeprowadzenie dowodu z zeznań świadków, protokołów przekazania towarów i listów przewozowych na okoliczność zawarcia przez strony umów sprzedaży, ich treści oraz na okoliczność wykonania umów przez powoda. Powód wniósł o oddalenie wniosku pozwanego o przekazanie sprawy do rozpoznania Sądowi Rejonowemu Poznań – Stare Miasto w P., wskazując, że wytaczając powództwo kierował się miejscem wykonania umowy, tj. miejscem spełnienie świadczenia pieniężnego rozumianym jako siedziba wierzyciela w chwili jego spełnienia, nie zaś siedzibą oddziału banku, w którym wierzyciel prowadzi rachunek bankowy, na który miała zostać dokonana zapłata (k. 38-42).

W piśmie z dnia 14 września 2017 r. pozwana wniosła o uznanie zgłaszanych przez stronę powodową w odpowiedzi na sprzeciw twierdzeń i dowodów za spóźnione oraz o ich pominięcie na podstawie art. 217§2 k.p.c. Jednocześnie pozwana odmówiła złożenia do akt żądanych dokumentów oraz przedłożenia rejestru zakupu i sprzedaży VAT za okres od czerwca 2016 r. do grudnia 2016 r., wskazując na konkurencyjność działalności gospodarczej stron postępowania (k. 68-71).

W piśmie z dnia 26 października 2017 r. powód wskazał, iż wnioski dowodowe zgłoszone w jego piśmie z dnia 20 lipca 2017 r. nie są spóźnione, gdyż zostały złożone w odpowiedzi na stanowisko strony pozwanej zawarte w sprzeciwie od nakazu zapłaty. Ponadto podniósł, że przeprowadzenie tych dowodów nie spowoduje zwłoki w postępowaniu, ponieważ mogą zostać przeprowadzone na najbliższej rozprawie (k. 90-91).

W piśmie z dnia 5 grudnia 2017 r. pozwana wniosła o pominięcie dowodu z korespondencji mailowej stron jako spóźnionego (k. 120-121).

Sąd ustalił co następuje

Powód Ł. O. jest producentem zbiorników z politetylenu. Ponadto handluje kluczami użytkowników i włazami rewizyjnymi, które kupuje od innych sprzedawców.

Powód Ł. O. utrzymywał stosunki handlowe z pozwanym (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. przez 5-6 lat. Powód znał prezesa zarządu pozwanego M. O. z rozmów targowych. Powód ustalił w rozmowach z M. O., że jak pozwany chce od powoda jakiś towar, to musi składać zamówienia, najlepiej mailowo.

W imieniu pozwanego kontaktowała się z powodem od wielu lat pani K. K.. Ona składała zamówienia. Pozwany zamawiał głównie zbiorniki z politetylenu. Były to pojemniki sprzedawane pozwanemu bez układów dystrybucyjnych. Tylko jeden zbiornik był mobilny z systemem dystrybucyjnym. Poza tym pozwany zamawiał również klucze użytkowników i włazy rewizyjne.

Towar był odbierany w różny sposób - albo pozwany przesyłał kuriera na umówiony termin, przesyłając wtedy list przewozowy albo sam przyjeżdżał, albo powód wysyłał towar. Pozwany miał odroczony termin płatności ustalony na 14 dni.

Za realizację zamówień w firmie powoda odpowiedzialne były A. C. i A. S..

A. C. odbierała zamówienia, wprowadzała je do systemu i informowała, czy towar jest na stanie i jaka jest jego cena. Jeśli to był towar „drobny”, A. C. informowała K. K., że po towar może przyjechać kurier. K. K. przysyłała list przewozowy. A. C. naklejała go na paczkę z towarem i wydawała kierowcy (...), którego przysyłała K. K.. Po wydaniu towaru była wystawiana faktura. W przypadku większego towaru (zbiorników), A. C. informowała K. K. o możliwości jego odebrania. Wtedy przyjeżdżał pracownik pozwanej z samochodem z przyczepką i po zapakowaniu zabierał zbiorniki.

