Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 marca 2018r.

Sąd Rejonowy Poznań Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu Wydział VI Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Izabela Hantz – Nowak

Protokolant: st. prot. sad. Izabela Koszuta

przy udziale ----

po rozpoznaniu dnia 3.07.17r., 27.09.17r., 1.02.18r., 15.03.18r.

sprawy Z. L. , s. Z. i Z. zd. B., ur. (...) w K.

oskarżonego o to, że:

w dniu 16.09.16r. w S. na ul. (...) na terenie stacji paliw (...)prowadził w ruchu lądowym pojazd mechaniczny marki O. (...) o nr rej. (...) będąc w stanie nietrzeźwości potwierdzonym badaniem urządzeniem kontrolno pomiarowym do ilościowego oznaczania zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu A. I. badanie godz. 13:47 wynik 1,32 mg/l, przy czym czynu tego dopuścił się będąc wcześniej prawomocnie karanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Koninie sygn. akt II K 669/13 z dnia 27 stycznia 2014r.

tj. o przestępstwo z art. 178a § 4 kk

I.  Oskarżonego Z. L. uznaje za winnego popełnienia w sposób opisany wyżej z tą zmianą, iż przyjmuje numer tablicy rejestracyjnej pojazdu na (...) (...). przestępstwa z art. 178a § 4 kk i za to na podstawie art. 178a § 4 kk wymierza oskarżonemu karę 1 (jednego) roku i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności.

II.  Na podstawie art. 42 § 3 kk orzeka dożywotni zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych.

III.  Na podstawie art. 43a § 2 kk orzeka od oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 15000 (piętnaście tysięcy) zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej.

IV.  Na podstawie art. 627 kpk i art. 1 , art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983r. Nr 49, poz. 223 ze zm.) zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania w kwocie 203 zł i opłatę w kwocie 300 zł.

/-/ SSR I. Hantz – Nowak

UZASADNIENIE

W dniu 16 września 2016r. ok. godz. 13.30 oskarżony Z. L. na ul. (...) w S. kierując samochodem osobowym marki O. (...) nr rej. (...) podjechał, po uprzednich kilku nieudanych manewrach, pod dystrybutor na (...). W samochodzie na fotelu pasażera znajdował się drugi mężczyzna. Oskarżony po opuszczeniu pojazdu zataczał się, zaś po jego zatankowaniu udał się do kasy celem uregulowania należności, gdzie pracownik M. M. wyczuła od niego silną woń alkoholu. Z uwagi na zaprzeczenie przez oskarżonego, że to on był kierowcą, M. M. przejrzała zapis monitoringu, który wskazał na Z. L. jako kierującego. Wobec powyższego pracownicy stacji benzynowej zabrali kluczyki od pojazdu i zablokowali samochód oskarżonego pachołkami celem uniemożliwienia mu dalszej jazdy.

Przeprowadzone u oskarżonego badanie na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu wykazało: I badanie o godz. 13:47 – 1,32 mg/l, II badanie o godz. 14:16 – 1,22 mg/l oraz III badanie o godzinie 14:30 – 1,01 mg/l.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Koninie z dnia 27 stycznia 2014r., sygn. akt II K 669/13 oskarżony Z. L. został prawomocnie skazany za popełnienie przestępstwa z art. 178a § 4 k.k.

Oskarżony Z. L. jest 46 letnim mężczyzną, posiada wykształcenie zawodowe, z zawodu jest technologiem robót wykończeniowych, aktualnie jest bezrobotny i utrzymuje się z prac dorywczych, z tytułu których uzyskuje dochód w wysokości ok. 1.500 zł miesięcznie netto. Oskarżony jest kawalerem, ojcem dwojga dzieci, z których jedno pozostaje na jego utrzymaniu.

