Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 marca 2018 r.

Sąd Rejonowy w Wieluniu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Maria Smólska-Caban

Protokolant: sekr. sąd. Agnieszka Pawlaczyk

po rozpoznaniu w dniu 21 marca 2018 r. w Wieluniu

sprawy z powództwa T. S. prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą A. D. z siedzibą w P.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

1.  Zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powódki T. S. prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą A. D. z siedzibą w P. kwotę 4 299,22 (cztery tysiące dwieście dziewięćdziesiąt dziewięć 22/100) zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 24 kwietnia 2017 r. do dnia zapłaty.

2.  Oddala powództwo w pozostałej części.

3.  Zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powódki T. S. prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą A. D. z siedzibą w P. kwotę 1 157,00 (jeden tysiąc sto pięćdziesiąt siedem) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

4.  Nakazuje pobrać od (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Wieluniu kwotę 631,97 (sześćset trzydzieści jeden 97/100) zł tytułem wydatków.

Sygn. akt I C 635/17

UZASADNIENIE

T. S. prowadząca działalność gospodarczą pod nazwą A. D. w P. wystąpiła przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. o zapłatę kwoty 4 780,99 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 16 maja 2014 r.

do dnia 31 grudnia 2015 r. i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty tytułem odszkodowania za szkodę w samochodzie osobowym marki M. (...) o numerze rejestracyjnym

(...) 29VK wyrządzoną wskutek kolizji spowodowanej w dniu 12 maja

2014 r. przez sprawcę, którego pojazd ubezpieczony był w zakresie odpowiedzialności cywilnej w pozwanym Zakładzie. Pozwany w dniu 15 maja 2014 r. wypłacił właścicielom M. odszkodowanie w wysokości 2 646,82 zł. Umową z dnia 08 lutego 2017 r. powódka nabyła objętą pozwem wierzytelność względem pozwanego przysługującą właścicielom pojazdu M. P. (1) i J. P.. W dniu 09 lutego 2017 r. sporządzono kosztorys naprawy, z którego wynika, iż wysokość poniesionej wskutek kolizji szkody wynosi 7427,81 zł. W dniu 20 marca 2017 r. powódka wystosowała do pozwanego wezwanie do zapłaty.

Pełnomocnik pozwanego powództwa nie uznał i wniósł o jego oddalenie.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 12 maja 2014 r. doszło do kolizji drogowej, w której uszkodzony został samochód marki M. (...) o numerze rejestracyjnym (...) rok produkcji 2000 należący do M. P. (1) i J. P.. Wskutek kolizji wgniecione zostały drzwi przednie lewe, nastąpiła deformacja poszycia zewnętrznego, odkształcona została listwa drzwi przednich lewych i wgniecione zostały tylne lewe drzwi. W związku z uszkodzeniami drzwi przednie lewe nadawały się do wymiany, poszycie zewnętrzne do lakierowania, listwa drzwi przednich nadawała się do wymiany, drzwi tylne do naprawy i lakierowania. Koszt naprawy pojazdu w maju 2014 roku wynosił 6 946,04 zł, przy przyjęciu stawki 80,00 zł za roboczogodzinę. Części użyte w kalkulacji naprawy nie posiadają zamienników. Naprawa samochodu przy zastosowaniu nowych oryginalnych części pozwala na odtworzenie stanu samochodu sprzed kolizji i nie spowoduje wzrostu jego wartości rynkowej. Już sama naprawa blacharsko – lakiernicza powoduje, iż pojazd po jej dokonaniu nie jest pełnowartościowy. Na zmniejszenie wartości pojazdu ma wpływ wiek pojazdu, zakres naprawy, technologia naprawy oraz zastosowane części. Przy ewentualnej sprzedaży pojazdu pomiar powłoki lakierniczej wykaże, iż pojazd uczestniczył w kolizji.