A. S. prowadziła u powoda sekretariat, zajmowała się dokumentacją wywozową czyli wystawiała protokoły przekazania.

(dowód: zeznania A. C. na rozprawie 16.11.2017r ; zeznania A. S. na rozprawie 16.11.2017r; zeznania powoda Ł. O. na rozprawie 12.12.2017r)

W dniu 15 czerwca 2016 r. działający w imieniu pozwanego M. C. zamówił u powoda 3 sztuki zbiorników (...). Powód wydał pozwanemu towar: w dniu 21 czerwca 2016 r. został przekazany pozwanemu zbiornik (...) o numerze seryjnym (...), w dniu 1 lipca 2016 r. – zbiornik (...) o numerze seryjnym (...), a w dniu 14 lipca 2016 r. – zbiornik (...) o numerze seryjnym (...).

W dniu 21 czerwca 2016 r. powód wystawił pozwanemu fakturę VAT (...) stwierdzającą sprzedaż 3 sztuk zbiorników (...) za cenę 33 210 zł brutto, z terminem płatności do dnia 5 lipca 2016 r. Z tej faktury do zapłaty pozostało 5 896,56 zł.

(dowód: korespondencja mailowa k. 103-104; faktura VAT (...) k. 10, 49; protokół przekazania z dnia 21 czerwca 2016 roku k. 51; protokół przekazania z dnia 1 lipca 2016 roku k. 50, 54; protokół przekazania z dnia 14 lipca 2016 roku k. 52, 92; zeznania A. C.; zeznania A. S. )

W dniu 21 czerwca 2016 r. działająca w imieniu pozwanego K. K. zamówiła u powoda 40 sztuk kluczy. Powód wydał towar przewoźnikowi.

W dniu 23 czerwca 2016 r. powód wystawił pozwanemu fakturę VAT (...) stwierdzającą sprzedaż 40 sztuk kluczy użytkowników w kolorze zielonym do MC za cenę 1 353 zł brutto, z terminem płatności do dnia 7 lipca 2016 r.

(dowód: korespondencja mailowa k. 105-106; faktura VAT (...) k. 11, 55; list przewozowy z dnia 23 czerwca 2016 r. k. 56; zeznania A. C. ; zeznania A. S.)

W dniu 1 lipca 2016 r. działająca w imieniu pozwanego K. K. zamówiła u powoda właz rewizyjny. Powód wydał towar pozwanemu w dniu 1 lipca 2016 r.

W dniu 1 lipca 2016 r. powód wystawił pozwanemu fakturę VAT (...) stwierdzającą sprzedaż włazu rewizyjnego (...) za cenę 307,50 zł brutto, z terminem płatności do dnia 15 lipca 2016 r.

(dowód: korespondencja mailowa k. 107; faktura VAT (...) k. 12, 53; protokół przekazania z dnia 1 lipca 2016 roku k. 50,54; zeznania A. C.; zeznania A. S. )

W dniu 19 lipca 2016 r. działająca w imieniu pozwanego K. K. zamówiła u powoda 20 sztuk kluczy. Powód wydał towar przewoźnikowi.

W dniu 19 lipca 2016 r. powód wystawił pozwanemu fakturę VAT (...) stwierdzającą sprzedaż 20 sztuk kluczy użytkowników w kolorze zielonym do MC za cenę 713,40 zł brutto (razem z kosztami transportu), z terminem płatności do dnia 2 sierpnia 2016r.

(dowód: korespondencja mailowa k. 108-109; faktura VAT (...) k. 13, 57; list przewozowy z dnia 19 lipca 2016 r. k. 58; zeznania A. C.; zeznania A. S.)

Działająca w imieniu pozwanego K. K. zamówiła u powoda zbiornik (...). Powód wydał towar pozwanemu w dniu 9 lipca 2016 r.

W dniu 9 sierpnia 2016 r. powód wystawił pozwanemu fakturę VAT (...) stwierdzającą sprzedaż zbiornika (...) za cenę 11 070 zł brutto, z terminem płatności do dnia 23 sierpnia 2016 r.

(dowód: faktura VAT (...) k. 14, 47; protokół przekazania z dnia 9 lipca 2016 roku k. 48; zeznania A. C.; zeznania A. S.)

W dniu 17 sierpnia 2016 r. działająca w imieniu pozwanego K. K. zamówiła u powoda 30 sztuk kluczy. Powód wydał towar pozwanemu.

W dniu 31 sierpnia 2016 r. powód wystawił pozwanemu fakturę VAT (...) stwierdzającą sprzedaż 30 sztuk kluczy użytkowników w kolorze zielonym do MC za cenę 1 014,75 zł brutto, z terminem płatności do dnia 14 września 2016 r.

