Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 października 2017r.

Sąd Rejonowy w Radomsku III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie następującym :

Przewodniczący: SSR Przemysław Janicki

Protokolant : st.sekr.sądowy Katarzyna Piotrowska

po rozpoznaniu w dniu 23 października 2017r w Radomsku

na rozprawie sprawy z powództwa E. R.

przeciwko S. R.

o podwyższenie alimentów

1.Podwyższa alimenty od pozwanego S. R. określone ostatnio wyrokiem Sądu Rejonowego w Radomsku w sprawie IIIRC 499/14 z dnia 22.01.2015 roku na rzecz powódki E. R. z kwoty po 450(czterysta pięćdziesiąt)złotych miesięcznie do kwoty po 700(siedemset)złotych miesięcznie, płatne w terminie do dnia 10-go każdego miesiąca z góry, wraz z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 01 października 2017 roku;

2.Oddala powództwo w pozostałym zakresie;

3.Nadaje wyrokowi w pkt.1 rygor natychmiastowej wykonalności;

4.Nie obciąża pozwanego kosztami postępowania w sprawie.

III RC 264/17

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 24 sierpnia 2017 roku powódka E. R. żądała podwyższenia alimentów zasądzonych na jej rzecz od pozwanego S.

(...) R. wyrokiem Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 22 stycznia 2015 roku sygn. akt III RC 499/14

w kwocie 450 złotych do kwoty 1200 złotych miesięcznie, poczynając od dnia 01 września 2017 roku z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat. W uzasadnieniu powódka podniosła m.in., że od wydania poprzedniego wyroku upłynęło już ponad 2,5 roku i w tym czasie nastąpiła istotna zmiana w zakresie jej usprawiedliwionych potrzeb, a ponadto od dnia 01 października rozpoczęła studia na U. im. P. we W.,

z czym wiąże się istotne zwiększenie kosztów utrzymania, bo wraz z koleżanką najęła mieszkanie, za które na nią przypada 925 złotych miesięcznie, zakupiła laptop i szereg potrzebnych do niego akcesoriów, nabyła strój medyczny i będzie ponosiła szereg opłat, które dotychczas nie występowały jako koszty związane z utrzymaniem jej osoby. Zaznaczyła powódka, że to mama i jej mąż T. M. do tej pory dbali o zaspokojenie jej potrzeb, ale teraz nie są już w stanie w pełni im sprostać. Zdaniem powódki pozwany S. R. nigdy nie interesował się jej życiem

i edukacją, od wielu lat nie utrzymują ze sobą kontaktu, nie pamięta on o świętach, urodzinach, nie interesuje go jej przyszłość. Studia dla powódki to najważniejsza rzecz w jej życiu, szansa na lepszy start w życie i praca w wymarzonym zawodzie (pozew k. 2-3).

Na rozprawie 09 października 2017 roku pełnomocnik powódki jej matka A. M. poparła powództwo a pozwany oświadczył, że jest w stanie zawrzeć ugodę

z podwyższeniem świadczenia alimentacyjnego do kwoty 550 złotych miesięcznie – z uznaniem powództwo w zakresie podwyższenia do kwoty 100 złotych. Pełnomocnik powódki nie przyjęła tej propozycji. Strony nie widziały potrzeby kierowania ich do mediacji, nie zalazły też rozwiązania dla ugodowego załatwienia sprawy (protokół z dnia 09 października 2017 roku k. 21 -22). Na tej samej rozprawie w dniu 09 października, kiedy sędzia przewodniczący ponownie nakłaniał strony do zawarcia ugody – pozwany uznał powództwo do kwoty 600 złotych miesięcznie (protokół z rozprawy

z dnia 09 października 2017 roku k. 21v). Takie samo stanowisko pozwany zajął podczas rozprawy

w dniu 23 października 2017 roku (protokół z rozprawy z dnia 23 października 2017 roku k. 27).

