Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 lutego 2018r.

Sąd Okręgowy w Szczecinie w IV Wydziale Karnym Odwoławczym

w składzie:

przy udziale Prokuratora Prok. Okr. Małgorzaty Wojciechowicz

po rozpoznaniu w dniu 14 lutego 2018r.

sprawy R. S.

oskarżonego z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i innych

na skutek apelacji wniesionych przez oskarżonego i jego obrońcę

od wyroku Sądu Rejonowego w Goleniowie

z dnia 4 lipca 2017r. sygn. II K 556/16

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok,

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. K. S. kwotę 516,60 (pięciuset szesnastu i 60/100) złotych, w tym 96,60 (dziewięćdziesięciu sześciu i 60/100) złotych podatku VAT, tytułem kosztów nieopłaconej obrony udzielonej oskarżonemu z urzędu przed Sądem Okręgowym jako drugą instancją,

III.  zasądza od oskarżonego R. S. na rzecz Skarbu Państwa wydatki za postępowanie odwoławcze i wymierza mu 120 (sto dwadzieścia) złotych opłaty za to postępowanie.

del. SSR Marzanna Kucharczyk SSO Tomasz Karwacki SSO Maciej Kawałko

Sygn. akt IV Ka 1383/17

UZASADNIENIE

R. S. został oskarżony o to, że:

1.  w okresie od 16 października 2012r do 18 października 2012r w G. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej usiłował doprowadzić P. P. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 200 zł w ten sposób, że za pośrednictwem portalu ogłoszeniowego tablica.pl oferował do sprzedaży ultrabook laptopa P. po czym po potwierdzeniu zakupu przesłał uszkodzonego i niekompletnego laptopa wprowadzając pokrzywdzonego w błąd co do zgodności dostarczonego towaru z towarem przedstawionym na aukcji lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na blokadę zapłaconych środków przez pokrzywdzonego przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat od odbycia kary co najmniej sześciu miesięcy pozbawienia wolności za podobne przestępstwo umyślne orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Goleniowie sygn. akt II K 777/10 z dnia 18 stycznia 2011 r. i wyrokiem Sądu Rejonowego w Grójcu z dnia 15 kwietnia 2010 r. sygn. akt VI K 647/09 tj. o czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk.

2.  w dniu 14 grudnia 2012 r. w G. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził H. F. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 500 zł w ten sposób, że za pośrednictwem portalu ogłoszeniowego tablica.pl oferował do sprzedaży laptopa C. 2 D., po czym po otrzymaniu pieniędzy na wskazane konto bankowe przesłał niesprawnego laptopa wprowadzając pokrzywdzonego w błąd co do zgodności dostarczonego towaru z towarem przedstawionym na aukcji czym działał na szkodę H. F., przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat od odbycia kary co najmniej sześciu miesięcy pozbawienia wolności za podobne przestępstwo umyślne orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Goleniowie sygn. akt II K 777/10 z dnia 18 stycznia 2011 r. i wyrokiem Sądu Rejonowego w Grójcu z dnia 15 kwietnia 2010 r. sygn. akt VIK 647/09 tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk.

Sąd Rejonowy w Goleniowie wyrokiem z dnia 4 lipca 2017 r. w sprawie o sygnaturze akt II K 556/16 w punkcie I uznał oskarżonego R. S. za winnego tego, że:

a)  w okresie od 16 października 2012 r. do 18 października 2012 r. w G. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej usiłował doprowadzić P. P. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 200 zł w ten sposób, że za pośrednictwem portalu ogłoszeniowego tablica.pl oferował do sprzedaży ultrabook laptopa P. po czym po potwierdzeniu zakupu przesłał niekompletnego laptopa wprowadzając pokrzywdzonego w błąd co do zgodności dostarczonego towaru z towarem przedstawionym na aukcji lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na blokadę zapłaconych środków przez pokrzywdzonego przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat od odbycia kary co najmniej sześciu miesięcy pozbawienia wolności za podobne przestępstwo umyślne orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Goleniowie sygn. akt II K 777/10 z dnia 18 stycznia 2011r. , którą odbył w okresie od 11 grudnia 2011 r. do 5 marca 2012 r. i od 6 marca 2012 r. do 13 czerwca 2012 r. tj. czynu z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

