Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 lutego 2018 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Janusz Madej

Protokolant st. sekr. sądowy Dorota Hańc

po rozpoznaniu w dniu 27 lutego 2018 r. w Bydgoszczy na rozprawie

odwołania: J. T.

od decyzji : Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 25 sierpnia 2016 r., znak: (...)

w sprawie: J. T.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Sygn. akt VI U 2836/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 25.08.2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. na podstawie art. 57 oraz 58 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2016 r., poz. 887), odmówił ubezpieczonemu J. T. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Organ rentowy podniósł, iż Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 11.08..2016 r. ustaliła, iż ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy oraz organ rentowy wskazał, że ubezpieczony nie udowodnił 5 lat pracy w dziesięcioleciu przed złożeniem wniosku o rentę.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył J. T., wnosząc o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez uznanie ubezpieczonego za niezdolnego do pracy, ze wskazaniem, iż niezdolność do pracy powstała co najmniej od dnia 12.01.2015 r. oraz poprzez zaliczenie powodowi do stażu pracy okresu odbywania służby wojskowej od 25.10.1976 r. do 17.10.1978 r.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Ubezpieczony J. T. złożył w dniu 30.05.2016 r. wniosek o przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Odwołujący był uprawniony do świadczenia rehabilitacyjnego do dnia 06.07.2016 r. Lekarz Orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 14.07.2016 r. oraz Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 11.08.2016 r. ustalili, iż J. T. nie jest niezdolny do pracy.

- okoliczności bezsporne

W celu zweryfikowania stanowiska organu rentowego opartego na orzeczeniu Komisji Lekarskiej ZUS Sąd Okręgowy dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych: specjalisty z zakresu medycyny przemysłowej dr n. med. M. K. oraz specjalisty z zakresu endokrynologii dr n. med. E. B., które rozpoznały u ubezpieczonego:

- guz nadnercza prawego nieczynny hormonalnie, bez objawów złośliwych;

- nadciśnienie tętnicze uregulowane;

- guzek łagodny płuca prawego leczony operacyjnie w grudniu 2015 r.

Biegłe sądowe na podstawie przeprowadzonych badań sądowo – lekarskich i po analizie dokumentacji lekarskiej zawartej w aktach sprawy i w aktach ZUS oraz dokumentacji dostarczonej przez ubezpieczonego stwierdziły, iż stan jego zdrowia nie upośledza sprawności organizmu w stopniu ograniczającym zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Biegłe nadmieniły, że guz nadnercza prawego nieczynny hormonalnie i bez objawów złośliwych w badaniach obrazowych oraz uregulowane nadciśnienie tętnicze, leczone monoterapią, nie powodują u powoda długotrwałej niezdolności do pracy. Biegłe wskazały, że ubezpieczony jest zdolny do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji w ocenie endokrynologicznej i dynamiki nadciśnienia tętniczego.

Ponadto Sąd dopuścił dowód z opinii drugiego zespołu biegłych sądowych w składzie: specjalista z zakresu neurologii dr n. med. T. Ś., specjalista z zakresu pulmonologii dr n. med. C. R. oraz specjalista z zakresu chirurgii urazowej i ortopedii dr n. med. S. F.. Biegli drugiego zespołu rozpoznali u ubezpieczonego:

- przebyte leczenie operacyjne w grudniu 2015 r. łagodnego guzka płuca prawego (odpryskowiak);

- gruczolaka prawego nadnercza;

- nadciśnienie tętnicze leczone farmakologicznie;

- chorobę zwyrodnieniową głównie stawu barkowego lewego i kręgosłupa;

- zespół bólowy stawu barkowego lewego i lędźwiowo – krzyżowego objawowego

z okresami zaostrzeń;

- naczyniaka wątroby;

- przewlekłą obturacyjną chorobę płuc w postaci łagodnej;

- nikotynizm;

- zespół zależności alkoholowej w okresie długotrwałej abstynencji.

Biegli sądowi po przeprowadzonych badaniach sądowo – lekarskich i po zapoznaniu się z dokumentacją lekarską znajdującą się w aktach sprawy i w aktach organu rentowego oraz dokumentacją dostarczoną przez powoda ustalili, że stan jego zdrowia obecnie nie czyni go długotrwale niezdolnym do pracy. Biegli podnieśli, że w/wym. istniejące u skarżącego schorzenia w aktualnym stadium zaawansowania nie powodują u ubezpieczonego istotnego upośledzenia sprawności psychofizycznej i zdolności do zatrudnienia na ostatnio zajmowanym stanowisku, tj. murarza, pracownika ogólnobudowlanego. Nadto, biegli stwierdzili, że w przypadku J. T. wskazane jest prowadzenie systematycznego leczenia farmakologicznego i prewencyjnego.