(dowód: korespondencja mailowa k. 111-112; faktura VAT (...) k. 15; zeznania A. C.; zeznania A. S.)

W dniu 9 sierpnia 2016 r. działająca w imieniu pozwanego K. K. zamówiła u powoda zbiornik (...). Powód wydał towar pozwanemu w dniu 27 września 2016 r. – zbiornik o numerze seryjnym (...).

W dniu 26 września 2016 r. powód wystawił pozwanemu fakturę VAT (...) stwierdzającą sprzedaż zbiornika (...) za cenę 11 070 zł brutto, z terminem płatności do dnia 10 października 2016 r.

(dowód: korespondencja mailowa k. 113; faktura VAT (...) k. 16, 45; protokół przekazania z dnia 27 września 2016 roku k. 46; zeznania A. C.; zeznania A. S.)

W dniu 12 sierpnia 2016 r. działający w imieniu pozwanego M. O. zamówił u powoda zbiornik z pistoletem automatycznym, pompą na 12V, 4m wężem i pokrywą. Powód wydał towar pozwanemu w dniu 4 października 2016 r.

W dniu 4 października 2016 r. powód wystawił pozwanemu fakturę VAT (...) stwierdzającą sprzedaż zbiornika DT-Mobil E. (...) – wieko + pompa 12V za cenę 2 152,50 zł brutto, z terminem płatności do dnia 18 października 2016 r.

(dowód: korespondencja mailowa k. 114; faktura VAT (...) k. 17, 43; protokół przekazania z dnia 4 października 2016 roku k. 44; zeznania A. C.; zeznania A. S. )

Pozwana raz złożyła reklamację dostarczonego towaru. Powód nie uwzględnił tej reklamacji, albowiem uznał, że towar jest sprawny. Pracownik powoda poświęcił jednak czas, żeby przeprowadzić diagnostykę i sprawdzić ten towar.

W dniu 16 grudnia 2016 r. powód wystawił pozwanemu fakturę VAT (...) za w/w usługę serwisową za cenę 116,85 zł brutto, z terminem płatności do dnia 30 grudnia 2016r.

(dowód: faktura VAT (...) k. 18; zeznania A. C. )

Pozwany nie zapłacił należności wynikających z w/w faktur. Pozwany nigdy nie kwestionował, że nie dostał towaru. Nigdy nie kwestionował też konieczności zapłaty za otrzymany towar. Deklarował , że zapłaci, ale jego obietnice okazały się gołosłowne.

(dowód: zeznania powoda Ł. O.)

Pismem z dnia 10 stycznia 2017 r. powód bezskutecznie wzywał pozwanego do zapłaty należności wynikających z w/w faktur.

(dowód: wezwanie do zapłaty wraz z potwierdzeniem nadania k. 19-21)

Sąd zważył co następuje

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie przedłożonych przez powoda dokumentów, korespondencji mailowej, zeznań świadków oraz zeznań powoda.

Sąd uznał za wiarygodne przedłożone dokumenty w postaci faktur, protokołów przekazania, wezwania do zapłaty wraz z potwierdzeniem nadania, ponieważ nie zostały zakwestionowane skutecznie przez pozwanego ani nie budziły żadnych wątpliwości co do autentyczności. W ocenie Sądu przedłożone faktury stwierdzają rzeczywisty stan rzeczy, odzwierciedlając warunki zawieranych przez strony umów sprzedaży towarów, natomiast protokoły przekazania dokumentują fakt wydania towaru pozwanemu.

Sąd uznał za wiarygodną także przedłożoną korespondencję mailową oraz listy przewozowe, mając na uwadze fakt, iż nie stanowią one dokumentów prywatnych w rozumieniu kodeksu postepowania cywilnego z uwagi na brak podpisu. W ocenie Sądu korespondencja mailowa potwierdza składanie przez pozwanego zamówień na towary oferowane przez powoda, specyfikacja poszczególnych zamówień znajduje potwierdzenie w wystawianych przez powoda fakturach. Wbrew twierdzeniom pozwanej, mimo ogólnikowości treści poszczególnych maili, możliwe jest ich przyporządkowanie do poszczególnych transakcji, potwierdzonych następnie fakturami VAT.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków A. C. i A. S., ponieważ były spójne, logiczne i znajdowały potwierdzenie w przedłożonych fakturach, protokołach wydania towaru, listach przewozowych i korespondencji mailowej. A. C., która odpowiadała za przyjmowanie zamówień i sprawdzanie dostępności towaru, dokładnie opisała procedurę składania zamówień przez przedstawicieli pozwanej oraz wydawania im towaru. Potwierdziła autentyczność protokołów przekazania i listów przewozowych. A. S., która zajmowała się dokumentacja wywozową (wystawianiem protokołów przekazania), również opisała szczegółowo proces wydawania towaru oraz potwierdziła autentyczność protokołów przekazania i listów przewozowych.

