Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 03 października 2017 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił M. K. (1) prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że wnioskodawca nie spełnia wszystkich warunków do przyznania renty. Organ rentowy argumentował, że na wymagane 5 lat okresów składkowych i nieskładkowych w 10-leciu na dzień przed powstaniem niezdolności do pracy, tj. od 20 sierpnia 2005 roku do 19 sierpnia 2015 roku, wnioskodawca udowodnił jedynie 2 lata, 7 miesięcy i 24 dni okresów składkowych oraz 4 lata, 4 miesiące i 21 dni okresów nieskładkowych, tj. łącznie 3 lata, 6 miesięcy i 12 dni. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskazał także, że na wymagane 5 lat w 10-leciu przed dniem zgłoszenia wniosku, tj. w okresie od 05 czerwca 2007 roku do 04 czerwca 2017 roku, ubezpieczony udowodnił jedynie 2 lata, 2 miesiące i 20 dni okresów składkowych oraz 4 lata, 9 miesięcy i 24 dni okresów nieskładkowych, co daje łącznie 2 lata, 11 miesięcy i 17 dni.

Od powyższej decyzji w dniu 25 października 2017 roku odwołanie złożył ubezpieczony, wnosząc o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez przyznanie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, a także o ponowne przeanalizowanie dokumentacji medycznej, o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego lekarza celem weryfikacji stopnia niezdolności do pracy określonej orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS nr (...) z dnia 11 września 2017 roku oraz o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z dokumentacji medycznej, tj. zaświadczenia lekarza kardiologa. Wnioskodawca podniósł, że w oparciu o przepisy ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 17 grudnia 1998 roku, w odniesieniu do ubezpieczonego, u którego niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat, wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynosi 5 lat w ciągu ostatnich 10 lat przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy. Ponadto wymogu udowodnienia wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego w ciągu ostatnich 10 lat przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy wynoszący co najmniej 30 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. Zarzucił także, że organ rentowy błędnie określił stopień niezdolności do pracy, wskazując, że ubezpieczony jest tylko częściowo niezdolny do pracy. Wnioskodawca podniósł, że jego stan zdrowia, zarówno w momencie orzekania o niezdolności jak i obecnie wskazuje na całkowitą niezdolność do pracy, co biorąc pod uwagę posiadany przez niego okres składkowy wynoszący co najmniej 30 lat powinno kwalifikować go do przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy niezależnie od wymiaru okresu składkowego i nieskładkowego w okresie ostatnich 10 lat.

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 25 października 2017 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. wniósł o jego oddalenie, przytaczając argumentację jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, a ponadto wskazał, że ogólny staż wnioskodawcy wynosi 29 lat, 1 miesiąc i 20 dni składkowych oraz 7 lat, 7 miesięcy i 15 dni okresów nieskładkowych.

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych ustalił następujący stan faktyczny:

Odwołujący – M. K. (2), urodzony w dniu (...), posiada podstawowe wykształcenie i prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą - usługi remontowe (niesporne).

W dniu 05 czerwca 2017 roku wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o przyznanie renty z tytułu niezdolności do pracy (wniosek k.1 akt rentowych).

Orzeczeniem z dnia 13 lipca 2017 roku Lekarz Orzecznik ZUS uznał wnioskodawcę za osobę zdolną do pracy ( orzeczenie lekarza orzecznika k.14 akt rentowych).

Wnioskodawca wniósł sprzeciw od w/w orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS, na wskutek którego przeprowadzono kolejne badanie i orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 23 sierpnia 2017 roku wnioskodawca został uznany za osobę częściowo niezdolna do pracy do 31 sierpnia 2017r. i jako datę powstania niezdolności do pracy w skazano 20 sierpnia 2015r. ( orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS k.15 akt rentowych).

Następnie w trybie nadzoru Prezesa ZUS przekazano sprawę ponownie do rozpatrzenia przez Komisje Lekarską ZUS, która orzeczeniem z dnia 11 września 2017 r. uznała wnioskodawcę za częściowo niezdolnego do pracy. Jako datę powstania częściowej niezdolności do pracy Komisja Lekarska ZUS przyjęła dzień 20 sierpnia 2017 roku, jako przewidywaną datę ustania częściowej niezdolności wskazano natomiast dzień 31 sierpnia 2018 roku. Orzeczenie zostało wydane przez Komisję Lekarską po przeprowadzeniu bezpośredniego badania i dokonania analizy przedstawionej dokumentacji medycznej, w tym dokumentacji z przebiegu leczenia ambulatoryjnego, kart informacyjnych z leczenia szpitalnego w latach 2014-2017, zaświadczeń o stanie zdrowia wystawionych przez lekarzy leczących w dniu 09 czerwca 2017 roku oraz wyników badań dodatkowych (USG serca, koronarografia, CT klatki piersiowej). Przy dokonaniu ustaleń orzeczniczych Komisja Lekarska uwzględniła stopień naruszenia sprawności organizmu, rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek, predyspozycje psychofizyczne wnioskodawcy orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS k.19 akt rentowych).

Zaskarżoną decyzją z dnia 03 października 2017 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił wnioskodawcy prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy z uwagi na to, ze odwołujący nie spełnił wszystkich wymaganych prawem warunków do przyznania renty ( decyzja k.25 akt ZUS).

