Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 kwietnia 2018 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi- Widzewa w Łodzi II Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący SSR K. T.

Protokolant st. sekr. sąd. M. R.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 marca 2018 roku w Ł.

sprawy z powództwa Miasta Ł.

przeciwko T. B.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę (...),98 (sześć tysięcy sześćset siedemnaście 98/100) złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwot: (...),15 (sześć tysięcy trzysta trzydzieści dziewięć 15/100) złotych od dnia 1 czerwca 2017 roku do dnia zapłaty i 278,83 (dwieście siedemdziesiąt osiem 83/100) złotych od dnia 16 czerwca 2017 roku do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałej części;

3.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę (...) (trzy tysiące sto trzydzieści sześć) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu;

4.  obciąża pozwanego na rzecz Skarbu Państwa- Sądu Rejonowego dla Łodzi- Widzewa w Łodzi kwotą (...),28 (tysiąc pięćdziesiąt pięć 28/100) złotych tytułem tymczasowo wyłożonych wydatków.

Sygnatura akt II C 588/17

UZASADNIENIE

W dniu 16 czerwca 2017 roku Miasto Ł., reprezentowane przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wniosło pozew przeciwko T. B., w którym domagało się zasądzenia kwoty 6714,22 zł z odsetkami ustawowymi oraz kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazano, że pozwany uchyla się od zapłaty za lokal nr (...) położony w Ł. przy ul. (...) (za okres objęty pozwem, tj. od 1 lutego 2016 roku do 31 maja 2017 roku), mimo że w nim zamieszkuje; pozwany nie miał także nigdy tytułu prawnego do lokalu (do śmierci, najemcą lokalu była babcia pozwanego).

(pozew k. 3- 5, pełnomocnictwo k. 6)

W dniu 10 lipca 2017 roku został wydany nakaz w postępowaniu upominawczym. W dniu 10 sierpnia 2017 roku pozwany, reprezentowany przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wniósł sprzeciw w całości, domagając się oddalenia powództwa. Podniósł zarzut, że nie zamieszkiwał i nie zajmował, ani nie zamieszkuje i nie zajmuje lokalu. Nadto zakwestionował wysokość odszkodowania, zarzucając, że jest ustalona wbrew treści art. 18 ust. 2 ustawy o ochronie praw lokatorów (…)

(sprzeciw k. 30, sprzeciw k. 34- 39, pełnomocnictwo k. 40)

Pełnomocnik powoda w piśmie z 19 września 2017 roku oraz na rozprawie w dniu 10 stycznia 2018 roku sprecyzował, że powód przyznaje, że pozwany w okresie objętym pozwem nie zamieszkiwał w lokalu, natomiast opiera żądanie na twierdzeniu, że pozwany lokal zajmuje, dysponuje nim, czasem w lokalu przebywa, ma do niego klucze, odbiera korespondencję; nadto odmawia zdania lokalu.

(pismo k. 47, protokół rozprawy k. 84)

Stanowiska stron na chwilę zamknięcia rozprawy nie uległy zmianie.

(protokół rozprawy k. 96)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Najemcą przedmiotowego lokalu była babcia powoda N. C., która zmarła 1 lutego 2016 roku. Pozwany nie zamieszkiwał i nie zamieszkuje w przedmiotowym lokalu. Pozwany, po śmierci babci, starał się o najem lokalu, w tym celu wysłał pisma do powoda. (niesporne)

Pozwany odbiera korespondencję przychodzącą na przedmiotowy lokal, ma klucz do skrzynki pocztowej.

(przesłuchanie powoda zapis rozprawy 00:47:16 oraz protokół rozprawy k. 87, zeznania świadka W. M. (1) zapis rozprawy 00:26:13, protokół rozprawy k. 86)

Pozwany otrzymał wezwanie do usunięcia odchodów z balkonu przedmiotowego lokalu.

(przesłuchanie powoda zapis rozprawy 00:47:16 oraz protokół rozprawy k. 87)

W. M. (1) zwróciła się do powoda, aby usunął zanieczyszczenia po ptakach z parapetów.

(zeznania świadka W. M. (1) zapis rozprawy 00:26:13, protokół rozprawy k. 86)

Powód przesłał pozwanemu- na adres przedmiotowego lokalu- przesyłki zawierające: wezwanie do zapłaty należności za lokal; wezwanie do dobrowolnego wydania lokalu. Obie przesyłki były awizowane i nie zostały podjęte.

(wezwania i dowody doręczenia przez awizo- k. 20- 23)

Po śmierci N. C. pozwany dostał klucze od swojego wuja (syna N. C.). Lokatorka lokalu z przeciwka (nr 49) widziała pozwanego przed przedmiotowym lokalem, kiedy zmieniał zamek po śmierci babci. Odchody po ptakach zostały usunięte z parapetów przedmiotowego lokalu.

(zeznania świadka K. B. (1) zapis rozprawy 00:04:04 oraz protokół rozprawy k. 94 i 95)

Wysokość odszkodowania za korzystanie z przedmiotowego lokalu za okres objęty pozwem wynosi 6339,15 zł.

(opinia k. 54- 68)

Sąd Rejonowy zważył, co następuje.

