Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 lutego 2018 r.

Sąd Rejonowy w Nowym Sączu Wydział I Cywilny
w składzie:

Przewodniczący: SSR Grażyna Poręba

Protokolant: st. Sekr. sąd. Julita Świgut

po rozpoznaniu w dniu 16 lutego 2018 roku w Nowym Sączu

na rozprawie

sprawy z powództwa J. M. (1) i J. S.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. solidarnie na rzecz powodów J. M. (1) i J. S. kwotę 6.316,54 ( sześć tysięcy trzysta szesnaście 54/100 ) złotych z ustawowymi odsetkami od kwoty:

a)  5.892,98 ( pięć tysięcy osiemset dziewięćdziesiąt dwa 98/100 ) złotych od dnia 23 listopada 2016 r. do dnia zapłaty,

b)  423,56 ( czterysta dwadzieścia trzy 56/100 ) złotych od dnia 29 lipca 2017 r. do dnia zapłaty,

II.  w pozostałym zakresie powództwo oddala,

III.  zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. solidarnie na rzecz powodów J. M. (1) i J. S. kwotę 2.295,10 ( dwa tysiące dwieście dziewięćdziesiąt pięć 10/100 ) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu,

IV.  zwraca powodom J. M. (1) i J. S. solidarnie kwotę 358,90 ( trzysta pięćdziesiąt osiem 90/100 ) złotych tytułem różnicy pomiędzy kosztami pobranymi a należnymi.

Z:

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

2018-02-16

Sygn. akt I C 755/17

UZASADNIENIE

wyroku z 16.02.2018 r.

Powodowie J. M. (1) i J. S., działając przez profesjonalnego pełnomocnika, w pozwie z 12.07.2017 r., domagali się zasądzenia na ich rzecz kwoty 6731 zł z ustawowymi odsetkami od kwot: 6307 zł od 23.11.2016 r. do dnia zapłaty i od 423,56 zł od 27.10.2016 r. do dnia zapłaty. Domagali się też zasądzenia na ich rzecz kosztów procesu według norm przepisanych (k. 1-7).

W uzasadnieniu wskazali, że są współwłaścicielami pojazdu B. o nr rej. (...), który 22.10.2016 r. został uszkodzony na skutek czynności manewru cofania, wykonywanego przez kierującą pojazdem R. (...) (który był wówczas ubezpieczony w pozwanym zakładzie ubezpieczeń). Kalkulacja naprawy (której koszt wyniósł 423,56 zł) oszacowała wartość naprawy wraz z robocizną na kwotę 7516,10 zł, natomiast ubezpieczyciel wypłacił na rzecz powodów jedynie kwotę 1209,63 zł, odmawiając wypłaty odszkodowania w pozostałym zakresie. Powód wskazał, że pozwany nie uwzględnił w protokole oględzin wszystkich uszkodzeń (nie zakwalifikował w pojeździe do wymiany drzwi, które zostały najbardziej uszkodzone w czasie kolizji).

Pozwany (...) S.A. w W. w piśmie z 10.08.2017 r., stanowiącym odpowiedź na pozew, wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu według norm przepisanych (k. 42-43).

W uzasadnieniu wskazano, że powód nie przedstawił dowodów, z których wynikałoby, że w wyniku kolizji z pojazdem sprawcy poszkodowany doznał uszczerbku majątkowego w wysokości większej od wyliczonego odszkodowania. W ocenie pozwanego, dokonane przez niego wyliczenie szkody z uwzględnieniem cen na rynku lokalnym jest wystarczające na doprowadzenie pojazdu do stanu sprzed kolizji (spełnia przesłanki z art. 361 k.c.). Pozwany wskazał, że zakres uszkodzenia drzwi przy użyciu odpowiednich technik naprawy (panelowych) umożliwia ich przywrócenie do stanu sprzed kolizji, nie powodując w końcowym efekcie pogorszenia właściwości estetycznych czy też technologicznych (brak jest więc podstaw do wymiany drzwi na nowe).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny sprawy:

W dniu 22.09.2016 r. około godziny 18:45 w N., miało miejsce zdarzenie drogowe, w trakcie którego kierująca samochodem marki R. (...) o nr rej. (...) (posiadającym ubezpieczenie OC w pozwanym zakładzie ubezpieczeń) J. O., wykonując manewr cofania, uderzyła w zaparkowany pojazd marki B. o nr rej. (...).

niesporne

Zakres uszkodzeń samochodu B. powstałych w wyniku ww. zdarzenia obejmuje błotnik przedni lewy, nadkole przednie lewe, drzwi lewe, listwę ochronną drzwi lewych. Na dzień 22.09.2016 r. pojazd ten był wyposażony w oryginalne elementy producenta w obszarze, który uległ uszkodzeniu w tym dniu. Wobec powyższego, zastosowanie do naprawy pojazdu oryginalnych części producenta nie spowodowałoby wzrostu wartości tego pojazdu, a jedynie przywrócenie tego pojazdu do stanu sprzed zdarzenia z 22.09.2016 r.