Z tych samych względów Sąd uznał za wiarygodne zeznania powoda Ł. O., który dokładnie opisał warunki współpracy z pozwaną oraz proces realizacji składanych przez nią zamówień.

Sąd nie uwzględnił wniosku pozwanej o pominięcie dowodu z zeznań świadków A. C. i A. S. jako dowodu powołanego wyłącznie dla zwłoki (k. 69), ponieważ zarzut ten był całkowicie bezpodstawny, skoro dowód ten został powołany przez powoda na okoliczności, którym pozwany zaprzeczał.

Sąd pominął dowód z przesłuchania prezesa zarządu pozwanej M. O. z uwagi na nieusprawiedliwione niestawiennictwo na dwóch terminach rozpraw: w dniu 12 grudnia 2017 r. oraz w dniu 11 stycznia 2018 r. (k. 136). Sąd nie zgodził się z twierdzeniem M. O., iż dojazd na rozprawę z P. do T. stanowi poważną niedogodność, albowiem w godzinach pracy sądu możliwy jest dojazd z P. do T. środkami (...).

W piśmie z dnia 14 września 2017 r. pozwana wniosła o uznanie zgłaszanych przez stronę powodowa w odpowiedzi na sprzeciw twierdzeń i dowodów w postaci protokołów przekazania towaru oraz listów przewozowych za spóźnione oraz o ich pominięcie na podstawie art. 217§2 k.p.c. (k. 68-71). W piśmie z dnia 5 grudnia 2017 r. pozwana wniosła o pominięcie dowodu z korespondencji mailowej stron jako spóźnionego (k. 120-121).

Wnioski te nie zasługiwały na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 207§6 k.p.c. sąd pomija spóźnione twierdzenia i dowody, chyba że strona uprawdopodobni, że nie zgłosiła ich w pozwie, odpowiedzi na pozew lub dalszym piśmie przygotowawczym bez swojej winy lub że uwzględnienie spóźnionych twierdzeń i dowodów nie spowoduje zwłoki w rozpoznaniu sprawy albo że występują inne wyjątkowe okoliczności. Przepis art. 207§6 k.p.c. stanowi wyjątek od ogólnej zasady, zgodnie z którą strona może przytaczać okoliczności faktyczne i dowody na uzasadnienie swoich wniosków lub dla odparcia wniosków i twierdzeń strony przeciwnej aż do zamknięcia rozprawy (art. 217§1 k.p.c.). Zgodnie z wyrokiem SN z dnia 4 grudnia 2015 r., I CSK 928/14 dowody zgłaszane dopiero w toku postępowania, ale stanowiące rozwinięcie i sprecyzowanie twierdzeń powodów przedstawionych w pozwie i będące adekwatną reakcją na sposób obrony pozwanego, w zasadzie nie mogą być uznane za spóźnione w rozumieniu art. 207 § 6 KPC. Dowody zgłoszone przez powoda w odpowiedzi na sprzeciw w postaci protokołów przekazania towaru oraz listów przewozowych stanowiły rozwinięcie i sprecyzowanie twierdzeń powoda przedstawionych w pozwie odnośnie zawierania przez strony umów sprzedaży oraz realizowania zamówień (wydania towaru) przez powoda oraz były adekwatną reakcją na sposób obrony pozwanego, który w sprzeciwie podniósł, że stan faktyczny przedstawia się odmiennie. Zgodnie z cytowanym wyrokiem SN dowody nie mogą zatem zostać uznane za spóźnione w rozumieniu art. 207§6 k.p.c. To samo dotyczy korespondencji mailowej. Ona również stanowiła rozwinięcie i sprecyzowanie twierdzeń powoda przedstawionych w pozwie odnośnie składania przez pozwaną zamówień na towary oferowane przez powoda, a ponadto potrzeba powołania tej korespondencji jako dowodu zaistniała w związku z zeznaniami świadka A. C..