Niespornym jest, że wnioskodawca na wymagane 5 lat okresów składkowych i nieskładkowych w 10-leciu na dzień przed powstaniem niezdolności do pracy, tj. od 20 sierpnia 2005 roku do 19 sierpnia 2015 roku, udowodnił jedynie 2 lata, 7 miesięcy i 24 dni okresów składkowych oraz 4 lata, 4 miesiące i 21 dni okresów nieskładkowych, tj. łącznie 3 lata, 6 miesięcy i 12 dni. Na wymagane 5 lat w 10-leciu przed dniem zgłoszenia wniosku, tj. w okresie od 05 czerwca 2007 roku do 04 czerwca 2017 roku, ubezpieczony udowodnił jedynie 2 lata, 2 miesiące i 20 dni okresów składkowych oraz 4 lata, 9 miesięcy i 24 dni okresów nieskładkowych, co daje łącznie 2 lata, 11 miesięcy i 17 dni. Natomiast ogólny staż wnioskodawcy wynosi 29 lat, 1 miesiąc i 20 dni składkowych oraz 7 lat, 7 miesięcy i 15 dni okresów nieskładkowych ( niesporne - zestawienie k.27-29 akt ZUS).

Sąd ustalił w oparciu o dowód z opinii biegłego lekarza kardiologa, że u wnioskodawcy stwierdza się przewlekłą zaawansowaną chorobę niedokrwienną serca, (...)/III stopień, stan po przebytym zawale mięśnia serca z uniesieniem odcinka ST, w dniu 9 maja 2014r. ściany dolno tylno bocznej z nieskuteczna koronaroplastyką nieskuteczną. Stan po ostrym zespole wieńcowym 21 sierpnia 2015r. leczonym pilną koronaroplastyką tętnicy marginalnej z założeniem stentu. Niewydolność serca z obniżona frakcją wyrzutową lewej komory EF 42% oraz przewlekłą obturacyjną chorobę płuc. Schorzenia te na podstawie analizy dokumentacji medycznej przedstawionej do wglądu i badania wnioskodawcy, dnia 23 stycznia 2018 roku powoduję, że stan zdrowia badanego powoduje długotrwałą częściową niezdolność do pracy od daty złożenia wniosku, tj. od 05 czerwca 2017 roku na okres dwóch lat od daty badania ( opinia biegłego kardiologa k.13-14 odwrót).

Powyższych ustaleń Sąd Okręgowy dokonał na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, aktach rentowych oraz opinii biegłego lekarza kardiologa. Opinia została sporządzona przez biegłego o specjalności właściwej z punktu widzenia schorzeń, na jakie cierpi wnioskodawca, w oparciu o analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej i bezpośrednie badanie wnioskodawcy.

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zważył, co następuje:

Odwołanie jest niezasadne i podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U z 2009 r. nr 153, poz. 1227, z późn. zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w wymienionych okresach składkowych o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Pojęcie osoby niezdolnej do pracy definiuje art. 12 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Zgodnie z tym przepisem niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Ustęp 3 art. 12 w/w ustawy stanowi, że częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Definicję wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego zawiera art. 58 ustawy. Przepis ten określa, że wymagany okres składkowy i nieskładkowy osoby, której niezdolność do pracy powstała po ukończeniu 30 lat wynosi co najmniej 5 lat (art. 58 ust. 1 pkt. 5). W stosunku do tej osoby art. 58 ust. 2 wprowadza dodatkową przesłankę uznania za spełniony warunku posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego, mianowicie okres 5 lat, o którym mowa w art. 58 ust. 1 pkt. 5, powinien przypadać w ciągu ostatniego 10-lecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy.

Zgonie z ust 4 art. 58 przepisu ust. 2 nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy, o którym mowa w art. 6, wynoszący co najmniej 25 lat dla kobiety i 30 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

W ocenie Sądu Okręgowego, w świetle ustalonego stanu faktycznego sprawy oraz obowiązującego stanu prawnego, stwierdzić należy, że odwołujący nie spełnił wszystkich przesłanek do przyznania mu renty z tytułu niezdolności do pracy.

Kwestia stopnia niezdolności do pracy została w toku niniejszego postępowania stanowczo wyjaśniona, ponieważ zarówno z opinii biegłego jak i z orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS wynika, iż wnioskodawca aktualnie jest częściowo niezdolny do pracy.

Wnioskodawca na wymagane 5 lat okresów składkowych i nieskładkowych w 10-leciu na dzień przed powstaniem niezdolności do pracy, tj. od 20 sierpnia 2005 roku do 18 sierpnia 2015 roku, udowodnił 2 lata, 7 miesięcy i 24 dni okresów składkowych oraz 4 lata, 4 miesiące i 21 dni okresów nieskładkowych, które zgodnie z art. 5 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych zostały ograniczone do 1/3 okresów składkowych, tj. 10 miesięcy i 18 dni, co daje łącznie 3 lata, 6 miesięcy i 12 dni. Natomiast w 10-leciu na dzień przed złożeniem wniosku tj. od 05 czerwca 2007 roku do 04 czerwca 2017 roku wnioskodawca udowodnił 2 lata, 2 miesiące i 20 dni okresów składkowych oraz 4 lata, 9 miesięcy i 24 dni okresów nieskładkowych, które zgodnie z art. 5 w/w ustawy zostały ograniczone do 1/3 okresów składkowych, tj. 8 miesięcy i 27 dni. Łącznie 2 lata, 11 miesięcy i 17 dni.

Wobec tego wnioskodawca nie spełnia przesłanki posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego, o którym mowa w art. 58 ust. 1 i nie spełnia warunku z art. 58 ust. 2 wspomnianej ustawy.

Natomiast ogólny staż wnioskodawcy wynosi 29 lat, 1 miesiąc i 20 dni składkowych oraz 7 lat, 7 miesięcy i 15 dni okresów nieskładkowych. Z uwagi na ustalenie , że wnioskodawca nie jest osoba całkowicie niezdolną do pracy oraz brak co najmniej 30 letniego okresu tylko składkowego brak jest także podstaw do zastosowania art.58 ust4 powołanej ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie.

Zarządzenie: odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć

wnioskodawcy z pouczeniem o środkach odwoławczych.