Zidentyfikowane uszkodzenia błotnika przedniego lewego oraz drzwi lewych pojazdu powodów, z uwagi na charakter, umiejscowienie i rozległość deformacji kwalifikują te elementy jednoznacznie do wymiany. Zastosowanie metody naprawy ww. elementów wskazanej przez stronę pozwaną (metoda panelowa) nie doprowadziłoby do przywrócenia pojazdu powodów do stanu sprzed szkody z 22.09.2016 r.

Mając powyższe na uwadze, koszt naprawy przywracającej pojazd do stanu sprzed szkody z 22.09.2016 r. przeprowadzonej w zakładzie naprawczym nieposiadającym autoryzacji producenta pojazdu we wrześniu 2016 r. powinien był wynieść 7102,61 zł brutto, natomiast w przypadku przeprowadzenia naprawy pojazdu w zakładzie naprawczym posiadającym autoryzację producenta pojazdu, koszt tej naprawy we wrześniu 2016 r. wyniósłby 8181,74 zł brutto.

Dowód: opinia biegłego T. M. – k. 61-63

Powodowie dokonali zgłoszenia szkody w pozwanym zakładzie ubezpieczeń.

Wraz z pismem z 30.09.2016 r. ubezpieczyciel przedstawił powodom kosztorys naprawy pojazdu B., z którego wynikało, że koszt przywrócenia tego pojazdu do stanu sprzed szkody wynosi 1209,63 zł.

Decyzją z 03.10.2016 r. ubezpieczyciel przyznał 604,81 zł tytułem likwidacji przedmiotowej szkody.

W odpowiedzi na powyższe, zwrócono się do ubezpieczyciela o dokonanie dodatkowych oględzin w związku z nieopisaniem w protokole oględzin wszystkich uszkodzeń w pojeździe (drzwi lewych i wzmocnienia wewnętrznego poszycia tych drzwi).

W odpowiedzi na powyższe, ubezpieczyciel poinformował, że nie uwzględnia wniosku o kolejne oględziny, ze względu na prawidłową kwalifikację elementów do naprawy (naprawa panelowa).

Powodowie zlecili wykonanie opinii prywatnej stowarzyszeniu rzeczoznawców samochodowych, celem oceny stanu technicznego, uszkodzeń i sporządzenia kalkulacji naprawy należącego do nich pojazdu, z której wynikało, że do wymiany są m.in. drzwi lewe. Koszt wykonania tej ekspertyzy wyniósł 423,56 zł. Powodowie przesłali ubezpieczycielowi przedmiotową opinię, jednak ten odmówił wypłaty dalszego odszkodowania, wskazując że drzwi lewe powinny być naprawione metoda panelową i niecelowa jest ich całkowita wymiana.

Ostatecznie pozwany wypłacił na rzecz powodów odszkodowanie w kwocie 1209,63 zł.

Dowód: decyzja (...) – k. 23, kosztorys – k. 25-27, decyzja z 03.10.2016 r. – k. 28, wniosek o dodatkowe oględziny – k. 29, korespondencja e-mailowa – k. 30-35, opinia techniczna – k. 13-21, faktura VAT – k. 22, decyzja z 08.12.2016 r. – k. 36

Ustalając stan faktyczny sąd oparł się w szczególności na aktach likwidacji szkody i dokumentach powołanych w opisie stanu faktycznego, jak również na opinii biegłego T. M.. Okoliczność odpowiedzialności pozwanego zakładu ubezpieczeń, za skutki zdarzenia z 22.09.2016 r. nie była kwestionowana, gdyż strony różniły się jedynie co do wysokości należnego powodowi odszkodowania w związku z zaistnieniem zdarzenia objętego ochroną ubezpieczeniową.

Dowody z dokumentów sąd uznał za wiarygodne z uwagi na okoliczność, że stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone (art. 244 k.p.c.) oraz tego, że osoby, które je podpisały złożyły zawarte w nich oświadczenia (art. 245 k.p.c.). Korzystają one z domniemania autentyczności i prawdziwości. Treść lub forma tych dokumentów nie były kwestionowane przez strony. Również sąd po zapoznaniu się z ich treścią i formą nie powziął, co do nich żadnych wątpliwości.