Nadto nawet gdyby uznać dowody podniesione w odpowiedzi na sprzeciw za spóźnione (co w ocenie Sądu nie jest uzasadnione), to stwierdzić należy, że ich uwzględnienie nie mogło spowodować zwłoki w rozpoznaniu sprawy, skoro zostały zgłoszone przed wyznaczeniem pierwszego terminu rozprawy.

Reasumując, Sąd nie znalazł podstaw do pominięcia dowodów załączonych do pism powoda z dnia 20 lipca 2017 r. i 23 listopada 2017 r., wobec czego na podstawie tych dowodów zostały ustalone okoliczności, które weszły w skład podstawy faktycznej wydanego wyroku.

Na wniosek powoda Sąd zobowiązał pozwaną do przedłożenia rejestru zakupów i sprzedaży VAT pozwanej za okres od czerwca 2016 r. do grudnia 2016 r. na okoliczność ustalenia, czy pozwana uwzględniła w tym rejestrze zakup towaru objętego wskazanymi w pozwie fakturami VAT (k. 60). Pozwana odmówiła przedłożenia wskazanych dokumentów, powołując się na konkurencyjność działalności gospodarczej stron postępowania. Uznając odmowę przedłożenia wskazanych dokumentów za nieusprawiedliwioną, Sąd na podstawie art. 233§2 k.p.c. uznał, że pozwana zarejestrowała zakup towaru objętego wskazanymi w pozwie fakturami, a odmowa przedstawienia rejestru wynikała wyłącznie z dążenia do uniknięcia dostarczenia dowodu na swoją niekorzyść.

W niniejszej sprawie kwestią sporną między stronami pozostawał obowiązek zapłaty przez pozwanego kwot wynikających z przedłożonych przez powoda faktur, tj. istnienie i wysokość roszczeń powoda względem pozwanej. Powód wywodził swoje roszczenia o zapłatę ceny przede wszystkim z umów sprzedaży towarów, w jednym przypadku – z umowy świadczenia usług. Pozwany kwestionował okoliczności faktyczne przytoczone przez powoda.

W ocenie Sądu powództwo okazało się zasadne. Umowa sprzedaży uregulowana jest w art. 535 k.c., który stanowi, iż przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Zgodnie natomiast z art. 735§1 k.c., który na mocy art. 750 k.c. ma odpowiednie zastosowanie do umowy o świadczenie usług, jeżeli ani z umowy, ani z okoliczności nie wynika, że przyjmujący zlecenie zobowiązał się wykonać je bez wynagrodzenia, za wykonanie zlecenia należy się wynagrodzenie.

Z zebranego materiału dowodowego jednoznacznie wynika, iż pozwany zamawiał u powoda towary – zbiorniki, klucze i włazy. Wynika to nie tylko z wymienionej między stronami korespondencji e-mail, ale również z zeznań świadków A. C. i A. S.. Nie ulega również wątpliwości, że zamówiony towar został pozwanemu dostarczony. Wynika to z przedłożonych protokołów przekazania, listów przewozowych oraz zeznań świadków A. C. i A. S.. W jednym przypadku powód wykonał usługę serwisową, co zostało wykazane zeznaniami świadka A. C.. W ocenie Sądu powód udowodnił dochodzone roszczenia tak co do zasady, jak i co do wysokości.

Jeżeli pozwana kwestionowała istnienie zobowiązań zapłaty ceny wynikających z zawartych umów sprzedaży oraz zobowiązania zapłaty wynagrodzenia wynikającego z umowy o świadczenie usług, obowiązana była przytoczyć twierdzenia na poparcie swojego stanowiska oraz je udowodnić. Pozwana nie sprostała temu obowiązkowi. Pozwana wprawdzie wskazała, że jej zdaniem stan faktyczny sprawy przedstawia się odmiennie, jednakże nie przytoczyła żadnych konkretnych twierdzeń, które wyjaśniłyby, na czym owa odmienność miałaby polegać ani nie powołała żadnych dowodów, z wyjątkiem dowodu z przesłuchania pozwanego, który Sąd pominął z uwagi na niestawiennictwo. Pozwana nie przedłożyła również żadnych dowodów, które świadczyłyby o tym, że uiściła należności wynikające z przedstawionych przez powoda faktur.