Oskarżony był dotychczas trzykrotnie karany – z art. 178a § 1 k.k. oraz dwa razy z art. 178a § 4 k.k.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów:

1.  wyjaśnień oskarżonego Z. L. k. 31-31v w zw. z k. 78v;

2.  zeznań świadków:

- R. H. k. 13-13v w zw. z k. 78v-79;

- M. M. k. 114v-115;

3.  dokumentów:

- protokołów z przebiegu badania stanu trzeźwości wraz ze świadectwem wzorcowania k. 2-4;

- wyroku z dnia 26.01.2007r. k. 18;

- wyroku z dnia 26.01.2014r. k. 19-19v;

- wyroku z dnia 3.03.2014r. k. 23-24;

- wyroku z dnia 13.06.2014r. k. 25-25v;

- informacji z dnia 23.08.2017r. k. 91;

- zapisu monitoringu k. 141;

- karty karnej k. 151-152;

Oskarżony Z. L. przesłuchany w toku postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzucanego mu przestępstwa i nie złożył wyjaśnień. Nie składał wyjaśnień przed Sądem, z uwagi na to, że nie stawił się. Sąd dał wiarę przyznaniu się oskarżonego, co zostało potwierdzone przez wiarygodny materiał dowodowy.

Zeznania świadka R. H. - funkcjonariusza Policji, Sąd uznał za wiarygodne, spójne oraz logiczne i nie znalazł żadnych przesłanek do zakwestionowania ich wartości dowodowej. Wprawdzie podczas przesłuchania w toku postępowania sądowego świadek nie pamiętał wszystkich szczegółów zdarzenia, co jednak jest zrozumiałe z uwagi na upływ czasu oraz ilość interwencji, w jakich w przeciągu ponad roku od zajścia brał on jako policjant udział. Co istotne ww. świadek w sposób spójny z relacjami M. M. (na podstawie jej przekazu) oraz zapisem z monitoringu wskazał, że to oskarżony był osobą, która pod dystrybutor samochodem przyjechała. Owszem świadek H. wskazał, iż M. M. tuż po zdarzeniu nie mówiła o obecności jeszcze jednej osoby w pojeździe oskarżonego, co pozostawało w sprzeczności zarówno z jej relacjami procesowymi, jak również zdjęciami oraz zapisem z kamer znajdujących się na stacji benzynowej, to kwestia ta nie miała wpływ na globalną ocenę zeznań tego świadka, albowiem jak już akcentowano powyżej, upływ czas spowodował zatracie pewnych szczegółów w pamięci świadka.

Jako wiarygodne i istotne dla poczynienia ustaleń faktycznych w przedmiotowej sprawie Sąd I instancji uznał relacje procesowe świadka M. M. – pracownika stacji, której zeznania korespondowały z zapisem z monitoringu i wespół jednoznacznie wskazywały na oskarżonego Z. L. jako sprawcę przestępstwa. To świadek zauważyła „ zataczanie się” oskarżonego po opuszczeniu fotela kierowcy, jak również wyczuła od niego silną woń alkoholu podczas regulowania przez niego należności za tankowanie.

Podstawą wyrokowania Sąd uczynił także pozostały materiał dowodowy zebrany w sprawie w postaci dokumentów, ujawnionych na rozprawie w trybie art. 393 i 394 k.p.k., wskazanych w protokole rozprawy głównej. Są to w przeważającej części dokumenty procesowe, urzędowego pochodzenia, sporządzone przez kompetentne osoby zgodnie z zakresem ich kwalifikacji i uprawnień, a w związku z tym wiarygodność i autentyczność tych dokumentów nie budziła wątpliwości stron i również Sąd nie znalazł żadnych podstaw do ich podważania.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Poddając gruntownej, a jednocześnie swobodnej ocenie zgromadzony w przedstawionej sprawie materiał dowodowy, kierując się przy tym wskazaniami zawartymi w przepisach art. 7 i 410 k.p.k., Sąd uznał winę oskarżonego w zakresie czynu przypisanego mu w części orzekającej niniejszego rozstrzygnięcia za bezsporną i w pełni udowodnioną.

Sąd zakwalifikował opisane w stanie faktycznym zachowanie oskarżonego jako przestępstwo z art. 178a § 4 k.k. Dokonując korekty opisu czynu zarzucanego oskarżonemu, Sąd I instancji miał na uwadze to, iż zgodnie z informacją uzyskaną ze Starostwa Powiatowego w K. oskarżony wraz ze swoim ojcem jest współwłaścicielem samochodu osobowego marki O. (...) o nr rej. (...), a nie (...).