Sąd podzielił w całości opinię biegłego T. M., jako fachową, rzeczową, logiczną i stanowiącą podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie. Istotnym było, że do treści opinii strony nie zgłosiły żadnych zarzutów. Biegły jednoznacznie wskazał, że w samochodzie powodów należy wymienić drzwi lewe, a ich naprawa (panelowa) nie przywróciłaby pojazdu do stanu sprzed 22.09.2016 r.

Sąd uwzględnił też zeznania powoda, jako rzeczowe i logiczne.

Zdaniem Sądu brak jest podstaw do kwestionowania powyżej ustalonego stanu faktycznego, gdyż wszystkie dowody w nim powołane korespondowały ze sobą, wzajemnie się uzupełniały i tworzyły spójny, jednolity, wiarygodny obraz.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 805 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia zakład ubezpieczeń zobowiązuje się spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Zgodnie z art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem, których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz, której została zawarta umowa ubezpieczenia.

W niniejszej sprawie odpowiedzialność strony pozwanej za powstanie szkody, co do zasady nie była sporna, a pozwany zakład ubezpieczeń przejął na siebie odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną przez sprawcę osobom trzecim, w związku z ruchem pojazdów (art. 34 ustawy z 22.05.2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych). Bezsporna także była okoliczność, iż strona pozwana prowadziła postępowanie likwidacyjne przedmiotowej szkody, w wyniku którego wypłaciła, tytułem odszkodowania za uszkodzenie pojazdu B., kwotę 1209,63 zł.

Ustalając wysokość należnego powodowi odszkodowania – wokół czego toczył się spór, sąd miał na uwadze, iż świadczenie przysługujące od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej za uszkodzenie pojazdu mechanicznego winno w pierwszej kolejności korespondować z zasadą pełnej kompensaty poniesionej szkody wyrażonej w art. 361 § 2 k.c., ale jednocześnie powinno obejmować tylko niezbędne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu, ustalone według cen występujących na rynku lokalnym (tak Sąd Najwyższy w uchwale z 13.06.2003 r. wydanej w sprawie o sygn. akt III CZP 32/03, LEX nr 78592). W orzecznictwie ugruntowany jest pogląd, zgodnie z którym należne odszkodowanie stanowi różnica pomiędzy stanem majątku powoda jaki istniałby, gdyby przedmiotowa kolizja nie nastąpiła, a stanem tego majątku jaki zaistniał po zdarzeniu wywołującym szkodę. W odniesieniu do szkody komunikacyjnej jest to w praktyce różnica pomiędzy wartością, jaką pojazd przedstawiał w chwili wypadku, a jego wartością po wypadku. Przywrócenie uszkodzonego pojazdu do stanu poprzedniego polega na doprowadzeniu do takiego stanu (używalności i jakości), jaki istniał przed wypadkiem. Jeżeli wymaga to użycia nowych części i materiałów, wydatki poniesione z tego tytułu powinny być uznane jako koszty naprawienia szkody. Uszkodzona część pojazdu powinna być zastąpiona nową, jeśli ewentualna naprawa tej części nie przywróci jej pełnej wartości, jaką przestawiała przed szkodą. Odszkodowanie obejmuje koszty zakupu niezbędnych nowych części i innych materiałów. W swoim orzecznictwie Sąd Najwyższy dopuszcza stosowanie nowych części przy naprawie używanych samochodów, zastrzegając jednak warunek konieczności lub niezbędności tego sposobu (np. uchwała 7 sędziów Sądu Najwyższego z 12.04.2012 r. (III CZP 80/11, OSNC 2012/10/112). O przywróceniu do stanu poprzedniego można mówić, gdy stan pojazdu po naprawie pod każdym istotnym względem odpowiada stanowi samochodu sprzed wypadku. Przy ocenie bierze się pod uwagę zarówno stan techniczny, jak i trwałość czy wygląd estetyczny. Do naprawienia pojazdu w tym zakresie konieczne może się okazać użycie ulepszonych i zmodernizowanych części lub zespołów, których przed wypadkiem pojazd nie miał (por. komentarz do art. 34 ustawy z 22.05.2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, D. Maśniak komentarz LEX 2010).