(dowód: kserokopia dowodu rejestracyjnego k. 13verte-14, zeznania świadka

M. P. na rozprawie w dniu 08 listopada 2017 r. min. 03:11

do 18:30, opinia biegłego sądowego T. K. k. 93-108)

Pozwany sporządził kosztorys naprawy samochodu M. (...)

o numerze rejestracyjnym (...) w dniu 13 maja 2014 r. na kwotę 2 646,82 zł uwzględniając 67% ilości koniecznych materiałów lakierniczych. W opinii pisemnej sporządzonej w niniejszej sprawie biegły sądowy z zakresu techniki motoryzacyjnej, wyceny wartości oraz kosztów i jakości napraw pojazdów samochodowych, a także wyceny (...) podniósł, iż zastosowanie tego współczynnika nie ma uzasadnienia. Lakiernik malujący pojazd w garażu zużywa tyle samo lakieru, co w profesjonalnej lakierni, a nawet więcej. (...) ilości materiałów wprowadziła instrukcja A. po wejściu na rynek polski kilkadziesiąt lat temu w celu skompensowania niskich cen powszechnie wówczas stosowanych przez rzemiosło lakierów nitro. Obecnie obowiązuje zakaz stosowania tych lakierów. Na rynku dostępne są wyłącznie lakiery stosowane w całej Unii Europejskiej w podobnych cenach. Stosowanie „odchylenia” i zmniejszenia procentowego w kosztorysie naprawy ilości lakieru jest nieuzasadnione. Występują wprawdzie tańsze lakiery krajowe, ale mogą być one używane tylko do lakierowania samochodu, który od początku tym lakierem był malowany. Nowy lakier musi być kompatybilny ze starym, musi go rozpuścić powierzchniowo dla uzyskania właściwej przyczepności, co w praktyce oznacza, iż musi pochodzić od tego samego producenta lub być specjalnie przystosowany. Lakiernie ściśle przestrzegają używania komponentów tylko jednego producenta, ponieważ odczynniki innej marki mogą popsuć proces lakierowania innych pojazdów. Nieuzasadnione jest również zastosowanie amortyzacji części w wysokości 60%. Poszkodowany, aby naprawić pojazd musi zakupić część nową. Nie ma możliwości zakupu części sprawnych o określonym stopniu zużycia eksploatacyjnego. W kosztorysie sporządzonym na zlecenie pozwanego w dniu 13 maja 2014 r. pominięto materiały drobne (normalia) w standardowej kwocie 2% ceny części zamiennych i elementy jednorazowego użytku oraz nie uwzględniono lakierowania wierzchniego elementów sąsiednich w postaci błotnika tylnego lewego podczas prac związanych z naprawą i lakierowaniem drzwi tylnych lewych. Celem procesu cieniowania jest uniknięcie różnicy kolorystycznej w trakcie aplikacji lakieru nawierzchniowego między elementami naprawianymi, a elementem znajdującym się w jego bezpośrednim sąsiedztwie.

(dowód: kosztorys (...) k. 11-11verte, opinia biegłego sądowego T. K.

k. 96-97)

Właścicielom uszkodzonego pojazdu wypłacono w dniu 15 maja

2014 r. kwotę 2 646,82 zł tytułem odszkodowania.

(dowód: decyzja k. 12)

W dniu 08 lutego 2017 r. właściciele samochodu M. (...) o numerze rejestracyjnym (...) J. P. i M. P. (1) zawarli z powódką umowę cesji wierzytelności przysługującej im wobec (...) S.A. z tytułu odszkodowania za szkodę w pojeździe wyrządzoną wskutek kolizji z dnia 12 maja 2014 r. W dniu 21 marca 2017 r. powódka nadała na poczcie pismo do pozwanego Zakładu z wezwaniem do zapłaty kwoty 4 780,99 zł tytułem dopłaty do odszkodowania za uszkodzony pojazd M. (...)

o numerze rejestracyjnym (...). Wezwanie wpłynęło do pozwanego Zakładu w dniu 24 marca 2017 r. Właściciele pojazdu w dniu 08 lutego

2017 r. złożyli oświadczenie, iż pojazd przed kolizją był w dobrym stanie, nie miał wcześniejszych uszkodzeń, nie było zamontowanych innych części niż oryginalne pochodzące od producenta pojazdu. Według ustaleń właścicieli przed kolizją pojazd był bezwypadkowy.