Pozwana podniosła jedynie zarzut formalny niewłaściwości miejscowej sądu, wnosząc o przekazanie sprawy według właściwości miejscowej do Sądu Rejonowego Poznań – Stare Miasto w P., wskazując, że nie wyraziła zgody na spełnienie świadczenia w oddziale banku, który prowadzi rachunek dla strony powodowej, dlatego przepisy o właściwości przemiennej nie mają zastosowania w sprawie.

Sąd odmówił przekazania sprawy do rozpoznania Sądowi Rejonowemu Poznań – Stare Miasto w P. (k. 128v), ponieważ wniosek pozwanej o przekazanie sprawy według właściwości miejscowej był bezzasadny.

Powód wytoczył powództwo o zapłatę, tj. o wykonanie przez pozwaną umowy sprzedaży. Zgodnie z art. 34 k.p.c. powództwo o wykonanie umowy można wytoczyć przed sąd miejsca jej wykonania. Miejscem wykonania umowy jest natomiast miejsce spełnienia świadczenia. Art. 454§1 k.c. ustanawia regułę, zgodnie z którą jeżeli miejsce spełnienia świadczenia nie jest oznaczone ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie pieniężne powinno być spełnione w miejscu zamieszkania lub w siedzibie wierzyciela w chwili spełnienia świadczenia. Zgodnie zaś z art. 454§2 k.c. jeżeli zobowiązanie ma związek z przedsiębiorstwem wierzyciela, o miejscu spełnienia świadczenia rozstrzyga siedziba przedsiębiorstwa. Świadczenie pozwanej jako świadczenie pieniężne winno być spełnione w T., tj. w miejscu, w którym wierzyciel ma siedzibę, dlatego Sąd Rejonowy w Toruniu był właściwy miejscowo do rozpoznania niniejszej sprawy. Pozwana nie wykazała, by miejsce spełnienia świadczenia zostało oznaczone przez strony lub wynikało z właściwości zobowiązania w sposób odmienny niż to wynika z reguły interpretacyjnej ustanowionej w art. 454§1 k.c. Twierdzenia pozwanej odnośnie braku uzgodnienia przez strony rachunku bankowego powoda, na który ma zostać dokonana zapłata, były bezprzedmiotowe z tej przyczyny, że o właściwości przemiennej sądu na podstawie art. 34 k.p.c. nie decyduje siedziba oddziału banku wierzyciela, lecz siedziba wierzyciela.

Podsumowując powyższe rozważania, należy stwierdzić, iż roszczenia powoda były w pełni uzasadnione, bowiem wykazał on fakt istnienia roszczeń i ich wysokości. W związku z powyższym Sąd na podstawie art. 535 k.c. i art. 735§1 k.c. w zw. z art. 750 k.c. zasądził od pozwanego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P. na rzecz powoda Ł. O. kwotę 33.694,56 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie:

- od kwoty 5.896,56 zł od dnia 6 lipca 2016 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 1.353 zł od dnia 8 lipca 2016 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 307,50 zł od dnia 16 lipca 2016 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 713,40 zł od dnia 3 sierpnia 2016 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 11.070 zł od dnia 24 sierpnia 2016 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 1.014,75 zł od dnia 15 września 2016 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 11.070 zł od dnia 11 października 2016 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 2.152,50 zł od dnia 19 października 2016 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 116,85 zł od dnia 31 grudnia 2016 r. do dnia zapłaty.

O odsetkach orzeczono zgodnie z art. 481 k.c., który stanowi, że jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. W przedmiotowej sprawie powód żądał odsetek w odniesieniu do należności z poszczególnych faktur od dnia następującego po dniu terminu płatności wynikającym z faktury. Tym samym, na podstawie art. 481 k.c. orzeczono zgodnie z żądaniem pozwu.

O kosztach orzeczono zgodnie z art. 98 §1 k.p.c. w zw. z art.99 k.p.c. , który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. W przedmiotowej sprawie stroną przegrywającą sprawę w całości była pozwana i to ona winna zwrócić powodowi poniesione koszty procesu. Na koszty poniesione przez powoda składają się: opłata od pozwu 1 685 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17 zł, koszty zastępstwa procesowego 3 600 zł (§3 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, Dz. U. z 2015 r., poz. 1804) – łącznie 5 302 zł.

ZARZĄDZENIE

Odnotować w kontrolce uzasadnień

1.  Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi pozwanej;

2.  Przedłożyć z wpływem lub po upływie 22 dni od dnia doręczenia.

T., 07.02.2018

Sędzia: