Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 września 2017 r.

Sąd Rejonowy w Brzezinach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Ewa Wojciechowska

Protokolant: st. sekr. sąd. Dorota Kurczewska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 września 2017 r.

sprawy: J. B.

s. B., J. z domu M.

ur. (...) w m. G.

oskarżonego o to, że:

I.w dniu 17.03.2017 r. w miejscowości J., woj. (...) stosował groźbę bezprawną grożąc pozbawieniem życia i przemoc oraz naruszenie nietykalność cielesna funkcjonariusza policji sier. M. S. w ten sposób, że kopnął go w nogę i dwukrotnie pięścią w korpus ciała w celu zmuszenia go do zaniechania prawnej czynności służbowej polegającej na użyciu środków przymusu bezpośredniego w celu jego obezwładnienia podczas interwencji służbowej, a także znieważył w/w policjanta używając wobec niego słów powszechnie uznawanych za obelżywe podczas i w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych

tj. o czyn z art. 222 § 1 kk i art. 224 § 2 kk i art. 226 § 1 kk w związku z art. 11 § 2 kk,

II.w dniu 17.03.2017 r. w miejscowości J., woj. (...) uszkodził nadwozie radiowozu policyjnego o nr rej (...) ten sposób, z uderzył nogą w otwarte tylne prawe drzwi powodując ich wgniecenie, pęknięcia i odpryski powłoki lakierniczej oraz wyrwanie plastikowego ogranicznika, a także uderzając nimi przełamał latarkę używaną przez policjanta czyniąc ja niezdatną do użytku, czym spowodował szkodę w mieniu Komendy Powiatowej Policji w B. o wartości łącznej 2865,16 zł

tj. o czyn z art. 288 § 1 kk

1.  J. B. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu wyczerpującego dyspozycję art. 222 § 1 kk i art. 224 § 2 kk i art. 226 § 1 kk w zw. z art. 11§2 kk i za to na podstawie art.224§2 kk w zw. z art. 11§3 kk, w zw. z art. 37a kk, w zw. z art. 34§1, §1a pkt.1, kk i art. 35§1 kk wymierza karę 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym,

2.  J. B. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu wyczerpującego dyspozycję art. 288§1 kk i za to na podstawie i za to na podstawie art.288§1 kk w zw. z art. 37a kk w zw. z art. 34§1, §1a pkt.1, kk i art. 35§1 kk wymierza karę 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym,

3.  na podstawie art. 85 kk i art. 86§1 kk wymierza oskarżonemu karę łączną 10 (dziesięciu) miesięcy ograniczenia wolności polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym,

4.  na podstawie art. 63§1 kk na poczet orzeczonej kary ograniczenia wolności zalicza okres zatrzymania oskarżonego od dnia 17.03.2017r. godz. 19.00 do dnia 18.03.2017r. godz. 21.30, przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jest równoważny dwóm dniom kary ograniczenia wolności,

5.  na podstawie art. 46§1 kk zasądza od oskarżonego na rzecz Komendy Powiatowej Policji w B. kwotę (...),16 (dwa tysiące osiemset sześćdziesiąt pięć 16/100) złotych tytułem naprawienia szkody,

6.  na podstawie art.46§1 kk zasądza od oskarżonego na rzecz funkcjonariusza policji M. S. kwotę 1.000 (jeden tysiąc) złotych tytułem zadośćuczynienia,

7.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem opłaty oraz kwotę 70 (siedemdziesiąt) tytułem pozostałych kosztów sądowych.

UZASADNIENIE

co do orzeczonej kary

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 17.03.2017 r. w miejscowości J., woj. (...) J. B. stosował groźbę bezprawną grożąc pozbawieniem życia i przemoc oraz naruszył nietykalność cielesną funkcjonariusza policji sierż. M. S. w ten sposób, że kopnął go w nogę i dwukrotnie pięścią w korpus ciała w celu zmuszenia go do zaniechania prawnej czynności służbowej polegającej na użyciu środków przymusu bezpośredniego w celu jego obezwładnienia podczas interwencji służbowej, a także znieważył w/w policjanta używając wobec niego słów powszechnie uznawanych za obelżywe podczas i w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych . W tym samym dniu J. B. uszkodził nadwozie radiowozu policyjnego o nr rej (...) w ten sposób, że uderzył nogą w otwarte tylne prawe drzwi powodując ich wgniecenie, pęknięcia i odpryski powłoki lakierniczej oraz wyrwanie plastikowego ogranicznika, a także uderzając nimi przełamał latarkę używaną przez policjanta czyniąc ja niezdatną do użytku, czym spowodował szkodę w mieniu Komendy Powiatowej Policji w B. o wartości łącznej 2865,16 zł.

(dowód: protokół oględzin miejsca – k. 15-16, protokół użycia alko metru – k. 5, protokół oględzin rzeczy – k. 17-18, wycena -k. 61, do,kumentacja fotograficzna – k. 71, wycena szkody – k. 72, zeznania R. S. – k. 20-21, zeznania M. S. – k. 24-25).

Oskarżony J. B. ma 28 lat, uzyskał wykształcenie zawodowe z zawodu jest kucharzem. Jest kawalerem i nie posiada nikogo na swoim utrzymaniu. Utrzymuje się z prac dorywczych. Nie posiada żądnego majątku. Nie leczył się psychiatrycznie, neurologicznie i odwykowo. Był uprzednio karany.

(dowód: dane osobo poznawcze-k.30v, dane o karalności-k.65).

J. B. przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów z art. 222 § 1 kk i art. 224 § 2 kk i art. 226 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk oraz z art. 288 § 1 kk, a na rozprawie złożył wniosek w trybie art. 387 kpk, który został uwzględniony przez Sąd.

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny sprawy został ustalony w oparciu o zebrany materiał dowodowy w postaci zeznań świadków policjantów którzy zatrzymali J.B.. W wyniku czynności procesowych przeprowadzono także oględziny pojazdu jak i latarki, przedmiotów uszkodzonych działaniem oskarżonego w czasie zdarzenia. Pozostałe dowody w postaci danych o karalności i dokumentacji fotograficznej zostały uznane za wiarygodne, żadna ze stron nie kwestionowała ich rzetelności.

Zebrane w sprawie dowody pozwoliły na uznanie oskarżonego J. B. winnym zarzucanych mu czynów z art. 222 § 1 kk i art. 224 § 2 kk i art. 226 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk oraz z art. 288 § 1 kk.

Przedmiotem ochrony wskazanym w przepisie art. 226§1 kk jest godność osobista funkcjonariusza zaś przedmiotem ochrony wskazanym w przepisie art. 222 § 1 kk jest nietykalność cielesna funkcjonariusza publicznego. Przedmiotem ochrony art. 224 § 2 kk jest życie i zdrowie funkcjonariusza publicznego.

W rozpoznawanej sprawie zachowanie sprawcy podyktowane było i wiązało się ściśle z chęcią zmuszenia funkcjonariusza do odstąpienia od wykonywanej przez niego czynności zatrzymania. Stąd też jego zachowanie polegające na znieważaniu funkcjonariusza słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe powiązane z naruszeniem nietykalności M. S. w celu zmuszenia do zaniechania prawnej czynności służbowej. Zachowanie oskarżonego godziło pośrednio także w niezakłócone funkcjonowanie oraz poszanowanie reprezentowanej przez pokrzywdzonego instytucji państwowej jaką jest Policja. J. B. nadto swoim działaniem zniszczył sprzęt policyjny oraz uszkodził powłokę lakierniczą pojazdu służbowego.

Oskarżony dopuścił się zarzucanych mu czynów umyślnie. Miał świadomość tego co czyni, zdawał sobie z tego sprawę. Jako dorosły, w pełni poczytalny człowiek z pełną świadomością prezentował negatywną postawę wobec funkcjonariusza policji w dniu 17.03.2017r. Działał z zamiarem bezpośrednim, stawiał czynny opór w chwili zatrzymania słownie godząc w dobre imię pokrzywdzonego funkcjonariusza policji.