Sąd postanowił dopuścić dowód z materiału zgromadzonego w aktach sprawy III RC 499/14 Sądu Rejonowego w Radomsku w postaci kart 1-18, z dokumentów złożonych przez strony i załączonych do pozwu oraz dowód z przesłuchania stron w trybie art. 299 po pouczeniu o treści art. 304 KPC – na okoliczność zmian w stosunkach alimentacyjnych (art. 138 krio) – ograniczając ten dowód na podstawie art. 302 KPC z racji niestawiennictwa powódki, ustalając co następuje:

Wysokość dotychczasowych świadczeń alimentacyjnych przysługujących powódce E. R. od pozwanego S. R. została ostatnio ustalona wyrokiem Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 22 stycznia 2015 roku w sprawie sygn. akt III RC 499/14. Tym orzeczeniem podwyższono na rzecz powódki alimenty wcześniej ustalone wyrokiem tego samego sądu z dnia 23 kwietnia 2008 roku w sprawie III RC 58/08 z kwoty po 260 złotych do kwoty po 450 złotych miesięcznie, poczynając od dnia 03 listopada 2014 roku (dowód: wyrok z 22 stycznia 2015 roku k. 18 akt III RC 499/14).

W czasie rozpoznawania sprawy III RC 499/14 E. R. jako wówczas jeszcze małoletnia reprezentowana była przez swoją matkę A. M., która w jej imieniu żądała podwyższenia alimentów do kwoty 500 złotych miesięcznie. A. M. miała wówczas 47 lat, z zawodu sprzedawca, pracowała w sklepie i zarabiała ok. 1200 złotych netto miesięcznie, pobierała dofinansowanie na dojazdy dzieci w kwocie po 50 złotych i otrzymywała zasiłek rodzinny na troje dzieci w łącznej kwocie ok. 498 złotych. Z pierwszego związku małżeńskiego miała dwoje dzieci syna B. i córkę E.. Pozostawała w drugim związku małżeńskim, z którego miała trzecie dziecko, 13- letniego syna. Mąż A. M. jest rolnikiem, z którym wspólnie prowadziła gospodarstwo rolne. Małoletni B. i A. uczęszczali do szkół średnich. Małoletni nie mieli własnego majątku ani dochodów (dowód: zeznania A. M. k. 2-3 cyt. akt).

Pozwany S. R. miał wtedy 39 lat, nie pracował, ponieważ w maju 2014 roku został rozwiązany na mocy porozumienia stron stosunek zatrudnienia jaki łączył go z firmą (...). Pozwany był zarejestrowany jako bezrobotny bez prawa do zasiłku. Pozwany w 1999 roku otrzymał od rodziców jako darowiznę nieruchomość, którą następnie sprzedał w 2009 roku za kwotę 220 000 złotych a pieniądze ze sprzedaży przeznaczył na spłatę zadłużeń oraz zakup samochodu. S. R. nie utrzymywał kontaktu z dziećmi ( dowody: zaświadczenie z PUP k. 9, zeznania S. R. k. 15-16, kserokopie aktów notarialnych k. 6 -8 i 11-13 v, kserokopie dowodów rejestracyjnych k. 4 i 10).

Wydziałowa Komisja Rekrutacyjna W. (...) we W. decyzją/PO (...)- (...) z dnia 14.07.2017 r. postanowiła o przyjęciu powódki na I rok studiów pierwszego stopnia w formie stacjonarnej, prowadzonych w języku polskim na kierunku(...) W. (dowód: decyzja z dnia 14 lipca 2017 roku k. 5).

M. A., matka powódki (występująca w sprawie jako pełnomocnik E. R.) obecnie nie pracuje ze względu na stan zdrowia, nie jest zarejestrowana w PUP, jest ubezpieczona w KRUS, w gospodarstwie rolnym prowadzonym wspólnie z mężem nie ma inwentarza żywego, natomiast są prowadzone uprawy polowe zbóż i ziemniaków, wysokość dopłat unijnych za rok ubiegły to kwota ok. 3500 złotych ( wg jej deklaracji słownej, której treść zawiera protokół z 23 października 2017 roku k. 27), podlega ubezpieczeniu rolników w okresach: od 27 kwietnia 2002 roku do 06 stycznia 2010 roku oraz nadal od 26 października 2016 roku (dowód: zaświadczenie KRUS z 18 września 2017 roku k. 7). T. M., mąż matki powódki wg stanu z 2016 roku był współwłaścicielem (udział 7/8) i podatnikiem podatku rolnego z gospodarstwa rolnego o pow. 4,41 ha fizycznych – co stanowi 2,9115 ha przeliczeniowych (dowód: zaświadczenie z dnia 18 września 2017 roku wydane przez Urząd Gminy R. na wniosek zainteresowanej celem przedłożenia na uczelni w sprawie o ustalenie uprawnień do stypendium k. 8).