b)  w dniu 14 grudnia 2012 r. w G. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził H. F. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 500 zł w ten sposób, że za pośrednictwem portalu ogłoszeniowego tablica.pl oferował do sprzedaży laptopa marki D. (...), po czym po otrzymaniu pieniędzy na wskazane konto bankowe przesłał niesprawnego laptopa wprowadzając pokrzywdzoną w błąd co do zgodności dostarczonego towaru z towarem przedstawionym na aukcji czym działał na szkodę H. F., przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat od odbycia kary co najmniej sześciu miesięcy pozbawienia wolności za podobne przestępstwo umyślne orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Goleniowie sygn. akt II K 777/10 z dnia 18 stycznia 2011 r., którą to karę odbył w okresie od 11 grudnia 2011 r. do 5 marca 2012 r. i od 6 marca 2012 r. do 13 czerwca 2012 r. tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk.

przyjmując, że czyny te stanowią ciąg przestępstw w rozumieniu art. 91 § 1 kk i za czyny na podstawie art. 286 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk wymierzył oskarżonemu karę sześciu miesięcy pozbawienia wolności;

w punkcie II na podstawie art. 46 § 1 kk orzekł wobec oskarżonego R. S. środek kompensacyjny w postaci obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej czynem opisanym w pkt I b) poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej H. F. kwoty 500 złotych; nadto orzekł przepadek dowodu rzeczowego oraz rozstrzygnął o kosztach postępowania.

Apelacje od powyższego wyroku wnieśli oskarżony i jego obronca.

Obrońca oskarżonego, zaskarżając wyrok Sądu I instancji w całości na korzyść oskarżonego, orzeczeniu zarzucił:

-

obrazę przepisów postępowania tj. art. 7 kpk poprzez naruszenie swobodnej oceny dowodów polegającej na niezgodnej z zasadami doświadczenia życiowego oraz zasadami logiki ocenie wyjaśnień oskarżonego R. S. w zakresie czynu opisanego w punkcie I wyroku jako niewiarygodnych i będących tylko jego linia obrony, podczas gdy wyjaśnienia te znajdują potwierdzenie w innych dowodach w szczególności w opinii biegłego R. K.;

-

obrazę przepisów postępowania tj. art. 7 kpk poprzez naruszenie swobodnej oceny dowodów polegającej na niezgodnej z zasadami doświadczenia życiowego oraz zasadami logiki ocenie, że sam fakt przesłania sprawnego laptopa bez baterii i zasilacza, które są częściami wymiennymi powoduje odpowiedzialność karną za przypisane przestępstwo;

Mając na względzie powyższe zarzuty wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego R. S. od popełnienia zarzucanego mu czynu.

Oskarżony, w opisowo sporządzonym środku zaskarżenia podniósł zarzuty związane z naruszeniem swobodnej oceny dowodów w zakresie zeznań przesłuchanych świadków poprzez danie im bezkrytycznej wiary przy jednoczesnej odmowie dania tej wiary wyjaśnieniom oskarżonego. Podniósł nadto, że w okolicznościach niniejszej sprawy nie udowodniono, że laptop wysłany w ramach zarzutu 2 został wysłany niesprawny i zdekompletowany, zaś w świetle opinii biegłego wątpliwości te nie zostały wyjaśnione.

Podnosząc powyższe wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i uniewinnienie od zarzucanych mu czynów.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacje obrońcy i oskarżonego okazały się niezasadne.

