Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 grudnia 2016 r.

Sąd Okręgowy w Częstochowie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący : SSR del. Dariusz Podyma

Protokolant : sekr. sądowy Agata Płaczkowska

po rozpoznaniu w dniu 1 grudnia 2016 r. w Częstochowie

na rozprawie

sprawy z powództwa M. B.

przeciwko A. P.

o ochronę dóbr osobistych i zapłatę

oddala powództwo.

I C 128/16

UZASADNIENIE

W dniu 30 marca 2016 r M. B. wniósł o zasądzanie od A. P. kwoty 15 000 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 22 kwietnia 2016 r do dnia zapłaty i zasądzenie kosztów procesu. Jako uzasadnienie żądania wskazał naruszenie jego dóbr osobistych tj. możliwości rozwijania się na płaszczyźnie zawodowej i prywatnej, fałszywe oskarżenia, naruszenie komfortu psychicznego, pogorszenie sytuacji materialnej. Dobra osobiste naruszone zostały zdaniem powoda poprzez nieuiszczenia zapłaty za wykonaną w 2006 roku altankę. W piśmie procesowym z dnia 4 maja 2016 r powód rozszerzy żądanie pozwu i wniósł o zobowiązanie pozwanego do złożenia na łamach gazety (...) przeprosin przez pozwanego za wyrządzoną szkodę.

W odpowiedzi na pozew dnia 30 września 2016 r pozwany wniósł o oddalenie powództwa i obciążenie powoda kosztami postepowania.

W uzasadnieniu stanowiska podniesiono, że nie jest prawdą by nie zapłacił powodowi za pomoc przy budowie altany. Wskazuje przegrana przez powoda sprawę w Sądzie Rejonowym w L. o zapłatę za pomoc przy budowie altany. Pozwany zaprzeczył by jakimkolwiek działaniem naruszył wymienione w pozwie dobra osobiste powoda.

Sąd ustalił i zważył, co następuje.

W dniu 11 marca 2014 r M. B. wniósł o zasądzenie od A. P. kwoty 4800 złotych za wykonanie w okresie od kwietnia 2006 r do czerwca 2006 r altanki. W dniu 22 kwietnia 2014 r Sąd Rejonowy w L. w prawie I C (...) oddalił powództwo, uzasadniając, iż upłynął dwuletni termin przedawnienia roszczenia wynikający z umowy o dzieło. Ustalono, że wykonanie altany powód ukończył i oddał dzieło do 31 maja 2006 r. Strony nie utrzymują kontaktów towarzyskich są osobami zamieszkującymi w tej samej niedużej miejscowości. Nigdy między stronami nie doszło do konfliktu, ich relacje były prawidłowe. Powód nigdy nie obraził powoda. Po zakończeniu umowy strony nie miały z sobą praktycznie żadnego kontaktu, poza przypadkowymi kontaktami związanymi z zamieszkiwaniem w małej miejscowości. Powód nie ma dobrej opinii w miejscowości min w związku z szeregiem różnych konfliktów z innymi mieszkańcami powstałymi na tle rozliczeń finansowych związanych z umowami zawieranymi przez powoda, których warunków nie przestrzega. Toczące się postępowanie karne przeciwko M. B. w Sądzie Rejonowym w L. syg. akt IIK (...), z udziałem 6 osób pokrzywdzonych zakończyło, się 2 września 2015r postanowieniem o umorzeniu, na podstawie art. 17 § 1 pkt 1 kpk. W uzasadnieniu postanowienia wskazano na wątpliwości, co poczytalności oskarżonego. Powód jest osobą, która ma problemy zdrowotne. Nie leczy się, ponieważ nie widzi takiej potrzeby. Pierwszy kontakt powoda z pozwanym dotyczącym żądania zapłaty za wykonaną altankę przed wytoczeniem niniejszego powództwa miał miejsce w 2014r.

dowód: zeznania pozwanego zapis nagrania 00.18.45 do 00.22.47 k- 103, 104, częściowo zeznania powoda zapis nagrania 00.12.18, 00.13.00, 00.13.35, 00.14.21, 00.15.30, 00.15.45 k- 103, z akt I C (...) Sądu Rejonowego w L. – wyrok z uzasadnieniem k- 21, 23.