Powódka E. R. aktualnie jest studentką pierwszego roku, pierwszego semestru studiów w roku akademickim 2017/2018 obejmującym okres od 01.10.2017 do 30.09.2018 z przewidywanym terminem ukończenia studiów 30.09.2020 roku (dowód: zaświadczenie z uczelni z dnia 04.10.2017 roku k.9).

Miesięczny koszt najmu mieszkania we W. przypadający na powódkę wraz z innymi opłatami mieszkaniowymi wynosi 925 złotych, z jednorazową kaucją w wysokości 900 złotych. Matka powódki poniosła koszt pośrednictwa wyszukiwania lokalu mieszkalnego przez dewelopera w wysokości 738 (wg twierdzeń pełnomocnika powódki połowa tej kwoty obciążyła stronę powodową, a w pozwie ten wydatek określono na 400 złotych), wydatki związane z komunikacją miejską określone zostały na kwotę 150 złotych w ciągu semestru, a koszt dojazdu do domu rodzinnego na 200 złotych miesięcznie, koszt laptopa wyniósł 2726,98 złotych, a na zakup stroju medycznego powódka przeznaczyła ok. 150 złotych, zaznaczając, iż poniesie także koszty podręczników

i przyborów potrzebnych na zajęcia, których nie była w stanie określić jeszcze podczas toczącego się przewodu sądowego w tej sprawie. Powódka także poniosła koszt badań lekarskich w kwocie 100 złotych. Powódka nie chciała mieszkać w domu studenckim (dowody: zestawienie kosztów zawarte

w pozwie k. 3, faktura z 17.07.2017 k. 10, faktura z 17.08.2017 k. 11, faktura z 31.08.2017 k.12, faktura z 22 sierpnia 2017 roku k. 14, pokwitowanie przekazania kwoty 738 złotych na rzecz pośrednika w najmie k. 13, pokwitowanie przekazania kwoty 1850 złotych na rzecz wynajmującego k.15, umowa najmu k. 16-19, protokół przekazania lokalu k. 20, oświadczenie R. J. dotyczące ustaleń w zakresie kosztów najmu lokalu mieszkalnego z dnia 11.10,2017 r, k. 26).

Pozwany S. R. ma 42 lata, jest stolarzem, w czasie rozpoznawania sprawy nie pozostawał w stosunku zatrudnienia, bowiem ostatnia umowa o pracę była zawarta na 3 miesiące od 22 czerwca 2017 roku do 22 września 2017 roku z określeniem wymiaru czasu pracy na ½ etatu. Umowa została rozwiązana na podstawie art. 30 § 1 pkt 4 kodeksu pracy – to jest z upływem czasu na jaki została zawarta. W miesiącu wrześniu z wynagrodzenia pozwanemu potrącono 457,14 złotych, na skutek zajęcia tego wynagrodzenia przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym

w R., w sprawie (...)(dowód: świadectwo pracy z dnia 22.09.2017 r. k. 24). Poszukiwał pracy na cały etat. Według jego oświadczenia znalazł nowe miejsce pracy i od 03-04 listopada ma możliwość podjęcia zatrudnienia w charakterze stolarza na pełny etat z wynagrodzeniem w wysokości najniższej krajowej, ale uważa, że realnie będzie mógł osiągnąć do 2500 złotych miesięcznie. Ma 16 letni staż pracy jako stolarz. Wcześniej pracował w zakładach stolarskich u pana W. i pana K. z wynagrodzeniem na poziomie najniższej pensji krajowej. Pozwany posiada samochód osobowy A. (...), rok produkcji 2006, zakupiony 5 lat temu, który wykorzystuje

w dojazdach do pracy. Średniomiesięczny całościowy koszt utrzymania samochodu określił na 400 złotych. Obecnie nie posiada gospodarstwa rolnego, bo sprzedał je – co ustalono już wcześniej

