Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 9 października 2017 r., po rozpatrzeniu wniosku z dnia 11 września 2017 r., Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił J. B. prawa do przeliczenia świadczenia. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że zgodnie z treścią art.6 ust.2 pkt 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, od dnia 1 stycznia 1999 r. za okres składkowy uważa się okres odbywania na obszarze Państwa Polskiego kary pozbawienia wolności, kary aresztu za wykroczenie oraz w czasie tymczasowego aresztowania, jeżeli podczas odbywania tych kar skazany wykonywał pracę w wymiarze czasu pracy nie niższym niż połowa pełnego wymiaru czasu pracy, określonego dla takiej pracy. W ocenie organu rentowego brak jest zatem podstaw prawnych do uwzględnienia wnioskodawcy w wymiarze wypłacanego świadczenia okresu od dnia 1 czerwca 1993 r. do 22 października 1996 r. za niesłuszne tymczasowe aresztowanie. Zakład Ubezpieczeń Społecznych podkreślił, że ustawa z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin utraciła moc prawną.

/decyzja k. 297 plik III akt ZUS/

W dniu 10 października 2017 roku J. B. złożył odwołanie od powyższej decyzji wskazując, że powyższa decyzja jest dla niego krzywdząca, gdyż nie uwzględnia faktu , iż we wskazanym w treści decyzji okresie był on niesłusznie aresztowany a nadto, że w okresie tym obowiązywały inne przepisy emerytalne.

/odwołanie k.2/

W odpowiedzi na odwołanie pełnomocnik organu rentowego wniósł o jego oddalenie przytaczając argumentację jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie k.3/

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił następujący stan faktyczny:

Decyzją z dnia 20 marca 2003 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyznał J. B. od dnia 16 marca 2003 r. tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego prawo do emerytury. Do obliczenia świadczenia przyjęto: podstawę wymiaru obliczoną z 10 lat kalendarzowych, tj. od stycznia 1984 r. do grudnia 1993 r. ze wskaźnikiem wysokości podstawy wymiaru świadczenia ograniczonym do 250 % , kwotę bazową w wysokości 1 862,62 zł , 22 lata okresów składkowych tj. 264 miesiące , 5 lat i 5 miesięcy okresów nieskładkowych tj. 65 miesięcy. Wysokość emerytury wnioskodawcy wyniosła 1 955,28 zł.

/decyzja k. 8 plik IV akt ZUS/

Do obliczenia emerytury przyjęto wnioskodawcy następujące okresy składkowe:

- od 1 grudnia 1963 r. do 31 lipca 1964 r.

- od 16 czerwca 1966 r. do 15 października 1967 r.

- od 1 września 1971 r. do 30 listopada 1972 r.

- od 2 stycznia 1973 r. do 14 maja 1974 r.

- od 1 lutego 1975 r. do 31 sierpnia 1975 r.

- od 1 września 1975 r. do 31 października 1980 r.

- od 1 listopada 1981 r. do 30 czerwca 1988 r.

- od 1 lipca 1988 r. do 19 listopada 1991 r.

- od 20 listopada 1991 r. do 11 października 1992 r.

- od 12 października 1992 r. do 17 października 1992 r.

Do obliczenia emerytury przyjęto wnioskodawcy następujące okresy nieskładkowe:

- od 1 sierpnia 1964 r. do 15 czerwca 1966 r.

- od 16 października 1967 r. do 29 listopada 1970 r.

- od 18 października 1992 r. do 15 kwietnia 1993 r.

/wykaz okresów k.5 plik IV akt ZUS/

W kolejnych wydawanych względem wnioskodawcy decyzjach organ rentowy dokonywał waloryzacji świadczenia oraz przeliczał świadczenie z uwzględnieniem okresów pozostawania przez wnioskodawcę w stosunku pracy, po uzyskaniu prawa do emerytury.

/decyzje w aktach ZUS/

Decyzją z dnia 28 czerwca 2012 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. przeliczył J. B. świadczenie z uwzględnieniem okresu od 1 czerwca 1993 r. do 31 sierpnia 1993 r. tj. okresu pozostawania przez niego w zatrudnieniu w Zakładzie (...) S.A.