Na podstawie opinii biegłego M., sąd ustalił, że wskazana przez stronę pozwaną metoda naprawy określona jako naprawa panelowa nie powinna być zastosowana w niniejszym przypadku, z uwagi na rozległość deformacji drzwi pojazdu powodów, w tym objęcie deformacją przeprofilowań oraz felcowania przedniego i dolnego drzwi, a w przypadku błotnika przedniego objęcia deformacją profilu łukowego nadkola. W przypadku drzwi pojazdu przeprowadzenie naprawy nie pozwoli na przywrócenie pierwotnej sztywności ich poszycia, a konieczność szpachlowania przeszło 50% powierzchni poszycia drzwi może skutkować w przyszłości pękaniem powłoki lakierowej drzwi. W przypadku błotnika przedniego fakt objęcia deformacją profilu łukowego tego elementu powoduje, że uzyskanie właściwego kształtu tej części błotnika będzie po naprawie blacharskiej wymagało nałożenia warstwy szpachli i jej obróbkę poprzez zeszlifowanie celem uzyskania właściwego kształtu. Biegły wskazał, że taki sposób usunięcia powstałych uszkodzeń pojazdu powodów nie będzie stanowił przywrócenia tego pojazdu do stanu sprzed jego uszkodzenia, gdyż z akt sprawy nie wynika, aby uszkodzone elementy były w przeszłości naprawiane i będzie powodował obniżenie wartości tego pojazdu w stosunku do stanu sprzed uszkodzenia. Twierdzenia pozwanego o celowości naprawy metodą panelową przedmiotowych drzwi, sąd uznał więc za nieprawidłowe, tym bardziej, że do opinii biegłego pozwany nie zgłosił żadnych zarzutów, przez co uznać należało, że zgadza się z jej treścią.

Sąd przy ustalaniu kwoty należnej powodom, tytułem odszkodowania, oparł się na kwocie, którą biegły obliczył przy założeniu wykonania naprawy w zakładzie nieposiadającym autoryzacji producenta pojazdu – 7102,61 zł. Mając na uwadze wysokość odszkodowania uznaną przez ubezpieczyciela i wypłaconą powodom, tj. kwotę 1209,63 zł, sąd zasądził dalszą kwotę niezbędną do pokrycia całości wyrządzonej szkody tj. kwotę 5892,98 zł, co łącznie odzwierciedla wysokość rzeczywistej szkody poniesionej przez powodów. Sąd zasądził również na rzecz powodów kwotę 423,56 zł, tytułem kosztów sporządzania prywatnej opinii, poniesionych przez powodów, gdyż w tym konkretnym przypadku koszty opinii stanowią element szkody. Treść opinii prywatnej zmierzała bowiem do wykazania ubezpieczycielowi, że powodowie mają rację, a kwota odszkodowania oszacowana na kwotę 1209,63 zł, jest znacznie zaniżona.

Odnośnie określenia daty wymagalności świadczenia a tym samym ustalenia daty, od której powodowie mogą się domagać odsetek, sąd orzekł na zasadzie art. 481 § 1 k.c. w zw. z art. 817 k.c. Odsetki ustawowe przysługują uprawnionemu za samo opóźnienie w spełnieniu świadczenia, niezależnie od tego czy wierzyciel poniósł szkodę i choćby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik nie ponosi odpowiedzialności. Termin do spełnienia świadczenia z tytułu ubezpieczenia to 30 dni od daty poinformowania ubezpieczyciela o zdarzeniu, mogący ulec przedłużeniu o dalsze 14 dni. W niniejszej sprawie powodowie domagali się zasadzenia odsetek od 23.11.2016 r. od kwoty należnego odszkodowania z tytułu szkody powstałej w pojeździe na skutek przedmiotowego zdarzenia i w tym zakresie żądanie odsetkowe powodów zasługiwało na uwzględnienie. Odnośnie żądania odsetek od kwoty 423,56 zł (za opinię prywatną), sąd zasadził odsetki od dnia 29.07.2017 r., jako od dnia następnego po dniu odebrania pozwu przez pozwanego, uznając że w tym dniu powodowie zgłosili żądanie w tym przedmiocie pozwanemu.

W związku z powyższym, orzeczono jak w punkcie I wyroku.

Sąd w punkcie II wyroku oddalił powództwo w pozostałym zakresie (tj. 414,02 zł należności głównej i odsetki od kwoty 423,56 zł za okres od 27.10.2016 r. do 28.07.2017 r.), uznając je w tej części za nieudowodnione, niewykazane i nienależne, czego motywy wskazano powyżej.

O kosztach (pkt III) sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., gdyż powodowie wygrali sprawę niemalże w całości (ok. 94%). Na zasądzone na ich rzecz koszty w kwocie 2295,10 zł, złożyły się: 1800 zł (wynagrodzenie adwokata stosownie do § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 03.10.2016 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. poz. 1800) w brzmieniu obowiązującym w dacie wniesienia pozwu), 17 zł opłaty od pełnomocnictwa, 337 zł opłaty od pozwu i 141,10 zł wykorzystanej zaliczki uiszczonej przez powodów na wydatki związane z opinią biegłego M..

W punkcie IV sąd zwrócił powodom solidarnie kwotę 358,90 zł, tytułem różnicy pomiędzy kosztami pobranymi a należnymi (niewykorzystana zaliczka na biegłego).

(...)

I C 755/17

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3. kal. 14 dni.

(...)

(...)