w sprawie III RC 499/14. Pozwany nie ma żadnych oszczędności. Dom, w którym zamieszkuje pozwany stanowi współwłasność jego mamy i brata. Kiedy ma możliwości finansowe to stara się partycypować w kosztach utrzymania tego domu w wysokości 200 złotych miesięcznie. Oprócz samochodu nie ma innego majątku. Do czerwca 2017 roku regulował świadczenia alimentacyjne po 450 złotych na rzecz powódki jak i na rzecz syna. Obecnie nie świadczy już alimentacyjnie na jego rzecz. Nie ma zaległości alimentacyjnych. Czasem pomagała mu materialnie jego mama, która ma emeryturę w wysokości ok. 1400 złotych. Pozwany prowadzi oszczędny tryb życia. Nie wydaje dużo na ubiór, może być to kwota 100 złotych miesięcznie. Nie był początkowo w stanie określić wydatków na wyżywienie, później oszacował swoje potrzeby w tym zakresie jako kwotę 25 złotych dziennie. Wcześniej posiadał środki ze sprzedaży domu, którymi obecnie już nie dysponuje, nie wiedział, że jego córka wybierze sobie „tak drogie studia”, ale „byłby dumny, aby córka ukończyła studia”. Przed czterema laty pozwany przeszedł ostatnią operację obustronnej przepukliny pachwinowej. Nie zawarł pozwany nowego związku małżeńskiego, nie pozostaje w konkubinacie, nie jest zadłużony kredytowo (dowód: zeznania pozwanego k. 21-22, 27-28).

Sąd pierwszej instancji uznał, że dopuszczone w sprawie dowody nie są wzajemnie sprzeczne a zgromadzony materiał dowodowy jest wystarczający dla rozpoznania sprawy.

Sąd zważył:

Podstawą materialnoprawną żądania w niniejszej sprawie jest art. 138 krio, w myśl którego w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Kodeksowe umieszczenie tego przepisu w sposób oczywisty wskazuje, że ustawodawca nawiązał do stosunków określonych we wcześniejszych unormowaniach a jeżeli chodzi o zmianę obowiązku alimentacyjnego rodziców wobec dzieci przez podwyższenie świadczenia – to przede wszystkim do stosunków wynikających z art. 135 krio, stanowiącego o zależności zakresu świadczeń alimentacyjnych od usprawiedliwionych potrzeb osób uprawnionych oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości osób alimentacyjnie zobowiązanych.

Zgodnie z ustalonym orzecznictwem związanym z unormowaniem zawartym w art. 138 krio- dla stwierdzenia, czy nastąpiła zmiana stosunków, należy brać pod uwagę – czy istniejące warunki i okoliczności – na tle sytuacji ogólnej – mają charakter trwały, dotyczą okoliczności zasadniczych, ilościowo znacznych i wyczerpują te przesłanki, które w istotny sposób wpływają na istnienie czy zakres obowiązku alimentacyjnego (por. uchwała SN (PSIC) z 16 grudnia 1987 r. III CZP 91/86, OSNCP z 1988, Nr 4, poz. 42, uzasadnienie tezy VII).

Dla wyników rozpoznania tej sprawy w aspekcie przesłanek ustawowych art. 138 krio niewątpliwe istotne znaczenie mają następujące okoliczności: a) znaczny, bo prawie trzyletni okres od określenia poprzedniego obowiązku alimentacyjnego; b) uzyskanie pełnoletności przez powódkę i podjęcie decyzji o dalszym kształceniu w systemie studiów wyższych stacjonarnych w akademickim ośrodku odległym od miejsca domowego zamieszkiwania, c) zakończenie alimentowania syna przez powoda.

Orzekając w sprawie III RC 499/14 sąd uznał, iż zważywszy na wiek małoletnich, ich rozwój i edukację-koszt utrzymania każdego z małoletnich jeszcze wówczas ( B. i E. rodz. R.) powodów oscylował w granicach ok. 900 złotych miesięcznie.

W tym roku od czerwca powód nie świadczy już alimentacyjnie na rzecz syna. W tej sytuacji jego obciążenia zmniejszyły się o kwotę 450 złotych. Jednocześnie zmniejszyły się jego oszczędności z tytułu sprzedaży nieruchomości w 2009 roku za kwotę 220 000 złotych. Powód już w sprawie III RC 499/14 twierdził, że uzyskane ze sprzedaży środki przeznaczył na spłatę zadłużenia oraz zakup używanego samochodu. Zestawiając wysokość deklarowanych przez pozwanego zarobków na poziomie najniższej krajowej płacy z dotychczasowymi obciążeniami alimentacyjnymi na rzecz syna i córki w wysokości 900 złotych oraz z bieżącymi wydatkami powoda nie można przyjąć, że pozwany zaspakajał te obciążenia i wydatki z otrzymywanego wynagrodzenia w podanej przez niego wysokości. Wprawdzie pozwany wspominał o pomocy otrzymywanej od swojej matki, ale starsza przecież osoba, dysponująca świadczeniem z ubezpieczenia społecznego w wysokości 1400 złotych