(dowód: umowa cesji k. 13, wezwanie do zapłaty k. 15-15verte i płyta CD

k. 110, oświadczenie o stanie pojazdu przed szkodą)

Sąd zważył, co następuje:

Odpowiedzialność pozwanego za skutki kolizji z dnia 12 maja 2014 r. wynika z art. 822 § 1 k.c., który stanowi, iż przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Pozwany co do zasady uznał swoją odpowiedzialność i wypłacił w postępowaniu likwidacyjnym właścicielom uszkodzonego M. kwotę 2 646,82 zł. Z opinii biegłego sądowego z zakresu techniki motoryzacyjnej, wyceny wartości oraz kosztów i jakości napraw pojazdów samochodowych, a także wyceny (...) wynika

natomiast, iż koszty naprawy uszkodzeń w pojeździe M. powstałych wskutek kolizji w dniu 12 maja 2014 r., obliczone na dzień szkody, wynoszą 6 946,04 zł. Biegły dokonując kalkulacji naprawy na podstawie zdjęć z postępowania likwidacyjnego określił zakres uszkodzeń pojazdu i sposób naprawy.

W uchwale Składu Siedmiu Sędziów Sądu Najwyższego z dnia 12 kwietnia 2012 r. III CZP 80/11 (publ. Legalis numer 447330) podniesiono, iż zakład ubezpieczeń zobowiązany jest na żądanie poszkodowanego do wypłaty, w ramach odpowiedzialności z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego, odszkodowania obejmującego celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty nowych części i materiałów służących do naprawy uszkodzonego pojazdu. Jeżeli ubezpieczyciel wykaże, że prowadzi to do wzrostu wartości pojazdu, odszkodowanie może ulec obniżeniu o kwotę odpowiadającą temu wzrostowi. Pozwany nie wykazał, iż faktycznie zastosowanie części oryginalnych prowadzi do wzrostu wartości uszkodzonego samochodu marki M.. Z opinii biegłego T. K. wynika natomiast, że części użyte w kalkulacji naprawy nie posiadają zamienników, co pozwoliłoby na optymalizację kosztów naprawy, a naprawa samochodu przy zastosowaniu części oryginalnych nowych pozwala na odtworzenie stanu samochodu sprzed kolizji i nie powoduje wzrostu jego wartości rynkowej. Koszty naprawy pojazdu obejmujące nowe oryginalne części są więc celowe i ekonomicznie uzasadnione. Biegły odniósł się w opinii do kosztorysu naprawy sporządzonego w dniu 13 maja 2014 r. na zlecenie pozwanego i podkreślił, iż nieuzasadnione jest zastosowanie amortyzacji części w wysokości 60% oraz zastosowanie „odchylenia” 67% ilości materiałów lakierniczych uzasadniając jasno i logicznie swoje stanowisko. Poszkodowany musi zakupić część nową oryginalną za pełną cenę; nie ma możliwości zakupu części sprawnych o określonym stopniu zużycia eksploatacyjnego. Na rynku występuje wiele części używanych, jednak zastosowanie części zamiennych niewiadomego pochodzenia i jakości z rynku wtórnego, nie jest uzasadnione. Próba ingerencji w wybór lakieru tańszego jest niedopuszczalna, ponieważ lakiernie przestrzegają ściśle używania lakierów i komponentów pochodzących od jednego producenta.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd uwzględnił żądanie co do zasady i zasądził na rzecz powódki, która umową cesji nabyła wierzytelność z tytułu odszkodowania za naprawę przedmiotowego pojazdu, kwotę stanowiącą różnicę między odszkodowaniem wypłaconym przez pozwanego właścicielom samochodu, a kosztami naprawy wynikającymi z opinii sporządzonej przez biegłego sądowego T. K.. Sąd oddalił powództwo pozostałej części co do kwoty 481,77 zł oraz co do odsetek za okres od dnia 16 maja 2014 r. do 23 kwietnia 2017 r. Zasądzenie odsetek od dnia 23 kwietnia 2017 r. uzasadnia treść art. 817 § 1 k.c., zgodnie z którym ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Wezwanie do dopłaty odszkodowania wpłynęło do pozwanego Zakładu

w dniu 24 marca 2017 r. Wcześniej natomiast poszkodowani właściciele pojazdu nie kwestionowali wysokości wypłaconego im odszkodowania.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 100 zdanie drugie k.p.c. mając na uwadze, iż powódka uległa tylko w nieznacznej części (10%) swego żądania i zasądził od pozwanego na rzecz powódki koszty obejmujące koszty zastępstwa procesowego w wysokości 900,00 zł, opłatę od pozwu 240,00 zł i opłatę od pełnomocnictwa 17,00 zł. Sąd obciążył pozwanego obowiązkiem zwrotu wydatków poniesionych przez Skarb Państwa Sąd Rejonowy w Wieluniu na wynagrodzenie biegłego sądowego T. K..