J. B. można przypisać winę w chwili popełniania czynu, gdyż był dorosły i w pełni poczytalny. Doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że robi źle i nic nie stało na przeszkodzie zachowaniu zgodnemu z prawem. Nie zachodziły żadne przesłanki wyłączające lub ograniczające jego zdolność rozpoznania czynu lub pokierowania swoim postępowaniem. W chwili czynu oskarżony znajdował się pod wpływem alkoholu, który wpływał na zespół kontroli i możność hamowania zachowań, powodując skłonność do zachowań impulsywnych.

Za przypisane sprawcy czyny wymierzono oskarżonemu odpowiednio kary: 6 miesięcy ograniczenia wolności (na podstawie art. 37a kk) i 6 miesięcy ograniczenia wolności – kary polegające na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze po 30 godzin w stosunku miesięcznym oraz karę łączną 10 miesięcy ograniczenia wolności polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym.

Wymierzając kary jednostkowe i karę łączną Sąd brał pod uwagę na korzyść oskarżonego przyznanie się J. B. do zarzucanych mu czynów i wyrażenie skruchy, uznając iż jego działanie miało charakter incydentalny.

W ocenie Sądu, wymiar kary łącznej jest adekwatny do stopnia zawinienia sprawcy, stopnia społecznej szkodliwości jego czynu i będzie wystarczającą dolegliwością pozwalającą na poprawę jego dotychczasowego zachowania, uzmysłowienie nieopłacalności tego typu przestępnych zachowań i konsekwencji prawnych, jakie ze sobą niosą. Uświadomi sprawcy stopień naganności popełnionych czynów oraz fakt obowiązywania określonych wartości społecznych, zaspokoi potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa i oddziaływania prewencyjnego. Kara ograniczenia wolności polegająca na wykonywaniu nieodpłatnej pracy na cel społeczny w ocenie Sądu zmobilizuje oskarżonego do działania poprzez wyrobienie w nim poczucia odpowiedzialności oraz wzbudzenie woli kształtowania jego społecznie pożądanych postaw jak i potrzeb przestrzegania porządku prawnego, a z drugiej strony nie będzie stanowić dla niego uciążliwości skoro oskarżony i tak nie pracuje zawodowo.

W ocenie Sądu wymierzona kara ograniczenia wolności stanowi nieizolacyjną alternatywę dla krótkoterminowego pozbawienia wolności. Orzeczenie wobec oskarżonego J. B. kary pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia wykonania tej kary powodowałoby zapewne, że oskarżony mógłby ulec dalszej demoralizacji przebywając w jednostce penitencjarnej. Natomiast wynikający z kary ograniczenia wolności obowiązek pracy stanowi dla oskarżonego realną dolegliwość, gdzie w ocenie Sądu cele sprawiedliwościowe i prewencyjne z pewnością zostaną osiągnięte.

Na poczet orzeczonej kary Sąd zaliczył okres zatrzymania oskarżonego w dniach 17.03.2017r. – 18.03.2017r.

Sąd zobowiązał oskarżonego do naprawienia w całości szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłatę na rzecz KPP w B. kwoty 2865,16 zł. Skoro oskarżony wyrządził szkodę mieniu winien w całości szkodę naprawić.

Funkcjonariusz M. S. złożył wniosek o zadośćuczynienie, który to wniosek został uwzględniony przez Sąd. W wyniku działania J.J. B. M. S. doznał krzywdy. Zadośćuczynienie za doznaną krzywdę jest więc bezsporne, a jego wysokość dostosowana do stopnia winy i ujemnej oceny zachowania sprawcy.

Na podstawie art.626§1 kpk i art.627 kpk oraz art.7 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983r.,Nr 49, poz.223 z późn. zm.) zobowiązano oskarżonego do uiszczenia kosztów sądowych w postaci opłaty i poniesienia pozostałych wydatków.