i ponosząca większość kosztów mieszkaniowych nie mogła przekazywać pozwanemu większych sum pieniężnych mogących zbilansować jego dochody z wydatkami. Zatem należy przypuszczać, że pozwany dysponował jeszcze częścią środków uzyskanych ze sprzedaży wymienionej nieruchomości albo, że uzyskiwał wyższe dochody od wykazywanych w sprawach alimentacyjnych. Przy przyjęciu, że swoje zobowiązania i wydatki bieżące regulował przy zaangażowaniu ewentualnych oszczędności pochodzących ze sprzedaży wymienionej nieruchomości, należy uznać za wysoce prawdopodobne, że na chwilę obecną oszczędności te już nie istnieją - tym bardziej, że wskazywał w zakończonych jak i w rozpoznawanej sprawie na okresy braku zatrudnienia i zarobkowania. Stąd też dla oceny możliwości zarobkowych i dochodowych pozwanego należałoby przyjąć za wiarogodne określenie wskazanego przez niego możliwego do osiągnięcia wynagrodzenia w wysokości 2500 złotych miesięcznie, mając na uwadze, iż pozwany jest pracownikiem najemnym i wysokość jego wynagrodzenia zależna jest od decyzji właściciela zakładu. Biorąc powyższe pod uwagę – w ocenie sądu pierwszej instancji – możliwości alimentacyjne pozwanego tylko nieznacznie mogły się poprawić. Pozwany poza samochodem wykorzystywanym do dojazdów do pracy nie ma innego majątku. Korzysta z zamieszkiwania w domu, który jest współwłasnością jego matki i brata.

Mama powódki w czasie rozpoznawania ostatniej sprawy alimentacyjnej pracowała i uzyskiwała wynagrodzenie w wysokości ok. 1200 złotych, aktualnie nie pracuje zarobkowo, pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym ze swoim obecnym mężem posiadającym gospodarstwo rolne, korzysta z ubezpieczenia KRUS. W tym stanie sytuacja materialna drugiego rodzica powódki na pewno się nie poprawiła – jeżeli się nie pogorszyła.

Potrzeby powódki wskazane przez nią w pozwie wzrosły bardzo wyraźnie i w sposób o wiele wyższy niż możliwości zarobkowe i dochodowe obojga jej rodziców. Należałoby je ocenić na kwotę 1200 złotych średniomiesięcznie, ale należy zauważyć, że powódka wskazując na jednorazowe koszty kaucji w wysokości 900 złotych, koszty pośrednictwa w wysokości 400 złotych i zakupu laptopa w kwocie 2726,98 złotych, sygnalizując o przyszłych kosztach podręczników, w ogóle nie wskazała stałych comiesięcznych wydatków związanych z podstawowymi potrzebami takimi jak ubiór, wyżywienie, środki czystości i higieny, które sąd kierując się doświadczeniem życiowym i zawodowym szacuje łącznie na kwotę ok. 600 złotych (wyżywienie ok. 350 złotych, ubiór ok. 150 złotych, środki czystości i higieny ok. 100 złotych). Po dodaniu tych pominiętych przez powódkę wydatków otrzymujemy kwotę 1800 złotych miesięcznie i po zsumowaniu z podzielonymi na 12 miesięcy jednorazowymi kosztami kaucji i pośrednictwa mieszkaniowego oraz podzielonymi na 60 miesięcy kosztami nabycia laptopa ten koszt średniomiesięczny wzrasta do kwoty ok.1950 złotych. Zważywszy na sytuację materialną obojga rodziców powódki (matki i pozwanego ojca) – są to koszty znaczne, bo przecież przekraczające dwukrotnie sumę przyjętą przez sąd za wystarczającą na początku 2015 roku. Według sądu pozwany jako pracownik zakładu stolarskiego nie ma możliwości podniesienia swojego wynagrodzenia odpowiednio do wzrostu potrzeb powódki, a bacząc na to, że możliwości matki powódki należałoby aktualnie ocenić na niższym niż poprzednio poziomie – to wynagrodzenie pozwanego powinno wzrosnąć jeszcze w większym stopniu niż wzrost potrzeb uprawnionej do alimentacji powódki, aby w pełni zabezpieczyć jej wydatki. Wśród kosztów średniomiesięcznego utrzymania powódki najpoważniejszą pozycją są koszty mieszkaniowe, które zostały określone na kwotę 950 złotych miesięcznie. W tym stanie istotnym – zdaniem sądu – jest złożone przez pełnomocnika (mamę) powódki na rozprawie oświadczenie, że powódka nie chce mieszkać w domu studenckim. W domach studenckich warunki są inne niż w najmowanych lokalach, ale niekoniecznie gorsze. Tym bardziej, że w wielu akademikach są przeprowadzane remonty w celu podwyższenia standardu. Nie bez znaczenia zapewne w przypadku ograniczonych środków finansowych jest cena pokoju w domu studenckim i ceny najmu w pokojach, bądź domach udostępnianych studentom przez osoby fizyczne w celach zarobkowych. Wg informacji internetowych U. we W. miał w dyspozycji na ten rok akademicki 914 miejsc, a w połowie sierpnia połowa miejsc była jeszcze wolna i podania można było składać do końca sierpnia 2017 roku. Ceny