W pierwszej kolejności stwierdzić należy, że Sąd Rejonowy prawidłowo przeprowadził postępowanie dowodowe bacząc, by wyjaśnione zostały wszystkie okoliczności istotne dla ustalenia kwestii odpowiedzialności karnej oskarżonego. Sąd meriti wypełnił też zalecenia Sądu Okręgowego zawarte w wyrokach uchylających dotychczasowe rozstrzygnięcia, zaś dokonując oceny zebranego materiału dowodowego, prawidłowo uznał, iż sprawstwo i wina oskarżonego w płaszczyźnie obu zarzucanych mu czynów nie budzi wątpliwości.

Zawarte w apelacjach zarzuty w istocie sprowadzają się do odmiennej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, opartej o tezę, że zeznania przesłuchanych w sprawie świadków są nielogiczne, sprzeczne a przez to niewiarygodne w opozycji do wyjaśnień oskarżonego, które polegają na prawdzie, na co wskazuje dodatkowo opinia biegłego przeprowadzona w sprawie.

Z takim stanowiskiem nie sposób się zgodzić. Instancyjna kontrola zaskarżonego orzeczenia wykazała, że podniesiony przez obrońcę oskarżonego zarzut naruszenia art. 7 kpk jest bezpodstawny i nie zasługuje na uwzględnienie. Wskazać bowiem należy, iż sam fakt, że oskarżony nie zgadza się z dokonaną przez Sąd oceną dowodów, nie przesądza w żaden sposób o jej wadliwości. Wbrew twierdzeniom autorów apelacji, w sprawie niniejszej, Sąd meriti swoje ustalenia poczynił niewadliwie, prawidłowo rozumując i opierając ten proces o doświadczenie życiowe oraz wskazania wiedzy.

Wobec tożsamości zarzutów sformułowanych przez obrońcę i oskarżonego brak jest przeszkód do ich łącznego rozważenia. I tak podkreślić należy, że w zgodzie z przytoczonym przez skarżącego art. 7 kpk organy postępowania kształtują swoje przekonanie na podstawie wszystkich przeprowadzonych dowodów. Mając na względzie całokształt ustalonych w sprawie okoliczności wskazać należy, że w okresie bezpośrednio poprzedzającym zarzucane oskarżonemu czyny, trudnił się on sprzedażą używanego sprzętu komputerowego na dużą skalę. W jej ramach równocześnie oferował za pośrednictwem internetu liczne towary, zaś wśród nich znajdowały się również oferty z których skorzystali P. P. oraz J. B.. Lektura ofert zamieszczonych przez oskarżonego w sieci nie budzi żadnych wątpliwości zarówno co do klasy oferowanych komputerów, a przede wszystkich ich sprawności. Jakkolwiek sprzedawany sprzęt był używany, o tyle w obu przypadkach oferta dotyczyła w pełni kompletnych i sprawnych urządzeń wraz z baterią i zasilaczem, jak opisano w ofercie sprzedaży laptopa D. „wystarczy go włączyć i na nim pracować”.

Mając na względzie rozmiar prowadzonej działalności, doświadczenie w tym zakresie R. S. oraz dotychczasową karalność oskarżonego, o tyle specyficzną, że obejmującą w zasadzie głównie skazania za czyny polegające na oszustwie przy sprzedaży poprzez internet sprzętu komputerowego, nie sposób jest dać wiarę jego wyjaśnieniom w zakresie w jakim twierdzi, że ewentualna wysyłka zdekompletowanego wynikała z omyłki przy pakowaniu. Uprzednia karalność oskarżonego nie stanowi tu – co należy podkreślić - oczywiście dowodu winy oskarżonego. Jedynie wskazuje, ze wykluczyć należy by brak elementów wysyłanego sprzętu był przypadkowy, wynikał z omyłkowego przeoczenia po stronie oskarżonego. Doświadczenie życiowe bowiem uczy, że osoba, która już nie raz była karana za czyny podobne do aktualnie zarzucanego, postępuje z ponad zwyczajną roztropnością i dba by nie narazić się na ponowną odpowiedzialność karną. Jest świadoma kwestii kompletności realizowanego zamówienia i skutecznie eliminuje takie sytuacje jak przedstawiane przez oskarżonego jako tłumaczące zaistniałą sytuację.