Powództwo podlegało uwzględnieniu niemal w całości. Zgodnie z art. 18 ust. 1 i 2 ustawy o ochronie praw lokatorów (…), osoby zajmujące lokal bez tytułu prawnego są obowiązane do dnia opróżnienia lokalu co miesiąc uiszczać odszkodowanie. Odszkodowanie (w przypadku innych osób, niż takie, które mają prawo do lokalu socjalnego lub zamiennego, co do których sąd orzekł o wstrzymaniu wykonania opróżnienia lokalu do czasu dostarczenia im takiego lokalu- ust. 3) odpowiada wysokości czynszu, jaki właściciel mógłby otrzymać z tytułu najmu lokalu. Jeżeli odszkodowanie nie pokrywa poniesionych strat, właściciel może żądać od osoby, o której mowa w ust. 1, odszkodowania uzupełniającego. Co do wysokości odszkodowania, z uwagi na kwestionowanie sposobu jego ustalenia i wysokości, dopuszczony został biegły, który określił wysokość odszkodowania zgodnie z normą z art. 18 ust. 2 cyt. ustawy. Co do natomiast zasady odpowiedzialności pozwanego należy wskazać, co następuje. Ustawa wymaga zajmowania lokalu dla skuteczności dochodzenia odszkodowania. Zajmowanie nie oznacza zamieszkiwania w lokalu, ale dysponowanie nim, połączone- co istotne- z odmową wydania lokalu osobie uprawnionej (por. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 7 grudnia 2007 roku w sprawie III CZP 121/07, opubl. OSNC 2008/ 12/ 137). W niniejszej sprawie w ocenie Sądu zostało wykazane zarówno to, że pozwany dysponuje lokalem jak i to, że odmawia jego wydania. Z zeznań K. B. (1) wynika, że po śmierci najemcy przedmiotowego lokalu pozwany otrzymał klucze do tego lokalu, a następnie zmienił jeden z zamków. Co więcej, pozwany sam przyznał, że dostał wezwanie (i to doręczone na adres przedmiotowego lokalu) do uprzątnięcia parapetów lokalu; choć nie przyznał, że sprzątnął, to jednak z zeznań świadka K. B. wynika, że zostało sprzątnięte, co także potwierdziła świadek W. M. (1). Musiał to zatem zrobić pozwany (którego zresztą o sprzątniecie poprosiła także W. M.), skoro do nikogo innego nie zwracano się o to. Ponadto pozwany został wezwany- na adres przedmiotowego lokalu, z którego co do zasady podejmuje korespondencję, np. podjął wezwanie do sprzątnięcia parapetów- do wydania lokalu. Jakkolwiek przesyłka była awizowana zachodzi domniemanie dotarcia oświadczenia woli do pozwanego, które nie zostało obalone przez pozwanego (art. 61§1 kc). Mimo to pozwany lokalu nie zdał. Należy zwrócić uwagę, że pozwany nie odniósł się do zarzutu wskazanego w piśmie pełn. powoda z 19.09.2017 roku, że pozwany odmawia zdania lokalu (k. 47). Sąd miał zatem podstawę do przyjęcia- w okolicznościach sprawy, przy załączeniu przez powoda do akt wezwania do wydania lokalu z 10.04.2017 roku- że jest to okoliczność przyznana (art. 230 kpc).

Reasumując, w ocenie Sądu pozwany zajmowała w okresie objętym pozwem przedmiotowy lokal w rozumieniu art. 18 ust. 1 i 2 ustawy o ochronie praw lokatorów, zatem żądanie odszkodowania było uzasadnione. Kwotę odszkodowania ustalił biegły.

Wysokość odsetek skapitalizowanych ustalono proporcjonalnie (należność główna zasądzona w wyroku stanowi 98,56% należności głównej żądanej, stąd 98,56% żądanej kwoty odsetek skapitalizowanych daje kwotę 278,83 zł).

Kwota 278,83 zł i 6339,15 zł, daje sumę zasądzoną w wyroku (6617,98 zł).

Jeżeli chodzi o odsetki, orzeczono o nich na podstawie art. 481§1 i 482§1 kc. Co do odsetek od należności głównej, pozwany winien płacić należności co miesiąc, do końca miesiąca (art. 18 ust. 1 ustawy o ochronie praw lokatorów (…)), zatem zasadne jest żądanie zasądzenia odsetek dalszych od należności głównej od dnia 1 czerwca 2017 roku, skoro na dzień 31 maja 2017 roku zostały przez powoda skapitalizowane odsetki od należności głównej, od których to skapitalizowanych odsetek powód domaga się odrębnie odsetek od dnia wniesienia pozwu.

O kosztach procesu orzeczono w oparciu o art. 100 zd. 2 kpc. Na koszty powoda złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika w stawce minimalnej 1800 zł, opłata od pozwu 336 zł i zaliczka na biegłego 1000 zł, łącznie 3136 zł.

O kosztach sądowych- tymczasowo wyłożonych wydatkach na biegłego (1055,28 zł)- orzeczono na podstawie art. 83 ust. 1 i 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w związku z art. 100 zd. 2 kpc.