w dwuosobowym pokoju bez łazienki w (...) określone były na 340 złotych miesięcznie a w (...) dwuosobowy z łazienką kosztował 450 złotych miesięcznie a jednoosobowy z łazienką 680 złotych miesięcznie. Także ceny pokoi dla studentów w zależności od standardu i miejsca położenia wahają się we W. od 500 złotych od osoby do 1200 złotych od osoby. Zdaniem sądu pierwszej instancji w dobie powszechnego prawie korzystania z informacji i kontaktów internetowych zbędnym był wydatek poniesiony na usługę pośrednictwa w poszukiwaniu lokalu mieszkalnego, ale skoro powódka i jej mama się na tę pomoc zdecydowały – to można przecież było określić oczekiwane warunki przy określeniu właściwej i niższej ceny najmu. Przy dołożeniu należytej staranności

w wyborze lokalu mieszkalnego – w ocenie sądu – koszty mieszkaniowe można było zredukować

z 950 złotych do 500 -550 złotych, a ma to wpływ w rozpoznawanej sprawie na ustalenie usprawiedliwionych potrzeb powódki w kontekście wymaganej przesłanki ustawowej zmiany stosunków. Zredukowanie wymienionych kosztów w powyższy sposób prowadzi do zmniejszenia kosztów całkowitych do kwoty ok. 1500 złotych miesięcznie (wraz z wydatkami dodanymi przez sąd

a pominiętymi przez powódkę i z dołożeniem rozłożonych w opisany wyżej sposób kosztów jednorazowych i już poniesionych). Jak wynika z zaświadczenia na k. 8 nin. akt powódka stara się

o stypendium socjalne. Wysokość stypendium socjalnego uzależniona jest od sytuacji materialnej studenta i wg zarządzenia nr (...) Rektora U. we W. z dnia 09 listopada 2015 roku (zmienionego w październiku 2017 roku) przy miesięcznym dochodzie na osobę w rodzinie studenta od 0 do 895,70 złotych wynosiła 500 złotych miesięcznie, przy możliwym jej zwiększeniu o 200 złotych – czyli do kwoty 700 złotych miesięcznie. W czasie orzekania w sprawie pełnomocnik powódki nie wiedziała jeszcze w jaki sposób został załatwiony wniosek jej córki

o przyznanie świadczenia socjalnego.

Zważywszy na wszystkie powyższe okoliczności w ocenie Sądu Rejonowego ustalenie obecnego świadczenia alimentacyjnego na rzecz powódki przez jego podwyższenie z kwoty 450 złotych do 700 złotych miesięcznie jest adekwatne zarówno do usprawiedliwionych potrzeb studentki E. R. jak i aktualnych możliwości zarobkowych i dochodowych pozwanego S. R.. Sąd zasadził podwyższone alimenty od 01 października 2017 roku, ponieważ ponoszenie zwiększonych kosztów utrzymania – zdaniem sądu – usprawiedliwione jest podjęciem przez powódkę nauki w szkole wyższej – co nastąpiło właśnie od początku października 2017 roku. W pozostałej części sąd żądanie pozwu oddalił – jako nadmierne wobec przyjętej przez sąd uzasadnionej wysokości potrzeb powódki i ustalonych aktualnych możliwości zarobkowych i dochodowych pozwanego. Sąd stosując art. 102 KPC nie obciążył pozwanego kosztami procesu