Ustalony stan faktyczny wynika z dokumentów urzędowych – wyroku Sądu Rejonowego w L. syg akt I C (...) wraz z uzasadnieniem, oraz innych środków dowodowych – kserokopia postanowienia postanowienie Sądu Rejonowego w L. syg. akt II K (...) z dnia 2 września 2015 r k- 65, które potwierdzone zostały zeznaniami stron, ale w szczególności, co należy podkreślić zeznaniami powoda. Bez wątpienia niepoświadczona kopia (kserokopia, inna forma odzwierciedlenia treści) dokumentu nie jest dowodem, co nie oznacza, że każdorazowo podlega pominięciu przez sąd orzekający przy konstruowaniu podstawy faktycznej rozstrzygnięcia. Formalizm procesowy, polegający na obowiązku przedstawienia przez stronę powodową i pozwaną dowodów w formie dokumentów, w tym kwalifikowanych co do treści i formy obowiązuje w postępowaniu nakazowym (art. 485 k.p.c., art. 493 § 3 k.p.c.). Co do zasady jednak jest to powinność, dla której nie jest przewidziana sankcja formalna, tylko materialna o charakterze względnym – wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 czerwca 2016 r. IV CSK 669/15, LEX nr 2147286. Powód wskazał na sprawę karną z udziałem 6 osób, zeznał o posiadaniu wśród miejscowości, w której mieszka złej opinii. Jednocześnie obie strony zgodnie zeznały, że między nimi nigdy nie doszło do kłótni czy awantury. Powód wskazał natomiast na pogorszenie stanu zdrowia psychicznego w związku z niezapłaceniem przez powoda kwoty za wykonaną altankę, ograniczenie możliwości rozwijania się na płaszczyźnie intelektualnej i zawodowej, oraz niewłaściwe zachowywanie się w stosunku do niego osób będących w bliskim kontakcie z pozwanym. Żądanie powoda nie zasługuje na uznanie. Powód nie wykazał ustawowych przesłanek naruszenia dóbr osobistych i nie udowodnił żadnego z faktów uzasadniających żądanie pozwu.

Przyczyny problemów prawnych M. B. wynikają głównie ze stanu zdrowia i podejmowanych przez powoda działań. Z zeznań powoda jednoznacznie wynika, że ma problemy ze zdrowiem psychicznym, konstruując zarzut wobec pozwanego działań, które ten stan zdrowia pogorszyły. Jednocześnie stanowczo zaprzecza potrzebie leczenia stwierdzając, iż nie widzi takiej potrzeby. Nie można pominąć również faktów związanych z tocząca się sprawą karną przeciwko powodowi, która zakończyła się umorzeniem postępowania w związku z wątpliwościami, co do poczytalności powoda. Sprawa ta, co również charakterystyczne dotyczyła rozliczeń finansowych powstałych na tle różnych umów, jakie zawierał powód z różnymi osobami. Nie jest to okoliczność przypadkowa i zdaniem Sądu pozwala na ustalenie, że powód podejmując różnego rodzaju działania, których głównym powodem, w przekonaniu powoda jest chęć rozwoju zawodowego, nie kontroluje i nie postrzega właściwie podejmowanych przez siebie i inne osoby czynności.

Zgodnie z art. 65. § 1 kpc powód, jako osoba pełnoletnia i nieubezwłasnowolniona posiada zdolność do czynności procesowych. Zakreślony przez powoda stan faktyczny pozwala na dokonanie oceny prawnej sporu. Zdaniem Sądu nie zasługują na uwzględnienie wnioski, zmierzające do ustalenia czy w 2006 r nastąpiło wywiązanie się pozwanego z warunków umowy. Nawet przyjęcie, że w 2006 r pozwany nie dokonał powodowi zapłaty, ( choć nie zachodzą ku temu żadne podstawy), nie jest dowodem na naruszenie dobra osobistego powoda. W umowach cywilnoprawnych zdarza się, że dochodzi do sytuacji, w których strony umów naruszają ich warunki. Spór może przybrać charakter sporu sądowego i w drodze orzeczenia Sądu dochodzi do jego rozstrzygnięcia. Rozstrzygnięcie sporu, na który wskazuje powód dotyczy spraw finansowych. Jest to, więc typowy spór o charakterze majątkowym i nie ma wpływu na naruszenie dóbr osobistych strony umowy. Jeżeli strona twierdzi przeciwnie musi to udowodnić. Ewentualne ustalenie braku zapłaty, jest niewystarczające dla ustalenia naruszenia dobra osobistego. Powód nie zgłosił żadnych wniosków dowodowych, będąc pouczony o rozkładzie ciężaru dowodu, w kierunku wykazania, że brak zapłaty pogorszył jego zdrowie psychiczne i ograniczył jego możliwości rozwijania się na płaszczyźnie intelektualnej i zawodowej. Dowód z przesłuchania świadków dotyczący zapłaty należności jest nieprzydatny nie pozwoli na ustalenie okoliczności istotnej – naruszenia dobra osobistego powoda. Dotyczy to również wniosków dowodowych pozwanego, które zmierzały w tym samym kierunku. Kolejnym w ocenie Sądu istotnym dowodem są zeznania pozwanego. Zeznania te były proste jasne a przede wszystkim wiarygodne. Sposób relacji wzajemnych kontaktów stron był spokojny i wyważony. Zeznania nie były agresywne i nie cechowała je zdaniem Sądu zła wola. Powód w swoich zeznaniach nie wskazał konkretnych faktów, z których wynikałoby naruszenie przez pozwanego opinii czy dobrego imienia powoda.

Podstawą prawną żądania jest art. 23 kc i art. 24 kc - dobra osobiste człowieka, jak w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska, pozostają pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach.

…W razie dokonanego naruszenia może on także żądać, ażeby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególności ażeby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie. Na zasadach przewidzianych w kodeksie może on również żądać zadośćuczynienia pieniężnego lub zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny.

Powód nie udowodnił art. 6 kc i 232 kpc - żądania pozwu, dlatego nie mogło zostać uwzględnione.