Skarżący posiada wykształcenie zawodowe w zawodzie murarza. Ubezpieczony pracował do 2015 r. w zawodzie murarza. J. T. jest od grudnia 2015 r. pod opieką endokrynologa z powodu przypadkowo wykrytego guzka nadnercza prawego, w badaniu TK klatki piersiowej, gdy diagnozowano zmianę w płucu prawym. Wówczas usunięto łagodny guzek w tej okolicy. Od czasu zabiegu powód jest w systematycznej opiece pulmonologa. Odwołujący był obserwowany w poradni hepatologicznej z powodu obrazu USG jamy brzusznej z 06.03.2017 r., w którym to obrazie opisany jest obszar hyperechogeniczny w wątrobie sugerujący naczyniaka. J. T. zgłaszał ponadto bóle lewego barku z promieniowaniem do kończyny górnej. Skarżący przedstawił również rtg kręgosłupa szyjnego z 10.01.2017 r. (osteoporoza, obniżenie przestrzeni międzykręgowej C5-C7, odczyny proliferacyjne na krawędziach trzonów).

- dowody: wynik badania ubezpieczonego z 10.11.2016 r. z Centrum Onkologii w B. (k. 19 akt sądowych); opinia sądowo – lekarska I zespołu biegłych sądowych z 26.04.2017 r. (k. 20-21 akt sądowych); opinia sądowo – lekarska II zespołu biegłych sądowych z 16.11.2017 r. (k. 41-42 akt sądowych); wynik badania rtg z 05.01.2018 r. (k. 52 akt sądowych); wynik badania z USG 04.01.2018 r. (k. 53 akt sądowych); dokumentacja zawarta w aktach rentowych ZUS

Sąd Okręgowy dokonał powyższych ustaleń faktycznych na podstawie dokumentacji zebranej w aktach sądowych oraz w aktach rentowych. Ustalenia faktyczne dotyczące stanu zdrowia odwołującego i jego wpływu na zdolność J. T. do pracy, Sąd Okręgowy oparł przede wszystkim na dowodach z opinii biegłych sądowych. Biegli sądowi wchodzący w skład I zespołu oraz biegli sądowi wchodzący w skład II zespołu sporządzili opinie po dokonaniu szczegółowej analizy akt sprawy, mając na względzie całą dostępną dokumentację lekarską, a nade wszystko po przeprowadzeniu badań przedmiotowych ubezpieczonego. Poczynione przez nich ustalenia i wnioski zostały sformułowane w sposób jasny, precyzyjny, a końcowe stanowisko zostało szczegółowo, przekonująco i w sposób logiczny uzasadnione. Zaprezentowane konkluzje są jednoznaczne, a ich uzasadnienie przedstawione zostało w sposób przystępny i zrozumiały. Przeprowadzone dowody posłużyły do ustalenia okoliczności faktycznych, których to ustalenie było niezbędne do wydania rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie.

Sąd Okręgowy rozważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego nie zasługiwało na uwzględnienie.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz.U. z 2016 r., poz. 887), niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Z treści art. 12 ust. 2, 3 ustawy emerytalnej wynika, iż częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji, a całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy.

Zgodnie z brzmieniem art. 57 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1)jest niezdolny do pracy;

2)ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3)niezdolność do pracy powstała w okresach ubezpieczenia ( wskazanych w art. 57 ust.1 pkt 3 ) albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tego okresu.

Biegli sądowi wchodzący w skład I zespołu, jak i biegli sądowi wchodzący w skład II zespołu orzekli, iż obecny stan zdrowia ubezpieczonego J. T. nie czyni go niezdolnym do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Wspomniani biegli stwierdzili, iż podzielają orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS oraz orzeczenie Komisji Lekarskiej w przedmiocie tego, iż odwołujący nie jest niezdolny do pracy.

Przedmiotem niniejszego postępowania było to, czy odwołujący J. T. jest niezdolny do pracy. Sąd dopuścił w niniejszej sprawie dowody z opinii biegłych sądowych z dziedzin medycznych adekwatnych do schorzeń występujących u ubezpieczonego. Biegli sądowi w wydanych w przedmiotowej sprawie opiniach, które w ocenie Sądu są miarodajne, w oparciu o dokumentacją lekarską J. T. oraz po przeprowadzeniu badań ubezpieczonego, w sposób jasny, klarowny i nie budzący wątpliwości skonstatowali, iż odwołujący nie jest niezdolny do pracy. Trzeba podnieść, iż sąd w sprawach dotyczących kwestii niezdolności do pracy dokonuje rozstrzygnięcia opierając się na opiniach biegłych sądowych, tj. osób posiadających medyczne wiadomości specjalne. Zarówno w doktrynie jak i w judykaturze wskazuje się, iż ustalenie czy odwołujący jest niezdolny do pracy przez sąd może nastąpić wyłącznie w oparciu o opinię sporządzoną przez biegłych, która nie może być zastępowana innymi dowodami, np. zeznaniami świadków. Dowód z opinii lekarskiej w tej kategorii spraw jest, więc dowodem koronnym, analizującym i sumującym przeciwstawne oceny prezentowane przez strony ("Dowód z opinii lekarza biegłego w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych" SSN Beata Gudowska, Przegląd Ubezpieczeń Społecznych i Gospodarczych 2001 r., Nr 6, s. 8-12; wyrok Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 23 września 2015 r., sygn. akt III AUa 431/15; wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 19 maja 2015 r., sygn. akt III AUa 1385/14; wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 14 kwietnia 2015 r., sygn. akt III AUa 1093/14).