W odniesieniu do pierwszego z formułowanych zarzutów wskazać wypada, że cena objęta porozumieniem oskarżonego i P. P. nie ma żadnego wpływu na prawno karną kwalifikację zarzucanego oskarżonemu czynu, mając na względzie że choć sprzedaż dotyczyła używanego sprzętu, z wystawionej oferty wynikało jednoznacznie, że jest to sprzęt w pełni sprawny i kompletny – wliczając w to baterię i ładowarkę, tymczasem zamiast zakupionego urządzenia pokrzywdzony otrzymał komputer zdekompletowany. Nie ma też żadnych podstaw do przyjęcia, że do zagubienia ładowarki i baterii doszło w trakcie transportu, w szczególności, że charakter braków jakie były podstawą złożonego przez pokrzywdzonego zawiadomienia sugerował działanie wysyłającego, a nie uszkodzenie przesyłki podczas transportu (w tym zakresie nie znajdują uzasadnienia sugestie skarżącego o możliwości zweryfikowania zawartości przesyłki i spisania protokołu szkodowego z kurierem).

Wbrew twierdzeniom skarżącego, świadek P. P. przesłuchany potwierdził okoliczności sprawy ustalone przez Sąd I instancji, zaś jego zeznania zostały prawidłowo przez Sąd zweryfikowane i ocenione, a finalnie uznane za wiarygodne. Pokrzywdzony konsekwentnie i logicznie od początku relacjonował przebieg zakupu komputera oraz okoliczności po otrzymaniu przesyłki. Relacja ta znajduje nadto pełne oparcie w obiektywnych dowodach zgromadzonych w sprawie, zaś faktyczna obecność świadka za granicą czy niestawiennictwo na rozprawie na wezwanie sądu tej konkluzji nie zmienia, nie wpływając na ocenę jego wiarygodności. Działania pokrzywdzonego, w szczególności szybkie zablokowanie wypłaty pobranej kwoty świadczą o tym, że już w chwili otwarcia przesyłki powziął on wiedzę na temat niesprawności urządzenia. Sam charakter braków towaru, jak również brak uwag co do przesyłki w chwili jej odbioru, czynią twierdzenia skarżącego co do jej zdekompletowania w transporcie, jak również zagubienia części przez pokrzywdzonego mało wiarygodnymi i nie znajdują żadnego oparcia w zasadach logiki i doświadczenia życiowego.

Co się zaś tyczy drugiego z zarzutów, wskazać trzeba, że Sąd I instancji w sposób wystarczający odniósł się do opinii biegłego przeprowadzonej w sprawie, zaś jej wnioski zinterpretował w prawidłowy sposób, słusznie nie doszukując się w niej podnoszonych przez skarżących okoliczności. Wskazać bowiem należy, że choć biegły wskazuje, że do uszkodzenia układu podświetlenia matrycy mogło dojść przy kolejnym uruchomienia laptopa, o tyle równie dobrze system operacyjny można było zainstalować z wykorzystaniem zewnętrznego monitora o czym w wnioskach opinii też jest mowa. Z tezy biegłego potraktowanej przez skarżącego w sposób wybiórczy nie sposób zatem wysnuwać tezy sprawności urządzenia w chwili jego wysyłki. Podobnie do konkluzji takiej nie prowadzi zestawienie daty odebrania przesyłki oraz ustanych w toku badań prób uruchomienia komputera. Nawet gdyby przyjąć, że do odbioru przesyłki w istocie doszło 20 grudnia 2012 r. jak wywodzi oskarżony, to w świetle konkluzji biegłego jego wielokrotnie uruchamianie nie świadczy o normalnej pracy, albowiem jak stwierdził nie ma po tym żadnego śladu w systemie.

Opinia biegłego w ocenie Sądu Okręgowego została sporządzona w sposób wyczerpujący i prawidłowy. Jej autor posiada odpowiednie kwalifikacje i wiedzę, zaś metodologia badań nie budzi zastrzeżeń.