/decyzja k.165 plik II akt ZUS/

W kolejnych decyzjach organ rentowy dokonywał waloryzacji świadczenia oraz przeliczał świadczenie z uwzględnieniem okresów pozostawania przez wnioskodawcę w stosunku pracy po uzyskaniu prawa do emerytury.

/decyzje w aktach ZUS/

W dniu 11 września 2017 r. J. B. złożył wniosek o uwzględnienie przy obliczaniu należnej mu emerytury okresu pozostawania przez niego w areszcie tymczasowym tj. od 1 czerwca 1993 r. do 22 października 1996 r.

/wniosek k.195 plik III akt ZUS/

W okresie od 1 czerwca 1993 r. do 22 października 1996 r. w stosunku do wnioskodawcy stosowano środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania.

/zaświadczenie k.274 plik III akt ZUS/

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie dowodów z dokumentów zawartych zarówno w aktach sprawy jak i w aktach organu rentowego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołania jest niezasadne i podlega oddaleniu.

Na wstępie wskazać należy, że na podstawie art. 114 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2017 roku, poz.1383 z późn. zm.) wysokość świadczeń emerytalno – rentowych ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na ich wysokość.

W przedmiotowej sprawie J. B. złożył wniosek o uwzględnienie przy obliczaniu należnej mu emerytury okresu pozostawania w areszcie tymczasowym od 1 czerwca 1993 r. do 22 października 1996 r., a jako podstawę swoich żądań wskazał fakt niesłusznego - jego zdaniem - zastosowania względem jego osoby takiego właśnie środka zapobiegawczego.

Odnosząc się merytorycznie do podnoszonych przez wnioskodawcę kwestii wskazać należy, że do kwestii tymczasowego aresztowania ww. ustawa odnosi się w treści art.6 ust.2 pkt 4 wskazując, że za okresy składkowe uważa się m.in. przypadające przed dniem 15 listopada 1991 r. okresy pracy wykonywanej w czasie odbywania na obszarze Państwa Polskiego kary pozbawienia wolności, kary aresztu za wykroczenie oraz w czasie tymczasowego aresztowania o ile praca ta była świadczona w wymiarze czasu pracy nie niższym niż połowa pełnego wymiaru czasu pracy określonego dla takiej pracy. Biorąc zatem pod uwagę okres, w jakim wnioskodawca był tymczasowo aresztowany tj. od 1 czerwca 1993 r. do 22 października 1996 r. tylko wykazanie przez niego świadczenia pracy w tym okresie mogłoby skutkować koniecznością uwzględnienia tego okresu przy obliczaniu wysokości należnego mu świadczenia. Dla uwzględnienia okresu tymczasowego aresztowania jako okresu składkowego nie ma bowiem znaczenia fakt słuszności bądź też niesłuszności stosowania tymczasowego aresztu, a jedynie fakt świadczenia pracy w tym czasie.

Zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy wskazuje,że o ile w okresie od 1 czerwca 1993 r. do 22 października 1996 r. wnioskodawca przebywał w areszcie tymczasowym , o tyle brak jest podstaw do przyjęcia ,że w okresie tym świadczył pracę. Bez znaczenia zatem pozostaje fakt legalności zastosowanego względem wnioskodawcy tymczasowego aresztowania.

W odniesieniu zaś do kwestii zastosowania względem wnioskodawcy przepisów obowiązujących w czasie stosowania względem jego osoby tymczasowego aresztowania tj. art.11 ust. 2 pkt 18 w zw. z ust.1 pkt 1 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin z dnia 14 grudnia 1982 r. ( Dz. U. Nr 40 , poz. 267) wskazać należy, że ustawa z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w żaden sposób nie odnosi się do możliwości zastosowania względem wnioskodawcy przepisów ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin. Co więcej , kwestia legalności zastosowania względem wnioskodawcy tymczasowego aresztowania jest przedmiotem odrębnego postępowania , które jak do tej pory , nie zakończyło się wydaniem prawomocnego orzeczenia w tym przedmiocie.

Ponieważ wnioskodawca nie udowodnił okoliczności leżących u podstaw odwołania, na podstawie art. 477 ¹⁴§ 1 kpc, Sąd Okręgowy odwołanie oddalił.

Zarządzenie: o dpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć wnioskodawcy z pouczeniem o prawie, terminie i sposobie złożenia apelacji.

S.B.