Dla bytu przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. niezbędne jest prowadzenie pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym będąc w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego. Przestępstwo to może zostać popełnione wyłącznie przez działanie. Czyn polega na prowadzeniu (czyli kierowaniu) pojazdu mechanicznego na drodze każdego rodzaju w stanie zagrażającym bezpieczeństwu w komunikacji. Przestępstwo to ma charakter formalny. Do jego znamion nie należy skutek w postaci np. sprowadzenia katastrofy. Jest ono dokonane w momencie uruchomienia pojazdu i rozpoczęcia jazdy. Pojazd mechaniczny w ruchu lądowym to każdy pojazd drogowy, czy szynowy napędzany umieszczonym w nim silnikiem, jak również maszyna samobieżna i motorower oraz pojazdy szynowe ( wytyczne wymiaru sprawiedliwości i praktyki sądowej w sprawach o przestępstwa drogowe; uchwała Sądu Najwyższego z dnia 28 lutego 1975r., V KZP 2/74, OSNKW 1975, nr 3-4, poz. 33; także wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 października 2007r., III KK 270/07, Prok. i Pr.-wkł. 2008, nr 5, poz. 2). Prowadzenie pojazdu mechanicznego oznacza zgodne z jego konstrukcją wprawienie w ruch, kierowanie nim, nadawanie prędkości i hamowanie. Strona podmiotowa tego przestępstwa zasadza się na umyślności. Może ono zostać popełnione w zamiarze bezpośrednim lub ewentualnym. Sprawca musi obejmować zamiarem także stan nietrzeźwości. Ruchem lądowym jest nie tylko ruch na drogach publicznych, w strefach zamieszkania, lecz także ruch w miejscach dostępnych dla powszechnego użytku.

Przepis art. 178a § 4 k.k. przewiduje typ kwalifikowany ze względu na trzy rodzaje znamion świadczących o nieskuteczności dotychczas zastosowanych środków penalnych:

1) uprzednie prawomocne skazanie za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k.;

2) uprzednie prawomocne skazanie za jedno z wymienionych przestępstw przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji z art. 173, 174, 177 lub 355 § 2 k.k. popełnione w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego;

3) popełnienie przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo.

Dokonując subsumcji ustalonego w przedmiotowej sprawie stanu faktycznego pod przytoczone powyżej rozważania prawne, Sąd I instancji doszedł do przekonania o wypełnieniu przez oskarżonego znamion zarówno strony przedmiotowej, jak i podmiotowej przestępstwa z art. 178a § 4 k.k. Oskarżony Z. L. bez wątpienia kierował w dniu 16 września 2016r. pod wpływem alkoholu pojazdem mechanicznym. Wprawdzie świadkowi M. M. na jej zapytanie przy kasie, czy to prowadził samochód, odpowiedział, że był to jego kolega, to jednak zapis z monitoringu nie pozostawia wątpliwości w tym zakresie – oskarżony był osobą, która pod dystrybutor podjechała, wysiadł z niego po stronie kierowcy, zatankował i udał się do kasy, gdzie po wyczuciu od niego silnej woni alkoholu i przejrzeniu przez pracownika stacji zapisu z monitoringu, uniemożliwiono mu dalszą jazdę, zawiadamiając jednocześnie policję. Żadne okoliczności nie potwierdziły, ażeby kierującym miał być ktoś inny. Zresztą oskarżony przyznał się do winy w toku postępowania przygotowawczego. Zarówno ulica (...) w S., jak i teren (...) stanowią drogę publiczną w rozumieniu przepisu art. 178a § 1 k.k.

Z uwagi na fakt, że oskarżony Z. L. wyrokiem Sądu Rejonowego w Koninie z dnia 27 stycznia 2014r., sygn. akt II K 669/13 został prawomocnie skazany za przestępstwo z art. 178a § 4 k.k. podlegał on odpowiedzialności z kwalifikowanego przepisu art. 178a § 4 k.k.