W ocenie Sądu Okręgowego dla sprawstwa i winy oskarżonego nie ma znaczenia w istocie fakt w jaki sposób zabezpieczył on przesyłkę, ale wprowadzenie kupującego w błąd, o którym świadczy nie tylko niesprawność urządzenia i jego niezgodność z zamówionym towarem, ale również szerszy kontekst oferty oskarżonego, który nie tylko wystawiał urządzenia pod fałszywymi danymi, ale również wskazywał adres nie tylko inny aniżeli rzeczywisty, ale w rzeczywistości fikcyjny. Rozważania dotyczące faktycznej klasy przesłanego sprzętu również tracą na znaczeniu kiedy uwzględni się fakt, że kupującemu zależało na zakupie sprawnego komputera dla osoby trzeciej, podczas gdy otrzymał urządzenie nie tylko różniące się od zamówionego ale w dodatku niesprawne i wyposażone w nieoryginalny system operacyjny. Ani H. F., ani J. B. nie byli zainteresowani modyfikowaniem urządzenia, w szczególności przy wykorzystaniu specjalistycznej wiedzy której nie posiadają. Otrzymany komputer okazał się zatem niezgodny z oczekiwaniami i to na niekorzyść kupującego, zaś zachowanie się sprzedającego potraktować należy jako wprowadzające w błąd co do zawartej umowy.

W tych okolicznościach zarzut obrazy art. 7 kpk nie mógł zostać zatem uznany za zasadny. Sąd I instancji, wbrew stanowisku skarżących, w sposób wyjątkowo staranny i wnikliwy przeprowadził postępowanie dowodowe w sprawie. Wszystkie istotne okoliczności sprawy, ujawnione w toku postępowania dowodowego, zostały przez Sąd Rejonowy zbadane i ocenione. Sąd ten wszechstronnie rozważył i poddał dokładnej analizie całokształt materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie i poczynił na tej podstawie prawidłowe, bezbłędne, ustalenia faktyczne oraz należycie wykazał sprawstwo i winę oskarżonego w zakresie przypisanych mu w wyroku czynów. W tej sytuacji kontrola instancyjna uzasadnia stwierdzenie, że zaskarżony wyrok – stosownie do treści art. 7 kpk – znajduje pełne oparcie w prawidłowo dokonanej ocenie całokształtu dowodów ujawnionych w toku postępowania oraz w dogłębnym wyjaśnieniu wszystkich istotnych okoliczności sprawy, i że tym samym, nie ma podstaw do zdyskwalifikowania tegoż rozstrzygnięcia lub do jego zmiany w kierunku proponowanym przez skarżącego.

Stwierdzić również należy, że Sąd Rejonowy wymierzył karę w sposób prawidłowy i uwzględnił wszystkie okoliczności sprawy, zarówno przemawiające na korzyść, jak i niekorzyść oskarżonego oraz tak dobierając dolegliwości, aby nie przekraczały stopnia winy oskarżonego. Nie budzi także żadnych zastrzeżeń rozstrzygnięcie o nałożonym obowiązku naprawienia szkody i dowodzie rzeczowym.

Tak argumentując i nie podzielając zarzutów oraz wniosków apelującego Sąd Okręgowy, na podstawie art. 437 § 1 kpk, utrzymał w mocy zaskarżony wyrok.

Na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 kpk w zw. § 17 ust. 2 pkt 4 w zw. z § 4 ust. 1 i ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu Sąd Okręgowy orzekł o wynagrodzeniu obrońcy oskarżonego z urzędu.

O kosztach sądowych za postępowanie odwoławcze orzeczono na podstawie art. 636 § 1 kpk, w tym o opłacie stosownie do art. 2 ust.1 pkt 2 w zw. z art. 8 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych.

del. SSR Marzanna Kucharczyk SSO Tomasz Karwacki SSO Maciej Kawałko