Mając na względzie poczynione ustalenia faktyczne oraz zgromadzony materiał w toku postępowania dowodowego, Sąd uznaje, iż stan zdrowia ubezpieczonego nie czyni go niezdolnym do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji, tj. pracy w wyuczonym i wykonywanym do 2015 r. zawodzie murarza. W oparciu o treść opinii biegłych sądowych I zespołu (specjalisty z zakresu medycyny przemysłowej, endokrynologa) oraz II zespołu (neurologa, ortopedy, pulmonologa), które Sąd uznał za w pełni wiarygodne, Sąd ustalił, iż występujące u ubezpieczonego schorzenia nie skutkują u niego choćby częściową niezdolnością do pracy. Trzeba zauważyć, iż guz nadnercza prawego jest nieczynny hormonalnie i nie wykazuje objawów złośliwych w badaniach obrazowych, nadciśnienie tętnicze jest uregulowane, poddane monoterapii. Ponadto, pozostałe schorzenia rozpoznane u J. T. w postaci przebytego leczenia operacyjnego w grudniu 2015 r. łagodnego guzka płuca prawego (odpryskowiaka), choroby zwyrodnieniowej głównie stawu barkowego lewego i kręgosłupa, zespołu bólowego stawu barkowego lewego i lędźwiowo – krzyżowego objawowego z okresami zaostrzeń, naczyniaka wątroby, przewlekłej obturacyjnej choroby płuc w łagodnej postaci, nikotynizmu, zespołu zależności alkoholowej w okresie długotrwałej abstynencji, nie powodują u skarżącego upośledzenia sprawności psychofizycznej i zdolności do zatrudnienia na ostatnio zajmowanym stanowisku, tj. murarza czy pracownika ogólnobudowlanego. Aktualny stan zdrowia powoda nie skutkuje u niego niezdolnością do pracy, lecz jedynie wskazane jest w wypadku ubezpieczonego prowadzenie systematycznego leczenia farmakologicznego i prewencyjnego.

Należy skonstatować, iż w świetle ustalonego w sprawie stanu faktycznego, nie było wątpliwości, iż J. T. nie jest niezdolny do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. W obliczu dopuszczenia dowodów z opinii dwóch zespołów biegłych sądowych, dalsze prowadzenie postępowania dowodowego byłoby nieuzasadnione. Z tego powodu, Sąd postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 27.02.2018 r. oddalił wniosek ubezpieczonego o dopuszczenie nowego zespołu biegłych sądowych z udziałem hematologa. Trzeba nadmienić, iż wszystkie schorzenia J. T. które miały istotne znaczenie w kontekście ustalenia tego, czy ubezpieczony jest niezdolny do pracy zostały wzięte pod uwagę przez biegłych sądowych w niniejszej sprawie. Oprócz tego, powód w treści zastrzeżeń wniesionych w dniu 03.01.2018 r. (k. 51 a.s.) wobec opinii II zespołu biegłych sądowych, podnosząc, iż obecny stan jego zdrowia czyni go niezdolnym do pracy wskazał na te same schorzenia, na które powoływał się w treści zastrzeżeń z 22.06.2017 r. (k. 31 a.s.) wniesionych wobec opinii I zespołu biegłych sądowych.

W myśl art. 286 k.p.c., sąd ma obowiązek dopuszczenia dowodu z dodatkowej opinii tych samych lub innych biegłych, gdy zachodzi tego potrzeba, a więc wówczas, gdy opinia złożona do sprawy zawiera istotne braki, sprzeczności, względnie nie wyjaśnia istotnych okoliczności ( vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 października 2015 r., sygn. akt I UK 447/14, Legalis nr 1350322).

Należy skonstatować, iż skoro z okoliczności faktycznych przedmiotowej sprawy wynika, iż J. T. nie spełnia przesłanki do przyznania mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w postaci niezdolności do pracy określonej w art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, to zbędne było dalsze prowadzenie postępowania dowodowego na okoliczność, czy powód legitymuje się przesłanką do przyznania mu prawa do renty w postaci wykazania 5 lat okresów składkowych i nieskładkowych w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy uregulowaną w treści art. 57 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 58 wspomnianej ustawy.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. w zw. z art. 57, 12, 13 ustawy o emeryturach i rentach z FUS oddalił odwołanie ubezpieczonego.

SSO Janusz Madej