W świetle powyższego wina oskarżonego nie budzi zdaniem Sądu żadnych wątpliwości i została w pełni wykazana.

Sąd wymierzył za to oskarżonemu na podstawie art. 178a § 4 k.k. karę 1 (jednego) roku i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności. Miarkując okoliczności dotyczące wymiaru kary Sąd jedynie w niewielkim stopniu poczytał na korzyść oskarżonego, iż przyznał się on zarówno do winy, jak i wcześniejszego spożywania alkoholu. Jako okoliczność obciążającą należało uznać znaczny stan upojenia alkoholowego, w jakim znajdował się Z. L. kierując swoim samochodem osobowym – poziom ten bowiem w oparciu o przeprowadzone badania oscylował powyżej wartości 2 promili alkoholu we krwi, a zatem znacząco powyżej granic wskazanych w art. 115 § 16 k.k. definiującym stan nietrzeźwości. Na niekorzyść oskarżonego L. przemawiała nie tylko jego dotychczasowa wielokrotna karalność wyłącznie za przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, których dopuścił zawsze znajdując się pod wpływem alkoholu, ale przede wszystkim jego postawa, jaką prezentował w związku z kolejnymi skazaniami i całkowity brak refleksji, czy wyciągnięcia wniosków ze swoich wcześniejszych doświadczeń z wymiarem sprawiedliwości. Co więcej, jak wynika z karty karnej, oskarżony dwóch ostatnich czynów dopuścił się w niewielkiej odległości czasowej, zaś okresy próby, na jakie zawieszono w trybie przepisów prawa karnego wykonawczego, wykonanie orzeczonych za nie kar pozbawienia wolności, zostały przez niego każdorazowo wykorzystane celem popełnienia kolejnego przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. Dotychczasowe zatem bardzo pobłażliwe podejście organów wymiaru sprawiedliwości do osoby oskarżonego doprowadziło do wykształcenia w nim poczucia bezkarności za naruszanie obowiązujących norm prawnych i utwierdziło w przekonaniu, iż nie musi on ponosić dotkliwych dla niego konsekwencji własnego postępowania, które przecież, co jest truizmem, niosło ze sobą każdorazowo olbrzymie potencjalne niebezpieczeństwo dla innych uczestników ruchu drogowego i kwestią czasu było spowodowanie przez oskarżonego wypadku drogowego, w którym inne osoby zostałyby narażone na utratę życia lub zdrowia. Oskarżony popełniając ponownie przestępstwo wykazał niezwykle wysoki poziom pogardy dla prawa i organów powołanych do jego egzekucji. Bezwzględna kara pozbawienia wolności w orzeczonym przez Sąd Rejonowy wymierzę powinna być dla oskarżonego szansą na resocjalizację, a jednocześnie uzmysłowić mu, iż takie jego postępowanie nie popłaca i spotykać się będzie z adekwatną reakcją prawno-karną państwa.

W oparciu o treść art. 42 § 3 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego Z. L. dożywotni zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych. Sąd I instancji, mając na względzie dotychczasowe postępowanie oskarżonego, jak i okoliczności zdarzenia, nie dopatrzył się żadnych wyjątkowych przesłanek, które sprzeciwiałyby się orzeczeniu tego środka karnego dożywotnio.

Na podstawie art. 43a § 2 k.k. Sąd I instancji orzekł od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 15.000 zł (piętnastu tysięcy złotych), uznając że posiada możliwości zarobkowe, by uzyskać środki na spłatę.

Na podstawie art. 627 k.p.k. wobec uznania oskarżonego za winnego w całości przypisanego mu czynu obciążono oskarżonego kosztami postępowania w kwocie 203 zł i wymierzono mu na podstawie art. 1, art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o opłatach w sprawach karnych z dnia 23 czerwca 1973r. (tekst jednolity z roku 1983r., Dz. U. Nr 49, poz. 223 ze zmianami) opłatę w wysokości 300 zł.

/-/ SSR Izabela Hantz - Nowak